3,2 Εθαυμάστωσας όντως, νυν επ' εμοί Δέσποινα, τας ευεργεσίας σου Κόρη, και τα ελέη σου, όθεν δοξάζω σε, και ανυμνώ και γεραίρω, την πολλήν και άμετρον, κηδεμονίαν σου.
Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει στον Θεό νομίζει ότι έχει αγαθά και ότι είναι χειραφετημένος αλλά στην πραγματικότητα είναι άπορος και δούλος δούλων διότι ακολουθεί τις εντολές του εαυτού και του κόσμου τούτου. Δεν έχει καμία ελπίδα και πυξίδα, όλες του οι ταλαιπωρίες και οι δυσκολίες είναι εξ αιτίας του ότι δεν ακολουθεί τον Θεό ο οποίος είναι ο πραγματικός ελευθερωτής και οδηγός. Πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. Ψαλ. 4,7 Πολλοί από εσάς λένε, ποιος θα δείξει σε εμάς και θα δώσει τα αγαθά; Στους πιστούς όμως Κύριε έλαμψε το φως του προσώπου σου και δοκιμάσαμε χαρά.
Όταν όμως αποθέτει την ελπίδα του στους ανθρώπους του Θεού οι οποίοι είναι οι ορισμένοι από αυτόν ώστε να μας οδηγούν στην Οδό, τότε ενώ είναι υπό την κηδεμονία τους διαπιστώνει ποια είναι η γνήσια και πραγματική χαρά και πληρότητα κατανοώντας ότι πριν ήταν ένας άπορος και δούλος χωρίς χαρά. Όταν γεύεται την ουράνια χαρά κατανοεί ότι αυτή δεν προσφέρει απλά κάποια ανώτερη ευχαρίστηση από όλα τα υλικά αλλά χαρά, πριν δεν ήξερε πως είναι η χαρά, ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. Ψαλ. 4,8 Γέμισες την δική μου καρδιά μου από χαρά και αγαλλίαση την οποία δεν δοκιμάζουν ποτέ οι αμαρτωλοί μολονότι είναι γεμάτοι από τους καρπούς της γης, από σιτάρι από κρασί και από λάδι.
Το τροπάριο επαναλαμβάνει την αλήθεια του Ψαλμού 4. Διαπιστώνει εξ ιδίων ότι ο Θεός εθαυμάστωσε και θαυμαστώνει-εισακούει τον όσιον αυτού καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν -- εθαυμάστωσας όντως και ότι για πνευματικό σκοπό άμεσα με το που επικαλείται οδυνηρώς κράζω σοι εισακούγεται ενώ ακόμη προσεύχεται εν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου -- νυν επ' εμοί. Εξ αιτίας αυτού όθεν διαλαλεί τις ευεργεσίες που του έγιναν και συμβουλεύει δοξάζω -- ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε και αμυνεί και γεραίρει -- ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν/θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον.
Στην φράση όθεν δοξάζω σε και ανυμνώ και γεραίρω, το δοξάζω κάνει λόγο για την ομολογία του προς τους άλλους των συγκεκριμένων δωρεών και τις συμβουλές, το ανυμνώ κάνει λόγο για την προσωπική υμνολογία και το γεραίρω για την τιμή που δίδει. Αργότερα θα συναντήσουμε την πρόταση, τοιγαρούν δοξάζω, υμνολογώ και μεγαλύνω σε αυτή την φράση είναι διαφορετική η έννοια και θα δούμε τι εννοεί.
Ψαλμός 4. Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς· ᾠδὴ τῷ Δαυΐδ. Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με.
Κύριε εσύ με προστατεύεις και αποδίδεις το δίκιο μου. Όσες φορές προηγουμένως σε είχα επικαλεστεί με άκουσες ενώ ακόμη προσευχόμουν. Διέλυσες την ψυχική μου στενοχώρια και τώρα σπλαγχνίσου με Κύριε άκουσε και δέξου την προσευχή μου. Ω εσείς οι άνθρωποι που με εχθρεύεστε έως πότε θα έχετε σκληρή την καρδιά σας; Γιατί αγαπάτε την ματαιότητα και αναζητείτε το ψέμα; Μάθετε όμως ότι ο Κύριος κατά θαυμαστό τρόπο με προστάτευσε μα και τώρα θα εισακούσει ο Κύριος την προσευχή μου, καθώς με όλη μου την ψυχή φωνάζω προς αυτόν. Οργίζεστε εναντίον μου, μην αμαρτάνετε όμως και εναντίον του Θεού. Όσα πονηρά σχέδια μελετάτε στις καρδιές σας, το βράδυ όταν κοιμάστε επανεξετάστε τα, συντριβείτε για αυτά και μετανοήστε. Προσφέρετε θυσίες προς τον Θεό οι οποίες να συνοδεύονται από έργα δικαιοσύνης και στηρίξτε και εσείς την ελπίδα σας στον Θεό. Πολλοί από σας λένε, ποιος θα μας δείξει και θα μας δώσει τα αγαθά; Σε εμάς όμως Κύριε που πιστεύουμε έλαμψε το φως του προσώπου σου και δοκιμάσαμε χαρά. Γέμισες την καρδιά μου από χαρά και αγαλλίαση την οποία δεν δοκιμάζουν ποτέ οι αμαρτωλοί, μολονότι είναι γεμάτοι από καρπούς και από σιτάρι κρασί και λάδι. Εγώ όμως με την ελπίδα μου στερεά προς εσένα θα κοιμηθώ ήσυχος διότι εσύ αν και εγώ είμαι τώρα εγκαταλελειμμένος μου παρέχεις την προστασία σου και με την σκέπη της κατοικώ γεμάτος ελπίδα προς εσένα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου