Ὁ Βεελζεβούλ
καί ὁ«Ε.Κ.Α.Μ.»11-9-87
Ἀρχιμ.
Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου
Κύριε Διευθυντά ·
Διά τῆς παρούσης δέν σκοπεύω νά διαπραγματευθῶ τό θέμα περί ἀντιχρίστου ἤ περί
τοῦ ἀριθμοῦ 666 κ.τ.τ. ἐπιγραμματικῶς θά σημειώσω δύο-τρεῖς σκέψεις εἰς
ἀπάντησιν ἐπιστολῆς φίλου Ἱερέως ἐκ Μακεδονίας. Οὗτος μοῦ ἔστειλε πρό
καιροῦ φωτοτυπίαν ἑνός περιέργου σχήματος, τό ὀποῖον, τιθέμενον ἔμπροσθεν
κυρτοῦ κατόπτρου, ἐδείκνυεν, οὔτε ὀλίγον οὔτε πολύ, μίαν διαβολικήν μορφήν, τήν
ὀποίαν «ἔστεφεν»ὁ ἀριθμός 666. Μοῦ ἔγραφε δέ ὅτι τό σχῆμα αὐτό θά ὑπάρχει
εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος καί μέ ἠρώτα «τί θά κάμωμε;».
Ὁμολογῶ ὅτι μετά πολλῆς δυσπιστίας ἐδέχθην τήν πληροφορίαν αὐτήν.
(Βραδύτερον εἶδον τό σχῆμα δημοσιευμένον καί εἰς θρησκευτικά περιοδικά).
Οἱ ἀρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, ἐσκέφθην, θά ἔπρεπεν, ὅλοι, πρῶτον μέν νά
εἶναι συνειδητοί σατανολάτραι, δεύτερον δἐ νά πάσχουν ἐκ κρετινισμοῦ.
Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτραι θά ἔθετον τοιαῦτα σχήματα εἰς τά δελτία
ταυτότητος καί μόνον πάσχοντες ἐκ κρετινισμοῦ ἠδύναντο νά πισεύοσυν ὅτι θά
εὑρεθοῦν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πού θά ἐδέχοντο νά λάβουν δελτία ταυτότητος μέ
τήν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ! Καί «νά πάρῃ εὐχή!», εἶναι ὀλίγον
δύσκολον νά συμπέσουν ἀμφότεραι αἱ ἰδιότητες (σατανολατρία καί κρετινισμός) εἰς
μίαν δεκάδα, τοὐλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν καθώς καί εἰς
ἀρμοδίους Ὑπουργούς καί Ὑφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νά
ἀποκλεισθῇ παντελῶς τοιοῦτον ἐνδεχόμενον, δηλαδή ἐκτύπωσις δελτίων ταυτότητος
μέ σατανικάς μορφάς.
Ἐπειδή ὅμως τίποτε δέν ἀποκλείεται εἰς τήν ὡραίαν αὐτήν Χώραν, ὅπου θάλλει «ἡ
φαιδρά πορτοκαλέα», δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποκλεισθῇ οὔτε αὐτό. Ἄν λοιπόν
πράγματι εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος ἔχῃ ἀποτυπωθῇ ἔστω καί ὑποψία τῆς μορφῆς
τοῦ Βεελζεβούλ, ἀσφαλῶς οἱ πιστοί ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά δ ι α β
ο λ ο δ ε λ τ ί α αὐτά, ἀλλά οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσουν!
Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός
αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά
φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου ! Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός
δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἀπλῶς ὡς ἕνας
ἀριθμός μεταξύ τὼν πολλῶν, ἴσως διότι οὗτος παρουσιάζει ὡρισμένα πλεονεκτήματα
(εὐκολία ποικίλων συνδυασμῶν κ.τ.τ.) ἔναντι τῶν λοιπῶν - ὑπόθεσιν κάμνομεν,
διότι οὐδεμία περί τούτου ἔνδειξις ὑπάρχει - , καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος,
ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ἐνός ὐπόπτου καί
διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ
!
Ὁλίγα λόγια καί διά τόν Ε.Κ.Α.Μ.[ = Εἰδικός Κωδικός Ἀριθμός
Μητρώου. Πρόκειται γιά τόν τότε προβλεπόμενο ἀπό τόν νόμο μοναδικό γιά
κάθε ἄνθρωπο ἀριθμό, μέ τόν ὁποῖο ἐμεθοδεύετο τό ἠλεκτρ. Φακέλωμα Σημ. Ι.Φ.].
Ὡς Χριστιανοί δέν ἔχομεν νά κρύψωμεν τίποτε ἀπό τήν ζωήν μας. Ἡ ζωή τοῦ
πιστοῦ εἶναι διαφανής. Μόνον «ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς». Ὀρθῶς
ἐλέχθη ὅτι οἱ ἔντιμοι ἄνθρωποι θά ἠδύναντο νά κατοικοῦν εἰς ὑαλίνους
πύργους. Ὡς δημοκρατικοί πολῖται ὅμως, ὡς κάτοικοι ἐλευθέρας καί
δημοκρατικῆς Χώρας, δέν ἀνεχόμεθα τό «ἠλεκτρονικό φακέλωμα». Αὐτό
σημαίνει ὅτι ἐάν δέν ψηφισθῇ ὁ ὑπό τῆς Κυβερνήσεως ὑπεσχημένος Νόμος περί
προστασίας τοῦ πολίτου ἀπό τάς ἐνδεχομένας καταχρήσεις τῆς κρατικῆς ἐξουσίας
εἰς βάρος τῶν ἐλευθεριῶν του καί τῶν δικαιωμάτων του, θά εἴπωμεν «ὄχι!» καί εἰς
τόν Ε.ΚΑ.Μ.
Θά ἐρωτηθῶμεν ἴσως : Καί τί θά συμβῇ μέ τήν ἄρνησίν μας νά ἐφαρμόσωμεν
Νόμον τοῦ Κράτους ; α) Οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ νομοταγέστεροι τῶν
ἀνθρώπων, ὅταν οἱ Νόμοι δέν προσβάλλουν τάς θρησκευτικάς των πεποιθήσεις.
Ὅταν συμβαίνῃ τό ἀντίθετον, τότε, «πειθαρχοῦντες Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις»(Πραξ.
ε΄ 29), εἰσέρχονται εἰς τήν παρανομίαν ἀδιαφοροῦντες διά τάς συνεπείας.
Νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπέβαλλον τήν θυσίαν εἰς τά εἴδωλα, ἀλλ’οἰ πιστοί
δέν ὑπήκουον. Νόμοι τοῦ Βυζαντιοῦ Κράτους ἐπέβαλλον κατά καιρούς τόν
Ἀρειανισμόν ἤ τόν Μονοθελητισμόν ἤ τήν Εἰκονομαχίαν, ἀλλ’ οἰ Ὀρθόδοξοι ἐπέλεγον
τήν «ἁγίαν παρανομίαν». β) Έάν ἐκατοντάδες χιλιάδων ἤ μᾶλλον ἑκατομμύριά
τινα Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἀρνηθοῦν νά παραλάβουν τά διαβολοδελτία, εἶναι
μαθηματικῶς βέβαιον ὅτι ἡ Πολιτεία θά ὐποχωρήσῃ πάραυτα καί θά τροποποιήσῃ τόν
Νόμον. Τό ὀλιγώτερον, θά καταστήσῃ προαιρετικά και ὄχι ὑποχρεωτικά τά νέα
δελτία ταυτότητος. Εἰσαγγελεῖς καί Δικαστήρια καί Φυλακαί ὐπάρχουν διά
πεντακοσίους ἤ χιλίους ἤ πέντε χιλιάδας ἤ δέκα χιλιάδας ἀνθρώπων. Δι’
ἑκατοντάδας χιλιάδας ἤ μᾶλλον δι’ ἐκατομμύρια ἀνθρώπων δέν ὑπάρχουν οὔτε
Εἰσαγγελεῖς, οὔτε Δικαστήρια, οὔτε Φυλακαί. Τουλάχιστον εἰς τήν μικράν
Ἑλλάδα!...γ) ἄν εἶναι ἀδύνατον νά σταλοῦν εἰς τά Δικαστήρια καί τάς Φυλακάς
ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλλον ἑκατόμμύριά τινα ἀνθρώπων, ἐξ ἴσου ἀδύνατον
εἶναι νά ἀποκλεισθῇ τόσον πλῆθος ἀνθρώπων ἀπό συναλλαγάς καί δικαιοπραξίας,
ἐπειδή δέν εἶναι κάτοχοι διαβολοδελτίων. Ἡ μόνη λύσις πού θά ἐπιβληθῇ ἐκ
τῶν πραγμάτων, διότι θά δημιουργηθῇ ἐκρηκτικόν κοινωνικόν πρόβλημα πελωρίων
διαστάσεων, θά εἶναι ἡ ὑπαναχώρησις τῆς Ἐξουσίας. Ἀλλά καί ἄν αὐτό δέν
συμβῇ, ὅπερ λίαν ἀπίθανον, τότε θά εἴπωμεν καί θά βιώσωμεν τό ἡμῖν «ἐχαρίσθη τό
ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν»
(Φιλιπ. α΄29). Ἡπίστις μας σύμβολόν της καί θεμέλιόν της ἔχει τόν
Σταυρόν!...
Τέλος λόγου : Ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία
ταυτότητος θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν
ἀριθμόν 666 εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σύμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά
ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ., ἄνευ προηγουμένης νομοθετικῆς διασφαλίσεως τῶν
δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου, θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν
ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα αὐτά δελτία, ὁ, τιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά
ἀντιμετωπίσωμεν... «Ἀκουέτω ταῦτα καί Βασιλεύς (= Κυβέρνησις)!».
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ
ἀγάπης
ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ἀρχιμανδρίτης
* * *
Ἀπάντησις εἰς
τόν π. Ἰωάν. Φωτόπουλον
Ἐφθάσαμε στὰ πρόθυρα τῆς Μ. Ἑβδομάδος καὶ συνεχίζουμε
τὴν «ἀντιλογία γλωσσῶν», παρὰ τὴ θέλησή μας, διότι δὲν εἶναι πνευματικὰ ὠφέλιμο
νὰ ἀφήσουμε τοὺς ἀναγνῶστες μὲ πνευματικὲς ἐκκρεμότητες καὶ ἐρωτηματικά.
Θὰ ἀρχίσω τὴν ἀπάντησή μου λέγοντας ὅτι θλίβομαι
πραγματικὰ εὑρισκόμενος στὴν ἀνάγκη νὰ ἀντιπαρατεθῶ μὲ ἕνα ἀγαπητὸ σὲ μένα
πρόσωπο, τὸν π. Ἰωάννην Φωτόπουλον, τὸν ὁποῖο γνωρίζω ἀπὸ λαϊκὸν καὶ πλειστάκις
–πρὸ τῆς χειροτονίας του– τὸν εἶχα προσκαλέσει νὰ ψάλη σὲ ἀγρυπνίες ποὺ
τελούσαμε, γιατί ἦταν ἐνθουσιώδης ψάλτης, πρόθυμος καὶ καλλίφωνος.
Θλίβομαι πραγματικά, διότι ἀμετακίνητη ἀρχή μου εἶναι
νὰ μὴ στρέφομαι ποτὲ δημοσίως ἐναντίον προσώπων ποὺ γνωρίζω ὅτι ἀγαποῦν τὸν
Θεό, παρὰ τὶς ὅποιες θεολογικὲς ἢ ἄλλες διαφορές μας καί, ἰδίως, ἐναντίον
γνωστῶν μου προσώπων, μὲ τὰ ὁποῖα ἔχω τὴ δυνατότητα τῆς ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐπι
κοινωνίας καὶ συζητήσεως τῶν διαφορῶν μας αὐτῶν, παρεκτὸς ἂν προκληθῶ ἀπὸ τὰ
πρόσωπα αὐτὰ δημοσίως, ὁπότε εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ τὸ πράξω, καθʼ ὅτι ἔχω
εὐθύνη ἔναντι τῶν ἀνθρώπων ποὺ μὲ ἐμπιστεύονται.
Αὐτὸ συμβαίνει καὶ τώρα. Δὲν εἶμαι αὐτὸς ποὺ ἄρχισε
τὴν προσωπικὴ ἀντιπαράθεση ἀλλὰ ὁ π. Ἰωάννης. Καὶ ἐνῶ εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ, ποὺ
τὸ ἐπαναλαμβάνει, παρουσιάζεται ὡς τάχα ἀδικημένος!
1. Δὲν γνωρίζω τὸν λόγο,
ἀλλὰ γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ἔτος 1997 μοῦ ἐπετέθη προσωπικὰ –μὴ ἀρκεσθείς στὸ νὰ
ἐπικρίνη τὶς θέσεις μου, γιὰ τὰ ὅσα περὶ Ἀντιχρίστου καὶ 666 ἔγραψα–
ἰσχυριζόμενος ὅτι στηρίζομαι ψευδῶς στὸν π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον,
προκειμένου νὰ δώσω ἐγκυρότητα στὰ κείμενά μου!
Τοῦ ἀπήντησα τότε ἐκτενῶς καὶ ἡ ἀπάντησή μου καὶ πρὸς
ἐκεῖνον καὶ πρὸς τρεῖς Ἁγιορεῖτες Πατέρες δημοσιεύθηκε στὸν «Ο.Τ.» στὶς
17-10-1997. Τοῦ ἐπεσήμανα δέ, σὺν τοῖς ἄλλοις, ὅτι ἠθικὰ δεσμεύεται νὰ
ἐπικαλῆται τὸν π. Ἐπιφάνιον καὶ νὰ παρουσιάζεται ὡς αὐθεντικὸς ἑρμηνευτής του σὲ
ἕνα θέμα ποὺ ἐγὼ τότε (τὸ 1987) συζητοῦσα μὲ τὸν π. Ἐπιφάνιον, ἐνῶ ὁ π. Ἰωάννης
εἶχε ἤδη ἀπὸ τὸ 1980 διαφωνήσει μὲ τὸν π. Ἐπιφάνιον καὶ εἶχε ἐπιλέξει ἄλλον
πνευματικόν.
Τότε, τὸ 1997 ὁ π. Ἰωάννης δὲν εἶχε θεωρήσει προσβλητικὴ
τὴν ἐπισήμανσή μου αὐτήν, καὶ πολὺ σωστά, δεδομένου ὅτι τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ
τὸν π. Ἐπιφάνιον δὲν τὴν θεώρησε πότε ὡς μειωτική τῆς προσωπικότητός του.
Δικαίωμά του ἦταν νὰ ἀπομακρυνθῆ. Δὲν εἶναι, ὅμως, καθόλου δικαίωμά του,
οὔτε εἶναι ἠθικὸ νὰ ἐπικαλῆται τὸν π. Ἐπιφάνιον, διαψεύδοντας ἐκείνον ποὺ
γνωρίζει πολὺ καλὰ ὡς αὐτήκοος τό τί ἐπίστευε ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ ὁ π.
Ἐπιφάνιος!
Πέρασαν 14 χρόνια καὶ ἐπανέρχεται τώρα ὁ π. Ἰωάννης
σὰν νὰ μὴ διάβασε ποτὲ τὴν ἀπάντησή μου τοῦ 1997. Καὶ γράφει καὶ ξαναγράφει
πράγματα, στὰ ὁποῖα τοῦ ἔχω δώσει ἀπάντηση ἀπὸ τότε. Ἐπανέρχεται, ἐπικαλούμενος
πάλι τὸν π. Ἐπιφάνιον καὶ ἐπαναλαμβάνει ἐκ δευτέρου τὴν ἐναντίον μου
προσβολή του: «Δὲν χρειάζονται σχόλια γιὰ τὴν ξεκάθαρη, κρυστάλλινη
γνώμη τοῦ γέροντος Ἐπιφανίου καὶ γιὰ τὴν μεταχείρισή της ἐκ μέρους τοῦ π.
Βασιλείου. Τὸ μόνο πού θὰ ἀπαιτούσαμε ἐκ μέρους του θὰ ἦταν περισσότερος
σεβασμὸς σὲ ὅσα ἔγραψε ὁ μακαριστὸς γέροντας»!
Δηλαδή, μὲ προσβάλλει αὐτὴ τὴ φορὰ χωρὶς ἐλαφρυντικά,
ἀφοῦ καὶ τὴν ἐπισήμανση τοῦ εἶχα κάνει, ὅτι δὲν νομιμοποιεῖται ἠθικά, αὐτὸς
εἰδικά, νὰ ἐπικαλῆται τὸν π. Ἐπιφάνιον ἀλλὰ καὶ εἶχαν ἐν τῷ μεταξὺ
δημοσιευθεῖ καὶ οἱ χειρόγραφες προσθῆκες τοῦ π. Ἐπιφανίου στὰ χειρόγραφά μου,
ὥστε νὰ μὴ ὑπάρξη πλέον ἀμφισβήτηση.
Παρὰ ταῦτα, ἀπὸ προσβάλλων πού εἶναι, θεωρεῖ ὁ π.
Ἰωάννης τὸν ἑαυτὸν του προσβεβλημένον ἀπὸ ἐμένα (ἢ μᾶλλον «ξεκατινιασμένον»)
γιὰ μιὰ πράξη του, γιά τήν ὁποία δὲν αἰσθάνεται ἐνοχή, οὔτε ἔχει δηλώσει ποτὲ
ὅτι μετενόησε, δηλαδὴ γιά τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ π. Ἐπιφανίου παρότι, ὅμως, κανεὶς
δὲν τὸν κατηγορεῖ καί, περιέργως, δὲν αἰσθάνεται ντροπὴ γιὰ τὸ ὅτι ἐπικαλεῖται
αὐτὸν ποὺ ἐγκατέλειψε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ εὕρη – κατὰ τὴ γνώμη του –
ἔρεισματα νὰ μὲ χαρακτηρίση παραχαράκτη καὶ ἀσεβῆ!
Εἶναι λυπηρό, ὅτι ὁ π. Ἰωάννης μετὰ ἀπὸ αὐτὴ του τὴν
ἀνακολουθία δίνει καὶ πνευματικὲς συμβουλές:
«Εἶχα τὴν ἐντύπωση ὅτι ὡς κληρικοὶ ἀνταλλάσσουμε
ἀπόψεις καὶ ἰδέες, μαχόμεθα γιὰ τὴν ἀλήθειά τους, πολλὲς φορὲς μάλιστα μὲ
ὀξύτητα λόγω τῆς σοβαρότητος τῶν θεμάτων καὶ ἐπειδὴ ὁ λόγος εἶναι περὶ
Ἀληθείας. Πρέπει ὅμως γιὰ νὰ μένουμε στὰ ὅρια τῆς εὐπρεπείας, νὰ μὴ θίγουμε
προσωπικὰ τὸν συνομιλητή μας καὶ μόνο νὰ ἐπιχειρηματολογοῦμε, ὥστε οἱ
ἀναγνῶστες νὰ ἐξάγουν μόνοι τους τὰ συμπεράσματά τους.
Ὁ π. Βασίλειος στὸ τελευταῖο του
κείμενο ἐπιχειρεῖ νὰ μεταθέσει τὸ κέντρο βάρους ἀπὸ τὰ κείμενα στὰ πρόσωπα. Ἀπὸ
ὅσα γράφουμε ἐγώ, ὁ π. Βασίλειος καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος, ὁ π. Βασίλειος μεταθέτει
τὸ βάρος στὸ ποιὸς εἶμαι ἐγὼ σὲ σχέση μὲ... τὸν π. Ἐπιφάνιο, -καὶ βέβαια, κατὰ
τὸν π. Β., δὲν ἤμουν ἐντάξει- ποιὸς εἶναι ὁ π. Β. σὲ σχέση μὲ τὸν π. Ἐπιφάνιο –
καὶ βέβαια ὁ π. Β. ἦταν πολὺ ἐντάξει! Λυποῦμαι, ἀλλὰ πρέπει νὰ πῶ ὅτι αὐτὴ
εἶναι ἡ μέθοδος, πού ἀκολουθοῦν οἱ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες, καὶ ἄλλοι κοσμικοὶ
ἄνθρωποι, ὅταν θέλουν νὰ ἐξοντώσουν ὅσους μάχον ται κατὰ τῶν ἀπόψεών τους.
Εἶναι αὐτὸ πού λέμε “ἐπίθεση στὸ ἦθος τοῦ ἀντιπάλου”!
Ἀλήθεια, τί νὰ εἰπῶ μετὰ ἀπὸ αὐτά; Ἀπευθύνομαι μόνο
στὴ νοημοσύνη τῶν ἀναγνωστῶν καὶ ἐρωτῶ: Ἔχει ὁ π. Ἰωάννης ἠθικὸ δικαίωμα νὰ μὲ
συμβουλεύει ὅτι «ὡς κληρικοὶ πρέπει νὰ μὴ θίγουμε προσωπικὰ τὸν συνομιλητή
μας καὶ μόνο νὰ ἐπιχειρηματολογοῦμε», ἀφοῦ ἐκεῖνος, χωρὶς νὰ τὸν
προκαλέσω, χωρὶς νὰ ἀναφερθῶ στὸ πρόσωπό του καὶ χωρὶς νὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὰ γραπτά
του, μὲ συκοφάντησε ὅτι παραχαράσσω καὶ δὲν σέβομαι τὸν π. Ἐπιφάνιο; Ἐκεῖνος
δὲν «ἤρξατο χειρῶν ἀδίκων»; Ἐκεῖνος δὲν ζωντάνεψε τὴν παροιμία «λαγὸς τὴ
φτέρη ἔσειε, κακό τῆς κεφαλῆς του»; Πρέπει, ἆραγε, νὰ ἀνακληθῶ στὴν τάξη
ἐπειδὴ δὲν δέχθηκα τὴν ἀδικία του καί, ἀμυνόμενος ἀπήντησα μὲ στοιχεῖα, τὰ
ὁποῖα ἐκεῖνος θεωρεῖ προσβολή του; Δὲν τὸν κατηγόρησα ὅτι ἔφυγε ἀπὸ τὸν π.
Ἐπιφάνιον ἀλλὰ ὅτι χρησιμοποιεῖ τὸν π. Ἐπιφάνιον, ἀναφερόμενος σὲ μιὰ ἐποχὴ,
ποὺ ἦταν ἤδη μακρυά του, γιὰ νὰ μὲ συκοφαντήση καὶ νὰ μὲ διαψεύδει γιὰ θέμα ποὺ
γνωρίζω ἐγὼ καὶ ὄχι ἐκεῖνος.
Σὲ τί συνίσταται ἡ ἐκ μέρους μου προσβολὴ τοῦ ἤθους
του; Τελικά, θεωρεῖ προσβολὴ τοῦ ἤθους του τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν
π. Ἐπιφάνιον ἢ τὸ ὅτι ἔγινε πασιφανὲς πὼς εἶναι παντελῶς ἀναρμόδιος νὰ
ἐκφράζη τὸν π. Ἐπιφάνιον;
(συνεχίζεται)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Γ΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Δ΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (E΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (ΣΤ΄ Μέρος)
Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Ζ΄ Μέρος)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου