Δευτέρα 31 Ιουλίου 2023

Ἐκδημία Ἀρχιερέως



 Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, μετὰ θλίψεως ἀνακοινώνει τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ πολιοῦ Μητροπολίτου Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας κυροῦ Ἰουστίνου (Κολοτούρου).

 Μακαριστός, πλέον, Μητροπολίτης ἀπεβίωσε τὴν πρωΐαν τῆς σήμερον, Δευτέρας, 18/31 Ἰουλίου 2023, ἐξ ἀνακοπῆς καρδίας, εἰς ἡλικίαν 105 ἐτῶν. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία θὰ τελεσθῇ αὔριον, 19 Ἰουλίου / 1 Αὐγούστου 2023, εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ὁσίου Ὀνουφρίου Κερατέας Ἀττικῆς, περὶ ὥραν 9:00΄ π.μ.

Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία!


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ

 Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας κ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, κατὰ κόσµον Ἰωάννης Κολοτοῦρος τοῦ Ἀριστείδου καὶ τῆς Ἀθηνᾶς, ἐγεννήθη εἰς τὸ Παλαιοχώριον Γραβιᾶς Φθιώτιδος τὸ ἔτος 1918. Τὰς γυµνασιακάς του σπουδὰς ὡλοκλήρωσεν εἰς τὸν Πειραιᾶν.

Εἰς τὸν Πειραιᾶν ἐπίσης κείρεται Μεγαλόσχηµος Μοναχός, τὴν 8/21-11-1946 ὑπὸ γέροντα τὸν Ἀρχιµανδρίτην Κοσµᾶν Καράµπελαν, ∆ιάκονος χειροτονεῖται τὴν 18-11/1-12-1946 καὶ Πρεσβύτερος τὴν 21-11/4-12-1946, ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. ∆ιαυλείας Πολυκάρπου καὶ ἀποστέλλεται εἰς τὴν Λαµίαν διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν ἐκεῖ Γνησίων Ὀρθοδόξων.

Ὑπηρέτησεν εἰς τὴν Ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Λαµίας µέχρι τὸ 1961 καὶ ἐµερίµνησε διὰ τὴν ἐκ θεµελίων ἀνοικοδόµησιν τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ. Ἐκεῖ, κατὰ τὴν περίοδον τοῦ διωγµοῦ (1951-1953) ἠναγκάζετο νὰ κρύπτεται (ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ τότε κληρικοί µας) εἰς οἰκήµατα πιστῶν, ἀποθήκας, ἀκόµη καὶ εἰς ἀχυρῶνας καλυπτόµενος ἀπὸ τὰ ἄχυρα, διὰ νὰ µὴ συλληφθῇ καὶ ἀποσχηµατισθῇ.

Ἀπὸ τὸ 1961 ἕως τὸ 1962 ὑπηρετεῖ ὡς ἐφηµέριος τοὺς Γ.Ο.Χ. Παιανίας εἰς τὴν Ἐνορίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἀπὸ τὸ 1962 ἕως τὸ 1978 εἰς τὴν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Φιλίππου Πειραιῶς. Κατὰ καιροὺς ἐξυπηρέτησε καὶ ἄλλας Ἐνορίας τῶν Γ.Ο.Χ., εἰς Τῆνον, Πάρον, Σάµον, Θάσον καὶ ἀλλοῦ.

Τὴν 25-2/10-3-1979 ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος Μαραθῶνος ἐνῶ τὸ 1980 προεβιβάσθη εἰς Μητροπολίτην Γ.Ο.Χ. Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας. Εἶναι Κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Ὀνουφρίου Κερατέας Ἀττικῆς.



ΠΗΓΗ

π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (16ο)


Άλλη σκέψη που συνδέεται με το περιπλανώμενο πνεύμα μας είναι η άγνοια που αφορά την αντιπάθεια προς τους ξένους και για το πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε προς αυτούς. Όταν κάποιος έρχεται σε ξένη χώρα, ο ίδιος άγνωστος για όλους και μη γνωρίζοντας κανέναν και χωρίς να γνωρίζει τις ξένες συνήθειες, φαίνεται ως ξένος και αποξενωμένος και κρίνεται με ύποπτο τρόπο. Είμαστε όλοι ξένοι στη γη και θα έπρεπε να αναμένουμε ότι δεν ξέρουμε πώς να ζούμε εδώ. Ποιος όμως θα κατανοούσε αυτό το θέμα καλύτερα από εμάς; Ωστόσο, όταν η ελπίδα για την ουράνια πατρίδα ξαναγεννηθεί μέσα μας, τότε γινόμαστε ξένοι και αποξενωνόμαστε απ΄ ό,τι ανήκει σε αυτόν τον κόσμο. Ταυτόχρονα, γεννιέται η ανάγκη να μάθουμε πώς να συμπεριφερθούμε, πώς να διατηρήσουμε τον εαυτό μας, ώστε να μην και πάλι αναμιχθούμε στα πράγματα του κόσμου, αλλά να δείχνουμε με λόγια και έργα ότι είμαστε ξένοι και πάροικοι. Έτσι αντιλαμβάνεται ο άγιος προφήτης την απορία της ψυχής του και απευθύνει σθεναρή προσευχή: «Μην κρύψεις από εμένα τις εντολές Σου... δηλαδή δείξε μου πώς πρέπει να πράττω και να ενεργώ σε κάθε περίπτωση, ώστε να μην απομακρυνθώ από το θέλημά Σου»

Όσοι ζουν στην ξενιτειά και γίνονται πνευματικοί προσκυνητές, πάντοτε αντιμετωπίζουν την αντιπάθεια. Οι ορατοί εχθροί, επιτίθενται ανοιχτά, αλλά δεν είναι τόσο επικίνδυνοι όσο οι αόρατοι εχθροί που δρουν στο μυαλό και την καρδιά, κρύβοντας τις ολέθριες επιπτώσεις τους. Το ψεύδος, το πάθος, η αμαρτία, είναι εύκολο να αναγνωριστούν· αλλά αν υπάρχει φαινομενική ευγένεια, τότε δεν μπορείς πάντα να δεις τι κρύβεται. Πώς να πράξει κανείς για την σωτηρία, μόνο ο Θεός γνωρίζει, και μόνο Εκείνος μπορεί να αποκαλύψει, άμεσα, ότι κρύβεται μέσω έμπειρων ανθρώπων. Στα λόγια του προφήτη, αυτό γίνεται πιο εμφανές περισσότερο στην προσευχή. Λέει: «Είμαι ξένος, παντού εχθροί: ο ένας λέει - πήγαινε εκεί, ο άλλος - πήγαινε εκεί. Εσύ μόνο, Κύριε, γνωρίζεις τα πάντα: μην κρύψεις από μένα το πώς θα πράξω καλύτερα· πες μου, ποιο είναι το θέλημά Σου για μένα κάτω από αυτές τις συγκυρίες, ώστε να μην πέσω σε παγίδα». Ο άγιος Μάρκος ο ασκητής, μετά της αναισθησίας και της λήθης, συχνά παραπονιέται για την άγνοια, πιστεύοντας ότι είναι η πηγή των πολλών λαθών, των πτώσεων, και των παρεκκλίσεων, από τον σωστό δρόμο προς την ουράνια πατρίδα μας.


 

(συνεχίζεται)

 



ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ