π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (15ο)

2. Ο Άγιος Θεοφάνης

Εξήγηση του Άγίου Θεοφάνη στον 118ο ψαλμό: «πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ· μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου». (Ψαλμός 118:19). «Πάροικος είμαι στη γη - αυτή τη σκέψη πρέπει κάθε άνθρωπος να έχει στην καρδιά του - δεν έχω εδώ μόνιμη πόλη, αλλά αναζητώ την μέλλουσα· η πατρίδα μου δεν είναι εδώ: είμαι εδώ, προσωρινά, ως περιηγητής». Από τα παραπάνω προκύπτει αυτό: αν είμαι πάροικος, τότε δεν έχω λόγο να μείνω εδώ για πολλά χρόνια ή μόνιμα, και ό,τι συμβαίνει εδώ πρέπει να το θεωρώ ξένο προς εμένα, να το αντιμετωπίζω ως κάτι που δε με αφορά, να συμπεριφέρομαι όπως σε ένα ξενοδοχείο: να ξεκουράζομαι μόνο και στη συνέχεια να συνεχίζω το ταξίδι μου· να κάνω τα πάντα με παροδικό τρόπο και να τα βλέπω ως προσωρινά, έχοντας μόνο ένα πράγμα στο μυαλό και στην επιθυμία μου - να συνεχίσω αδιάκοπα τον δρόμο μου πιστά προς την πατρίδα μου. Αυτή η σκέψη, πάντα δημιουργεί, υποστηρίζει, και ενθαρρύνει την αναγεννημένη επιθυμία και τον ζήλο για την σωτηρία. Μετά την σκέψη, ή απόφαση να καταβάλλει προσπάθειες για τη σωτηρία του μέσω μιας ζωής ευάρεστης προς τον Θεό, γίνεται απαραίτητο στοιχείο της ηθικής-πνευματικής ζωής. Αυτός που εισέρχεται σε αυτόν τον δρόμο αποτελεί τμήμα της Ουράνιας Ιερουσαλήμ και αρχίζει, θα μπορούσαμε να πούμε, να αναπνέει τον αέρα της. Αν το κάνει, τότε το αίσθημα της περιπλάνησης στον κόσμο δεν πρέπει να απομακρυνθεί από αυτόν· διότι, μόλις απομακρυνθεί, τότε ο άνθρωπος βγαίνει από αυτήν την Ουράνια κατάσταση και αρχίζει να νιώθει συνδεδεμένος με τον κόσμο, και σταματά να αναπνέει τον αέρα του ουρανού και παγώνει, φαίνεται ότι ζει, ενώ στην πραγματικότητα είναι νεκρός.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο καταστροφικό απέναντι στον Θεό από το να λησμονούμε αυτήν τη βασική αλήθεια. Όλοι μας, δίχως εξαίρεση, δεν σκεφτόμαστε πως ζούμε εδώ προσωρινά, και συγκεντρώνουμε τόσα πολλά, και ενδιαφερόμαστε για τα υλικά πράγματα σαν να μην υπάρχει τέλος σε αυτήν την ζωή. Πρέπει να προσευχόμαστε λέγοντας: «Κύριε, μη μας αφήσεις να λησμονήσουμε την αλήθεια που λέει πως είμαστε γη και πρέπει να επιστρέψουμε στη γη. Μην επιτρέψεις την αδιάκριτη μέριμνα για πολλά πράγματα να καλύψει το μυαλό και τη μνήμη μας». Γι 'αυτό δεν μπορούμε να προσευχηθούμε· προσευχόμαστε για τα πάντα, αλλά για αυτό ποτέ δεν προσευχόμαστε. Έχουμε τόσο μεγάλη άγνοια σε αυτό το θέμα! Κάποιοι πιστεύουν ήδη πως η αιώνια ζωή θα είναι στη γη και πως οι ίδιες σχέσεις θα διατηρηθούν τότε, όπως είναι τώρα. Αυτή είναι μία υπερβολική διαστροφή!