Πέμπτη 17 Αυγούστου 2023

Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Ζ΄ Μέρος)

 

Στην Επιστολή του ὁ π. Επιφάνιος ἀποκαλεῖ τό 666 «σύμβολον τοῦ  ̓Αντιχρίστου», διότι ἔτσι τὸ ἐννοεῖ, μετά την δεισιδαιμονική κατήχησί του, ὁ περισσότερος κόσμος. Έκαμε δηλαδή ὅ,τι καὶ ὁ Χριστός, ο Οποίος προκειμένου να συνεννοηθῆ μὲ μᾶς τοὺς ἐμπαθεῖς ἀνθρώπους ὀνομάζει «ψυχή» και τὰ πάθη μας, λέγοντας «ό φιλών τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αυτήν» (Ιω. 12, 25). Έξ ἄλλου ὁ π. Επιφάνιος ρητῶς ἀναφέρει στην Επιστολή του ὅτι «δεν σκοπεύω να διαπραγματευθώ τό θέμα περί Αντιχρίστου ἢ περὶ τοῦ αριθμού 666 κ.τ.λ. Ἐπιγραμματικῶς θὰ σημειώσω δύο ή τρεις σκέψεις...». Ο σκοπός του ήταν ἕνας, ὅπως μοῦ ἐξήγησε τότε ὄχι νὰ ἀναπτύξη θεολογικῶς τό θέμα, ἀλλὰ νὰ ἠρεμήσουν τα πνεύματα. Διότι ὁ π. Παΐσιος ὅλο τὸ καλοκαίρι του 1987 (κατά τό ὁποῖο, ὅπως ἔγραψα στὸ ἱστορικὸ τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ π. Παϊσίου, ὁ ἅγιος ἀσκητής δυσφημοῦσε τίς ἀπόψεις μου) τοῦ διεμήνυε μὲ ἀνθρώπους, κληρικούς καὶ λαϊκούς, να γράψη κάτι ἐπὶ τοῦ θέματος οπωσδήποτε. Ἔτσι ἔγραψε ὁ π. Επιφάνιος. Με μοναδικό σκοπό να διαβεβαιώση τοὺς ἀνθρώπους ὅτι δὲν θὰ πάρουμε τις ταυτότητες, αν αυτές ἔχουν δαιμονικά σύμβολα, διότι αὐτὸ καὶ μόνο τους καθησύχαζε μετὰ ἀπὸ τὸν σάλο που είχε δημιουργηθή.

Παρὰ ταῦτα, δέν θά «μαλώσουμε» γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἢ δέν είναι σύμβολο τοῦ  ̓Αντιχρίστου τὸ 666. Εξ ἄλλου καὶ νά μή ήταν σύμβολο, ἔγινε, μετὰ τὴν τόση φασαρία που έχει δημιουργηθή. Το θέμα μας, όμως, παραμένει καὶ εἶναι πολύ συγκεκριμένο: Ναί, δὲν θὰ πάρουμε τις ταυτότητες, ἀλλὰ γιατί δὲν θὰ τὶς πάρουμε; Από τήν ἀπάντησι τοῦ ἐρωτήματος αὐτοῦ ἐξαρτῶνται τα πάντα.

Θα ήταν χρήσιμο να φιλοσοφήσουμε στις διατυπώσεις τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ τι Επιφανίου, γιατί μέσα σ' αυτές αντικατοπτρίζεται το πνεύμα, μὲ τὸ ὁποῖο τὴν ἔγραψε. Όπως π.χ. σ' αὐτά πού γράφει μέ ημισατυρικό τρόπο. "Οτι δηλαδή γιὰ νὰ ἐπαληθεύσουν οι φήμες, πώς μέσα στις ταυτότητες κρύβονται δαιμονικά σύμβολα, θὰ ἔπρεπε «Οἱ ἁρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, πρῶτον μὲν νά εἶναι συνειδητοί σατανολάτραι, δεύτερον δὲ νὰ πάσχουν ἐκ κρετινισμού. Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτραι θά ἔθετον τοιαῦτα σχήματα εἰς τα δελτία ταυτότητος καὶ μόνον πάσχοντες ἐκ κρετινισμού ηδύναντο να πιστεύσουν ὅτι θά εύρεθοῦν  ̓Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ θὰ ἐδέχοντο νά λάβουν δελτία ταυτότητος μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ! Καὶ νὰ πάρῃ ἡ εὐχή! εἶναι ὀλίγον δύσκολον να συμπέσουν ἀμφότεραι αἱ ἰδιότητες (σατανολατρία και κρετινισμός) εἰς μίαν δεκάδα, τουλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχών Δημοσίων Υπηρεσιών καθὼς καὶ εἰς τοὺς ἁρμοδίους Υπουργούς και Υφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νὰ ἀποκλεισθῆ παντελώς τοιοῦτον ἐνδεχόμενον, δηλαδὴ ἐκτύπωσις δελτίων ταυτότητος με σατανικάς μορφάς».

Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ π. Επιφανίου προσπαθεῖ νὰ ἀλλοιώση ὁ π. Ιωάννης Φωτόπουλος, προκειμένου να στηρίξη τὸν ἰσχυρισμό του ὅτι ἀσεβῶ τάχα στὴ μνήμη του, δημιουργώντας έσφαλμένη ἐντύπωσι στὸ ἀναγνωστικό κοινό τοῦ «Ο.Τ.» ὡς πρὸς τὸ ὅτι οἱ θέσεις του π. Επιφανίου ταυτίζονται με τις δικές μου. Στην προσπάθειά του αὐτὴ γράφει πράγματα, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν ἐγνώριζε τόν π. Επιφάνιο. Καὶ ἐκτίθεται πολύ. Γράφει ὅτι ὁ π. Επιφάνιος «πρὶν δημοσιεύσει τίς ἀπόψεις του για ένα μείζον θέμα, γιὰ ἀρκετό χρονικό διάστημα συζητοῦσε, σκεπτόταν, μελετοῦσε ὅ,τι ἔγραφαν οἱ ἄλλοι καὶ τέλος δημοσίευε τεκμηριωμένα τις θέσεις του. Δεχόμαστε λοιπόν κατ' αρχάς ὅτι ὁ μακαριστός μέχρι ενός σημείου πιθανὸν νὰ εἶχε προσεγγίσει τις ἀπόψεις του π. Βασιλείου, τοῦ ὁποίου πάγια θέσι ἦταν καὶ εἶναι ὅτι το 666 δὲν εἶναι σύμβολο του Αντιχρίστου. Πότε δημοσίευσε ό π. Βασίλειος τὰ τελευταία σχετικά κείμενά του στον Ο.Τ."; Λέγει ὁ ἴδιος “στις 13.2.87 και 20.2.87". Τί ἔγινε μετά; Στις 11.9.87, ἐννέα μήνες αργότερα δημοσιεύεται ἀπὸ τὸν “Ο.Τ.”, Επιστολή τοῦ π. Επιφανίου με τίτλο “Ο Βεελζεβούλ καὶ ὁ Ε.Κ.Α.Μ." όπου αποκρυσταλλώνονται οἱ ἀπόψεις τοῦ Γέροντος». Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ασέβεια ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐκδοχή, που παραθέτει ὁ π. Ιωάννης: Ούτε λίγο, οὔτε πολὺ μᾶς παρουσιάζει έναν «ἀγνώριστο» π. Επιφάνιο, ὁ ὁποῖος γράφει, ἀφοῦ προηγουμένως ἀκούση καὶ διαβάση ἄλλους! Ὄμως ὁ π. Επιφάνιος δὲν ἔγραφε ἔτσι, ἀλλὰ μὲ τρόπο ἐντελῶς ἀντίθετο. Ο ίδιος ὁ ἀοίδιμος μοῦ εἶχε είπη ὅτι για κάθε θέμα ἔγραφε ἐντελῶς ἀνεπηρέαστος καὶ ἀπερίσπαστος καὶ μόνο ὅταν ὁλοκλήρωνε τα γραπτά του, τότε ἐδιάβαζε οτιδήποτε είχε γραφή ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ. Ὁ π. Επιφάνιος δὲν ἔψαχνε οὔτε σκεπτόταν τὰ θέματα, γιὰ νὰ βρῆ τή λύσι τους τότε ποὺ αὐτὰ ἐρχόταν στὴν ἐπικαιρότητα, ἀλλὰ εἶχε ήδη απάντησι καὶ λύσι γιὰ ὅλα τὰ θέματα, πρὶν ακόμη αυτά παρουσιασθοῦν ἀνοικτά καὶ ἀπασχολήσουν πλήθη ἀνθρώπων. Κάποιο ἀπό τά στενά πνευματικά παιδιά του μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Έχεις τήν ἐντύπωσι, ὅταν συνομιλής μέ τόν π. Επιφάνιο, πὼς ἔχει τις λύσεις για ὅλα τὰ θέματα ταξινομημένες σε κουτάκια μέσα στο μυαλό του καὶ μόλις τὸν ρωτήσης, σοῦ ἁπαντά». Είναι, λοιπόν, δυνατὸν νὰ δεχθοῦμε ποτὲ ὅτι ὁ π. Επιφάνιος... ἔψαχνε τις λύσεις στα θέματά του καὶ ὅτι ἀρχικά προσήγγισε τίς ἀπόψεις μου καὶ κατόπιν άλλαξε καὶ αποκρυστάλλωσε τις θέσεις του; Ομολογῶ ὅτι περίμενα πώς κάποιοι ἐπικριταί μου θὰ ἀναφερθοῦν στην Επιστολή του π. Επιφανίου, γιὰ νὰ μὲ ἀντικρούσουν. Ποτέ ὄμως δεν φανταζόμουν ὅτι ὁ π. Ιωάννης Φωτόπουλος θά εἶχε τὸ «κουράγιο» να παρουσιασθή άμύντωρ τοῦ π. Επιφανίου άμφισβητώντας τὴν εἰλικρίνεια τῶν γραφομένων μου, δεδομένου ὅτι ἀπὸ τοῦ ἔτους 1980 (δηλαδή ἑπτὰ ολόκληρα χρόνια πριν από τη συγγραφὴ τῶν ἄρθρων μου καὶ τὶς συζητήσεις μου μέ τόν π. Επιφάνιο ἐπ' αὐτῶν) αὐτὸς εἶχε ὁριστικά ἐγκαταλείψει τὸν π. Επιφάνιο καὶ ἀνεζήτησε ἄλλον πνευματικό. Τώρα ἐπικαλεῖται τὸν π. Επιφάνιο διαβάλλοντας αὐτούς, ποὺ ὑπῆρξαν αυτήκουοι καὶ αὐτόπτες. Λυποῦμαι πολύ που γράφω αυτά, ἀλλὰ ὁ π. Ιωάννης μὲ ἀνάγκασε. Ας αναζητήση πνευματικά παιδιά τοῦ στενοῦ κύκλου του π. Επιφανίου, τὰ ὁποῖα ἔμειναν δίπλα του μέχρι τοῦ θανάτου του, γιὰ νὰ πληροφορηθῆ ἀπό αὐτούς καί ὄχι ἀπὸ ἐμένα, ποὺ δὲν τοῦ ἐμπνέω ἐμπιστοσύνη, περὶ τῶν θέσεων του συγχρόνου Μεγάλου Διδασκάλου της Εκκλησίας μας στο υπό συζήτησιν θέμα. Αὐτοί, τότε πού εἶχα δημοσιεύσει τὰ κείμενα μου είχαν συζητήσει μέ τόν π. Επιφάνιο τό θέμα αὐτὸ καὶ γνωρίζουν τὰ πράγματα. Ἐγὼ δὲν ἀνήκα στον στενό κύκλο τῶν ἐν Χριστῷ μαθητῶν τοῦ π. Επιφανίου, ἀλλὰ στὸν εὐρύτατο Ὅμως, αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ μὲ περιβάλη μὲ τὴν ἀγάπη του καὶ νὰ μοῦ ἐπιτρέψη να γνωρίσω λεπτεπιλέπτους θησαυρούς τῆς ἁγίας ψυχής του.

5. Κλείνοντας τὴν ἁπάντησί μου ἀπευθύνομαι πρὸς τοὺς σεβαστούς Πατέρας της Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, οἱ ὁποῖοι γράφουν ὅτι «μετὰ τὴν ἔκδοση των προσφάτων ανακοινώσεων της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς  ̓Ελλάδος... τὸ θέμα σχετικά με τη στάση που πρέπει να τηρήσουν οι πιστοὶ εἶναι πλέον τελείως ξεκάθαρο», γιὰ νὰ τοὺς ὑπενθυμίσω για πολλοστή φορά ὅτι τὸ θέμα δὲν εἶναι ποιὰ στάσι θα τηρήσουν οἱ πιστοὶ ὡς πρὸς τὴ λήψη ἢ ὄχι τῶν ταυτοτήτων. Επ' αυτού όλοι ἔχουμε ομόφωνη θέσι. Τὸ θέμα εἶναι, ἂν δέχονται οἱ σεβαστοί 'Αγιορείτες Πατέρες καὶ οἱ λοιποί ἐπικριταί μας τη διακήρυξι τῆς  ̔Ι. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, ή Οποία σαλπίζει: «Η Εκκλησία μας δέχεται ὅτι ἡ Σφραγίς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι κάποιο εξωτερικό σύμβολο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ στους ἀνθρώπους με βία καὶ τυραννία, ἀλλὰ ἡ Χάρη του 'Αγίου Πνεύματος, ποὺ μὲ τὰ Ἱερά Μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει “υἱὸ Θεοῦ", καὶ γι' αὐτό τά Μυστήρια αὐτά, καὶ ἰδίως τὸ Χρίσμα, όνομάζονται “σφραγὶς τοῦ Χριστοῦ". “Μία σφραγὶς ἀληθῶς, ἡ τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψις", λέγει ἐπιγραμματικά ὁ  ̔́Αγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος. Καὶ τὴν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ τὴν ἔχει καὶ τὴν διατηρεῖ, ὅποιος όμολογεῖ ὅτι ὁ Ιησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦλθε στον κόσμο ἐν σαρκί καὶ ἔγινε ἄνθρωπος για τη σωτηρία μας. Καὶ οὐδενὸς είδους σφράγισμα, ποὺ ἐπιβάλλεται μέ βία καὶ τυραννικά, δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ καταστήσει ανενεργό τήν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ή σφραγίδα του Αντιχρίστου, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ ἡ  ̓Αποκάλυψη, δεν εἶναι ἕνα ἐξωτερικό σύμβολο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ μὲ βία, παρά τὴν θέληση καὶ τὴν ἀντίδραση του ατόμου, ἀλλὰ ἡ ἑκούσια αποκοπή του ἀπ' τὴ ζωή της Χάριτος του  ́Αγίου Πνεύματος με την εκούσια ἄρνηση τῆς πίστεως, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Σωτήρ τοῦ κόσμου». Ἄν αυτή τη διακήρυξι τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν ἀποδέχονται, τότε βρισκόμαστε πολύ κοντά στην πλήρη ταύτισι τῶν θέσεών μας.

Ζητῶ συγγνώμη για τη μακρηγορία μου, ἀλλὰ ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἄγνωστος σοφός «δὲν εἶχα περισσότερο χρόνο, γιὰ νὰ σᾶς γράψω λιγότερα».

 

Μὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφικὴ ἀγάπη

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης




ΠΗΓΗ: ''Ο.Τ.'' Αρ. φύλ. 1244

 






ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ



Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Γ΄ Μέρος)
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

"Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Ε΄ Αποσπάσματα)



Σεβασμιώτατε, αγαπητέ Δέσποτα!

Ευλογείτε! Ευχαριστώ για την αγαθή μνήμη. Το γράμμα σας το έλαβα και με τον ίδιο πατέρα Ι. στέλνω απάντηση. Ο καιρός, στον οποίο μας έφερε ο Κύριος να ζήσουμε, είναι ταραχωδέστατος – σύγχυση, ταραχή και αταξία συγκλονίζουν το ακλόνητο, αλλά αυτό ακόμη δεν είναι το τέλος. Μπροστά υπάρχουν ακόμη πιο δύσκολοι καιροί.

Η Εκκλησία, κατά την υπόσχεση του Σωτήρος, θα ζει και θα επιτελεί τη μεγάλη και σωτηριώδη διακονία της μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του κόσμου και γι' αυτό η φωνή της Εκκλησίας μέσω της ορθής, κατά τους κανόνες, ιεραρχίας είναι η φωνή του Θεού.

Στην Εκκλησία έχουμε πίστη στη φωνή της Εκκλησίας, όχι σε έναν άνθρωπο, έστω ενάρετο, ούτε σε μια ομάδα προσώπων ομονοούντων, ούτε σε όνειρα ή σε οράματα. Η Εκκλησία δεν μπορεί να κρυφτεί στο υπόγειο, καθώς τότε θα σταματήσει να είναι για τον λαό όσα πρέπει να είναι. Γι' αυτό πρέπει να περιμένουμε την απόφαση του Αγιωτάτου και μόνο τότε να προσανατολίσουμε τον λαό. Διότι αλλιώς μπορεί να πέσουμε σε αμάρτημα φοβερό κατά της Εκκλησίας: άθελά μας οργανώνουμε σχίσμα.

Δεν μπορούμε, δεν έχουμε δικαίωμα να πάρουμε πάνω μας ό,τι δεν μας έχει δοθεί από τον Θεό. Αυτό επιτάσσει το κατά Θεόν φρόνημα. Αν όμως αρχίσουμε να σκεφτόμαστε κατ' άνθρωπον, τότε θα είμαστε εντελώς αναπολόγητοι.

Ο Θεός βλέπει την καρδιά του ανθρώπου και η ζωή του καθενός είναι καθαρή απεικόνιση του τι γίνεται στην καρδιά του. Το σημείο του σταυρού είναι η μοναδική σφραγίδα που έχει πάνω μας πνευματική δύναμη. Ο σταυρός μας, η πάλη με την αμαρτία, οι ασθένειες, η συμπάθεια, η συμπόνια προς τον πλησίον, η ζωή κατά Θεόν - όλα αυτά μαρτυρούν ότι φέρουμε πάνω μας τη σφραγίδα του Θεού. Τι είναι η τεχνολογία, οι υπολογιστές, η επιθυμία των ανθρώπων (ακόμα και του εχθρού) να μας υποδουλώσουν στην επιρροή τους, στη σφραγίδα τους; Ένα τίποτα είναι συγκριτικά με τη μεγάλη σφραγίδα, που μας έδωσε ο Σωτήρας προς σωτηρία.

Πού είναι η πίστη μας στη σωτηριώδη μας σφραγίδα; Μυστικά από εμάς μπορούν να μας κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά αυτό δεν θα έχει καμία δύναμη και αξία: ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός και ο εχθρός εκούσια θέλει να τον υπηρετεί η ψυχή μας. Εμείς επιλέγουμε τον δρόμο εκούσια, με αγάπη και επιθυμία.

Να τι απλό παράδειγμα θα κοιτάξουμε: Ένας άνθρωπος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με την ελπίδα να σηκωθεί από την κλίνη της ασθενείας, αλλά εκεί του κάνουν θανατηφόρα ένεση αντί της θεραπευτικής. Θα παρουσιαστούν στον Θεό τόσο ο κεκοιμημένος όσο και αυτός που τον βοήθησε να πεθάνει. Πώς θα κριθούν; Πόσοι διάκονοι του Θεού πέθαναν στα δύσκολα χρόνια με βίαιο απαγχονισμό και όλοι λογίζονται ως μάρτυρες, ενώ οι αυτόχειρες καταστρέφονται στην αιωνιότητα; Να που το ίδιο συμβαίνει καθημερινά στη ζωή.

Κάποιοι θα ζήσουν μέχρι αυτή την ανοιχτή επιλογή: ή πίστη ή ψωμί. Αλλά η επιλογή του δρόμου της ζωής (ή πίσω από τον Θεό ή κατά του Θεού) γίνεται στη ζωή κάθε ανθρώπου και πριν και τώρα και μέχρι το τέλος των ημερών της ζωής. Μόνο που στη ζυγαριά δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά κι αυτός ο καιρός θα έρθει. Πότε; Κύριος οίδε! Όσο περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν τη ζωή κατά του Θεού, τόσο γρηγορότερα πλησιάζει η τελική επιλογή. Η γη θα σταματήσει να γεννά ψωμί, λόγω της κακίας όσων ζουν πάνω της. Όλη η φύση βοά προς τον Θεό για τις ανθρώπινες ανομίες. Ο αγρός της ζωής θα γεμίσει αγκάθια και χορτάρια, αλλά εμείς είμαστε εργάτες σε αυτό τον αγρό, εργάτες στο χωράφι του Θεού.

Το πνεύμα του Θεού πρέπει να φυλάξουμε, αυτό είναι χαρά, ειρήνη, αγάπη, εγκράτεια κ.λπ., εν Θεώ και κατά Θεόν. Μόνο αυτό θα μείνει ανέγγιχτο από την τελική φωτιά και μόνο αυτό θα μαρτυρά για την επιλογή της καρδιάς μας, ενώ οι ταυτότητες, τα διαβατήρια, οι αριθμοί, οι σφραγίδες θα καούν όλα και δεν θ' αφήσουν ίχνος.

Ναι, αναμφίβολα ο κόσμος σε τελική ταχύτητα τρέχει προς το τρομερό κριτήριο. Η μάχη είναι ορατή και οφθαλμοφανής, όμως είναι μάχη για την ψυχή και όχι για κάτι άλλο. Και χωρίς τη δική μας συμμετοχή, όλα αυτά συμβαίνουν και τώρα - πόσω μάλλον στο τελικό στάδιο, όταν θα πρέπει να δώσουμε απάντηση στο «πώς πιστεύουμε;».

Δικό μας καθήκον είναι να διαφυλάξουμε την Εκκλησία από το σχίσμα και τις αιρέσεις.



***

 

Αγαπητή εν Κυρίω Μ. Π.

Στο άγιο Ευαγγέλιο υπάρχει μια σχετική απάντηση του Σωτήρα σε μια ερώτηση, που επιχειρούσε να Τον «πειράξει»: «Ἀπόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ».

Το διαβατήριο κι οι ταυτότητες είναι κάτι ανθρώπινα, ο Θεός χρειάζεται μόνο την καρδιά μας. Αν ζούμε στην κοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να υποτασσόμαστε στους νόμους της κοινωνίας. Πάρτε και το διαβατήριο και τη σύνταξη – είναι η φροντίδα του Κυρίου για σας, για να έχετε υποστήριξη στα γηρατειά σας.

 


***

 

Δούλη του Θεού Β.!

Να που την αμαρτία κανείς δεν τη φοβάται πρωτίστως αυτοί που σπέρνουν φόβους και ταραχή στις ψυχές των απλών ανθρώπων. Μα τι σχέση έχει το διαβατήριο με τη σωτηρία;

Επιπλέον, λάβετε υπόψη σας και το εξής: στο παλιό διαβατήριο απεικονιζόταν το μασωνικό σύμβολο και το είχαν όλοι – και οι απλοί και οι ψευδόσοφοι, Τώρα στο διαβατήριο απεικονίζεται ο άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, αλλά μας συμβουλεύουν να μην το πάρουμε, σκορπίζοντας παντού ταραχή.

Ένα θα σας πω: μόνο την αμαρτία πρέπει να φοβάστε, τα έγγραφα είναι δουλειά του κράτους, αφού ζούμε στη γη. Ο Κύριος από εμάς περιμένει ορθή πίστη από την ψυχή, αλήθεια από τη γλώσσα και ακεραιότητα από το σώμα. Να σώζεστε.



***



Αγαπητέ εν Κυρίω Α.!

Το αίτημα για προσευχή θα το εκπληρώσω.

Τι να περιμένουμε τους έσχατους καιρούς, αφού η δική μας έσχατη ημέρα θα έρθει νωρίτερα. Γι' αυτό να ζείτε κατά τον λόγο των αγίων Πατέρων, ενθυμούμενος τη δική σας έσχατη ημέρα. Τότε και το κάπνισμα θα κόψετε και τη σκέψη του ποτού θα διώξετε, αν πράγματι φοβάστε τους έσχατους καιρούς. Γιατί όλο φλυαρία είναι όλοι, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει ίχνος φόβου Θεού. Ορίστε, φοβόμαστε τον εχθρό και τη σφραγίδα του, αλλά οι ίδιοι τον υπηρετούμε με ζήλο.

Ο Θεός να σας δώσει σοφία και να στερεώσει μέσα σας τη μνήμη θανάτου, τον φόβο του Θεού και την ενθύμηση της μετά τον τάφο ζωής.

 


(συνεχίζεται)

 




ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 

at Δεν υπάρχουν σχόλια: