Κυριακή 30 Ιουνίου 2019
ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Ο ''ΠΟΙΗΤΗΣ'';
σελ 40 του Προγράμματος της ΝΔ από την ιστοσελίδα του κόμματος (https://nd.gr/grammateies/programmatos)
Ο εορτασμός του Αγ. Γλυκερίου του Νέου Ομολογητού στην Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Σλατιοάρα Ρουμανίας
Η μνήμη του Αγίου της Ρουμανίας, Γλυκερίου του Νέου Ομολογητού, αποτέλεσε για ακόμη μία φορά ευκαιρία συναθροίσεως και ευχαριστιακής συνάξεως των κατά τόπους Γνησίων Ορθοδόξων Εκκλησιών, διατρανώνοντας το μήνυμα της ενότητας και της κοινής Ορθόδοξης Ομολογίας.
Την συνοδική αντιπροσωπεία της Εκκλησίας μας αποτέλεσαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γερόντιος, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεθώνης κ. Αμβρόσιος, συνοδευόμενοι υπό των Ιερέων π. Ανδρέα Νταγκίνη και π. Ματθαίου Μαβίδη, καθώς και του Ιεροδιακόνου π. Λουκά.
Επίκεντρο της λαμπρής πανηγύρεως αποτέλεσε, κατά το ειθισμένον, η υπό του τιμωμένου Αγίου ιδρυθείσα, Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σλατιοάρας Ρουμανίας, όπου φυλάσσονται και τα τίμια Λείψανά του.
Των Ακολουθιών του Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Προκαθήμενος της Ρουμανικής Εκκλησίας, Μακαριώτατος Μητροπολίτης Ρουμανίας κ.κ. Βλάσιος, με τη συμμετοχή Ιεραρχών, Πρεσβυτέρων και Διακόνων από τη Ρουμανία, την Ελλάδα, τη Ρωσία και τη Βουλγαρία.
Τοπικοί Ιεροψάλτες από διάφορα μέρη της Ρουμανίας απέδωσαν κατανυκτικά τους Ύμνους, υπό την χοραρχία του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ανδρέα.
Η προσέλευση των πιστών που προσέτρεξαν να ζητήσουν την πρεσβεία του Αγίου, ο οποίος με τους αγώνες του εδραίωσε την Ορθοδοξία στην Ρουμανία, ήταν συγκινητική αποδεικνύοντας περίτρανα το μήνυμα της συνοχής μεταξύ των Χριστιανών, όπως το κληροδότησε ο ίδιος, ο Άγιος Γλυκέριος.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟ ΕΔΩ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ - Μία συγκινητικὴ ταινία ὑπὲρ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ.
Ἕνας μεσήλικας κύριος συναντιέται
μὲ ἕναν νεαρὸ παραμονὲς Χριστουγέννων.
Ὁ ἄγνωστος νεαρὸς τοῦ λέει ὅτι γνωρίζει
τοὺς γονεῖς του καὶ ἔτσι τὸν γυρίζει πίσω στὸ χρόνο,
εἰκοσιτέσσερα ὁλόκληρα χρόνια…
''Αυτοκέφαλη Εκκλησία'' ή ''Αυτοκέφαλη'' Εκκλησιολογία;
Του Νικολάου Μάννη
Εκπαιδευτικού
Εκπαιδευτικού
Μετά την πρόσφατη (Ιανουάριος 2019) έμπρακτη διακήρυξη της αιρέσεως του Νεοπαπισμού από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως1 βρέθηκε δυστυχώς ως συνήγορος του Φαναρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.
Με τον παρόν κείμενο θα ήθελα να τοποθετηθώ πάνω στο, τελευταίο χρονικά στην σειρά άρθρων του υπέρ των Φαναριώτων, κείμενο του Σεβ. κ. Ιεροθέου με τίτλο «Ο όρος «Αυτοκέφαλη Eκκλησία»»2.
Δυστυχώς, στο κείμενο αυτό ο Σεβασμιώτατος έρχεται σε αντίθεση κυρίως με τον εαυτό του.
Διότι ενώ πολύ σωστά αναπτύσσει (σε ολόκληρο το κεφάλαιο 1 και στο πρώτο μισό του κεφαλαίου 5) την ορθόδοξη εκκλησιολογία περί Κεφαλής της Εκκλησίας (μόνον ο Χριστός), αντιφάσκει έπειτα (στο υπόλοιπο του κεφαλαίου 5, καθώς και στα κεφάλαια 6 και 7), όπως θα δούμε αναλυτικά, θεωρώντας ως Κεφαλή τον «Πρώτο», ασχέτως αν θεωρητικώς αυτό το απορρίπτει.
Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019
ΟΙ ''ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ'' ΤΟΥ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ!
Η Πατερική Παράδοση αναδημοσίευσε άρθρο - είδηση που αφορά το Κοινό Πασχάλιο αλλά και το Ουκρανικό ζήτημα. Διαφωνούν προς κάτι; Καλύτεροι υπερασπιστές από τους Τρικαμηνικούς είναι αδύνατον να υπάρξουν!
Θα δώσουμε ένα παράδειγμα. Υποθέστε λοιπόν ότι έχει γίνει η ποθητή αλλαγή του Πασχαλίου - η οποία σημειωτέον ετοιμαζόταν από το 1923 - και υπάρχουν αυτοί οι οποίοι διαφωνούν. Τι θα απαντούσαν οι υπερασπιστές του Νέου Πασχαλίου;
Απολαύστε ποικίλα «επιχειρήματα»:
«Από το 1054 που έγινε το σχίσμα με την Δύση μέχρι το 1582 που εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο στη Δύση, δηλαδή επι 528 χρόνια, οι Ορθόδοξοι είχαν κοινό εορτολόγιο και Πασχάλιο με τους αιρετικούς παπικούς! Αυτή η εορτολογική συμπόρευση των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς παπικούς δεν ενόχλησε κανέναν άγιο αυτών των αιώνων ώστε να δημιουργήσει σχίσμα. Ούτε διέρρηξε κανείς άγιος τα ιμάτια του γιατί τάχα αυτή η εορτολογική συμπόρευση μας ενώνει με την αίρεση»
«Βέβαια, ο άγιος Νικόδημος στην ερμηνεία του Ζ΄ Αποστολικού κανόνα, στην πρώτη υποσημείωση δείχνει να έχει αντιδιαμετρικά αντίθετη θέση λέγοντας: «Το να κάνει τις το Πάσχα μετά της 21ην Μαρτίου ως κάμνομεν εμείς οι Γραικοί ή μετά την 11ην Μαρτίου ως κάμνουν οι Λατίνοι δεν είναι έγκλημα. Το να σχίση όμως την Εκκλησίαν είναι αμάρτημα ασυγχώρητον»».
«Ο Μ. Αθανάσιος σύνεδρος και πρωταγωνιστής της Α΄ Οικουμενικής, στις Εορταστικές Επιστολές του, τις οποίες έστελνε επι 45 χρόνια(328-373) στις εκκλησίες για την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα πάντα έγραφε: «Εσείς που είστε σε εκείνες τις χώρες θα το εορτάσετε στις τόσες του μηνός του δικού σας ημερολογίου, και εσείς που είστε σε εκείνες τις χώρες θα το εορτάσετε στις τόσες του μηνός του δικού σας ημερολογίου…κ.λ.π.». Και ο ίδιος όταν ήταν στην Αλεξάνδρεια το εόρταζε στις τόσες του μηνός Φερμουθί του Αιγυπτιακού ημερολογίου, ενώ όταν ήταν εξόριστος στη Γαλλία, το εόρταζε στις τόσες Απριλίου του λατινικού ημερολογίου».
«Τρείς αιώνες περίπου μετά την Θεία Ανάσταση του Κυρίου μας (μέχρι το 325 μ.Χ.), η Εκκλησία πορεύθηκε χωρίς κοινή συμφωνία για τον χρόνο εορτασμού του Πάσχα, αλλά συνεπώς και χωρίς πάντα κοινό εορτολόγιο. Σε αυτά τα χρόνια ο αμπελώνας του Κυρίου μας φωταγωγήθηκε από χιλιάδες θεόπτες Πατέρες, ποτίστηκε από τα ζωογόνα ύδατα της Πατερικής διδασκαλίας και κοσμήθηκε από την πορφύρα των αιμάτων ένδεκα περίπου εκατομμυρίων αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών της Πίστεως στους σκληρότατους διωγμούς. Η απουσία του κοινού εορτολογίου, κοινού εορτασμού του Πάσχα, και η χρήση διαφόρων ασύμφωνων μεταξύ τους ημερολογίων δεν εμπόδισε να σωθούν «οι θέλοντες σωθήναι».
«Στις Οικουμενικές Συνόδους Α΄, Γ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄ (δηλ. σε όλες πλην της Β΄και Δ΄), οι Πατέρες Ανατολής και Δύσης παρακάθονταν και συναποφάσιζαν ώς μέλη της ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ και ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ενώ εόρταζαν την μεγάλη εορτή του Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες και προφανώς οι κινητές εορτές που συνδέονται με το Πάσχα, εορτάζονταν και αυτές σε διαφορετικές ημερομηνίες!»
«Τί ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἰς τὴν ὁμιλία του μὲ τίτλο: ''Εἰς τούς τά πρῶτα Πάσχα νηστεύοντας''; »
«Παντοῦ λοιπόν σέ ὅλη τήν ὁμιλία ὁ ἅγιος διδάσκει ὅτι δέν πρέπει νά διασπᾶται ἡ ἐκκλησιαστική ἑνότητα γιά θέματα ἑορτολογικά».
«Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς αὐτῶν λόγος, ὅταν ταῦτα αὐτοῖς ἀντιλέγωμεν; Ὑμεῖς, φησίν, οὐ ταύτην ἐνηστεύετε τὴν νηστείαν πρότερον; Τοῦτο οὐ σόν ἐστιν εἰπεῖν πρός με, ἀλλ' ἐμὲ δίκαιον ἂν εἴη πρὸς σὲ λέγειν, ὅτι καὶ ἡμεῖς οὕτως ἐνηστεύομεν πρότερον, ἀλλ' ὅμως προετιμήσαμεν τὴν συμφωνίαν τῆς τῶν χρόνων παρατηρήσεως» (ΕΠΕ 34,168,25)».
«Ἐδῶ βλέπομε καθαρά ὅτι “ἡ παρατήρησις τῶν χρόνων”, κατά τόν Χρυσόστομο, ἦτο ἡ ἐμμονή στήν παλαιά συνήθεια τῆς νηστείας καί τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καί ἡ “μή παρατήρησις” εἰς τό νά ἀκολουθήσουν τήν ἀπόφασι τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς “συμφωνία” ἐδῶ ἐννοεῖται ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία ἀπό τήν ὁποία εἶχαν ἀποσχισθῆ οἱ Πρωτοπασχίτες, λόγῳ τῆς ἐμμονῆς των εἰς τήν παλαιάν συνήθεια»
Με λίγα, απλά, και κατανοητά λόγια αδελφοί, κατά τους Τρικαμηνικούς όποτε και να εορτασθεί το Πάσχα δεν συμβαίνει και κάτι, πάντα όμως κατά τον τρόπον που ερμηνεύουν τα Πατερικά λόγια και παρουσιάζουν την εκκλ. ιστορία!
Αν η Εκκλησία αποφασίσει την αλλαγή μας θυμίζουν τους Πρωτοπασχίτες. Μην εμμένουμε και στην παλαιά συνήθεια.....
Αν εορτάσουν οι Ορθόδοξοι με τους Παπικούς το Πάσχα μας θυμίζουν ότι επι 528 χρόνια, οι Ορθόδοξοι είχαν κοινό εορτολόγιο και Πασχάλιο με τους αιρετικούς παπικούς! Αυτή η εορτολογική συμπόρευση των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς παπικούς δεν ενόχλησε κανέναν άγιο αυτών των αιώνων ώστε να δημιουργήσει σχίσμα.
κ.λπ. κ.λπ.....
Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που αναρωτιέται και ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς:
«Πῶς γίνεται νὰ εἶναι κατὰ πάντα Ὀρθόδοξοι οἱ Αὐδιανοί, τὴν στιγμὴ ποὺ ἀθετοῦσαν τὸν ὅρο καὶ τὴν ἀπόφασι τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἰς τὸ θέμα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα;
Πῶς λοιπὸν συμβαίνει ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς νὰ θεωρῆ κατὰ πάντα Ὀρθόδοξους αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἀθέτησαν ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ἱερῶν Κανόνων, ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἑορτασμὸ τῆς μεγίστης τῶν ἑορτῶν...
Διότι εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσι, δὲν ἔπρεπε νὰ τοὺς χαρακτηρίση ὡς ἔχοντας ἴσην πίστι μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ μάλιστα «κατὰ πάντα», ἀλλὰ αἱρετικούς».
η απάντηση εδώ
Σημειώστε επίσης ότι σας παρουσιάσαμε δείγμα από τα γραφόμενα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά των Παλ/των! Υπάρχουν αρκετά τα οποία πολύ εύκολα μπορούν να τα δανειστούν και οι Οικουμενιστές για να δικαιολογήσουν την μελλοντική αυτή αλλαγή που ετοιμάζουν εδώ και πολλά έτη. Άν τα παραθέσουμε όλα, τότε θα διαπιστώσετε ότι οι Τρικαμηνικοί είναι - ευχόμαστε άθελα - οι καλύτεροι υπερασπιστές του επερχομένου Νέου Πασχαλίου!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πάπας Φραγκίσκος: ''Ορθόδοξοι και Καθολικοί να ενώσουν τις δυνάμεις τους''
Του Αιμίλιου Πολυγένη
Συνάντηση με την
Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου είχε σήμερα, Παρασκευή 28 Ιουνίου
2019 ο Πάπας Φραγκίσκος.
Η Αντιπροσωπεία του
Οικουμενικού Πατριαρχείου έφτασε στην Ρώμη με αφορμή την Θρονική Εορτή της
Ρ/Καθολικής Εκκλησίας, επί τη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και
Παύλου.
Επικεφαλής της
Αντιπροσωπείας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού κ. Ιώβ, συνοδεύομενος από τον
Επίσκοπο Μελιτινής κ. Μάξιμο και τον Διάκονο Βοσπόριο, Κωδικογράφο της Αγίας και
Ιεράς Συνόδου.
Η Αντιπροσωπεία έτυχε
θερμής υποδοχής από τον Ποντίφικα, ο οποίος καλωσορίζοντας τους, τόνισε ότι
"ορθόδοξοι και καθολικοί πρέπει να συνεργαστούν και να ενώσουν τις δυνάμεις
τους, για να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις."
Επίσης ο Πάπας επαίνεσε
την παρουσία της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τονίζοντας ότι
αυτό είναι "σημάδι ισχυρών δεσμών που συνδέει τις δύο Εκκλησίες."
"Η εορτή των Αγίων
Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, μας καλεί να ανανεώσουμε την φιλανθρωπία που
δημιουργεί ενότητα" - δήλωσε μεταξύ άλλων ο Πάπας Φραγκίσκος.
Ακόμη υπογράμμισε την
συνεργασία για την καταπολέμηση των σύγχρονων μορφών δουλείας, το μεταναστευτικό
πρόβλημα, καθώς και την προώθηση της ειρήνης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι
Πάπας Φραγκίσκος, υπενθύμισε στην Αντιπροσωπεία τα πρόσφατά του ταξίδια σε
Βουλγαρία και Ρουμανία, λέγοντας ότι επέστρεψε στη Ρώμη με "μεγαλύτερη επιθυμία
για κοινωνία".
Κλείνοντας ο Ποντίφικας
ανέφερε ότι η αποκατάσταση της πλήρους ενότητας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων,
μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από "σεβασμό για συγκεκριμένες
ταυτότητες".
ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦΑΙΑ.GR
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΛΗΘΩΣ ΔΕΚΑΤΡΙΜΕΡΙΤΩΝ Γ - ΩΧ.........
Είδαμε κάποια σχόλια των αληθώς δεκατριμεριτών που ανήκαν παλαιότερα στις τάξεις των Γ.Ο.Χ. Και γιατί ομιλούμε περί αληθώς δεκατριμεριτών; Διότι το μόνο που τους απέμεινε είναι οι 13ημέρες επειδή ακολουθούν το Π.Η.! Κοινωνία δεν έχουν ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Οι τάδε είναι Οικουμενιστές, οι άλλοι είναι Νεοημερολογίτες, οι άλλοι είναι Παλαιοημερολογίτες Οικουμενιστές, οι άλλοι είναι σχισματικοί, οι άλλοι ήταν ναι μεν ορθοί αλλά εξέπεσαν, οι άλλοι είναι η κανονική Εκκλησία αλλά και τούτοι εξέπεσαν, και και και....... Ποιοί τελικά είναι οι όντως Ορθόδοξοι; Δυστυχώς το ίδιο - εμμέσως πλήν σαφώς - ισχυρίζονται όσοι δεν έχουν κοινωνία εκκλησιαστική. Πάντες - οι Επίσκοποι - εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν (Ψαλ. 52,4)!
Επίσης, επειδή είδαμε να ομιλούν και περί των Ρώσων της Διασποράς τους θυμίζουμε:
Τα υπόλοιπα έχουν ειπωθεί πάμπολλες φορές οπότε είναι και χαμένος ο κόπος είτε κάποιου σχολιασμού είτε κάποιας περαιτέρω εξηγήσεως.....
Κρίμα.....
Κρίμα.....
ΤΡΙΚΑΜΗΝΙΚΗ ''ΜΑΝΝΙΤΙΔΑ''!
Οι Τρικαμηνικοί (ειδικά σε κάθε νηστεία) πράγματι όπως είπαμε και σε παλαιότερο άρθρο έχουν χάσει κάθε ψυχραιμία πάσχοντας από μία πάθηση - νόσο που εμείς θα την ονομάζαμε ''μαννίτιδα''! Παντού βλέπουν τον Μάννη!
Αστείος ο τίτλος σίγουρα, όπως αστεία είναι και τα «επιχειρήματα» που παρουσιάζουν.... Κάθε φορά που βλέπουμε άρθρο των Τρικαμηνικών - ειλικρινά - μας πιάνει γέλωτας τόσο έντονος που μας φέρνει στο σημείο ώστε να αισθανόμαστε και ίχνη συμπαθείας προς τους ίδιους!
Δεν μας λέγουν όμως - εφ΄ όσον ομιλούν περί ''αγίων'' - τι άραγε θα είχαν να πουν διαβάζοντας τα κατωτέρω άρθρα;
Ολοι εγκωμίαζαν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και κανένας από αυτούς δεν είχε διακόψει το μνημόσυνο:
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αρνούνται τα ανωτέρω, όμως τους διαψεύδουν οι ίδιοι οι προαναφερθέντες πατέρες δυστυχώς....
Και για να μην πούν ότι συκοφαντούμε και τους Γέροντες, καλό θα ήταν να διαβάσουν και:
Εμείς θα προσευχόμαστε ο Θεός να τους λυτρώσει από την νόσο την οποία πάσχουν και περισσότερο διότι οι καιροί που διανύουμε ζητούν υγιείς αγωνιστές που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στην μάχη κατά των πονηρών πνευμάτων αλλά και όσων τα ακολουθούν!
Η πνευματική υγεία διαφαίνεται ακόμα και στα απλά κείμενα - άρθρα.......
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΛΛΑΓΩΝ ΠΡΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ (Ζ΄ ΜΕΡΟΣ)
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
I. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ
Σύνοδος για τον κόσμο, και υπό την γενική έννοια, σημαίνει οργανωμένη συγκέντρωση και συνεδρίαση προσώπων αξιοματούχων, ηγετών ή αντιπροσώπων χωρών που ανήκουν σε ένα οργανωμένο σύνολο και μετέχουν σε ένα διεθνή οργανισμό, με σκοπό την συζήτηση για τη λήψην ορισμένων συγκεκριμένων αποφάσεων για θέματα που απασχολούν την αρμοδιότητά τους. Σύνοδο όμως υπό την ειδική, εκκλησιαστική έννοια, χαρακτηρίζουμε την συνέλευση , κυρίως, επισκόπων, μητροπολιτών , αρχιεπισκόπων και πατριαρχών που αποφασίζουν για δογματικά ή διοικητικά ζητήματα της Εκκλησίας. Στην συνάφεια αυτήν εδώ, σαφώς, δεν κάνουμε λόγο για την Ιερά Σύνοδο ως το ανώτατο εκκλησιαστικό όργανο διοίκησης για τις αυτοκέφαλες ορθόδοξες Εκκλησίες που προεδρεύονται από τον εκάστοτε προκαθήμενο μιας τοπικής Εκκλησίας, όπως λ.χ. την Εκκλησία της Ελλάδος και αποτελείται από όλους τους επισκόπους, μητροπολίτες και τιτουλαρίους πάλαι ποτέ διαλαμψάντων επισκοπών, που είναι κανονικά μέλη, στα οποία ο προκαθήμενος κανονικά λογοδοτεί και δεν ψάχνει τρόπους να παρακάμπτει την ελεύθερη βούλησή τους όπως συνοδικά εκφράζεται με το συνοδικό σύστημα της όταν συνδιασκέπτεται το σώμα της Ιεραρχίας. Οι συνοδικές επιτροπές με τον τρόπο που περνούν τα πορίσματά τους και, τελεικά, προωθούνται στην Ιεραρχία, χωρίς την επαρκή συζήτηση, διερεύνηση, ακόμη και την εξέταση κινήτρων και σκοπιμοτήτων για μία απόφαση, με ενδελεχή έλεγχο και, βέβαια, στο εύλογο απαιτούμενο διάστημα, όταν όλα γίνονται με γοργούς ρυθμούς και δεν φτάνει ο χρόνος για τις συνεδριάσεις μιας Συνόδου, καθώς μάλιστα ορισμένοι είναι νησταγμένοι ή κουρασμένοι ενίοτε, και δικαιολογημένα, λόγω ηλικίας ορισμένοι αρχιερείς βιάζονται και να τελειώνει η Σύνοδος για να επιστρέψουν στα ποίμνιά τους είναι στοιχεία που δεν επιτρέπουν έναν αληθινό διάλογο μεταξύ Ιεραρχών. Όμως και οι θεολογικές παρεμβάσεις τύπου Ναυπάκτου για το Ουκρανικό αυτοκέφαλο προωθούν σχεδόν ασυζητητί θέματα σοβαρά για την ορθοδοξία. Εμείς, εδώ, λέγοντας για σύγκληση Συνόδου οπωσδήποτε δεν κάνουμε λόγο για συνεδριάσεις ορισμένων οργάνων, διότι ο όρος "σύνοδος" συχνά αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη συνεδρίαση ενός οργάνου, όπως η "Ιερά Σύνοδος" ή και η "Διαρκής Ιερά Σύνοδος", και χρησιμοποιείται επίσης ως επίσημο όνομα για τον ίδιο τον οργανισμό. Στην περίπτωση που αναφερόμαστε δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο, διότι εδώ δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε λόγο για συγκεκριμένο διοικητικό όργανο κάποιας Εκκλησίας ούτε βέβαια και για τις τακτικές ή έκτακτες συνεδριάσεις τους αλλά για μία Πανορθόδοξη Σύνοδο επισκόπων όσο το δυνατό περισσοτέρων που θέλουμε να συγκροτηθεί, όχι αποκλειστικά και μόνο προκαθημένων αυτοκεφάλων ή αυτόνομων Εκκλησιών αλλά γενικά Ορθοδόξων επισκόπων, όπου και αν αυτοί ανήκουν, όχι βέβαια σε κάποια αίρεση, όπως των παπικών ή προτεσταντών ή μονοφυσιτών κ.λπ., ούτε βέβαια και σε κάποιο σχίσμα, όπως αυτό της νέας αντικανονικής αυτοκέφαλης “Εκκλησίας της Ουκρανίας”. Όμως κάνουμε λόγο για κανονικά χειροτονημένους επισκόπους που φέρουν Αποστολική Διαδοχή και δεν είναι καθηρημένοι ή αναθεματισμένοι για δογματικά, κανονικά ή και ηθικά παραπτώματα αλλά ανήκουν σε ορθόδοξες κοινότητες που κρατούν απαραχάρακτη την ορθόδοξη Πίστη της Καθολικής Εκκλησίας. Στο κεφάλαιο αυτό γίνεται λόγος για το ευκταίο μιας Οικουμενικής Συνόδου ή μιας Πανορθόδοξης Συνόδου, οι οποίες αν δεν είναι δυνατόν πρακτικά να συγκροτηθούν, τότε τουλάχιστον αναφερόμαστε σε μια Σύνοδο της Εκκλησίας με εκπροσώπηση μικρότερης κλίμακας από Ορθόδοξους επισκόπους, πάντως όχι στα όρια ενός και μόνο Κράτους αλλά περισσοτέρων κρατών που έχουν κατά πλειονότητα ή μειονότητα ορθόδοξο ποίμνιο με επισκόπους που δεν συμφωνούν με τον Οικουμενισμό και ξεχώρισαν την θέση τους με το να ανήκουν στο πάτριο εορτολόγιο ή με την αποτείχιση όπως ο Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος, καθώς και επίσκοποι που πρόκειται να αποτειχισθούν . Το ποιοί, ακριβώς, θα συμμετέχουν σε αυτή την όντως Ορθόδοξη Σύνοδο –Οικουμενική ή Πανορθόδοξη ή Σύνοδο Ορθοδόξων κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού μικρότερης κλίμακας- είναι συνάρτηση των εξής προϋποθέσεων:
Α. Αν όντως έχουμε συνειδητοποιήσει ότι με τον Οικουμενισμό υπονομεύεται η δυνατότητα σωτηρίας σταδιακά μέχρι να αφομοιωθεί το ποίμνιο και να κυριαρχήσει πλήρως η Παναίρεση στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, και έτσι τραγικά να απωλέσουμε την Χάριν υποκύπτοντας συν τω χρόνω, και δι’ αυτής της αποπομπής της Θείας Χάριτος, λόγω αδράνειας, να χάσουμε τελικά και την σωτηρία. Τί πραγματικά θέλουμε οι αληθινά Ορθόδοξοι σήμερα; Θέλουμε όντως να απαλλαγούμε εν τη πράξει από την αίρεση του Οικουμενισμού; Αν ναι, ας τα βάλουμε κάτω τα πράγματα με μαθηματικό συλλογισμό και ας αφαιρούμε μία-μία τις περιπτώσεις σχετικά με το τί δεν μπορεί να γίνει για να έχουμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα και τί είναι δυνατόν να γίνει για να στραφούμε εν τη πράξει προς τα εκεί. Ας τα δούμε τα δεδομένα ψύχραιμα, με φρόνηση και ρεαλιστικά και ας αποφασίσουμε ενώπιον του Θεού, ο Οποίος και θα μας κρίνει για την όποια επιλογή μας.
Β. Αν οι όντως Ορθόδοξοι έχουμε αληθινές προθέσεις να συνεργασθούμε, έχοντας αγαθή προαίρεση και αποσκοπώντας στην αλήθεια και μόνο για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, θεωρώντας πνευματικό καθήκον μας να ενωθούμε οι διασπασμένοι ενώ είμαστε διηρημένοι εντός της Εκκλησίας, χωρίς σκοπιμότητες ίδιου συμφέροντος, ανθρωπαρέσκεια, ψυχικές εμμονές με τις οποίες ορισμένοι νομίζουν ότι εκφράζουν ευσέβεια ενώ δίνουν διέξοδο στα πάθη τους, τότε είναι επιτακτική η ανάγκη να βρούμε μια βάση συνεννόησης με σκοπό την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας και την ειρήνη στην Εκκλησία,
Γ. Υπάρχει περίπτωση βρούμε μία βάση να συνεργασθούμε στα κρίσιμα θέματα που αφορούν την Ορθοδοξία, αν δεν αφήσουμε την ώρα αυτή τα επί μέρους ζητήματα να τα λύσει η ίδια η Σύνοδος όταν συγκροτηθεί;
Δ. Αν δεν ενωθούν ικανοί και στον αριθμό επίσκοποι από το νέο ημερολόγιο με τους επισκόπους του Πατρίου εορτολογίου, έξω από τις παρατάξεις, υπάρχει περίπτωση να μπορέσουν να αντιταχθούν μόνοι τους στην Παναίρεση του Οικουμενισμού; Εδώ, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει ούτε ένας που να βγήκε αληθινά στον αγώνα εν τη πράξει!
Ε. Αν υποθέσουμε ότι μπορούσαν οι επίσκοποι του νέου ή και του Πατρίου εορτολογίου να αντιπαραταχθούν χωρίς συνεργασία εν τη ενότητι αποτελεσματικά απέναντι στην αίρεση δεν υπάρχει θέμα στην Εκκλησία με την διαίρεση παλαιού και νέου και δεν έχουμε ευθύνη για την μη αποκατάσταση του διοικητικού και εορτολογικού σχίσματος, οπότε το αφήνουμε ως έχει;
Στ. Αν δεν ενεργήσουμε στο κατάλληλο και κρίσιμο χρονικό σημείο το timing για να επιτύχουμε τον στόχο μας, μήπως έπειτα από αυτό το momentum θα είναι ακόμη δυσκολότερο να συγκροτηθεί μία όντως Ορθόδοξη Σύνοδος;
Ζ. Αν οι παλαιοημερολογίτες μείνουν περιχαρακωμένοι από το σχίσμα του νέου ημερολογίου και υπό το διοικητικό τους σχήμα που υφίσταται με τις διάφορες Συνόδους και τις μικρότερες ομάδες ή και μεμονωμένους επισκόπους, βιώνουν και έχουν την συνείδηση ότι μόνο αυτοί βρίσκονται εντός της Εκκλησίας και αισθάνονται ανεύθυνοι για ότι γίνεται στο σώμα του Χριστού, επομένως, δεν τους ενδιαφέρει το υπόλοιπο ποίμνιο που βρίσκεται στην αιχμαλωσία του Οικουμενισμού, και είναι αυτό “Ορθόδοξη” Εκκλησιολογία, μάλιστα, “Ορθοδόξων” επισκόπων;
Η. Όσοι ακόμη δεν αποτειχίστηκαν, όχι μόνοι ιερείς και μοναχοί αλλά και αρχιερείς και λαϊκοί, έχουν την συνείδηση ότι είναι τακτοποιημένοι πνευματικά και δεν φέρουν ευθύνη για την εξάπλωση και εδραίωση του Οικουμενισμού με τι όποιες συνέπειες στην Εκκλησία και, τελικά, την απώλεια της σωτηρίας σε ψυχές, αφού εκεί καταλήγει ο συγκρητισμός;
Όλα αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε ενώπιον Θεού και να μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Στις ημέρες μας κυριαρχεί ανευθυνότητα. Όμως δικαιολογείται ανευθυνότητα στον κλήρο και μάλιστα στους επισκόπους; Στον καιρό μας υπάρχει αμέλεια δικαιολογείται όμως να μην αντιπαρατασσόμαστε στην αίρεση; Αν κάτι τέτοιο υπήρχε στην Παράδοση της Εκκλησίας μας θα είχαμε το δικαίωμα να μην αποτειχισθούμε ξεχωρίζοντας την θέση μας. Η αποτείχιση δεν είναι προαιρετική! Αν θέλουμε να ακολουθούμε τον Κύριο μας σηκώνοντας τον Σταυρό Του, αυτό είναι καθήκον μας. Η ψευδο-ταπείνωσις ότι δεν δυνάμεθα να ξεχωρίσουμε από την αίρεση και ότι είμαστε αδύνατοι δεν μας δικαιολογεί σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο: “Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Μθ. 10, 32-33). Δεν ξεχωρίζει κανείς την θέσιν του αν δεν ομολογήσει με παρρησία και εν τη πράξει διακόψει κοινωνία μετά των αιρετικών με εκείνους που κοινωνούν με την αίρεση του Οικουμενισμού, τώρα πλέον και θεσμικά με το σχίσμα!
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Εκμετάλλευση του π. Ιακώβου Τσαλίκη; (2ο ΜΕΡΟΣ)
π. Ιάκωβος ο «Με συγχωρείτε»
Η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο
Η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο
Κάποια φορά, επισκέφτηκε τον π. Ιάκωβο στο μοναστήρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πριν γίνει Πατριάρχης, όταν ακόμα ήταν Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, και εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ που ο Γέροντας έλεγε όλη την ώρα «με συγχωρείτε, με συγχωρείτε». Όπως θα θυμάστε, ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που είχε εντυπωσιάσει κι εμένα και τον π. Γεώργιο Καψάνη, όταν τον είχαμε επισκεφτεί τα πρώτα χρόνια μετά τη μοναχική μου κουρά. Βγαίνοντας μετά ο Πατριάρχης από το μοναστή- ρι, γύρισε και μου είπε:
«Όταν αγιοποιηθεί θα τον πούμε “π. Ιάκωβος ο ‘Με συγχωρείτε’ ”»!
Πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι αν σήμερα Πατριάρχης είναι ο Βαρθολομαίος, το οφείλει στον π. Ιάκωβο. Διότι όχι μόνο η εκλογή του, αλλά και ο τρόπος της εκλογής του οφείλεται στην προσευχή του π. Ιακώβου.
Όταν κοιμήθηκε ο Πατριάρχης Δημήτριος και ο θρόνος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είχε χηρεύσει, σε κάποια από τις επισκέψεις μου στο μοναστήρι, ο Γέροντας μου έκανε νόημα να με ρωτήσει κάτι.
«Παιδί μου, θα βγει τώρα ο π. Βαρθολομαίος Πατριάρχης;». (Τον θυμόταν από την επίσκεψή του στο μοναστήρι και τον είχε εκτιμήσει).
«Γέροντα, δεν το ξέρουμε», απάντησα. «Πρώτα-πρώτα, δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι Τούρκοι. Μπορεί να τον διαγράψουν από τη λίστα των υποψηφίων, όπως είχαν κάνει και παλιότερα με άλλον υποψήφιο [κάτι τέτοιο είχε γίνει πράγματι με την εκλογή του Πατριάρχη Δημητρίου, όταν οι Τούρκοι είχαν διαγράψει νωρίτερα από τη λίστα τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα, που ήταν και ο επικρατέστερος εκ των υποψηφίων]. Αν δεν τον διαγράψουν, τότε έχει πιθανότητες να εκλεγεί».
Τελείωσε η κουβέντα μας εκεί. Σε καμιά εβδομάδα που ξαναπήγα, μου κάνει πάλι νόημα από μακριά «έλα να σου πω». Πλησίασα και μου λέει:
«Εγώ πήγα στον Όσιο Δαβίδ και του είπα “Άγιε μου Δαβίδ, πήγαινε εκεί στην Τουρκιά, μπέρδεψε τα χαρτιά των Τούρκων και κάνε να βγει Πατριάρχης ο π. Βαρθολομαίος”».
Πράγματι, οι εκλογές έγιναν και εξελέγη Πατριάρχης ο π. Βαρθολομαίος. Η ενθρόνιση έγινε στις 2 Νοεμβρίου. Καθώς πλησίαζε η γιορτή του Αγίου Δαβίδ, λέω στον π. Ιάκωβο:
«Γέροντα, μπορεί να μην είμαι φέτος στη γιορτή του Αγίου, διότι σκέφτομαι να πάω στην ενθρόνιση του Πατριάρχη μας».
«Δεν θα είσαι στον Άγιό μας, πάτερ;», έκανε απορημένος, «Μα πώς; Γίνεται να μην είστε;».
«Θα δω μήπως βρω αεροπλάνο την ίδια μέρα», δικαιολογήθηκα. Πράγματι, βρήκα εισιτήριο, και του έκανα την επιθυμία να μη λείπω. Πάω και του λέω:
«Εντάξει Γέροντα, θα είμαι στη γιορτή του Αγίου μας.
«Ωραία, παιδί μου», έκανε χαρούμενος. Λειτουργήσαμε λοιπόν στη γιορτή, ήπιαμε τον καφέ μας και με πήρε στο κελί του.
«Παιδί μου, θα πας τώρα στον Πατριάρχη μας;».
«Ναι, Γέροντα».
«Και με τι θα πας;».
«Θα πάω με το αεροπλάνο», του λέω.
«Θα σου κάνω εγώ το εισιτήριο».
«Μα, Γέροντα…».
«Όχι, όχι, μην επιμένεις, μη λυπείς τον Ιησού».
«Θα πάω με το αεροπλάνο», του λέω.
«Θα σου κάνω εγώ το εισιτήριο».
«Μα, Γέροντα…».
«Όχι, όχι, μην επιμένεις, μη λυπείς τον Ιησού».
Και πράγματι, μου έδωσε τα χρήματα του εισιτηρίου και μετά βγάζει και μου μετράει πενήντα χιλιάδες και μου λέει:
«Αυτά, αφού κάνεις πρώτα μετάνοια και φιλήσεις το χέρι του Πατριάρχη μας, θα του τα δώσεις για να κεράσει ένα γλυκό τους συνοδικούς που τον εξέλεξαν». Όπερ και εγένετο.
Συγκινήθηκε πολύ ο Πατριάρχης. «Να μου τον φέρεις εδώ», μου είπε.
«Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω αυτό, Παναγιώτατε», του είπα, και πράγματι ο Γέροντας ποτέ δεν επισκέφτηκε τις χαμένες πατρίδες, τους τόπους της καταγωγής του. Νομίζω βαθιά μέσα μου ότι δεν ήθελε ποτέ να πάει σε εκείνα τα μέρη. Δεν μας το είπε ποτέ, αλλά ένιωθα ότι ήταν μια συνειδητή επιλογή του. Ούτε είχε ποτέ περιέργεια να φύγει από το μοναστήρι του. Στην αρχή όταν παίρναμε την κάρα του Οσίου Δαβίδ στην ενορία μου, στο Μαντούδι, ερχόταν. Μια φορά όμως, ένα ζευγάρι που είχε πάει στο μοναστήρι για να τον συναντήσει δεν τον βρήκε και από τότε δεν ξανάρθε ποτέ. Κι έτσι, έκτοτε, όποτε του έλεγα «Γέροντα, θα έρθετε να μας ευλογήσετε;», μου απαντούσε, «Ε, παιδί μου, να, μάλλον πρέπει να μείνω εδώ, διότι αν έρθει κάνα παιδί, κανένας άνθρωπος που έχει ανάγκη και λείπω, τι θα γίνει;».
Και να γιατί σας είπα πως ο Πατριάρχης μας οφείλει την εκλογή του στον Γέροντα: πριν από τρία χρόνια, διαβάζοντας ιστορικά περιστατικά, έφτασα σε ένα σημείο, όπου ιστορούνταν γεγονότα της εποχής της εκλογής του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι Τούρκοι εκείνο τον καιρό, είχαν σοβαρό πρόβλημα, εθνικό με τους Κούρδους. Κι είχαν μια σύσκεψη διάφοροι σχετικοί διοικητικοί παράγοντες. Στο τέλος της σύσκεψης, λέει ο Τούρκος νομάρχης:
«Έχουμε και την υπόθεση της εκλογής του Πατριάρχη των Ρωμιών».
Κι ο επικεφαλής της σύσκεψης, μάλλον κάποιος υπουργός θα ήταν, είπε: «Άσε τους Ρωμιούς να βγάλουν αυτόν που θέλουν και να δούμε εμείς τι θα κάνουμε εδώ με τα δικά μας…».
Όταν το διάβασα, σάστισα! Είχα μόλις διαβάσει την ιστορική αποτύπωση εκείνης της φράσης του π. Ιακώβου: «Παρακάλεσα τον Άγιο να πάει στην Τουρκιά και να τους μπερδέψει τα χαρτιά»! Ακόμα και η λεπτομέρεια. Πήγε και μπέρδεψε τα χαρτιά των Τούρκων. Το είπα στον Πατριάρχη…
«Να ξέρετε, Παναγιώτατε, ότι στον π. Ιάκωβο οφείλετε την εκλογή σας». Κι αυτό βέβαια, είναι για μένα ένα κριτήριο του πώς πρέπει να βλέπου- με τον Πατριάρχη μας, σήμερα που ακούγονται τόσα και τόσα κακόβουλα για αυτόν… Ο Άγιος Ιάκωβος τον αγαπούσε βαθιά.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ