Η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας στηρίζεται στην
εμπειρία. Κάποιες φορές είναι αναγκασμένη η Εκκλησία στην ποιμαντορική της
διακονία να προστατεύει τα τέκνα της από τους κινδύνους ακραίων μορφών άσκησης,
χρησιμοποιώντας κάποιες περιπτώσεις ως παραδείγματα για να απομακρύνει τους
πιστούς από μίμηση τέτοιων επικίνδυνων καταστάσεων όπως είναι η σαλότητα.
Επομένως, μόνο για ποιμαντικούς λόγους η Εκκλησία απαγορεύει τέτοιο τρόπο
άσκησης , δεν τον αρνείται αλλά ούτε τον ενθαρρύνει. Η Εκκλησία ως μητέρα γνωρίζει
καλά τα τέκνα της, και φοβάται μήπως από τα μικρά της τέκνα υπάρχουν κάποιοι
που δεν αξιώθηκαν ακόμη να φτάσουν σε τέτοια πνευματική κατάσταση ώστε να
μπορέσουν να κατανοήσουν τη μέθοδο πνευματικότητας αυτών των βίων. Γι’ αυτό το
λόγο εκφράζει κάποια αντίρρηση και κρατάει μακριά το πλήρωμα απ’ αυτόν τον
τρόπο τελείωσης. Από την άλλη, είναι αρκετά αυστηρή απέναντι σ’ αυτούς που
εκμεταλλεύτηκαν τέτοιες ευκαιρίες για τους δικούς τους δαιμονικούς σκοπούς, και
παρίσταναν τους σαλούς - ή μάλλον τους ψευδοσαλούς - χάριν του επαίνου και της
κενοδοξίας. Ο διά Χριστόν σαλός όμως ασκεί τον εαυτό του στην ταπεινοφροσύνη,
υπομένοντας, όπως είπαμε, τη ρατσιστική συμπεριφορά της κοινωνίας.
Η υιοθέτηση
αντισυμβατικής συμπεριφοράς που σκόπιμα παραπέμπει σε τρέλα είναι γνωστή
τακτική σε πολλούς πολιτισμούς. Σαλότητες για λόγους κοινωνικής κριτικής έχουν
εμφανιστεί σε αρκετά πρόσωπα, από την αρχαιότητα ακόμα. Οι σαλοί άγιοι όμως
έχουν μια μεγάλη διαφορά από τους κοσμικούς σαλούς, πέρα από το προφανές (τις
θρησκευτικές πεποιθήσεις): η ορθόδοξη σαλότητα είναι πρώτιστα μορφή άσκησης και
δευτερευόντως τρόπος κοινωνικής κριτικής! Ο ορθόδοξος σαλός, δηλαδή, παριστάνει
τον τρελό για να καλλιεργήσει τον εαυτό του, να μάθει να υπομένει κάθε είδους
προσβολές, ακόμα και ξύλο, χωρίς να νοιάζεται γι' αυτά, και έτσι να διδαχτεί
την ταπείνωση – να γίνει "νεκρός για τον κόσμο", ώστε να ζωντανέψει
για το Χριστό. Μόνο μετά τη δική του πνευματική πρόοδο (κάθαρση της καρδιάς από
τα πάθη, φωτισμός του νου από το Άγιο Πνεύμα, αγάπη προς όλους), ο σαλός
γίνεται άγιος και μπορεί να κρίνει την κοινωνία χωρίς βλάβη του εαυτού του,
δηλ. χωρίς μίσος, εκδικητικότητα, υπεροψία, αποστροφή προς τους ανθρώπους...
Γι' αυτό ο διά Χριστόν σαλός είναι αληθινά ελεύθερος, γίνεται φωτεινός, άγιος
και σώζεται στην αιωνιότητα, ενώ ο κοσμικός σαλός κινδυνεύει από την ευφυέστερη
παγίδα του διαβόλου: να χωρίσει τον εαυτό του (τον "καλό", που
"είναι εντάξει τώρα") από τους άλλους (τους "κακούς", που
"θέλουν διόρθωμα") και να θέλει να διορθώσει τους άλλους, αφήνοντας
τη δική του ψυχή να μαυρίζει στο σκοτάδι, τη μοναξιά, την απελπισία, και τελικά
το μηδέν του (πνευματικού) θανάτου - που καταντάει και φυσικός θάνατος:
"Για να μπορείς να παραμένεις έτσι, πρέπει να παίζεις την ψυχή σου".
Πολλοί
πνευματικοί άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα και δε θεραπεύτηκαν ποτέ (δε βρέθηκε
κανείς χριστιανός στο δρόμο τους, μέσα στην αθεϊστική έρημο της σύγχρονης
κοινωνίας, για να τους βοηθήσει), αλλά κατέληξαν στο τρελάδικο ή στην
αυτοκτονία.
«Θα ευχαριστήσω τους επιστήμονες, που εφηύραν αυτό το εμβόλιο, που θα βοηθήσει τον κόσμο να αποκτήσει αντισώματα και να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό», είπε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ αφού εμβολιάστηκε.. «Πρέπει να αντιληφθούμε ότι μαζί με τις άλλες ασθένειες που ζούμε θα ζήσουμε και με αυτή την ασθένεια. Θα έχουμε μία ασφάλεια με το εμβόλιο, αλλά πρέπει να είμαστε αυστηροί, να τηρούμε τα μέτρα που έχει εξαγγείλει η Κυβέρνησή μας, διότι αν δεν τα τηρούμε δεν θα πάμε καθόλου καλά. Όλοι μας πρέπει να προφυλλάσσουμε ο ένας τον άλλον. Πιστεύω ότι κανένας δεν κόλλησε μέσα στην εκκλησία, αφού εφαρμόστηκαν τα μέτρα…
Παράλληλα, ο Μακαριότατος τόνισε ότι οι πιστοί τα «χαλούσαν» όταν πήγαιναν να κοινωνήσουν και στα κόλλυβα, ενώ μίλησε και για τις λύσεις που πρότεινε επάνω σε αυτό.
Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος παρότρυνε τους πιστούς για το εμβόλιο «να μην φοβηθεί κανείς να το βάλει και δεν θα πάθει τίποτα». «Από την στιγμή που ο άνθρωπος αφήσει μέσα του τον Θεό να ενεργεί δεν έχει να φοβηθεί κάτι. Ο Θεός είναι πιο δυνατός από το κακό, τον διάβολο. Ας αφήσουμε τον Θεό να ενεργήσει μέσα μας και δεν μπορεί ο διάβολος να μας κάνει τίποτα. Συνεπώς δεν μπορεί να το κακό να ταλαιπωρήσει τον άνθρωπο».
Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr
Εκοιμήθη σήμερα, Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ σε ηλικία 61 ετών.
Να αναφερθεί ότι ο Σεβασμιώτατος, την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020 μεταφέρθηκε στο 424 Γ.Σ.Ν.Ε με συμπτώματα κορωνοϊού.
Την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως προκειμένου να τύχει στενότερης παρακολουθήσεως, οι θεράποντες ιατροί του πρότειναν να εισαχθεί στην ΜΕΘ.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Καστορίας κυρός Σεραφείμ (κατά κόσμον Ιωάννης Παπακώστας) γεννήθηκε το 1959 στο Αγναντερό Καρδίτσας.
Φοίτησε στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική όπου αποφοίτησε το 1983.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας και έλαβε το πτυχίο του το 1987.
Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1983 και Πρεσβύτερος το 1987.
Υπηρέτησε ως Διάκονος, Εφημέριος- Ιεροκήρυκας και Ιερατικός Προϊστάμενος στον Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Κάτω Πατησίων.
Υπηρέτησε παράλληλα Διευθυντής Νεότητος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και υπεύθυνος Πρωτοκόλλου στην Ιερά Σύνοδο και το 1990 ως Γραμματέας στην Ιερά Σύνοδο.
Χειροτονήθηκε επίσκοπος στις 5 Οκτωβρίου 1996.
Με μέριμνά του αναδείχθηκαν και αγιοκατατάχθηκαν πολλοί τοπικοί άγιοι της Μητροπόλεως Καστοριάς.
Η Μητρόπολη Καστορίας επί αρχιερατείας του οργανώθηκε και αναπτύσσει φιλανθρωπική και πνευματική δράση με πολλές πτυχές όπως λειτουργία Γηροκομείου "Λαζάρου και Αθηνάς Λ. Ρίζου", Τράπεζα Αίματος, Τράπεζα Αγάπης (τροφίμων), Ταμείο Υποτροφιών, Υπηρεσία Συμπαράστασης Ανέργων, Α.Μ.Ε.Α., Οικογένειας, Ασθενών, Σύνδεσμος Αγάπης Κυριών, συντονιστικό όργανο της φιλανθρωπικής κίνησης των ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ:
Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου 2020, ο ταπεινός ποιμένας της Καστοριάς κ. Σεραφείμ, ανεχώρησε εκ χώρας ζώντων προς την Άνω Ιερουσαλήμ.
Παρά τις άοκνες και θυσιαστικές προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του 424 ΓΣΝΕ, δεν κατέστη δυνατό να διατηρηθεί εν ζωή.
Εκφράζονται δημοσίως ευχαριστίες προς τα στελέχη του νοσοκομείου αλλά και προς όλους όσους ανέπεμψαν προσευχές και δεήσεις υπέρ αναρρώσεως του μακαριστού πλέον Μητροπολίτου Καστορίας κυρού Σεραφείμ.
