Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020

ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΡΑΒΙΝΟΣ ΣΠΑΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ: «Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΦΕΤΟΣ!»




Έχουν υπάρξει 5.780 διακοπές της Rosh Hashanna από τη δημιουργία του κόσμου, αλλά εάν η πρόβλεψη ενός εξέχοντα ραβίνου αποδειχθεί αληθινή, σε λίγες σύντομες εβδομάδες, ο αριθμός Rosh Hashanna 5.781 θα είναι αρκετά ξεχωριστός.

 Ο Ραβίνος Shalom Arush, ένας Ισραηλινός ραβίνος του Μπρέσλοβ και ιδρυτής των Chut Shel Chessed Institutions, έκανε μια εντελώς μη χαρακτηριστική ανακοίνωση: Στις 18 Σεπτεμβρίου, οι Εβραίοι θα γιορτάσουν το τελευταίο νέο έτος χωρίς τον Μεσσία.

 «Θα σας πω με βεβαιότητα ότι ο Χάσεμ (ο Θεός, κυριολεκτικά« το όνομα) θα μας βοηθήσει να συναντηθούμε μετά τη Ρος Χασάννα », δήλωσε ο Ραβίνος Αρούς σε συνέντευξη την περασμένη εβδομάδα. «Και να θυμάστε καλά τι σας λέω, ότι αυτό το Rosh Hashana θα είναι το τελευταίο χωρίς Moshiach (Μεσσία). Και θα μπορούσε κάλλιστα να αποκαλυφθεί στη Rosh Hashanna ο Μεσσίας ».

 Ο ραβίνος τόνισε ότι δεν έχει κάνει ποτέ τέτοια δήλωση στο παρελθόν.

 «Όποιος με ξέρει ξέρει ότι για πάνω από 40 χρόνια διδάσκω και δεν έχω μιλήσει ποτέ για τον Μεσσία», είπε ο Ραβίνος Αρούς. «Αλλά αυτά είναι πράγματα που είναι ξεκάθαρα και όλοι τα βλέπουν. Δεν μπορώ να εξηγήσω, αλλά παρακαλώ, μην το χάσετε. Επειδή φέτος, θα λάβετε δώρα όπως ποτέ άλλοτε. “

 Ο ραβίνος στη συνέχεια συζήτησε την παράδοση του Μπρέσλοφ Τσασίντιμ να ταξιδεύει στον τόπο ταφής του Ραβίνου Νάχμαν στο Ομάν ,της Ουκρανίας, στη Ρος Χασάννα. Πέρυσι, περισσότεροι από 30.000 Εβραίοι έφτασαν στην πόλη του Ομάν για τις διακοπές.
Λόγω πανδημικών περιορισμών ταξιδιού, τόσο η ισραηλινή όσο και η ουκρανική κυβέρνηση έχουν εκδώσει δηλώσεις λέγοντας ότι θα απαγορεύσουν σε κανέναν να ταξιδέψει μεταξύ των δύο χωρών. Ο υπουργός Εσωτερικών της Ουκρανίας Άρσεν Άβακοφ δήλωσε ότι η μαζική συγκέντρωση θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγάλη αύξηση στις μολύνσεις COVID-19, εξαπλώνοντάς την τόσο στους προσκυνητές όσο και στον τοπικό πληθυσμό.


at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (16)



3,2 Εθαυμάστωσας όντως, νυν επ' εμοί Δέσποινα, τας ευεργεσίας σου Κόρη, και τα ελέη σου, όθεν δοξάζω σε, και ανυμνώ και γεραίρω, την πολλήν και άμετρον, κηδεμονίαν σου.

Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει στον Θεό νομίζει ότι έχει αγαθά και ότι είναι χειραφετημένος αλλά στην πραγματικότητα είναι άπορος και δούλος δούλων διότι ακολουθεί τις εντολές του εαυτού και του κόσμου τούτου. Δεν έχει καμία ελπίδα και πυξίδα, όλες του οι ταλαιπωρίες και οι δυσκολίες είναι εξ αιτίας του ότι δεν ακολουθεί τον Θεό ο οποίος είναι ο πραγματικός ελευθερωτής και οδηγός. Πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. Ψαλ. 4,7 Πολλοί από εσάς λένε, ποιος θα δείξει σε εμάς και θα δώσει τα αγαθά; Στους πιστούς όμως Κύριε έλαμψε το φως του προσώπου σου και δοκιμάσαμε χαρά.
Όταν όμως αποθέτει την ελπίδα του στους ανθρώπους του Θεού οι οποίοι είναι οι ορισμένοι από αυτόν ώστε να μας οδηγούν στην Οδό, τότε ενώ είναι υπό την κηδεμονία τους διαπιστώνει ποια είναι η γνήσια και πραγματική χαρά και πληρότητα κατανοώντας ότι πριν ήταν ένας άπορος και δούλος χωρίς χαρά. Όταν γεύεται την ουράνια χαρά κατανοεί ότι αυτή δεν προσφέρει απλά κάποια ανώτερη ευχαρίστηση από όλα τα υλικά αλλά χαρά, πριν δεν ήξερε πως είναι η χαρά, ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. Ψαλ. 4,8 Γέμισες την δική μου καρδιά μου από χαρά και αγαλλίαση την οποία δεν δοκιμάζουν ποτέ οι αμαρτωλοί μολονότι είναι γεμάτοι από τους καρπούς της γης, από σιτάρι από κρασί και από λάδι.
Το τροπάριο επαναλαμβάνει την αλήθεια του Ψαλμού 4. Διαπιστώνει εξ ιδίων ότι ο Θεός εθαυμάστωσε και θαυμαστώνει-εισακούει τον όσιον αυτού καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν -- εθαυμάστωσας όντως και ότι για πνευματικό σκοπό άμεσα με το που επικαλείται οδυνηρώς κράζω σοι εισακούγεται ενώ ακόμη προσεύχεται εν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου -- νυν επ' εμοί. Εξ αιτίας αυτού όθεν διαλαλεί τις ευεργεσίες που του έγιναν και συμβουλεύει δοξάζω -- ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε και αμυνεί και γεραίρει -- ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν/θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον.
Στην φράση όθεν δοξάζω σε και ανυμνώ και γεραίρω, το δοξάζω κάνει λόγο για την ομολογία του προς τους άλλους των συγκεκριμένων δωρεών και τις συμβουλές, το ανυμνώ κάνει λόγο για την προσωπική υμνολογία και το γεραίρω για την τιμή που δίδει. Αργότερα θα συναντήσουμε την πρόταση, τοιγαρούν δοξάζω, υμνολογώ και μεγαλύνω σε αυτή την φράση είναι διαφορετική η έννοια και θα δούμε τι εννοεί.

Ψαλμός 4. Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς· ᾠδὴ τῷ Δαυΐδ. Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με.
Κύριε εσύ με προστατεύεις και αποδίδεις το δίκιο μου. Όσες φορές προηγουμένως σε είχα επικαλεστεί με άκουσες ενώ ακόμη προσευχόμουν. Διέλυσες την ψυχική μου στενοχώρια και τώρα σπλαγχνίσου με Κύριε άκουσε και δέξου την προσευχή μου. Ω εσείς οι άνθρωποι που με εχθρεύεστε έως πότε θα έχετε σκληρή την καρδιά σας; Γιατί αγαπάτε την ματαιότητα και αναζητείτε το ψέμα; Μάθετε όμως ότι ο Κύριος κατά θαυμαστό τρόπο με προστάτευσε μα και τώρα θα εισακούσει ο Κύριος την προσευχή μου, καθώς με όλη μου την ψυχή φωνάζω προς αυτόν. Οργίζεστε εναντίον μου, μην αμαρτάνετε όμως και εναντίον του Θεού. Όσα πονηρά σχέδια μελετάτε στις καρδιές σας, το βράδυ όταν κοιμάστε επανεξετάστε τα, συντριβείτε για αυτά και μετανοήστε. Προσφέρετε θυσίες προς τον Θεό οι οποίες να συνοδεύονται από έργα δικαιοσύνης και στηρίξτε και εσείς την ελπίδα σας στον Θεό. Πολλοί από σας λένε, ποιος θα μας δείξει και θα μας δώσει τα αγαθά; Σε εμάς όμως Κύριε που πιστεύουμε έλαμψε το φως του προσώπου σου και δοκιμάσαμε χαρά. Γέμισες την καρδιά μου από χαρά και αγαλλίαση την οποία δεν δοκιμάζουν ποτέ οι αμαρτωλοί, μολονότι είναι γεμάτοι από καρπούς και από σιτάρι κρασί και λάδι. Εγώ όμως με την ελπίδα μου στερεά προς εσένα θα κοιμηθώ ήσυχος διότι εσύ αν και εγώ είμαι τώρα εγκαταλελειμμένος μου παρέχεις την προστασία σου και με την σκέπη της κατοικώ γεμάτος ελπίδα προς εσένα.




ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ


















at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Μονή της Χώρας και οι ανιστόρητοι της χώρας μας



Η Μονή της Χώρας και οι ανιστόρητοι της χώρας μας

Άπαξ Ναός, εσαεί Ναός! Στη συνείδηση των Ορθοδόξων Ελλήνων η Μονή της Χώρας δεν είναι μουσείο ούτε τζαμί. Ο Ναός της και το παρεκκλήσιό της είναι και παραμένουν Ορθόδοξοι Ναοί. Ό,τι κι αν κάνουν οι νεο-οθωμανοί καταληψίες, ο Χριστός πάντα θα είναι Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ και η Παναγία θα είναι πάντα Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΧΩΡΗΤΟΥ, όπως αγιογραφούνται στην ιστορική αυτή Μονή της Κωνσταντινουπόλεως.
Του Κωνσταντίνου Χολέβα*
Διαμαρτυρόμαστε και ορθώς για τα αίσχη του Ερντογάν. Απευθυνόμαστε στη διεθνή κοινότητα, διότι η Αγία Σοφία και η Μονή της Χώρας προστατεύονται από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Όμως πόσα γνωρίζουμε εμείς οι Νεοέλληνες για τον Ελληνικό και Χριστιανικό Πολιτισμό του Βυζαντίου /Ρωμανίας; Τι διδάσκονται οι μαθητές στα σχολεία μας για την Ορθόδοξη αγιογραφία, ναοδομία και τέχνη; Πόσα γνωρίζουμε για την ελληνική συνείδηση και την εντυπωσιακή ελληνική παιδεία κορυφαίων εκφραστών του Βυζαντινού πολιτισμού; Και όμως υπάρχουν ξένοι που μελέτησαν αυτή την περίοδο και κατέληξαν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Ο Άγγλος Πάτρικ Λή Φέρμορ έγινε γνωστός ως στρατιωτικός, όταν έδρασε στην Κρήτη επί Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετείχε στην απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράιπε. Μελέτησε την ελληνική ιστορία σε όλη τη διαχρονία της και τα κυριώτερα συμπεράσματά του τα καταθέτει στο βιβλίο του με τίτλο «Μάνη». Εκδόθηκε στα εληνικά από τον ΚΕΔΡΟ το 1972 και επανεκδόθηκε το 2007. Η μετάφραση είναι του πρώην Πρωθυπουργού Τζαννή Τζαννετάκη. Εκεί ο Φέρμορ αφιερώνει ένα εκτενέστατο κεφάλαιο στην Ορθόδοξη Βυζαντινή αγιογραφία και εκφράζει τη βεβαιότητα  ότι ο Βυζαντινός πολιτισμός είναι  σύνθεση της Χριστιανικής Ορθοδοξίας με το ελληνικό πνεύμα. Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ επιβεβαιώνει με παραδείγματα την αδιάκοπη πολιτιστική συνέχεια του Ελληνισμού. Για τη Μονή της Χώρας και τις εκπληκτικές αγιογραφίες της εκφράζεται με θαυμασμό και συγκίνηση. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον ανακαινιστή της Μονής, τον λόγιο και πολιτικό Θεόδωρο Μετοχίτη (τέλη ΙΓ΄ και αρχές ΙΔ΄ αιώνος).
Ο Ιταλός Ουμπέρτο Έκο έγινε πολύ γνωστός στην Ελλάδα. Συγγραφέας με έργα διάσημα και από την κινηματογραφική τους διασκευή, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, αλλά και άριστος γνώστης της Βυζαντινής Ιστορίας και Φιλολογίας. Στο μυθιστόρημά του με τίτλο «Μπαουντολίνο» (ελληνική έκδοση από τον Ψυχογιό) παρουσιάζει τα γεγονότα που συνέβησαν το 1204, όταν οι Δυτικοί Σταυροφόροι της Δ΄ Σταυροφορίας  κατέστρεψαν και λεηλάτησαν την Ορθόδοξη Κωνσταντινούπολη. Ο Ιταλος Έκο παρουσιάζει ως άξεστους και αγράμματους τους προγόνους του Ιταλούς Σταυροφόρους, ενώ αναδεικνύει ως πρότυπο ελληνικής κλασικής παιδείας τον Βυζαντινό Νικήτα Χωνιάτη. Ο Χωνιάτης έζησε τον 1Γ΄ αιώνα και κατέγραψε σε αττική διαλεκτο, που μιμείται τον Θουκυδίδη, τα γεγονότα της Δ΄ Σταυροφορίας και τις βιαιότητες των Σταυροφόρων. Ο Έκο είχε μελετήσει όλο το ιστορικό έργο του Νικήτα Χωνιάτη και πλάθει διαλόγους για να υμνήσει την ευρυμάθεια και την ελληνικότητα του Βυζαντινού ιστορικού. Άραγε πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ποιος ήταν ο Νικήτας Χωνιάτης;
Ο Γάλλος Συλβαίν Γκουγκενέμ μάς έδωσε προσφάτως τα αποτελέσματα των ερευνών του για τον Βυζαντινό Ελληνισμό στο δεύτερο σχετικό βιβλίο  του με τίτλο: «Η Δόξα των Ελλήνων» (εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ). Ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι οι Βυζαντινοί αγαπούσαν τα αρχαία ελληνικά κείμενα, τα αντέγραφαν, διέσωσαν πολλά από αυτά και έτσι μεταδόθηκε στη Δύση  η μελέτη των Αρχαίων. Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του ο Γκουγκενέμ παραθέτει μία χαρακτηριστκή φράση του Θεοδώρου Μετοχίτη, του ανακαινιστή της Μονής της Χώρας. Έγραφε ο Βυζαντινός αρχαιομαθής λόγιος και πρωθυπουργός – Λογοθέτης του Γενικού: «Μετέχουμε του λαού και της γλώσσας των αρχαίων Ελλήνων και είμαστε οι διάδοχοί των». Ο Μετοχίτης γύρω στο 1300 μ.Χ. απαντά σε εκείνους που αμφισβητούν τη συνέχεια του Ελληνισμού!
Ένας Άγγλος, ένας Ιταλός και ένας Γάλλος γνώρισαν εις βάθος τον πολιτισμό του Ελληνορθοδόξου  Βυζαντίου (της Ρωμανίας όπως ονομαζόταν τότε) και παραδέχονται τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Και όμως στη χώρα μας έχουμε επιστήμονες που τα αμφισβητούν όλα αυτά. Θυμίζω:
Το 2015 διορίσθηκε επικεφαλής του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία πανεπιστημιακός καθηγητής, ο οποίος διδάσκει ότι πρίν από την Ελληνική Επανάσταση δεν υπήρχαν Έλληνες.
Το 2017 αναρτήθηκε στον ιστότοπο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) η πρόταση δέκα ιστορικών, οι οποίοι πρότειναν να εξαφανισθεί σχεδόν η Βυζαντινή Ιστορία από το Δημοτικό Σχολείο και να διδάσκεται με περιορισμένη ύλη στη Β΄ Γυμνασίου. Μάλιστα πρότειναν η αναφορά στον Ορθόδοξο Χριστιανικό χαρακτήρα του Βυζαντινού πολιτισμού να γίνεται με τρόπο αρνητικό έως και χλευαστικό!
Το 2018 η εθνικώς επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών υποτίθεται ότι προστάτευσε- και αυτό αμφίβολο- την αρχαία ελληνική κληρονομιά της Μακεδονίας, άφησε όμως ακάλυπτη τη Χριστιανική και Βυζαντινή περίοδο της Μακεδονίας. Η περίφημη Μακεδονική Σχολή αγιογραφίας του ΙΔ΄ αιώνος (Μανουήλ Πανσέληνος κ.α) θα διεκδικείται από τα Σκόπια με ευθύνη των συντακτών της Συμφωνίας. Οι Θεσσαλονικείς Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, αν και ο ίδιοι δήλωναν Έλληνες, διεκδικούνται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ Βουλγάρων και Σκοπιανών.
Για να προστατεύσουμε από τον φανατισμό του Ερντογάν τους Βυζαντινούς Ναούς πρέπει και εμείς να γνωρίσουμε καλύτερα και να αναδείξουμε τα κείμενα, την τέχνη το Δίκαιο, τη διπλωματία των Βυζαντινών προγόνων μας. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τον Ορθόδοξο και Ελληνικό πολιτισμό μιάς αυτοκρατορίας, η οποία έζησε επί 1100 χρόνια. Ας μιλήσουμε στους νέους και στις νέες μας για τη Μονή της Χώρας και τη Χώρα των Ζώντων. Διότι το αιώνιο είναι πάντα σύγχρονο!



*Ο Κωνσταντίνος Χολέβας είναι Πολιτικός Επιστήμων


ΠΗΓΗ
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

«ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον» (Ιω. 8,7)


Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε σφάλματα των άλλων, πρέπει να σκεφτόμαστε και τα δικά μας σφάλματα, για τα οποία πρέπει να γίνουμε αυστηρότεροι εναντίον του εαυτού μας παρά εναντίον των άλλων. Πρέπει να είμαστε ήπιοι και επιεικείς, όχι βέβαια προς τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν, αλλά προς τα πρόσωπα που τις διέπραξαν, τα οποία πρέπει να διορθώνουμε «με πνεύμα πραότητας» αποβλέποντας στους εαυτούς μας και στη διεφθαρμένη μας φύση. Είτε είμαστε και εμείς τώρα, είτε υπήρξαμε στο παρελθόν, είτε ενδέχεται να υπάρξουμε στο μέλλον ό,τι είναι αυτός που τώρα κρίνεται από εμάς.
«Δες πώς ταυτόχρονα και το νόμο τήρησε και τη γυναίκα λυπήθηκε». Με τη φράση αυτή ο Κύριος δεν θέτει ζήτημα για το αν η διάταξη είναι ή δεν είναι σωστή ως αυστηρή, αλλά αναγνωρίζοντας την ισχύ του νόμου θέτει ζήτημα, για το ποιος έπρεπε να εκτελέσει αυτόν.
«Πώς απάντησε η Αλήθεια; Πώς αποκρίθηκε η Σοφία; Πώς αποκρίθηκε η Δικαιοσύνη; Δεν είπε· ας μη λιθοβοληθεί. Διότι θα παρουσιαζόταν να μιλά εναντίον του νόμου. Ούτε είπε· ας λιθοβοληθεί. Διότι ήλθε όχι για να χάσει εκείνο, το οποίο βρήκε, αλλά να ζητήσει το χαμένο. Αλλά τι απάντησε; Ο αναμάρτητος… Ω απόκριση Σοφίας! Παρατηρούσαν τη μοιχαλίδα και δεν έβλεπαν μέσα στον εαυτό τους. Ήταν παραβάτες του νόμου και επιθυμούσαν να εφαρμοστεί ο νόμος… Ας τιμωρηθεί ο αμαρτωλός, αλλά όχι από αμαρτωλούς· ας τηρηθεί ο νόμος, αλλά όχι από τους παραβάτες του νόμου».
at Δεν υπάρχουν σχόλια: