2. Πατριωτισμός και εντολές
Θα ήθελα να μοιραστώ μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Πόσο διαστρεβλωμένη είναι η συνείδηση ενός απλού πατριώτη! Συνήθως ένας πατριώτης νομίζει ότι μπορεί να επιπλήξει ανοικτά τις υφιστάμενες αρχές, τα αντιλαϊκά καθεστώτα κλπ., αλλά ταυτόχρονα ορκίζεται σε μια απεριόριστη αγάπη για μία φανταστική χώρα (είτε πρόκειται για τη Ρωσία είτε για τις ΗΠΑ). Ωστόσο, η Βίβλος διδάσκει ακριβώς το αντίθετο. Οι υφιστάμενες αρχές είναι αξιόλογες σεβασμού όσο δεν απαιτούν από εμάς να παραβιάσουμε τις εντολές του Θεού, και η καρδιά μας δεν πρέπει να είναι δεμένη με την προσωρινή διαμονή σε αυτόν τον κόσμο: «γέγραπται γάρ· ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκ ἐρεῖς κακῶς». (Πραξ. 23:5, Έξοδος. 22:28). Αυτή η εντολή τηρείται προσεκτικά από τους ουρανοπολίτες, αλλά περιφρονείται από πολλούς πατριώτες. Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί απαιτείται τώρα πατριωτική αγωγή για την ενίσχυση του κράτους. Απ΄ όσον γνωρίζω, η πατριωτική ιδεολογία διαμορφώθηκε από τη γαλλική και γερμανική μασονία του 18ου αιώνα με στόχο την καταστροφή της χριστιανικής αυτοκρατορίας. Η Γαλλική Επανάσταση διεξήχθη ακριβώς κάτω από πατριωτικά συνθήματα, με τα οποία οι επαναστάτες αντιπαρατέθεντο στην υπερεθνική ουσία του χριστιανισμού. Κάτω από πατριωτικά συνθήματα καταστράφηκαν οι μεγάλες χριστιανικές αυτοκρατορίες, που κατά κάποιον τρόπο κατάφεραν να υπάρχουν χωρίς εθνική πατριωτική αγωγή για αιώνες. Μου φαίνεται προφανές ότι η κρατική εξουσία, εάν επιθυμεί να έχει γερά θεμέλια για την ύπαρξή της, πρέπει να βασίζεται σε βιβλικές, ουρανοπολιτικές ιδέες. Ο ηγέτης δεν είναι υπεύθυνος έναντι του λαού (καθώς αυτό είναι μια μυθοπλασία), αλλά έναντι του Παντοδύναμου Θεού. Ο ηγέτης δεν έχει το καθήκον να κατηχήσει ιδεολογικά τον πληθυσμό. Η υποχρέωσή του είναι να παρέχει ασφάλεια και δικαιοσύνη στους πολίτες. Και αν καταφέρει να το πράξει, τότε ο Θεός δεν θα ζητήσει περισσότερα από αυτόν (μιλάω για τη δράση του ως ηγέτη, όχι ως ξεχωριστής προσωπικότητας που πρέπει, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, να εκτελεί όλες τις εντολές του Θεού). Ο ρόλος του ηγέτη δεν είναι να δημιουργεί με κάθε τρόπο έναν παράδεισο στη γη και να υψώνει τον λαό πάνω σε αυτόν, αλλά να μην επιτρέπει στη χώρα του να γίνει κόλαση. Αυτή η αποστολή, βέβαια, δεν είναι τόσο φιλόδοξη όσο αυτή των πατριωτών, αλλά είναι εφικτή και έχει αιώνιες συνέπειες.
(συνεχίζεται)
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης''
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (2)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (3)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (4)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (5)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (6)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (7)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (8ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (9ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (10ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (11ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (12ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (13ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (14ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (15ο)
π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (16ο)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου