Η δευτέρα περίπτωσις που παρουσιάζει ο επιμελητής της εκδόσεως έχει ως εξής:
« ̓Αλλὰ αὐτὸν τὸν τρόπον ἐκφράσεως, (δηλαδὴ τῆς ἀποδόσεως καὶ εἰς τὸν ὁμιλοῦντα ἰδιοτήτων τὰς ὁποίας δὲν ἔχει καὶ τὰς ὁποίας θέλει νὰ πῇ στοὺς ἀκροατάς του ὅτι ἔχουν καὶ αὐτὸ χάριν τοῦ νὰ γίνῃ ἀνεκτὸς ὁ λόγος του ἀπὸ αὐτοὺς) χρησιμοποιεῖ καὶ ὁ ̓Απόστολος Παῦλος, ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ̔́Αγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διὰ τοῦ τρίτου λόγου του εἰς τὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολήν, ἑρμηνεύοντας τὸν στίχον «ἐπιποθώ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶ ὑμῖν χάρισμα πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθήναι ὑμᾶς, τοῦτο δέ ἐστι συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ» (Ρωμ. 1, 11-12).
Ἡ λεπτολόγος καὶ ἐξόχως διδακτική ανάλυσις τὴν ὁποίαν κάνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μαρτυρεί πόσον οἱ ἅγιοι ἀπέφευγαν την «μειρακιώδη έναντιότητα», την νεανική σφοδρότητα τοῦ λόγου, τὸ σήμερα ἀποκαλούμενο ὀξὺ ὕφος, τὸ ὁποῖον ἀτυχῶς εἶναι εὐρύτατα διαδεδομένο στα ἐκκλησιαστικὰ ἔντυπα. Αξίζει τὸν κόπο νὰ παραθέσουμε τὰ πιὸ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ 'Αγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος τόση σημασία ἀποδίδει στον τρόπο αὐτὸν ἐκφράσεως, ὥστε ἀσχολεῖται διά μακρῶν εἰς τὸ νὰ ἀναλύῃ καὶ νὰ ἐπαινῇ αὐτόν. Καλὸν θὰ ἦτο νὰ μελετοῦσε κανεὶς ὁλόκληρο το λόγο. Γιὰ ἐκείνους ὅμως τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ δυσκολεύονται νὰ τὸν βροῦν, παραθέτουμε μερικά ἀποσπάσματά του.....».
Κατ΄ αρχάς θα πρέπει να πούμε ότι η επιστολή αυτή του Αποστόλου Παύλου, δεν εστάλη μόνο προς την Εκκλησίαν της Ρώμης αλλά προς περισσότερες Εκκλησίες. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα, εκ της ιστορίας του κειμένου και εκ του περιεχόμενου της επιστολής, ότι αυτή είναι εγκύκλιος επιστολή και δεν εστάλη μόνον προς την Εκκλησίαν της Ρώμης (βλ. Θ.Η.Ε. τομ. 10, σελ. 186).
Τα αποσπάσματα που χρησιμοποιήθηκαν από το κείμενο του ιερού Χρυσοστόμου έχουν ως εξής:
AΠΟΔΟΣΙΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Ο ιερός Χρυσόστομος στο κείμενο αυτό θαυμάζει την διάκριση και ταπείνωση του Αποστόλου Παύλου, αλλά και τον έντεχνο τρόπο που χρησιμοποιεί ώστε να τους διορθώσει. Σε ποιους όμως ομιλεί; Σε χριστιανούς που είχαν την ίδια πίστη μεταξύ τους! «να παρηγορηθώ και εγώ βρισκόμενος μεταξύ σας από την πίστη σας, όπως και σεις να παρηγορηθείτε από την δική μου» διότι: «υποφέρατε πολλές θλίψεις και αφανίζεστε από τους διώκτες». Eξηγεί ο ιερός Χρυσόστομος: «δεν είπε απλά να παρηγορηθείτε, αλλά, να παρηγορηθούμε μαζί, και δεν αρκέστηκε σε αυτό αλλά φέρει και άλλη μεγαλύτερη θεραπεία, λέγοντας: «με τη μεταξύ μας πίστη, τη δική σας και τη δική μου». Πω πω πόση ταπεινοφροσύνη.....».
Πως λοιπόν ταιριάζει ως παράδειγμα - απόδειξη το ότι ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο εκφράσεως, με τον τρόπο που μίλησε ο Πατριάρχης; Μα φυσικά εννοεί ( ο επιμελητής) ότι όπως ο Παύλος με διάκριση και ταπείνωση χρησιμοποίησε αυτόν τον τρόπο ώστε να τους διορθώσει, έτσι και ο Πατριάρχης! Δεν μας είπε όμως· έχουν την ίδια πίστη Ορθόδοξοι και Παπικοί; Χρησιμοποιείται αυτός ο τρόπος εκφράσεως ειδικά προς κατεγνωσμένους αιρετικούς και προπαντός όταν οι ίδιοι εμμένουν στις κακοδοξίες και αιρέσεις τους;
Όταν ο ίδιος ο Απόστολος χρησιμοποιεί τους παρακάτω αντίθετους τρόπους εκφράσεως που αφορούν τους αιρετικούς και τις αιρέσεις λέγοντας:
«Ει τις ετεροδιδασκαλεί...» γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο, «τετύφωται» ( Α' Τιμ. 6, 3.). «Οι απωσάμενοι την πίστιν και την αγαθήν συνείδησιν, εναυάγησαν περί την πίστιν» ( Α' Τιμ. 1, 19). «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονται μου λαός. διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς». (Α' Κορ. 11, 12). «Οι αιρετικοί είναι ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι» (Β' Κορ. 11, 13.) και «υποκρίνονται ότι είναι ευσεβείς» (Ρωμ. 16, 17-18), και «απομακρυνθείτε από αιρετικούς ανθρώπους μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών» (Εφ. 5, 7), και «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και έλέγχετε» (Εφ. 5, 11), και «εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1, 8), θα πρέπει να πούμε ότι δεν θέλει να γίνει ''ανεκτός'' ο λόγος του;
Μας λέγει ότι: «οἱ ἅγιοι ἀπέφευγαν την «μειρακιώδη έναντιότητα», την νεανική σφοδρότητα τοῦ λόγου, τὸ σήμερα ἀποκαλούμενο ὀξὺ ὕφος, τὸ ὁποῖον ἀτυχῶς εἶναι εὐρύτατα διαδεδομένο στα ἐκκλησιαστικὰ ἔντυπα».
Όταν ο ίδιος ο ιερός Χρυσόστομος, στον ίδιο λόγο αναφέρει:
«ας ακούσουν οι αιρετικοί την πνευματική φωνήν.... άθλιε και ταλαίπωρε και άξιε για πολλά δάκρυα.... εξ΄ αιτίας της ντροπής ρίχνεις τον εαυτό σου στο γκρεμό της καταστροφής»;
Όταν αλλού ονομάζει τους αιρετικούς «εργάτες δόλιους» που λαμβάνουν «προσωπείον» και «το δράμα της πλάνης υποκρίνονται μετασχηματιζόμενοι» (Β΄ Κορινθίους, P.G. 61. 563-564), και να αποφεύγουμε τις επαφές μαζί τους «ως των φαρμάκων τα δηλητήρια» (Ε.Π.Ε.30. 340), δια τον λόγον ότι έλκουν προς «κοινωνίαν της ασεβείας» (P.G. 48, 708), αλλά και διότι είναι «λύκοι βαρείς» (P.G. 50. 604), φαίνεται κάπου ότι δήθεν την ''απέφευγε'' και ''ατυχώς'' χρησιμοποιούσε αυτήν την ''εναντιότητα'', αυτήν την ''σφοδρότητα'', και αυτό το ''οξύ ύφος'' - όπως εξάλλου και πολλοί άλλοι Άγιοι που γράφουν παρόμοια - ή δεν ήθελε να γίνει ''ανεκτός'' ο λόγος του;
(Συνεχίζεται)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (2)
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (3)
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (4)
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (5)
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (6)
ΤΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (7)
ΜΕΡΙΚΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΕΠΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ (26)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου