Σαλός είναι εκείνος ο άνθρωπος που σκέπτεται και ενεργεί άτακτα. Ο άνθρωπος που ενεργεί και φέρεται χωρίς λογική, χωρίς μυαλό, ο ανισόρροπος, ο τρελός, ο βλαμμένος. Ο άνθρωπος που έπαψε να έχει επαφή με τον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν οι άνθρωποι στο περιβάλλον του. Αυτή, μάλιστα, είναι η περίπτωση του παθολογικά σαλού, δηλαδή του τρελού, του σχιζοφρενούς ή του ψυχικά αρρώστου. Ίσως η πιο δύσκολη και πιο θλιβερή αρρώστια.
Οι διά Χριστόν σαλοί απαρνούνται ολοκληρωτικά τον εαυτό τους, προκειμένου να κερδίσουν το Χριστό. Με τη σαλότητά τους έκρυβαν και τις αρετές τους και τα χαρίσματα που τους έδινε ο Θεός. Υπέμεναν πολλές ατιμίες και παντός είδους εξευτελισμούς. Κύρια επιδίωξή τους ήταν να πολεμήσουν τη μητέρα όλων των παθών και όλων των αμαρτιών, την έπαρση, την υπερηφάνεια και να μάθουν να χαίρονται, όταν δέχονται ειρωνείες και καταφρονήσεις για το Χριστό. «Χαίρετε καὶ ἀγαλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ».
Ποτέ δεν έλειψαν, ούτε λείπουν, παραδείγματα ανθρώπων με αρρωστημένης μορφής κενοδοξία, που για να πείσουν τον κόσμο ὅτι είναι άγιοι, φορούν χοντρά καταλιγδιασμένα ρούχα, περπατούν ξυπόλητοι ή με επιδεικτικά βαριά και σαραβαλιασμένα παπούτσια, κάνουν συνεχώς προρρήσεις και προφητείες, παρουσιάζουν τον εαυτό τους σα θαυματουργό, χαρισματούχο, προορατικό και μιλάνε συνεχώς για δαιμονισμένους και για δαιμόνια… και αυτοί είναι οι λεγόμενοι «ψευδοσαλοί», οι οποίοι δεν έχουν καμιά ουσιαστική σχέση με τους αληθινούς διά Χριστόν σαλούς.
Στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευαγρίου (Ευαγρίου, Εκκλησιαστική Ιστορία, βιβλίο Α΄, κεφ. 21, β΄ μέρος, PG 86, στ. 2481) παρατηρούνται ιδιαιτέρως κάποια σημεία: Πρώτον, οι σαλοί ήταν αναχωρητές και ασκητές της ερήμου, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις προέρχονταν από τα κοινόβια. Για να φτάσουν σε ένα τόσο υψηλό βαθμό «απαθείας», όπως τονίζει ο Ευάγριος, έπρεπε για πολλά χρόνια να είχαν ασκηθεί στην έρημο, αφού «… μετά ἀνδρῶν, ἄνδρες εἶναι, μετά γυναικῶν τε αὖ γυναῖκες, ἑκατέρας τε μετέχειν ἐθέλειν φύσεως καὶ μὴ μιᾶς εἶναι...».
Δεύτερον, επισημαίνεται από το συγγραφέα ο λόγος για τον οποίο επέστρεφαν στον κόσμο. Όχι για να κάνουν τους αγίους και να τους προσκυνήσουν οι άνθρωποι, αλλά «για να κάνουν τους τρελούς», με σκοπό να «υποτάξουν τὸν ἐγωισμό καὶ τὴν κενοδοξία» που επικρατούσε στην κοινωνία.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου