Ἀναγκάζομαι,
παρὰ τὴν ἐπιθυμία μου, νὰ συνεχίσω μέσα στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ τὴν
ἀντιπαρατιθεμένη αρθρογραφία μὲ θέμα τὸν Ἀντίχριστο καὶ τὰ ὑποτιθέμενα
σφραγίσματά του, γιατί οἱ ἐπικριτές τοῦ ἄρθρου μου «ΣΥ ΕΙ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Η ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ;» (Ο.Τ. 14 1-2011), ξεπερνώντας κάθε όριο εὐπρεπείας καὶ
χριστιανικοῦ ἤθους ἐπεχείρησαν, πέραν τῆς κριτικῆς τους, νὰ μὲ ἐμφανίσουν –
ἰδίως μέσω τοῦ διαδικτύου- καὶ ὡς κοινὸν ψευδολόγον καὶ ὡς μὴ σεβόμενον τοὺς
Ἁγίους Πατέρας μας καὶ ἰδιαιτέρως τὸν μακαριστὸν π. Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον!
Παρατρέχω τὸ ἐναντίον μου κείμενο τοῦ Ἀρχιμ. Νεκταρίου
Ζιόμπολα (ἑξῆς π. Ν.), που δημοσιεύθηκε στον «Ο.Τ.» σὲ δύο συνέχειες (σ,σ, κατωτέρω στα σχετικά άρθρα τα δύο αυτά κείμενα), διότι ἀπὸ
τὰ γραφόμενά του τὰ μόνα, ποὺ μὲ ἀφοροῦν εἶναι τὰ ἐναντίον μου ειρωνικά του
έπιφωνήματα, ὅπως π.χ. «τάδε ἔφη Ζαρατούστρα» (!) ἢ «ὁποῖες ἀλλοπρόσαλλες
θέσεις τοῦ ἀρθρογράφου π. Βασιλείου ὄντως πρωτοφανή καὶ ἀποκρουστικά» (sic) ἢ
«ἔλεος καὶ τρὶς ἔλεος» (!) καὶ ἡ ἀπόφανσή του ὅτι ὁ π. Βασίλειος «ἂν μὴ τί ἄλλο
προκαλεῖ, ἀφοῦ παρουσιάζεται ὡς αὐθεντία ὡσὰν νὰ κατέχει τὴν ἀλήθεια στὸ θέμα,
σύμφωνα μὲ ὅλο τὸ γραπτό του».
Αρκοῦμαι μόνο να συστήσω ἀδελφικὰ στὸν π. Ν. νὰ
καταβάλη στὸ μέλλον μεγαλύτερη προσπάθεια ὥστε νὰ κατανοῆ ἀπόλυτα τὰ γραπτὰ τῶν
συνανθρώπων του καὶ νὰ μὴ ὑποκύπτη τόσο γρήγορα «μὲ μιὰ ἐσωτερικὴ ἀκράτητη
παρόρμηση», ὅπως ὁ ἴδιος γράφει, στὸ νὰ «λαμβάνει γραπτῶς τὸν λόγον». Γιὰ νὰ
τὸν διευκολύνω τοῦ ὑπενθυμίζω γιὰ παράδειγμα ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα τῆς κριτικῆς
του, στὸ ὁποῖο διερωτᾶται ἂν φάσκω καὶ ἀντιφάσκω ἐπειδὴ ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήση
ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἀντίφασή μου, ἀλλὰ γιὰ παράθεση ἐκ μέρους μου δύο ἐντελῶς
διαφορετικῶν ἐκδοχῶν! Παραθέτω τὸν προβληματισμό του:
«Γράφει καὶ τοῦτο (ὁ π. Βασίλειος): «Ἂν κάποτε οι
κυβερνήτες μας συσχετίσουν τὴν παράδοση τῶν κρατικῶν ἐγγράφων μέ τήν άποδοχὴ
καὶ τὴν προσκύνηση τοῦ Διαβόλου, τότε ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος
– ὄχι μόνο δὲν θὰ λάβωμεν τὰ διαβολόχαρτα ἀλλ ̓ οὔτε κἂν θὰ τὰ ἐγγίσωμεν» καὶ
στη συνέχεια ἀναφέρει (πάλι ὁ π. Β): «...δὲν παθαίνει τίποτα ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ
νὰ κωδικοποιηθοῦν τά στοιχεία του στις Κρατικές Υπηρεσίες». Ταῦτα γράφει (δηλ.
ὁ π. Β.) καὶ φυσικὰ ἐννοεῖ τὴν Κ.τ.Π. Πῶς τώρα συνδυάζονται οι δύο θέσεις του;
Φάσκει καὶ ἀντιφάσκει;».
Τὰ συμπεράσματα ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες...
***
Θὰ σιωποῦσα, λοιπόν, ἂν περιορίζοντο οἱ ἐπικριτές μου
σὲ διαστρεβλώσεις καὶ χλευασμοὺς τῶν κειμένων μου, ἄλλωστε ἔχω συνηθίσει νὰ μὴ
μοῦ ἀπαντοῦν σὲ αὐτά, ποὺ γράφω, ἀλλὰ σὲ αὐτὰ ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ γράψω. Οταν,
ὅμως, δὲν πρόκειται μόνο γιὰ ἐπικρίσεις ἀλλὰ καὶ γιὰ ἀπροκάλυπτες συκοφαντίες,
ποὺ ἀποσκοποῦν στὸ νὰ μὲ ἐκθέσουν στα μάτια τῶν ἀνθρώπων, ποὺ βρίσκονται κάτω
ἀπὸ τὴν πνευματική μου ευθύνη καὶ μὲ ἐμπιστεύονται, τότε ἔχω ἐπιτακτικὸ χρέος
νὰ ἀποσείσω τὶς συκοφαντίες, παρουσιάζοντας πλέον ὄχι μόνο ἐπιχειρήματα ἀλλὰ
καὶ στοιχεία.
Ἡ συκοφαντία σαλπίζεται μέσω τοῦ διαδικτύου καὶ
ἐπικεντρώνεται στὸ ὅτι διαστρέφω τὸν π. Επιφάνιον, ἀποσιωπώντας τὸ κύριο μέρος
τῆς Ἐπιστολῆς του στον «Ο.Τ.» (φύλλο 755/11-9-1987) μὲ τίτλο «Ο ΒΕΕΛΖΕΒΟΥΛ ΚΑΙ
Ο “Ε.Κ.Α.Μ.”» καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δείχνω ἀσέβεια πρὸς τὸ πρόσωπό του!
Αὐτὰ τὰ διαδίδει κληρικός πρώην πνευματικό τέκνο τοῦ π
Ἐπιφανίου, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ ἔτος 1980 ἐγκατέλειψε τον π. Επιφάνιον (προφανῶς
δείχνοντάς του μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο σεβασμό) καὶ ἐπέλεξε ἄλλον πνευματικό!
Εἶναι ἡ δεύτερη φορά, ποὺ ἀποτολμᾶ αὐτὴ τὴ συκοφαντία.
Τὸν Οκτώβριο τοῦ ἔτους 1997 ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν «Ο.Τ.» (17-10-1997), (σ.σ. τα κείμενα αυτά κάτωθι στα σχετικά άρθρα) μὲ τὴν
ὁποία γιὰ πρώτη φορά, επέλεξε χωρίς ντροπή να ἐμφανισθῆ ὡς ἀμύντωρ τοῦ π
Ἐπιφανίου, ἐπιτιθέμενος ἐναντίον μου μὲ τὴ συκοφαντία τῆς παραποιήσεως τοῦ
φρονήματος τοῦ π Ἐπιφανίου ὡς πρὸς τὸν Ἀντίχριστον, τὸ σφράγισμά του καὶ τὶς
ἐπιπτώσεις του στοὺς ἀνθρώπους. Τότε, στὸ ἴδιο φύλλο τοῦ «Ο.Τ.» (17-10-1997)
δημοσιεύθηκε ἐκτενὴς ἀπάντησή μου καὶ στὸν κληρικὸ αὐτὸν καὶ σὲ τρεῖς
ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ ἀρκοῦντο στὸ νὰ κραδαίνουν τὴν ἐπιστολὴ τοῦ π. Παϊσίου
χωρὶς νὰ ἐπιχειροῦν νὰ τὴν ὑπερασπισθούν θεολογικά, ἀφήνοντας ἔκθετον τὸν Ἅγιο
Γέροντα.
Έγραψα τότε:
«Ὁμολογῶ ὅτι περίμενα πως κάποιοι ἐπικριταί μου θὰ
ἀναφερθοῦν στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ π. Επιφανίου γιὰ νὰ μὲ ἀντικρούσουν. Ποτὲ ὅμως δὲν
φανταζόμουν ὅτι ὁ π. .... θὰ εἶχε τὸ «κουράγιο» νὰ παρουσιασθῆ ἀμύντωρ τοῦ π.
Επιφανίου ἀμφισβητώντας την ειλικρίνεια τῶν γραφομένων μου, δεδομένου ὅτι ἀπὸ
τοῦ ἔτους 1980 (δηλαδὴ ἑπτὰ ὁλόκληρα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ συγγραφὴ τῶν ἄρθρων μου
καὶ τὶς συζητήσεις μου μὲ τὸν π. Επιφάνιο ἐπ' αὐτῶν) αὐτὸς εἶχε ὁριστικά
ἐγκαταλείψει τὸν π. Ἐπιφάνιο καὶ ἀνεζήτησε ἄλλον πνευματικό. Τώρα ἐπικαλεῖται
τὸν τι Ἐπιφάνιο διαβάλλοντας αὐτούς, ποὺ ὑπῆρξαν αὐτήκοοι καὶ αὐτόπτες»!
Ἐπειδὴ ὁλόκληρη ἡ ἐπιστολή μου ἐκείνη εἶναι, ὅπως
προείπα, δημοσιευμένη, εἶναι εὔκολο σε ἐκεῖνον, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ τὴν ἀναζητήση.
Γιὰ νὰ μὴ μακρηγορήσω θὰ ἀρκεσθω νὰ ἐπαναλάβω ἐδῶ κάποια σημεῖα μόνο τῆς
ἐπιστολῆς μου, ποὺ ἀναφέρονται στις προσθῆκες, ποὺ ἔκαμε ὁ π. Ἐπιφάνιος στὰ
χειρόγραφα τοῦ ἄρθρου μου «Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμὸς 666 καὶ ἡ ἀνησυχία τῶν
χριστιανῶν», ἀφοῦ πλέον οἱ περιστάσεις ἀπαιτοῦν, γιὰ νὰ ἀρθῆ ἡ ἐναντίον μου
συκοφαντία, νὰ δημοσιεύσω τις προσθῆκες αὐτές, ὅπως μέ τό χέρι του τις ἔγραψε ὁ
π. Ἐπιφάνιος.
(συνεχίζεται)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
