Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης
Ιεροκήρυκας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Στη σημερινή του διήγηση ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας παρουσιάζει την εικόνα ενός τραγικού και απελπισμένου πατέρα ο οποίος τρέχει κοντά στον Ιησού προκειμένου να του εξιστορήσει το μεγάλο του παράπονο, τον πόνο που έχει για το μονάκριβο γιο του που έχει κυριευθεί από δαιμόνιο και ταλαιπωρείται φρικτά και βασανίζεται.
Έχει προηγηθεί η συνάντησή του με τους μαθητές του Χριστού τους οποίους έχει παρακαλέσει να τον βοηθήσουν. Mάταια όμως ... δεν έχουν τη δύναμη να εκδιώξουν το δαιμόνιο κι έτσι ο πονεμένος πατέρας αποφασίζει να προστρέξει στον Ιησού και να ζητήσει τη δική Του παρέμβαση.
Η ταλαιπωρία του νεαρού είναι φοβερή. Συνταράσσεται από σπασμούς, κυλιέται στη γη βγάζοντας αφρούς από το στόμα, πολλές φορές ο δαίμονας τον ρίχνει μέσα στο νερό και στη φωτιά για να τον θανατώσει και του έχει δέσει τη γλώσσα κρατώντας τον άλαλο.
Ο πατέρας του νέου είναι συγκλονισμένος και προσπαθεί να βρει δύναμη για να αντιμετωπίσει αυτήν τη δυστυχία που έχει βρει το παιδί του, γι’ αυτό γίνεται ο ίδιος η φωνή του άλαλου νεαρού που παρακαλεί τον Θεό ικετευτικά και προσεύχεται για τη θεραπεία του.
Οι μαθητές του Χριστού δεν έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν αυτό το γεγονός.
Ο πατέρας θυμάται τον Θεό τώρα που έχει ανάγκη τη βοήθειά Του, γι’ αυτό ο Ιησούς κάνει λόγο για άπιστη γενεά η οποία έχει δει τόσα θαύματα και ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει σε Αυτόν, «Ω γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι;».
Ο Ιησούς τον κοιτάζει και του λέγει «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» και ο πατέρας αποκρίνεται ... πιστεύω, αλλά «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», δώσε μου δύναμη να μείνω σταθερός.
Ομολογεί την ασθενική του πίστη και παρακαλεί τον Κύριο ... Κι έτσι το θαύμα επιτυγχάνεται, ο Κύριος με ένα λόγο Του θεραπεύει το παιδί και του χαρίζει την ελευθερία την οποίαν είχε δεσμεύσει η κακία του διαβόλου.
Το θαύμα έγινε, η χαρά του πατέρα και του παιδιού είναι αφάνταστη και όλοι θαυμάζουν το γεγονός.
Υπάρχει όμως μία απορία στους μαθητές ... «ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό». Ποιός είναι ο λόγος που τους καθιστά ανήμπορους να εκδιώξουν το δαιμόνιο που είχε κυριεύσει την ύπαρξη του νεαρού;
Ο Κύριος είναι ξεκάθαρος! Η δύναμη του δαίμονα αντιμετωπίζεται μόνο με δύο όπλα πνευματικά, με τη θερμή προσευχή και τη νηστεία.
Η προσευχή αποτελεί το μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο πνευματικό όπλο του ανθρώπου. Με την προσευχή ο άνθρωπος πλησιάζει τον Θεό και δημιουργείται μία ουσιαστική σχέση και επικοινωνία που δεν αναπαύει το διάβολο, ο οποίος απομακρύνεται από τον άνθρωπο της προσευχής.
Την προσευχή συμπληρώνει η νηστεία, το δεύτερο πνευματικό όπλο που αποτελεί το παθοκτόνο πνευματικό άθλημα που παιδαγωγεί τη θέληση και ενισχύει τον αγώνα του Χριστιανού εναντίων των φρικτών δαιμονίων, των ποικίλων λογισμών και των παθών.
Όταν κάνουμε λόγο για νηστεία πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν εννοούμε την αποχή από τα φαγητά, αλλά και από όλα εκείνα που μας βλάπτουν πνευματικά.
Άλλωστε η νηστεία δεν είναι μία απλή εμμονή στην ποιότητα και στην ποσότητα των τροφών, αλλά αφορά τον άνθρωπο στο σύνολό του, «νηστείαν, ουκ αποχήν βρωμάτων μόνον τελέσωμεν, αλλά παντός υλικού πάθους αλλοτρίωσιν», ψάλλει η Εκκλησία μας.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας αναφέρει με απλά λόγια ότι η νηστεία δε συνδέεται μόνο με την τροφή όπως δυστυχώς θεωρούμε οι περισσότεροι, αλλά με την αποχή από όλα εκείνα τα πάθη που μπορούν να γίνουν πράξη μέσω των πέντε αισθήσεων.
Ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει, ότι εκείνος που νηστεύει πρέπει να προσεύχεται θερμά διότι με αυτόν τον τρόπο μεταβάλλεται σε άγγελο και μπορεί να αγωνίζεται εναντίων των φοβερών πονηρών δυνάμεων.
Εκείνος που νηστεύει πρέπει να είναι μετριόφρων, ήμερος, ταπεινός και να περιφρονεί τη δόξα της παρούσης ζωής, να είναι ελεήμων και να μην αποβλέπει στον έπαινο των ανθρώπων, να νηστεύει τις κακές επιθυμίες και να απέχει από κάθε αμαρτία.
Αγαπητοί μου.
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Κύριος μας λέγει ότι για να καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε αμαρτία πρέπει να είμαστε πρόθυμοι στην τήρηση και εκπλήρωση των εντολών Του.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα οδηγηθούμε κοντά Του και θα αποκτήσουμε την πολυπόθητη Χάρη Του.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα κατορθώσουμε να απολαύσουμε τις σωτήριες δωρεές Του που αποτελούν το μεγαλύτερο κατόρθωμα, τη μεγαλύτερη επιτυχία, δηλαδή τον εν Χριστώ αγιασμό μας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου