 |  |
Ἀθήνα 13 Νοεμβρίου 2023
Πρός
Τήν «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)
καί τόν ἀξιότιμον Πρόεδρον κ. Ἰωάννην Γ. Θαλασσινόν
Ἐνταῦθα.
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε, χαίρετε πάντοτε!
Ἀνέγνωσα τό μήνυμα τῆς Ἑνώσεώς σας πού μοῦ ἐστείλατε (μέ ἡμερομηνία 08-11-2023), παρ’ ὅτι αὐτό ἤδη το εἴχατε διασκορπίσει σέ πολλά ἱστολόγια, ταὐτόχρονα μέ τήν ἀποστολή του σέ μένα. Καθυστέρησα λίγες μέρες, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐστάλη τήν ἡμέρα ἐνάρξεως τῆς Πανηγύρεως τοῦ Παρεκκλησίου μας τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί τήν προπαραμονή τῆς δίκης μου καί τῆς Πρεσβυτέρας μου γιά τήν ἀντικρατική στάση μας ἔναντι τῆς ἀπάτης τοῦ covid-19.
Δέν γνωρίζω ἄν εἶναι τυχαία ἡ ἐπιλογή τῆς ἡμερομηνίας τῆς διαμαρτυρίας σας, ἤ στοχευμένη, τήν προπαραμονή τῆς Δίκης μας (10 Νοεμβρίου2023) γιά νά ἀποτραπῇ ἡ συμπαράσταση τῶν ἀνθρώπων, δεδομένου ὅτι ἡ ἐκπομπή μου, στήν ὁποία ἀναφέρεσθε ἔγινε στίς 24 Σεπτεμβρίου 2023! Θά ἤθελα νά βάλω καλό λογισμό ὑπέρ τῆς τυχαίας ἐπιλογῆς τῆς ἡμερομηνίας ἀλλά μέ ἐμποδίζει ἡ συγχορδία ἀρκετῶν ἱστολογίων, τά ὁποῖα ἀπό τήν ἑπομένη τῆς ἀναγγελίας τῆς ἡμερομηνίας τῆς δίκης, τήν Κυριακή (05-11-2023), ἐνορχηστρώθηκαν ἐναντίον μου, παρουσιάζοντας ἐπιστολή 2 ἁγιορειτῶν, στήν ὁποία ἔχω δώσει ἀπάντηση ἀπό τίς 20 Μαΐου τοῦ 2011! Ὅμως, ἐπιθυμῶ νά ὑπερισχύσῃ ὁ καλός λογισμός μου ὅτι ἡ διαμαρτυρία σας ἐστάλη σέ χρόνο καί σέ συνδυασμό μέ τήν ἀναπαλαιωμένη ἐπιστολή τῶν ὡς ἄνω ἁγιορειτῶν.
Ἐν πρώτοις ὀφείλω νά ἐπιβεβαιώσω ὅτι ὁ ἀείμνηστος π. Νικόδημος Μπιλάλης οὐδέποτε παρεδέχθη ὅτι εἶχε κάποια ἀνάμειξη στήν συγγραφή τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ ἁγίου Παϊσίου «Σημεῖα τῶν καιρῶν». Ὡστόσο καί σεῖς ὁμολογεῖτε ὅτι ἀπό τοῦ ἔτους 1997, στό βιβλίο μου «Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμός 666 καί ἡ ἀνησυχία τῶν Χριστιανῶν» ἀναφέρθηκα, ὅπως γράφετε: «χωρίς ὅμως τότε νά κατονομάζει (δηλαδή ἐγώ) τόν π. Νικόδημο, παρότι ‘’φωτογραφιζόταν’’ ἀπό τά συμφραζόμενα. Αὐτό τό γεγονός εἶχε λυπήσει τόν π. Νικόδημο, ἀλλά, ἐπειδή δέν ἀναφερόταν τό ὄνομά του, ἔκρινε σκόπιμο νά μή δώσει συνέχεια». Γιατί, ἄραγε, ὁ π. Νικόδημος δέν ἤθελε νά δώσῃ συνέχεια; Γιατί τότε ζοῦσε ὁ π. Μᾶρκος Μανώλης καί ἡ μαρτυρία ἐκείνου ἦταν πού μοῦ εἶχε δώσει τήν πληροφορία καί διαβεβαίωση. Τήν διαβεβαίωση, μάλιστα, τοῦ π. Μάρκου εἶχα ἀναφέρει στίς 14 Μαϊου 1996, μέ ἐπιστολή μου πρός τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Νικοπόλεως Μελέτιον (ὁ ὁποῖος μέ δική του Ἐπιστολή μοῦ ζητοῦσε τήν γνώμη μου περί τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ ἁγίου Παϊσίου), δηλαδή ἕνα χρόνο πρίν ἐκδοθῇ σέ γ΄ ἔκδοση τό βιβλίο μου, μέ τήν ἀναφορά μου σέ «ἁγιορείτη μοναχό, πού διαμένει στήν Ἀθήνα».
Ὑπῆρχε, ἄλλωστε λόγος νά ἐμπλέξω τόν π. Νικόδημον χωρίς λόγο, σέ ἕνα θέμα, τό ὁποῖο, ἐκτός τῶν μαρτυριῶν, πού ἐδημοσίευσα καί θά δημοσιεύσω, βοᾶ ἀπό μόνο του ὅτι θεολογικῶς πάσχει ἡ φερομένη μέ τόν γραφικό χαρακτῆρα τοῦ ἁγίου Ἐπιστολή; Ἕνας ἦταν ὁ λόγος: Ἡ ἀπεμπλοκή τοῦ ἁγίου Παϊσίου ἀπό τό ἀθεολόγητο περιεχόμενο τῆς Ἐπιστολῆς, διότι εὐλαβοῦμαι τόν ἅγιο τόσο, ὅσο κανείς ἐκ τῶν φερομένων ὡς ὑποστηρικτῶν του μπορεῖ νά φαντασθῇ!
Ἡ συζήτησή μου μέ τόν π. Νικόδημον Μπιλάλην ἔγινε τό πρωί τῆς Παρασκευῆς 11 Ἀπριλίου τοῦ 2014, κατόπιν προτροπῆς τοῦ ἐξ Ἀρμενίας Ἱερομονάχου π. Ἱερωνύμου Μαγιλιάν (ὁ ὁποῖος εἶχε ἀνάδοχον τόν π. Νικόδημον). Ὅπως προεῖπα, ὁ π. Νικόδημος ἀρνήθηκε ὅτι ἐκεῖνος προκάλεσε τήν Ἐπιστολή, ὡστόσο ἔδειξε τήν διάθεσή του νά διορθώσῃ τό κλῖμα πού εἶχε δημιουργηθεῖ ἐναντίον μου, ἀλλά δέν πρόλαβε. Ὁ π. Ἱερώνυμος τοῦ εἶπε τότε –προφητικά, ὅπως ἀπεδείχθη– ὅτι ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι μικρός καί πρέπει νά σπεύσῃ νά μέ ἀποκαταστήσῃ, ἀλλά ὁ π. Νικόδημος χαριτολογών τοῦ ἀπήντησε ὅτι οἱ Γεροντάδες στό Ἅγιον Ὄρος τοῦ εἶπαν ὅτι θά φθάσῃ 105 ἐτῶν! Δυστυχῶς ἔφυγε στις 04-06-2014! Ἡ συνομιλία μας αὐτή ἔχει μαγνητοφωνηθεῖ καί δέν μᾶς χρειάζεται ἡ μαρτυρία κάποιου ἄλλου αὐτηκόου, ὁ ὁποῖος, ἐξ ἄλλου, δέν ὑπῆρξε στόν χῶρο τῆς συζητήσεως, ἐκτός καί ἄν λειτουργοῦσε σέ ἄλλο Γραφεῖο ἀνοικτή ἀκρόαση μέ τό Γραφεῖο τοῦ π. Νικοδήμου! Σύντομα θά ἀναρτηθῇ ἡ συνομιλία καί θά ἐπικυρωθοῦν τά γραφόμενά μου, διότι ἔχει ἐπικρατήσει ἡ τακτική στούς συκοφάντες μου νά μέ παρουσιάζουν ψευδόμενον.
Ὡς πρός τήν ὄντως συμμετοχή ἤ ὄχι τοῦ π. Νικοδήμου στήν δημιουργία τοῦ κειμένου τοῦ ἁγίου Παϊσίου, πλήν τῆς διαβεβαιώσεως τοῦ π. Μάρκου –πού μοῦ εἶναι ὑπέρ ἀρκετή– θέλω νά ἐρωτήσω:
Γνωρίζετε ὅτι τό κείμενο τοῦ ἁγίου δέν προέκυψε ὡς ἀπόφανση τοῦ ἁγίου, ἀλλά ὡς ἀπάντηση στό κείμενό μου «Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμός 666 και ἡ ἀνησυχία τῶν Χριστιανῶν», πού δημοσιεύθηκε σέ συνέχειες ὡς Ἐπιφυλλίδα τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» ἕως τῆς 20ης Φεβρουαρίου τοῦ 1987;
Ἀπό τό περιεχόμενό του φαίνεται καθαρά ἄν πρόκειται γιά ἐξαγγελία ἤ γιά ἀπάντηση σέ θέσεις, πού διατυπώθηκαν ἀπό κάποιον. Τό κείμενο τοῦ ἁγίου Παϊσίου ὡς ἀπάντηση ἔρχεται σέ χρόνο ρεκόρ ἀπό τῆς δημοσιεύσεως τῆς τελευταίας συνεχείας τοῦ ἄρθρου μου. Ἔρχεται το Σάββατο τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, στίς 7 Μαρτίου τοῦ 1987! Ἄραγε, λοιπόν, ποιός ἄλλος ἦταν αὐτός πού ἐνημέρωσε τάχιστα τόν ἅγιο Παΐσιο γιά τό δημοσίευμά μου ὥστε νά ἀπαντήσῃ ἀστραπιαῖα (και, μάλιστα, μέ παραπομπές στό Ὡρολόγιο και σέ σελίδες του, ἀλλα καί με ἀποσπάσματα ἄλλων κειμένων), ἀφοῦ ὁ π. Νικόδημος ἐμφανίζεται χρονικά ὡς ὁ πρῶτος πού ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τήν Ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Παϊσίου καί κατά την ὁμολογία του κατά την συζήτησή μας κατέχει το πρωτότυπο;
Στήν ἐναντίον μου πρόσφατη Ἐπιστολή τῶν δύο ἁγιορειτῶν ὑποσημειώνεται ὅτι «Τέλος ἐπαναλαμβάνομε τήν διάθεσίν μας διά διάλογον πρός ἀνάδειξιν τῆς ἀληθείας –παρά τήν μεγάλην ἔλλειψιν χρόνου. Μόνον τόν παρακαλοῦμε (δηλαδή, ἐμένα), ἐπειδή στερούμεθα προσβάσεως στό διαδίκτυο, νά μᾶς κοινοποιῆ τάς ἀπαντήσεις του, διά νά μήν τάς λαμβάνωμε πολύ καθυστερημένα ἀπό ἄλλους». Ἐάν, λοιπόν, οἱ ἁγιορεῖτες ἀκόμη και σήμερα στεροῦνται ταχίστης ἐνημερώσεως καί ἀπό τό τάχιστο διαδίκτυο καί ἐνημερώνονται βραδέως ἀπό ἄλλους, πῶς ἐπρόλαβε ὁ ἅγιος Παΐσιος, πού εἶχε πολύ περισσοτέραν «προσευχῆς ἀσχολίαν», ἔλαβε τόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» τῆς 20ης Φεβρουαρίου 1987 (πού γιά νά φθάσῃ τότε στό Ἅγιον Ὄρος ἤθελε τοὐλάχιστον 20 ἡμέρες, φαντασθῆτε πόσες ἡμέρες χρειαζόταν μέχρι να φθάσῃ στό Ἀσκητήριο τοῦ ἁγίου Γέροντος), τόν ἐδιάβασε ἄμεσα καί ἐσπευ- σμένως καί ἀπήντησε μέ βιβλιογραφική ἐνημέρωση στίς 7 Μαρτίου 1987(!), χωρίς μεσολάβηση ἄλλου ἀνθρώπου; Ἀφήνω τούς ἀναγνῶστες νά κρίνουν.
Πέραν, ὅμως, ὅλων αὐτῶν, τό κυριώτατο θέμα δέν εἶναι τά περί τήν ἐπιστολήν τοῦ ἁγίου Παϊσίου ἀλλά ἡ ἐσφαλμένη Θεολογία της. Περί αὐτῆς ἄς ἀποφανθῇ σύνολον τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπως ἀπεφάνθη γιά τήν Θεολογική Ὀρθότητα τοῦ ὑπερασπιστικοῦ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου βιβλίου μου «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΧΡ. ΓΙΑΝΑΝΑΡΑΣ». Τό πρόσωπό μου εὔκολα ἐξουδετερώνεται, ἡ Ἀλήθεια, ὅμως, τῆς Θεολογίας, ποτέ!
Ἐπιφυλλάσσομαι νά ἀναγνώσω μέσῳ τοῦ διαδικτύου τήν ἀλληλογραφία μου μέ τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Νικοπόλεως Μελέτιον, κάτι πού ἀπέφυγα ἀπό τοῦ ἔτους 1997, ἐπειδή ὑπερβαλλόντως με τιμᾶ, καί νά την δημοσιοποιήσω, ὅπως καί θά καταθέσω καί φωτοτυπική ἀπεικόνισή της πρός ἀνάπαυσιν τῶν καχυπόπτων.
Στούς δύο ἁγιορεῖτες, πού πιθανόν ἔγιναν αἰτία τῆς ἐπιστολῆς σας, θά ἀπαντήσω καταλλήλως, ἄν και ἔπρεπε να κατανοήσουν την ἀπάντησή μου τοῦ ἔτους 2011.
Μέ εὐχές γιά τό Ἅγιον Σαρανταήμερον
Διατελῶ μετά τιμῆς καί ἐν Χριστῷ ἀγάπης
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Γ΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Δ΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (E΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (ΣΤ΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Ζ΄ Μέρος)
O Όσιος Παϊσιος και οι νέες ταυτότητες (απαντήσεις σε ερωτήσεις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου