Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (6)





ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'' ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΖΩΝ ΜΟΤT; ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΤΩΤΕΡΩ:

Πρόδρομοι του Οικουμενισμού είναι μεταξύ άλλων διάφοροι προτεσταντικαί «χριστιανικαί οργανώσεις», όπως ήτο η Χ.Α.Ν.(Χριστιανική Αδελφότης Νέων), και η Χ.Ε.Ν. (Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων), κατασκευασθείσαι αμφότεραι υπό των Άγγλων, η μεν το 1844, η δέ το 1855. Οι οργανώσεις αυταί είναι «αδογμάτιστες». Κατ΄ αρχάς τα μέλη των ήσαν μόνο προτεστάνται, ακολούθως εδέχοντο και παπικούς και ορθοδόξους αλλά και αλλοθρήσκους. Εξ΄ αυτών προήλθον πολλά από τα μεγάλα στελέχη του Οικουμενισμού.

Μιάς των τοιούτων οργανώσεων, της Παγκοσμίου «Χριστιανικής φοιτητικής ομοσπονδίας» η οποία ήτο συγγενής προς τα προηγούμενας και ωργανώθη παγκοσμίως το 1895, κύριος εμπνευστής και οργανωτής ήτο ο προτεστάντης Ιωάννης Μόττ, που θα αναφέρουμε κατωτέρω.



Ιδίως άρχισε να διοργανίζεται επισήμως αυτή η Κίνησις και να περιπλέκη και την Ορθοδοξίαν απο του 1897, κυρίως δια της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Αγγλίας και της Επισκοπελιανής εκκλησίας της Αμερικής.


Το 1920 έγραφε το επίσημον όργανον του Οικουμενικού Πατριαρχείου ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ τα εξής: 



«πρώτη αφορμή  προς επίσημον επικοινωνίαν των δυο Εκκλησιών (Ορθοδόξου και Προτεσταντικής) εδόθη εκ του εν Λάμπεθ συνεδρίου του συνελθόντος κατά Ιούλιον του 1897, εν τω οποίω οι εξ΄ απάσης της των Αγγλικανών κοινωνίας επίσκοποι, 194 τον αριθμόν, ομού συνελθόντες μία φωνή εψήφισαν ενέργειαν αποβλέπουσα εις την ένωσιν των Εκκλησιών».

Συνεπεία τούτου ο αρχιεπίσκοπος Κανταουρίας Φρειδερίκος διεβίβασε τον Φεβρουάριον του 1898, επιστολάς προς τους Πατριάρχας της Ανατολής και τον Αρχιεπίσκοπον Κύπρου, μετ΄ αντιγράφων των αποφάσεων του Συνεδρίου, και ζήτησε ίνα η Ορθόδοξος Εκκλησία παραδεχθή το βάπτισμα των Αγγλικανών και επιτρέψη εις τους ιερείς αυτών την μετάδοσιν των θείων δώρων εις τους επιθανατίους Αγγλικανούς, εις μέρη που δεν υπάρχουν ίδιοι αυτών ιερείς.

Σημαντικό σταθμό εις την πορεία του Οικουμενισμού αποτελεί το έτος 1910. Κατά το έτος τούτο οι προτεστάντες συνεκάλεσαν εις Αγλλίαν και Ελβετίαν διάφορα συνέδρια. Μεγαλύτερο και επισημότερο των συνεδρίων τούτων ήτο το «Διεθνές Ιεραποστολικόν Συνέδριον» γενόμενον εις Εδιμβούργον του 1910. 



Το συνέδριον τούτο του 1910 οι οικουμενισταί αποδέχονται ως ιστορικήν αρχήν της Οικουμενικής κινήσεως. Πρόεδρος τούτου ήτο ο προαναφερθέν Ιωάννης Μόττ, όστις και υπήρξεν ο εισηγητής των όρων «Οικουμενισμός» και «Οικουμενικός» πρός ονομασίαν της νέας αιρέσεως της Οικουμενιστικής κινήσεως. Εις αυτό έλαβον μέρος οι μεγαλύτεροι προωθηταί του Οικουμενισμού.

Καρπός των συνεδρίων τούτων υπήρξε ο λεγόμενος «Παγκόσμιος Σύνδεσμος Διεθνούς Φιλίας δια των Εκκλησιών» (1914). Εκ του συνδέσμου τούτου εξεπήδησε η περιβόητος «Παγκόσμιος Κίνησις Ζωής και Εργασίας». Προκαταρκτικόν συνέδριον της «Κινήσεως Ζωή και Εργασία» συνήχθη εις την Γενεύη το 1920.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ


























at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διδάσκων στη Θεολογική Σχολή ΑΠΘ ο Τοποτηρητής της Μουφτείας Κομοτηνής Τζιχάτ Χαλήλ


Σε Απόφασή του ο Υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου αναφέρει: "Επιτρέπουμε στον κ. Τζιχάτ Χαλήλ του Μπιλάλ, Τοποτηρητή της Μουφτείας Κομοτηνής,
την παράλληλη άσκηση διδακτικών καθηκόντων, ως συμβασιούχος διδάσκων του π.δ.407/80 με σχέση εργασίας ΙΔΟΧ στην «Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών» του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τα καθήκοντα του Τοποτηρητή Μουφτή".


ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.com/2019/03/blog-post_24.html
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παναγιώτης Τσαγκάρης, Ο Σταυρός είναι αγάπη και ομολογία πίστης!

Ο Σταυρός είναι αγάπη και ομολογία πίστης!

Παναγιώτη Τσαγκάρη, Θεολόγου

Δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στο διαδίκτυο με τίτλο «Σταυροί και στύλοι» των Θ. Παραδέλλη, Ε. Πλεξουσάκη και Μ. Σταματογιαννοπούλου, στο οποίο γράφονται πολλά εναντίον εκείνων που τοποθέτησαν τον Σταυρό του Χριστού στη θέση Απελή στη Μυτιλήνη. Κάποια λίγα σύντομα σχόλια θεωρούμε καθήκον μας να κάνουμε επί των θέσεων του άρθρου αυτού, ως προς την αλήθεια των πραγμάτων.
Κατ΄ αρχάς να δώσουμε μια απάντησή στο ερώτημα που θέτουν οι συγγραφείς του άρθρου «Σταυροί και στύλοι», για το «πόσο μακριά είναι αλήθεια οι αντιλήψεις του Αυστραλού δολοφόνου από τους υπερασπιστές της τοποθέτησης ενός σταυρού “ξόανου”;». Αναγκαστικά η απάντησή μας αυτή θα είναι πιθανολογική, καθώς εμείς οι ταπεινοί και χθαμαλοί(χαμηλού επιπέδου) νόες δεν διαθέτουμε τον τήβεννο-μανδύα της πανεπιστημιακής κάλυψης για να καμουφλάρουμε την κάθε αερολογία μας. Υποθέτουμε δηλαδή, ότι είναι τόσο μακριά οι αντιλήψεις των ανθρώπων που τοποθέτησαν τον Σταυρό, από τις αντιλήψεις ενός δολοφόνου, όσο μακρία από τις αντιλήψεις ενός δολοφόνου είναι και οι αντιλήψεις, οι θέσεις και οι απόψεις όλων εκείνων που υποστηρίζουν ή δεν καταδικάζουν ανθρώπους και θρησκευτικά συστήματα ή παραθρησκευτικές αιρέσεις που οδηγούν σε αιματοκυλίσματα τύπου ισλαμιστικών – μουσουλμανικών τρομοκρατικών επιθέσεων, όπως αυτές που συνέβησαν πάμπολες φορές μέχρι σήμερα, σε πολλά σημεία του κόσμου.[1]
Συνεχίζοντας την «ευγενική και πολιτισμένη» παρέμβασή τους οι προηρημένοι αρθογράφοι καταλήγουν στην «εμβριθή» συμπερασματική κρίση ότι η τοποθέτηση του Σταυρού ταυτίζεται με τον ιερό πόλεμο(Τζιχάντ) των Μουσουλμάνων και οι τοποθετήσαντες τον Σταυρό με τους ιερούς πολεμιστές(Τζιχαντιντιστές) του Isis! Θεωρούμε ότι είναι ανώφελη η οποιαδήποτε απάντηση σε τέτοιες αφοριστικές κρίσεις εξ ορισμού καταγέλαστες, διότι από τη μία οι κρίνοντες αναγνωρίζουν το Σταυρό ως «το σύμβολο της αγάπης, της θυσίας, της αλληλοπεριχώρησης, της συμπόνιας» και από την άλλη αρνούνται την ανάδειξή του και θεωρούν την ύψωση του ως τρομοκρατική πράξη! Σε αυτές τις θέσεις δεν αξίζει επίσης, να απαντήσει κανείς διότι δεν πρόκειται να μεταβάλει στο παραμικρό την «μπετοναρισμένη» αριστερόστροφη ιδεοληψία αυτών που καταθέτουν ανερυθρίαστα τέτοιες απαράδεκτες απόψεις.
Βέβαια, απτόητοι οι συντάκτες του προαναφερόμενου άρθρου, συνεχίζουν το κατ΄ αυτούς «θεάρεστο» έργο τους και μας πληροφορούν ότι στην ύψωση του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου μπορούν να δουν μόνον «το πολιτικό μήνυμα της κυριαρχίας» που απορρέει, κατ΄ αυτούς, από το στήσιμο «τεράστιων σταυρών», μάλλον, διότι αδυνατούν να αντιληφθούν την επιτακτική ανάγκη της έκφρασης της πηγαίας και μεγάλης πίστης και λατρείας των ανθρώπων μέσα από την ανέγερση μνημειακών κατασκευών προς δόξαν του Θεού τους!
Τελικά, μετά  απ΄ όλα τα παραπάνω ευώδη άνθη της γραφίδας τους, με τα οποία έρραναν όλους όσους πήραν την πρωτοβουλία της τοποθέτησης του Σταυρού και φυσικά χωρίς να αναφερθούν καθόλου σε αυτούς που γκρέμισαν τον πρώτο Σταυρό που στήθηκε, μας πληροφορούν και μας διδάσκουν ότι «υπάρχει μια διατύπωση της (Αγίας Γραφής) που δεν χωράει “ναι μεν αλλά”:“… πείνασα, και μου δώσατε  να φάω, δίψασα, και μου δώσατε να πιώ, ξένος ήμουν και με περιμαζέψατε, γυμνός ήμουν και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε” (Ματθ. 25, 35). Καλό το μάθημα, δεν μπορούμε να μην συμφωνήσουμε, αποστομωτική η απάντηση!
Όμως, πιθανόν, σαν καλοί διδάσκαλοι και χριστιανοί που είναι, όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται από τα γραφὀμενά τους, υποθέτουμε ότι θα γνωρίζουν και την υπόλοιπη Αγία Γραφή και τους υπόλοιπους λόγους του Χριστού διότι, διαφορετικά, η αποσπασματική, επιλεκτική και μονομερής παράθεση στοιχείων της πίστης οδηγεί μάλλον στην διαστρέβλωση της, αν όχι στην ακύρωσή της. Μάλλον, λοιπόν, θα γνωρίζουν και τους λόγους του Χριστού που είπε «τοῖς ἑαυτοῦ µαθηταῖς», λίγο πιο πριν από αυτό το κείμενο που παραθέτουν οι συντάκτες του προαναφερόμενου άρθρου, ότι «πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς… καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος»(Ματθ. 10, 32-33, 37-38). Αυτή η ομολογία είναι έκφραση αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους, ομολογία των φίλων, των αγαπώντων και των μαρτύρων του Χριστού και αυτή είναι ευάρεστη σ΄ Εκείνον. Γιατί λοιπόν δεν βλέπουν την ύψωση του Σταυρού μέσα και από αυτή τη διδασκαλία και προτροπή του Ιησού Χριστού; Γιατί επιλέγουν να βλέπουν και να ερμηνεύουν την τιμή στον Σταυρό, από όσους θέλουν να τον τιμήσουν, από τη δική τους μονόπλευρη και ιδεοληπτική οπτική;



Υποσημείωση:


1. Αναφέρουμε για παράδειγμα ανάμεσα στις εκατοντάδες ισλαμιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις που συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια σε πολλά σημεία του πλανήτη με θύματα εκατοντάδες χιλιάδες αθώες ανθρώπινες ψυχές κατά το πλείστον χριστιανικές, τις επιθέσεις ισλαμιστών στο Θέατρο Μπατακλάν (13/11/2015) και στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo (Σαρλ Εμπντό) στο Παρίσι της Γαλλίας (7/01/2015) ή παλαιότερα εναντίον των διδύμων πύργων στη Νέα Υόρκη (11/09/2001). 




ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.com/2019/03/blog-post_55.html
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ανακοινωθέν της Συνάξεως Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών (19-3-2019)


Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Πρόκειται γιά τήν πρόσφατη συνεδρίαση τῆς Συνάξεως Κληρικῶν καί Μοναχῶν, πού ἀνάμεσα στά ἄλλα ἀποφάσισε τή διοργάνωση ἐπιστημονικῆς ἡμερίδας, στήν Θεσσαλονίκη, κατά  τόν Ἰούνιο τοῦ τρέχοντος ἔτους, μέ θέμα: «Τό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο καί ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου».

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
e-mail: synaxisorthkm@gmail.com
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ἡ ἱστορική καί ἀγωνιστική «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν» συνῆλθε στίς 28 Φεβρουαρίου, ἡμέρα Πέμπτη, στήν αἴθουσα τῆς «Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν» στήν Θεσσαλονίκη. Μετά ἀπό εἰσηγητικές τοποθετήσεις τῶν πρωτοπρεσβυτέρων Θεοδώρου Ζήση, Νικολάου Μανώλη καί Φωτίου Βεζύνια, σχετικά μέ τό διαμορφούμενο νέο ἐκκλησιολογικό πλαίσιο, λόγῳ τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί τῆς χορηγηθείσης ψευδοαυτοκεφαλίας στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἔλαβαν μέρος στήν συζήτηση καί πολλοί ἐκ τῶν παρισταμένων πατέρων, ἀλλά καί ἐκ τῶν λαϊκῶν ἀδελφῶν. Ἐπί τῇ βάσει τῆς συζητήσεως καί τῶν γενομένων προτάσεων ἀποφασίσθηκαν τά ἑξῆς:
1. Νά ἐνισχυθεῖ ἡ συνεργασία καί ἡ σύμπραξη τῶν ἀγωνιζομένων ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποτειχισμένων καί μή ἀποτειχισμένων.
2. Νά πληθυνθοῦν οἱ ἀντιοικουμενιστικές ἐκδηλώσεις καί συναντήσεις.
3. Νά συμμετέχουν στήν «Σύναξη» καί λαϊκά μέλη.
4. Νά ὀργανωθεῖ στήν Θεσσαλονίκη τόν Ἰούνιο ἐπιστημονική ἡμερίδα μέ θέμα: «Τό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο καί ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου». Τήν διοργάνωση θά ἀναλάβουν τά τρία Ὀρθόδοξα σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης, πού ὀργάνωσαν τόν περασμένο Ἰούνιο τοῦ 2018 τήν ἡμερίδα «Ὀρθοδοξία καί Κολυμπάρι. Δύο χρόνια μετά», σέ συνεργασία μέ τήν «Σύναξη Κληρικῶν καί Μοναχῶν».
Θεσσαλονίκη, 19 Μαρτίου 2019
Γιά τήν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν»
Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδος
Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου
Ἀρχιμ. Σεβαστιανός Ἀμανατίδης
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Παρασκευῆς Βασιλειάδος Καστοριᾶς
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης
Κληρικός Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Πρωτοπρ. Φώτιος Βεζύνιας

at Δεν υπάρχουν σχόλια: