Γυρνώντας πίσω στον χρόνο, θα κάνουμε μία διαδρομή στο παρελθόν ώστε να θυμηθούμε την ζωή των πρώτων χριστιανών. Είναι απαραίτητο να δούμε το πως ήταν οι πρώτοι χριστιανοί και τις διαφορές με το σήμερα, διότι υπάρχει όντως περίπτωση να γυρίσουμε και πάλιν εις τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες.
Σχολιάζοντας σε άλλο κείμενο, μιλήσαμε για την προτροπή διαφόρων για έξοδο από τις πόλεις και την διαμονή σε - τρόπον τινα - ''κοινόβια'' κατά το παράδειγμα των χριστιανών των πρώτων αιώνων.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Οι πρώτοι χριστιανοί άρχισαν να απομακρύνονται από τους Ιουδαίους και να ζουν διαφορετικά από αυτά που ακολουθούσαν οι Ιουδαίοι.
Στις εκκλησίες οι Απόστολοι χειροτονούσαν κάποια ικανά μέλη, που εξυπηρετούσαν τις θρησκευτικές ανάγκες των πιστών, κήρυτταν το Ευαγγέλιο και κρατούσαν ανόθευτη τη διδασκαλία του Χριστιανισμού, όπως τους την είχαν αφήσει οι Απόστολοι. έτσι, για να υπάρχει και κάποια τάξη στην Εκκλησία δημιουργήθηκαν σ' αυτήν από την αρχή κάποια αξιώματα:
1) Oι διάκονοι
2) Πρεσβύτεροι
3) Επίσκοποι
επίσης υπήρχε και ο θεσμός των διακονισσών. Όλα αυτά εμπεριέχονται στο βιβλίο των Πράξεων.
Οι χριστιανοί άρχισαν να ξεχωρίζουν από τους Ιουδαίους στη λατρεία, καθώς καθημερινά ασκούσαν κοινά δείπνα, τις Αγάπες, με τις οποίες ήταν συνδεδεμένη και η θεία Ευχαριστία. Εκεί γινόταν και η διδασκαλία, προσευχές, αναγνώσματα κ.α. Αυτές οι εκδηλώσεις με το πέρασμα των αιώνων και την οργάνωση της λατρείας σε σταθερότερα πλαίσια άρχισαν να περιορίζονται.
Οi πρώτοι χριστιανοί με το σεβασμό των άλλων ανθρώπων, με την ελπίδα για τα μέλλοντα και την αισιοδοξία τους, καθώς και με την υπομονή που έδειχναν στις διώξεις και την απαξίωση προς τα υλικά αγαθά, αποτελούσαν ένα παράδειγμα τρόπου ζωής για τους άλλους ανθρώπους. Έχοντας ως πρότυπο τον Ιησού Χριστό προσπαθούσαν να κάνουν τα πάντα με βάση την αγάπη, η οποία κυριαρχούσε στις μεταξύ τους σχέσεις. Φρόντιζαν τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά και γενικά όσους είχαν την ανάγκη τους. Βοηθούσαν τους ταξιδιώτες και τους αρρώστους, όχι μόνο της εκκλησίας τους, αλλά και των άλλων εκκλησιών.
Ακόμη όλοι οι χριστιανοί ζούσαν στο ίδιο μέρος και είχαν όλα τα αγαθά κοινά. Όσοι είχαν πολλά σπίτια ή χωράφια τα πουλούσαν και μοίραζαν τα χρήματα ανάλογα με την ανάγκη που είχε ο καθένας. Τίποτε δεν ανήκε αποκλειστικά σε ένα μόνο άτομο και οι υπεύθυνοι φρόντιζαν για τις ανάγκες του καθενός. Αυτό το σύστημα της κοινοκτημοσύνης περιγράφεται στο βιβλίο των Πράξεων. (4, 32-35).
Μέσα από τα κοινά δείπνα, την κοινοκτημοσύνης, η φιλανθρωπία και γενικότερα μέσα από τη ζωή των πρώτων χριστιανών φαινόταν η μεγάλη πίστη τους στην Ανάσταση του Χριστού και στη χριστιανική αγάπη. Εδώ εντασσόταν και η ανιδιοτελής προσφορά των μελών της Εκκλησίας, που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους όπου υπήρχε ανάγκη. Αυτή η προσφορά ονομάστηκε διακονία και είχε τις ρίζες της στην αίσθηση που είχαν οι πρώτοι χριστιανοί, ότι αποτελούσαν όλοι μέλη του σώματος της Εκκλησίας και ότι έπρεπε ο ένας να βοηθάει τον άλλον.
Στους πρώτους χριστιανούς πρέπει να αναγνωριστεί η συνεισφορά τους για την κατάργηση των εθνικών και φυλετικών διακρίσεων, αφού πίστευαν στην ισότητα και την αδελφότητα όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα φύλου η εθνικότητας, καθώς υποστήριζαν πως όλοι οι άνθρωποι ήταν μεταξύ τους αδελφοί και όλοι ήταν παιδιά του Θεού. Επίσης η διαφορά μεταξύ ελευθέρων και δούλων καταργήθηκε.
Όλα αυτά που είπαμε παραπάνω, δηλαδή ο τρόπος ζωής των πρώτων χριστιανών, προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους εθνικούς συγγραφείς που σημειώνουν στα έργα τους αυτή τους την κατάπληξη.
Ο Χριστιανισμός έφερνε ένα νέο μήνυμα στον κόσμο, το οποίο τον άγγιζε και του έδινε την ελπίδα της νίκης πάνω στις δυνάμεις της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου που ως τότε κυριαρχούσαν στην ανθρωπότητα. Όλοι αποτελούσαν ένα σώμα με κεφαλή και οδηγό τον Ιησού Χριστό, του οποίου η ζωή και η διδασκαλία έπρεπε να ακολουθείτε από όλους τους πιστούς.
Ο κόσμος άρχισε να βλέπει με περισσότερη αισιοδοξία και ελπίδα τα πράγματα, καθώς στόχευε στη μελλοντική ευτυχία της Βασιλείας των Ουρανών και όχι στην ψεύτικη επίγεια ευτυχία. Σε ένα απογοητευμένο κόσμο από συγκρούσεις, πολέμους, ψεύτικες ελπίδες, ειδωλολατρία, δυστυχία, ο Χριστιανισμός έφερε την αγάπη, την ελπίδα, την καλοσύνη και την ελπίδα για την τελική λύτρωση και σωτηρία.
Έπειτα ήρθαν οι βάναυσοι διωγμοί με τα γνωστά μαρτύρια των Χριστιανών.
Ερχόμαστε στο σήμερα όπου δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει κοινοκτημοσύνη, δεν υπάρχει αδελφοσύνη, και γενικά όλα αυτά τα παραπάνω χαρακτηριστικά που κυριαρχούσαν στην ζωή των πρώτων χριστιανών. Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεστε, για να ζήσουμε την ζωή των πρώτων χριστιανών, θα πρέπει να είμαστε και στην ίδια πνευματική κατάσταση με αυτούς, διότι ο τρόπος της ζωής μας διαφέρει δημιουργώντας μέγα χάσμα!
Τότε υπήρχε η αγάπη, σήμερα η έλλειψη αυτής.
Τότε υπήρχε η κοινοκτημοσύνη, σήμερα μαζεύεις τρόφιμα για να μην πεινάσεις σε κάποιο επερχόμενο κακό!
Τότε υπήρχε η φιλανθρωπία και συμπάθεια προς τον πονεμένο, σήμερα δεν δίνουμε πια σημασία!
Τότε υπήρχε η πίστη, σήμερα η απιστία από τους ίδιους τους χριστιανούς!
Τότε υπήρχε η αισιοδοξία, σήμερα η κακομοιριά, η μοιρολατρεία και η απαισιοδοξία!
Τότε πόθος για τον ερχομό του Κυρίου, σήμερα φόβος!
Τότε ταπείνωσις, σήμερα φοβερός εγωισμός!
Τότε όλοι οι χριστιανοί ανεξαρτήτου εθνικότητος ήσαν αδέρφια, σήμερα έχουμε ρατσιστικό φυλετισμό!
και τόσα ακόμα....
Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, τότε θα διαπιστώσουμε το σοβαρότατο πρόβλημα των σημερινών χριστιανών και ειδικά των Ορθοδόξων.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ.....
