Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Ζ΄ Μέρος)

 

Στην Επιστολή του ὁ π. Επιφάνιος ἀποκαλεῖ τό 666 «σύμβολον τοῦ  ̓Αντιχρίστου», διότι ἔτσι τὸ ἐννοεῖ, μετά την δεισιδαιμονική κατήχησί του, ὁ περισσότερος κόσμος. Έκαμε δηλαδή ὅ,τι καὶ ὁ Χριστός, ο Οποίος προκειμένου να συνεννοηθῆ μὲ μᾶς τοὺς ἐμπαθεῖς ἀνθρώπους ὀνομάζει «ψυχή» και τὰ πάθη μας, λέγοντας «ό φιλών τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αυτήν» (Ιω. 12, 25). Έξ ἄλλου ὁ π. Επιφάνιος ρητῶς ἀναφέρει στην Επιστολή του ὅτι «δεν σκοπεύω να διαπραγματευθώ τό θέμα περί Αντιχρίστου ἢ περὶ τοῦ αριθμού 666 κ.τ.λ. Ἐπιγραμματικῶς θὰ σημειώσω δύο ή τρεις σκέψεις...». Ο σκοπός του ήταν ἕνας, ὅπως μοῦ ἐξήγησε τότε ὄχι νὰ ἀναπτύξη θεολογικῶς τό θέμα, ἀλλὰ νὰ ἠρεμήσουν τα πνεύματα. Διότι ὁ π. Παΐσιος ὅλο τὸ καλοκαίρι του 1987 (κατά τό ὁποῖο, ὅπως ἔγραψα στὸ ἱστορικὸ τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ π. Παϊσίου, ὁ ἅγιος ἀσκητής δυσφημοῦσε τίς ἀπόψεις μου) τοῦ διεμήνυε μὲ ἀνθρώπους, κληρικούς καὶ λαϊκούς, να γράψη κάτι ἐπὶ τοῦ θέματος οπωσδήποτε. Ἔτσι ἔγραψε ὁ π. Επιφάνιος. Με μοναδικό σκοπό να διαβεβαιώση τοὺς ἀνθρώπους ὅτι δὲν θὰ πάρουμε τις ταυτότητες, αν αυτές ἔχουν δαιμονικά σύμβολα, διότι αὐτὸ καὶ μόνο τους καθησύχαζε μετὰ ἀπὸ τὸν σάλο που είχε δημιουργηθή.

Παρὰ ταῦτα, δέν θά «μαλώσουμε» γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἢ δέν είναι σύμβολο τοῦ  ̓Αντιχρίστου τὸ 666. Εξ ἄλλου καὶ νά μή ήταν σύμβολο, ἔγινε, μετὰ τὴν τόση φασαρία που έχει δημιουργηθή. Το θέμα μας, όμως, παραμένει καὶ εἶναι πολύ συγκεκριμένο: Ναί, δὲν θὰ πάρουμε τις ταυτότητες, ἀλλὰ γιατί δὲν θὰ τὶς πάρουμε; Από τήν ἀπάντησι τοῦ ἐρωτήματος αὐτοῦ ἐξαρτῶνται τα πάντα.

Θα ήταν χρήσιμο να φιλοσοφήσουμε στις διατυπώσεις τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ τι Επιφανίου, γιατί μέσα σ' αυτές αντικατοπτρίζεται το πνεύμα, μὲ τὸ ὁποῖο τὴν ἔγραψε. Όπως π.χ. σ' αὐτά πού γράφει μέ ημισατυρικό τρόπο. "Οτι δηλαδή γιὰ νὰ ἐπαληθεύσουν οι φήμες, πώς μέσα στις ταυτότητες κρύβονται δαιμονικά σύμβολα, θὰ ἔπρεπε «Οἱ ἁρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, πρῶτον μὲν νά εἶναι συνειδητοί σατανολάτραι, δεύτερον δὲ νὰ πάσχουν ἐκ κρετινισμού. Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτραι θά ἔθετον τοιαῦτα σχήματα εἰς τα δελτία ταυτότητος καὶ μόνον πάσχοντες ἐκ κρετινισμού ηδύναντο να πιστεύσουν ὅτι θά εύρεθοῦν  ̓Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ θὰ ἐδέχοντο νά λάβουν δελτία ταυτότητος μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ! Καὶ νὰ πάρῃ ἡ εὐχή! εἶναι ὀλίγον δύσκολον να συμπέσουν ἀμφότεραι αἱ ἰδιότητες (σατανολατρία και κρετινισμός) εἰς μίαν δεκάδα, τουλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχών Δημοσίων Υπηρεσιών καθὼς καὶ εἰς τοὺς ἁρμοδίους Υπουργούς και Υφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νὰ ἀποκλεισθῆ παντελώς τοιοῦτον ἐνδεχόμενον, δηλαδὴ ἐκτύπωσις δελτίων ταυτότητος με σατανικάς μορφάς».

Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ π. Επιφανίου προσπαθεῖ νὰ ἀλλοιώση ὁ π. Ιωάννης Φωτόπουλος, προκειμένου να στηρίξη τὸν ἰσχυρισμό του ὅτι ἀσεβῶ τάχα στὴ μνήμη του, δημιουργώντας έσφαλμένη ἐντύπωσι στὸ ἀναγνωστικό κοινό τοῦ «Ο.Τ.» ὡς πρὸς τὸ ὅτι οἱ θέσεις του π. Επιφανίου ταυτίζονται με τις δικές μου. Στην προσπάθειά του αὐτὴ γράφει πράγματα, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν ἐγνώριζε τόν π. Επιφάνιο. Καὶ ἐκτίθεται πολύ. Γράφει ὅτι ὁ π. Επιφάνιος «πρὶν δημοσιεύσει τίς ἀπόψεις του για ένα μείζον θέμα, γιὰ ἀρκετό χρονικό διάστημα συζητοῦσε, σκεπτόταν, μελετοῦσε ὅ,τι ἔγραφαν οἱ ἄλλοι καὶ τέλος δημοσίευε τεκμηριωμένα τις θέσεις του. Δεχόμαστε λοιπόν κατ' αρχάς ὅτι ὁ μακαριστός μέχρι ενός σημείου πιθανὸν νὰ εἶχε προσεγγίσει τις ἀπόψεις του π. Βασιλείου, τοῦ ὁποίου πάγια θέσι ἦταν καὶ εἶναι ὅτι το 666 δὲν εἶναι σύμβολο του Αντιχρίστου. Πότε δημοσίευσε ό π. Βασίλειος τὰ τελευταία σχετικά κείμενά του στον Ο.Τ."; Λέγει ὁ ἴδιος “στις 13.2.87 και 20.2.87". Τί ἔγινε μετά; Στις 11.9.87, ἐννέα μήνες αργότερα δημοσιεύεται ἀπὸ τὸν “Ο.Τ.”, Επιστολή τοῦ π. Επιφανίου με τίτλο “Ο Βεελζεβούλ καὶ ὁ Ε.Κ.Α.Μ." όπου αποκρυσταλλώνονται οἱ ἀπόψεις τοῦ Γέροντος». Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ασέβεια ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐκδοχή, που παραθέτει ὁ π. Ιωάννης: Ούτε λίγο, οὔτε πολὺ μᾶς παρουσιάζει έναν «ἀγνώριστο» π. Επιφάνιο, ὁ ὁποῖος γράφει, ἀφοῦ προηγουμένως ἀκούση καὶ διαβάση ἄλλους! Ὄμως ὁ π. Επιφάνιος δὲν ἔγραφε ἔτσι, ἀλλὰ μὲ τρόπο ἐντελῶς ἀντίθετο. Ο ίδιος ὁ ἀοίδιμος μοῦ εἶχε είπη ὅτι για κάθε θέμα ἔγραφε ἐντελῶς ἀνεπηρέαστος καὶ ἀπερίσπαστος καὶ μόνο ὅταν ὁλοκλήρωνε τα γραπτά του, τότε ἐδιάβαζε οτιδήποτε είχε γραφή ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ. Ὁ π. Επιφάνιος δὲν ἔψαχνε οὔτε σκεπτόταν τὰ θέματα, γιὰ νὰ βρῆ τή λύσι τους τότε ποὺ αὐτὰ ἐρχόταν στὴν ἐπικαιρότητα, ἀλλὰ εἶχε ήδη απάντησι καὶ λύσι γιὰ ὅλα τὰ θέματα, πρὶν ακόμη αυτά παρουσιασθοῦν ἀνοικτά καὶ ἀπασχολήσουν πλήθη ἀνθρώπων. Κάποιο ἀπό τά στενά πνευματικά παιδιά του μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Έχεις τήν ἐντύπωσι, ὅταν συνομιλής μέ τόν π. Επιφάνιο, πὼς ἔχει τις λύσεις για ὅλα τὰ θέματα ταξινομημένες σε κουτάκια μέσα στο μυαλό του καὶ μόλις τὸν ρωτήσης, σοῦ ἁπαντά». Είναι, λοιπόν, δυνατὸν νὰ δεχθοῦμε ποτὲ ὅτι ὁ π. Επιφάνιος... ἔψαχνε τις λύσεις στα θέματά του καὶ ὅτι ἀρχικά προσήγγισε τίς ἀπόψεις μου καὶ κατόπιν άλλαξε καὶ αποκρυστάλλωσε τις θέσεις του; Ομολογῶ ὅτι περίμενα πώς κάποιοι ἐπικριταί μου θὰ ἀναφερθοῦν στην Επιστολή του π. Επιφανίου, γιὰ νὰ μὲ ἀντικρούσουν. Ποτέ ὄμως δεν φανταζόμουν ὅτι ὁ π. Ιωάννης Φωτόπουλος θά εἶχε τὸ «κουράγιο» να παρουσιασθή άμύντωρ τοῦ π. Επιφανίου άμφισβητώντας τὴν εἰλικρίνεια τῶν γραφομένων μου, δεδομένου ὅτι ἀπὸ τοῦ ἔτους 1980 (δηλαδή ἑπτὰ ολόκληρα χρόνια πριν από τη συγγραφὴ τῶν ἄρθρων μου καὶ τὶς συζητήσεις μου μέ τόν π. Επιφάνιο ἐπ' αὐτῶν) αὐτὸς εἶχε ὁριστικά ἐγκαταλείψει τὸν π. Επιφάνιο καὶ ἀνεζήτησε ἄλλον πνευματικό. Τώρα ἐπικαλεῖται τὸν π. Επιφάνιο διαβάλλοντας αὐτούς, ποὺ ὑπῆρξαν αυτήκουοι καὶ αὐτόπτες. Λυποῦμαι πολύ που γράφω αυτά, ἀλλὰ ὁ π. Ιωάννης μὲ ἀνάγκασε. Ας αναζητήση πνευματικά παιδιά τοῦ στενοῦ κύκλου του π. Επιφανίου, τὰ ὁποῖα ἔμειναν δίπλα του μέχρι τοῦ θανάτου του, γιὰ νὰ πληροφορηθῆ ἀπό αὐτούς καί ὄχι ἀπὸ ἐμένα, ποὺ δὲν τοῦ ἐμπνέω ἐμπιστοσύνη, περὶ τῶν θέσεων του συγχρόνου Μεγάλου Διδασκάλου της Εκκλησίας μας στο υπό συζήτησιν θέμα. Αὐτοί, τότε πού εἶχα δημοσιεύσει τὰ κείμενα μου είχαν συζητήσει μέ τόν π. Επιφάνιο τό θέμα αὐτὸ καὶ γνωρίζουν τὰ πράγματα. Ἐγὼ δὲν ἀνήκα στον στενό κύκλο τῶν ἐν Χριστῷ μαθητῶν τοῦ π. Επιφανίου, ἀλλὰ στὸν εὐρύτατο Ὅμως, αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ μὲ περιβάλη μὲ τὴν ἀγάπη του καὶ νὰ μοῦ ἐπιτρέψη να γνωρίσω λεπτεπιλέπτους θησαυρούς τῆς ἁγίας ψυχής του.

5. Κλείνοντας τὴν ἁπάντησί μου ἀπευθύνομαι πρὸς τοὺς σεβαστούς Πατέρας της Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, οἱ ὁποῖοι γράφουν ὅτι «μετὰ τὴν ἔκδοση των προσφάτων ανακοινώσεων της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς  ̓Ελλάδος... τὸ θέμα σχετικά με τη στάση που πρέπει να τηρήσουν οι πιστοὶ εἶναι πλέον τελείως ξεκάθαρο», γιὰ νὰ τοὺς ὑπενθυμίσω για πολλοστή φορά ὅτι τὸ θέμα δὲν εἶναι ποιὰ στάσι θα τηρήσουν οἱ πιστοὶ ὡς πρὸς τὴ λήψη ἢ ὄχι τῶν ταυτοτήτων. Επ' αυτού όλοι ἔχουμε ομόφωνη θέσι. Τὸ θέμα εἶναι, ἂν δέχονται οἱ σεβαστοί 'Αγιορείτες Πατέρες καὶ οἱ λοιποί ἐπικριταί μας τη διακήρυξι τῆς  ̔Ι. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, ή Οποία σαλπίζει: «Η Εκκλησία μας δέχεται ὅτι ἡ Σφραγίς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι κάποιο εξωτερικό σύμβολο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ στους ἀνθρώπους με βία καὶ τυραννία, ἀλλὰ ἡ Χάρη του 'Αγίου Πνεύματος, ποὺ μὲ τὰ Ἱερά Μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει “υἱὸ Θεοῦ", καὶ γι' αὐτό τά Μυστήρια αὐτά, καὶ ἰδίως τὸ Χρίσμα, όνομάζονται “σφραγὶς τοῦ Χριστοῦ". “Μία σφραγὶς ἀληθῶς, ἡ τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψις", λέγει ἐπιγραμματικά ὁ  ̔́Αγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος. Καὶ τὴν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ τὴν ἔχει καὶ τὴν διατηρεῖ, ὅποιος όμολογεῖ ὅτι ὁ Ιησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦλθε στον κόσμο ἐν σαρκί καὶ ἔγινε ἄνθρωπος για τη σωτηρία μας. Καὶ οὐδενὸς είδους σφράγισμα, ποὺ ἐπιβάλλεται μέ βία καὶ τυραννικά, δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ καταστήσει ανενεργό τήν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ή σφραγίδα του Αντιχρίστου, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ ἡ  ̓Αποκάλυψη, δεν εἶναι ἕνα ἐξωτερικό σύμβολο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ μὲ βία, παρά τὴν θέληση καὶ τὴν ἀντίδραση του ατόμου, ἀλλὰ ἡ ἑκούσια αποκοπή του ἀπ' τὴ ζωή της Χάριτος του  ́Αγίου Πνεύματος με την εκούσια ἄρνηση τῆς πίστεως, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Σωτήρ τοῦ κόσμου». Ἄν αυτή τη διακήρυξι τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν ἀποδέχονται, τότε βρισκόμαστε πολύ κοντά στην πλήρη ταύτισι τῶν θέσεών μας.

Ζητῶ συγγνώμη για τη μακρηγορία μου, ἀλλὰ ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἄγνωστος σοφός «δὲν εἶχα περισσότερο χρόνο, γιὰ νὰ σᾶς γράψω λιγότερα».

 

Μὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφικὴ ἀγάπη

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

ΠΗΓΗ: ''Ο.Τ.'' Αρ. φύλ. 1244

 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών»

Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Β΄ Μέρος)

Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Γ΄ Μέρος)

 Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Δ΄ Μέρος)

Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (E΄ Μέρος)

 Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (ΣΤ΄ Μέρος)