Ἀξίζει ἴσως στο σημεῖο αὐτό νά ἀναφερθοῦμε καί νά ἀντικρούσομε μέ ἁγιογραφικά καί πατερικά κείμενα τούς ίσχυρισμούς τῶν Διαμαρτυρομένων, οἱ ὁποῖοι, γιά νά προσβάλλουν τήν ὑπέροχη ἀξία τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Παναγίας, ἰσχυρίζονται ὅτι γέννησε καί ἄλλα τέκνα μέ τόν Ἰωσήφ. Οἱ Διαμαρτυρόμενοι, ἀποβλέποντες στό νά παραπλανήσουν τούς ἁπλοῦς καί ἀπληροφόρητους χριστιανούς, αναφέρουν ἐκεῖνο τό ὁποῖο γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: "Καί οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτήν ἕως οὗ ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον" (Ματθ. Α ́ 25).
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σχολιάζει καί διευκρινίζει τό "ἕως οὗ" τοῦ παραπάνω χωρίου μέ τόν ἑξῆς τρόπο: "Τό "έως" (τοῦ κειμένου) τό ἔθεσε στο σημεῖο αὐτό, ὄχι γιά νά σοῦ δημιουργηθεῖ ἡ ὑπόνοια ότι μετά τη γέννηση τοῦ Ἰησοῦ ἦλθε σε συζυγική σχέση μαζί της, αλλά για να πληροφορηθεῖς ὅτι πρό τῆς γεννήσεως ἡ Παρθένος ήταν καθ' ὁλοκληρία ανέπαφος. Τότε διατί, λέει, έθεσε το "μέχρις ὄτου"; Διότι υπάρχει συνήθεια να γίνεται αυτό πολλές φορές στη Γραφή καί νά μή χρησιμοποιεῖται ἡ λέξη αυτή για καθορισμένο χρονικό διάστημα. Πραγματικά και για την κιβωτό του Νώε λέει: "Καί ὁ κόρακας δὲν ἐπανῆλθε έως ότου ξηράνθηκε ή γή" (Γεν. Η' 7). Καί ὅμως, είναι βέβαιο ότι οὔτε καί μετά τήν ἀποξήρανση τῆς γῆς ἐπανῆλθε ὁ κόρακας. Ἀλλά καί ὅταν ὁμιλεῖ γιά τόν Θεό, λέει· ἀπό τοῦ αἰῶνος μέχρι τοῦ αἰῶνος σύ ὑπάρχεις" (Ψαλμ. ΞΗ 2), χωρίς να θέτει χρονικά ὅρια τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ· όταν εὐαγγελίζεται τά ἀγαθά, λέγει ή Γραφή· "θά ἀνατείλει κατά τίς ἡμέρες του ή δικαιοσύνη καί θά έπικρατήσει μεγάλη εἰρήνη, μέχρις ότου θά καταστραφεῖ ἡ σελήνη" (Ψαλμ ΟΑ 7)· σ' αὐτό τό σημεῖο ή 'Αγία Γραφή δεν καθορίζει τό τέλος τοῦ ὡραίου αὐτοῦ στοιχείου, δηλαδή τῆς σελήνης.... Ο Ιωσήφ, ὕστερα ἀπό αὐτά, δίκαια δέν θά μποροῦσε νά ἔχει όποιαδήποτε συζυγική σχέση μέ Εκείνη, ή οποία ἔγινε μητέρα κατ' αὐτόν τόν τρόπο, καί ἀξιώθηκε να γεννήσει κατά τρόπο θαυμαστό καί νά ἀποκτήσει παραδόξως τέκνο"[1].
Αλλά γιά νά ὁλοκληρώσουμε τήν ἀποσαφήνιση κι' ἄλλων παρερμηνευθέντων σχετικῶν ἁγιογραφικῶν χωρίων λέμε ότι ὑπάρχει στο κατά Ματθαῖο Εὐαγγέλιο ή πληροφορία ὅτι ὁ 'Iησοῦς εἶχε καί ἄλλους ἀδελφούς: "Οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ τοῦ Χριστού) Ιάκωβος καί Ιωσῆς καί Σίμων καί Ἰούδας" (Ματθ. ΙΓ ́55) αλλά αυτοί ἦσαν τέκνα τοῦ Ἰωσήφ ἀπό τήν προγενέστερη γυναίκα του. Ἄλλωστε, μέ τό "οὐκ ἐγίνωσκεν αυτήν έως οὗ ἔτεκεν" ὁ Εὐαγγελιστής θέλει να τονίσει ότι ο Χριστός δέν προέρχεται ἀπό ἄνδρα, ἀλλ' ἐκ Πνεύματος Αγίου", Ὄπως καί ὁ ἀρχαιότατος Εκκλησιαστικός συγγραφέας Εἰρηναῖος (τό 150 μ. Χ.) αναφέρει: "όπως ὁ πρῶτος ̓Αδάμ δεν εἶχε πατέρα, ἀλλ' ἐκ τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε καί ἀπό τήν γῆ, ἔτσι καί ὁ δεύτερος Αδάμ, έξ Αγίου Πνεύματος καί Μαρίας τῆς Παρθένου".
Εξάλλου, όπως διαπιστώνομε στην Αγία Γραφή, τό "έως οὗ" δέν φανερώνει καθορισμένο χρονικό διάστημα. Ὅταν ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει: "Νά ἐγώ, πού ἔλαβα κάθε ἐξουσία, θά εἶμαι μαζί σας βοηθός καί παραστάτης σας όλες τίς ἡμέρες, μέχρις ὄτου συντελεσθεῖ καί λάβει τέλος ὁ αἰώνας αὐτός[2] μήπως δέν θά εἶναι καί κατόπιν καί πάντα μαζί μας; Ασφαλώς, ναί. Αλλά θέλει να τονίσει ότι πάντοτε θά μᾶς ὁδηγεῖ μέ τό προστατευτικό Του χέρι σε κάθε βῆμα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας.
Ωσαύτως στους Ψαλμούς λέγεται: "Εἶπε ὁ Κύριος καί Θεός στον Κύριό μου Μεσσία κάθησαι στα δεξιά μου δοξαζόμενος καί ἀπολαμβάνων ἴση τιμή μέ Μένα, έως ὄτου θέσω τούς ἐχθρούς σου σάν ἄλλο στήριγμα, πού θά πατοῦν πάνω τα πόδια σου".[3]
Καί γεννᾶται τό ερώτημα: Κατόπιν δέν θά εἶναι "υποπόδιον" οἱ ἐχθροί του;
Βεβαίως,
ναί.
[1] "Τό, έως, ἐνταῦθα εἴρηκεν, οὐχ ἵνα υποπτεύσῃς ὅτι μετά ταῦτα αὐτήν ἔγνω, ἀλλ' ἵνα μάθης ότι πρό τῶν ὠδινῶν πάντως ἀνέπαφος ἦν ή Παρθένος. Τίνος οὖν ἕνεκεν, φησι, τό, έως, τέθεικεν; Ὅτι ἔθος τῇ γραφῇ τοῦτο πολλάκις ποιεῖν, καί τήν ῥῆσιν ταύτην μή ἐπί διωρισμένων τιθέναι χρόνων. Καί γάρ ἐπί τῆς κιβωτοῦ φησιν· "οὐχ ὑπέστρεψεν ὁ κόραξ ἕως οὗ ἐξηράνθη ἡ γῆ" καίτοι γε ουδέ μετά ταῦτα ὑπέστρεψε. Καί περί τοῦ Θεοῦ δέ διαλεγομένη φησιν· “ἀπό τοῦ αἰῶνος καί ἕως τοῦ αἰῶνος σύ εἶ· "οὐχ ὅρους τεθεῖσα ἐνταῦθα· καί πάλιν εὐαγγελιζομένη καί λέγουσα: Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ δικαιοσύνη καί πλῆθος εἰρήνης, ἕως οὗ ἀνταναραιθῇ ἡ σελήνη"· οὐ πέρας δίδωσι τῷ καλῷ τούτῳ στοιχείω... μετά ταῦτα τήν οὕτω γενομένην μητέρα, καί καινῶν ὠδινῶν καί ξένων καταξιωθεῖσαν λοχευμάτων, οὐκ ἄν δίκαιος ὧν ἐκεῖνος ὑπέμεινε γνῶναι λοιπόν" (P.G. 57,58).
[2] "Ιδού εγώ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ημέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. ΚΗ' 20).
[3] "Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου
ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τούς ἐχθρούς σου υποπόδιον τῶν ποδῶν σου" (Ψαλμ.
ΡΘ' 1).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου