3,1 Απορήσας εκ πάντων, οδυνηρώς κράζω σοι, πρόφθασον θερμή προστασία, και σην βοήθειαν, δος μοι τω δούλω σου, τω ταπεινώ και αθλίω, τω την σην αντίληψιν, επιζητούντι θερμώς
Η εικόνα Θεού εμπιστευόμενη τα υλικά και τις ανθρώπινες επινοήσεις ταπεινώνεται, μετατρέπεται σε άθλια ύπαρξη τω ταπεινώ και αθλίω ενώ εναποθέτοντας την ελπίδα του στα υλικά ο άνθρωπος είναι στην ουσία άπορος απορήσας και ορφανός αφού είναι χωρίς την οικογένεια του, δηλαδή τον ουράνιο Πατέρα την Θεοτόκο τους Αγίους και Αγγέλους, χωρίς αυτούς είναι μόνος και έρημος αλλά και χωρίς πυξίδα. Όταν το καταλαβαίνει είναι οδυνηρό οδυνηρώς για αυτόν, νιώθει να χάνεται, πρόφθασον, ενώ από την οδύνη της απορίας και της εγκατάλειψης φωνάζει κράζω σοι, προς την Θεοτόκο για βοήθεια. Η φράση εκ πάντων κάνει αναφορά στην ύλη και στις γήινες θεωρίες όχι σε πρόσωπα. Η ταπεινωμένη και άθλια εικόνα Θεού έχει μείνει ορφανή και άπορη χωρίς καμία πυξίδα για αυτό επιζητάει επιζητούντι την αντίληψη αντίληψιν, με θέρμη.
Λέει ο απόστολος Παύλος καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. Α Κορ. 12,28 . Και άλλους μεν έθεσε ο Θεός στην Εκκλησία πρώτον μεν αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον διδασκάλους, έπειτα άλλους τους έθεσε σε ανάλογες θέσεις και τους έδωσε την δύναμη είτε να κάνουν θαύματα, είτε να θεραπεύουν ασθένειες, σε άλλους έδωσε χάρισμα φροντίδας και επιμέλειας για τους αναξιοπαθούντες και ασθενείς.
Οι άνθρωποι του Θεού έχουν το χάρισμα της αντίληψης, δηλαδή της παρηγοριάς στις θλίψεις του βίου και της οδηγίας. Αυτό είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος διότι ο πιστός Χριστιανός γίνεται συγγενής και όχι μόνο παρηγορεί αλλά κυρίως οδηγεί τον άπορο στην σωστή θεώρηση κάθε πράγματος και καταστάσεως.
Τώρα ζητεί την αντίληψη της Θεοτόκου, την οδηγία της για σωστή θεώρηση, τω την σην αντίληψιν αυτός ο οποίος από όλους απογοητεύτηκε και βλέπει που έφεραν την εικόνα του Θεού οι γήινες θεωρίες και τα υλικά.
Όταν παρακαλούμε άνθρωπο ο οποίος είναι "φίλος Θεού" είναι σαν να παρακαλούμε τον ίδιο τον Χριστό. Μας λέει ο απόστολος Παύλος καὶ ὅραμα διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλῳ· ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς. Πραξ. 16,9-10.
Δηλαδή: Κατά το διάστημα της νύχτας παρουσιάστηκε στον Παύλο ένα όραμα, κάποιος Μακεδόνας στεκόταν όρθιος μπροστά του και τον παρακαλούσε λέγοντας, "πέρασε από την Ασία στην Μακεδονία και βοήθησέ μας". Αμέσως μόλις είδε αυτό το όραμα ο Παύλος ξεκινήσαμε για να ταξιδέψουμε στην Μακεδονία διότι ο Κύριος μας είχε διατάξει να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο στους κατοίκους της Μακεδονίας.
Βλέπουμε ότι κάποιος Μακεδόνας παρακαλούσε τον Χριστό ώστε να τον βοηθήσει και αυτός δείχνει στον Παύλο σε όραμα την σκηνή με τον άνδρα που ικέτευε για βοήθεια ώστε έτσι να μας διδάξει την μεγάλη αξία της μεσιτείας των Αγίων. Δεν είχε μέσα στο Θεϊκό του σχέδιο ο Χριστός να εξαπλωθεί η πίστη σε όλη την Ελλάδα; Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου η πίστη άνθησε και παραμένει έκτοτε σε άνθηση χωρίς να μαραθεί όπως έγινε σε άλλα μέρη της Γης. Μήπως ο Θεός θα έδινε εντολή να πάνε στην Κόρινθο αλλά όχι στην Μακεδονία; Μήπως την ξέχασε; Μήπως έπρεπε να παρακαλέσει κάποιος ώστε να γίνει Εκκλησία εκεί; Φυσικά και όχι, μπορούσε να στείλει τον Παύλο πριν καν το ζητήσει ο Μακεδόνας, αλλά για να μας δείξει το πόσο ισχύουν οι δεήσεις και το πως πληροφορεί τους Αγίους ώστε να επιτελεστεί ψυχωφελής σκοπός δείχνει αυτό το όραμα. Δηλαδή ο Χριστός δεν δίνει ένα απλό παράδειγμα ότι κάποιος ικέτευσε και εισακούστηκε αλλά εμφανίζει την δημιουργία ολόκληρης Εκκλησίας σε ένα μέρος της Ελλάδος ως αποτέλεσμα της ικεσίας κάποιου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου