Μετά την παρουσίαση αποσπασματικών κειμένων από τον Α' Τόμο του βιβλίου <<Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) Ακατάβλητος αγωνιστής Πίστεως και Υπομονής>> από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, προβαίνουμε στην μερική παρουσίαση και του δευτέρου εκδοθέντος Τόμου, του μνημειώδους αυτού έργου. Και αυτό, γιατι αγγίζει -όχι μόνο τον χώρο του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας- αλλά και ευρύτερα, ακριβώς γιατι περιγράφει σχολαστικά -κατά το δυνατόν- και την περιρρέουσα εκκλησιαστική κατάσταση της πρώτης εικοσιπενταετίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και δη των ετών (1950-1975). Κι εδώ ισχύει ό,τι και κατά την παρουσίαση του πρώτου Τόμου. Αναρτούμε μια σειρά από αποσπασματικά κείμενα μαζί με τις παραπομπές τους, προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η συνάφεια, η συνοχή και φυσικά το νόημα των γραφομένων. Με την ελπίδα, ότι η ολοκληρωμένη και επιτυχής αυτή πνευματική προσπάθεια της έκδοσης και του δευτέρου Τόμου του εν λόγω βιβλίου θα βρει απήχηση έτι περισσότερο στο φιλαναγνωστικό μας κοινό, ευχόμαστε καλή ανάγνωση και εντρύφηση σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, τα γνωστά <<πέτρινα χρόνια>> των διώξεων, του παποκαισαρισμού και της διοικούσης, εκκλησιαστικής αποδόμησης.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μετά την έκδοση του Τόμου Α' του παρόντος έργου προ έτους και την ευμενή υποδοχή του στον χώρο μας και ευρύτερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ολοκληρώσουμε το μνημειώδες έργο μας, με τον παρόντα Τόμο Β'. Εκφράζουμε για την δωρεά αυτή την ευχαριστία μας στον Θεό των όλων, διότι ένα κυριολεκτικό όραμα ζωής εκπληρώνεται. Η βιογράφηση του σχεδόν πλήρως αγνώστου μέχρι τώρα Μακαριστού Αρχιερέως Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+1973) ήταν έργο μακροχρόνιο και δύσκολο. Και δεν θα επιτελείτο, αν δεν συνέτρεχαν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι με την βοήθεια του Θεού μας έδωσαν τα απαραίτητα εναύσματα, το αναγκαίο δυσεύρετο υλικό, την φιλάδελφη βοήθεια, την φιλάνθρωπη κατανόηση και συμπαράσταση και την συγκινητική ενίσχυση και κάλυψη. Εκτός της προσωπικής επισταμένης ερεύνης για εξεύρεση υλικού, μας χαρίσθηκε σχεδόν μέχρι τελευταίας στιγμής σπουδαίο και ανεκτιμήτου αξίας αρχειακό υλικό, βάσει του οποίου ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη, πληρέστερη και αντικειμενικότερη γνώση του Βιογραφουμένου μας, αλλά και του όλου πλαισίου της εποχής και ιδίως των πραγμάτων της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε. Τα όσα γράψαμε στην Εισαγωγή του Τόμου Α' ως προς την αιτία για την ενασχόλησή μας αυτή και τον τρόπο εργασίας μας στην εκπόνηση του όλου εγχειρήματος, όπως και τα σχετικά με τις προτροπές μας στον αγαπητό αναγνώστη για τον τρόπο μελέτης και αντιμετωπίσεως των γραφομένων, ισχύουν και για τον παρόντα Τόμο Β' και δεν θα επαναλάβουμε κάτι επ' αυτών. Μόνον, κάνουμε ταπεινά έκκληση για προσεκτική και πλήρη μελέτη, στην σειρά εκθέσεως του υλικού, και όχι πρόχειρη, βεβιασμένη και αποσπασματική, η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε και τις υποσημειώσεις, και μάλιστα τις εκτενείς. Και τούτο, διότι σε αυτές δεν παρέχεται μόνον η γνωστοποίηση των πηγών, για το αξιόπιστο των γραφομένων, αλλά συνήθως περιέχονται σημαντικά στοιχεία πληροφοριακά, συμπληρωματικά, επεξηγηματικά, όπως και αξιολογικά, τα οποία φωτίζουν πολύπλευρα το κύριο μέρος του κειμένου, η δε αγνόησή τους στερεί τον αναγνώστη από ουσιώδες μέρος του υλικού του όλου έργου.
Από την Εισαγωγή του βιβλίου
Κ.Α.6 Ιερά Μονή Αγίου Κυπριανού Φυλής
Κάτι σημαντικό για τον γράφοντα, αποδεικτικό της σχέσεως της Μονής της Μετανοίας του των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης παρά την Φυλήν Αττικής και του Μακαριστού Κτήτορος και πρώτου Καθηγουμένου Αυτής Κυπριανού Αρχιερέως (+2013) με τον Βιογραφούμενό μας Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομο, αποτελεί μία αξιοπρόσεκτη μαρτυρία.
Κάτι σημαντικό για τον γράφοντα, αποδεικτικό της σχέσεως της Μονής της Μετανοίας του των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης παρά την Φυλήν Αττικής και του Μακαριστού Κτήτορος και πρώτου Καθηγουμένου Αυτής Κυπριανού Αρχιερέως (+2013) με τον Βιογραφούμενό μας Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομο, αποτελεί μία αξιοπρόσεκτη μαρτυρία.
Υπάρχει ιδιόχειρος αναστάσιμος χαιρετισμός με καλλιτεχνική γραφή του τότε Αρχιμ. Κυπριανού, επί τη τιμητική αποστολή προς τον ασθενούντα Ιεράρχη στον Βόλο του Τόμου Γ' (1969-1970) του Περιοδικού <<Άγιος Κυπριανός>>.
Σε αυτόν γράφεται: <<Πάσχα 1971 - <<Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν...>> -Σεβασμιώτατε, επιτρέψατε ημίν όπως ταπεινώς προσκαλέσωμεν Υμάς εις την Αναστάσιμον τράπεζαν και από κοινού πίωμεν
το <<καινόν πόμα>> συνανιστάμενοι, συνανακαινιζόμενοι και συναφθαρτιζόμενοι μετά του Χριστού εν Χριστώ, <<θανάτου εορτάζοντες νέκρωσιν και άδου την καθαίρεσιν, απαρχήν δε
άλλης βιωτής αιωνίου>>, σκιρτώντες, αγαλλόμενοι και συμπανηγυρίζοντες ταις φιλεόρτοις τάξεσιν. Ταπεινώς υποβάλλω τα σέβη μου και ασπαζόμενος την χαριτόβρυτον δεξιάν σας, Ο Καθηγούμενος (Τ. Σ.)>> 89.
Ο Ηγούμενος π. Κυπριανός του νεοσυστάτου τότε Ιερού Ησυχαστηρίου στην Φυλή είχε προφανώς διακρίνει την εξέχουσα πνευματικότητα του ασθενούντος Αρχιερέως Χρυσοστόμου της Μαγνησίας,
τον οποίον και επισκέφθηκε αυτοπροσώπως τουλάχιστον δύο φορές κατά την περίοδο εκείνη, προκειμένου να λάβει ωφέλεια από την υπομονετική άρση του σταυρού της ασθενείας του, όπως να τύχει των θεοπειθών ευχών του'
τούτο συνέβη σε συνδυασμό με επισκέψεις που πραγματοποιούσε στην Γερόντισσα Μακρίνα της Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγητρίας στην Πορταριά Πηλίου 90, όπου και συνεδέετο φιλαδέλφως με τον Ιερομ. π, Εφραίμ Αγιορείτη, μετέπειτα Ηγούμενο της Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, και τέλος Αριζονίτη εν Αμερική.
Ο π. Εφραίμ την εποχή εκείνη δεν μνημόνευε του ονόματος του Πατριάρχου Κων/λεως στον Άγιον Όρος και όταν εξήρχετο στο Μετόχι στην Πορταριά μνημόνευε λειτουργικώς του ονόματος του Αρχ/που Αυξεντίου.
Υπενθυμίζουμε επίσης, ότι ο τότε Αρχιμ. π. Κυπριανός με την Αδελφότητα της υπ' αυτόν Ιεράς Μονής είχε προχωρίσει στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος την 3/16.1.1969, κατόπιν Αποτειχίσεως από την Νεοημερολογιτική Εκκλησία της Ελλάδος για λόγους Πίστεως.
Μάλιστα, στις 15 και 16.4.1969 τελέσθηκε στην Μονή η χειροτονία του Αδελφού αυτής Ιερομονάχου Καλλινίκου εκ Καλύμνου από τον Αρχ/πο Αυξέντιο 91.
Ο π. Κυπριανός προχειρίσθηκε και ενθρονίσθηκε, επίσημα Ηγούμενος της Μονής από τον Αρχ/πο Αυξέντιο την 16/29.4.1969, παρουσία και του Καθηγουμένου π. Βίκτωρος Ματθαίου, μετά του οποίου διατηρούσε βαθύ εν Χριστώ σύνδεσμο 92.
Στην Πανήγυρη της Μονής του έτους εκείνου (2/15.10.1969), προέστη ο Αρχ/πος Αυξέντιος 93. Η Καινοτόμος Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου Ελλάδος, ήτοι καθήρεσε αντικανονικώς και παρανόμως τον Ηγούμενο π. Κυπριανό δύο έτη αργότερα,
το 1971, περί του οποίου υπήρξαν δημοσιεύματα διαμαρτυρίας και συμπαραστάσεως στον δεινό και άδικο εκείνον διωγμό Πίστεως από μέρους των Καινοτόμων Οικουμενιστών 94.
Κ.Α.7. Εσωτερική διάσταση στο Πάτριο
Στην πολύ δύσκολη εκείνη εποχή, την καθοριστική μπορούμε να πούμε για την εξέλιξη των πραγμάτων, συνέχιζε στην Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων να ισχύει το Αποστολικόν: <<έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι>> (Β' Κορ. ζ' 5).
Σε περίοδο που ήταν ανάγκη να διατηρείται πάση θυσία η ενότητα της Ιεραρχίας, υπήρξε διασάλευση. Είχαμε αναφερθεί νωρίτερα στην όχι καλή πρόβλεψη για τον Διαυλείας Ακάκιο από τον Αρχ/πο Λεόντιο.
Ο Σεβ/τος Ακάκιος, ο οποίος με την μοιραία καθοριστική <<παρέμβασή>> του έδωσε άλλη ώθηση σχετικά με τα πρόσωπα των χειροτονηθέντων το 1962, όπως και σχετικά με το πρόσωπο που τοποθετήθηκε (με παρωδία εκλογής) Αρχιεπίσκοπος,
αυτός ο ίδιος -σύμφωνα με τον <<πνευματικό νόμο>> που ισχύει σε τέτοιου είδους ανεπίτρεπτες υπερβάσεις, ήταν και το μοιραίο πρόσωπο που διέρρηξε τον σύνδεσμο των μέχρι τότε ενωμένων τριών Επισκόπων.
Και ενώ ο Σεβ. Μαγνησίας ήταν αυτός που ξεχώριζε και διεχώριζε την θέση του από τα κακώς κείμενα, όπως είδαμε τόσο ανάγλυφα στα προηγούμενα Κεφάλαια, διατηρώντας όμως ανέπαφο τον σύνδεσμο της εκκλησιαστικής ειρήνης και ενότητος, άλλος επέπρωτο να έχει την πρωτοβουλία για χωρισμό και διαίρεση.
Δυνάμεθα να υποστηρίξουμε, ότι ο Μαγνησίας Χρυσόστομος δεν έγινε δυστυχώς κατανοητός στον Αγώνα του για υγιείς αρχές διοικήσεως, ούτε και στην αγωνία του για αποφυγή της οποιασδήποτε διασπάσεως στην Εκκλησία μας.
Και το πρόβλημα ήταν, ότι λόγω της ασθενείας του αδυνατούσε να σπεύσει καθοριστικά για να αποσοβήσει κάθε διασπαστική ενέργεια εν τη γενέσει της. Έτσι, ο Διαυλείας Ακάκιος κατά το διάστημα εκείνο
είχε αποδυθεί σε προσπάθεια ενημερώσεως Ενοριών και Παραρτημάτων για παραβάσεις τόσο του Αρχ/που Αυξεντίου, όσο και άλλων Κληρικών, μη προσερχόμενος μάλιστα στις Συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου 95.
Γι' αυτό του απεστάλη το υπ. αριθ. 999/6.5.1971 έγγραφο, διά του οποίου του εκοινοποιείτο να περιορισθεί στην άσκηση των αρχιερατικών του καθηκόντων στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας και στην Επαρχία του, μη εκτεινόμενος πέραν των ορίων τούτων.
Εκαλείτο μάλιστα να προσέλθει έως την 12η Μαίου στα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου, ώστε ή να καταθέσει ενυπογράφως τις καταγγελίες του με επίκληση αξιοπίστων μαρτύρων, ή να αναιρέσει αυτές με ειλικρινή μεταμέλεια 96.
Ο Διαυλείας όμως απέστειλε την από 8/21.5.1971 <<Εξώδικον δήλωσιν και διαμαρτυρίαν κατά του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος Αυξεντίου Πάστρα>> σχετικά με το <<αθεμελίωτον κανονικώς>> έγγραφο που έλαβε,
προβαίνοντας σε υπόδειξη των ουσιαστικών παραλείψεών του, αλλά και του <<ψευδεστάτου και κακοηθεστάτου>> χαρακτήρος του, πράγμα που εμπίπτει στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφημίσεως και διώκεται ποινικώς.
Περί τούτων δε εκφράζει την διαμαρτυρία του 97. Κατόπιν, κυκλοφόρησε το υπ' αριθ. 103/13-26.5.1971 Υπόμνημα, με θέμα: <<Σύντομος επισκόπησις Ιερού ημών Αγώνος και προτάσεις οργανώσεως αυτού>>,
τεσσάρων σελίδων, με θλιβερά συμπεράσματα για την διοικητική και πνευματική απραγία, αλλά και έξι προτάσεις ανασυγκροτήσεως, για την πραγμάτωση των οποίων προτείνει συγκρότηση μεγάλης Επιτροπής Κληρικών και επιφανών λαικών, όπως και οργάνωση Πανελλαδικού Συνεδρίου.
Κοινοποιεί δε τούτο στους κυρίους φορείς και εκφραστές Κλήρου και Λαού του Πατρίου 98. Εν τω μεταξύ, ενεφανίσθη ένα σημείωμα στην <<Φωνή της Ορθοδοξίας>> περί <<Συγκλήσεως του Ιερατείου>> στο Ίδρυμα στον Τσακό για τις 22.6.1971, <<προς ενημέρωσιν της πορείας του Ιερού ημών Αγώνος και επίλυσιν εκκρεμούντων θεμάτων>> 99.
Η αναφορά ότι η απόφαση για την σύναξη αυτή ήταν <<Συνοδική>>, ανάγκασε τον αποστασιοποιημένο Διαυλείας Ακάκιο να κυκλοφορήσει το υπ' αριθ. 106/5-18.6.1971 εγκυκλιώδες γράμμα του
προς τον Κλήρο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, με κοινοποίηση στους απόντες Αρχιερείς (Μαγνησίας και Αστορίας), στις Μονές, στους Ζηλωτές Πατέρες και στις κυριώτερες Οργανώσεις, προκειμένου να θέσει το ερώτημα αν δύο Επίσκοποι δύνανται εν αγνοία των λοιπών να αποφασίζουν Συνοδικά.
Διαμαρτύρεται για την κατά την γνώμη του καταβαλλόμενη προσπάθεια να απομακρυνθεί από την διοίκηση της Εκκλησίας με την επιστράτευση του μύθου ότι συκοφαντεί.
Και παραπονείται ότι δεν δόθηκε κάποια απάντηση στο Υπόμνημά του, αναρωτώμενος ποιά είναι τα θέματα για τα οποία καλείται το Ιερατείον, προβαίνει δε και σε ακατάλληλη υπόμνηση να μην παρεκτραπούν εναντίον του, καταγγέλοντας την Σύναξη ως παράνομη 100.
Νέα υπ' αριθ. 108/24.6.1971 επιστολή του Διαυλείας Ακακίου προς τον Αρχ/πο Αυξέντιο βεβαιώνει ότι οι εναντίον του επιθέσεις, συνεχίζονται, με υποθάλποντα αυτόν τούτον τον Αρχιεπίσκοπο.
Συγκροτούνται σε διάφορα μέρη <<παρασυναγωγάς>> με κατηγορίες εναντίον του, πράγμα που ψέγει και θεωρεί <<κακόν προηγούμενον φατριασμού, το οποίον ασφαλώς μίαν ημέραν θα επιπέση και επί των σχόντων την πονηράν πρωτοβουλίαν>>.
Συνεχίζει δε να παραπονείται για μη απάντηση στο Υπόμνημά του σχετικά με την οργάνωση του Ιερού Αγώνος' βεβαιώνει ότι δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα του εναντίον κάθε αυθαιρεσίας, <<εν επιγνώσει
ότι θα αντιμετωπίσωμεν έρπουσαν δολιότητα εκμεταλλευτών, οίτινες παρεισέφρησαν, υπό το πρόσχημα της ευσεβείας, εις τας τάξεις της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος>>, καλώντας τον Αρχιεπίσκοπο να διαγνώσει τις προθέσεις των κακών ζιζανίων και να κωφεύσει στις φωνές τους 101.
Ανεξάρτητα του αν είχε ή δεν είχε δίκαιο ο Σεβ. Διαυλείας στην επιλογή όσων έπραξε τότε, στο τελευταίο αυτό κείμενό του θίγει κάτι πολύ σημαντικό σχετικά με το κακό του φατριασμού και την διείσδυση στις τάξεις μας δολίων εκμεταλλευτών,
οι οποίοι κατόρθωσαν να <<πλευρίσουν>> σε ποικίλο βαθμό αυτούς που απέμειναν ως βασικοί διαχειριστές της διοικήσεως και πορείας της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, ώστε η συνέχεια να προδιαγράφεται ζοφερή.
Ο πιο βασικός παράγοντας και στυλοβάτης ισορροπίας, ενότητος, κανονικότητος και πνευματικότητος Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομος είχε εκ των πραγμάτων παραμερισθεί, ένεκα της ανιάτου ασθενείας του,
και απέμειναν άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων για να διαχειρισθούν τα ύψιστα και ιερά ενός αιματοβαμμένου και θεαρέστου Αγώνος, τον οποίον αντί να υπηρετήσουν και αναδείξουν θεοπρεπώς, αυτοί τον αδίκησαν και μείωσαν κυρίως!
Με τούτο που γράφουμε δεν παραθεωρούμε την όποια συνεισφορά εκάστου κατά τις δυνάμεις του, αλλά τονίζουμε την εκτροπή από όχι καλή πρόβλεψη και χειρισμό, εξ αιτίας ασθενούς κρίσεως, επηρεασμού επιτηδείων και άλλων μεμπτών παραγόντων. Οι δε συγκυρίες που ακολούθησαν ήταν καθοριστικές για την ώθηση σε θλιβερή συνέχεια.
87. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 621-622/25.6.1971, σελ. 9.
88. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 623-624/15.7.1971, σελ. 10.
89. Αρχείον ημέτερον.
90. Μαρτυρία στον γράφοντα του τότε οδηγού του Καθηγουμένου π. Κυπριανού, Δημητρίου Μαρίνου και νυν Μοναχού Δημοσθένους, Ιερού Μετοχίου Τιμίου Προδρόμου Ευβοίας (Αύγουστος 2019).
91. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 570/15.7.1969, σελ. 8.
92. Βλ. Περιοδ. <<Άγιος Κυπριανός>>, τ. 28/Ιούνιος 1969, σελ. 29 (με φωτογραφίες).
93. Βλ. ΦΟ, αρ.φ. 578/15.11.1969, σελ. 4. Είναι αξιοσημείωτον, ότι στην δημοσιευμένη φωτογραφία που παραθέτουμε ο ένας εκ των δύο φερόντων την ι. Εικόνα των εορταζομένων Αγίων κατά την Λιτανεία είναι ο έμπροσθεν λαικός ακόμη τότε Κων. Σαραντόπουλος, νυν Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος κ. Καλλίνικος (2010 ε.)' διακρίνεται πίσης και ο τότε Μοναχός Κυπριανός, νυν Σεβ. Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής (2013 ε..), εις διαδοχήν του Μακαριστού Γέροντος και Καθηγουμένου Μητροπολίτου Κυπριανού (+2013).
94. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 614-615/1.4.1971, σελ. 16' επίσης, αρ. φ. 617-618/15.4.1971, σελ. 6 και αρ. φ. 619-620/15.6.1971, σελ. 11-13.
95. Επιστολή της Ιεράς Συνόδου υπ' αριθ. 997/1-14.5.1971, με τους λόγους για κλήση προς απολογίαν του Διαυλείας Ακακίου (Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη).
96. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
97. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
98. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη. Πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι παράδοξος ο τρόπος και η στιγμή που ο Διαυλείας Ακάκιος επέλεξε να προβεί σε αυτό το σοβαρό διάβημά του. Έως τότε, καθ' όλον το διάστημα των προηγουμένων ετών, δεν ετέθησαν Συνοδικώς αυτά τα ζωτικής φύσεως θέματα; Και έπρεπε να εξετασθούν τώρα με την διαδικασία του κατεπείγοντος, κατά την ίδια βεβαρημένη περίσταση διασαλεύσεως της ενότητος των τριών Αρχιερέων;!
99. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 619-620/15.6.1971, σελ. 16. Σε επιστολή άνευ ημερομηνίας του Αρχ/που Αυξεντίου προς τον Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομο γράφεται ότι στην Συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της 13/25.5.1971 αποφασίσθηκε η πρόσκληση σε Σύναξη του Ιερατείου προς ενημέρωσιν αυτού επί σοβαρών θεμάτων του ιερού Αγώνος για τις 9/22.6.1971 στο νεόδμητο Ίδρυμα-Οικοτροφείο στον Τσακό (Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη). Σε νεώτερη επιστολή της 30.5.1971 προς τον Σεβ. Μαγνησίας, γίνεται ενημέρωση ότι σύμφωνα με Συνοδική Πράξη της 29.5/11.6.1971, η ορισθείσα Σύναξη του Ιερατείου ανεβλήθη, λόγω σοβαρών λόγων, για τις 23.7/5.8.1971 (Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη). Εν τούτοις, στην ως άνω π[αραπομπή της ΦΟ ως νέα ημερομηνία της Συνάξεως αναγράφεται η 22.6.1971! Από όλα αυτά είναι τελικά αβέβαιο τί πραγματικά έγινε και πότε. Και μόνον τούτο το απλό γεγονός της τόσης περιπλοκής για το θέμα αυτό, αποδεικνύει πράγματι το μέγεθος της κρίσεως στην οργάνωση και διοίκηση των Γ.Ο.Χ. κατά την τότε περίοδο και κατά τις αμέσως επόμενες 2-3 δεκαετίες.
100. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
101. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έκδοση ''Γενικού Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος>>,
σελ. 539-546, Αθήνα 2020.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου