Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
Εκ του προηγούμενου
Από τότε μία και η αυτή μορφή και σειρά φαίνεται και ακολουθεί και εκεί και ενταύθα εις το Εκκλησιαστικόν σχίσμα, εις την συγχώνευσιν της Εκκλησίας εις την πολιτικήν αρχήν, εις την διάλυσιν των Μοναστηρίων, εις τόσας θρησκευτικάς καινοτομίας, εις την όλως εστρεβλωμένην, διεφθαρμένην και πεπλανημένην μόρφωσιν της νεολαίας, εις τα σχίσματα, εις τα σκάνδαλα, εις την υπόκρισιν του κεκρυμμένου αυτής προσηλυτισμού, εις όλους τους νόμους και εις όσα άλλα πάμπολλα ενεργεί δολίως και συστηματικώς επί σκοπώ όπως τόσον η Επτάνησος, όσον και η Ελλάς αναφανώσι νέα Βρεττανία, η δε εκεί και ο ενταύθα λαός αθλιέστατα ανδράποδα της επιβουλής.
Εις την Επτάνησον μετά τον θάνατον του πρώτου Αρμοστού επεβλήθη εις όλον τον εκείσε λαόν, λαικούς τε και κληρικούς, ευγενείς τε και χωρικούς άνδρας τε και γυναίκας πάσης τάξεως και ηλικίας, εκείνη η αγγαρία της οδοποιίας τόσον ωμή, φρικτή και τυραννική, οποία ουδέποτε απ' αιώνος εφάνη τοιαύτη, ούτε και εις αυτούς τους βαρβάρους λαούς της Λιβύης και της Αφρικής, της οποίας και μόνη η μνήμη φέρει της ώρας φόβον και φρίκην εις όλον τον εκείσε λαόν.
Εις δε το βασίλειον της Ελλάδος, εν' ω το αυτό σύστημα λαμβάνει από τότε πρόοδον και ανάπτυξιν, συγχρόνως υποκινεί τας κατά καιρούς και τόπους κλοπάς και ληστείας και ερεθίζει μυριοτρόπως το πνεύμα της αποστασίας, της αναρχίας και των εμφυλίων πολέμων διά τον όλεθρον του λαού.
Εις τούτο μόνον και ως προς τους τρόπους τους οποίους μετέρχεται διά την εκκένωσιν και χρεωκοπίαν του Ελληνικού Ταμείου, φαίνεται η διαφορά.
Αυτόν τον ερεθισμόν της αποστασίας και αναρχίας παρεξηγούντες τινές, νομίζουσιν ως ελευθερίαν, και ως εκ τούτου υπολαμβάνουσιν το σύστημα της Επτανήσου. Καθ' όλα τα άλλα όμως η επιβουλή ακολουθεί και ενεργεί αδιαλείπτως εν και το αυτό σύστημα.
Όταν εις την Επτάνησον εξεδόθη ο νόμος περί καινοταφίων, όταν εκεί εστήθη Τράπεζα δανείων, τα χαρτόσημα εις τα Εκκλησιαστικά και πολιτικά αρχεία, όταν εκεί εισήχθησαν τα χαρτονομίσματα συγχρόνως αυτά και άλλα πάμπολλα ενομοθέτησαν και εις το βασίλειον της Ελλάδος. Σιωπώ άλλα ουσιωδέστερα και σημαντικώτερα τούτων, εξ' ων εμνημόνευσα πρότερον ολίγα τινά.
ΙΒ'. Δωδεκάτη αιτία δε διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστίν ο πατριωτισμός, όστις υπέρ παν άλλο έθνος σώζεται μέχρι τούδε εις την Μεγάλην Βρεττανίαν, προερχόμενος εκ δύο αιτιών, εξ ων η μία υπάρχει θρησκευτική η δε άλλη πολιτική.
Η μεν θρησκευτική υπάρχει η εφεξής. Η Αγγλική θρησκεία ως είπα πολλάκις υπάρχει συγκεχωνευμένη εις την πολιτικήν αρχήν. Εκ ταύτης ως ο εκεί λαός νομίζει πηγάζουσι και ελπίζονται όλα τα αγαθά, τόσον τα πνευματικά και αιώνια, όσον και τα υλικά και τα πρόσκαιρα.
Τούτου ένεκα, οποίαν πειθαρχίαν και υπακοήν πας άλλος χριστιανός νομίζει ότι χρεωστεί εις την κατ΄αυτόν Εκκλησίαν, και οποίον μισθόν ελπίζει διά τους υπέρ αυτής αγώνας και κόπους, τα αυτά και ο λαός της Αγγλίας νομίζει ότι χρεωστεί εις τας εντολάς της εκεί αρχής και αυτόν μισθόν ελπίζει διά τους υπέρ αυτής αγώνας.
Εκ τούτου όλος ο εκείσε λαός φαίνεται, θρησκευτικώς, ηθικώς τε και πολιτικώς σύμμορφος και όμοιος κατά το πνεύμα της εκείσε πολιτικής αρχής. Επειδή δε αυτή η αρχή, όλην την βάσιν και την οικοδομήν της ιδίας ασφαλείας, προόδου και ευδαιμονίας στηρίζει και ελπίζει εκ της πτώσεως και της καταστροφής όλων των άλλων εθνών, όλη δε η πανοπλία και η δύναμις ταύτης υφίσταται εις την απάτην, εις την υπόκρισιν, εις την τέχνην και την ραδιουργίαν, τα οποία προ πολλού ευρήκαν χώραν και προοδεύουσι, διά τούτο και εις όλον τον εκείσε λαόν βασιλεύει η κατά πάντα αδιάλλακτος αποστροφή, η υπόκρισις και η υπεροψία προς όλους τους άλλους λαούς και μάλιστα ετεροδόξους.
Ταύτα δε γινόμενα προ πολλού εν μέρει γνωστά και δήλα εις όλους τους συνετούς και ορθόφρονας όλων των άλλων εθνών, και επειδή εκ τούτου προέχεται ημέρα τη ημέρα το κατ' αυτού του έθνους γενικόν και αδιάλλακτον μίσος τόσον μάλλον ερεθίζεται και καταφεύγει εις βαθυτέραν ραδιουργίαν και τέχνην, διά την καταστροφήν όλων των άλλων αυλών και λαών.
Η δε πολιτική αιτία εξ ης προέρχεται ο εκεί πατριωτισμός υπάρχει ο τρόπος του διοικείν. Όλη η Κυβέρνησις του Βρεττανικού Κράτους ως εστί τοις πάσι γνωστόν ανήκει εις όλους τους εκεί Μιλόρδους, όντας περί του 600 και εις αυτούς μόνους αναφέρονται, τόσον τα συμφέροντα όσον και πάσα ζημία και βλάβη της αρχής.
Όλοι δε οι εν τοις πράγμασι οι εκτός των Μιλόρδων, έως και αυτού του έχοντος όνομα βασιλέως, τύπον μόνον φυλάττουσι και όλοι θεωρούνται ως εκείνων υπάλληλοι και τούτο κατά διαδοχήν από γενεάς εις γενεάν. Εκ τούτου έκαστος των εκεί Μιλόρδων, εξ ανάγκης αναδέχεται τόσον ζήλον, φροντίδα και μέριμναν, περί διατηρήσεως, ασφαλείας και προόδου του Κράτους, όσον ουδείς Βασιλεύς ή Μονάρχης λαμβάνει περί της ιδίας αρχής.
Η διαφορά μόνον υπάρχει ότι ούτοι οι δεύτεροι ου μόνον περιστοιχούνται υπό της κολακείας, του δόλου και της υποκρίσεως των περί αυτούς, και ως εκ τούτου δεν ευστοχούσιν εις τον τρόπον του διοικείν, αλλά και τα πάμπολλα και μεγάλα αντικείμενα εν οις αδιαλείπτως και εξ ανάγκης ενασχολούνται, και οι φόβοι και αι υποψίαι, τα οποία φαίνονται απ' αυτών αναπόστατα και αχώριστα διά την διαφθοράν του αιώνος, αναδεικνύουσι πολύ κατωτέροις εις την ικανότητα του διοικείν και ως προς ένα Μιλόρδον.
Εις όλας τας άλλας αυλάς αναβαίνουσιν οι τυχόντες εις τα υπουργεία, και επειδή η περί ης ο λόγος επιβουλή ενόθευσε τον αιώνα τούτον διά της πλάνης, διά της διαφθοράς, διά της ανωμαλίας, και διά της ιδιοτελείας και έσβυσε παν αίσθημα γενναίον και το του πατριωτισμού, εκ τούτου και οι αναβαίνοντες εις τα υπουργεία νομίζουσι την θέσιν αυτήν, ως περίστασιν τυχηράν της ιδίας κερδοσκοπίας, και ουχί ως έργον μεγίστης φροντίδος, κόπου και σκέψεως ως προς την ασφάλειαν, πρόοδον και κοινήν ευδαιμονίαν του Κράτους, και πολλώ μάλλον, επειδή η διάρκεια της ιδίας θέσεως υπάρχουσιν αυτοίς άδηλος και αόριστος.
Δεν λέγω ότι η επιβουλή προ πολλού ενεργεί και αναβιβάζονται εις τας θέσεις του Πρωθυπουργού εκ των ιδίων αυτής υποκεκρυμμένων οργάνων καθ' όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη. Εκτός τούτου παν έργον μυστικόν και έκτακτον των Βασιλέων καθ' όλα εις τα άλλα Κράτη, μετά την εκ της επιβουλής διαφθοράν, νομίζεται εις τους υπαλλήλους και εις το γενικόν του λαού ως έργον ύποπτον αυθαιρεσίας και τυραννίας και διεγείρει την κοινήν υποψίαν και περιέργειαν εις ανακάλυψιν του σκοπού.
Οι Μιλόρδοι όμως της Μεγ. Βρεττανίας, ου μόνον υπάρχουσι τοσούτοι εις τον αριθμόν, τούτο μόνον το έργον έχοντες συστηματικώς και αδιαλείπτως περί της επαυξήσεως του ιδίου του Κράτους, και περί της των άλλων πτώσεως και καταστροφής, εξ ης ακολουθεί ως νομίζουσιν η κατ' αυτούς ασφάλεια και η πρόοδος, ου μόνον υπάρχουσιν μακράν απ' αυτών όλοι αυτοί οι συσκιασμοί, αι ανωμαλίαι και τα προσκόμματα ως μη υποβουλευόμενοι υπό τινος, αλλά και έχουσι όλην την ικανότητα, την εμπειρίαν και τέχνην του διοικείν και του ραδιουργείν, και επενόησαν τρόπους διά των οποίων επισωρεύονται εις μόνους αυτούς όλα τα εκεί εισαγόμενα χρήματα, ώστε έκαστον τούτων έχειν τόσην ικανότητα και τόσα μέσα διαφθοράς διά της δωροδοκίας, όσα σχεδόν δεν έχει μία άλλη ολόκληρος αυλή εις ταύτην την τρομεράν εποχήν.
Έχουσιν δε την γνώσιν, την ικανότητα και την τέχνην εις ταύτα, επειδή η μόνη σπουδή αυτών των Λόρδων εξ απαλών ονύχων κατά αδιάκοπον σειράν και διαδοχήν υπάρχει αύτη, η της πολιτικής και αυτή διά τρόπου όλως αποκρύφου και συστηματικού, επειδή όλα τα μεγάλα και ουσιώδη έργα αυτής της πολιτικής υπάρχουσιν εις όλα τα άλλα Κράτη και τους λαούς μυστήρια κεκρυμμένα και άδηλα, εν ω εις αυτήν όλα τα μυστικά των άλλων γίνονται γνωστά και φανερά διά του κεκρυμμένου και απανταχού διεσπαρμένου προσηλυτισμού αυτής.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 105-108.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
''ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΙΝ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΤΗ ΤΡΥΦΗ, ΑΜΕΣΩΣ ΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΑ''
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ ''ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ''
H ανάμειξη της βαυαροκρατίας εις τα εθνικά και εκκλησιαστικά μας ζητήματα (5ο Μέρος)
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
Εκ του προηγούμενου
Από τότε μία και η αυτή μορφή και σειρά φαίνεται και ακολουθεί και εκεί και ενταύθα εις το Εκκλησιαστικόν σχίσμα, εις την συγχώνευσιν της Εκκλησίας εις την πολιτικήν αρχήν, εις την διάλυσιν των Μοναστηρίων, εις τόσας θρησκευτικάς καινοτομίας, εις την όλως εστρεβλωμένην, διεφθαρμένην και πεπλανημένην μόρφωσιν της νεολαίας, εις τα σχίσματα, εις τα σκάνδαλα, εις την υπόκρισιν του κεκρυμμένου αυτής προσηλυτισμού, εις όλους τους νόμους και εις όσα άλλα πάμπολλα ενεργεί δολίως και συστηματικώς επί σκοπώ όπως τόσον η Επτάνησος, όσον και η Ελλάς αναφανώσι νέα Βρεττανία, η δε εκεί και ο ενταύθα λαός αθλιέστατα ανδράποδα της επιβουλής.
Εις την Επτάνησον μετά τον θάνατον του πρώτου Αρμοστού επεβλήθη εις όλον τον εκείσε λαόν, λαικούς τε και κληρικούς, ευγενείς τε και χωρικούς άνδρας τε και γυναίκας πάσης τάξεως και ηλικίας, εκείνη η αγγαρία της οδοποιίας τόσον ωμή, φρικτή και τυραννική, οποία ουδέποτε απ' αιώνος εφάνη τοιαύτη, ούτε και εις αυτούς τους βαρβάρους λαούς της Λιβύης και της Αφρικής, της οποίας και μόνη η μνήμη φέρει της ώρας φόβον και φρίκην εις όλον τον εκείσε λαόν.
Εις δε το βασίλειον της Ελλάδος, εν' ω το αυτό σύστημα λαμβάνει από τότε πρόοδον και ανάπτυξιν, συγχρόνως υποκινεί τας κατά καιρούς και τόπους κλοπάς και ληστείας και ερεθίζει μυριοτρόπως το πνεύμα της αποστασίας, της αναρχίας και των εμφυλίων πολέμων διά τον όλεθρον του λαού.
Εις τούτο μόνον και ως προς τους τρόπους τους οποίους μετέρχεται διά την εκκένωσιν και χρεωκοπίαν του Ελληνικού Ταμείου, φαίνεται η διαφορά.
Αυτόν τον ερεθισμόν της αποστασίας και αναρχίας παρεξηγούντες τινές, νομίζουσιν ως ελευθερίαν, και ως εκ τούτου υπολαμβάνουσιν το σύστημα της Επτανήσου. Καθ' όλα τα άλλα όμως η επιβουλή ακολουθεί και ενεργεί αδιαλείπτως εν και το αυτό σύστημα.
Όταν εις την Επτάνησον εξεδόθη ο νόμος περί καινοταφίων, όταν εκεί εστήθη Τράπεζα δανείων, τα χαρτόσημα εις τα Εκκλησιαστικά και πολιτικά αρχεία, όταν εκεί εισήχθησαν τα χαρτονομίσματα συγχρόνως αυτά και άλλα πάμπολλα ενομοθέτησαν και εις το βασίλειον της Ελλάδος. Σιωπώ άλλα ουσιωδέστερα και σημαντικώτερα τούτων, εξ' ων εμνημόνευσα πρότερον ολίγα τινά.
ΙΒ'. Δωδεκάτη αιτία δε διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστίν ο πατριωτισμός, όστις υπέρ παν άλλο έθνος σώζεται μέχρι τούδε εις την Μεγάλην Βρεττανίαν, προερχόμενος εκ δύο αιτιών, εξ ων η μία υπάρχει θρησκευτική η δε άλλη πολιτική.
Η μεν θρησκευτική υπάρχει η εφεξής. Η Αγγλική θρησκεία ως είπα πολλάκις υπάρχει συγκεχωνευμένη εις την πολιτικήν αρχήν. Εκ ταύτης ως ο εκεί λαός νομίζει πηγάζουσι και ελπίζονται όλα τα αγαθά, τόσον τα πνευματικά και αιώνια, όσον και τα υλικά και τα πρόσκαιρα.
Τούτου ένεκα, οποίαν πειθαρχίαν και υπακοήν πας άλλος χριστιανός νομίζει ότι χρεωστεί εις την κατ΄αυτόν Εκκλησίαν, και οποίον μισθόν ελπίζει διά τους υπέρ αυτής αγώνας και κόπους, τα αυτά και ο λαός της Αγγλίας νομίζει ότι χρεωστεί εις τας εντολάς της εκεί αρχής και αυτόν μισθόν ελπίζει διά τους υπέρ αυτής αγώνας.
Εκ τούτου όλος ο εκείσε λαός φαίνεται, θρησκευτικώς, ηθικώς τε και πολιτικώς σύμμορφος και όμοιος κατά το πνεύμα της εκείσε πολιτικής αρχής. Επειδή δε αυτή η αρχή, όλην την βάσιν και την οικοδομήν της ιδίας ασφαλείας, προόδου και ευδαιμονίας στηρίζει και ελπίζει εκ της πτώσεως και της καταστροφής όλων των άλλων εθνών, όλη δε η πανοπλία και η δύναμις ταύτης υφίσταται εις την απάτην, εις την υπόκρισιν, εις την τέχνην και την ραδιουργίαν, τα οποία προ πολλού ευρήκαν χώραν και προοδεύουσι, διά τούτο και εις όλον τον εκείσε λαόν βασιλεύει η κατά πάντα αδιάλλακτος αποστροφή, η υπόκρισις και η υπεροψία προς όλους τους άλλους λαούς και μάλιστα ετεροδόξους.
Ταύτα δε γινόμενα προ πολλού εν μέρει γνωστά και δήλα εις όλους τους συνετούς και ορθόφρονας όλων των άλλων εθνών, και επειδή εκ τούτου προέχεται ημέρα τη ημέρα το κατ' αυτού του έθνους γενικόν και αδιάλλακτον μίσος τόσον μάλλον ερεθίζεται και καταφεύγει εις βαθυτέραν ραδιουργίαν και τέχνην, διά την καταστροφήν όλων των άλλων αυλών και λαών.
Η δε πολιτική αιτία εξ ης προέρχεται ο εκεί πατριωτισμός υπάρχει ο τρόπος του διοικείν. Όλη η Κυβέρνησις του Βρεττανικού Κράτους ως εστί τοις πάσι γνωστόν ανήκει εις όλους τους εκεί Μιλόρδους, όντας περί του 600 και εις αυτούς μόνους αναφέρονται, τόσον τα συμφέροντα όσον και πάσα ζημία και βλάβη της αρχής.
Όλοι δε οι εν τοις πράγμασι οι εκτός των Μιλόρδων, έως και αυτού του έχοντος όνομα βασιλέως, τύπον μόνον φυλάττουσι και όλοι θεωρούνται ως εκείνων υπάλληλοι και τούτο κατά διαδοχήν από γενεάς εις γενεάν. Εκ τούτου έκαστος των εκεί Μιλόρδων, εξ ανάγκης αναδέχεται τόσον ζήλον, φροντίδα και μέριμναν, περί διατηρήσεως, ασφαλείας και προόδου του Κράτους, όσον ουδείς Βασιλεύς ή Μονάρχης λαμβάνει περί της ιδίας αρχής.
Η διαφορά μόνον υπάρχει ότι ούτοι οι δεύτεροι ου μόνον περιστοιχούνται υπό της κολακείας, του δόλου και της υποκρίσεως των περί αυτούς, και ως εκ τούτου δεν ευστοχούσιν εις τον τρόπον του διοικείν, αλλά και τα πάμπολλα και μεγάλα αντικείμενα εν οις αδιαλείπτως και εξ ανάγκης ενασχολούνται, και οι φόβοι και αι υποψίαι, τα οποία φαίνονται απ' αυτών αναπόστατα και αχώριστα διά την διαφθοράν του αιώνος, αναδεικνύουσι πολύ κατωτέροις εις την ικανότητα του διοικείν και ως προς ένα Μιλόρδον.
Εις όλας τας άλλας αυλάς αναβαίνουσιν οι τυχόντες εις τα υπουργεία, και επειδή η περί ης ο λόγος επιβουλή ενόθευσε τον αιώνα τούτον διά της πλάνης, διά της διαφθοράς, διά της ανωμαλίας, και διά της ιδιοτελείας και έσβυσε παν αίσθημα γενναίον και το του πατριωτισμού, εκ τούτου και οι αναβαίνοντες εις τα υπουργεία νομίζουσι την θέσιν αυτήν, ως περίστασιν τυχηράν της ιδίας κερδοσκοπίας, και ουχί ως έργον μεγίστης φροντίδος, κόπου και σκέψεως ως προς την ασφάλειαν, πρόοδον και κοινήν ευδαιμονίαν του Κράτους, και πολλώ μάλλον, επειδή η διάρκεια της ιδίας θέσεως υπάρχουσιν αυτοίς άδηλος και αόριστος.
Δεν λέγω ότι η επιβουλή προ πολλού ενεργεί και αναβιβάζονται εις τας θέσεις του Πρωθυπουργού εκ των ιδίων αυτής υποκεκρυμμένων οργάνων καθ' όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη. Εκτός τούτου παν έργον μυστικόν και έκτακτον των Βασιλέων καθ' όλα εις τα άλλα Κράτη, μετά την εκ της επιβουλής διαφθοράν, νομίζεται εις τους υπαλλήλους και εις το γενικόν του λαού ως έργον ύποπτον αυθαιρεσίας και τυραννίας και διεγείρει την κοινήν υποψίαν και περιέργειαν εις ανακάλυψιν του σκοπού.
Οι Μιλόρδοι όμως της Μεγ. Βρεττανίας, ου μόνον υπάρχουσι τοσούτοι εις τον αριθμόν, τούτο μόνον το έργον έχοντες συστηματικώς και αδιαλείπτως περί της επαυξήσεως του ιδίου του Κράτους, και περί της των άλλων πτώσεως και καταστροφής, εξ ης ακολουθεί ως νομίζουσιν η κατ' αυτούς ασφάλεια και η πρόοδος, ου μόνον υπάρχουσιν μακράν απ' αυτών όλοι αυτοί οι συσκιασμοί, αι ανωμαλίαι και τα προσκόμματα ως μη υποβουλευόμενοι υπό τινος, αλλά και έχουσι όλην την ικανότητα, την εμπειρίαν και τέχνην του διοικείν και του ραδιουργείν, και επενόησαν τρόπους διά των οποίων επισωρεύονται εις μόνους αυτούς όλα τα εκεί εισαγόμενα χρήματα, ώστε έκαστον τούτων έχειν τόσην ικανότητα και τόσα μέσα διαφθοράς διά της δωροδοκίας, όσα σχεδόν δεν έχει μία άλλη ολόκληρος αυλή εις ταύτην την τρομεράν εποχήν.
Έχουσιν δε την γνώσιν, την ικανότητα και την τέχνην εις ταύτα, επειδή η μόνη σπουδή αυτών των Λόρδων εξ απαλών ονύχων κατά αδιάκοπον σειράν και διαδοχήν υπάρχει αύτη, η της πολιτικής και αυτή διά τρόπου όλως αποκρύφου και συστηματικού, επειδή όλα τα μεγάλα και ουσιώδη έργα αυτής της πολιτικής υπάρχουσιν εις όλα τα άλλα Κράτη και τους λαούς μυστήρια κεκρυμμένα και άδηλα, εν ω εις αυτήν όλα τα μυστικά των άλλων γίνονται γνωστά και φανερά διά του κεκρυμμένου και απανταχού διεσπαρμένου προσηλυτισμού αυτής.
Εις την Επτάνησον μετά τον θάνατον του πρώτου Αρμοστού επεβλήθη εις όλον τον εκείσε λαόν, λαικούς τε και κληρικούς, ευγενείς τε και χωρικούς άνδρας τε και γυναίκας πάσης τάξεως και ηλικίας, εκείνη η αγγαρία της οδοποιίας τόσον ωμή, φρικτή και τυραννική, οποία ουδέποτε απ' αιώνος εφάνη τοιαύτη, ούτε και εις αυτούς τους βαρβάρους λαούς της Λιβύης και της Αφρικής, της οποίας και μόνη η μνήμη φέρει της ώρας φόβον και φρίκην εις όλον τον εκείσε λαόν.
Εις δε το βασίλειον της Ελλάδος, εν' ω το αυτό σύστημα λαμβάνει από τότε πρόοδον και ανάπτυξιν, συγχρόνως υποκινεί τας κατά καιρούς και τόπους κλοπάς και ληστείας και ερεθίζει μυριοτρόπως το πνεύμα της αποστασίας, της αναρχίας και των εμφυλίων πολέμων διά τον όλεθρον του λαού.
Εις τούτο μόνον και ως προς τους τρόπους τους οποίους μετέρχεται διά την εκκένωσιν και χρεωκοπίαν του Ελληνικού Ταμείου, φαίνεται η διαφορά.
Αυτόν τον ερεθισμόν της αποστασίας και αναρχίας παρεξηγούντες τινές, νομίζουσιν ως ελευθερίαν, και ως εκ τούτου υπολαμβάνουσιν το σύστημα της Επτανήσου. Καθ' όλα τα άλλα όμως η επιβουλή ακολουθεί και ενεργεί αδιαλείπτως εν και το αυτό σύστημα.
Όταν εις την Επτάνησον εξεδόθη ο νόμος περί καινοταφίων, όταν εκεί εστήθη Τράπεζα δανείων, τα χαρτόσημα εις τα Εκκλησιαστικά και πολιτικά αρχεία, όταν εκεί εισήχθησαν τα χαρτονομίσματα συγχρόνως αυτά και άλλα πάμπολλα ενομοθέτησαν και εις το βασίλειον της Ελλάδος. Σιωπώ άλλα ουσιωδέστερα και σημαντικώτερα τούτων, εξ' ων εμνημόνευσα πρότερον ολίγα τινά.
ΙΒ'. Δωδεκάτη αιτία δε διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστίν ο πατριωτισμός, όστις υπέρ παν άλλο έθνος σώζεται μέχρι τούδε εις την Μεγάλην Βρεττανίαν, προερχόμενος εκ δύο αιτιών, εξ ων η μία υπάρχει θρησκευτική η δε άλλη πολιτική.
Η μεν θρησκευτική υπάρχει η εφεξής. Η Αγγλική θρησκεία ως είπα πολλάκις υπάρχει συγκεχωνευμένη εις την πολιτικήν αρχήν. Εκ ταύτης ως ο εκεί λαός νομίζει πηγάζουσι και ελπίζονται όλα τα αγαθά, τόσον τα πνευματικά και αιώνια, όσον και τα υλικά και τα πρόσκαιρα.
Τούτου ένεκα, οποίαν πειθαρχίαν και υπακοήν πας άλλος χριστιανός νομίζει ότι χρεωστεί εις την κατ΄αυτόν Εκκλησίαν, και οποίον μισθόν ελπίζει διά τους υπέρ αυτής αγώνας και κόπους, τα αυτά και ο λαός της Αγγλίας νομίζει ότι χρεωστεί εις τας εντολάς της εκεί αρχής και αυτόν μισθόν ελπίζει διά τους υπέρ αυτής αγώνας.
Εκ τούτου όλος ο εκείσε λαός φαίνεται, θρησκευτικώς, ηθικώς τε και πολιτικώς σύμμορφος και όμοιος κατά το πνεύμα της εκείσε πολιτικής αρχής. Επειδή δε αυτή η αρχή, όλην την βάσιν και την οικοδομήν της ιδίας ασφαλείας, προόδου και ευδαιμονίας στηρίζει και ελπίζει εκ της πτώσεως και της καταστροφής όλων των άλλων εθνών, όλη δε η πανοπλία και η δύναμις ταύτης υφίσταται εις την απάτην, εις την υπόκρισιν, εις την τέχνην και την ραδιουργίαν, τα οποία προ πολλού ευρήκαν χώραν και προοδεύουσι, διά τούτο και εις όλον τον εκείσε λαόν βασιλεύει η κατά πάντα αδιάλλακτος αποστροφή, η υπόκρισις και η υπεροψία προς όλους τους άλλους λαούς και μάλιστα ετεροδόξους.
Ταύτα δε γινόμενα προ πολλού εν μέρει γνωστά και δήλα εις όλους τους συνετούς και ορθόφρονας όλων των άλλων εθνών, και επειδή εκ τούτου προέχεται ημέρα τη ημέρα το κατ' αυτού του έθνους γενικόν και αδιάλλακτον μίσος τόσον μάλλον ερεθίζεται και καταφεύγει εις βαθυτέραν ραδιουργίαν και τέχνην, διά την καταστροφήν όλων των άλλων αυλών και λαών.
Η δε πολιτική αιτία εξ ης προέρχεται ο εκεί πατριωτισμός υπάρχει ο τρόπος του διοικείν. Όλη η Κυβέρνησις του Βρεττανικού Κράτους ως εστί τοις πάσι γνωστόν ανήκει εις όλους τους εκεί Μιλόρδους, όντας περί του 600 και εις αυτούς μόνους αναφέρονται, τόσον τα συμφέροντα όσον και πάσα ζημία και βλάβη της αρχής.
Όλοι δε οι εν τοις πράγμασι οι εκτός των Μιλόρδων, έως και αυτού του έχοντος όνομα βασιλέως, τύπον μόνον φυλάττουσι και όλοι θεωρούνται ως εκείνων υπάλληλοι και τούτο κατά διαδοχήν από γενεάς εις γενεάν. Εκ τούτου έκαστος των εκεί Μιλόρδων, εξ ανάγκης αναδέχεται τόσον ζήλον, φροντίδα και μέριμναν, περί διατηρήσεως, ασφαλείας και προόδου του Κράτους, όσον ουδείς Βασιλεύς ή Μονάρχης λαμβάνει περί της ιδίας αρχής.
Η διαφορά μόνον υπάρχει ότι ούτοι οι δεύτεροι ου μόνον περιστοιχούνται υπό της κολακείας, του δόλου και της υποκρίσεως των περί αυτούς, και ως εκ τούτου δεν ευστοχούσιν εις τον τρόπον του διοικείν, αλλά και τα πάμπολλα και μεγάλα αντικείμενα εν οις αδιαλείπτως και εξ ανάγκης ενασχολούνται, και οι φόβοι και αι υποψίαι, τα οποία φαίνονται απ' αυτών αναπόστατα και αχώριστα διά την διαφθοράν του αιώνος, αναδεικνύουσι πολύ κατωτέροις εις την ικανότητα του διοικείν και ως προς ένα Μιλόρδον.
Εις όλας τας άλλας αυλάς αναβαίνουσιν οι τυχόντες εις τα υπουργεία, και επειδή η περί ης ο λόγος επιβουλή ενόθευσε τον αιώνα τούτον διά της πλάνης, διά της διαφθοράς, διά της ανωμαλίας, και διά της ιδιοτελείας και έσβυσε παν αίσθημα γενναίον και το του πατριωτισμού, εκ τούτου και οι αναβαίνοντες εις τα υπουργεία νομίζουσι την θέσιν αυτήν, ως περίστασιν τυχηράν της ιδίας κερδοσκοπίας, και ουχί ως έργον μεγίστης φροντίδος, κόπου και σκέψεως ως προς την ασφάλειαν, πρόοδον και κοινήν ευδαιμονίαν του Κράτους, και πολλώ μάλλον, επειδή η διάρκεια της ιδίας θέσεως υπάρχουσιν αυτοίς άδηλος και αόριστος.
Δεν λέγω ότι η επιβουλή προ πολλού ενεργεί και αναβιβάζονται εις τας θέσεις του Πρωθυπουργού εκ των ιδίων αυτής υποκεκρυμμένων οργάνων καθ' όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη. Εκτός τούτου παν έργον μυστικόν και έκτακτον των Βασιλέων καθ' όλα εις τα άλλα Κράτη, μετά την εκ της επιβουλής διαφθοράν, νομίζεται εις τους υπαλλήλους και εις το γενικόν του λαού ως έργον ύποπτον αυθαιρεσίας και τυραννίας και διεγείρει την κοινήν υποψίαν και περιέργειαν εις ανακάλυψιν του σκοπού.
Οι Μιλόρδοι όμως της Μεγ. Βρεττανίας, ου μόνον υπάρχουσι τοσούτοι εις τον αριθμόν, τούτο μόνον το έργον έχοντες συστηματικώς και αδιαλείπτως περί της επαυξήσεως του ιδίου του Κράτους, και περί της των άλλων πτώσεως και καταστροφής, εξ ης ακολουθεί ως νομίζουσιν η κατ' αυτούς ασφάλεια και η πρόοδος, ου μόνον υπάρχουσιν μακράν απ' αυτών όλοι αυτοί οι συσκιασμοί, αι ανωμαλίαι και τα προσκόμματα ως μη υποβουλευόμενοι υπό τινος, αλλά και έχουσι όλην την ικανότητα, την εμπειρίαν και τέχνην του διοικείν και του ραδιουργείν, και επενόησαν τρόπους διά των οποίων επισωρεύονται εις μόνους αυτούς όλα τα εκεί εισαγόμενα χρήματα, ώστε έκαστον τούτων έχειν τόσην ικανότητα και τόσα μέσα διαφθοράς διά της δωροδοκίας, όσα σχεδόν δεν έχει μία άλλη ολόκληρος αυλή εις ταύτην την τρομεράν εποχήν.
Έχουσιν δε την γνώσιν, την ικανότητα και την τέχνην εις ταύτα, επειδή η μόνη σπουδή αυτών των Λόρδων εξ απαλών ονύχων κατά αδιάκοπον σειράν και διαδοχήν υπάρχει αύτη, η της πολιτικής και αυτή διά τρόπου όλως αποκρύφου και συστηματικού, επειδή όλα τα μεγάλα και ουσιώδη έργα αυτής της πολιτικής υπάρχουσιν εις όλα τα άλλα Κράτη και τους λαούς μυστήρια κεκρυμμένα και άδηλα, εν ω εις αυτήν όλα τα μυστικά των άλλων γίνονται γνωστά και φανερά διά του κεκρυμμένου και απανταχού διεσπαρμένου προσηλυτισμού αυτής.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 105-108.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
''ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΙΝ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΤΗ ΤΡΥΦΗ, ΑΜΕΣΩΣ ΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΑ''
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ ''ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ''
H ανάμειξη της βαυαροκρατίας εις τα εθνικά και εκκλησιαστικά μας ζητήματα (5ο Μέρος)
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ ''ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ''
H ανάμειξη της βαυαροκρατίας εις τα εθνικά και εκκλησιαστικά μας ζητήματα (5ο Μέρος)
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου