Σεβασμιώτατε, αγαπητέ Δέσποτα!
Ευλογείτε! Ευχαριστώ για την αγαθή μνήμη.
Το γράμμα σας το έλαβα και με τον ίδιο πατέρα Ι. στέλνω απάντηση. Ο καιρός,
στον οποίο μας έφερε ο Κύριος να ζήσουμε, είναι ταραχωδέστατος – σύγχυση,
ταραχή και αταξία συγκλονίζουν το ακλόνητο, αλλά αυτό ακόμη δεν είναι το τέλος.
Μπροστά υπάρχουν ακόμη πιο δύσκολοι καιροί.
Η Εκκλησία, κατά την υπόσχεση του
Σωτήρος, θα ζει και θα επιτελεί τη μεγάλη και σωτηριώδη διακονία της μέχρι την
τελευταία μέρα της ζωής του κόσμου και γι' αυτό η φωνή της Εκκλησίας μέσω της
ορθής, κατά τους κανόνες, ιεραρχίας είναι η φωνή του Θεού.
Στην Εκκλησία έχουμε πίστη στη φωνή της
Εκκλησίας, όχι σε έναν άνθρωπο, έστω ενάρετο, ούτε σε μια ομάδα προσώπων
ομονοούντων, ούτε σε όνειρα ή σε οράματα. Η Εκκλησία δεν μπορεί να κρυφτεί στο
υπόγειο, καθώς τότε θα σταματήσει να είναι για τον λαό όσα πρέπει να είναι. Γι'
αυτό πρέπει να περιμένουμε την απόφαση του Αγιωτάτου και μόνο τότε να
προσανατολίσουμε τον λαό. Διότι αλλιώς μπορεί να πέσουμε σε αμάρτημα φοβερό
κατά της Εκκλησίας: άθελά μας οργανώνουμε σχίσμα.
Δεν μπορούμε, δεν έχουμε δικαίωμα να
πάρουμε πάνω μας ό,τι δεν μας έχει δοθεί από τον Θεό. Αυτό επιτάσσει το κατά
Θεόν φρόνημα. Αν όμως αρχίσουμε να σκεφτόμαστε κατ' άνθρωπον, τότε θα είμαστε
εντελώς αναπολόγητοι.
Ο Θεός βλέπει την καρδιά του ανθρώπου
και η ζωή του καθενός είναι καθαρή απεικόνιση του τι γίνεται στην καρδιά του.
Το σημείο του σταυρού είναι η μοναδική σφραγίδα που έχει πάνω μας πνευματική
δύναμη. Ο σταυρός μας, η πάλη με την αμαρτία, οι ασθένειες, η συμπάθεια, η
συμπόνια προς τον πλησίον, η ζωή κατά Θεόν - όλα αυτά μαρτυρούν ότι φέρουμε
πάνω μας τη σφραγίδα του Θεού. Τι είναι η τεχνολογία, οι υπολογιστές, η
επιθυμία των ανθρώπων (ακόμα και του εχθρού) να μας υποδουλώσουν στην επιρροή
τους, στη σφραγίδα τους; Ένα τίποτα είναι συγκριτικά με τη μεγάλη σφραγίδα, που
μας έδωσε ο Σωτήρας προς σωτηρία.
Πού είναι η πίστη μας στη σωτηριώδη μας
σφραγίδα; Μυστικά από εμάς μπορούν να μας κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά αυτό δεν θα
έχει καμία δύναμη και αξία: ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός και ο εχθρός εκούσια
θέλει να τον υπηρετεί η ψυχή μας. Εμείς επιλέγουμε τον δρόμο εκούσια, με αγάπη
και επιθυμία.
Να τι απλό παράδειγμα θα κοιτάξουμε:
Ένας άνθρωπος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με την ελπίδα να σηκωθεί από την κλίνη
της ασθενείας, αλλά εκεί του κάνουν θανατηφόρα ένεση αντί της θεραπευτικής. Θα
παρουσιαστούν στον Θεό τόσο ο κεκοιμημένος όσο και αυτός που τον βοήθησε να
πεθάνει. Πώς θα κριθούν; Πόσοι διάκονοι του Θεού πέθαναν στα δύσκολα χρόνια με
βίαιο απαγχονισμό και όλοι λογίζονται ως μάρτυρες, ενώ οι αυτόχειρες
καταστρέφονται στην αιωνιότητα; Να που το ίδιο συμβαίνει καθημερινά στη ζωή.
Κάποιοι θα ζήσουν μέχρι αυτή την ανοιχτή
επιλογή: ή πίστη ή ψωμί. Αλλά η επιλογή του δρόμου της ζωής (ή πίσω από τον Θεό
ή κατά του Θεού) γίνεται στη ζωή κάθε ανθρώπου και πριν και τώρα και μέχρι το
τέλος των ημερών της ζωής. Μόνο που στη ζυγαριά δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί ένα
κομμάτι ψωμί. Αλλά κι αυτός ο καιρός θα έρθει. Πότε; Κύριος οίδε! Όσο
περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν τη ζωή κατά του Θεού, τόσο γρηγορότερα
πλησιάζει η τελική επιλογή. Η γη θα σταματήσει να γεννά ψωμί, λόγω της κακίας
όσων ζουν πάνω της. Όλη η φύση βοά προς τον Θεό για τις ανθρώπινες ανομίες. Ο
αγρός της ζωής θα γεμίσει αγκάθια και χορτάρια, αλλά εμείς είμαστε εργάτες σε
αυτό τον αγρό, εργάτες στο χωράφι του Θεού.
Το πνεύμα του Θεού πρέπει να φυλάξουμε,
αυτό είναι χαρά, ειρήνη, αγάπη, εγκράτεια κ.λπ., εν Θεώ και κατά Θεόν. Μόνο
αυτό θα μείνει ανέγγιχτο από την τελική φωτιά και μόνο αυτό θα μαρτυρά για την
επιλογή της καρδιάς μας, ενώ οι ταυτότητες, τα διαβατήρια, οι αριθμοί, οι
σφραγίδες θα καούν όλα και δεν θ' αφήσουν ίχνος.
Ναι, αναμφίβολα ο κόσμος σε τελική
ταχύτητα τρέχει προς το τρομερό κριτήριο. Η μάχη είναι ορατή και οφθαλμοφανής,
όμως είναι μάχη για την ψυχή και όχι για κάτι άλλο. Και χωρίς τη δική μας
συμμετοχή, όλα αυτά συμβαίνουν και τώρα - πόσω μάλλον στο τελικό στάδιο, όταν
θα πρέπει να δώσουμε απάντηση στο «πώς πιστεύουμε;».
Δικό μας καθήκον είναι να διαφυλάξουμε
την Εκκλησία από το σχίσμα και τις αιρέσεις.
***
Αγαπητή εν Κυρίω Μ. Π.
Στο άγιο Ευαγγέλιο υπάρχει μια σχετική
απάντηση του Σωτήρα σε μια ερώτηση, που επιχειρούσε να Τον «πειράξει»: «Ἀπόδοτε
τα Καίσαρος Καίσαρι και τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ».
Το διαβατήριο κι οι ταυτότητες είναι
κάτι ανθρώπινα, ο Θεός χρειάζεται μόνο την καρδιά μας. Αν ζούμε στην κοινωνία
μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να υποτασσόμαστε στους νόμους της κοινωνίας. Πάρτε
και το διαβατήριο και τη σύνταξη – είναι η φροντίδα του Κυρίου για σας, για να
έχετε υποστήριξη στα γηρατειά σας.
***
Δούλη του Θεού Β.!
Να που την αμαρτία κανείς δεν τη φοβάται πρωτίστως αυτοί που σπέρνουν
φόβους και ταραχή στις ψυχές των απλών ανθρώπων. Μα τι σχέση έχει το διαβατήριο
με τη σωτηρία;
Επιπλέον, λάβετε υπόψη σας και το εξής: στο παλιό διαβατήριο απεικονιζόταν
το μασωνικό σύμβολο και το είχαν όλοι – και οι απλοί και οι ψευδόσοφοι, Τώρα
στο διαβατήριο απεικονίζεται ο άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, αλλά μας
συμβουλεύουν να μην το πάρουμε, σκορπίζοντας παντού ταραχή.
Ένα θα σας πω: μόνο την αμαρτία πρέπει να φοβάστε, τα έγγραφα είναι δουλειά
του κράτους, αφού ζούμε
στη γη. Ο Κύριος από εμάς περιμένει ορθή πίστη από την ψυχή, αλήθεια από τη
γλώσσα και ακεραιότητα από το σώμα. Να σώζεστε.
***
Αγαπητέ εν Κυρίω Α.!
Το αίτημα για προσευχή θα το εκπληρώσω.
Τι να περιμένουμε τους έσχατους καιρούς, αφού η δική μας έσχατη ημέρα θα
έρθει νωρίτερα. Γι' αυτό να ζείτε κατά τον λόγο των αγίων Πατέρων, ενθυμούμενος
τη δική σας έσχατη ημέρα. Τότε και το κάπνισμα θα κόψετε και τη σκέψη του ποτού
θα διώξετε, αν πράγματι φοβάστε τους έσχατους καιρούς. Γιατί όλο φλυαρία είναι
όλοι, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει ίχνος φόβου Θεού. Ορίστε, φοβόμαστε τον εχθρό
και τη σφραγίδα του, αλλά οι ίδιοι τον υπηρετούμε με ζήλο.
Ο Θεός να σας δώσει σοφία και να στερεώσει μέσα σας τη μνήμη θανάτου, τον
φόβο του Θεού και την ενθύμηση της μετά τον τάφο ζωής.
(συνεχίζεται)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου