ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΛΙΒΕΛΛΟ

''Εἶπον ὑμίν ἤδη καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν;''

Ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος ἀπέστειλε στὸν “Ο.Τ.” τὴν ἀνωτέρω Ἐπιστολὴ 23 Ἁγιορειτῶν (καὶ ὄχι ἀπʼ εὐθείας οἱ Ἁγιορεῖται) μὲ τὴν ἐπισήμανση ὅτι “ἐπιθυμοῦν διακαῶς τὴν δημοσίευσίν της, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος”!

Εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ –ἡ πρώτη τὸ 1997– ποὺ προωθεῖ ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν στὴν ἐφημερίδα, κατόπιν ἐκστρατείας συλλογῆς ὑπογραφῶν ἐναντίον τῶν γραφομένων μου, ἐκδηλώνοντας ἀπρόκλητη καὶ συστηματικὴ ἐμπάθεια στὸ πρόσωπό μου, χωρίς, συνάμα, νὰ λαμβάνη ὑπʼ ὄψη του καμμία ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις μου.

Εὐλαβούμενος τὴν ἰδιότητα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων παραβαίνω τὴν ὑπόσχεσή μου νὰ μὴ συνεχίσω τὴν συζήτηση κωφῶν καὶ ἐπανέρχομαι ἐπὶ τοῦ θέματος “Ἀντίχριστος, χάραγμα , Κάρτες” κ.τ.ο.

Ὡστόσο, δὲν μπορῶ νὰ κρύψω τὴ δυσφορία μου γιὰ τὴν ἐνασχόλησή μου αὐτή, ἀλλὰ καὶ τὴ θλίψη μου γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἄνθρωποι ἀφιερωμένοι στὸ Θεὸ καὶ μάλιστα μαθηταὶ τοῦ Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου, ποὺ ἐτόνιζε πάντοτε τὸ νὰ ἔχουμε “καλὸν λογισμὸν” γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας, συνέγραψαν αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν ἐπιστολή.

Ἡ ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, 15 ἔντυπες σελίδες(!) ἀναμηρυκάζει τὰ ὅσα ἔγραφε τὸ 1997 ἡ ἐπιστολὴ ἄλλων πέντε Ἁγιορειτῶν, στὴν ὁποία ἔχω δώσει ἀπάντηση ἀπὸ τότε.

Πρῶτος ὑπογράφων τὴν τωρινὴ ἐπιστολὴ εἶναι ὁ Ἱερομόναχος Ἀρσένιος, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου “Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου, Παναγούδα” ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε καὶ τὴν –σχεδὸν ταυτόσημη– ἐπιστολὴ τοῦ 1997, ποὺ δημοσιεύθηκε στὶς 17– 10–1997 στὸν “Ο.Τ.” μαζὶ μὲ τὴν δική μου ἀπάντηση.

Θὰ ἀρκοῦσε, λοιπόν, ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεώς μου, ἡ ἐπαναδημοσίευση τῆς ἀπαντήσεως τοῦ 1997 – στὴν ὁποία καὶ παραπέμπω τὸν ἐνδιαφερόμενο ἀναγνώστη – ἂν ἡ νέα ἐπιστολὴ δὲν περιεῖχε καὶ στοιχεῖα, ποὺ πλήττουν (πέραν τῆς ἀξιοπιστίας μου καὶ τοῦ προσώπου μου) τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημά μου, ἀφοῦ μέσω αὐτῆς κατηγοροῦμαι εὐθέως ἐπὶ κακοδοξία!

Λυποῦμαι βαθύτατα καὶ διερωτῶμαι πῶς, πνευματικοὶ ἄνθρωποι, στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐπι βάλλουν τὶς ἀπόψεις τους, δὲν δι στάζουν νὰ σπιλώσουν, μὲ τὴν βαρύτερη γιὰ Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ κατηγορία τῆς κακοδοξίας, ἕνα Πρεσβύτερο τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖον οὔτε κατʼ ὄψιν γνωρίζουν, ἀλλὰ καὶ τὰ γραπτά του ἀγνοοῦν, ὅπως οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν: “Πρόχειρα καὶ ἐπιγραμματικὰ θὰ ἐπισημάνωμεν ὀλίγα ἐκ τῶν σοβαρωτέρων ὀλισθημάτων του, ἐπὶ τῇ βάσει μερικῶν παλαιῶν σημειώσεών μας ἐκ τῶν κειμένων του, καθὼς καὶ μιᾶς φωτοτυπίας παλαιοτέρου ἄρθρου του, τὰ ὁποῖα ἐπὶ τοῦ παρόντος ἔχομε στὰ χέρια μας”!

Ἀγνοοῦν, δηλαδή, καὶ τὸ βιβλίο μου “Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμὸς 666 καὶ ἡ ἀνησυχία τῶν Χριστιανῶν”, καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὅσων ἔχω γράψει ἐκ τῶν ὑστέρων. Ὁ δὲ π. Ἀρσένιος ἀγνοεῖ ἀκόμη καὶ τὴν ἀπάντηση, ποὺ ἔδωσα καὶ σὲ κεῖνον τὸ 1997 μέσω τοῦ “Ο.Τ.” Γνωρίζουν ὅμως “τὴν σωρείαν τῶν ἀναιρέσεων”, ποὺ ἔχω δεχθῆ “τόσον τὸ 1986 ὅσον καὶ τὸ 1996–1997, ὅταν εἶχα δημοσιεύσει τὰ ἀπαράδεκτα κείμενά” μου!

Γνωρίζουν τὰ κείμενά μου ἀπὸ τὶς ἀναιρέσεις τῶν ἐπικριτῶν μου, γιατί εἶναι βέβαιοι ὅτι οἱ ἐπικριταί μου ἔχουν δίκιο! Γνωρίζουν ἀκόμη, ὅπως γράφουν, καὶ τὴ μυθιστορηματικὴ τάχα ἀναίρεση, ποὺ ἔκαμε ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος μὲ τίτλο “Μὲ τὸ “ἀρνίον” ἢ μὲ τὸ “θηρίον;”. Ἡ ἀναίρεση ἔγινε στὸ ἄρθρο μου “Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;” (Ο.Τ. 14–1–2011), τὸ ὁποῖο –χωρὶς νὰ τὸ διαβάσουν– τὸ χαρακτηρίζουν “κακόδοξο”, ἐνῶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος τὸ χαρακτήρισε “περισπούδαστον”, παρʼ ὅτι συντάσσεται μὲ τὶς πολιτικὲς ἀπόψεις των στὸ θέμα τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη!

Μὲ ὑβρίζουν ὅτι ἔχω “ἔπαρσιν καὶ γαυρίαμα”, ὅτι παριστάνω τὸν “Ἄτλαντα” ὅτι “ἐσυκοφάντησα καὶ συκοφαντῶ τὸν π. Παΐσιον” καὶ ἄλλα, χωρὶς νὰ προσάγουν ἐπιχειρήματα, ἀλλὰ μόνο λάσπη, ἀφοῦ διαστρεβλώνουν τὸ νόημα τῶν γραφομένων μου. Καὶ ὕστερα ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ μὲ κατηγοροῦν ὅτι μιμοῦμαι Γκαιμπελικὲς μεθόδους!

Θὰ προσπαθήσω ἐπιγραμματικὰ νὰ σημειώσω κάποιες παρατηρήσεις, ἀφοῦ, ὅπως προεῖπα, λεπτομερῆ ἀπάντηση ἔδωσα μὲ τὴν ἐπιστολή μου τοῦ 1997, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς πρόσφατες ἀπαντήσεις μου στοὺς π. Λάμπρον Φωτόπουλον καὶ π. Ἰωάννην Φωτόπουλον καὶ μὲ τὴ δημοσίευση τῶν χειρογράφων προσθηκῶν τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου στὰ γραπτά μου καὶ τὴν ἀντιβολὴ ἀλλὰ καὶ τὸν λεπτομερῆ σχολιασμό τους.

1. Οἱ σεβαστοὶ Πατέρες ἀφιερώνουν 8 (ὀκτώ!) σελίδες τῆς ἐπιστολῆς τους, γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν τοὺς ἀναγνῶστες μὲ τὴν παράθεση πολλῶν ὀνομάτων –κληρικῶν καὶ λαϊκῶν–, οἱ ὁποῖοι ἔχουν δηλώσει ὅτι δὲν πρέπει νὰ λάβουμε Κάρτα ἢ Ταυτότητα, ἐὰν ἔχη τὸν ἀριθμὸν 666 ἢ σύμβολα τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὴν δική μου ὅμως δήλωση ὅτι ὄχι ἁπλῶς δὲν θὰ λάβω τέτοια ταυτότητα, ἀλλὰ καὶ θὰ πολεμήσω τὴν παραλαβή της, ἂν ἔχη διακριτικὰ καὶ σύμβολα τοῦ Ἀντιχρίστου τὴν ἀποσιωποῦν, παρʼ ὅτι τὴν ἔχω πλειστά κις ἐπαναλάβει καὶ γραπτῶς καὶ προφορικῶς (σὲ videos καὶ ἠχογραφημένες ὁμιλίες μου). Καὶ ὄχι μόνο τὴν ἀποσιωποῦν, ἀλλὰ καὶ τὴν στρέφουν ἐναντίον μου γράφοντες ὅτι πρόκειται “διὰ διαφορετικὴν καὶ ἀντιφατικὴν τοποθέτησιν τοῦ π. Β. ἔναντι τοῦ 666· ἄλλοτε μὲν θεωροῦντος αὐτὸ ὡς παντελῶς ἀθῶον καὶ ἄλλοτε δαιμονικὸν σύμβολον τὸ ὁποῖον θὰ πολεμήση”!

Σʼ αὐτὴ τὴ συγκεκριμένη αἰτίαση ἔχω ἀπαντήσει ἀπὸ τοῦ 1997 μέχρι σήμερα, σχεδὸν σὲ κάθε ἐπικριτή μου. Ἡ πιὸ πρόσφατη ἀπάντηση δόθηκε μέσω τοῦ “Ο.Τ.” στὸν π. Νεκτάριο Ζιόμπολα.

Δὲν εἶναι, ὅμως, δυνατὸν νὰ ἐπαναλαμβάνομαι ἐπʼ ἄπειρον στὰ γραπτά μου. Οἱ ἐπικριταί μου ἐναλλάσσονται καὶ δίδουν τὴν ἐντύπωση πὼς συνεχῶς ἀνακαλύπτουν νέα τρωτὰ στὰ κείμενά μου, ἐνῶ στὴν οὐσία, μὴ ἔχοντες ἐπιχειρήματα, ἀναμασοῦν ὁ ἕνας τὰ τοῦ ἄλλου, χωρὶς νὰ κάνουν τὸν κόπο νὰ διαβάσουν τὶς ἀπαντήσεις μου, ἀφοῦ ἐπιδίωξή τους εἶναι νὰ μὲ θεωροῦν κακόδοξον! Θεωροῦν δὲ χριστιανικὴ διαλεκτικὴ τὸν “κωφὸν” μονόλογόν τους αὐτόν, δοκοῦντες ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται”!

Τὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι ὅτι παρουσιάζουν τὸν Κατάλογο τῶν ὀνομά των αὐτῶν, ποὺ ἐδήλωσαν, ὅπως καὶ ἐγώ, ὅτι δὲν θὰ πάρουν Κάρτα ἢ ταυτότητα μὲ σύμβολα, ποὺ προκαλοῦν τὴ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν πιστῶν, ὡς Κατάλογο ἀνθρώπων ποὺ συντάσσονται μαζί τους, ἐνῶ κάθε ἄλλο μαρτυρεῖ αὐτὸς ὁ Κατάλογος. Μαρτυρεῖ ὅτι, ἐφʼ ὅσον ἀποδειχθῆ ὅτι ὑπάρχουν αὐτὰ τὰ σύμβολα τότε μόνο θὰ πολεμήσουμε, ὄχι ὅτι αὐτὰ τὰ σύμβολα ὑπάρχουν ἤδη “σώνει καὶ καλὰ” ἐπειδὴ οἱ “ἀντιρρησίες συνειδήσεως” θέλουν νὰ πιστεύουν καὶ διακηρύσσουν ὅτι ἤδη ὑπάρχουν!

2. Ποιὰ εἶναι “ἡ σωρεία τῶν ἀναιρέσεων”, ποὺ εἶχα δεχθεῖ τὸ 1986 γιὰ τὰ ὅσα ἔγραψα περὶ Ἀντιχρίστου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ, ποὺ δὲν πρέπει νὰ τὰ ἔχω λησμονήσει; Ὑπῆρξαν μόνο προφορικὲς ἐνστάσεις καὶ κάποια ἐρωτήματα καὶ γιʼ αὐτὸ ἔγραψα τὴν “Δευτερολογία” μου, παρακινηθεῖς ἀπὸ τὸν π. Ἐπιφάνιον, ποὺ ἐμπλούτισε τὴν “Δευτερολογία” μου μὲ τὶς προσθῆκες του, βεβαίως, ὄχι γιὰ νὰ συνταχθῆ μὲ τοὺς ἐπικριτάς μου, ἀλλὰ γιὰ νὰ διευκρινισθοῦν περισσότερο οἱ θέσεις μου. Τὸ κρίσιμο ἐρώτημα ἐν προκειμένῳ εἶναι: Γιατί ὅλοι αὐτοὶ οἱ σήμερον λαλίστατοι δὲν ἐπεχείρησαν νὰ μὲ ἐπικρίνουν καὶ νὰ μὲ καταδικάσουν τὸ 1986, 1987, 1988, ἀλλὰ περίμεναν πρῶτα νὰ κοιμηθῆ ὁ π. Ἐπιφάνιος καὶ θυμήθηκαν νὰ μὲ πολεμήσουν μετὰ ἀπὸ 10 χρόνια(!) τὸ 1996;

3. Μὲ κατηγοροῦν μὲ τρία ἐρωτηματικά(!) οἱ Ἁγιορεῖται γιὰ τὴν “διὰ κολοβώσεως φοβερὰν διαστροφὴν τοῦ χωρίου τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου (βιβλ. Ε,ΧΧΧ,1) ὥστε νὰ “κατοχυρώσω” διʼ αὐτοῦ τὰ διαμετρικῶς ἀντίθετα ὅσων ὁ Ἅγιος ὑποστηρίζει!”. Δημιουργοῦν ἐντυπώσεις, χωρίς, ὅμως, νὰ μᾶς παραθέσουν τὴ δική τους μὴ διεστραμμένη ἐκδοχὴ καὶ χωρὶς νὰ κάνουν τὸν κόπο νὰ ἐρευνήσουν τὸ κείμενο στὴν πηγή του, γιὰ νὰ διαπιστώσουν ὅτι, ὄχι μόνο δὲν τὸ διέστρεψα, ἀλλὰ καὶ ἀπεσιώπησα στοιχεῖα τοῦ κειμένου, ποὺ συνηγοροῦν μὲ τὶς τοποθετήσεις μου, ὅπως ὅτι “ἐν πᾶσι τοῖς σπουδαίοις καὶ ἀρχαίοις ἀντιγράφοις τοῦ ἀριθμοῦ τούτου κειμένου, καὶ μαρτυρούντων αὐτῶν ἐκείνων τῶν κατʼ ὄψιν τὸν Ἰωάννην ἑωρακότων, καὶ τοῦ λόγου διδάσκοντος ἡμᾶς, ὅτι ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου κατὰ τὴν τῶν Ἑλλήνων ψῆφον διὰ τῶν ἐν αὐτῷ γραμμάτων”. Δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἐτόνισα στὸ βιβλίο μου καὶ ὑπογράμμισε ὁ π. Ἐπιφάνιος “γιατί “σώνει καὶ καλὰ” μεταφράζουμε τὸν ἀριθμὸ μὲ τρία 6 καὶ ὄχι ὅπως γράφει ἡ Ἀποκάλυψη “χξστ”;

Γιατί δὲ ἀποσιωποῦν συστηματικὰ τὸ ἄλλο χωρίο τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου, ποὺ παρέθεσα στὸ ἀρχικὸ κείμενο τοῦ 1986, τὸ ὁποῖο αὐτὸ καὶ μόνο τὰ λέει ὅλα; “Ἀσφαλέστερον οὖν καὶ ἀκινδυνότερον, τὸ περιμένειν τὴν ἔκβασιν τῆς προφητείας, ἢ τὸ καταστοχάζεσθαι καὶ καταμαντεύεσθαι ὀνόματος· τυχὸν δὲ ἐπὶ πολλῶν προσώπων εὑρεθῆναι δυναμένου αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ… Εἰ γὰρ πολλά ἐστι τὰ εὑρισκόμενα ὀνόματα, ἔχοντα τὸν αὐτὸν ἀριθμόν, ποῖον ἐξ αὐτῶν φορέσει ὁ ἐρχόμενος, ζητηθήσεται” (βιβλ. Ε, ΧΧΧ, 3) Καὶ μὴ μοῦ εἰποῦν πάλι ὅτι κολόβωσα τὸ χωρίο ἐπειδὴ βλέπουν ἀποσιωπητικά, διότι δὲν εἶναι δικά μου, ἀλλὰ τοῦ χειρογράφου, ποὺ διέσωσε τὸ κείμενο τοῦ Ἁγίου στὰ Ἑλληνικά.

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ