ΑΒΒΑ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2020
ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΙΡΑΖΕΙ;
Ἡ πανουργία τοῦ διαβόλου εἶναι μοναδική!
Τὰ καντήλια ἔγιναν πολυέλαιοι μὲ λάμπες! Καὶ τί πειράζει;
Οἱ φοῦστες ἔγιναν παντελόνια, σκουλαρίκια, βαμμένα νύχια κ.λπ. Καὶ τί πειράζει;
Τὰ μαντήλια ἔφυγαν ἀπὸ τὶς κεφαλὲς τῶν γυναικών. Καὶ τί πειράζει;
Παπάδες χωρὶς μαλλιὰ καὶ γένια. Καὶ τί πειράζει;
Ἐξομολόγηση ἀπὸ τὸ διαδίκτυο. Καὶ τί πειράζει;
Ἀλλαγὴ ἡμερολογίου.Καὶ τί πειράζει;
Οἰκουμενισμός. Καὶ τί πειράζει;
Βάπτισμα χωρὶς τὴν τριπλῆ κατάδυση - ἀνάδυση . Καὶ τί πειράζει;
Μεταφράσεις - ἀποδόσεις λειτουργίας στὴν δημοτική. Καὶ τί πειράζει;
Ἠλεκτρονικὰ θυμιατά. Καὶ τί πειράζει;
Νέα θρησκευτικά. Καὶ τί πειράζει;
Ἁγιογραφίες κοσμικές. Καὶ τί πειράζει;
Ἠλεκτρονικὲς Ταυτότητες. Καὶ τί πειράζει;
Μελλοντικὴ ἀλλαγὴ Πασχαλίου. Καὶ τί θὰ πειράζει;
Ἀντίχριστος. Καὶ τί θὰ πειράζει;
Κόλαση. Καὶ τί θὰ πειράζει;
ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ; ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ...
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος για το θέμα της Αγίας Σοφίας
Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος μιλώντας σε δημοσιογράφο της Ουάσινγκτον Ποστ για το θέμα της Αγίας Σοφίας είπε «Τι μπορώ να πω ως χριστιανός κληρικός και Έλληνας πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη; Αντί να μας ενώσει, μια κληρονομιά 1.500 ετών, μας διχάζει. Είμαι λυπημένος και συγκλονισμένος.»
Ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στα σχέδια της Τουρκίας για την μετατροπή του ιστορικού ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και τόνισε «Επιζήσαμε για 17 αιώνες και θα μείνουμε εδώ για πάντα, όπως θέλει ο Θεός».
''Η ΑΝΟΜΙΑ ΓΕΝΝΑ ΥΙΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΦΕΡΟΝΤΕΣ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΝ ΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΕΞ ΩΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗΣΑΝ''
Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
Εκ του προηγούμενου
Εις τον βαθμόν του φίλου, ο φωτισμός ομοιάζει το φως της κατηρτισμένης Σελήνης, και εις αυτόν χορηγείται δαψιλώς ο φωτισμός και η γνώσις της υψηλής θεωρίας.
Εις αυτόν πλεονάζει μάλλον η αγάπη, ή ο φόβος, επειδή αναλόγως εις την προκοπήν του φωτισμού, προηγείται και ο πλεονασμός και η προκοπή της πίστεως, της ταπεινοφροσύνης, της ελπίδος, της αγάπης και του αγιασμού.
Εις τον βαθμόν του υιού ο φωτισμός ομοιάζει το φως του Ηλίου, ως υπέρ τους άλλους βαθμούς προσεγγίσας εις την μίμησιν του νοητού ηλίου της δικαιοσύνης, τουτέστι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ένεκα τούτου λέγει ο Κύριος περί των τοιούτων το: ''Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη Βασιλεία του Πατρός αυτών'' (Ματθ. ιγ'. 43).
Εις τούτους επικρατεί η μεγίστη και τελεία αγάπη ήτις έξω βάλλει τον φόβον, επειδή αναλόγως εις την προκοπήν του εν αυτοίς φωτισμού, προηγήθη και η προκοπή της πίστεως, της ταπεινοφροσύνης, της ελπίδος, της αγάπης και του αγιασμού.
Εις τούτους πέμπεται παρά του υιού το πνεύμα το άγιον αοράτως και μυστικώς, επειδή το πνεύμα το άγιον ο παρά του Πατρός εκπορεύεται και αναπαύεται εις τον υιόν, διό και λέγεται πνεύμα του υιού, πέμπεται παρά του υιού και πάσι της γινομένοις κατά χάριν υιοίς.
Και ταύτα συνοπτικώς ειρημένα αρκούσιν, ως προς την έκθεσιν των τριών βαθμών. Χρέη και καθήκοντα ιερά, μεγάλα και απαραίτητα των ιερών Ποιμένων, εκτός πολλών άλλων υπάρχουσι και ταύτα τα δύο.
Πρώτον μεν ίνα διατηρώσι το σώμα της Εκκλησίας καθαρόν και ανόθευτον, εκ πάσης καινοτομίας και πλάνης και εκ πάσης ανομίας και διαφθοράς, επειδή αυτά καν μικρήν χώραν εύρωσιν εις την Εκκλησίαν, έρχονται εις προκοπήν και νοθεύουσι και φθείρουσιν όλον το σώμα.
Η περί του τοιούτου έργου επαγρύπνησις και εντολή φαίνεται εις πολλούς τύπους των θείων Γραφών και προς τοις άλλοις (Ματθ. ις'. 6-12, Α' Κορινθ. ε', Β' Κορινθ'. ια', 13-15, Β' Θεσσαλ. γ'. 6).
Εις τούτον τον σκοπόν, προς τοις άλλοις, αφορώσι και όλοι οι Αποστολικοί και Συνοδικοί Κανόνες επιβάλλοντες εις τους αθετούντας κατά το μάλλον και ήττον την θεωρίαν και την πράξιν της πίστεως το ανάθεμα και τον αφορισμόν.
Δεύτερον έργον και χρέος επίσης αναγκαίον και απαραίτητον των ορθοδόξων ποιμένων εστίν, η προκοπή και ο καταρτισμός του σώματος της Εκκλησίας, εκ του βαθμού του μαθητού και του δούλου προς εκείνον του φίλου, και από τούτου πάλιν προς εκείνον του υιού.
Τούτο το έργον και το καθήκον εξάγεται εκ πολλών τόπων της θείας Γραφής και προς τοις άλλοις εκ των εφεξής: (Εφεσ. δ'. 41-44, Φιλιπ. α'. 12-14, γ' 14.15, Α' Τιμοθ. δ'. 14.15).
Δι' αυτούς τους σκοπούς, τουτέστι διά την ασφάλειαν εκ της ανομίας και πλάνη του σώματος της Εκκλησίας, και διά την τούτου επί τα θεία προκοπήν και καταρτισμόν, ενομοθετήθη προς τοις άλλοις πολλοίς υπό των Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων, ίνα συγροτείται δις ή τουλάχιστον άπαξ του ενιαυτού Σύνοδος εις όλας τας επαρχίας και εις τα Κράτη των Ορθοδόξων.
Φαίνεται τα μέγιστα αναγκαία η ειρημένη προκοπή εις την Εκκλησίαν και ο καταρτισμός, επειδή όταν αυτή παύση, αμέσως λαμβάνει είσοδον η προκοπή της πλάνης και της ανομίας φέρουσα γενικήν απώλειαν ψυχών και μεγάλα και φοβερά δεινά και εν τώδε τω βίω.
Η ασφάλεια του σώματος της Εκκλησίας και ο τούτου καταρτισμός και η προκοπή εξαρτάται εκ του εφεξής έργου: Όταν δηλαδή, η ψήφος, η χειροτονία της ιεραρχίας, όλων δηλαδή των Επισκόπων, γίνηται εις εκείνους οίτινες ανέβησαν εις τον βαθμόν της τελειότητος, τουτέστιν εις τον βαθμόν του υιού, των δε πρεσβυτέρων και ιερέων εις τους αναβάντας εις τον βαθμόν του φίλου.
Εξ αυτής της εκλογής, ψήφου και χειροτονίας των Επισκόπων εξαρτάται όλη η ασφάλεια και η προκοπή όλης εν γένει της Εκκλησίας, και επομένως η ασφάλεια, η ειρήνη και η ευδαιμονία όλου του Κόσμου.
Επαναλαμβάνω, ότι το πάντων των άλλων σπουδαιότατον, θείον και αναγκαιότατον έργον της Εκκλησίας, αφ' ου εξαρτάται η κοινή σωτηρία, η προέρχεται ο κίνδυνος εις όλον τον Κόσμον, εστίν η ψήφος και η χειροτονία της ιεραρχίας.
Εάν η ταύτης εκλογή και χειροτονία γίνηται εις άνδρας αγίου και Αποστολικού βίου αναβάντας εις τον βαθμόν του υιού, ως απαιτεί η τάξις και το καθήκον, χαίρει, και πανηγυρίζει ο ουρανός και η γη διά τους εξ αυτών εσομένους γενικούς, μεγάλους και σωτηρίους καρπούς.
Εάν δε εκ του εναντίου δεν γίνηται η εκλογή και η χειροτονία εις τους τοιούτους, αλλά εις ανθρώπους κατωτέρου βαθμού, ή το πάντων των άλλων απαισιώτατον και ολεθριώτατον εις ανθρώπους σαρκικούς και κοσμικούς φρίττουσι και τρέμουσι και αυτά τα στοιχεία διά τα εξ αυτών εσόμενα φρικτά, παγκόσμια και μεγάλα δεινά.
Επειδή εκ τούτου, ούτε ασφάλεια εκ των προσβολών της ανομίας και της οποίας πλάνης γίνεται εις το σώμα της Εκκλησίας, ούτε η ταύτης προκοπή εις τα θεία και ιερά. Εις την προκοπήν δε και τον καταρτισμόν τόσον της αληθείας και της αρετής, όσον της ανομίας και της πλάνης εκτός πολλών άλλων θεωρούνται και ταύτα τα εφεξής:
Πρώτον μεν ότι καθώς η γενική αρετή του λαού και του κλήρου γεννά κατά καιρούς και κατά τόπους φωστήρας γινομένους αιτία και αφορμή σωτηρίας και δόξης πολλών, ωσαύτως και η τούτων γενική κακία και ανομία γεννά επίσης υιούς της απωλείας φέροντας μεγάλα και γενικά δεινά και πολλών την απώλειαν και τον θάνατον.
Τούτο ηκολούθησε και ακολουθεί καθ' όλους τους αιώνας και πανταχού εξ ων ο έσχατος και πάντων των άλλων ολεθριώτατος υιός της ανομίας έσται ο επί συντελεία των αιώνων Αντίχριστος, τον οποίον γεννήσει η απ' αιώνος και έως τότε προκοπή της γενικής ανομίας του κόσμου και του οποίου ως πρόδρομοι και ως τύποι θεωρούνται όλοι οι απ' αιώνος κακόδοξοι, ασεβείς και παράνομοι΄
καθώς εκ του εναντίου εν εκείνη τη εποχή έσονται και οι πλέον επίσημοι και μεγάλοι άγιοι, ως μέλλοντες απαντήσαι τοιούτους φρικτούς και δεινούς πειρασμούς, οποίους των προς αυτών αγίων απήντησε, διά τούτο είπεν ο Κύριος το: ''ει μη εκολοβώθησαν εκείναι αι ημέραι, ουκ αν εσώθη πάσα σαρξ''.
Τόσον όμως η αρετή, όσον και η αμαρτία θεωρείται εις πολλούς και διαφόρους βαθμούς, όθεν επίσης τόσον οι εκ της αρετής γεννώμενοι υιοί της ανομίας, γίνονται ανάλογοι ως προς τον βαθμόν της αρετής και της αμαρτίας εξ ων εγεννήθησαν.
Κανείς δε οι εκ της αρετής γεννώμενοι Φωστήρες φέρουσι βραβεία, προσθήκην μακαριότητος και δόξης εις τους ιδίους γονείς, τουτέστι εις τους προ αυτών μετελθόντας την αρετήν εξ ης εγεννήθησαν και ήλθον εις προκοπήν,
ωσαύτως και οι υιοί της ανομίας φέρουσι μεγάλη και φρικτή ενοχήν, θάνατον και απώλειαν εις τους ιδίους γονείς, εις τους προ αυτών δηλαδή μετελθόντας την ανομίαν εξ ης εγεννήθησαν, και ως εκ τούτου λέγονται προς τοις άλλοις, οι υιοί της ανομίας, και γεννήματα εχιδνών, εν ταις Γραφαίς.
Εις τούτο το είδος των όφεων έδειξεν εις ημάς ο Θεός τον τύπον, ως προς την προκοπήν της ανομίας, ότι, δηλαδή, η ανομία γεννά υιούς της ανομίας φέροντες θάνατον και απώλειαν εις εκείνους εξ ων εγεννήθησαν.
Δεύτερον δε καθώς η των Ιερωμένων και προ πάντων η των Επισκόπων αρετή, έχει τόσην διαφοράν ως προς εκείνην των λαικών, όσην διαφοράν σχεδόν έχει το φως του Ηλίου, ως προς εκείνο του αστέρος, ωσαύτως και η των κληρικών ανομία, έχει τόσην διαφοράν ως προς εκείνην των λαικών,
όσην έχει η ανομία του τελείου ανδρός εις την ηλικίαν, του αδελφού και του φίλου του επιβουλεύοντος την ζωήν, ως προς εκείνην του δούλου και του βρέφους κατά την ηλικίαν και ενεργούντες αμαρτήματα πολύ μετριώτερα.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 120-123.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εκ του προηγούμενου
Εις τον βαθμόν του φίλου, ο φωτισμός ομοιάζει το φως της κατηρτισμένης Σελήνης, και εις αυτόν χορηγείται δαψιλώς ο φωτισμός και η γνώσις της υψηλής θεωρίας.
Εις αυτόν πλεονάζει μάλλον η αγάπη, ή ο φόβος, επειδή αναλόγως εις την προκοπήν του φωτισμού, προηγείται και ο πλεονασμός και η προκοπή της πίστεως, της ταπεινοφροσύνης, της ελπίδος, της αγάπης και του αγιασμού.
Εις τον βαθμόν του υιού ο φωτισμός ομοιάζει το φως του Ηλίου, ως υπέρ τους άλλους βαθμούς προσεγγίσας εις την μίμησιν του νοητού ηλίου της δικαιοσύνης, τουτέστι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ένεκα τούτου λέγει ο Κύριος περί των τοιούτων το: ''Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη Βασιλεία του Πατρός αυτών'' (Ματθ. ιγ'. 43).
Εις τούτους επικρατεί η μεγίστη και τελεία αγάπη ήτις έξω βάλλει τον φόβον, επειδή αναλόγως εις την προκοπήν του εν αυτοίς φωτισμού, προηγήθη και η προκοπή της πίστεως, της ταπεινοφροσύνης, της ελπίδος, της αγάπης και του αγιασμού.
Εις τούτους πέμπεται παρά του υιού το πνεύμα το άγιον αοράτως και μυστικώς, επειδή το πνεύμα το άγιον ο παρά του Πατρός εκπορεύεται και αναπαύεται εις τον υιόν, διό και λέγεται πνεύμα του υιού, πέμπεται παρά του υιού και πάσι της γινομένοις κατά χάριν υιοίς.
Και ταύτα συνοπτικώς ειρημένα αρκούσιν, ως προς την έκθεσιν των τριών βαθμών. Χρέη και καθήκοντα ιερά, μεγάλα και απαραίτητα των ιερών Ποιμένων, εκτός πολλών άλλων υπάρχουσι και ταύτα τα δύο.
Πρώτον μεν ίνα διατηρώσι το σώμα της Εκκλησίας καθαρόν και ανόθευτον, εκ πάσης καινοτομίας και πλάνης και εκ πάσης ανομίας και διαφθοράς, επειδή αυτά καν μικρήν χώραν εύρωσιν εις την Εκκλησίαν, έρχονται εις προκοπήν και νοθεύουσι και φθείρουσιν όλον το σώμα.
Η περί του τοιούτου έργου επαγρύπνησις και εντολή φαίνεται εις πολλούς τύπους των θείων Γραφών και προς τοις άλλοις (Ματθ. ις'. 6-12, Α' Κορινθ. ε', Β' Κορινθ'. ια', 13-15, Β' Θεσσαλ. γ'. 6).
Εις τούτον τον σκοπόν, προς τοις άλλοις, αφορώσι και όλοι οι Αποστολικοί και Συνοδικοί Κανόνες επιβάλλοντες εις τους αθετούντας κατά το μάλλον και ήττον την θεωρίαν και την πράξιν της πίστεως το ανάθεμα και τον αφορισμόν.
Δεύτερον έργον και χρέος επίσης αναγκαίον και απαραίτητον των ορθοδόξων ποιμένων εστίν, η προκοπή και ο καταρτισμός του σώματος της Εκκλησίας, εκ του βαθμού του μαθητού και του δούλου προς εκείνον του φίλου, και από τούτου πάλιν προς εκείνον του υιού.
Τούτο το έργον και το καθήκον εξάγεται εκ πολλών τόπων της θείας Γραφής και προς τοις άλλοις εκ των εφεξής: (Εφεσ. δ'. 41-44, Φιλιπ. α'. 12-14, γ' 14.15, Α' Τιμοθ. δ'. 14.15).
Δι' αυτούς τους σκοπούς, τουτέστι διά την ασφάλειαν εκ της ανομίας και πλάνη του σώματος της Εκκλησίας, και διά την τούτου επί τα θεία προκοπήν και καταρτισμόν, ενομοθετήθη προς τοις άλλοις πολλοίς υπό των Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων, ίνα συγροτείται δις ή τουλάχιστον άπαξ του ενιαυτού Σύνοδος εις όλας τας επαρχίας και εις τα Κράτη των Ορθοδόξων.
Φαίνεται τα μέγιστα αναγκαία η ειρημένη προκοπή εις την Εκκλησίαν και ο καταρτισμός, επειδή όταν αυτή παύση, αμέσως λαμβάνει είσοδον η προκοπή της πλάνης και της ανομίας φέρουσα γενικήν απώλειαν ψυχών και μεγάλα και φοβερά δεινά και εν τώδε τω βίω.
Η ασφάλεια του σώματος της Εκκλησίας και ο τούτου καταρτισμός και η προκοπή εξαρτάται εκ του εφεξής έργου: Όταν δηλαδή, η ψήφος, η χειροτονία της ιεραρχίας, όλων δηλαδή των Επισκόπων, γίνηται εις εκείνους οίτινες ανέβησαν εις τον βαθμόν της τελειότητος, τουτέστιν εις τον βαθμόν του υιού, των δε πρεσβυτέρων και ιερέων εις τους αναβάντας εις τον βαθμόν του φίλου.
Εξ αυτής της εκλογής, ψήφου και χειροτονίας των Επισκόπων εξαρτάται όλη η ασφάλεια και η προκοπή όλης εν γένει της Εκκλησίας, και επομένως η ασφάλεια, η ειρήνη και η ευδαιμονία όλου του Κόσμου.
Επαναλαμβάνω, ότι το πάντων των άλλων σπουδαιότατον, θείον και αναγκαιότατον έργον της Εκκλησίας, αφ' ου εξαρτάται η κοινή σωτηρία, η προέρχεται ο κίνδυνος εις όλον τον Κόσμον, εστίν η ψήφος και η χειροτονία της ιεραρχίας.
Εάν η ταύτης εκλογή και χειροτονία γίνηται εις άνδρας αγίου και Αποστολικού βίου αναβάντας εις τον βαθμόν του υιού, ως απαιτεί η τάξις και το καθήκον, χαίρει, και πανηγυρίζει ο ουρανός και η γη διά τους εξ αυτών εσομένους γενικούς, μεγάλους και σωτηρίους καρπούς.
Εάν δε εκ του εναντίου δεν γίνηται η εκλογή και η χειροτονία εις τους τοιούτους, αλλά εις ανθρώπους κατωτέρου βαθμού, ή το πάντων των άλλων απαισιώτατον και ολεθριώτατον εις ανθρώπους σαρκικούς και κοσμικούς φρίττουσι και τρέμουσι και αυτά τα στοιχεία διά τα εξ αυτών εσόμενα φρικτά, παγκόσμια και μεγάλα δεινά.
Επειδή εκ τούτου, ούτε ασφάλεια εκ των προσβολών της ανομίας και της οποίας πλάνης γίνεται εις το σώμα της Εκκλησίας, ούτε η ταύτης προκοπή εις τα θεία και ιερά. Εις την προκοπήν δε και τον καταρτισμόν τόσον της αληθείας και της αρετής, όσον της ανομίας και της πλάνης εκτός πολλών άλλων θεωρούνται και ταύτα τα εφεξής:
Πρώτον μεν ότι καθώς η γενική αρετή του λαού και του κλήρου γεννά κατά καιρούς και κατά τόπους φωστήρας γινομένους αιτία και αφορμή σωτηρίας και δόξης πολλών, ωσαύτως και η τούτων γενική κακία και ανομία γεννά επίσης υιούς της απωλείας φέροντας μεγάλα και γενικά δεινά και πολλών την απώλειαν και τον θάνατον.
Τούτο ηκολούθησε και ακολουθεί καθ' όλους τους αιώνας και πανταχού εξ ων ο έσχατος και πάντων των άλλων ολεθριώτατος υιός της ανομίας έσται ο επί συντελεία των αιώνων Αντίχριστος, τον οποίον γεννήσει η απ' αιώνος και έως τότε προκοπή της γενικής ανομίας του κόσμου και του οποίου ως πρόδρομοι και ως τύποι θεωρούνται όλοι οι απ' αιώνος κακόδοξοι, ασεβείς και παράνομοι΄
καθώς εκ του εναντίου εν εκείνη τη εποχή έσονται και οι πλέον επίσημοι και μεγάλοι άγιοι, ως μέλλοντες απαντήσαι τοιούτους φρικτούς και δεινούς πειρασμούς, οποίους των προς αυτών αγίων απήντησε, διά τούτο είπεν ο Κύριος το: ''ει μη εκολοβώθησαν εκείναι αι ημέραι, ουκ αν εσώθη πάσα σαρξ''.
Τόσον όμως η αρετή, όσον και η αμαρτία θεωρείται εις πολλούς και διαφόρους βαθμούς, όθεν επίσης τόσον οι εκ της αρετής γεννώμενοι υιοί της ανομίας, γίνονται ανάλογοι ως προς τον βαθμόν της αρετής και της αμαρτίας εξ ων εγεννήθησαν.
Κανείς δε οι εκ της αρετής γεννώμενοι Φωστήρες φέρουσι βραβεία, προσθήκην μακαριότητος και δόξης εις τους ιδίους γονείς, τουτέστι εις τους προ αυτών μετελθόντας την αρετήν εξ ης εγεννήθησαν και ήλθον εις προκοπήν,
ωσαύτως και οι υιοί της ανομίας φέρουσι μεγάλη και φρικτή ενοχήν, θάνατον και απώλειαν εις τους ιδίους γονείς, εις τους προ αυτών δηλαδή μετελθόντας την ανομίαν εξ ης εγεννήθησαν, και ως εκ τούτου λέγονται προς τοις άλλοις, οι υιοί της ανομίας, και γεννήματα εχιδνών, εν ταις Γραφαίς.
Εις τούτο το είδος των όφεων έδειξεν εις ημάς ο Θεός τον τύπον, ως προς την προκοπήν της ανομίας, ότι, δηλαδή, η ανομία γεννά υιούς της ανομίας φέροντες θάνατον και απώλειαν εις εκείνους εξ ων εγεννήθησαν.
Δεύτερον δε καθώς η των Ιερωμένων και προ πάντων η των Επισκόπων αρετή, έχει τόσην διαφοράν ως προς εκείνην των λαικών, όσην διαφοράν σχεδόν έχει το φως του Ηλίου, ως προς εκείνο του αστέρος, ωσαύτως και η των κληρικών ανομία, έχει τόσην διαφοράν ως προς εκείνην των λαικών,
όσην έχει η ανομία του τελείου ανδρός εις την ηλικίαν, του αδελφού και του φίλου του επιβουλεύοντος την ζωήν, ως προς εκείνην του δούλου και του βρέφους κατά την ηλικίαν και ενεργούντες αμαρτήματα πολύ μετριώτερα.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 120-123.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
τῆς μόδας πλέον.....
Καταντᾶ τῆς μόδας πλέον, νὰ ἀπεικονίζονται σὲ εἰκόνες νεοκαταταχθέντες ἅγιοι μὲ τὰ φυσικά τους χαρακτηριστικά, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ μείξη φωτογραφίας καὶ βυζαντινῆς ἁγιογραφίας. Στὴν πραγματικότητα, τὸ φόντο εἶναι ψευτοβυζαντινό, καὶ τὸ πρόσωπο εἶναι σὰν φωτογραφία. Εἶναι βολικὸ καὶ γιὰ τὸν ἁγιογράφο καλλιτέχνη, καὶ τάχα μου γιὰ «νὰ ἔρθει ὁ κόσμος στὶς ἐκκλησίες» (νὰ μοιράζουμε καὶ ψητὰ ἀρνιά, καὶ γύρο, γιὰ νὰ ἔρχεται ἀκόμη πιὸ πολύς). Ἔχω ὑπόψη μου τρεῖς τουλάχιστον εἰκόνες πρόσφατων ἁγίων, καὶ τὸ κακὸ φαίνεται ἀσταμάτητο.
Ὅμως, ἡ εἰκόνα σκοπὸ δὲν ἔχει νὰ δείξει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ προσώπου τοῦ ἁγίου/τῆς ἁγίας. Ἡ εἰκόνα συμβολίζει καὶ δὲν περιγράφει νατουραλιστικά. Δὲν τὴν ἐνδιαφέρει ἡ (κατὰ τὰ ἄλλα φυσιολογικὴ) περιέργειά μας, ἀλλὰ ἡ σωτηρία μας. Δὲν τὴν ἐνδιαφέρει αὐτὴ ἡ φύση, τὴν ἐνδιαφέρει ἡ ὑπέρβασή της. Γι’ αὐτὸ κι ἀπεικονίζει καὶ σκελετωμένους ἀσκητές, καὶ ἄσχημες ἁγίες, καὶ ἔχει ἄλλες ἀναλογίες. Ἄλλα εἶναι τὰ κριτήριά της, κι ὄχι νὰ εἶναι συμβατὴ μὲ τὶς πρόσφατες τεχνικὲς ἐφευρέσεις. Νατουραλισμὸ (κάποιου εἴδους) εἶχαν καὶ στὸ Βυζάντιο, ἀλλὰ ὄχι ὅσον ἀφορᾶ τὶς εἰκόνες. Αὐτὲς τὶς σοφίες, ὅτι ἡ βυζαντινὴ εἰκόνα εἶχε γίνει σταδιακὰ μέσω τῶν αἰωνων οὐμανιστική, ἂς τὶς κρατήσουν γιὰ ὅσους πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι Οὐμανισμός.
ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ! ΑΙΣΧΟΣ!!!
 |
| Ινδία. Παιδιά κάνουν ασκήσεις με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γιόγκα. 21 Ιουνίου 2019 (Photo by Parveen Kumar/Hindustan Times via Getty Images) |
Η Ιερά Σύνοδος μπορεί να υποστηρίζει ότι η γιόγκα «δεν έχει καμία θέση στη ζωή των Χριστιανών», αλλά ο Μητροπολίτης Σιγκαπούρης δεν συμφωνεί καθόλου.
″Γιόγκα”. Πιασάρικο θέμα. Με αντικρουόμενες απόψεις και επιχειρήματα. Κάνει νούμερα και τηλεοπτικές αψιμαχίες. Τρίβουν τα χέρια τους οι παρουσιαστές των εκπομπών. Οι υποστηρικτές, την προβάλλουν ως πανάκεια για το ανθρώπινο σώμα και ψυχή. Στον αντίποδα, οι κατακριτές, της καταλογίζουν ότι περιέχει ελκυστικό περιτύλιγμα αλλά με σκοτεινό και αποκρυφιστικό περιεχόμενο.
Χωρίς να καταλάβω την αφορμή το ζήτημα αυτό έγινε και πάλι επίκαιρο. Μήνα Ιούνιο. Στο μήνα που την ”φιλοξενεί” ως παγκόσμια ημέρα. Η σκέψη μου ταξίδεψε στον χρόνο. Πέντε χρόνια πριν. Στον πρώτο εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας ”γιόγκα” που καθιέρωσε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ξαναδιάβασα τις αποτυπωμένες στο ημερολόγιο σκέψεις μου: 21η Ιουνίου 2015. Μια μέρα ήταν κι αυτή και πέρασε…
Θα το εξομολογηθώ. Επιφυλακτικός ήμουν πάντα με τις παγκόσμιες ημέρες εορτασμού κάποιου γεγονότος που ορίζει ο ΟΗΕ. Όχι από ιδιοτροπία ή τάση σνομπ αλλά γιατί... ”το κάθε μέρα κάτι άλλο” καταντά και λίγο φαιδρό στην τελική βρε αδελφέ Σημαντικά και ασήμαντα όλα στο ίδιο καζάνι. Άντε βγάλε άκρη.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, όταν έφθασε στα αυτιά μου η είδηση για την καθιέρωση της παγκόσμιας μέρας γιόγκα ένιωσα καχυποψία. Κακό πράγμα η καχυποψία. Και όσο πλησίαζε ο καιρός για την μέρα του πρώτου εορτασμού τόσο περισσότερο είχα τις “κεραίες” μου τεντωμένες για να αφουγκραστώ τι γίνεται και κυρίως τι “κρύβεται”.
Είδα την Ινδική κυβέρνηση να προωθεί με κάθε τρόπο τον εορτασμό. Γιγαντιαίες διαφημίσεις, μηνύματα στα κινητά μας τηλέφωνα. Ατελείωτες εκπομπές στις τηλεοράσεις. Εκδηλώσεις στις πλατείες και τους δρόμους σε όλες τις πόλεις των Ινδιών. Ο πρωθυπουργός της χώρας να δίνει πρώτος το παρόν στον εορτασμό. Πρώτο θέμα σ′ όλα τηλεοπτικά κανάλια. Η πρόθεση της κυβέρνησης διατυπωμένη από την πρώτη στιγμή: Η γιόγκα γεννήθηκε στην Ινδία. Η ”προσφορά” μας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Εθνική υπερηφάνεια. Ένα κομμάτι της ινδικής κληρονομιάς που έχει απήχηση σε κάθε πλευρά του πλανήτη. Ακόμα, και αν ακολουθείτε τις σύγχρονες μορφές γιόγκα. Μορφές που δεν έχουν καμία σχέση με την παραδοσιακή μορφή της (ανσάνες).
Κακό πράγμα η καχυποψία! Συνέχισα να ψάχνω και να παρατηρώ πιστεύοντας ότι θα ανακαλύψω τι κρύβεται και δεν μας το λένε!
Η έρευνα μου ”καρποφόρα”.
Παρατήρησα τους Ινδουιστές γκουρού να φωνάζουν πως η γιόγκα παίρνει δύναμη και διάσταση μόνο όταν την εμπλουτίσεις με τις ινδουιστικές δοξασίες. Επιστροφή στις ρίζες.
Τους μουσουλμάνους να διαλαλούν σε όλους τους τόνους πως συμμετέχουν στον εορτασμό χωρίς να κάνουν τις θρησκευτικές ινδουιστικές κινήσεις στις ανσάνες (π.χ. όπως η επίκληση στον θεό ήλιο).
Τις προτεσταντικές ομάδες να διαμαρτύρονται πως ο εορτασμός είναι Κυριακή και πως θα πρέπει να την μεταφέρουν την Δευτέρα. Πρώτα η εκκλησία και μετά ο εορτασμός. Φώναξαν, αλλά συμμετείχαν στον εορτασμό ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της κυβέρνησης.
Τους γιατρούς να προτρέπουν τον κόσμο να κάνει τις ασκήσεις της γιόγκα για καλή υγεία. Πολυεθνικές αθλητικών ειδών να δίνουν διαφημιστικά δωράκια εκμεταλλευόμενες τον εορτασμό για την δική τους διαφήμιση και προβολή. Βουλευτές της αντιπολίτευσης να δηλώσουν πως η γιόγκα είναι για τους πλούσιους ”κοιλαράδες” που θα πρέπει να χάσουν κανα κιλό και όχι για τον φτωχό λαό που πρέπει για το μεροκάματο να δουλεύει όλη μέρα. Η κυβέρνηση σκορπάει άσκοπα χρήματα. Όλα ”άρτον και θεάματα”. Εκλογές εδώ και τώρα!
Κάθε άνθρωπος και μια γνώμη. Η Ινδία έχει και μεγάλο πληθυσμό. Που να βγάλεις άκρη. Σωστή Βαβέλ. Απόψεις πολλές, έντονα επιχειρήματα, παθιασμένες αντιδράσεις. Τίποτα όμως σκοτεινό και αποκρυφιστικό.
Μετά ενημερώθηκα τι λένε στη χώρα μας. Στις ελληνικές τηλεοπτικές εκπομπές ο καθείς προσπαθεί να χρισθεί ειδικός και να πει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Όλα σε μια επένδυση lifestyle χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν πραγματικά. Δυστυχώς, ελάχιστοι είχαν γνώση….
Είδα τους εορτασμούς σε διάφορες χώρες του κόσμου. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μέχρι το Ιράν! Και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες. Εντύπωση μου έκανε.
Στα ορφανοτροφεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στην Καλκούτα των Ινδιών συνάντησα τα παιδιά μας και θέλησα να τους μιλήσω γι αυτό το θέμα… Να τους εξηγήσω. Να τα προστατεύσω. Να δω τι γνώμη έχουν. Παιδιά επτά, οκτώ, δέκα και δώδεκα χρόνων. Τους ρώτησα, λοιπόν, τι ξέρετε για τη γιόγκα; Πέσανε όλα επάνω μου, μου τράβαγαν τα χέρια, τα ράσα και με τις φωνές τους και τα χαμόγελά τους με πήγαν στην τραπεζαρία. Εκεί μπήκαν σε σειρά μόνα τους και άρχισαν τις γυμναστικές ασκήσεις. Τα μεγαλύτερα παιδιά μου εξηγούσαν πως αυτό που έβλεπα ήταν γιόγκα. Απόρησα. Έβλεπα διαφορετικές ασκήσεις από αυτές που είχα δει στο παρελθόν. Τα παιδιά μου χαμογέλασαν. Άρχισαν να μου εξηγούν: ”Εμείς δεν κάνουμε αυτές τις κινήσεις γιατί είναι μόνο για τους ινδουιστές. Ούτε εκείνες και κάποιες άλλες…. εμείς δεν κάνουμε διαλογισμό”. Δεν χρειάσθηκε να πω κουβέντα. Τα παιδιά μου είχαν κάνει μάθημα. Όχι εγώ. Δάκρυσα. Μικρά παιδιά και ήξεραν να ξεχωρίζουν την παράδοση τους σαν Ινδοί και την πίστη τους σαν Ορθόδοξοι Ινδοί. Το ήξεραν μόνα τους.
Κακό πράγμα η καχυποψία. Μα τι ευλογία είναι η διάκριση. Εκείνη, που δεν απορρίπτει την παράδοση ενός λαού με μεγάλη και αρχαία ιστορία. Εκείνη που απομακρύνει και δεν αποδέχεται τα κομμάτια εκείνα που δεν συνάδουν με την πίστη μας και την επικοινωνία μας με το Θεό.
Άλλωστε και εμείς το ίδιο κάναμε στην δική μας αρχαιοελληνική παράδοση. Την “ανακαινίσαμε” μέσα από την χριστιανική διδασκαλία και απομακρύναμε όλα τα παγανιστικά στοιχεία που δεν είχαν περιεχόμενο και τα αντικαταστήσαμε με τα χριστιανικά που πλέον μας εξέφραζαν! Δεν αρνηθήκαμε, όμως, ούτε την παράδοσή μας ούτε την ταυτότητά μας! Απλά δώσαμε καινούργιο νόημα και ουσία.
Ούτε φυσικά αρνηθήκαμε ότι καλό μας προσφέρει το ”παρελθόν” μας. Στην εποχή του, ο Ιπποκράτης κατηγορήθηκε ουκ ολίγες φορές πως ο ορθολογικός του τρόπος για την αντιμετώπιση των ασθενειών ήταν ασεβής προς τους θεούς. Σήμερα, ο Ιπποκράτης θεωρείτε από όλους ως ο πατέρας της Ιατρικής! Ποτέ δεν ήταν ασεβής! Ακόμα και σήμερα στην Ινδία υπάρχουν 30.000 “Γιουνάνι” ιατροίπου θεραπεύουν αποκλειστικά με τις μεθόδους του Ιπποκράτη.
Την ίδια στιγμή θυμήθηκα πως το παραδοσιακό ταϊλανδέζικο θεραπευτικό μασάζ προέρχεται από τον Βουδισμό. Η παράδοση αναφέρει πως ο γιατρός του Βούδα με αυτό τον τρόπο τον βοηθούσε να χαλαρώσει στον διαλογισμό και του θεράπευε κακώσεις του σώματός του από την ακινησία. Μάλιστα στην παραδοσιακή μορφή του, υπάρχουν συγκεκριμένες προσευχές για πριν και μετά το μασάζ. Ήταν μια θρησκευτική ιεροτελεστία! Να υποθέσω πως όποιος σήμερα κάνει μασάζ ή φυσικοθεραπείες αποδέχεται τις αρχές του Βουδισμού; Οι φυσιοθεραπευτές είναι βουδιστές και μας το κρύβουν;
Μια μέρα ήταν και πέρασε. Και η μέρα αυτή μου δίδαξε πως η διάκριση είναι ευλογία. Μεγάλη αρετή. Τίποτα δεν είναι κακό αν δεν με προσβάλλει ως άνθρωπο και δεν μου αλλάζει τις επιλογές μου και την πίστη μου. Η γνώση και η πίστη νικά την καχυποψία και τον φόβο. Η ημιμάθεια αφήνει ”σκιές” και συντηρεί το φόβο. Γνώση χρειάζεται. Και διάκριση. Αυτή βάζει τα όρια.
″Γιόγκα”. Μια ακόμα παγκόσμια ημέρα για τον ΟΗΕ. Σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ινδίας. Για τον Ινδουιστή είναι ”δρόμος” για τη νιρβάνα. Για τον δυτικό άνθρωπο, μιαν ακόμη αφορμή αναζήτησης στην ”εξωτική” ατμόσφαιρα της Ανατολής. Για τους γυμναστές, μορφή εκγύμνασης. Για μένα αφορμή για ένα σημαντικό ”μάθημα”. Οτιδήποτε ξένο προς την δική μου παράδοση, τον δικό μου τρόπο σκέψης δεν είναι a priori καταδικαστέο. Μπορεί να μην μου ταιριάζει. Να μην ”χωράει” στη ζωή μου. Να μην γίνει ποτέ δική μου επιλογή. Ο,τι απορρίπτουμε όμως δεν πρέπει να το δαιμονοποιούμε. Δεν υπάρχει λόγος.
Εξάλλου, για τον Χριστιανό ο Θεός είναι η Αλήθεια. Η Αλήθεια που ”φωτίζει” τα πάντα. Ακόμα και τα ”σκοτεινά” μονοπάτια. Συνήθως φοβόμαστε το σκοτάδι... Αλλά άμα είσαι στο Φως γιατί φοβάσαι;
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο για Αγιοκατάταξη και Εκλογές Επισκόπων
Συνῆλθεν ἐν τῷ ἐν Σαμπεζύ Γενεύης Ὀρθοδόξῳ Κέντρῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, σήμερον, 23ην Ἰουνίου, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν αὐτῆς συνεδρίαν μηνός Ἰουνίου.
Κατά τήν συνεδρίαν ταύτην:
α) ἀπεφασίσθη, ἐπί τῇ βάσει ἐκθέσεως τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ἁγιοκατάταξις τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης καί Πέλλης κυροῦ Καλλινίκου, τῆς μνήμης αὐτοῦ μελλούσης ἑορτάζεσθαι τῇ 8ῃ Αὐγούστου,
β) προτάσει τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Ἀθανασίου, ἐξελέγη ὡς Βοηθός παρ’ αὐτῷ Ἐπίσκοπος ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ι. Μητροπόλεως Ἀρχιμανδρίτης κ. Σμάραγδος Καραγιαννίδης ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Δαφνουσίας,
γ) προτάσει τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αὐγουστίνου, ἐξελέγη ὁ ἐν Βερολίνῳ διακονῶν Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἐμμανουήλ Σφιᾶτκος Βοηθός Ἐπίσκοπος αὐτοῦ ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Χριστουπόλεως.