[Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε το 1938 από τον πρωτοπρεσβύτερο Mikhail Polsky, έναν από τους συνεργάτες του Πατριάρχη Μόσχας αγίου Τύχωνα (1865-1925).]
Ανάμεσα στους πιστούς των ευρέων μαζών της μπολσεβικοκρατούμενης Ρωσίας, η προσδοκία της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού γνωρίζει μια εξαιρετικά πλατιά διάδοση. Πολλοί άνθρωποι ασχολούνται με την ερμηνεία της Αποκάλυψης. Όλα τα μέρη των αποκαλύψεων του Ιωάννη εφαρμόζονται στην παρούσα στιγμή. Τα γεγονότα που έχουν ήδη περάσει ερμηνεύονται έξυπνα. Περασμένα στάδια και νέα βήματα σημειώνονται επιμελώς, ακολουθώντας το ιερό βιβλίο.
Συναντήσεις με απλούς μοναχούς και κληρικούς διαφορετικών θέσεων και κατάστασης και πολλές συνομιλίες με τους πιστούς, πρόσφερνανστον συγγραφέα συνεχώς υλικό, για τον Αντίχριστο και τους έσχατους καιρούς. Οι άνθρωποι ωθούσαν τον εαυτό τους να μελετούν τον Λόγο του Θεού ειδικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Η εξοικείωση ωστόσο με τη μαρξιστική-μπολσεβίκικη ιδεολογία, έπεισε οριστικά τον συγγραφέα, ότι καμία ενιαία ιδεολογία δεν έρχεται περισσότερο από τούτη εδώ σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό. Ο Σατανάς δίνει πραγματικά την «τελευταία και αποφασιστική μάχη», όπως το λέει και ο ύμνος της Διεθνούς. Και γνωρίζει, ότι το τραγούδι του τραγουδιέται και είναι εξοργισμένος που του έχει μείνει λίγος χρόνος.
Αλλά παρ’ όλ’ αυτά, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα, ότι το «τέλος του κόσμου» θα έρθει σύντομα. Και αν υπήρχε, αυτό θα ήταν πηγή χαράς για τους πιστούς χριστιανούς. Επιπλέον, το έργο της σωτηρίας είναι αρκετό μπροστά τους και δεν έχουν κανένα λόγο να πανικοβάλλονται. Γιατί, έχει άραγε καμιά σημασία υπό ποιες συνθήκες θα κερδίσει κανείς την αιώνια ζωή; Αν το τέλος του θα έρθει από μια παγκόσμια καταστροφή, ή θα τον βρει ήρεμο στο κρεβάτι του; Θυμηθείτε το έργο της σωτηρίας της δικής σας και των συνανθρώπων σας…
Κάπως έτσι ο συγγραφέας διεξήγαγε μια συζήτηση για το θέμα αυτό, καθώς ως επί το πλείστον, τη ενασχόληση με την εσχατολογία την τροφοδοτούσε η περιέργεια, ώστε να ξεχνιέται έπειτα το θέμα της σωτηρίας του προσώπου. Ένας ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός «θεολογικών» προσπαθειών συγκεντρώνονταν, φυσικά, στον αριθμό του Θηρίου, το 666. Στη σλαβονική γλώσσα[2], καθώς και στην ελληνική και την εβραϊκή, τα γράμματα του αλφαβήτου σημαίνουν επίσης και αριθμούς. Το να βρείτε ένα όνομα, του οποίου τα γράμματα έχουν αριθμητική τιμή 666, γίνεται ο σκοπός αυτών των ερευνών.
Καθώς η αρχαία πατερική εποχή βρήκε πολλά διαφορετικά προσωπικά και αρνητικά ονόματα για τον Αντίχριστο, ακολουθώντας τη μέθοδο αυτή και βλέποντας ότι αυτά τα ονόματα χαρακτηρίζουν πέρα από κάθε αμφιβολία τον Αντίχριστο, το πνεύμα του και τις δραστηριότητές του, είναι αδύνατο να δεχθεί κανείς ότι αυτή η μέθοδος στερείται νοήματος. Ωστόσο, ο λόγος του Θεού είναι τόσο βαθύς και πολυ-επίπεδος, που αν η έρευνα περιοριζόταν μόνο σ’ αυτή τη μέθοδο θα σήμαινε την παραμόρφωσή του. Επιπλέον, πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι η χρήση αυτής της μεθόδου στις ρωσικές συνθήκες (όπου σηματοδοτεί ακόμα και τα ονόματα των ηγετών των μπολσεβίκων, ως εκείνο του Αντίχριστου) δεν είναι ικανοποιητική. Φυσικά, ενισχύει την αντίσταση στη σατανική κυβέρνηση, αλλά ο επιφανειακός χαρακτήρας της είναι ξεκάθαρος, χώρια που δεν αποκαλύπτει την ουσία του προβλήματος.
Όπως είναι γνωστό, η Αποκάλυψη του αγίου Ιωάννη είναι γεμάτη εικόνες και έννοιες, οι οποίες λαμβάνονται από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Από πού έλαβε ο προφήτης της Καινής Διαθήκης αυτόν τον αριθμό για να σηματοδοτήσει το Θηρίο; Πρέπει πριν απ’ όλα να δούμε τι γράφει ο άγιος Ιωάννης:
«Και υποχρέωσε (το δεύτερο Θηρίο, ο ψευδοπροφήτης του Αντιχρίστου) όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να έχουν ένα σημάδι χαραγμένο στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους, ώστε να μη μπορεί κανείς να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά εκείνος που έχει το χαραγμένο σημάδι, δηλαδή το όνομα του Θηρίου ή τον αριθμό του ονόματός του. Εδώ είναι η αναγκαία σοφία. Εκείνος που έχει νόηση ας λογαριάσει τον αριθμό του Θηρίου. Είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι 666». (Αποκάλυψη 13: 16-18)[3].
Αυτός ο αριθμός βρίσκεται στη Βίβλο μόνο δύο φορές. Είναι ο αριθμός των χρυσών ταλάντων στο ετήσιο εισόδημα του βασιλιά Σολομώντα. Αυτό είναι το σύνολο του ετήσιου εισοδήματός του σε χρυσό. Τα υπόλοιπα (ασημένια, πολύτιμα πετράδια και άλλα πολύτιμα αντικείμενα) δεν υπολογίζονται. «Τώρα το βάρος του χρυσού που ερχόταν στον Σολομώντα κάθε χρόνο ήταν 666 τάλαντα χρυσού». (Γ’ Βασιλειών 10:14. 2 Χρονικών 9:13).
Ο συγγραφέας της Αποκαλύψεως, επιθυμώντας να χαρακτηρίσει την ουσία και τη δύναμη της εξουσίας του Αντιχρίστου, πρέπει να θυμήθηκε ακούσια όλο το μεγαλείο του βασιλιά Σολομώντα, επισημαίνοντας σ’ αυτή του την εξουσία μόνο ένα περιγραφικό χαρακτηριστικό για την ουσία της δύναμης ή της αλήθειας του ονόματος του Θηρίου. Το όνομά του είναι ο χρυσός. Αυτό είναι το μυστήριο, το μυστικό και η δύναμη της εξουσίας και της επιρροής του Θηρίου.
Έτσι, ο θεμελιώδης κανόνας της ερμηνείας της Αγίας Γραφής, που είναι ο συσχετισμός του συγκεκριμένου κειμένου της Αποκάλυψης με άλλους, παράλληλους τόπους, μας έδωσε μόνο δύο, που αναφέρονται στο ίδιο θέμα, δίνοντάς μας ήδη ένα σημαντικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, ο κανόνας (να λαμβάνεται υπόψη η συνάφεια με τους προηγούμενους και τους επόμενους στίχους) επιβεβαιώνει πλήρως μια τέτοια ερμηνεία του αριθμού του Θηρίου.
Λέγεται, ότι χωρίς αυτό το χάραγμα, χωρίς το ίχνος του ονόματος του Θηρίου, «κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να αγοράσει ή να πουλήσει» (Αποκάλυψη 13: 17). Φυσικά, χωρίς χρυσό αντίκρισμα στα χέρια της κυβέρνησης, δεν είναι δυνατή καμιά αγορά και πώληση. Το αποτύπωμα δείχνει ότι η αγοραπωλησία μεταξύ δύο ατόμων που το διαθέτουν, υποστηρίζεται από χρυσό. Για να θεωρείται εγγυημένη η αγοραπωλησία σας, νόμιμη, ικανοποιητική και αξιόπιστη, πρέπει να έχετε το σήμα, το όνομα ή τον αριθμό του ονόματος του Θηρίου. Ο κάτοχος όλων των τιμαλφών και του πλούτου είναι το Θηρίο. Για να αγοράσεις ή να πουλήσεις κάτι, το μόνο που χρειάζεσαι είναι το σήμα του, το όνομά του ή ο αριθμός του.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που εμφανίζεται ως η ουσία του ονόματος του Αντιχρίστου είναι ακριβώς ο αριθμός. Ο αριθμός είναι απαραίτητος για τον υπολογισμό του πλούτου. Ο αριθμός είναι το πνεύμα, το νόημα, η ουσία, το σήμα ή το όνομα του Αντιχρίστου. Η ουσία της αποπλανητικής επιρροής ή της δύναμης του στον κόσμο, καθορίζεται από τον υπολογισμό. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον αριθμό για να επισημάνετε τον τεράστιο πλούτο του Σολομώντα και έτσι να καθορίσετε το πνεύμα και τη δύναμη του Αντιχρίστου.
Ο πλούτος είναι η δύναμη του Αντιχρίστου. Η αντιπαράθεσή του με τον Χριστό στο βιβλίο της Αποκάλυψης βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το πνεύμα και το νόημα ολόκληρης της Αγίας Γραφής. Το Ευαγγέλιο, ο ίδιος ο λόγος του Χριστού, μιλά για τον Μαμωνά και τον πλούτο, που αντιπαραβάλλονται με τον Θεό, ώστε στα μάτια της ανθρωπότητας η δύναμη του χρήματος να εμφανίζεται ισοδύναμη με τον Θεό.:
«Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί δύο Κυρίους, διότι ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει, ή στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Μαμωνά» (Ματθαίος 6: 19-24).
Είτε η καρδιά σας είναι στον ουρανό, με τον Θεό (στον οποίο βρίσκεται το σύνολο του πλούτου και της τελειότητας), είτε η καρδιά σας είναι στη γη, στις δελεαστικές απολαύσεις και τα πλούτη της.
Τι είναι άραγε τα αγκάθια που «πνίγουν τον λόγο» του Θεού «και γίνεται άκαρπος»; Είναι «η κοσμική μέριμνα και η παραπλάνηση του πλούτου» (Ματθαίος 13: 1-23). Ποιο είναι εκείνο το ένα πράγμα, που έκανε τον νεαρό, που ως εκείνο το σημείο είχε κρατήσει τη διαθήκη του με τον Θεό, να εγκαταλείπει τον Χριστό με θλίψη στην καρδιά του; Ήταν η μεγάλη του περιουσία του, για την οποία ο Χριστός του είπε: «πήγαινε και πούλησε όσα έχεις και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς και έλα ακολούθησέ με» (Κατά Ματθαίον 19: 16-30).
Για ποιους άραγε λόγους οι προσκεκλημένοι αρνούνταν να έρθουν στο δείπνο του Κυρίου; Λόγω πλούτου και γήινων αγαθών: ο ένας επειδή «αγρόν ηγόρασε», ο άλλος επειδή «αγόρασε βόδια» και ο τρίτος επειδή «γυναίκα έγημε» (Λουκάς 14: 16-24). Αυτός είναι ο λόγος που ο Απόστολος είπε ότι «η φιλοχρηματία είναι η ρίζα όλων των κακών» (1 προς Τιμόθεο 6: 6-10, 17-14).
Χρυσός και πλούτος είναι ένα και το αυτό, ως σύμβολο-σημάδι του πλούτου. Είναι το είδωλο του σύμπαντος, αντικείμενο θεοποίησης και προσκύνησης. Πιστεύεται ακράδαντα ότι η δύναμή του εξασφαλίζει κάθε τι το επιθυμητό. Ο χρυσός αγοράζει τα πάντα: τα χέρια, το μυαλό, τη συνείδηση, την ψυχή και το σώμα. Ενθουσιάζει τα κατώτερα πάθη. Δελεάζει με μια πληθώρα απολαύσεων. Διαστρέφει τη δικαιοσύνη. Γελάει με την αρετή. Δεν αναγνωρίζει την αλήθεια. Είναι ξένος προς το έλεος και καταδιώκει την πίστη. Στα χρόνια του Αντιχρίστου, θα πάψει να είναι βοηθητικό μέσο και θα γίνει ο αποπλανητής πάντων.
Η απάτη του πλούτου συνίσταται στο γεγονός ότι, πρώτον, θα πρέπει να θεωρηθεί ως μέσο για τη θεραπεία όλων των κακών της ζωής, και, δεύτερον, ότι η εξουσία του πλούτου πρέπει να εμπεδωθεί στο μυαλό πάντων. Η ιδιοκτησία όλων των πραγμάτων, που στην πραγματικότητα κατέχονται από λίγους, θα κηρυχθεί δίκαιη. Έτσι, η εξουσία τους θα καταστεί κυρίαρχη πάνω σ’ όλα τα πλούτη. Είναι πιθανόν οι ίδιες οι μάζες να συγκεντρώσουν όλα τα πλούτη στα χέρια μιας κυβέρνησης (την οποία θα θεωρήσουν δική τους), στερώντας εαυτούς και αλλήλους από όλα τα πλούτη και από το ελάχιστο των απολαύσεών τους, προκειμένου να αφιερώσουν τον εαυτό τους εξ ολοκλήρου στη διασφάλιση αυτής της κυβέρνησης. Μόνο, ως αποτέλεσμα της εν λόγω συγκέντρωσης των αγαθών στα χέρια ενός θεσμικού οργάνου, θα έχει σημασία για τη διατροφή των ανθρώπων ένα ενιαίο χάραγμα-σήμα ή σφραγίδα της εν λόγω εξουσίας.
Ωστόσο, αν οι αποκαλύψεις δεν αποκαλούν άμεσα το Θηρίο με το όνομα του Μαμωνά, του πλούτου ή του χρυσού, αυτό συμβαίνει επειδή ο αριθμός έχει μεγαλύτερο νόημα και η σημασία του είναι ευρύτερη.
Η απλή κατοχή του συγκεντρωμένου πλούτου δεν είναι αρκετή για όσους επιθυμούν να είναι πραγματικά πλούσιοι. Δεν είναι μόνο σημαντικό να ξοδεύετε πλούτο, αλλά και να συνεχίσετε να τον συγκεντρώνετε. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι σημαντικό να κατέχει κανείς την ίδια τη δύναμη, την ίδια την πηγή που παράγει τον πλούτο: την ανθρώπινη εργασία. Η εξουσία πάνω στην εργασία είναι η αληθινή εξουσία πάνω στον πλούτο και η εγγύηση της σταθερότητας της κατοχής του πλούτου.
Αυτό ήταν και το μυστικό του πλούτου του Σολομώντα. Ανέθεσε εργατικά καθήκοντα σ’ ολόκληρο το λαό του (Α’ Βασιλέων 5: 27-31). Δεκάδες χιλιάδες άνδρες εργάζονταν ταυτόχρονα στην κατασκευή ενός έργου συστηματικού και παρατεταμένου χαρακτήρα. Πράγμα που οδήγησε τελικά τους ανθρώπους να ζητούν από τον κληρονόμο του Σολομώντα: «Ο πατέρας σου έβαλε βαρύ ζυγό πάνω μας. Αν τώρα εσύ ελαφρύνεις τον ζυγό της σκληρής δουλειάς που μας επιφόρτισε ο πατέρας σου, τότε θα σε υπηρετούμε» (1 Βασιλέων 12: 4).
Αυτή είναι η κατάλληλη θέση για την ακόλουθη ερώτηση: γιατί, προκειμένου να χρησιμεύσει ως βάση για τον ορισμό του πλούτου, επιλέχθηκε ο αριθμός έξι επαναλαμβανόμενος τρεις φορές; Επειδή είναι ο αριθμός του έργου που δημιουργεί όλα τα πλούτη: δείχνει το θεμέλιο του πλούτου, το ίδιο το έργο, γιατί έχει ειπωθεί ότι: «Έξι μέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλες τις εργασίες σου. Αλλά η έβδομη μέρα είναι μέρα ανάπαυσης, αφιερωμένη σ’ εμένα, τον Κύριο τον Θεό σου» (Εξοδος 20: 9-11).
Ο αριθμός του Θηρίου δείχνει, ωστόσο, ότι κάποιος δεν πρέπει να εργάζεται έξι ημέρες, αλλά έξι εκατόν εξήντα έξι …. Η συχνή επανάληψη ενός αριθμού δείχνει την αιωνιότητα στη βιβλική γλώσσα. «Κύριε, πόσες φορές να συγχωρήσω τον αδελφό μου, εάν εξακολουθεί να μου κάνει κακό; Έως επτά φορές;». Ο Ιησούς του απαντά: «ως εβδομήντα φορές το επτά» (δηλαδή, άπειρες φορές) (Κατά Ματθαίον 18: 21-22).
Και στην περίπτωσή μας: πόσες μέρες πρέπει να δουλέψουμε; Χωρίς τέλος, συνεχώς, είναι η απάντηση. Η κυβέρνηση δεν συγκεντρώνει μόνο τον πλούτο, αλλά όλες τις δουλειές σας. Παίρνει τα χέρια σας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι «θα σημαδευτούν στο δεξί τους χέρι». Η σφραγίδα είναι ένα σημάδι της εξουσίας πάνω σ’ εκείνους που είναι στη δούλεψή της. Το δεξί χέρι είναι ένδειξη εξουσίας. Σας παίρνουν όλη τη δουλειά και σε αντάλλαγμα σας τρέφουν. Δημιουργείτε πλούτο και λαμβάνετε ως αντάλλαγμα ό, τι χρειάζεστε για να επιβιώσετε.
Ωστόσο, ο αριθμός έξι καθορίζει το χρόνο που αφιερώνεται στην εργασία: είναι ο αριθμός των εργάσιμων ημερών, των έξι ημερών. Σας αφαιρείται όλος ο χρόνος σας αποκλειστικά και μόνο για να δουλεύετε και να δημιουργείτε πλούτο. Δεν μένει τίποτα, ούτε μια μέρα για τον Κύριο. Η έβδομη ημέρα υπεξαιρείται εντελώς. Δεν υπάρχει ο Θεός αλλά ο Μαμωνάς, για τον οποίο θα δουλεύετε στο διηνεκές. Όλα γίνονται για να ξεχαστεί ο Θεός και να προσελκυστεί ο άνθρωπος σε μια αιώνια-αδιάκοπη (ροή) φασαρίας, σκέψεων και ενεργειών. Μ’ αυτόν τον τρόπο η εργασία, οι καρποί της εργασίας, ή ο πλούτος και ο χρόνος, έχουν παρθεί μακριά από τον άνθρωπο. Και μαζί τους, το μυαλό του και ο Θεός.
Λέγεται: «Θα σημαδευτούν στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους». Δηλαδή οι φυσικοί και ψυχικοί εργάτες, θα έρθουν κάτω από την εξουσία του Θηρίου. Δεν θα αφορά μόνο στους μυς, αλλά και στο μυαλό, στη γνώση και στις πεποιθήσεις του ανθρώπου. Η σφραγίδα του Αντιχρίστου θα σφραγίζει τα μυαλά, μαζί με τις ιδέες και τις πεποιθήσεις των ανθρώπων. Εκεί όχι μόνο δεν θα έχουν χρόνο για προσευχή και για τα έργα του Θεού, αλλά ούτε καν χώρο γι’ Αυτόν στις ψυχές τους.
Η εργασία θα γίνει ο νέος θεός του ανθρώπου, ο οποίος (σύμφωνα με τον κοινό άνθρωπο) θα δημιουργήσει τα πάντα. Αυτή η εργασία προσομοιώνει τον άνθρωπο με τον Θεό. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες, ο άνθρωπος θα δουλέψει έξι εκατοντάδες εξήντα έξι, επ’ άπειρον. Θα αναδημιουργήσει εκ νέου τον κόσμο κατά τα γούστα του. Αυτός είναι ο συλλογισμός εκείνων των οποίων τα μυαλά έχουν σφραγιστεί με τη σφραγίδα του Αντιχρίστου.
Μπορούμε να αντλήσουμε ένα συμπέρασμα απ’ αυτό: ακόμα κι ο τετριμμένος υλισμός με την πίστη του στη δύναμη του πλούτου, την αφοσίωση στην εργασία, πέρα από τις κινήσεις της αλαζονείας και της δυστυχίας (τις μη αναγκαίες) και την αδιαφορία για την ημέρα της Ανάστασης και την υπηρεσία προς τον Θεό, διαμορφώνουν ήδη ανθρώπους όλο και πιο κοντά στη σφραγίδα του Αντιχρίστου, προετοιμάζοντάς τους γι ‘αυτή. Κατά την εποχή του Αντιχρίστου, αυτοί θα είναι πρόθυμοι υπηρέτες του.
Παρόλο που στην ερμηνεία μας για τον αριθμό του Θηρίου, ακολουθήσαμε αποκλειστικά το κείμενο της Αγίας Γραφής και εξηγήσαμε τα συμπεράσματά μας σύμφωνα με το πνεύμα και το νόημά της, παραμένει σαφές, ότι ήταν η Σοβιετική πραγματικότητα που έστρεφε τις σκέψεις μας σε μια τέτοια ερμηνεία της Γραφής. Ο πλούτος των πλουσίων αξιολογείται από τον σοσιαλισμό, ως πανάκεια στα χέρια του προλεταριάτου, το οποίο, αναζωογονημένο από το πνεύμα της φιλοχρηματίας, της ζήλιας και του μίσους, λεηλατεί τα πάντα και μεταφέρει το πλιάτσικο στα χέρια της κυβέρνησης. Αλλά αυτή η κυβέρνηση δεν είναι κυβέρνηση του προλεταριάτου, αλλά κυβέρνηση πάνω στο προλεταριάτο, η οποία αναγκάζει τις μάζες σε βασανιστική, ακούσια, ατελείωτη εργασία.
Ο σοσιαλισμός είναι η συγκέντρωση όλου του πλούτου στα χέρια μιας ομάδας. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κρατικός καπιταλισμός. Είναι μια μορφή καπιταλισμού που έχει συγκεντρώσει και σταθεροποιήσει όλες τις αρνητικές μορφές του αστικού καπιταλισμού, και μεγεθύνεται από χιλιάδες μορφές δουλείας, εκμετάλλευσης, ανομίας και φτώχειας. Η δικτατορία της σοσιαλιστικής θεωρίας δεν ξεκίνησε μόνο ως πνευματικό αποτύπωμα, αλλά ως ένα ολοκληρωμένο «σφράγισμα». Η λέξη «σφράγισμα» (χάραγμα) μεταδίδει καλύτερα την έννοια της θεωρίας, της ιδεολογίας και της συστηματικής γνώσης που δοξολογείται σαν να ήταν μια κορυφή[4]: επιστήμη, εντελώς άτρωτη και με ένα μοναδικό δικαίωμα στην κυριαρχία και την εξουσία. Έτσι, αυτή η δύναμη που εντυπώνεται στο ανθρώπινο μυαλό, μπορεί να χαρακτηριστεί ως κανόνας της γνώσης πάνω στον πλούτο και την ανθρώπινη εργασία. Αυτή η δύναμη της ψεύτικης γνώσης ή του σοσιαλισμού, περιγράφεται καλά από τον αριθμό, γιατί είναι η στατιστική και η λογιστική, που αποτελούν τον άγριο κυρίαρχο άξονα του σοσιαλισμού, έναν άξονα που είναι ανελέητος απέναντι στην ανθρώπινη ζωή και την προσωπικότητα.
Ο σοσιαλισμός όχι μόνο αγνοεί τον άνθρωπο, ως μια ζωντανή, ελεύθερη προσωπικότητα, χωρίς την οποία τίποτε δεν χτίζεται στον κόσμο, αλλά πιστεύει επίσης ότι μπορεί να νικήσει και να επιβεβαιωθεί με τη βία και την υποδούλωση του μυαλού των ανθρώπων. Αλλά θα αποτύχει πλήρως, και ολοκληρωτικά, να διαστρεβλώσει την εικόνα του Θεού και να τη μετατρέψει σε εικόνα του Θηρίου. Και ακριβώς σ’ αυτό είναι εδραιωμένη η αναπόφευκτη καταστροφική πτώση του.
Μετάφραση από τα αγγλικά Θ. Ι. Ζιάκας
[1] Πηγή: http://thesaker.is/the-number-of-the-beast/ Μετάφραση από τα ρωσικά στα αγγλικά: Edvin Buday. Και από τα αγγλικά στα ελληνικά: Θ.Ι.Ζιάκας. (Αξίζει να διαβαστεί σε συνάφεια με το άρθρο του L. Guyénot: Ποιός είναι ο άρxων του κόσμου τούτου; )
[2] Αυτή είναι μια αναφορά στην εκκλησιαστική σλαβονική, τη λειτουργική γλώσσα των σλαβικών Ορθoδόξων Eκκλησιών.
[3] Οι μεταφράσεις βιβλικών αποσπασμάτων στο αγγλικό κείμενο προέρχονται από τη Βίβλο του βασιλιά James (Σημ. Edvin Buday). Εδώ, στα ελληνικά, προέρχονται από την αντίστοιχη μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας (προκειμένου για την Π.Δ.) και από την έκδοση της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (προκειμένου για την Κ.Δ.). (Σημ. Θ.Ι.Ζ.)
[4] Ελληνικά στο ρωσικό πρωτότυπο (σημ. ΘΙΖ).
ΠΗΓΗ: ''Ο αριθμός του θηρίου'', Mikhail Polsky, 1938
