ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'' ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΖΩΝ ΜΟΤT; ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΤΩΤΕΡΩ:
Πρόδρομοι του Οικουμενισμού είναι μεταξύ άλλων διάφοροι προτεσταντικαί «χριστιανικαί οργανώσεις», όπως ήτο η Χ.Α.Ν.(Χριστιανική Αδελφότης Νέων), και η Χ.Ε.Ν. (Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων), κατασκευασθείσαι αμφότεραι υπό των Άγγλων, η μεν το 1844, η δέ το 1855. Οι οργανώσεις αυταί είναι «αδογμάτιστες». Κατ΄ αρχάς τα μέλη των ήσαν μόνο προτεστάνται, ακολούθως εδέχοντο και παπικούς και ορθοδόξους αλλά και αλλοθρήσκους. Εξ΄ αυτών προήλθον πολλά από τα μεγάλα στελέχη του Οικουμενισμού.
Μιάς των τοιούτων οργανώσεων, της Παγκοσμίου «Χριστιανικής φοιτητικής ομοσπονδίας» η οποία ήτο συγγενής προς τα προηγούμενας και ωργανώθη παγκοσμίως το 1895, κύριος εμπνευστής και οργανωτής ήτο ο προτεστάντης Ιωάννης Μόττ, που θα αναφέρουμε κατωτέρω.
Ιδίως άρχισε να διοργανίζεται επισήμως αυτή η Κίνησις και να περιπλέκη και την Ορθοδοξίαν απο του 1897, κυρίως δια της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Αγγλίας και της Επισκοπελιανής εκκλησίας της Αμερικής.
Το 1920 έγραφε το επίσημον όργανον του Οικουμενικού Πατριαρχείου ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ τα εξής:
«πρώτη αφορμή προς επίσημον επικοινωνίαν των δυο Εκκλησιών (Ορθοδόξου και Προτεσταντικής) εδόθη εκ του εν Λάμπεθ συνεδρίου του συνελθόντος κατά Ιούλιον του 1897, εν τω οποίω οι εξ΄ απάσης της των Αγγλικανών κοινωνίας επίσκοποι, 194 τον αριθμόν, ομού συνελθόντες μία φωνή εψήφισαν ενέργειαν αποβλέπουσα εις την ένωσιν των Εκκλησιών».
Συνεπεία τούτου ο αρχιεπίσκοπος Κανταουρίας Φρειδερίκος διεβίβασε τον Φεβρουάριον του 1898, επιστολάς προς τους Πατριάρχας της Ανατολής και τον Αρχιεπίσκοπον Κύπρου, μετ΄ αντιγράφων των αποφάσεων του Συνεδρίου, και ζήτησε ίνα η Ορθόδοξος Εκκλησία παραδεχθή το βάπτισμα των Αγγλικανών και επιτρέψη εις τους ιερείς αυτών την μετάδοσιν των θείων δώρων εις τους επιθανατίους Αγγλικανούς, εις μέρη που δεν υπάρχουν ίδιοι αυτών ιερείς.
Σημαντικό σταθμό εις την πορεία του Οικουμενισμού αποτελεί το έτος 1910. Κατά το έτος τούτο οι προτεστάντες συνεκάλεσαν εις Αγλλίαν και Ελβετίαν διάφορα συνέδρια. Μεγαλύτερο και επισημότερο των συνεδρίων τούτων ήτο το «Διεθνές Ιεραποστολικόν Συνέδριον» γενόμενον εις Εδιμβούργον του 1910.
Το συνέδριον τούτο του 1910 οι οικουμενισταί αποδέχονται ως ιστορικήν αρχήν της Οικουμενικής κινήσεως. Πρόεδρος τούτου ήτο ο προαναφερθέν Ιωάννης Μόττ, όστις και υπήρξεν ο εισηγητής των όρων «Οικουμενισμός» και «Οικουμενικός» πρός ονομασίαν της νέας αιρέσεως της Οικουμενιστικής κινήσεως. Εις αυτό έλαβον μέρος οι μεγαλύτεροι προωθηταί του Οικουμενισμού.
Καρπός των συνεδρίων τούτων υπήρξε ο λεγόμενος «Παγκόσμιος Σύνδεσμος Διεθνούς Φιλίας δια των Εκκλησιών» (1914). Εκ του συνδέσμου τούτου εξεπήδησε η περιβόητος «Παγκόσμιος Κίνησις Ζωής και Εργασίας». Προκαταρκτικόν συνέδριον της «Κινήσεως Ζωή και Εργασία» συνήχθη εις την Γενεύη το 1920.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (21o MEΡΟΣ)
Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (22o MEΡΟΣ)
Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (22o MEΡΟΣ)
ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ''ΠΡΩΤΟΙ'' ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΤΑ ΕΝΩΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ; (9)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου