ΤΟΥ Ι. ΑΘΩΝΙΤΗ (Ι. Αθωνίτης ήταν το ψευδώνυμο του Αθ. Σακαρέλλου).
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑΠΟ ΕΔΩ
ΚΑΙΡΟΣ πλέον ν' ἀσχοληθοῦμε καὶ λίγο μ' αὐτὸ καθ' ἑαυτὸ τὸ κείμενο τοῦ ἀφορισμού
του Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ τὴν Υπερόριο Ρωσική Σύνοδο του Μητροπολίτη Φιλαρέτου.
Απ' τὸ κείμενο αὐτὸ φαίνεται σαφῶς πὼς ἡ Σύνοδος τοῦ Μητροπολίτη Φιλαρέτου
αναθεμάτισε τρείς κατηγορίες ἀνθρώπων. Ήτοι.
Α)
Κατηγορία πρώτη: Τοὺς λεγομένους «οίκουμενιστάς».
Β)
Κατηγορία δεύτερη: Τοὺς «κοινωνοῦντας ἐν
γνώσει» μὲ τοὺς οἰκουμενιστάς.
Καὶ
Γ) κατηγορία τρίτη: Τους «συνηγοροῦντας, διαδίδοντας ἢ ὑπεραμυνομένους τῆς αἱρέσεως
τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐν προσχήματι ἀδελφικῆς ἀγάπης, ἢ ὑποτιθεμένης ενώσεως των
διαχωρισθέντων χριστιανῶν».
Αὐτές,
λοιπόν, τις τρεῖς κατηγορίες τῶν «ἀναθεματισμένων» ἀπὸ τοὺς Ρώσους ἐπισκόπους θὰ
ἐξετάσουμε στη συνέχεια.
Α)
ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ μὲ τὴν πρώτη κατηγορία τῶν «αναθεματισθέντων», τοὺς «οἰκουμενιστάς»!
Ποιοὺς
θεωρεί «οἰκουμενιστάς» ή Υπερόριος Ρωσική Σύνοδος τοῦ Μητροπολίτη Φιλαρέτου; Εὐτυχῶς,
τοὺς περιγράφει, κι ἔτσι δὲν ὑπάρχει κίνδυνος νὰ κάνουμε λάθος. Τοὺς περιγράφει
μὲ τρία μόνο κριτήρια. Ήτοι.
α)
Κριτήριο πρῶτο: Ὄσους «βάλλουν κατὰ τῆς Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκουν ὅτι
ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μεμέρισται ἐν οὕτω καλουμένοις "κλάδοις", οἵτινες
διαφέρουν ἀλλήλων ἐν διδασκαλία καὶ τρόπῳ ζωής».
β)
Κριτήριο δεύτερο: Ὄσους διδάσκουν «ὅτι ἡ Ἐκκλησία οὐχ ὑφίσταται όρατῶς, ἀλλ' ἀπαρτισθήσεται
ἐν τῷ μέλλοντι, ὅταν ἅπαντες οἱ "κλάδοι ἢ τμήματα ἢ ὁμολογίαι ἢ προσέτι καὶ
θρησκείαι ἑνωθῶσι ἐν ἑνὶ σώματι.
Καὶ
γ) κριτήριο τρίτο: Ὄσους, δὲν «διακρίνουσι τὴν ἱερωσύνην καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας
ἀπὸ τῆς ἱερωσύνης καὶ τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ λέγουσι ὅτι τὸ βάπτισμα
καὶ ἡ εὐχαριστία των αἱρετικῶν εἰσὶν ἱκανὰ πρὸς σωτηρίαν».
Ωστε,
λοιπόν, διὰ τὴν ̔Υπερόριο Ρωσική Σύνοδο «οικουμενισταὶ εἶναι μόνο, ὅσοι
διδάσκουν τὰ πιὸ πάνω τρία πράγματα! Γιὰ μᾶς ὅμως ὁ οἰκουμενισμός» εἶναι
παναίρεσις καὶ δὲν ἔχει μόνο τρία κριτήρια, ὅπως λένε οἱ Ρώσσοι ἐπίσκοποι.
Γιατί μὲ τὰ τρία αὐτὰ κριτήρια, ὅπως θὰ δοῦμε στη συνέχεια, σχεδόν ΚΑΝΕΝΑΣ ἀπ'
τοὺς σημερινούς μεγαλόσχημους «οίκουμενιστές» δεν θεωρεῖται... «οίκουμενιστής»!
Ἴσως, μ ̓ αὐτὸ τὸν τρόπο, οἱ ἐπίσκοποι ἤθελαν ν' ἀπαλλάξουν ἀπ' τὴ δεινή κατηγορία
τοῦ «οικουμενιστή» πρόσωπα, ὅπως τὸν Χαλκηδόνος Μελίτωνα, τὸν ̓Αμερικής
Ιάκωβο, τὸν Ρωσίας Ποιμένα, τὸν Θυατείρων Μεθόδιο, τὸν Αυστραλίας Στυλιανό, τὸν
̓Ελβετίας Δαμασκηνό, τὸν ̓Αντιοχείας Ιγνάτιο κ.α. "Ας ἐξετάσουμε ὅμως
στη συνέχεια τα τρία αὐτὰ «κριτήρια» του «οικουμενισμού» της Υπερορίου Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.
ΚΑΙ ΑΣ ΔΟΥΜΕ πρώτα ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ διδάσκουν αὐτὸν τὸν «οἰκουμενισμό»,
σύμφωνα με τὰ κριτήρια τῆς Ρωσικῆς Συνόδου:
α)
Η πρώτη περίπτωσις.
Πράγματι,
ὅσοι διδάσκουν πὼς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχει χωρισθῆ σὲ «κλάδους», αὐτοὶ διδάσκουν
μιὰ μεγάλη κακοδοξία, ποὺ εἶναι αἵρεσις, ἡ αἵρεσις τοῦ «οἰκουμενισμού». Πολὺ ὀρθὰ
ἡ Υπερόριος Ρωσικὴ Σύνοδος του Μητροπολίτου Φιλαρέτου επισημαίνει αὐτὴ τὴν
κακόδοξη διδα σκαλία καὶ τὴν ἐντάσσει στὴν αἴρεσι τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Δηλ. τὸ κριτήριο
αὐτὸ τοῦ «οίκουμενισμοῦ» εἶναι ὀρθό.
Τὴν κακοδοξία αὐτὴ τὴν ἀνέπτυξαν οἱ ἑτερόδοξοι, κυρίως οἱ Παλαιοκαθολικοί.
Σύμφωνα με αὐτὴ τὴν πλανεμένη διδασκαλία, κάθε «ἐκκλησίας ἔχει μέρος μόνον τῆς
χριστιανικῆς ἀληθείας, ὅλη δὲ ἡ ἀλήθεια θὰ ὑπάρξη ὅταν ὅλες αὐτὲς οἱ «ἐκκλησίες»
(«κλάδοι») θὰ συνενωθούν για ἀποτελέσουν την UNA SANCTA, δηλ. τὴν Μια, Καθολικὴ
καὶ ̓Αποστολική Ἐκκλησία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε έπαυσε να διακηρύττη, και ἐνώπιον τῶν ἑτεροδόξων,
τῶν αἱρετικών δηλαδή, ὅτι αὐτὴ μόνη ἀποτελεῖ τὴν Μια, Αγία, Καθολικὴ καὶ
̓Αποστολική Εκκλησία. Εἶναι δὲ χαρακτηριστική ή σπουδαία διακήρυξις, που έκανε
ή Ορθόδοξη αντιπροσωπεία στο Νέο Δελχί το 1961 ενώπιον του Γ ́ Συνεδρίου τοῦ
λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιῶν», στὸ ὁποῖο μετέχουν έκτὸς ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη
Εκκλησία (καθ' ἡμᾶς κακῶς, διὰ πολλοὺς λόγους κυρίως όμως διότι την Ορθόδοξη
Εκκλησία τὴν ἐκπροσωπούν όχι αὐστηρά ὀρθόδοξα μέλη της!) καὶ ἡ πανσπερμία των
διαφόρων αἱρέσεων! Σ' αυτό, λοιπόν, τὸ διαβόητο Συμβούλιο, δήλωσαν οἱ Ὀρθόδοξες
Εκκλησίες: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δὲν εἶναι μία Ομολογία, μία ἐκ τῶν πολλῶν, μία
μεταξὺ τῶν πολλῶν. Διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, ή Ορθόδοξος Ἐκκλησία είναι «ή»
(καθαυτό) Εκκλησία. Η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει την ἀντίληψιν καὶ συνείδησιν, ὅτι
ἡ εσωτερική της δομὴ καὶ ἡ διδασκαλία της συμπίπτουν πρὸς τὸ ἀποστολικὸν
κήρυγμα καὶ τὴν παράδοσιν τῆς ἀρχαίας αδιαιρέτου Ἐκκλησίας...» (Ολ. Σ. Μπιλάλη,
Ορθοδοξία και Παπισμός, τ. Α ́ σ.296).
Από τους σημερινούς "Ελληνες Ορθοδόξους Ιεράρχες δεν γνωρίζομεν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ,
ὁ ὁποῖος νὰ ἔχη ὑποστηρίξη με δηλώσεις του τὴν αἱρετικὴν αὐτὴν θεωρία των
κλάδων»! Ακόμη, οὔτε αὐτὸ τὸν τόσο «οἰκουμενιστήν, γιὰ μᾶς, τὸν ̓Αμερικής
Ιάκωβο Κουκούζη! Ἀπεναντίας γνωρίζομεν ὅτι οἱ σημερινοί Πατριάρχες
Κωνσταντινουπόλεως καὶ ̓Αλεξανδρείας κατηγορηματικὰ δήλωσαν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος
Εκκλησία ἀποτελεῖ τὴν Μία, 'Αγία, Καθολικὴ καὶ ̓Αποστολικὴ Εκκλησία.
Ούτω, ο Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ σε δηλώσεις του τὸν
Δεκέμβριο του 1972 πρὸς τὸν Γενικόν Γραμματέα του λεγομένου «Παγκοσμίου
Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» Φίλιππο Πόττερ διεκήρυξε ότι «ή Ορθόδοξος Εκκλησία
διεκδικεί δι ̓ ἑαυτὴν τὸν τίτλον τῆς ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (βλ. «Ο.Τ.» 15.1.1973). Εξ
ἄλλου, οἱ δύο Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ καὶ ̓Αλεξανδρείας
ΝΙΚΟΛΑΟΣ σε κοινό βαρυσήμαντο μήνυμά τους «πρὸς τοὺς ἀπανταχού Ορθοδόξους», την
Κυριακὴ τῆς Ορθοδοξίας τοῦ ἔτους 1973, στη Κωνσταντινούπολι, ἀφοῦ προέβησαν σὲ ὀρθοδοξότατη
Ομολογία πίστεως, διακήρυξαν ὅτι «ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος 'Eκκλησία εἶναι ὁ φορεὺς
τῆς Εὐαγγελικῆς ἀληθείας, ὡς αὕτη παρεδόθη εἰς ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τῶν Ἀποστόλων,
καὶ διετυπώθη ὑπὸ τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἐθεμελιώθη, διὰ τῶν ὁμολογητῶν καὶ
μαρτύρων καὶ ἀγίων, καὶ ἐπιστεύθη καὶ ἐβιώθη πανταχοῦ καὶ πάντοτε καὶ ὑπὸ
πάντων τῶν εἰς εὐαρέστησιν του Κυρίου πιστευσάντων... Η Ορθοδοξία ἐκφράζει ΤΗΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς»!
'Ητο δὲ τόσο μεγάλη ή απήχησι ἀπὸ τὸ μήνυμα αὐτὸ τῶν δύο Πατριαρχών, ὥστε καὶ αὐτὸς
ἀκόμη ὁ παλαιοημερολογίτης ̓Αρχιεπίσκοπος ̓Αθηνῶν Αὐξέντιος σὲ ἄρθρο
του στο περιοδικό του «Φωνή της Ορθοδοξίας» (15.5. 1973), ὑπὸ τὸν τίτλο «τα Πατριαρχικά
Μηνύματα» γράφει: «Περαίνοντες τὴν παροῦσαν ἀνασκόπησίν μας, ἐπὶ τῶν δημοσιευθέντων
δύο Πατριαρχικών μηνυμάτων ὔψιστον ἱερὸν καθήκον μας θεωρούμεν, νὰ παρακαλέσωμεν
πατρικῶς ἀπὸ καρδίας τοὺς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξους χριστιανούς, όπως είς τας κατ' ἰδίαν
προσευχάς των συμπεριλάβωσιν τὰ ὀνόματα των δύο τούτων Πατριαρχών, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ καὶ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ἵνα ἐνδυναμούμενοι, δυνηθώσι να τηρήσωσι λόγῳ καὶ ἔργῳ ὅσα ἐν τῷ
Πατριαρχικῷ Ναῷ εἰς Φανάρι κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς ̓Ορθοδοξίας ἐκ του
Συνοδικοῦ τῶν Πατέρων ἀνεφώνησαν εἰς δόξαν του Παντοκράτορος Θεοῦ καὶ πρὸς
σωτηρίαν του χριστιανικοί κόσμου, επανερχομένου εἰς τὴν θείαν δρόμησιν τῆς Μιᾶς,
'Αγίας, Καθολικῆς καὶ ̓Αποστολικῆς Ἐκκλησίας του Χριστού».
Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, είναι φανερό, ὅτι εἰς τὴν πρώτη περίπτωσι τῆς ἐννοίας τοῦ
οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τὸν περιγράφει ἡ Υπερόριος Ρωσικὴ Σύνοδος δὲν υπάγεται
ΟΥΔΕΙΣ, τουλάχιστον "Ελλην, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ἢ ἄλλος κληρικός. Σύμφωνα,
λοιπόν, μὲ τὸ πρῶτο κριτήριο, ποὺ ὁρίζουν τον «οἰκουμενισμό» οἱ Ρώσσοι Επίσκοποι
δὲν εἶναι ΚΑΝΕΝΑΣ Ελλην Ορθόδοξος Ἐπίσκοπος... «οἰκουμενιστής»!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ (Δ΄ ΜΕΡΟΣ)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου