Σάββατο 22 Ιουλίου 2023

ΟΧΙ από την Τουρκία στην λειτουργία της “Παναγίας Σουμελά” τον δεκαπενταύγουστο

 


ΣΧΟΛΙΟ '' ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': Εμάς δεν μας νοιάζει! Καλά να πάθει ο ''Οικουμενιστής'' Πατριάρχης! Δεν τίθεται κάποιο ζήτημα μισαλλοδοξίας και φανατισμού εδώ. Τον ''τιμωρεί'' ο Θεός!

Φυσικά και καυτηριάζουμε μερικούς που δικαιολογούν τα του οίκου τους.....

Δεν θα λειτουργήσει φέτος τον Δεκαπενταύγουστο η Παναγία Σουμελά  καθώς σύμφωνα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι τουρκικές Αρχές δεν έδωσαν τη σχετική άδεια.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου: Εφέτος δέν θά τελεσθεί η Θεία Λειτουργία επί της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αὐγούστου) εις την ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά, καθ΄ότι δεν εδόθη η απαιτούμενη άδεια παρα των αρμοδίων κυβερνητικών αρχών.

Περί του αποσπάσματος εκ της Πατριαρχικής προσφωνήσεως: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χείρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ....» (Η΄ Μέρος)

 

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ



Αριθ. Πρωτ. 621

Ὁσιώτατοι Επιστάται καὶ  ̓Αντιπρόσωποι της Κοινότητος τοῦ  ̔Αγίου Ὄρους, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, χάρις εἴη τῇ ὑμῶν Ὁσιότητι καὶ εἰρήνη παρά Θεοῦ.

Μετὰ μεγάλης ἐκπλήξεως καὶ λύπης ἀνέγνωμεν τὸ ἀπὸ τῆς ια/κδ Μαΐου γράμμα τῆς ἀγαπητῆς ἡμῖν οσιότητος ὑμῶν, διὰ τοῦ ὁποίου ἀποδίδε τε εἰς τὴν προσφώνησιν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος πρὸς τὴν Ῥωμαιοκαθολικὴν  ̓Αντιπροσωπείαν, κατὰ τὴν Θρονικὴν Ἑορτὴν τῆς λ ́ Νοεμβρίου αϡϞή ἔννοιαν τὴν ὁποίαν οὐδόλως ἔχει, ὅπως πᾶς ἐκκινῶν «μὲ καλὸν λογισμόν» (κατὰ τὴν ὑπόδειξιν Ὁσίου καὶ μακαριστοῦ συνασκητοῦ ὑμῶν) δύναται εὐχερῶς νὰ κατανοήσῃ. Μόνον ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐκκινεῖ μὲ τὴν προκατάληψιν, ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ενδίδει εἰς τὰς ῥωμαιοκαθολικὰς ἀπόψεις καὶ κατά τινα τρόπον προδίδει τὰς ὀρθοδόξους θέσεις είναι δυνατὸν νὰ παρασυρθῇ καὶ νὰ ἀποδώσῃ εἰς τοὺς λόγους αὐτοῦ τὰς ἐννοίας, τὰς ὁποίας καὶ ὑμεῖς ἀποκρούετε. Αλλ' ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης οὐδ ̓ ἐπὶ στιγμὴν διενοήθη ἢ εἶπέ τι τὸ ἀντίθετον τῶν παγίων καὶ ἀμετακινήτων, διαυγῶν ὡς τὸ κρύσταλλον καὶ ἀκραιφνῶς ὀρθοδόξων θέσεων.

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης διεκήρυξεν ευτόλμως κατὰ τὴν ὁμιλίαν αὐτοῦ εἰς τὸ Ῥωμαιοκαθολικόν Πανεπιστήμιον του Georgetown τὴν και Οκτωβρίου αϡϞζ΄ ὅτι: «Ἔχει πλέον ἐμπεδωθῇ ἡ πεποίθησις ἐπὶ τὴν διαφορετικότητα καὶ μάλιστα, εὑρισκόμενοι ἤδη εἰς τὸν σταθμὸν μιᾶς χιλιοχρόνου ἐν διαστάσει καὶ ἐν αὐτονομία πορείας, διαπιστοῦμεν, ὄχι βεβαίως μετ ̓ ἐκπλήξεως ἀπροσδοκήτου, ἀλλ ̓ οὔτε καὶ μετ ̓ ἀδιαφορίας, ὅτι ὄντως ἡ μεταξὺ ἡμῶν (δηλαδὴ τῶν ῥωμαιοκαθολικῶν καὶ τῶν ὀρθοδόξων) ἀπόκλισις διαρκῶς μεγενθύνεται καὶ ὅτι τὸ τέρμα, εἰς τὸ ὁποῖον ὁδηγοῦν οἱ δρόμοι ἡμῶν, προοιωνίζεται διαφορετικόν.

Ὁ τρόπος καθ ̓ ἂν ὑπάρχομεν ἔχει καταστῇ ὀντολογικώς διάφορος, Ἐὰν δὲν ἐπιτευχθῇ ἡ ὀντολογική μεταμόρφωσις καὶ μεταστοιχείωσις ἡμῶν (δηλαδὴ ὑμῶν) πρὸς ἐν κοινὸν πρότυπον ζωῆς, οὐχὶ βεβαίως ἁπλῶς μορφολογικῶς, ἀλλ ̓ εἰς βάθος ουσιαστικῶς, δὲν εἶναι δυνατή ή ενότης ἡμῶν καὶ ή συνακόλουθος αἴσθησις αὐτῆς. Οὐδεὶς ἀγνοεῖ ὅτι τὸ πρότυπον πάντων ἡμῶν εἶναι τὸ πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ ποίον; Οὐδεὶς ἀγνοεῖ ὅτι ἡ μετ ̓ Αὐτοῦ συσσωμάτωσις ἐπιτυγχάνεται ἐντὸς τοῦ σώματος Αὐτοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Αλλά ποίας;

Ἐκ τῆς διαφόρου απαντήσεως εἰς τὰ βασικὰ ταῦτα ἐρωτήματα προκύπτει ἡ ἀποκλίνουσα ἀπ ̓ ἀλλήλων πορεία ήμῶν...

...δὲν κενολογοῦμεν συζητοῦντες περὶ διανοητικών εννοιών, μὴ ἐπηρεαζουσῶν τὴν ζωὴν ἡμῶν, ἀλλὰ συζητοῦμεν περὶ τῆς οὐσίας τοῦ ὄντως Ὄντος, πρὸς τὴν ὁποίαν χάριτι Θεοῦ ζητοῦμεν ὅπως ἀφομοιωθώμεν...

...ἡ τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος ἀλλοίωσις, ἡ κατὰ χάριν θέωσις, εἶναι γεγονός ἁπτὸν καὶ ἀναγνωρίσιμον πᾶσι τοῖς Ὀρθοδόξοις πιστοίς...

Ὥστε, ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς δὲν ζῇ εἰς τὸν χῶρον τῶν θεωρητικών καὶ ἐννοιοκρατικών συζητήσεων, ἀλλ ̓ εἰς τὸν χῶρον μιᾶς ουσιαστικῆς καὶ εμπειρικώς βιουμένης καὶ χάριτι βεβαιούσης τὴν καρδίαν (Εβρ. 13,9) πραγματικότητος, τὴν ὁποίαν οὐδὲν λογικὸν ἢ ἐπιστημονικὸν ἢ ἄλλης τυχόν φύσεως ἐπιχείρημα δύναται νὰ θέση ἐν ἀμφιβόλω.

Ἐπὶ τῆς αὐτῆς τροχιᾶς κινεῖται καὶ ἡ ἀντίληψις ἡμῶν περὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ἡ Ἱερά Παράδοσις... είναι πρωτίστως ἡ ζῶσα καὶ ουσιαστική μετάδοσις τῆς ζωῆς καὶ τῆς χάριτος, δηλαδή μιας ουσιαστικῆς καὶ ψηλαφητῆς πραγματικότητος, ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ μετάδοσις αὐτή, ἡ κυκλοφορία τῶν χυμῶν τῆς ζωῆς ἀπὸ τοῦ δένδρου εἰς τὸν κλάδον, ἀπὸ τοῦ σώματος εἰς τὸ μέλος, ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸν πιστόν, προϋποθέτει τὸν ἐγκεντρισμὸν εἰς τὴν καλλιέλαιον (Ρωμ. 11, 23-25), τὴν ἐνσωμάτωσιν εἰς τὸ σῶμα (Ρωμ. 12,5, Α' Κορ.10, 16-17, 12, 12-27).

Ἡ εἴσοδος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν δὲν εἶναι μία πρᾶξις τυπικής καταχωρήσεως ἑνὸς προσώπου εἰς τὸν κατάλογον τῶν μελῶν ἑνὸς συνόλου, εἶναι ἡ ὀντολογικὴ ἀναγέννησις τοῦ προσώπου εἰς ἕνα νέον κόσμον, τὸν κόσμον τῆς χάριτος, ἀπὸ τῆς ὁποίας καὶ ἐφ ̓ ἑξῆς τρέφεται καὶ ἐν τῇ ὁποία ἀναπτύσσεται τὸ νέον αὐτοῦ σῶμα, τὸ ὁποῖον, ἀλλοίας ὑφῆς ὂν ἐν σχέσει πρὸς τὸ σάρκινον σῶμα αὐτοῦ, εἶναι πλέον συμφυές πρὸς τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὸν Ὁποῖον διὰ τοῦ βαπτίσματος ἐνεδύθη...

Ἡ τοιαύτη οντολογική θεώρησις πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ἀποτελεί ουσιώδες στοιχεῖον τῆς ἐμπειρίας τῆς  ̓Ανατολικής Ορθοδόξου Ἐκκλησίας. Η ανταύγεια τοῦ φωτὸς τούτου φωτίζει πάντα τα θέματα τῆς εκκλησιαστικῆς καὶ τῆς προσωπικῆς ζωῆς ἐν αὐτῇ. Αἱ μωραὶ ζητήσεις δὲν συγκινούν...

Αὐτὴ εἶναι ἡ θεμελιώδης στάσις. Η κατανόησις αὐτῆς ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς ἐπικοινωνίας, κάνει τὸν διάλογον ἐφικτόν.

Ἡ τοιαύτη ὀντολογικὴ στάσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ καὶ τὰς ἐπὶ διαφόρων θεμάτων στάσεις αὐτῆς, αἱ ὁποῖαι άλλως είναι δυσεξήγητοι...

Ἕναντι ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐπέλεξαν συνειδητῶς μίαν ἀποκλίνουσαν τῆς ὀρθῆς δόξης δοξασίαν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία συνιστᾷ διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, δηλαδὴ περιωρισμένον διάλογον καὶ μετὰ παραίτησιν, ἤτοι ἐγκατάλειψιν, διότι πλέον ἡ ἀποκλίνουσα πορεία ὡδήγησεν εἰς μὴ ἀναστρέψιμον ἐκτροπὴν (Τιτ.3,10). Τοῦτο βεβαίως δὲν ἰσχύει ἐπὶ τῶν αἰτούντων λόγον περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος, ἔναντι τῶν ὁποίων ὀφείλομεν ὅπως εἴμεθα ἕτοιμοι πάντοτε πρὸς ἀπολογίαν, κἂν μυριάκις ἐρωτηθῶμεν (Α' Πετρ.3,15). Δι' ὃ καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι πάντοτε ἀνοικτὴ εἰς πάντα καλόπιστον διάλογον, ἀρνεῖται δὲ νὰ συμμετάσχῃ εἰς προγραμματισμένους διαξιφισμούς...

Ἡ φύσις τῆς Ἐκκλησίας, θεωμένη ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ὀντολογικής τοποθετήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, είναι μία πραγματικότης, ἡ ὁποία γνωρίζεται βιωματικῶς καὶ ὄχι περιγραφικώς... Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ σῶμα ἡμῶν... δὲν εἶναι εἰς ἰδεατὸς ὀργανισμός, μία κατὰ πλάσμα δικαίου νομικὴ προσωπικότης, μία συνάθροισις πιστῶν, ἓν ἐγκόσμιον καθίδρυμα ἢ δημιούργημα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ οἱ κεκλημένοι Αὐτοῦ, ἐνσωματωμένοι μετ ̓ Αὐτοῦ εἰς τοὺς αἰῶνας.

Η σύλληψις τῆς ἐννοίας αὐτῆς, καθ ̓ ὃ μέρος είναι δυνατή, προϋποθέτει βίωσιν τῆς πραγματικότητος αὐτῆς. Τουτέστι μίαν ψηλάφησιν τῶν μελῶν αὐτῆς διὰ τῶν χειρῶν ἡμῶν (Α ́ Ἰωάν. 1,1), μίαν ἄνευ ἐξαιρέσεως αἴσθησιν τῆς ἐν Χριστῷ, ἐν ᾧ ἀνακεφαλαιοῦνται τὰ πάντα, ἑνότητος τῶν πάντων, ἀλλ ̓ οὐχὶ πανθεϊστικῶς, ἀλλὰ χριστοπρεπώς.

Ταῦτα συνεπάγονται ὅτι ἡ ὀργάνωσις, οἱ σκοποί, αἱ λειτουργίαι καὶ πᾶσαι αἱ ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας δὲν καθορίζονται ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὴν κρίσιν αὐτῶν, ἀλλ ̓ ὑπὸ τῆς ὑπαρκτῆς καὶ ἀμεταβλήτου φύσεως αὐτῆς. Αρα ἡ ἐμμονὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν προϋποθέσεων πάσης ῥυθμίσεως δέν εἶναι προϊόν στενῆς τινος ἀντιλήψεως, ἀλλ ̓ ἀπαύγασμα τῆς βιωματικῆς αὐτῆς ἐκκλησιολογικής ἐμπειρίας. Δὲν συζητοῦμεν περὶ ἀντικειμένου, ὑποκειμένου εἰς τὴν ἐλευθέ ραν διαχείρισιν ἡμῶν, ἀλλὰ περὶ ὀντότητος ἐκφευγούσης τὴν ἐξουσίαν ἡμῶν, ὡς ὑπαρχούσης ανεξαρτήτως τῆς θελήσεως ἡμῶν καὶ κυβερνωμένης ὑπὸ τοῦ κυβερνώντος τὰ πάντα καὶ παραχωρήσαντος εἰς ἡμᾶς περιωρισμένας ἁρμοδιότητας ἢ διακονήματα. Ἐν τῇ αἰσθήσει ταύτῃ τῆς διακονίας ἑνὸς ὑπαρκτοῦ σώματος διευθυνομένου ὑπὸ τῆς θείας κεφαλῆς αὐτοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀνευρίσκεται ἡ ἀφετηρία τῆς ἐνίοτε παρεξηγουμένης στάσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν ἐκκλησιολογικών θεμάτων».



(συνεχίζεται)


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ





Οι ουκρανικές Αρχές αναδείχθηκαν κληρονόμοι των θεομάχων μπολσεβίκων

episkopon mosxa

Το κείμενο ενεκρίθη από τη Διάσκεψη Επισκόπων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στις 19 Ιουλίου 2023.

1. Οι αρχιερείς της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, συνελθόντες με επικεφαλής τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλο στην ιερά μονή του Οσίου Σεργίου του Ράντονεζ, αναπέμπουν ευχαριστίες στον εν τη Αγία Τριάδι δοξαζόμενο Θεό για την πανάγαθη Πρόνοιά Του για την Εκκλησία και τους ανθρώπους Του, που ενεργεί κατά τρόπο ορατό και στους σημερινούς χαλεπούς χρόνους, όταν οἱ τὸν πόλεμον βουλόμενοι παρετάξαντο ἐπὶ τὴν Ἁγίαν Γῆν τῶν Ρώς, ἐπιθυμοῦντες διελεῖν καὶ ἐξολοθρεῦσαι τὸν ἡνωμένον λαὸν αὐτῆς (από την προσευχή υπέρ της Αγίας Γης των Ρως).

2. Οι συμφορές, στις οποίες υπόκεινται οι λαοί μας, παρακινούν όλα τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας να εντείνουμε τις προσευχές μας προς τον Θεό, να ενδυναμώσουμε την πίστη μας σε Εκείνον, την αντοχή με την ελπίδα να έχουμε το έλεος και την προστασία Του, να αυξήσουμε την αγάπη προς Εκείνον και τους πλησίον.

3. Βαθιά λύπη μας προκαλούν οι ειδήσεις για τους νεκρούς και τραυματίες εξαιτίας της στρατιωτικής αντιπαραθέσεως, για όσους στερήθηκαν την οικία τους, τους πρόσφυγες. Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές όλων, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τον σημερινό πόλεμο. Ας χαρίσει Εκείνος στους τεθλιμμένους παρηγοριά, στους δυστυχισμένους ας στείλει κάθε καλό προς το όφελός τους από τους οικτιρμούς Αυτού. Με το έλεος του Θεού πολλοί άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, πολιτειακοί παράγοντες και απλοί εργάτες επέδειξαν στις σημερινές περιστάσεις την αυθεντική χριστιανική αγάπη, αφού ενώθηκαν για να παράσχουν την κατά δύναμη βοήθεια στους ενδεείς και ταλαιπωρημένους. Ο Θεός ας τους ανταποδώσει και σε αυτόν τον αιώνα και στον μέλλοντα.

4. Με ιδιαίτερα αισθήματα οι μετέχοντες της Διασκέψεως των Επισκόπων αναπέμπουμε τις δεήσεις μας προς τον Θεό υπέρ των στρατηγών και στρατιωτών. Ο Θεός να τους φυλάξει από τα τραύματα, την αιχμαλωσία και τον θάνατο, να τους περιφρουρήσει από κάθε κακό, αμαρτία και αδικία. Ας αναπαύσει στις μονές Του τις ψυχές των στρατιωτών, οι οποίοι προσέφεραν τη ζωή τους υπέρ της πίστεως και Πατρίδας στο πεδίο της μάχης, υπέκυψαν στα τραύματα και βασανίσθηκαν μέχρι θανάτου στην πικρή αιχμαλωσία. Αιωνία τους η μνήμη!

5. Οι πολεμιστές, οι οποίοι συμμετέχουν στις εχθροπραξίες, χρειάζονται ιδιαίτερο ποιμαντικό ενδιαφέρον και φροντίδα. Οι κληρικοί, οι οποίοι αποστέλλονται για να υπηρετήσουν στη ζώνη των εχθροπραξιών, οφείλουν να εκπαιδευθούν επιμελώς, ενώ οι επαρχιούχοι επίσκοποι καλούνται να φροντίζουν ώστε οι κληρικοί αυτοί εκ των εγγάμων να διατηρήσουν τις αποδοχές τους στις ενορίες, στις οποίες είχαν διορισθεί.

Σημαντική είναι επίσης και η ποιμαντική συμμετοχή κληρικών στο έργο της αποκαταστάσεως των στρατιωτικών, οι οποίοι επανέρχονται από τον χώρο των εχθροπραξιών. Συμφώνως προς την μακραίωνη ποιμαντική πρακτική η μετάδοση των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων δύναται να περιορισθεί εξαιτίας της συμμετοχής στις εχθροπραξίες κατά το διάστημα ισχύος του επιτιμίου μόνον κατόπιν εξατομικευμένης αντιμετωπίσεως της καταστάσεως από τον ιερέα και σε ειδικές περιπτώσεις, λ.χ. όταν ο στρατιωτικός διέπραξε στρατιωτικά εγκλήματα, που οδήγησαν στην απώλεια ανθρώπων, είτε όταν τούτο δύναται να βοηθήσει στην επούλωση των πνευματικών τραυμάτων.

6. Σήμερα στην ουκρανική γη οι πολιτειακές Αρχές αναδείχθηκαν απευθείας κληρονόμοι των θεομάχων μπολσεβίκων και εξαπολύουν διώξεις κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πιστά τέκνα της Εκκλησίας εκδιώκονται από τους ναούς, ιεράρχες, κληρικοί και λαϊκοί υφίστανται άδικες συλλήψεις και άτιμες δίκες, ιερά κειμήλια βεβηλώνονται και λεηλατούνται. Ιδιαίτερη πικρία προκαλούν οι ειδήσεις ότι καταβάλλονται προσπάθειες εξαναγκασμού κληρικών και λαϊκών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας να αρνηθούν τη Θεία δικαιοσύνη και να τους ωθήσουν στο σχίσμα. Οι μετέχοντες της Διασκέψεως των Επισκόπων καλούν σε διάπυρη προσευχή υπέρ των ορθοδόξων αδελφών στην Ουκρανία και όσων, παρά τις απειλές, τις συκοφαντίες και τις διώξεις επιδιώκουν να διαφυλάξουν την εκκλησιαστική ενότητα, πολύ δε περισσότερο υπέρ εκείνων, οι οποίοι αγωνίζονται πράγματι ομολογιακά, με ανδρεία υψώνοντας τις φωνές τους προς υπεράσπιση αυτής της ενότητας. Πολλά τα έτη του μητροπολίτη Βίσγκοροντ και Τσερνόμπιλ Παύλου, ο οποίος τελεί αυτή τη στιγμή υπό φυλάκιση και όλων των ομολογητών ιεραρχών, οι οποίοι υφίστανται ποινικές διώξεις υπέρ της πίστεως και της Εκκλησίας!

7. Η Διάσκεψη των Επισκόπων με λύπη διαπιστώνει ότι ένα από τα εργαλεία των εχθρικών προς την Ορθοδοξία πολιτικών δυνάμεων, κατέστησαν οι ηγέτες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τυφλωμένοι από τη δίψα ικανοποιήσεως ιδιωτικών τους συμφερόντων και φιλοδοξιών. Αφού εξέτασαν το πόρισμα, που παρουσιάσθηκε από τη Συνοδική Βιβλική Θεολογική Επιτροπή «Περί αλλοιώσεως της Ορθοδόξου περί Εκκλησίας διδασκαλίας στις ενέργειες της ιεραρχίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και στις παρεμβάσεις των εκπροσώπων αυτού», τα μέλη της Διασκέψεως Επισκόπων εκφράζουν συμφωνία με τα συμπεράσματα αυτού του εγγράφου και το παραπέμπουν προς έγκριση στην Ιερά Σύνοδο.

8. Επισημαίνοντας ότι στις σημερινές ανησυχητικές περιστάσεις οι άνθρωποι χρειάζονται ιδιαιτέρως την παρηγοριά και το αγαθό ενδιαφέρον των ποιμένων, η Διάσκεψη των Επισκόπων καλεί όλους τους ιεράρχες και πρεσβυτέρους της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε άοκνο ποιμαντικό έργο, σε προσεκτική στάση έναντι των ενοριών, σε πολλαπλασιασμό των προσπαθειών για τον διαφωτισμό του λαού και τα τέκνα της Εκκλησίας σε έμπρακτη συμμετοχή στη λατρευτική, κοινωνική και φιλανθρωπική ζωή των ενοριακών κοινοτήτων. Οι επαρχιούχοι αρχιερείς καλούνται να επιδείξουν ιδιαίτερη φροντίδα για τις ανάγκες του εμπιστευθέντος σε αυτούς κλήρο και των εργαζομένων στις ενορίες.

9. Η Διάσκεψη των Επισκόπων για άλλη μια φορά αποδίδει ιδιαίτερη προσοχή στην ανάγκη επιμελούς καταρτίσεως των υποψηφίων κληρικών. Σύμφωνα με τον Άγιο Απόστολο χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει. (πρβλ. Α΄ Τιμ. 5.22), πρέπει να δοκιμάζουμε τους υποψήφιους κληρικούς, να τους καταρτίζουμε για το προκείμενο σε αυτούς στάδιο και με ιδιαίτερη προσοχή να παρακολουθούμε τα πρώτα βήματα των νεοχειροτονηθέντων. Με ευαρέσκεια επισημαίνοντας το συνεχιζόμενο στο επίπεδο όλης της Εκκλησίας έργο για την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου των κληρικών, η Διάσκεψη των Επισκόπων αιτείται της Ιεράς Συνόδου να εξετάσει το ενδεχόμενο συγχωνεύσεως των υφισταμένων θεολογικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για το αποτελεσματικότερο περαιτέρω έργο για την κατάρτιση και διαπαιδαγώγηση των μελλοντικών ποιμένων. Ταυτοχρόνως πρέπει να τηρούνται επισταμένως οι καθιερωμένες από την Ιερά Σύνοδο κανόνες (Πρακτικά υπ’ αριθμ. 112 από 30 Αυγούστου 2019) σχετικά με τη κατανομή των αποφοίτων σ’ εκείνες τις εκκλησιαστικές επαρχίες, από όπου απεστάλησαν για τις σπουδές.

10. Οι μετέχοντες της Διασκέψεως των Επισκόπων στον Οίκο της Ζωοποιού Τριάδος ενώπιον του τάφου του Οσίου Σεργίου Ράντονεζ, έχοντας αγάπη προς αλλήλους και ομοφροσύνη, με πίστη και ελπίδα δέονται του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος έχει τη δύναμη να θεραπεύσει κάθε στρέβλωση, να παρηγορήσει κάθε θλίψη και να χαρίσει στους ανθρώπους την βαθιά και αναφαίρετη ειρήνη Του. Ο Κύριος και Θεός ας φυλάσσει τη Ρωσική Εκκλησία και όλους τους υπηρέτες της: ιεράρχες, ευλαβείς ποιμένες και διακόνους, ευσεβείς μοναχούς και μονάζουσες, πιστούς λαϊκούς, και ας καταπέμψει στους ανθρώπους πλούσια τα ελέη Αυτού, για να αυξάνουμε «δὲ ἐν χάριτι καὶ γνώσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ νῦν καὶ εἰς ἡμέραν αἰῶνος· ἀμήν» (Β΄ Πετρ. 3.18).



ΠΗΓΗ: https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/57899-oi-oukranikes-arxes-anadeixthikan-klironomoi-ton-theomaxon-bolsevikon