Κυριακή 31 Μαρτίου 2019
Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ (ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ) ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ (13ο)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Μητροπολίτης Κάλλιστος: ''Σέβομαι τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο αλλά διαφωνώ με τις αποφάσεις του''
Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr
Συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι "Inter" παραχώρησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κάλλιστος Γουέαρ, Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών στο Cambridge, και επίτιμος πρόεδρος του Ορθοδόξου Συλλόγου των Θεολογικών Σχολών (Oxford, UK).
Ο Μητροπολίτης Κάλλιστος στην συνέντευξή του, αναφέρθηκε για ακόμη μια φορά στο Ουκρανικό, όπου εξέφρασε την αντίθεσή του.
"Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία, κατά τη γνώμη μου, είναι πραγματικά πολύ σοβαρή και επηρεάζει όχι μόνο τους ορθοδοξους πιστούς στην Ουκρανία. Η κατάσταση αυτή αφορα το σύνολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας" - ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.
Επίσης ο λόγιος Μητροπολίτης δήλωσε ότι "καμία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υποστήριξε την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου".
Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στην διακοπή κοινωνίας του Πατριαρχείου Μόσχας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τονίζοντας ότι "εμείς, απο την δική μας πλευρά, δεν διακόψαμε την ευχαριστιακή κοινωνία με κανέναν, αλλά η κατάσταση παραμένει πολύ σοβαρή. Ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη μου - όχι του Πατριαρχείου - με βαθύ σεβασμό για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο διαφωνώ με την απόφασή του".
"Για μένα είναι σαφές ότι περισσότερο από τριακόσια χρόνια, η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσικής Εκκλησίας - είναι ένα ιστορικό γεγονός και δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. Aνησυχώ για τη χρήση βίας και ειμαι βαθιά πεπεισμενος ότι δεν μπορουμε να βρούμε μια λύση μέσω της βίας και της καταπίεσης" - ανέφερε σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Κάλλιστος.
Ο Σεβασμιώτατος προτείνε η κατάσταση να διορθωθεί μέσω του αμοιβαίου διαλόγου, τόνιζοντας ότι πρέπει να υπάρξει μια Πανορθόδοξη Συνάξη για το θέμα.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από την συνέντευξη:
Το Οικ. Πατριαρχείο συμμετέχει στην ''Ωρα της Γης''!!!
Είναι γνωστή η ευαισθησία του Οικουμενικού Πατριάρχη για την προστασία του περιβάλλοντος. Μάλιστα έχει χαρακτηριστεί και ως ο «πράσινος Πατριάρχης» λόγω των δράσεων του στον τομέα της διαφύλαξης περιβάλλοντος από τους ποικίλους κινδύνους που το απειλούν. Έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο συμμετέχει στην Ωρα της Γης 2019. Χθες το βράδυ, στις 20:30 και για μία ώρα, έσβησε ο εξωτερικός φωτισμός του Πατριαρχικού Οίκου και του Πατριαρχικού Ναού στο Φανάρι.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
Τρίτη Κυριακή των Νηστειών (της Σταυροπροσκυνήσεως).
Βρισκόμαστε στη μέση περίπου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Εκκλησία, για να μας ενισχύσει στο μακρύ δρόμο της Νηστείας, μας καλεί να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου.
Η σημερινή σχετική Ευαγγελική Περικοπή, μας διδάσκει το πνεύμα της θυσίας: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθειν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι………… Ος γαρ εάν επαισχυνθη με και τους εμους λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλω, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μάρκ. η΄
Μία προσέγγιση θα προσπαθήσω, στο Μυστήριο του Σταυρού να μεταφερθούμε νοερώς στην κατ΄ εξοχήν ημέρα του Εσταυρωμένου, την Μεγάλη Παρασκευή, να δούμε τον Χριστό μας γυμνό, νεκρό, άδοξο και με τον ακάνθινο στέφανο, εν μέσω των κακούργων λιστών να υπομένη τον πλέον φρικτό και επονείδιστο θάνατον.
Να μας κάνει να νοιώσουμε τον πόνο, την θλίψη, την αγωνία, την εξουθένωση την εγκατάλειψη, τον βαρύ του μαρτυρίου Του Σταυρό.
Μας είναι αναγκαία αυτά τα συναισθήματα για να μας δώσουν δύναμη και κουράγιο, να δυνηθούμε και εμείς να συσταυρωθούμε με τον Κύριο, σηκώνοντας τον δικό μας προσωπικό σταυρό και τον σταυρό του μαρτυρίου της συνειδήσεως πού καλουμεθα εν ονόματι της Αληθείας του Ευαγγελίου του Χριστού μας, της προδομένης, της χλευαζόμενης, της διωκόμενης και εσταυρωμένης Ορθοδοξίας να σηκώσομε.
«Αδελφοί, ελθών προς υμάς, ηλθον ου καθ΄ υπεροχήν λόγου η σοφίας καταγγέλων υμίν το μαρτύριον του Θεού. Ου γαρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησουν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον» (Α΄ Κορ.β΄ 1-2).
Όταν ο Απόστολος Παύλος έγραφε την πρώτη του προς Κορινθίους Επιστολή , από την αρχή τόνιζε στους τότε Χριστιανούς της Κορίνθου ότι το μόνο και κύριο μήνυμα πού τους μετέφερε ήταν ο Εσταυρωμένος Ιησούς: « Αδελφοί, τους γράφει, ελθών προς υμάς, ηλθον ου καθ΄ υπεροχήν λόγου η σοφίας καταγγέλων υμίν το μαρτύριον του Θεού. Ου γαρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησουν και τούτον εσταυρωμένον» (Α΄ Κορινθ. Β΄ 1-2).
Μπορούσα να σας παρουσιάσω σοφία κοσμική, να σας κάνω τον σοφό και δεινό ομιλητή, τον ρήτορα, όπως αρέσει σε σας τους Έλληνες, για να σας καταδείξω την αλήθεια της πίστεως πού κηρύττω και με τα κοσμικά αυτά μέσα να σας γοητεύσω, να σας καταπλήξω, να σας ενθουσιάσω και να σας ελκύσω στην νέα πίστη και θρησκεία.
Όμως με όλη μου τη δύναμη απέρριψα και απέφυγα κάθε κοσμική δύναμη και σοφία και επίδειξη. Για να σας κάνω να μετανοήσετε και να πιστέψετε στο Ευαγγέλιο, για να σας πείσω να δεχθείτε τον Χριστό ως Θεό και Λυτρωτή σας, σας παρουσίασα τον Ιησουν Χριστό, πού είναι ο Αρχηγός της πίστεως και της σωτηρίας όλων μας, όχι σαν βασιλέα κοσμικό, ένδοξο και ισχυρό, με κοσμική δόξα και δύναμη περιβεβλημένο.
Σας παρουσίασα τον Χριστό Εσταυρωμένον.
Εσταυρωμένον ζήτησα να ενθρονίσω στην ψυχή σας.
Ακολουθήστε τον, για να ανανεωθείτε.
Προσκυνήστε τον, λατρέψτε τον με όλη την ψυχή για να συνδοξασθειτε μαζί του.
Ας τον βλέπετε Εσταυρωμένον. Αυτός είναι η χάρις, η σωτηρία, η δύναμης, η ζωή, η χαρά, η δόξα σας.
Σε καμία άλλη ημέρα της ζωής του ο άνθρωπος, ο Χριστιανός, θα μπορούσε τόσο ζωντανό να πάρη και να κρατήση μέσα του το κήρυγμα αυτό, όσο κατά την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής. Γιατί η Μεγάλη Παρασκευή είναι η κατ΄ εξοχήν ημέρα του Εσταυρωμένου.
Την ημέρα αυτή ακούγεται το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν υδασι την γήν κρεμάσας», και το «Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ».
Την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευης, ατενίζομε οι Χριστιανοί ως κακούργο να κρέμεται επί του Σταυρού του ο Κύριος της δόξης και να εκπηδά από τις πληγές του το Πανάγιο αίμα του για να εξαγοράση τις δικές μας αμαρτίες και να μας σώση.
Σήμερα τό Σώμα του Χριστού ξανασταυρώνεται απο σύγχρονους Γραμματείς, Φαρισαίους και Αρχιερείς, με τίς προδοσίες της Πίστεως, με συμπροσευχες μετα αιρετικών και αλλοθρήσκων... με τήν φυλάκιση της Δογματικης Διδασκαλιας του Ευαγγελιου του Χριστου και την προβολή της διδασκαλίας του Εωσφόρου.
Στίς ημέρες μας ταιριάζει περισσότερο τό «Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ».
Ωστόσο οι Ορθόδοξοι, Εσταυρωμένον ζητήσαμε να ενθρονίσωμε στην ψυχή μας. Αυτό τό μήνυμα ας κυριαρχήση στη ζωή μας!!!
Ἐτη πολλά και ευλογημένα υπο την σκἐπην του Σταυρού!!!
π. Ευθύμιος Μπαρδάκας
Σάββατο 30 Μαρτίου 2019
Γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε;
Γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε; Είναι ζήτημα ενδιαφέροντος, αντίληψης ή επιπέδου; Η προσέγγιση του Ευάγγελου Παπανούτσου για το πρόβλημα της ασυνεννοησίας μεταξύ των ανθρώπων...
«Ο άλλος παίρνει από σένα όχι αυτό που του δίνεις, αλλά αυτό που μπορεί». Με αυτή τη φράση ο Ευάγγελος Παπανούτσος ξεκινάει ένα δοκίμιο στο οποίο καταπιάνεται με τις δυσκολίες της συνεννόησης στις ανθρώπινες σχέσεις. Το κείμενο γράφτηκε τον Απρίλιο του 1964 από τον Ευάγγελο Παπανούτσο και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «Πρακτική Φιλοσοφία», Ε. Π. Παπανούτσου. Την ίδια χρονιά, ο διακεκριμένος δοκιμιογράφος συνέταξε το σχέδιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, ως γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας. Βασικά σημεία η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση και οι βαθμίδες Γυμνασίου – Λυκείου.
Το βασικό ερώτημα είναι γιατί συνεννοούμαστε τόσο λίγο και τόσο δύσκολα με τον συνάνθρωπο και παραπονιόμαστε ότι δεν μας καταλαβαίνει και δεν τον καταλαβαίνουμε, ακόμη κι όταν του ανοίγουμε την καρδιά μας. Κάποτε συμβαίνει να βρίσκεται κοινωνικά πολύ κοντά μας, να έχουμε μεγαλώσει ή να έχουμε ανατραφεί μαζί, να εργαζόμαστε μαζί ή να ζούμε μαζί. Κι όμως, έρχεται ώρα που με κατάπληξη, με οδύνη, με τρόμο ανακαλύπτουμε ότι δεν μιλούμε την ίδια γλώσσα. Άλλα λέμε εμείς και άλλα αυτός εννοεί, όσο και αν του προσφέρουμε εκείνο που έχουμε μέσα μας αυτός δεν το παίρνει ή το παίρνει τόσο στραβά, ώστε μας αδικεί, μας πληγώνει ή μας εξευτελίζει. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να μην το κάνει αυτό από κακή πρόθεση ή από βλακεία. Ότι όντως είναι ειλικρινής και έξυπνος. Κι όμως η συνεννόηση μαζί του είναι δύσκολη, κάποτε και αδύνατη.
Το δυσάρεστο τούτο φαινόμενο θα το εξηγήσουμε, άμα σκεφτούμε ότι τότε και τόσο εννοούμε τον άλλο άνθρωπο όταν και όσο τον σχηματίζουμε μέσα μας με υλικά και τον τρόπο που μας είναι οικεία από την προσωπική μας υφή και εμπειρία. Το ίδιο κι εκείνος πρέπει να μας φτιάξει μέσα του, να μας πλάσει από τα στοιχεία και με τη δομή που ξέρει καλά και που δεν μπορεί να είναι άλλα από τα στοιχεία και τη δομή τη δική του. Το «εξ οικείων τα αλλότρια» του αρχαίου αποφθέγματος αυτό θέλει να πει. Η κοινωνική αγωγή κατορθώνει να δημιουργήσει μια κρούστα από κοινούς τρόπους συμπεριφοράς και αυτή είναι η γέφυρα που μας ενώνει με τους συνανθρώπους. Αλλά η επικοινωνία από τούτο τον δρόμο δεν πάει πολύ βαθιά. Αν δεν έχουμε τη δική του ωριμότητα, τη δική του παιδεία, το δικό του ύφος ζωής, τη δική του παιδεία, το δικό του ύφος ζωής, η δική του ψυχική σύσταση, αν δεν συμπίπτουν ή δεν συγκλίνουν οι διαθέσεις και οι επιδιώξεις μας, οι γωνίες του χαρακτήρα και τα μέτρα των αξιολογήσεών μας, ούτε να προσπελάσουμε τον άλλο μπορούμε ούτε ο άλλος να μας προσπελάσει. Κι ας χρησιμοποιούμε το ίδιο γεφύρι επικοινωνίας.
Η δικτατορία πάγωσε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε δρομολογήσει ο Ευάγγελος Παπανούτσος. Πολλά σημεία υιοθετήθηκαν στη μεταρρύθμιση του Γ. Ράλλη το 1976 «Ήτανε λάθος μου» και «ήταν λάθος του» Με τον καιρό, όπως απομακρυνόμαστε από μερικούς συντρόφους, με τους οποίους είχαμε στενά, στενότατα συνδεθεί, έτσι ερχόμαστε κοντά, πάρα πολύ κοντά σε άλλους που πριν ποτέ δεν είχαμε φαντασθεί ότι θα μπορούσαμε να τους συναναστραφούμε, να τους πιστέψουμε, να τους αγαπήσουμε. «Ήτανε λάθος μου» ή «ήταν λάθος του», λέμε για να δώσουμε μια εξήγηση. Αλλά δεν ήταν λάθος, ούτε φταίει εντελώς η σύμπτωση που δεν έδωσε τάχα ευκαιρίες καλύτερης γνωριμίας. Αλλού βρίσκεται η αιτία: ο ένας δεν είχε φτάσει στο επίπεδο και τα μέτρα του άλλου. Γι΄ αυτό τόσο καιρό δεν μπορούσαν να συναντηθούν, παρά το ότι είχαν ανέκαθεν κάτι κοινό για να γίνει ο δεσμός. Αλλά αυτό δεν είχε ακόμη ξεκαθαρίσει και αναπτυχθεί σε βαθμό που επιτρέπει τη βαθύτερη συνεννόηση. Όταν η φόρτιση έφτασε στο σημείο της επάρκειας άστραψε ο ηλεκτρικός σπινθήρας και εγένετο φως… Καλές και κακές συμβουλές
Όταν ο συνάνθρωπος που έρχεται να τον συμβουλέψουμε, να τον διδάξουμε ή να τον βοηθήσουμε σε μια ώρα ανάγκης, παραπονιέται λέγοντας: «Δεν μου έδωσες ότι σου ζητούσα και φεύγει αποκαρδιωμένος», ένα από τα δύο συμβαίνει: δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τι του λείπει ή πραγματικά του προσφέραμε το σωστό, αλλά αυτός πήρε αυτό που μπορούσε να πάρει. Η καλή θέληση είναι βασική προϋπόθεση για να γίνει η επαφή. Πηγαίνουμε να συμβουλευτούμε έναν άνθρωπο που εκτιμούμε για την ευθυκρισία του, αλλά δεν είμαστε αποφασισμένοι να ακούσουμε τη δική του γνώμη, γιατί στο βάθος εκείνο που επιθυμούμε είναι να μας δώσει τη γνώμη που θέλουμε. Έχουμε πάρει την απόφασή μας και πηγαίνουμε με την ελπίδα να μας την επιβεβαιώσει για να μοιραστούμε την ευθύνη σε περίπτωση που πέσουμε έξω. Συνένοχο τον θέλουμε τον σύμβουλό μας, όχι οδηγό! Η θέληση λοιπόν να προσφέρουμε τη βοήθειά μας είναι αναγκαία, αλλά όχι επαρκής συνθήκη. Μόνο με τη θέληση δεν φτάνουμε στη συνάντηση. Σε τελευταία ανάλυση, παίρνω ότι είμαι σε θέση να πάρω, όχι εκείνο που εσύ προσφέρεις.
Το αγεφύρωτο χάσμα Υποθέστε τώρα ότι αυτό που μου προσφέρεται στον διάλογο δεν είναι ένας απλός άνθρωπος ή ένα μικρό κεφάλαιο ζωής, αλλά ένας μεγάλος νους, μια αρετή, μια αγάπη που δεν ανέχεται περιορισμούς και μόνο με το απόλυτο συμβιβάζεται. Τι θα πάρω από αυτόν τον εξαίσιο θησαυρό, αν τύχει και βρεθεί στον δρόμο μου; Ασφαλώς τόσο μόνο όσο μπορούν να σηκώσουν οι ώμοι χωρίς να πέσουν, να πιάσουν τα χέρια μου χωρίς να καούν, να χωρέσει η ψυχή μου χωρίς να σπάσει. Και επειδή τα μέτρα των περισσοτέρων μας είναι μικρά, πολύ μικρά για τέτοια μεγέθη, ή τίποτα δεν παίρνουμε και προσπερνούμε ή το χειρότερο, κατεβάζουμε, ακρωτηριάζουμε, ευτελίζουμε το Ψηλό και το Μεγάλο σύμφωνα με τις ασήμαντες διαστάσεις μας και η μικροψυχία μας μετατρέπεται σε εχθρότητα προς ότι ξεπερνά τη δική μας κλίμακα. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό που μας υπερβαίνει και επειδή μας πιέζει, το βρίζουμε, το σαρκάζουμε, το μισούμε… «Δεν μπορείτε», είπε ένας σοφός της μακρινής Ανατολής, «να μιλήσετε για ωκεανό σ΄ έναν βάτραχο του πηγαδιού. Δεν μπορείτε να μιλήσετε για πάγο σ΄ ένα έντομο του καλοκαιριού. Δεν μπορείτε να μιλήσετε για τον Τάο σε ένα δασκαλάκι. Ο ορίζοντάς του είναι πολύ περιορισμένος».
πηγή: Πρακτική Φιλοσοφία, Ε. Π Παπανούτσου, εκδόσεις Δωδώνη...
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019
ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ 2η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ
Χαίρετε εν Κυρίω Ιησού π. Ευθύμιε για άλλη μία φορά!
Είδαμε την απάντησή σας, αν και πέρασαν 6 ολόκληρα έτη. Εμείς προτείνουμε, και είμαστε πρόθυμοι (όπως και την προηγούμενη φορά που αρνηθήκατε), να συνδιαλεχθούμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί σας. Πρώτος και κύριος λόγος είναι να γνωριστούμε. Είμαστε πρόθυμοι να μεταβούμε προς εσάς, αν δεν θέλετε οι 50 σελίδες της απαντήσεώς μας να γίνουν περισσότερες, και αν επίσης δεν θέλετε να γράφουμε τις (όπως τις ονομάζετε) “ἥξεις ἀφήξεις” καὶ “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων”! Μπορείτε να πείτε ότι χαρακτηρισμούς νομίζετε και θέλετε για εμάς, αλλά το αποτέλεσμα το έχετε αντιληφθεί;
Όπως ήδη γνωρίζετε «ἕκαστον γὰρ
δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται» (Λουκ.
6,44). Αναλογιστείτε λοιπόν ερωτώντας τον εαυτό σας ότι αν εμείς που γράφουμε “ἥξεις ἀφήξεις” καὶ “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων”, ενώ εσείς και οι συνεργάτες σας είσθε επί του θέματος με ατράνταχτα επιχειρήματα, τότε πως είναι δυνατόν σύγχρονοι αποτειχισμένοι (και όχι μόνο) να είναι υπέρ μας, όπως πολλές φορές παραπονείται και ομολογεί και το ιστολόγιο Πατερική Παράδοσις με σωρεία αρθρών κατά όσων μας υποστηρίζουν; Μήπως κάνετε εσείς κάτι λάθος και δεν το αντιλαμβάνεστε η μήπως οι υπόλοιποι που προαναφέραμε δεν αντιλαμβάνονται ορθά τα πράγματα όπως και εμείς;
Η απάντησή μας λοιπόν είναι η ίδια με εδώ. Αναμένουμε να μας ενημερώσετε αν δέχεστε ή όχι.
Σας ευχαριστούμε για τις ευχές και αντευχόμαστε καλό υπόλοιπο στο στάδιο της Μ. Σαρακοστής!