Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών»

Θα κλείσω τὴν ἀπάντησή μου στην κριτική του π. Θεοδωρήτου μὲ τὴν ἀναφορά μου στην Επιστολή του μακαριστοῦ π. Παϊσίου «Σημεία των καιρών», ἡ ὁποία έχει προκαλέσει μεγάλη σύγχυσι σε ολόκληρο το πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Με βαθύτατο σεβασμό προς τον μακαριστὸν Γέροντα Παΐσιον ἀναφέρομαι στην Επιστολή του υποκλινόμενος στὴν ἁγιότητά του.

Τὴν ἀναφορά μου αὐτὴ θεωρώ επιτακτικό χρέος για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί η Επιστολή αὐτὴ μὲ ἀφορά. Γράφτηκε κυρίως για μένα. Καὶ Δεύτερον, γιατί ἡ πρόσφατη προβολή της προσβάλλει τη μνήμη τοῦ συγχρόνου ἁγίου μας καὶ δημιουργεί σύγχυσι στις συνειδήσεις τῶν πιστῶν, «σοφῶν» καὶ «ἰδιωτῶν».

Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἐξιχνιάσω τοὺς λόγους ποὺ ὁδήγησαν κάποιους συγχρόνους βιογράφους τοῦ Γέροντος νὰ συμπεριλάβουν στα βιβλία τους καὶ τὴν ἀνωτέρω ἐπιστολή. Τὸ ἀποτέλεσμα πάντως είναι ανησυχητικό για πνευματική ισορροπία τῶν πιστῶν μας, ἐφ' ὅσον έχουν παραμέρισθεῖ πλέον τὰ θεολογικά επιχειρήματα καὶ ἡ Πατερική διδασκαλία ὡς πρὸς τὸ θέμα τοῦ  ̓Αντιχρίστου καὶ τὸ μόνο ποὺ ὑψώνεται ως λάβαρο εἶναι τὸ «ἀλάθητο» τῆς ἐπιστολῆς τοῦ π. Παϊσίου. Ιδίως στὰ ἐκκλησιαστικά περιβάλλοντα, οσάκις συζητεῖται τὸ θέμα καὶ προβάλλεις θεολογικά επιχειρήματα, στὰ ὁποῖα οι συνομιλητές σου δὲν μποροῦν νὰ ἀντιτάξουν τίποτε, ἀκοῦς νὰ σοῦ ἀπαντοῦν: Όμως, ὁ π. Παΐσιος τί ἔχει γράψει;

Ελάτε, λοιπόν, νὰ ἰδοῦμε τί ἔχει γράψει ὁ π. Παΐσιος καὶ νὰ ἐξετάσουμε, ἂν αὐτὸ ποὺ ἔχει γράψει εἶναι καὶ ἡ πεποίθησι τῆς Εκκλησίας μας. Ας αρχίσουμε ὅμως μὲ τὸ ἱστορικὸ τῆς ἐν λόγῳ ἐπιστολῆς, πρὶν φθάσουμε στο περιεχόμενό της

α ́. Τὸ ἱστορικὸ τῆς Ἐπιστολῆς

Από το 1982, περίπου, ὅταν ἔφθασαν καὶ στὴν Ἑλλάδα οἱ φαντασιώσεις τῆς ψυχοπαθούς Προτεστάντιδος Μ. Relle περί του γραμμικού συστήματος Barcode στὸ ὁποῖο τάχα κρύβεται πάντοτε ὁ ἀριθμός 666 που συνδέεται μὲ τὸν  ̓Αντίχριστο ἄρχισε νά καταλαμβάνη τους χριστιανούς μας μια ανησυχία. Η ανησυχία αὐτή σιγά – σιγά φούντωνε ένισχυομένη ἀπὸ κάποια φυλλάδια Σχισματικών Παλαιοημερολογιτῶν (Σημ.: Γράφω Σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες γιὰ νὰ τοὺς διακρίνουμε από τους Ορθοδόξους Παλαιοημερολογίτες μὲ τοὺς ὁποίους έχουμε Εκκλησιαστική κοινωνία. Δηλαδή τό "Αγιον Όρος, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, τὸ Πατριαρχείο Μόσχας, τὸ Πατριαρχείο Σερβίας κ.ἄ. Μὲ τοὺς Σχισματικούς Παλαιοημερολογίτες δὲν ἔχουμε Εκκλησιαστική κοινωνία, διότι έχουν ἀποκοπεῖ ἀπό ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα Πατριαρχεία και έχουν φτιάξει μόνοι τους διάφορες παρατάξεις, (οἱ ὁποῖες καί μεταξύ τους δεν ἀναγνωρίζονται!), οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἀρέσκονται να διατρίβουν καὶ νὰ διαπραγματεύονται νοσηρά θέματα γιατί γνωρίζουν καλὰ πώς μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο έπηρεάζουν φοβισμένες καὶ γεμάτες δεισιδαιμονίες συνειδήσεις καὶ τὶς μαζεύουν στους κόλπους τους.

Από τότε, λοιπόν, πολλοί πιστοί ἀνέβαιναν στο Ἄγιον Ὄρος καὶ ζητοῦσαν τὴ γνώμη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος γιὰ τὸ ἄν πρέπη νά ἀγοράζουν τρόφιμα, ἐφ' ὅσον αὐτὰ ἔχουν ἐπάνω τους ταινίες Barcode, ἂν πρέπη να παίρνουν κάρτες συγκοινωνίας (του Ο.Α.Σ.), οι οποίες έχουν σύμβολο κάτι που τα «φωτισμένα» φόβητρα το ἔβλεπαν σαν 666, κ.α. παρόμοια. Σὲ ὅλους αὐτοὺς ὁ π. Παΐσιος έλεγε «Μη φοβάσθε. Να παίρνετε ἀπὸ ὅλα καὶ νὰ βάζετε ἐπάνω σ' αὐτές τίς ταινίες καὶ στὰ ὕποπτα σύμβολα τὰ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ο Σταυρός υπερισχύει. Μόνο τη ζωή σας να προσέχετε νὰ εἶναι χριστιανική». Αὐτὰ μποροῦν νὰ τὰ ἐπιβεβαιώσουν πλήθος πιστοί, γιατί τὰ θυμοῦνται πολύ καλά. Ἔτσι ὁ κόσμος εἰρήνευε.

Το φθινόπωρο του 1986 ξέσπασε μια εκστρατεία κατατρομοκρατήσεως τῶν πιστῶν, μὲ πρωτοστάτες καὶ πάλι Σχισματικούς Παλαιοημερολογίτες, οι οποίοι κατέκλυσαν τα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών κραυγάζοντες, πώς οἱ νέες ταυτότητες θὰ ἐκδίδωνται με το σύστημα Ε.Κ.Α.Μ., τὸ ὁποῖο θὰ τυπώνη τὸν ἀριθμό 666 σε κάθε ταυτότητα κρυφά, κωδικοποιημένα σε γραμμές! Τὰ δὲ φυλλάδια ποὺ μοίραζαν στο συλλαλητήριο ἔγραφαν πώς, ὅσοι πάρουν αυτές τις ταυτότητες, ἀρνοῦνται τὴν πίστι τους στὸ Χριστό, με συνέπεια «τὴν ἁμαρτία τους αυτή μόνο αίμα μαρτυρίου νὰ μπορεῖ νὰ ξεπλύνη»!

Τότε έγραψα ένα κείμενο με τίτλο «Ο Αντίχριστος, ὁ ἀριθμὸς 666 καὶ ἡ ἀνησυχία τῶν χριστιανῶν», τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε στην Εκκλησιαστική Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» στις 24.10.86. Πολλοὶ ἄνθρωποι μοῦ ἔγραψαν καὶ μοῦ τηλεφώνησαν λέγοντάς μου πώς άναπαύθηκαν με τις τοποθετήσεις τοῦ ἄρθρου μου. Χαρακτηριστικά θυμᾶμαι ὅτι εύθὺς ἀμέσως ἔγραψε καὶ ὁ 'Αγιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, τὸ καύχημα της Εκκλησίας μας, ένα Άρθρο – Μήνυμα πρὸς τοὺς χριστιανούς, ἐκφράζοντας τὸ ἴδιο ἀκριβῶς πνεῦμα. Κάποιοι ἄλλοι, ὅμως μου διετύπωσαν μερικὲς ἀντιθέσεις, ενστάσεις ἢ ἐρωτήματα. ̔Ο ἀείμνηστος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μου τηλεφώνησε, ὅταν διάβασε τὸ ἄρθρο μου στον «Ορθόδοξο Τύπο» (γιατί δὲν εἶχα προλάβει νὰ τοῦ τὸ θέσω ὑπ' ὄψιν πρὸ τῆς δημοσιεύσεώς του, όπως έκανα πάντοτε μὲ ὅλα τὰ πρὸς δημοσίευσιν κείμενά μου ίσως τότε έλειπε για λίγο ἐκτὸς Αθηνών).— καὶ μοῦ εἶπε ὅτι συμφωνεῖ ἀλλὰ εἶχε τὴ γνώμη ὅτι ἔπρεπε νὰ ἐπεκτείνω τις σκέψεις μου, ὥστε νὰ διευκρινισθούν περισσότερο τα πράγματα.

Ετσι ἔγραψα ένα δεύτερο κείμενο, στὸ ὁποῖο συμπεριέλαβα καὶ τὶς ἐνστάσεις τῶν ἐπικριτῶν μου καὶ τὸ ἔθεσα ὑπ' ὄψιν τοῦ π. Επιφανίου. Το διάβασε, συμφώνησε ἀπολύτως καὶ συμπλήρω σε ὁ ἴδιος φράσεις μέ τίς οποίες ἐπιτείνεται τὸ νόημα τῶν γραφομένων μου. Τις ιδιόχειρες προσθήκες του αυτές (όπως και ἄλλες σὲ ἄλλα χειρόγραφά μου τις φυλάσσω ὡς ἱερά κειμήλια και εἰς μαρτύριον ὅτι «οὐ ψεύδομαι».

Το δεύτερο αὐτὸ κείμενό μου δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες καὶ πάλι στον «Ὀρθόδοξον Τύπον» στις 13.2.87 και στις 20.2.87 με ὑπότιτλο «Δευτερολογία». Εὐθὺς ἀμέσως, ἕνας θεολόγος Αγιορείτης μοναχός, ὁ ὁποῖος διαμένει ἐκτὸς  ̓Αγίου Όρους θέλοντας νά ἔλθη σὲ ἀπ' ευθείας ἀντιπαράθεσι μαζί μου ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀποκτήση περισσότερο κῦρος ή ἀντίκρουσί του έσπευσε στον π. Παΐσιο μὲ ἕνα σκαρίφημα κειμένου, στὸ ὁποῖο περιείχοντο άγιογραφικά καί Πατερικά αποσπάσματα, καὶ τὸν ἔπεισε ὅτι εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ ἀντικρουσθώ.

Ὁ π. Παΐσιος ἐπείσθη μέσα στον καταιγισμό πού ὑπέστη ἀπό τὸν θεολόγο μοναχό. Ισως νὰ συνέτεινε καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Παλαιοημερολογίτες ἦσαν σὲ ἔξαρσι καὶ φοβήθηκε μήπως μὲ τὰ κηρύγματά τους κερδίσουν ανυποψιάστους ἀνθρώπους καὶ ἀποσπάσουν μὲ τὸ μέρος τους πιστούς της Εκκλησίας μας. Έτσι έγραψε το Σάββατο Α ́ Νηστειών (7.3.87) τη γνωστή Επιστολή, ή όποία θεολογικῶς εἶναι διάτρητη καὶ ἀστήρικτη και μὲ τῆς ὁποίας τὸ περιεχόμενο θά ἀσχοληθοῦμε μόλις ολοκληρώσουμε τὸ ἱστορικό της πλαίσιο.

Ἡ Ἐπιστολὴ γράφτηκε ἰδιοχείρως γιὰ νὰ μὴν ἀμφισβητῆται ἡ γνησιότητά της καὶ ἀφοῦ φωτοτυπήθηκε σκορπίσθηκε παντού. Συγχρόνως μὲ τὴν Ἐπιστολή του ὁ μακαριστός π. Παΐσιος (τοῦ ὁποίου τιμῶ τὴν ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα καὶ εὐλαβοῦμαι καὶ τὸν τόπον «ου ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ») ἄρχισε νὰ δυσφημή τίς ἀπόψεις μου γιὰ τὸ 666, σ' όσους τον πλησίαζαν, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να λέγη σὲ κληρικούς καὶ λαϊκούς πώς θὰ δαιμονισθῶ μὲ αὐτά πού γράφω. Αὐτὰ τὰ πληροφορήθηκα από διάφορα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα βρέθηκαν με «γκρούπ πιστών στο κελλὶ τοῦ π. Παϊσίου καὶ μὲ βεβαίωσαν ὅτι αὐτὰ εἰπώθηκαν ἀπό τόν ἀείμνηστο Γέροντα ἐνώπιον ὅλων.

Τις πληροφορίες αὐτές τίς μετέφερα στον π. Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον (τὸν ὁποῖον θεωρῶ καὶ εὐλαβοῦμαι ὡς μεγάλον Διδάσκαλον τῆς Ἐκκλησίας μας), ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε ὅτι πρόκειται για πειρασμὸ τοῦ π. Παϊσίου. Σε ερώτησί μου, πῶς εἶναι δυνατόν να «πέση τόσο έξω» ἕνας ὄντως ἅγιος ἂνθρωπος καὶ χαρισματούχος, μου ἀπάντησε ὁ π. Επιφάνιος πὼς ὁ Αγιος δὲν ἀποκτά ειδικότητα σε ὅλα τὰ θέματα καὶ ἰδίως ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν ἀκριβῆ διατύπωσι τῆς πίστεως. Μοῦ ἀνέφερε μάλιστα ὅτι καὶ ὁ ἴδιος παλαιότερα είχε «πέσει θύμα», ὅταν ὁ π. Παΐσιος τοῦ ἔστειλε κάποιο πρόσωπο νὰ τὸν ἐλέγξη γιὰ τὰ ὅσα ἔγραψε κατά τοῦ Μακαρίου, λέγοντάς του ότι με αυτά που γράφει θα πάει στην κόλασι. Καὶ ὁ π. Επιφάνιος κατέληξε: «Πῶς, ὅμως, να πεισθώ στὰ λόγια τοῦ π. Παϊσίου, ὅταν γράφοντας γιὰ τὸ Κυπριακό έτριζε η πένα στο χαρτί ἀπὸ τὴν ταχύτητα καὶ ἀπὸ μέσα μου ἔβγαιναν φλόγες;». Εγώ ἐπέμεινα: «Γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἅγιος δὲν πράττει τίποτε χωρὶς νὰ ρωτήση τὸ Θεό. Τότε πῶς ἐξηγεῖται τὸ πράγμα;». Καὶ ὁ π. Επιφάνιος μου ἀπάντησε: «Εξηγείται απλά. Μπορεῖ ὁ ἅγιος νὰ ρωτήση τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἀπαντήση τίποτε. Τότε πράττει όχι κατ' ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ κατὰ συνείδησιν, κατά τὴν γνώμην του». Καὶ συμπλήρωσε: «Γι' αυτό συνηθίζω να λέω ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ δὲν ἁγίασαν "διά ταῦτα ἀλλὰ “παρὰ ταῦτα”».

Στη συνέχεια, ο π. Επιφάνιος μου συνέστησε να στείλω ἐπιστολή στον π. Παΐσιο ζητώντας του νὰ μοῦ ἐξηγήση που σφάλλω. Εστειλα ἐπιστολὴ ἀλλὰ δὲν ἔλαβα ἀπάντησι. Τότε ὁ π. Επιφάνιος ἔστειλε στον π. Παΐσιο ἕνα πνευματικό του τέκνο, τὸν ἰατρό κ. Ιω. Τσ., γιά νά τοῦ ἐξηγήση ἀπὸ κοντὰ ὅτι ὅσα ἔγραψα ἦσαν ὑπὸ τὴν ἔγκρισι τοῦ π. Επιφανίου. Ο π. Παΐσιος συνέχισε για λίγο ακόμη διάστημα να δίδη σχεδόν ἀποκλειστικότητα στο θέμα τοῦ 666 μιλώντας στοὺς ἐπισκέπτας του καὶ κατόπιν έπαυσε να ἀσχολῆται μὲ πάθος γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Μάλιστα κάποιος μοῦ ἔλεγε πρόσφατα πὼς ὅταν πήγε το 1990 στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ ρώτησε τὸν π. Παΐσιο γιὰ τὸ 666 καὶ τὶς ταυτότητες ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησε με δυσαρέσκεια: «Τί θέλετε καὶ ἀσχολεῖσθε ὅλο μ' αὐτά. Ασχοληθεῖτε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία!».

Αὐτὸ εἶναι τὸ ἱστορικὸ τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ ἀοιδίμου Ασκητού. Μιᾶς ἐπιστολῆς γραμμένης κάτω ἀπὸ εἰδικές συνθήκες καὶ προϋποθέσεις, μιᾶς ἐπιστολῆς τῆς ὁποίας οὔτε τὸ ἱστορικό, οὔτε τὸ περιεχόμενο ἔπρεπε νὰ ἰδοῦν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. Γι' αυτό και ἐσιώπησα ἐπὶ δέκα καὶ πλέον έτη. Όταν όμως διαπιστώνω ὅτι μέρα μὲ τὴν ἡμέρα ἡ Ἐπιστολὴ αὐτὴ τείνει να υποκαταστήση την αλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ χρησιμοποιεῖται ὡς μοχλός, γιὰ νὰ ἀντικρουσθῆ καὶ νὰ ἀποδοκιμασθή ή πρόσφατη Εγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Εκκλησίας μας (Αριθ. 2626/7.4.97), ἡ ὁποία μὲ θεολογική σοφία καὶ ἀκρίβεια καθοδηγεῖ τὸ πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, δὲν εἶναι δυνατόν, οὔτε μοῦ ἐπιτρέπεται, να συνεχίζω την σιωπή μου.

Επρεπε νὰ φροντίσουν γιὰ τὴν ἀπόκρυψι τῆς Ἐπιστολῆς τουλάχιστον αὐτοὶ ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ἀγαποῦν τόν π. Παΐσιο καὶ ἦσαν πνευματικά του παιδιὰ καὶ ὄχι νὰ τὴν ἐκδίδουν κατὰ ἑκατοντάδες χιλιάδων σε ειδικά πολυτελή φυλλάδια χρησιμοποιώντας την με τρόπο που δίδει ἐντύπωσι έμπορευματικού κράχτη. Έφθασαν μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ δημοσιεύουν στὸ ὀπισθόφυλλο του φυλλαδίου αὐτοῦ τὴ φωτογραφία ἑνός φακέλλου, τὸν ὁποῖο ἔστειλε (όπως γράφουν) στον π. Παΐσιο κάποιος βουλευτής ἔχοντας μέσα ένα δείγμα ηλεκτρονικής ταυτότητος. Ο φάκελλος γράφει: «Δείγμα (sic) ταυτότητος - Αλλοίμονον!!!». Καὶ οἱ ἐκδότες σημειώνουν: «Ἐδῶ καὶ μόνον τό “ἀλλοίμονον" τοῦ Γέροντα λέει πολλὰ σὲ ὅσους ἔχουν νοῦ νὰ καταλάβουν. Τὰ δὲ τρία θαυμαστικά, ποὺ ἔχει βάλει, προσδίδουν τὴν ἔννοιαν τοῦ "τρισαλλοίμονον». Δεν πρόσεξαν ὅμως στὴν φούρια τους κάτι ἁπλό. Οτι τα γράμματα στο εξωτερικό μέρος τοῦ φακέλλου δὲν εἶναι τοῦ π. Παϊσίου αλλά, προφανῶς, αὐτοῦ ποὺ τοῦ ἔστειλε τον φάκελλο. Εὐτυχῶς ποὺ παραθέτουν καὶ τὴ φωτογραφία, ὥστε κάθε ἀναγνώστης να μπορή νά ἐπαληθεύση αὐτά πού γράφω συγκρίνοντας τὸ γραφικό χαρακτήρα όλης της Επιστολῆς τοῦ Γέροντος (ἡ ὁποία δημοσιεύεται φωτοτυπικὰ ἀπὸ τὸ χειρόγραφο) μὲ τὰ γράμματα τοῦ φακέλλου. Κι ἂν αὐτό εἶναι εὔκολο γιὰ ὅλους τοὺς ἀναγνῶστες, είναι ἀκόμη ευκολότερο για κάποιο γραφολόγο...!

Όντως, τρισαλλοίμονον!

(συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ: ''H ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ Π. ΠΑΙΣΙΟΥ''. Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, ''Ο.Τ.'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1241, 26/9/1997