Τρίτη 29 Ιουνίου 2021

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟΜΟΣ Β' (10)

 


Μετά την παρουσίαση αποσπασματικών κειμένων από τον Α' Τόμο του βιβλίου <<Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) Ακατάβλητος αγωνιστής Πίστεως και Υπομονής>> από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, προβαίνουμε στην μερική παρουσίαση και του δευτέρου εκδοθέντος Τόμου, του μνημειώδους αυτού έργου. Και αυτό, γιατι αγγίζει -όχι μόνο τον χώρο του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας- αλλά και ευρύτερα, ακριβώς γιατι περιγράφει σχολαστικά -κατά το δυνατόν- και την περιρρέουσα εκκλησιαστική κατάσταση της πρώτης εικοσιπενταετίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και δη των ετών (1950-1975). Κι εδώ ισχύει ό,τι και κατά την παρουσίαση του πρώτου Τόμου. Αναρτούμε μια σειρά από αποσπασματικά κείμενα μαζί με τις παραπομπές τους, προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η συνάφεια, η συνοχή και φυσικά το νόημα των γραφομένων. Με την ελπίδα, ότι η ολοκληρωμένη και επιτυχής αυτή πνευματική προσπάθεια της έκδοσης και του δευτέρου Τόμου του εν λόγω βιβλίου θα βρει απήχηση έτι περισσότερο στο φιλαναγνωστικό μας κοινό, ευχόμαστε καλή ανάγνωση και εντρύφηση σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, τα γνωστά <<πέτρινα χρόνια>> των διώξεων, του παποκαισαρισμού και της διοικούσης, εκκλησιαστικής αποδόμησης.



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ




Μετά την έκδοση του Τόμου Α' του παρόντος έργου προ έτους και την ευμενή υποδοχή του στον χώρο μας και ευρύτερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ολοκληρώσουμε το μνημειώδες έργο μας, με τον παρόντα Τόμο Β'. Εκφράζουμε για την δωρεά αυτή την ευχαριστία μας στον Θεό των όλων, διότι ένα κυριολεκτικό όραμα ζωής εκπληρώνεται. Η βιογράφηση του σχεδόν πλήρως αγνώστου μέχρι τώρα Μακαριστού Αρχιερέως Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+1973) ήταν έργο μακροχρόνιο και δύσκολο. Και δεν θα επιτελείτο, αν δεν συνέτρεχαν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι με την βοήθεια του Θεού μας έδωσαν τα απαραίτητα εναύσματα, το αναγκαίο δυσεύρετο υλικό, την φιλάδελφη βοήθεια, την φιλάνθρωπη κατανόηση και συμπαράσταση και την συγκινητική ενίσχυση και κάλυψη. Εκτός της προσωπικής επισταμένης ερεύνης για εξεύρεση υλικού, μας χαρίσθηκε σχεδόν μέχρι τελευταίας στιγμής σπουδαίο και ανεκτιμήτου αξίας αρχειακό υλικό, βάσει του οποίου ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη, πληρέστερη και αντικειμενικότερη γνώση του Βιογραφουμένου μας, αλλά και του όλου πλαισίου της εποχής και ιδίως των πραγμάτων της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε. Τα όσα γράψαμε στην Εισαγωγή του Τόμου Α' ως προς την αιτία για την ενασχόλησή μας αυτή και τον τρόπο εργασίας μας στην εκπόνηση του όλου εγχειρήματος, όπως και τα σχετικά με τις προτροπές μας στον αγαπητό αναγνώστη για τον τρόπο μελέτης και αντιμετωπίσεως των γραφομένων, ισχύουν και για τον παρόντα Τόμο Β' και δεν θα επαναλάβουμε κάτι επ' αυτών. Μόνον, κάνουμε ταπεινά έκκληση για προσεκτική και πλήρη μελέτη, στην σειρά εκθέσεως του υλικού, και όχι πρόχειρη, βεβιασμένη και αποσπασματική, η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε και τις υποσημειώσεις, και μάλιστα τις εκτενείς. Και τούτο, διότι σε αυτές δεν παρέχεται μόνον η γνωστοποίηση των πηγών, για το αξιόπιστο των γραφομένων, αλλά συνήθως περιέχονται σημαντικά στοιχεία πληροφοριακά, συμπληρωματικά, επεξηγηματικά, όπως και αξιολογικά, τα οποία φωτίζουν πολύπλευρα το κύριο μέρος του κειμένου, η δε αγνόησή τους στερεί τον αναγνώστη από ουσιώδες μέρος του υλικού του όλου έργου.


Από την Εισαγωγή του βιβλίου






ΚΑ. 10. Η μακαρία Κοίμηση του Μαγνησίας Χρυσοστόμου




Έχουν ήδη περάσει επτά έτη από την απαρχή της σοβαρής νόσου του μέχρι τότε αεικίνητου και ακούραστου Εργάτου στον θείο Αμπελώνα της Εκκλησίας Σεβ. Μαγνησίας Χρυσοστόμου.


Εντός του έτους 1973 είχε πλέον πιο έκδηλη και έντονη την δοκιμασία από την ανίατη ασθένειά του και τούτο προξενούσε ανησυχία και αγωνία στο περιβάλλον του.


Πέρασαν αρκετά έτη υπομονετικού αγώνος, με προσευχή και άμετρη ταλαιπωρία και προσπάθεια. Για άνθρωπο ευρισκόμενο ουσιαστικά σε παραλυσία ο χρόνος <<παραλύει>> επίσης και οι ώρες και στιγμές κυλούν βασανιστικά αργά.


Χρειάζεται πνευματική κατάσταση υψηλή, όπως και ψυχοσωματικό σθένος ισχυρό, για να αντιμετωπίσει κανείς τα δεινά επακόλουθα μιας τόσο μικράς και επώδυνης ασθενείας.


Ο Κύριός μας έκρινε ότι ο εκλεκτός δούλος Του δοκιμάσθηκε υπέρμετρα, <<ως χρυσός εν χωνευτηρίω>>, γι' αυτό και τον αγάπησε έτσι κεκαθαρμένο και τον εξέλεξε, για να τον διαχωρίσει σε σχετικά νέα ηλικία, 63 μόλις ετών, από τον μάταιο τούτο βίο.


Η επίγεια παροικία του και οι σκληρές δοκιμασίες του έφθασαν σε αίσιο πέρας. Η απαρχή της αιωνιότητος διανοιγόταν μπροστά του, όπου τον ανέμενε η αμοιβή των κόπων του και τα βραβεία της νίκης.


Τους μόχθους και τους άθλους υπέρ Πίστεως και Αρετής του παρόντος πολυστενάκτου βίου, ανέμεναν τα σκηνώματα του Κυρίου τα αγαπητά, ένθα η αιώνιος χαρά, μακαριότης και ανάπαυσις.


Ο χρυσούς την γλώτταν και την καρδίαν Ιεράρχης της Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης ύπνωσε τον ύπνον του δικαίου τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου 1973 (π.η.), στις 6 π.μ., με τέλος οσιακό, και κατέλιπε πένθος αλγεινό στα πνευματικά του τέκνα και μεγάλο ως δυσαναπλήρωτο κενό στην Μαρτυρική Εκκλησία μας.


Έμειναν πίσω το θαυμαστό παράδειγμα αρετής, η ανδρεία στην δοκιμασία, η αγόγγυστη υπομονή, η  μετά πολλής ευχαριστίας καρτερία, το πάντοτε γαλήνιο, φαιδρό, χαρωπό και πλήρες θείας Χάριτος πρόσωπό του 159, στο οποίο αποτυπωνόταν γλυκύτητα, όπως και βαθύς πόνος.


Χαρακτηριστικό δείγμα της καθαρότητος της ψυχής του και του θείου Ελέους, ήταν ότι προγνώρισε την θανή του λίγες ημέρες νωρίτερα, προετοιμάσθηκε δεόντως και εκδήλωσε την επιθυμία του μετά την εκδημία του, η ταφή του να γίνει στην Ιερά Μονή Υπαπαντής στο Χορτοκόπι.


Όμως, τα πλέον αγαπητά και αφοσιωμένα πνευματικά του τέκνα, οι Ιερείς π. Σεραφείμ και π. Γεώργιος, και η αδ. Δέσποινα η νοσοκόμος του, πρότειναν χάριν της ειρήνης και διευκολύνσεως η ταφή του να γίνει


στην πλησιέστερη Μονή Χωοδόζου Πηγής Ριζομύλου Βελενστίνου και μετά καιρόν, κατόπιν της εκταφής του, τα ιερά Λείψανά του να αποδοθούν προς φύλαξιν και ανάπαυσιν στην Μονή Υπαπαντής Χορτοκοπίου Παγγαίου, και αυτή η λύση προκρίθηκε ως καλύτερη 160.


Την ημέρα της Κοιμήσεώς του, 13/26 Ιουλ., η Ιερά Σύνοδος υπό τον Αρχ/πο Αυξέντιο συνεδρίαζε στο Ίδρυμα στον Τσακό Αγίας Παρασκευής 161, προς επίλυσιν σοβαρών ζητημάτων του Ιερού Αγώνος.


Άμα δε τω δυσαρέστω αγγέλματι διέκοψε τις εργασίες της και το απόγευμα με λεωφορείο, τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου, πολλοί Κληρικοί, Μοναχοί και Μοναχές, όπως και λαϊκοί, αφίχθησαν στον Βόλο για να τιμήσουν τον κεκοιμημένο Ιεράρχη 162.


Την επομένη, 14/27 Ιουλ., τελέσθηκε η Εξόδιος Ακολουθία του μεταστάντος Αρχιερέως στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο σεπτός νεκρός τοποθετήθηκε κατά παράδοσιν


καθήμενος επί πολυθρόνος στο μέσον του Ναού, θερμός και εύκαμπτος, ενδεδυμένος άπασα την αρχιερατική αμφίεση, με πρόσωπο γλυκύ, ήρεμο και γαλήνιο, ωσάν ζων κοιμώμενος 162.


Εγράφη χαρακτηριστικά περί τούτου: <<Εν τω προσώπω του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μαγνησίας κυρού Χρυσοστόμου είχαν στηριχθή επί σειράν ετών πολλαί ελπίδες διά την προαγωγήν του ιερού ημών Αγώνος. 


Ο μεταστάς Ιεράρχης υπήρξε κολοσσός μαθήσεως, πολυχεύμων ποταμός θείων διδαχών, ακαταπόνητος κήρυξ του ενθέου λόγου, άφθαστος ερμηνευτής της Αγιοπατερικής Διδασκαλίας,


ακάματος συγγραφεύς συγγραφών και άρθρων περί Ορθοδοξίας, Ορθοπραξίας και Παραδόσεων της Εκκλησίας και πρότυπον Ποιμένος λόγω τε και έργω κατηχούντος και οικοδομούντος τας ψυχάς των ευσεβών.


Ιστορικοί, ανεπανάληπτοι και ανεξίτηλοι θα παραμείνουν οι απ' άμβωνος λόγοι του ως Αρχιμανδρίτου και είτα ως Επισκόπου, λόγοι ρητορικοί, απολογητικοί, μαχητικοί, οικοδομητικοί και ηφαιστειώδεις ιδίως εις το θέμα της Πατρώας Πίστεως και των σεπτών της Εκκλησίας Παραδόσεων.


Άπασα η εν Θεώ αγία βιοτή του υπήρξεν μία <<μαρτυρία>>, μαρτυρία προφορικού και γραπτού λόγου, αλλά και μαρτυρία αγίων εσωτερικών βιωμάτων του και συναισθημάτων.


Ο εκδημήσας Ιεράρχης ηγωνίσθη όσον ελάχιστοι διά το θέμα του Εορτολογίου λόγοις τε και συγγραφαίς. Δικαίως λοιπόν ετιμήθη τοσούτον εν τη κηδεία του υπό κλήρου και λαού


εξ ολοκλήρου της χώρας και αξίως προσεφωνήθη υπό τε του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ημών κ. κ. Αυξεντίου και του Επισκόπου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου>> 162.


O Αρχ/πος Αυξέντιος 163 στον Επικήδειό του είπε μεταξύ άλλων και τα εξής: <<Ο προ ημών κείμενος νεκρός Ιεράρχης και συνάδελφος προξενεί εις την εμήν ψυχήν οδύνην αλγεινήν


και πόνον δυσβάστακτον, καθότι η απώλεια αυτού δημιουργεί κενόν αναντικατάστατον, εις τας τάξεις του ημετέρου ιερού Κλήρου και την ηγεσίαν του ιερού ημών Αγώνος.


Ο εκ μέσου ημών υφαρπαγείς Ιεράρχης υπήρξε κληρικός μεγάλης αρετής και εξόχου μορφώσεως, με σπάνια εκ φύσεως και προαιρέσεως προσόντα και χαρίσματα, άτινα επέβαλον τούτον εις την συνείδησιν πάντων και τον καθίστων άξιον πολλού σεβασμού και υπολήψεως...


Ο αείμνηστος συνιεράρχης και συλλειτουργός ημών υπήρξεν ο αιθήρ της φιλομαθείας, εξ ης, ως ήτο φυσικόν, απέκτησε και την πολυμάθειαν καταστάς άξιος εις το χειραγωγείν τας ψυχάς προς τον Χριστόν και την ευαγγελικήν τελειότητα.


Η απώλεια όθεν, ενός τοιούτου μεγάλου εκκλησιαστικού ανδρός μας δημιουργεί εις την ψυχήν άλγος και λύπην ανείκαστον, αλλά και την γλυκείαν και παρήγορον ελπίδα


της επελεύσεως της ψυχής αυτού εις το φως το ανέσπερον, εις την <<πόλιν του ζώντος Θεού>>, κατά Παύλον, ένθα θα μεσιτεύη τω Θεώ και υπέρ ημών>>.


Και κατέκλεισε ευχετικά: <<Απόδος αυτώ, Θεέ, εν χάριτι παν ό,τι εν πίστει και χριστιανική αγάπη, ως Αρχιερεύς και πιστός των ψυχών σου οικονόμος εν τω βίω τούτω ειργάσατο.


Συγχώρησον αυτώ, παν ό,τι ούτος εν τη ασθενεία και αδυναμία αυτού υστέρησε, και πλήρωσον την ψυχήν αυτού εκεί άνω εν τη αιωνίω πατρίδι πάντων, όσα εν πίστει μετά πόθου σφοδρού ήλπιζε και προσεδόκα και τάξον την ψυχήν αυτού εν σκηναίς δικαίων>> 164.


Ο δε Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος (Κιούσης) είπε μεταξύ άλλων: <<...Βαρύ το πένθος δι' άπαν το χριστεπώνυμον πλήρωμα της καθ' ημάς Εκκλησίας. Ο μεταστάς υπήρξε κατά κοινήν ομολογίαν


η προβολή του ιερού ημών Αγώνος εκ τε της ποκίλης μορφώσεως εκ τε του ήθους, των αυστηρών αρχών και της υποδειγματικής αφιερώσεώς του εις την διακονίαν του Θυσιαστηρίου εκ νεότητός του'


κυρίως όμως εκ της βαθείας προσηλώσεώς του εις τας αρχάς του ιερού ημών Αγώνος, ον κατέστησε βίωμά του αναλώσας εαυτόν εις την υπηρεσίαν αυτού έργω και λόγω.


Βαθύ υπάρχει το χάραγμα της αποτυπώσεως της σεπτής μορφής του εις τας διανοίας των χριστιανών από της εποχής του ρήτορος Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Νασλίμη μέχρι της εποχής του Επισκόπου Μαγνησίας, ον επαξίως η θεία Πρόνοια ανεβίβασε επί της Αρχιερατικής καθέδρας...


Τα υπ' αυτού συγγραφέντα σοφά διδάγματα περί παραδόσεων και η ορθή τοποθέτησις του ημερολογιακού ζητήματος προ της εισόδου του έτι εις το ιερατικόν στάδιον, έθεσαν τας βάσεις του ιερού ημών Αγώνος και περιφρούρησαν αυτόν από ακρότητας και παράλογον φανατισμόν.


Ούτως, εγένετο στήριγμα των πιστών και ο φωτισμός των εν πλάνη' ωσαύτως και των μεμακρυσμένων και αδιαφόρων περί την πίστιν, ώστε πολλοί ωδηγήθησαν εις την αλήθειαν δι' αυτού.


Ο νοσταλγός της αιωνιότητος εφλέγετο εκ της προς τον συνάνθρωπον αγάπης επιποθών και επιδιώκων κατά Παύλον <<ίνα πάντας κερδίση και Χριστώ προσαγάγη>>...>> 165.


Κατέληξε δε ως εξής: <<Αλλ' ημείς, ύπτιόν σε βλέποντες, εν πολλή θλίψει και οδύνη καρδίας την στέρησίν σου θρηνούμεν και την νεκρικήν σου κλίνην κυκλούντες, κλήρος και λαός, το συντελεσθέν μελετώμεν εν' αυτοίς και διαλογιζόμεθα, απορία και θαυμασμώ συνεχόμενοι: Πώς;


Ο πυρίπνους άπνους;... Ο του συνωνύμου σου Αγίου το πολύτιμον τάλαντον κατά μίμησιν εργασθείς, σιγάς διά παντός; Ο εγκυκλοπαιδικός νους ο επί των ποικίλων ανθέων της σοφίας φιλοπόνως ως φίλεργος μέλισσα εγκύψας και το πολύτιμον μέλι των γνώσεων συλλέξας εις εαυτού και πολλών ωφέλειαν, εις ουδέν αποκρίνη;


Αλλά καν τα πυρίπνοα χείλη σου σιγούν, ομιλεί όμως ο χρόνος' ομιλεί ο σος βίος, ομιλούν τα πεπραγμένα... Ημείς διαβεβαιούμεν σε ότι θα διατηρώμεν εις την μνήμην ημών ανεξίτηλον την σεπτήν μορφήν σου και εις τα ώτα μας θέλει αντηχεί πάντοτε η ρητορική ευφράδεια και ετοιμολογία σου'


το δε παράδειγμα της πίστεώς σου εις τον ημέτερον Αγώνα και της κατά Χριστόν βιοτής σου, θέλει φανταστεί φάρος πορείας όλων ημών. Άπελθε ουν, αδελφέ, εις τας αιωνίους αναπαύσεις και όταν προσκλητήριον σάλπισμα και ημάς καλέση εκείσε, υποδέχου εις τας πύλας της αιωνιότητος. 


Και νυν αποχαιρετούμεν σε τω τελευταίω ασπασμώ και εμπόνως προσφωνούμεν σοι περίδακρεις πάντες οι παρεστώτες τη κηδεία σου. Αιωνία σου η μνήμη πεφιλημένε νεκρέ>> 166.




Τ έ λ ο ς




159. Βλ. Ιστορικόν της Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού, έκδ. Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού, 1989, σελ. 81. Στην εκδημία του Μαγνησίας Χρυσοστόμου αφιερώθηκε έκτακτο τεύχος του επισήμου Περιοδικού της Εκκλησίας μας (ΦΟ, αρ. φ. 679/10.8.1973, σελ. 1-8).

160. Βλ., Σύντομος Βιογραφία του Μαγνησίας κ. κ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, έκδ. Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού Χορτοκοπίου Ελευθερουπόλεως (κείμενο δακτυλογραφημένο), α.χ., σελ. 11 (χειρόγραφη προσθήκη).

161. Το Ίδρυμα είχε εγκαινισθεί επισήμως την 25.1.1972 (π.η.) διά Συνοδικής Θείας Λειτουργίας και Αγιασμού ενάρξεως λειτουργίας (βλ. ΦΟ, αρ. φ. 637-638/15.2.1972, σελ. 8-10).

162. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 679/10.8.1973, σελ. 2.

163. Προέστη ο Αρχ/πος Αυξέντιος και έλαβαν μέρος οι Σεβ/τοι Αττικής και Διαυλείας Ακάκιος, Πειραιώς και Σαλαμίνος Γερόντιος, Αστορίας Πέτρος, Ευρίπου και Ευβοίας Παϊσιος, Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος, Θαυμακού Καλλίνικος, Κυκλάδων Γαβριήλ και Μεγαρίδος Αντώνιος.

164. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 679/10.8.1973, σελ. 2-4.

165. Αυτόθι, σελ. 4-5.166. Αυτόθι, σελ. 6.




Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Έκδοση ''Γενικού Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος>>,
σελ. 582-589, Αθήνα 2020.










ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ












at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2021

Αδ. Γεωργιάδης: Τον χειμώνα θα μπορούν να μπαίνουν σε κλειστούς χώρους μόνο εμβολιασμένοι


Για το θέμα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού σε ομάδες πληθυσμού πλην των υγειονομικών, τα self test, τα φροντιστήρια και το ΕΣΠΑ για τα μικρά οικογενειακά καταλύματα μίλησε στην ΕΡΤ ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης.

«Χθες ήρθε στο γραφείο μου ένας μεγάλος ξενοδόχος και μου έθεσε το ζήτημα ότι ένα μικρό κομμάτι του προσωπικού δεν θέλει να εμβολιαστεί. Καταλήξαμε ότι θα πρέπει να ενημερώσουμε τους εργαζομένους ότι για την ασφάλεια της επιχείρησης, θα πρέπει να εμβολιαστούν όλοι και όποιος δεν θέλει να εμβολιαστεί, θα πρέπει να αναλάβει και τις συνέπειες της αποφάσεώς του. Δεν μπορεί μια επιχείρηση να κινδυνεύει να κλείσει επειδή ένας υπάλληλος θέλει να ασκήσει το, δήθεν δικαίωμά του, να μην εμβολιαστεί. Στην υπάρχουσα εργασιακή νομοθεσία μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει έναν υπάλληλο εάν ο εργαζόμενος θέτει σε κίνδυνο την επιχείρηση».

Σε ερώτηση εάν αυτό είναι έσχατο μέτρο, ο υπουργός ξεκαθάρισε πως «αν ένας εργαζόμενος θέλει να θέσει σε κίνδυνο τους υπόλοιπους συμπολίτες και συναδέλφους, δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις. Θέλεις να θέσεις σε κίνδυνο τους άλλους; δικαίωμά σου» δήλωσε ο κ. Γεωργιάδης και πρόσθεσε: «Όπως είπε χθες και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας με έναν πάρα πολύ ωραίο τρόπο, πουθενά το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει αυτόν που θέλει, με τη συμπεριφορά του, να θέσει σε κίνδυνο τους άλλους».



ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ: ΑΘΕΙΣΜΟΣ - ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΣΟΤΗΤΕΣ ΑΥΤΩΝ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ






at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2021

Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 

«Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καί τά ἐπί γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλά μένων ἀδιάστατος, καί βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καί οὐδείς καθ’ ὑμῶν» (Κοντάκιον Αναλήψεως).

(Ἀφοῦ ἐκπλήρωσες τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας κι ἕνωσες τά ἐπίγεια μέ τά ἐπουράνια, ἀναλήφθηκες, Χριστέ Θεέ μας, χωρίς νά χωριστεῖς καθόλου ἀπό ἐμᾶς καί χωρίς νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό ἐμᾶς, καί φωνάζοντας δυνατά σ’ αὐτούς πού σ’ ἀγαπᾶνε: ἐγώ εἶμαι μαζί σας, γι’ αὐτό καί κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι ἐναντίον σας).

Σέ πολύ λίγες γραμμές ὁ ἅγιος ὑμνογράφος μᾶς ἐπισημαίνει τό θεολογικό βάθος τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σαράντα ἡμέρες μετά τήν ἁγία Του Ἀνάσταση ὁ Κύριος, κατά τήν ἐντολή πού ἤδη εἶχε δώσει, μάζεψε τούς μαθητές Του στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, κι ἐκεῖ ἐνώπιόν Του, ἀφοῦ τούς ἐνεφύσησε τό ἅγιον Πνεῦμα καί τούς ἔδωσε τήν ἐξουσία «τοῦ ἀφιέναι ἁμαρτίας», προτρέποντάς τους νά παραμένουν ἐν προσευχῇ στόν τόπο πού τούς εἶχε ὑποδείξει μέχρι τή λήψη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τούς εὐλόγησε καί ἀναλήφθηκε ἐν δόξῃ στούς Οὐρανούς, προκειμένου νά παρακαθήσει καί ὡς ἄνθρωπος στά δεξιά τοῦ Πατέρα.

Δύο εἶναι τά καίρια σημεῖα στά ὁποῖα ἐπιμένει ὁ ὑμνογράφος γιά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Πρῶτον· ἡ Ἀνάληψη σηματοδοτεῖ τήν ὁλοκλήρωση τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ σχεδίου Του δηλαδή γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὅ,τι εἶχε ὑποσχεθεῖ μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων καί εἶχε ἐξαγγείλει μέσω τῶν Προφητῶν Του στήν Παλαιά Διαθήκη, πραγματοποιήθηκε ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κι αὐτό θά πεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἕνωσε καί πάλι μέ τόν Τριαδικό Θεό ἐν τῇ σαρκί Αὐτοῦ, δηλαδή στήν Ἐκκλησία τό ζωντανό σῶμα Του, τόν ἀπομακρυσμένο λόγω τῆς ἀνυπακοῆς του ἄνθρωπο. Μετά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ «οὐκέτι ἐσμέν ξένοι καί πάροικοι, ἀλλ’ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ». Μέ τόν Χριστό ἀκούσαμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ Πατέρας μας κι ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ φίλος μας, ἡ ρίζα μας, τό σπίτι μας, τό ἔνδυμά μας, ὁ νυμφίος μας, ἡ τροφή μας, τά πάντα γιά τή ζωή μας.

Δεύτερον· ἡ πραγματικότητα αὐτή τῆς ἐν Χριστῶ σωτηρίας μας ὡς ἕνωσής μας μέ τόν Θεό δέν ἀποτελεῖ περιστασιακό γεγονός - ἕνα εἶδος παρένθεσης στή ζωή τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου - ἀλλά μόνιμη καί αἰώνια κατάσταση. Μετά τόν Χριστό, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, ὁ κόσμος ζεῖ ἀδιάκοπα τήν παρουσία Του, ποτέ δέν μπορεῖ νά χωριστεῖ ἀπό Αὐτόν, Αὐτός ζεῖ μέσα σ’ αὐτόν καί αὐτός μέσα σ’ Ἐκεῖνον. Πρόκειται, ὅπως εἴπαμε, γιά τήν ἁγία Του Ἐκκλησία πού ἀποτελεῖ τό μυστικό ζωντανό σῶμα Του. Κι αὐτό βεβαίως δέν σημαίνει ὅτι πρίν τόν ἐρχομό Του ὁ κόσμος βρισκόταν ἐκτός τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ - ἡ ἴδια ἡ ὑπόσταση τοῦ κόσμου ἀποτελεῖ διαρκή ἐπιβεβαίωση καί ἐξαγγελία τῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ πού διακρατεῖ τόν κόσμο: Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Δημιουργός, ὁ προνοητής, ὁ κυβερνήτης τοῦ κόσμου ὡς «διδούς πᾶσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα». Ὅμως μέ τήν ἐνανθρώπησή Του καί τήν ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου Του ὁ κόσμος ἀπέκτησε καί πάλι τή δυνατότητα νά «βλέπει» καί νά ζεῖ ἐν αἰσθήσει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ· νά πραγματοποιεῖ μέ τήν κάθαρση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ τήν πορεία τῆς ὁμοίωσής του πρός Αὐτόν.

 Μέ τήν προϋπόθεση βεβαίως ὅτι αὐτό πραγματοποιεῖται ἀπό ὅσους πίστεψαν στόν Κύριο, πού σημαίνει ὅτι Τόν ἀγάπησαν, ἀνταποκρινόμενοι στή δική Του ἀγάπη. Σ’ αὐτούς τούς πιστούς φωνάζει ὅτι εἶναι πάντοτε μαζί τους κι ὅτι κανείς δέν θά μπορέσει νά τούς κάνει κακό. «Εἰ ὁ Θεός ὑπέρ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμῶν;» πού λέει καί ὁ ἀπόστολός Του. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μᾶς στρέφει στό παρελθόν γιά νά κατανοήσουμε τήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ· μᾶς στεριώνει στό παρόν μέσα στήν Ἐκκλησία ὡς μέλη τοῦ Χριστοῦ: ὁ Χριστός εἶναι ἐμεῖς κι ἐμεῖς εἴμαστε Αὐτός ἐν πνεύματι Ἁγίῳ · καί μᾶς προσανατολίζει στό μέλλον, ζώντας ἐν διαρκεῖ προσμονῇ τήν καί πάλι γιά δεύτερη φορά ἐμφάνισή Του: «μαράν ἀθά».


ΠΗΓΗ

at 1 σχόλιο:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ;

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ;

Ίσως δεν πρέπει να σπεύδουμε να διαλαλούμε εύκολα τη χαρά και τη δοξολογική διάθεσή μας για την Ανάσταση του Χριστού! Όχι γιατί βεβαίως δεν της πρέπει «πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις», αφού με την Ανάσταση του Κυρίου πατήθηκε ο μεγαλύτερος και έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος - το «Χριστός Ἀνέστη» συνιστά δικαίως τον νικητήριο παιάνα της Εκκλησίας, τόσο που χωρίς την Ανάσταση «ματαία ἡ πίστις ἡμῶν» κατά τον απόστολο.

Αλλά για την προϋπόθεση που θέτει η ίδια η Εκκλησία, προκειμένου να ψάλλουμε το «Χριστός Ἀνέστη». Κι η προϋπόθεση αυτή είναι η εκ καρδίας συγχώρηση των πάντων, έστω και των θεωρουμένων εχθρών μας. Ο εκκλησιαστικός υμνογράφος δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής στο δοξαστικό των Αίνων της Πασχαλινής ακολουθίας: «Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καί οὕτω βοήσωμεν: Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν». Για να φωνάξουμε δυνατά ότι αναστήθηκε ο Χριστός, πρέπει να συγχωρήσουμε τους πάντες και τα πάντα, ακριβώς λόγω της Αναστάσεως. Κι η αιτία; «Συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε»! Που σημαίνει: αν δεν έχουμε αναστηθεί πνευματικά με την αγάπη που δίνει στον βαπτισμένο χριστιανό ο ίδιος ο Κύριος, αν δεν βρισκόμαστε δηλαδή στην ίδια φορά αγάπης και συγγνώμης με τον Ίδιο, δεν μπορούμε να νιώσουμε τη χαρά της Αναστάσεως, συνεπώς και να Την δοξολογήσουμε αληθινά.

Πρόκειται για «επικίνδυνη» αλήθεια! Παραπέμπει ακριβώς πάνω στον Σταυρό του Κυρίου: «πάντες ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» - μόνον ένας σταυρωμένος μπορεί να αγαπήσει και να συγχωρήσει σωστά. Θυμόμαστε αυτό που έλεγε ο μεγάλος σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, όσιος Σιλουανός του Άθω: το να προσεύχεται κανείς (:εννοείται αληθινά και πραγματικά με αγάπη Χριστού) για τον άλλον, και μάλιστα τον θεωρούμενο εχθρό, είναι σαν να δίνει το αίμα του γι’ αυτόν. Η αληθινή συγγνώμη που πηγάζει από την καρδιά συνιστά ένα είδος μαρτυρίου! Δεν είναι τυχαίο ότι ο απόστολος Παύλος την πίστη στον Χριστό την θεωρεί ως συσταύρωση με Εκείνον. Για να πει τι ακριβώς ζει, ότι δηλαδή ζει με πίστη στον Χριστό ευρισκόμενος μέσα στην άπειρη αγάπη Του ομολογεί: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι!»

Μήπως λοιπόν, αν κρατάμε οποιαδήποτε κακία στον συνάνθρωπό μας ή αν έχουμε βαριά καρδιά απέναντί του, είμαστε υποκριτές λέγοντας «Χριστός Ἀνέστη»; Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ιδεολογική πρόταση, αλλά βίωμα της Εκκλησίας.


ΠΗΓΗ

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Μόρφου εξόργισε την Εκκλησία της Ελλάδας

 

Τα κηρύγματα του Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου κινδυνεύουν να διασαλεύσουν τις σχέσεις της Εκκλησίας της Κύπρου με την Εκκλησία της Ελλάδας, η οποία κάλεσε την Ιερά Σύνοδο της Κύπρου, μέσω του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, να «μαζέψει» τον άγιο Μόρφου.

Πέραν των προφητειών που εκφράζει ο Μητροπολίτης Μόρφου για διάφορα ζητήματα, η σταγόνα που φαίνεται να ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η στάση και τα κηρύγματα του έναντι της πανδημίας και συγκεκριμένα η θέση του κατά των εμβολίων.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», χθες ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ανέγνωσε στην παρουσία των μελών της Ιεράς Συνόδου (παρόντος και του Μητροπολίτη Μόρφου) επιστολή της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδας. Δια της επιστολής της η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας εκφράζει παράπονα ότι ο Μόρφου Νεόφυτος με τις ομιλίες και τα κηρύγματά του επηρεάζει το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ελλάδας όχι μόνο με τις προφητείες του αλλά και στο θέμα του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού. Ζήτησε δε να γίνουν συστάσεις στον Μόρφου ώστε να περιοριστεί.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», ιεράρχες στην Ελλάδα θεωρούν πως την ώρα που πεθαίνουν δίπλα μας άνθρωποι από την πανδημία, δεν μπορεί ένας ιεράρχης να κηρύσσει ότι λίγο ως πολύ ο κορωνοϊός δεν υπάρχει. Ο Μακαριότατος, μετά την ανάγνωση της επιστολής, κάλεσε τον άγιο Μόρφου να σεβαστεί την επιθυμία της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδας και να σταματήσει τα συγκεκριμένα κηρύγματα. Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες του «Φ», ο Μόρφου Νεόφυτος απάντησε, πως όσα είχε να πει για το συγκεκριμένο θέμα τα είπε και πρόσθεσε πως μέχρι τα Χριστούγεννα δεν θα επανέλθει.

Υπενθυμίζεται, πως μόλις στις 13 Μαΐου ο Μητροπολίτης Μόρφου διέψευσε ότι εμβολιάστηκε και πρόσθεσε: «Ούτε έχω εμβολιαστεί μέχρι σήμερα ούτε και προτίθεμαι να εμβολιαστώ στο μέλλον, καθότι θεωρώ πολύ επικίνδυνα τα συγκεκριμένα εμβόλια. Άλλωστε, σε πολλές συνεντεύξεις και κηρύγματά μου, που ήδη κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, έχω επεξηγήσει με σαφήνεια και υπευθυνότητα τους λόγους που αρνούμαι να εμβολιαστώ». 

Σημειώνεται πως, όπως πληροφορείται ο «Φ», ο αδελφός μέλους της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου προσεβλήθη από κορωνοϊό και η κατάσταση του θεωρείται σοβαρή σε σημείο που μετεκλήθησαν γιατροί από το εξωτερικό. 

Στην επιστολή της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδας εκφράστηκε επίσης και παράπονο σε αναφορές του Μακαριοτάτου για τα μέτρα που θα ελαμβάνονταν στις εκκλησίες την περίοδο του Πάσχα και συγκεκριμένα με την αναφορά του ότι δεν συμφωνεί με την Εκκλησία της Ελλάδας για τέλεση της αναστάσιμης ακολουθίας στις 9:00 μ.μ.


ΠΗΓΗ

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2021

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟΜΟΣ Β' (9)




Μετά την παρουσίαση αποσπασματικών κειμένων από τον Α' Τόμο του βιβλίου <<Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) Ακατάβλητος αγωνιστής Πίστεως και Υπομονής>> από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, προβαίνουμε στην μερική παρουσίαση και του δευτέρου εκδοθέντος Τόμου, του μνημειώδους αυτού έργου. Και αυτό, γιατι αγγίζει -όχι μόνο τον χώρο του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας- αλλά και ευρύτερα, ακριβώς γιατι περιγράφει σχολαστικά -κατά το δυνατόν- και την περιρρέουσα εκκλησιαστική κατάσταση της πρώτης εικοσιπενταετίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και δη των ετών (1950-1975). Κι εδώ ισχύει ό,τι και κατά την παρουσίαση του πρώτου Τόμου. Αναρτούμε μια σειρά από αποσπασματικά κείμενα μαζί με τις παραπομπές τους, προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η συνάφεια, η συνοχή και φυσικά το νόημα των γραφομένων. Με την ελπίδα, ότι η ολοκληρωμένη και επιτυχής αυτή πνευματική προσπάθεια της έκδοσης και του δευτέρου Τόμου του εν λόγω βιβλίου θα βρει απήχηση έτι περισσότερο στο φιλαναγνωστικό μας κοινό, ευχόμαστε καλή ανάγνωση και εντρύφηση σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, τα γνωστά <<πέτρινα χρόνια>> των διώξεων, του παποκαισαρισμού και της διοικούσης, εκκλησιαστικής αποδόμησης.



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ




Μετά την έκδοση του Τόμου Α' του παρόντος έργου προ έτους και την ευμενή υποδοχή του στον χώρο μας και ευρύτερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ολοκληρώσουμε το μνημειώδες έργο μας, με τον παρόντα Τόμο Β'. Εκφράζουμε για την δωρεά αυτή την ευχαριστία μας στον Θεό των όλων, διότι ένα κυριολεκτικό όραμα ζωής εκπληρώνεται. Η βιογράφηση του σχεδόν πλήρως αγνώστου μέχρι τώρα Μακαριστού Αρχιερέως Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+1973) ήταν έργο μακροχρόνιο και δύσκολο. Και δεν θα επιτελείτο, αν δεν συνέτρεχαν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι με την βοήθεια του Θεού μας έδωσαν τα απαραίτητα εναύσματα, το αναγκαίο δυσεύρετο υλικό, την φιλάδελφη βοήθεια, την φιλάνθρωπη κατανόηση και συμπαράσταση και την συγκινητική ενίσχυση και κάλυψη. Εκτός της προσωπικής επισταμένης ερεύνης για εξεύρεση υλικού, μας χαρίσθηκε σχεδόν μέχρι τελευταίας στιγμής σπουδαίο και ανεκτιμήτου αξίας αρχειακό υλικό, βάσει του οποίου ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη, πληρέστερη και αντικειμενικότερη γνώση του Βιογραφουμένου μας, αλλά και του όλου πλαισίου της εποχής και ιδίως των πραγμάτων της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε. Τα όσα γράψαμε στην Εισαγωγή του Τόμου Α' ως προς την αιτία για την ενασχόλησή μας αυτή και τον τρόπο εργασίας μας στην εκπόνηση του όλου εγχειρήματος, όπως και τα σχετικά με τις προτροπές μας στον αγαπητό αναγνώστη για τον τρόπο μελέτης και αντιμετωπίσεως των γραφομένων, ισχύουν και για τον παρόντα Τόμο Β' και δεν θα επαναλάβουμε κάτι επ' αυτών. Μόνον, κάνουμε ταπεινά έκκληση για προσεκτική και πλήρη μελέτη, στην σειρά εκθέσεως του υλικού, και όχι πρόχειρη, βεβιασμένη και αποσπασματική, η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε και τις υποσημειώσεις, και μάλιστα τις εκτενείς. Και τούτο, διότι σε αυτές δεν παρέχεται μόνον η γνωστοποίηση των πηγών, για το αξιόπιστο των γραφομένων, αλλά συνήθως περιέχονται σημαντικά στοιχεία πληροφοριακά, συμπληρωματικά, επεξηγηματικά, όπως και αξιολογικά, τα οποία φωτίζουν πολύπλευρα το κύριο μέρος του κειμένου, η δε αγνόησή τους στερεί τον αναγνώστη από ουσιώδες μέρος του υλικού του όλου έργου.


Από την Εισαγωγή του βιβλίου






Κ.Α.6  Ιερά Μονή Αγίου Κυπριανού Φυλής



Κάτι σημαντικό για τον γράφοντα, αποδεικτικό της σχέσεως της Μονής της Μετανοίας του των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης παρά την Φυλήν Αττικής και του Μακαριστού Κτήτορος και πρώτου Καθηγουμένου Αυτής Κυπριανού Αρχιερέως (+2013) με τον Βιογραφούμενό μας Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομο, αποτελεί μία αξιοπρόσεκτη μαρτυρία.


Υπάρχει ιδιόχειρος αναστάσιμος χαιρετισμός με καλλιτεχνική γραφή του τότε Αρχιμ. Κυπριανού, επί τη τιμητική αποστολή προς τον ασθενούντα Ιεράρχη στον Βόλο του Τόμου Γ'  (1969-1970) του Περιοδικού <<Άγιος Κυπριανός>>.


Σε αυτόν γράφεται: <<Πάσχα 1971 - <<Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν...>> -Σεβασμιώτατε, επιτρέψατε ημίν όπως ταπεινώς προσκαλέσωμεν Υμάς εις την Αναστάσιμον τράπεζαν και από κοινού πίωμεν


το <<καινόν πόμα>> συνανιστάμενοι, συνανακαινιζόμενοι και συναφθαρτιζόμενοι μετά του Χριστού εν Χριστώ, <<θανάτου εορτάζοντες νέκρωσιν και άδου την καθαίρεσιν, απαρχήν δε


άλλης βιωτής αιωνίου>>, σκιρτώντες, αγαλλόμενοι και συμπανηγυρίζοντες ταις φιλεόρτοις τάξεσιν. Ταπεινώς υποβάλλω τα σέβη μου και ασπαζόμενος την χαριτόβρυτον δεξιάν σας, Ο Καθηγούμενος (Τ. Σ.)>> 89.


Ο Ηγούμενος π. Κυπριανός του νεοσυστάτου τότε Ιερού Ησυχαστηρίου στην Φυλή είχε προφανώς διακρίνει την εξέχουσα πνευματικότητα του ασθενούντος Αρχιερέως Χρυσοστόμου της Μαγνησίας,


τον οποίον και επισκέφθηκε αυτοπροσώπως τουλάχιστον δύο φορές κατά την περίοδο εκείνη, προκειμένου να λάβει ωφέλεια από την υπομονετική άρση του σταυρού της ασθενείας του, όπως να τύχει των θεοπειθών ευχών του' 


τούτο συνέβη σε συνδυασμό με επισκέψεις που πραγματοποιούσε στην Γερόντισσα Μακρίνα της Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγητρίας στην Πορταριά Πηλίου 90, όπου και συνεδέετο φιλαδέλφως με τον Ιερομ. π, Εφραίμ Αγιορείτη, μετέπειτα Ηγούμενο της Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, και τέλος Αριζονίτη εν Αμερική.


Ο π. Εφραίμ την εποχή εκείνη δεν μνημόνευε του ονόματος του Πατριάρχου Κων/λεως στον Άγιον Όρος και όταν εξήρχετο στο Μετόχι στην Πορταριά μνημόνευε λειτουργικώς του ονόματος του Αρχ/που Αυξεντίου. 


Υπενθυμίζουμε επίσης, ότι ο τότε Αρχιμ. π. Κυπριανός με την Αδελφότητα της υπ' αυτόν Ιεράς Μονής είχε προχωρίσει στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος την 3/16.1.1969, κατόπιν Αποτειχίσεως από την Νεοημερολογιτική Εκκλησία της Ελλάδος για λόγους Πίστεως.


Μάλιστα, στις 15 και 16.4.1969 τελέσθηκε στην Μονή η χειροτονία του Αδελφού αυτής Ιερομονάχου Καλλινίκου εκ Καλύμνου από τον Αρχ/πο Αυξέντιο 91.


Ο π. Κυπριανός προχειρίσθηκε και ενθρονίσθηκε, επίσημα Ηγούμενος της Μονής από τον Αρχ/πο Αυξέντιο την 16/29.4.1969, παρουσία και του Καθηγουμένου π. Βίκτωρος Ματθαίου, μετά του οποίου διατηρούσε βαθύ εν Χριστώ σύνδεσμο 92.


Στην Πανήγυρη της Μονής του έτους εκείνου (2/15.10.1969), προέστη ο Αρχ/πος Αυξέντιος 93. Η Καινοτόμος Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου Ελλάδος, ήτοι καθήρεσε αντικανονικώς και παρανόμως τον Ηγούμενο π. Κυπριανό δύο έτη αργότερα,


το 1971, περί του οποίου υπήρξαν δημοσιεύματα διαμαρτυρίας και συμπαραστάσεως στον δεινό και άδικο εκείνον διωγμό Πίστεως από μέρους των Καινοτόμων Οικουμενιστών 94.



Κ.Α.7. Εσωτερική διάσταση στο Πάτριο


Στην πολύ δύσκολη εκείνη εποχή, την καθοριστική μπορούμε να πούμε για την εξέλιξη των πραγμάτων, συνέχιζε στην Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων να ισχύει το Αποστολικόν: <<έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι>> (Β' Κορ. ζ' 5).


Σε περίοδο που ήταν ανάγκη να διατηρείται πάση θυσία η ενότητα της Ιεραρχίας, υπήρξε διασάλευση. Είχαμε αναφερθεί νωρίτερα στην όχι καλή πρόβλεψη για τον Διαυλείας Ακάκιο από τον Αρχ/πο Λεόντιο.


Ο Σεβ/τος Ακάκιος, ο οποίος με την μοιραία καθοριστική <<παρέμβασή>> του έδωσε άλλη ώθηση σχετικά με τα πρόσωπα των χειροτονηθέντων το 1962, όπως και σχετικά με το πρόσωπο που τοποθετήθηκε (με παρωδία εκλογής) Αρχιεπίσκοπος,


αυτός ο ίδιος -σύμφωνα με τον <<πνευματικό νόμο>> που ισχύει σε τέτοιου είδους ανεπίτρεπτες υπερβάσεις, ήταν και το μοιραίο πρόσωπο που διέρρηξε τον σύνδεσμο των μέχρι τότε ενωμένων τριών Επισκόπων.


Και ενώ ο Σεβ. Μαγνησίας ήταν αυτός που ξεχώριζε και διεχώριζε την θέση του από τα κακώς κείμενα, όπως είδαμε τόσο ανάγλυφα στα προηγούμενα Κεφάλαια, διατηρώντας όμως ανέπαφο τον σύνδεσμο της εκκλησιαστικής ειρήνης και ενότητος, άλλος επέπρωτο να έχει την πρωτοβουλία για χωρισμό και διαίρεση.


Δυνάμεθα να υποστηρίξουμε, ότι ο Μαγνησίας Χρυσόστομος δεν έγινε δυστυχώς κατανοητός στον Αγώνα του για υγιείς αρχές διοικήσεως, ούτε και στην αγωνία του για αποφυγή της οποιασδήποτε διασπάσεως στην Εκκλησία μας.


Και το πρόβλημα ήταν, ότι λόγω της ασθενείας του αδυνατούσε να σπεύσει καθοριστικά για να αποσοβήσει κάθε διασπαστική ενέργεια εν τη γενέσει της. Έτσι, ο Διαυλείας Ακάκιος κατά το διάστημα εκείνο


είχε αποδυθεί σε προσπάθεια ενημερώσεως Ενοριών και Παραρτημάτων για παραβάσεις τόσο του Αρχ/που Αυξεντίου, όσο και άλλων Κληρικών, μη προσερχόμενος μάλιστα στις Συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου 95.


Γι' αυτό του απεστάλη το υπ. αριθ. 999/6.5.1971 έγγραφο, διά του οποίου του εκοινοποιείτο να περιορισθεί στην άσκηση των αρχιερατικών του καθηκόντων στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας και στην Επαρχία του, μη εκτεινόμενος πέραν των ορίων τούτων.


Εκαλείτο μάλιστα να προσέλθει έως την 12η Μαίου στα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου, ώστε ή να καταθέσει ενυπογράφως τις καταγγελίες του με επίκληση αξιοπίστων μαρτύρων, ή να αναιρέσει αυτές με ειλικρινή μεταμέλεια 96.


Ο Διαυλείας όμως απέστειλε την από 8/21.5.1971 <<Εξώδικον δήλωσιν και διαμαρτυρίαν κατά του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος Αυξεντίου Πάστρα>> σχετικά με το <<αθεμελίωτον κανονικώς>> έγγραφο που έλαβε,


προβαίνοντας σε υπόδειξη των ουσιαστικών παραλείψεών του, αλλά και του <<ψευδεστάτου και κακοηθεστάτου>> χαρακτήρος του, πράγμα που εμπίπτει στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφημίσεως και διώκεται ποινικώς.


Περί τούτων δε εκφράζει την διαμαρτυρία του 97. Κατόπιν, κυκλοφόρησε το υπ' αριθ. 103/13-26.5.1971 Υπόμνημα, με θέμα: <<Σύντομος επισκόπησις Ιερού ημών Αγώνος και προτάσεις οργανώσεως αυτού>>,


τεσσάρων σελίδων, με θλιβερά συμπεράσματα για την διοικητική και πνευματική απραγία, αλλά και έξι προτάσεις ανασυγκροτήσεως, για την πραγμάτωση των οποίων προτείνει συγκρότηση μεγάλης Επιτροπής Κληρικών και επιφανών λαικών, όπως και οργάνωση Πανελλαδικού Συνεδρίου.


Κοινοποιεί δε τούτο στους κυρίους φορείς και εκφραστές Κλήρου και Λαού του Πατρίου 98. Εν τω μεταξύ, ενεφανίσθη ένα σημείωμα στην <<Φωνή της Ορθοδοξίας>> περί <<Συγκλήσεως του Ιερατείου>> στο Ίδρυμα στον Τσακό για τις 22.6.1971, <<προς ενημέρωσιν της πορείας του Ιερού ημών Αγώνος και επίλυσιν εκκρεμούντων θεμάτων>> 99.


Η αναφορά ότι η απόφαση για την σύναξη αυτή ήταν <<Συνοδική>>, ανάγκασε τον αποστασιοποιημένο Διαυλείας Ακάκιο να κυκλοφορήσει το υπ' αριθ. 106/5-18.6.1971 εγκυκλιώδες γράμμα του


προς τον Κλήρο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, με κοινοποίηση στους απόντες Αρχιερείς (Μαγνησίας και Αστορίας), στις Μονές, στους Ζηλωτές Πατέρες και στις κυριώτερες Οργανώσεις, προκειμένου να θέσει το ερώτημα αν δύο Επίσκοποι δύνανται εν αγνοία των λοιπών να αποφασίζουν Συνοδικά.


Διαμαρτύρεται για την κατά την γνώμη του καταβαλλόμενη προσπάθεια να απομακρυνθεί από την διοίκηση της Εκκλησίας με την επιστράτευση του μύθου ότι συκοφαντεί.


Και παραπονείται ότι δεν δόθηκε κάποια απάντηση στο Υπόμνημά του, αναρωτώμενος ποιά είναι τα θέματα για τα οποία καλείται το Ιερατείον, προβαίνει δε και σε ακατάλληλη υπόμνηση να μην παρεκτραπούν εναντίον του, καταγγέλοντας την Σύναξη ως παράνομη 100.


Νέα υπ' αριθ. 108/24.6.1971 επιστολή του Διαυλείας Ακακίου προς τον Αρχ/πο Αυξέντιο βεβαιώνει ότι οι εναντίον του επιθέσεις, συνεχίζονται, με υποθάλποντα αυτόν τούτον τον Αρχιεπίσκοπο.


Συγκροτούνται σε διάφορα μέρη <<παρασυναγωγάς>> με κατηγορίες εναντίον του, πράγμα που ψέγει και θεωρεί <<κακόν προηγούμενον φατριασμού, το οποίον ασφαλώς μίαν ημέραν θα επιπέση και επί των σχόντων την πονηράν πρωτοβουλίαν>>.


Συνεχίζει δε να παραπονείται για μη απάντηση στο Υπόμνημά του σχετικά με την οργάνωση του Ιερού Αγώνος'  βεβαιώνει ότι δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα του εναντίον κάθε αυθαιρεσίας, <<εν επιγνώσει


ότι θα αντιμετωπίσωμεν έρπουσαν δολιότητα εκμεταλλευτών, οίτινες παρεισέφρησαν, υπό το πρόσχημα της ευσεβείας, εις τας τάξεις της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος>>, καλώντας τον Αρχιεπίσκοπο να διαγνώσει τις προθέσεις των κακών ζιζανίων και να κωφεύσει στις φωνές τους 101. 


Ανεξάρτητα του αν είχε ή δεν είχε δίκαιο ο Σεβ. Διαυλείας στην επιλογή όσων έπραξε τότε, στο τελευταίο αυτό κείμενό του θίγει κάτι πολύ σημαντικό σχετικά με το κακό του φατριασμού και την διείσδυση στις τάξεις μας δολίων εκμεταλλευτών,


οι οποίοι κατόρθωσαν να <<πλευρίσουν>> σε ποικίλο βαθμό αυτούς που απέμειναν ως βασικοί διαχειριστές της διοικήσεως και πορείας της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, ώστε η συνέχεια να προδιαγράφεται ζοφερή.


Ο πιο βασικός παράγοντας και στυλοβάτης ισορροπίας, ενότητος, κανονικότητος και πνευματικότητος Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομος είχε εκ των πραγμάτων παραμερισθεί, ένεκα της ανιάτου ασθενείας του,


και απέμειναν άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων για να διαχειρισθούν τα ύψιστα και ιερά ενός αιματοβαμμένου και θεαρέστου Αγώνος, τον οποίον αντί να υπηρετήσουν και αναδείξουν θεοπρεπώς, αυτοί τον αδίκησαν και μείωσαν κυρίως!


Με τούτο που γράφουμε δεν παραθεωρούμε την όποια συνεισφορά εκάστου κατά τις δυνάμεις του, αλλά τονίζουμε την εκτροπή από όχι καλή πρόβλεψη και χειρισμό, εξ αιτίας ασθενούς κρίσεως, επηρεασμού επιτηδείων και άλλων μεμπτών παραγόντων. Οι δε συγκυρίες που ακολούθησαν ήταν καθοριστικές για την ώθηση σε θλιβερή συνέχεια.




87. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 621-622/25.6.1971, σελ. 9.

88. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 623-624/15.7.1971, σελ. 10.

89. Αρχείον ημέτερον.

90. Μαρτυρία στον γράφοντα του τότε οδηγού του Καθηγουμένου π. Κυπριανού, Δημητρίου Μαρίνου και νυν Μοναχού Δημοσθένους, Ιερού Μετοχίου Τιμίου Προδρόμου Ευβοίας (Αύγουστος 2019).

91. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 570/15.7.1969, σελ. 8.

92. Βλ. Περιοδ. <<Άγιος Κυπριανός>>, τ. 28/Ιούνιος 1969, σελ. 29 (με φωτογραφίες).


93. Βλ. ΦΟ, αρ.φ. 578/15.11.1969, σελ. 4. Είναι αξιοσημείωτον, ότι στην δημοσιευμένη φωτογραφία που παραθέτουμε ο ένας εκ των δύο φερόντων την ι. Εικόνα των εορταζομένων Αγίων κατά την Λιτανεία είναι ο έμπροσθεν λαικός ακόμη τότε Κων. Σαραντόπουλος, νυν Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος κ. Καλλίνικος (2010 ε.)'  διακρίνεται πίσης και ο τότε Μοναχός Κυπριανός, νυν Σεβ. Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής (2013 ε..), εις διαδοχήν του Μακαριστού Γέροντος και Καθηγουμένου Μητροπολίτου Κυπριανού (+2013).

94. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 614-615/1.4.1971, σελ. 16'  επίσης, αρ. φ. 617-618/15.4.1971, σελ. 6 και αρ. φ. 619-620/15.6.1971, σελ. 11-13.

95. Επιστολή της Ιεράς Συνόδου υπ' αριθ. 997/1-14.5.1971, με τους λόγους για κλήση προς απολογίαν του Διαυλείας Ακακίου (Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη).

96. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.

97. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.

98. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη. Πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι παράδοξος ο τρόπος και η στιγμή που ο Διαυλείας Ακάκιος επέλεξε να προβεί σε αυτό το σοβαρό διάβημά του. Έως τότε, καθ' όλον το διάστημα των προηγουμένων ετών, δεν ετέθησαν Συνοδικώς αυτά τα ζωτικής φύσεως θέματα; Και έπρεπε να εξετασθούν τώρα με την διαδικασία του κατεπείγοντος, κατά την ίδια βεβαρημένη περίσταση διασαλεύσεως της ενότητος των τριών Αρχιερέων;!

99. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 619-620/15.6.1971, σελ. 16. Σε επιστολή άνευ ημερομηνίας του Αρχ/που Αυξεντίου προς τον Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομο γράφεται ότι στην Συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της 13/25.5.1971 αποφασίσθηκε η πρόσκληση σε Σύναξη του Ιερατείου προς ενημέρωσιν αυτού επί σοβαρών θεμάτων του ιερού Αγώνος για τις 9/22.6.1971 στο νεόδμητο Ίδρυμα-Οικοτροφείο στον Τσακό (Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη). Σε νεώτερη επιστολή της 30.5.1971 προς τον Σεβ. Μαγνησίας, γίνεται ενημέρωση ότι σύμφωνα με Συνοδική Πράξη της 29.5/11.6.1971, η ορισθείσα Σύναξη του Ιερατείου ανεβλήθη, λόγω σοβαρών λόγων, για τις 23.7/5.8.1971 (Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη). Εν τούτοις, στην ως άνω π[αραπομπή της ΦΟ ως νέα ημερομηνία της Συνάξεως αναγράφεται η 22.6.1971! Από όλα αυτά είναι τελικά αβέβαιο τί πραγματικά έγινε και πότε. Και μόνον τούτο το απλό γεγονός της τόσης περιπλοκής για το θέμα αυτό, αποδεικνύει πράγματι το μέγεθος της κρίσεως στην οργάνωση και διοίκηση των Γ.Ο.Χ. κατά την τότε περίοδο και κατά τις αμέσως επόμενες 2-3 δεκαετίες.

100. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.

101. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.



Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έκδοση ''Γενικού Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος>>,
σελ. 539-546, Αθήνα 2020.










ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ












at Δεν υπάρχουν σχόλια: