Κυριακή 25 Αυγούστου 2024

Μην πλανιέσαι από την έπαρση και τη διδασκαλία εκείνων που πλανήθηκαν από την οίηση......


Μην πλανιέσαι από την έπαρση και τη διδασκαλία εκείνων που πλανήθηκαν από την οίηση και, περιφρονώντας την αλήθεια της Εκκλησίας και τις θείες αποκαλύψεις, ισχυρίζονται πως η αλήθεια μπορεί να μιλήσει μέσα σου, χωρίς τους φθόγγους του λόγου και να σε νουθετεί η ίδια με κάποιαν ακαθόριστη και ανεξήγητη ενέργεια.
Πρόκειται για διδασκαλία του ψεύδους και των εραστών του....
Γνωρίσματα της διδασκαλίας του ψεύδους είναι η σκοτεινότητα, η αοριστία, η ισχυρογνωμοσύνη, το ευφάνταστο, το ευερέθιστο, η εμπαθής ικανοποίηση την οποία γεννά μια λεπτή ενέργεια φιλοδοξίας και ηδυπάθειας.
Είναι δυνατό να μιλάει η αλήθεια και μέσα στον άνθρωπο. Αλλά πότε; Όταν, σύμφωνα με τα λόγια του Σωτήρα, ο Θεός οπλίσει τον άνθρωπο με τη δύναμη του (βλ. Λουκ. 24, 49), όταν δηλαδή ο άνθρωπος λάβει το Άγιο Πνεύμα «όταν έρθει Εκείνος, το Πνεύμα της Αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια», [ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν] (Ιω. 16, 13).
Όποιος, όμως, χωρίς να έχει φανερά αποκτήσει το Άγιο Πνεύμα – και το αποκτούν μόνο οι άγιοι του Θεού – τολμά να λέει ότι ακούει την αλήθεια να μιλάει μέσα του, αυτός πλανιέται από την υπερηφάνεια του, απατά τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα δεν ακούει παρά τη φωνή εκείνου που στον παράδεισο είπε απατηλά στους πρωτοπλάστους: «Και θα είστε σαν θεοί», [Καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί] (Γεν. 3:5). Και η φωνή αυτή του φαίνεται σαν φωνή αλήθειας!
Οι Ισραηλίτες, έχοντας επίγνωση του άπειρου μεγαλείου του Θεού επίγνωση από την οποία γεννιέται στην ψυχή κάθε ανθρώπου η συναίσθηση της μηδαμινότητας του, έλεγαν στον άγιο ηγέτη και νομοθέτη τους, τον Μωυσή: «Εσύ μίλησέ μας! Ας μη μας μιλήσει ο Θεός, για να μην πεθάνουμε!» [καὶ εἶπαν πρὸς Μωυσῆν· λάλησον σὺ ἡμῖν, καὶ μὴ λαλείτω πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεός, μὴ ἀποθάνωμεν] (Eξ. 20:19).
Ταπεινά και σωτήρια λόγια είναι τούτα, λόγια που εκφράζουν κάθε αληθινό χριστιανό. Μ’ ένα τέτοιο καρδιακό «ενέχυρο» ο πιστός προφυλάσσεται από τον πνευματικό θάνατο, τον οποίο επιφυλάσσουν στους πλανεμένους η υπερηφάνεια και η θρασύτητα τους.
Ο πλανεμένος, σε αντίθεση με τον αληθινό χριστιανό, τον πνευματικό Ισραηλίτη, αναφωνεί έξαλλος: «Στα παλιά χρόνια, τα τέκνα του Ισραήλ έλεγαν στον Μωυσή: “Εσύ μίλησέ μας! Ας μη μας μιλήσει ο Θεός, για να μην πεθάνουμε!” [καὶ εἶπαν πρὸς Μωυσῆν· λάλησον σὺ ἡμῖν, καὶ μὴ λαλείτω πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεός, μὴ ἀποθάνωμεν] (Eξ. 20:19). Αλλά εγώ, Κύριε, δεν σε παρακαλώ έτσι… Ας μη μου μιλήσει ο Μωυσής ούτε κανείς άλλος από τους προφήτες. Μίλα μου εσύ ο ίδιος, Κύριε και Θεέ μου, που φωτίζεις και εμπνέεις όλους τους προφήτες. Γιατί εσύ, χωρίς αυτούς, μπορείς να με φωτίσεις με όλη την αλήθεια» (Θωμά Κεμπησίου, Η μίμηση του Χριστού, βιβλ. Γ’, κεφ. β’).
Ανάξιος του Κυρίου και της μιμήσεως του είναι εκείνος που, μολονότι βρίσκεται ολόκληρος μέσα στις κακίες και τα αισχρά πάθη, ανόητα και υπερήφανα και φαντασιόπληκτα νομίζει ότι βρίσκεται μέσα στην αγκαλιά του πανάχραντου και πανάγιου Κυρίου, νομίζει ότι τον έχει μέσα του και συνομιλεί μαζί του σαν με φίλο (ο.π., βιβλ. Γ’, κεφ. α’).
Πιστό παιδί της Ανατολικής Εκκλησίας, άκου την αδελφική μου συμβουλή, συμβουλή σωτήρια. Θέλεις να γνωρίσεις πραγματικά τον δρόμο του Θεού, να τον ακολουθήσεις και να φτάσεις στην αιώνια σωτηρία; Μελέτα τη θεία αλήθεια στην Αγία Γραφή, κυρίως στην Καινή Διαθήκη, και στα συγγράμματα των αγίων πατέρων. Πριν από τη μελέτη και μαζί μ’ αυτήν χρειάζονται απαραίτητα η άσκηση και η καθαρότητα της ζωής. Μόνο όσοι έχουν καθαρή καρδιά μπορούν να δουν τον Θεό (Πρβλ. Ματθ. 5:8). Έτσι, με τον καιρό, θα γίνεις, στο μέτρο που γνωρίζει και θέλει ο Θεός, μαθητής και εραστής και συμμέτοχος της θείας Αλήθειας, την οποία θα σου διδάξει το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.



(Από το βιβλίο: Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ. Έργα 1. Ασκητικές εμπειρίες Α΄. εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, 2η έκδοση 2009).

 


at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σάββατο 24 Αυγούστου 2024

Ὁ Δεσποτικὸς Θρόνος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μενκάο!

Ὁ Δεσποτικὸς Θρόνος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μενκάο!

Σε αυτόν θα πρέπει να κάθονται όλοι οι Επίσκοποι ενθυμούμενοι ότι είναι ταπεινοί διάκονοι των ανθρώπων.
Όσον αφορά τους απλούς κληρικούς αλλά και τους λαϊκούς, έχουμε αναφερθεί σε σχετικά άρθρα.... Ταπείνωση λείπει απ΄ όλους μας.

Ευλογημένοι άνθρωποι σε εκείνη την χώρα!

https://www.ecclesiagoc.gr/.../2279-poimantiki-episkepsi...



at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2024

Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος: Ο αληθινός σκοπός της ζωής.

 

Ο αληθινός σκοπός της ζωής.

Τι έπαθες; Τι ερωτήσεις είν’ αυτές; “Δεν ξέρω τι να κάνω με τη ζωή μου. Θα έπρεπε να κάνω κάτι ιδιαίτερο; Θα έπρεπε να καθορίσω έναν ειδικό στόχο για τον εαυτό μου;”. Με έκπληξη διάβασα τις παράξενες σκέψεις σου. Πώς σου ήρθαν; Μα αυτό ακριβώς αποφάσισες, όταν εκδήλωσες την επιθυμία να σταθείς στο ύψος της ανθρώπινης αξίας, όπως την καθόρισε ο Θεός. Τι συζητάμε, λοιπόν, τόσο καιρό;

Οι ξαφνικοί προβληματισμοί σου με κάνουν να εικάσω ότι ανάμεσα στους φίλους σου υπάρχουν νεωτεριστές διανοούμενοι, ή ότι συνδέθηκες με κάποια παρέα τέτοιων ανθρώπων, που αλλοίωσαν τη σκέψη σου και σκόρπισαν την ορθοφροσύνη σου. Αυτοί είναι που παραληρούν συνήθως έτσι, αναμασώντας εκφράσεις όπως “το καλό της ανθρωπότητας” και το ‘‘καλό του λαού”. Σαγηνεύτηκες, φαίνεται, από τις μεγαλοστομίες τους και, όταν γύρισες τα μάτια σου στην πραγματικότητα της ζωής σου, είδες με θλίψη, ίσως και με τύψεις, ότι «φυτοζωούσες» στον στενό κύκλο της οικογένειας σου χωρίς κανένα κέρδος ή σκοπό. Ω! Μόλις τώρα κάποιος σου άνοιξε τα μάτια!

Αν η εικασία μου είναι σωστή, τότε μου χρωστάς μιαν  εξήγηση και μια συγγνώμη, γιατί, μολονότι υποσχέθηκες να μου γράφεις για όλα με ευθύτητα, δεν τήρησες την υπόσχεση σου. Είτε έτσι, πάντως, είτε αλλιώς, δεν μπορώ να παραβλέψω τα προβλήματα και τους προβληματισμούς σου. Ο διάλογος μας πρέπει να δώσει λύσεις σε όλα. Για την ώρα θα σου πω μόνο μια γενική σκέψη, για να δεις πως ή ζωή που έζησες ως τώρα και που ακόμα ζεις, είναι η αληθινή ζωή, και πως δεν υπάρχει σ’ αυτήν τίποτα που να χρειάζεται αλλαγή.

Είναι συνετό για έναν άνθρωπο ν’ αναζητάει τον αληθινό σκοπό της ζωής; Όχι, βέβαια, αφού ο σκοπός αυτός είναι ήδη γνωστός με βεβαιότητα. Η γενική αρχή είναι ότι, αφού υπάρχει ζωή πέρα από τον τάφο, ο σκοπός της ζωής, χωρίς εξαίρεση, πρέπει να βρίσκεται εκεί και όχι εδώ. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, αλλά, δυστυχώς, το θυμούνται ελάχιστα. Εσύ λοιπόν, βάλε το ως κανόνα στη ζωή σου: Να επιδιώκεις αυτόν το σκοπό μ’ όλη σου τη δύναμη. Θα δεις τότε τι φως θα ξεχυθεί πάνω στη σύντομη επίγεια παρεπιδημία σου και στα έργα σου.

Πρώτα – πρώτα, θα καταλάβεις ότι στον κόσμο τούτο δεν υπάρχουν παρά τα μέσα για εκείνη την άλλη ζωή. Όλα τα πρόσκαιρα είναι μέσα για την κατάκτηση της αιωνιότητας. Δεν έχεις παρά να τα χρησιμοποιείς με τέτοιον τρόπο, ώστε να σε οδηγούν σ’ αυτόν το σκοπό να μη σε απομακρύνουν απ’ αυτόν και να μην εναντιώνονται σ’ αυτόν. Να, λοιπόν, ποια είναι η απάντηση στον προβληματισμό σου, “Δεν ξέρω τι να κάνω με τη ζωή μου”. Τι να κάνεις; Κοίτα στον ουρανό και μέτρα κάθε βήμα της ζωής σου, ώστε να είναι ένα βήμα προς τον ουρανό. Είναι τόσο απλός και συνάμα τόσο περιεκτικός ο κανόνας!

Ρωτάς: “Δεν πρέπει να κάνω κάτι;”. Και βέβαια πρέπει. Κάνε ότι απαιτούν κάθε φορά οι περιστάσεις στον κύκλο σου και στη δουλειά σου, πιστεύοντας ότι αυτό είναι – και πρέπει να είναι – το καθήκον σου. Τίποτα περισσότερο δεν σου ζητείται. Είναι μεγάλο λάθος να νομίζεις ότι πρέπει ν’ αναλάβεις σπουδαίους και μεγάλους αγώνες είτε για τον ουρανό είτε, όπως λένε οι νεωτεριστές, για το καλό της ανθρωπότητας. Αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο.

Απαραίτητο είναι μόνο τούτο: Να κάνεις το καθετί σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Και όταν λέω το καθετί, εννοώ ότι παρουσιάζεται καθημερινά στη ζωή σου. Τίποτ’ άλλο. Ο Θεός φροντίζει για κάθε άνθρωπο. Εκείνος είναι που προκαλεί ή παραχωρεί ότι μας συμβαίνει. Η πανάγαθη πρόνοια του αγκαλιάζει όχι μόνο τη γενική πορεία της ζωής μας, μα κάθε στιγμή της και κάθε περίστασή της.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Σε πλησιάζει ένας φτωχός. Ο Θεός τον έχει στείλει. Τι οφείλεις να κάνεις; Να τον βοηθήσεις. Σε παρακολουθεί, λοιπόν, ο Κύριος, για να δει αν θα ενεργήσεις σύμφωνα με το θέλημά Του. Αν βοηθήσεις τον φτωχό, και Εκείνος θα ευαρεστηθεί και εσύ θα έχεις κάνει ένα βήμα προς τον τελικό σου σκοπό, την αιώνια ζωή.

Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω κι άλλο παράδειγμα, γιατί είμαι βέβαιος ότι κατάλαβες τι θέλω να πω: Σε κάθε περίσταση, δίχως εξαίρεση, να κάνεις αυτό που θέλει ο Θεός. Όσο για το τι θέλει, το ξέρεις από τις εντολές που μας έχει δώσει. Χρειάζεται κάποιος τη βοήθεια σου; Βοήθησε τον. Σε πρόσβαλε κάποιος; Συγχώρεσε τον. Πρόσβαλες εσύ κάποιον; Τρέξε να του ζητήσεις συγγνώμη και να συμφιλιωθείς μαζί του. Σε παίνεψε κάποιος; Μην περηφανευτείς. Σε μάλωσε κάποιος; Μη θυμώσεις. Είναι ώρα για προσευχή; Προσευχήσου. Είναι ώρα για δουλειά; Δούλεψε…

Αν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο σε κάθε περίσταση, αν, δηλαδή, ότι κάνεις είναι σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, τότε όλα τα προβλήματα της ζωής σου θα λυθούν.

Ο σκοπός μας είναι η μακάρια ζωή μετά το θάνατο. Τα μέσα, επαναλαμβάνω, για την επίτευξη του σκοπού είναι τα θεάρεστα έργα. Το θέμα είναι, νομίζω, απλό και ξεκάθαρο. Δεν υπάρχει λόγος να βασανίζεις τον εαυτό σου με πολύπλοκα ερωτήματα και δύσκολα προβλήματα. Διώξε από το νου σου κάθε λογισμό για ‘‘κοινωνική”, “μαζική”, “πανανθρώπινη” δράση, όπως μεγαλόστομα λένε οι νεωτεριστές, και τότε ειρηνικά θα τραβήξεις προς τον τελικό σου στόχο δίχως εμπόδια. Να θυμάσαι πως ο Κύριος δεν ξεχνάει ούτ’ ένα ποτήρι κρύο νερό, που προσφέρεται σε κάποιον διψασμένο.

“Παρ’ όλα αυτά”, θα μου πεις, “είναι απαραίτητο να επιλέξει και να καθορίσει κανείς έναν τρόπο ζωής!”. Πώς θα τον καθορίσει, αλήθεια; Θ΄ αρχίσει να σκέφτεται, να σκέφτεται… ώσπου να ζαλιστεί! Και που θα καταλήξει; Μάλλον σε σύγχυση και αδιέξοδο. Το καλύτερο και το ασφαλέστερο απ’ όλα είναι να δέχεται κανείς με υπακοή, ευγνωμοσύνη και αγάπη ότι καθορίζει γι’ αυτόν ο Θεός. Και το τι καθορίζει ο Θεός για τον καθένα μας φανερώνεται στις συνθήκες και τις περιστάσεις της ζωής μας.

Πάρε την περίπτωση σου. Για την ώρα βρίσκεσαι κάτω από την προστασία των γονιών σου. Τι καλύτερο θα ήθελες; Έχεις ζεστασιά, ασφάλεια, ανεμελιά. Ζήσε σ’ αυτές τις συνθήκες, κάνοντας ευσυνείδητα ότι επιβάλλουν κάθε φορά οι περιστάσεις, και μην αφήνεις τη σκέψη σου να πετάει μακριά.

“Είναι, όμως, αδύνατο να παραμείνω για πάντα σ’ αυτή την κατάσταση”, θα πεις πάλι. “Κάποτε θα πρέπει να πάρω τον δικό μου δρόμο. Τι θα κάνω τότε; Μπορώ να μην το σκέφτομαι;”. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι ν’ αφήσεις τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού, να προσεύχεσαι, ζητώντας του να σε βάλει στο δρόμο που Εκείνος θεωρεί καλύτερο για σένα, και να περιμένεις υπομονετικά την ώρα που θα σου μιλήσει. Θα σου μιλήσει μέσ’ από τα γεγονότα.

Αφού, λοιπόν, βρεις ειρήνη, ακουμπώντας στον Θεό, ζήσε απλά, χωρίς να κάνεις μεγάλα και μάταια σχέδια. Οι καθημερινές σου ασχολίες και οι σχέσεις σου με τους ανθρώπους δεν χρειάζεται ν’ αλλάξουν. Μη θεωρείς πως μια τόσο απλή ζωή δεν έχει νόημα ή αξία. Ότι κι αν κάνει κανείς στη γη, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο, είναι ένα έργο. Και αν ένα έργο είναι σύμφωνο με τις θείες εντολές, τότε είναι και ευάρεστο στον Κύριο. Ε, λοιπόν, κάθε έργο ευάρεστο στον Κύριο έχει ανεκτίμητη και αιώνια αξία, όσο απλό ή ασήμαντο κι αν φαίνεται.

Νομίζω ότι σου τα εξήγησα όλα. Ελπίζω ότι τα καταλαβαίνεις και τα αποδέχεσαι. Έτσι, σε βεβαιώνω, θα βρεις τη γαλήνη σου και δεν θα βασανίζεσαι πια από λογισμούς, όπως “Η ζωή μου δεν έχει νόημα” ή “Δεν κάνω τίποτα χρήσιμο”.

Και κάτι τελευταίο: Είναι αναγκαίο να παρακολουθείς και να ελέγχεις ακατάπαυστα την καρδιά, γιατί εύκολα κυριεύεται από την υπερηφάνεια. Δίχως την καρδιά, βέβαια, δεν μπορείς να κάνεις κανένα καλό, αφού δίχως την καρδιά δεν υπάρχει καν ζωή. Ωστόσο, μην την αφήνεις να κάνει ανεξέλεγκτα ότι θέλει. Είναι τυφλή και, χωρίς αυστηρή καθοδήγηση, σύντομα πέφτει – και σε ρίχνει σε κάποιον γκρεμό. Ο Κύριος να σ’ ευλογεί!

Οσίου Θεοφάνη του εγκλείστου
Ο δρόμος της ζωής. (Γράμματα σε μια ψυχή).
Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2020, έκδοση 6η.

 

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (42ο)

 

Το κύριο στην Εκκλησία είναι ο Χριστός

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει: «Πᾶσι μία τοῖς ὑψηλοῖς πατρίς, ὦ οὗτος, ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ, εἰς ἣν ἀποτιθέμεθα τὸ πολίτευμα. Πᾶσι γένος ἕν· εἰ μὲν τὰ κάτω βούλει σκοπεῖν, ὁ χοῦς, εἰ δὲ τὰ ὑψηλότερα, τὸ ἐμφύσημα, οὗ μετειλήφαμεν καὶ ὃ τηρεῖν ἐκελεύσθημεν καὶ μεθ ̓ οὗ παραστῆναί με δεῖ λόγον υφέξοντα τῆς ἄνωθεν εὐγενείας καὶ τῆς εἰκόνος. Πᾶς μὲν οὖν εὐγενής, ὁ τοῦτο φυλάξας ἐξ ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς τὸ ἀρχέτυπον νεύσεως· δυσγενὴς δὲ ἅπας, ὁ τῇ κακίᾳ συγχέας καὶ μορφὴ ἑτέραν ἐπιβαλὼν ἑαυτῷ, τὴν τοῦ ὄφεως. Αἱ δὲ κάτω πατρίδες αὗται καὶ τὰ γένη ταῦτα τῆς προσκαίρου ζωῆς καὶ σκηνῆς ἡμῶν γέγονε παίγνια. Πατρίς τε γάρ, ἣν προκατέλαβεν ἕκαστος, ἢ τυραννήσας ἢ δυστυχήσας, ἧς πάντες ὁμοίως ξένοι καὶ πάροικοι, κἂν ἐπὶ πολὺ τὰ ὀνόματα παίξωμεν. Καὶ γένος εὐγενὲς μέν, ἢ τὸ πάλαι πλούσιον ἢ τὸ νῦν φυσώμενον· δυσγενές δέ, τὸ πενήτων πατέρων ἢ διὰ συμφορὰν ἢ δι ̓ ἐπιείκειαν. Ἐπεὶ πῶς ἄνωθεν εὐγενές, οὗ τὸ μὲν ἄρχεται νῦν, τὸ δὲ καταλύεται, καὶ τοῖς μὲν οὐ δίδοται, τοῖς δὲ γράφεται; Οὕτως ἐγὼ περὶ τούτων ἔχω. Καὶ διὰ τοῦτο, σὲ μὲν ἀφίημι τοῖς τάφοις μεγαλοφρονεῖν ἢ τοῖς μύθοις, ἐγὼ δὲ πειρῶμαι, ὡς οἷόν τε, ἀνακαθαίρειν ἐμαυτὸν τῆς ἀπάτης, ἵν ̓ ἡ φυλάξω τὴν εὐγένειαν ἢ ἀνακαλέσωμαι. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος 33).
Είμαι στην Εκκλησία εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια και μπορώ να πω ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των ενοριτών το κύριο στην Εκκλησία είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Σχεδόν κανείς (εκτός ίσως από τους φανατικούς εθνικιστές) δεν θα εγκαταλείψει τον γλυκύτατο Ιησού εξαιτίας του γεγονότος ότι θα έρθουν σε εμάς νέοι αδελφοί. Στην ιστοσελίδα Православие.RU εμφανίστηκε ένα "εντυπωσιακό" άρθρο του Δ. Ντανίλοφ, "Η Ρωσία μετά τον θάνατο", στο οποίο ο συγγραφέας, εκ μέρους όλης της πατριωτικής κοινότητας, εξέφρασε την αντίθεσή του στην ιδέα της προσέλκυσης στην Ορθόδοξη Εκκλησία εκπροσώπων μη ρωσικών λαών. Ιδιαίτερη κριτική ασκήθηκε στη θέση μου, που διατυπώθηκε στις πρόσφατες XV Χριστουγεννιάτικες Διαλέξεις, ότι είναι απαραίτητο να διαχωριστεί η πατριωτική εκπαίδευση από το έργο της ορθόδοξης ιεραποστολής. Κατηγορήθηκα για εικονομαχία επειδή αρνήθηκα να αναγνωρίσω την ύπαρξη μιας μεταθανάτιας Ρωσίας. Θυμίζω ένα απλό πράγμα. Εγώ, όπως και ο π. Πέτρος, τιμούμε τις ιερές εικόνες του Χριστού, της Θεοτόκου και των αγίων, αποδίδοντας τιμή στα ιερά πρόσωπα που απεικονίζονται σε αυτές και όχι στην ύλη, σε αυστηρή συμφωνία με το δόγμα της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Επομένως, η κατηγορία μας για αίρεση αποτελεί απλή παραβίαση της 9ης εντολής – συκοφαντία.
Ίσως να μην έπρεπε καν να απαντήσω σε τέτοιες κατηγορίες, αν και η κατηγορία για αίρεση είναι λόγος να καλέσω τον συγγραφέα αυτού του κειμένου σε εκκλησιαστικό δικαστήριο. Δυστυχώς, αυτή η θέση αντικατοπτρίζει μια εκπληκτική χίμαιρα που υπάρχει στα μυαλά των ανθρώπων που προσπαθούν να δημιουργήσουν μια «ρωσική Ορθοδοξία». Είναι θλιβερό όταν οι άνθρωποι, ερχόμενοι στην Εκκλησία, αρνούνται να ακολουθήσουν την πίστη της Εκκλησίας. Είναι θλιβερό όταν οι άνθρωποι αρχίζουν, υπό το πρόσχημα της Ορθοδοξίας, να διακηρύττουν μια ήδη καταδικασμένη αίρεση. Αλλά ακριβώς αυτό παρατηρείται στο άρθρο. Θυμίζω ένα απλό πράγμα.
Στο Σύμβολο της Πίστεως της Νίκαιας - Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία μας ονομάζεται Καθολική και Αποστολική. Σύμφωνα με την Εκτενή Κατήχηση του Αγίου Φιλαρέτου της Μόσχας, «Η Εκκλησία ονομάζεται Καθολική ή, το ίδιο, Οικουμενική, διότι δεν περιορίζεται από κανέναν τόπο, χρόνο ή έθνος, αλλά περιλαμβάνει όλους τους αληθινά πιστούς από όλους τους τόπους, τους χρόνους και τα έθνη. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι το ευαγγέλιο υπάρχει σε όλο τον κόσμο και είναι καρποφόρο και αυξάνει (Κολ. 1:5-6), και ότι στην Χριστιανική Εκκλησία δεν υπάρχει Έλληνας, ούτε Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος και Σκύθης, δούλος και ελεύθερος· αλλά τα πάντα και εν πάσιν Χριστός (Κολ. 3:11). Οι πιστοί θα ευλογηθούν μαζί με τον πιστό Αβραάμ (Γαλ. 3:9)… Η Καθολική Εκκλησία περιλαμβάνει όλους τους αληθινά πιστούς στον κόσμο. Εφόσον ο Κύριος Ιησούς Χριστός, κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου, είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας και Σωτήρας του σώματος, για να συμμετέχει κανείς στη σωτηρία Του (μαζί Του), πρέπει να είναι μέλος του Σώματός Του, δηλαδή μέλος της Καθολικής Εκκλησίας (Εφ. 5:23). Ο Απόστολος Πέτρος γράφει ότι το Βάπτισμα μας σώζει κατά τον τύπο της κιβωτού του Νώε. Όλοι όσοι σώθηκαν από τον παγκόσμιο κατακλυσμό σώθηκαν μόνο στην κιβωτό του Νώε. Έτσι, όλοι όσοι βρίσκουν αιώνια σωτηρία τη βρίσκουν στην Μία Καθολική Εκκλησία» (σημεία 268, 270). Αλλά για τον Ντανίλοφ, η Ορθοδοξία υπάρχει αποκλειστικά σε εθνική μορφή. Επιπλέον, για αυτόν, το έθνος είναι πιο πρωταρχικό και σημαντικό από την Εκκλησία. Ουσιαστικά, το ίδιο το νόημα της Καθολικής Εκκλησίας δεν υπάρχει για αυτόν. Η διδασκαλία που δηλώνεται απευθείας στην Καινή Διαθήκη (Γαλ. 3:28, Κολ. 3:11), ο συγγραφέας την θεωρεί ως κοσμοπολίτικη και «εικονομαχική» αίρεση. Στη σκέψη του συγγραφέα, μετά τον θάνατο, υπάρχει η Ρωσία, η Ελλάδα, η Παλαιστίνη, κ.λπ. Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε από πού έμαθε αυτό που δεν αντιλήφθηκε ο απόστολος Παύλος, που πρόσταξε να ανανεωθούμε κατά την εικόνα Εκείνου που μας έπλασε, όπου δεν υπάρχει Έλληνας, ούτε Ιουδαίος, ούτε περιτομή, ούτε ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός (Κολ. 3:10-11). Φαίνεται πως στον συγγραφέα και στους εθνικιστές δόθηκε μια Νεότερη Διαθήκη, και αυτοί αναλήφθηκαν μέχρι τον τέταρτο ουρανό και άκουσαν λόγια ακόμη πιο ανέκφραστα από αυτά που άκουσε ο απόστολος. Ο Παύλος λέει: «εν Χριστώ δεν υπάρχουν έθνη», ενώ ο Ντανίλοφ λέει: «Υπάρχουν».



 

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τρίτη 20 Αυγούστου 2024

RUSSIA OFFERS SIMPLIFIED RESETTLEMENT PROCESS FOR THOSE WHO EMBRACE TRADITIONAL VALUES

 


Moscow, August 20, 2024

Photo: TASSPhoto: TASS    

According to a new presidential decree, Russia will offer a simplified resettlement process for those who embrace traditional moral values.

The order was signed by President Putin yesterday, August 19, establishing a 3-month visa for those who reject the policies of their countries “imposing destructive neoliberal ideological attitudes that contradict traditional Russian spiritual and moral values.”

A simplified process is then offered for a temporary residence permit. Applicants don’t have to pass the usual Russian language, history, and legislation test and are considered outside the annual quota for permits issued.

According to the Fundamentals of State Policy for the Preservation and Strengthening of Traditional Russian Spiritual and Moral Values:

Traditional values ​​include life, dignity, human rights and freedoms, patriotism, citizenship, service to the homeland and responsibility for its fate, high moral ideals, a strong family, creative work, the priority of the spiritual over the material, humanism, mercy, justice, collectivism, mutual assistance and mutual respect, historical memory and continuity of generations, and the unity of the peoples of Russia.

Russia will compose a list of states that impose unhealthy values on their citizens.

Follow OrthoChristian on Twitter, Vkontakte, Telegram, WhatsApp, MeWe, and Gab!

8/20/2024

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τρίτη 13 Αυγούστου 2024

Το έλεος του Κυρίου.

 
«Η τιμωρία του Θεού θυμίζει μία από τις πληγές της Αιγύπτου, οι οποίες συνέβησαν νωρίτερα, στην θεομαχούσα Αίγυπτο. Τώρα πέφτουν στο ένα τρίτο της γης, καίγεται το ένα τρίτο των δέντρων και όλο το χορτάρι. Αυτή η τιμωρία του Θεού είναι επιλεκτική: Ο Κύριος τη συνδυάζει με το έλεος και δεν επιτρέπει να καούν τα πάντα. Δίνει χρόνο για μετάνοια – τα 2/3 των δέντρων παραμένουν».

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2024

Η Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους για το κείμενο του Γέροντος Μαξίμου

 

Το κείμενο του Γέροντος Μαξίμου εδώ: https://www.vimaorthodoxias.gr/arthrografia/paremvasi-toy-agioreiti-geronta-maximoy-iviriti-gia-ti-moni-esfigmenoy-apokleistiko-arthro-sto-vima-orthodoxias/?fbclid=IwY2xjawEnUJ9leHRuA2FlbQIxMAABHbjvqiIkvbM6JKCRjdyWXPnk-VIj_AQvD9KIqEVdy1R0WOE2YJibqzcQtg_aem_W7ietHJSjQKmzd_U8hF0tQ





ΠΗΓΗ: https://fosfanariou.gr/index.php/2024/08/12/anakoinosi-moni-ivirwn-agiou-orous/

at 1 σχόλιο:

Κυριακή 11 Αυγούστου 2024

Περί ενός ψευδέστατου κειμένου που αποδίδεται στον Αρχιεπίσκοπο Αβέρκιο

Για άλλη μία φορά διαδίδεται ψευδέστατο κείμενο που μάλιστα αποδίδεται στον Αρχιεπίσκοπο Αβέρκιο!

Πριν ένα έτος είχαμε γράψει:
''Περί κειμένου που αποδίδεται στον Αρχιεπίσκοπο Αβέρκιο''.
«Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα κείμενο που αποδίδεται στον Αρχιεπίσκοπο Αβέρκιο, το οποίο διαδίδεται δίχως να παρουσιάζουν την πηγή.
Εμείς διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει τέτοιο κείμενο.
Στην έρευνα που κάναμε βρήκαμε αντίθετα λεχθέντα του Αρχιεπισκόπου Αβερκίου, τα οποία θα δημοσιεύσουμε προσεχώς.
Περιμένουμε να δοθεί η πραγματική πηγή (αν υπάρχει....) του συγκεκριμένου αμφιλεγόμενου κειμένου που αποδίδεται στον ίδιο, και επειδή έχουμε προηγούμενη εμπειρία που αφορά τη διαστρέβλωση και παρουσίαση ψευδών κειμένων από διαφόρους κύκλους....., θα ήταν συνετό να είστε επιφυλακτικοί όσον αφορά δημοσιεύσεις που κυκλοφορούν και δεν παρουσιάζουν τις πηγές τους.
Αν δεν δώσουν την ''πηγή'', τότε η αισχύνη δική τους!»
Η απάντηση που έδωσαν ήταν η εξής αστεία:
''Τι να σας πω πράγμα σύνηθες ψευδή διασπείρουν οι πάντες ..οι καλοί πολιτικοί...
Τώρα για τα κείμενα του Αβερκιου εγώ βλέπω εκεί βαδίζουμε ολοταχώς....
Αν είναι η δεν είναι το κείμενο δικό του λέει αυτά που θα ζήσουμε....αλλά και να μην είναι δε λέει κάτι που δε γίνεται τώρα...''
O Αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος αυτό που είχε αναφέρει και δεν έχει καμία σχέση με ότι ψευδές αναφέρουν, βρίσκεται στο λίνκ https://entoytwnika1.blogspot.com/2023/09/blog-post_23.html από το βιβλίο: ΄'Ἠ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, ένας Ορθόδοξος Σχολιασμός''. Επαναλαμβάνουμε ότι αν δεν δώσουν την πηγή η αισχύνη δική τους!


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σάββατο 10 Αυγούστου 2024

Εξαιρετική ομιλία! ''Καινούργιες ταυτότητες και εποχή αντιχρίστου''.

 

at 1 σχόλιο:

Αποσπάσματα εκ του Σεραφείμ Ρόουζ: ''Το Βιβλίο της Γένεσης και ο Πρώιμος Άνθρωπος'' (H΄ ΜΕΡΟΣ)

 

Το πλαίσιο της σύνθεσης της συμπαντικής σοφίας από τον Γουίλμπερ βασίζεται στην ιδέα της Εξέλιξης μέσα σε αυτό που αποκαλεί «Μεγάλη Φωλιά της Ύπαρξης». Σωστά παρατηρεί ότι «αν υπάρχει μία ιδέα που κυριαρχεί στον σύγχρονο και μεταμοντέρνο νου, είναι η εξέλιξη». Όπως και ο Τιεγιάρ, έτσι και αυτός ενδιαφέρεται πολύ για την επιστήμη, έχοντας κάνει μεταπτυχιακή έρευνα στη βιοχημεία μέχρι που το ενδιαφέρον του για τη φιλοσοφία/πνευματικότητα τον οδήγησε να ανακατευθύνει τις ενέργειές του. Όπως και ο Τιεγιάρ, έτσι και αυτός στοχεύει μέσα από τα γραπτά του να συμβάλει στη συνένωση της επιστήμης και της θρησκείας, και πρόσφατα έχει γράψει ένα βιβλίο για το θέμα, «Ο Γάμος της Αίσθησης και της Ψυχής: Ενσωματώνοντας την Επιστήμη και τη Θρησκεία» (1998). Αποδέχεται άμεσα τις τελευταίες θεωρίες με τις οποίες ο επιστημονικός υλισμός προσπάθησε να εξηγήσει το σύμπαν χωρίς τον Θεό – από το Big Bang πριν από δεκαπέντε δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι την εξέλιξη του ανθρώπου «από απλά ασυνείδητα και άψυχα άτομα» – και στη συνέχεια προσπαθεί να ενσωματώσει την πνευματικότητα σε αυτές τις θεωρίες.
Ο Wilber αναφέρεται στη φιλοσοφία του ως "εξελικτικό πανενθεϊσμό". Στη διατύπωσή του, η εξέλιξη προηγείται από την "ενσωμάτωση": το Πνεύμα που εκδηλώνεται στο σύμπαν και στη συνέχεια ξεχνά ότι είναι Πνεύμα. Γράφει:

Το Πνεύμα εκδηλώνεται ως σύμπαν "εκτοξεύοντας" τον εαυτό του ή "αδειάζοντας" τον εαυτό του για να δημιουργήσει ψυχή, η οποία συμπυκνώνεται σε νου, ο οποίος συμπυκνώνεται σε σώμα, το οποίο συμπυκνώνεται σε ύλη, τη πιο πυκνή μορφή όλων. Κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα εξακολουθεί να είναι ένα επίπεδο του Πνεύματος, αλλά το καθένα είναι μια μειωμένη ή "περιορισμένη" εκδοχή του Πνεύματος. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας ενσωμάτωσης, όλες οι ανώτερες διαστάσεις συγκεντρώνονται, ως δυναμικό, στο χαμηλότερο υλικό βασίλειο. Και μόλις ο υλικός κόσμος εκραγεί στην ύπαρξη (με, για παράδειγμα, το Big Bang), τότε μπορεί να λάβει χώρα η αντίστροφη διαδικασία - η εξέλιξη - μεταβαίνοντας από την ύλη σε ζωντανά σώματα, σε συμβολικούς νου, σε φωτεινές ψυχές, και τέλος στο καθαρό Πνεύμα. Σε αυτή την εξέλιξη ή ανάπτυξη, κάθε διαδοχικό επίπεδο δεν απορρίπτει ή αρνείται το προηγούμενο επίπεδο, αλλά το περιλαμβάνει ή το αγκαλιάζει, όπως τα άτομα περιλαμβάνονται σε μόρια, τα οποία περιλαμβάνονται σε κύτταρα, τα οποία περιλαμβάνονται σε οργανισμούς. Κάθε επίπεδο είναι ένα σύνολο που είναι επίσης μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου... Με άλλα λόγια, κάθε εξελικτική ανάπτυξη υπερβαίνει αλλά και περιλαμβάνει τον προκάτοχό της, με το Πνεύμα να υπερβαίνει και να περιλαμβάνει απόλυτα τα πάντα.

Ο Wilber λέει ότι αυτή η πνευματική άποψη της εξέλιξης πρέπει να αντικαταστήσει την υλιστική άποψη και σημειώνει ότι ο επιστημονικός υλισμός, ειρωνικά, ανοίγει τώρα τον δρόμο για μια "εξέλιξη πέρα από τη λογική". Σε μια ανησυχητική ανατροπή της πρόγνωσης του π. Σεραφείμ, ο Γουίλμπερ αναφέρει ότι ο ορθολογισμός/υλισμός (τον οποίο αποκαλεί "επίπεδη γη") είναι απλώς ένα βήμα στην εξελικτική ανάπτυξη του ανθρώπου: ένα βήμα μακριά από τις παλιές θρησκευτικές αντιλήψεις, ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να φτάσει σε μια ανώτερη αντίληψη του Θείου. Έτσι, κατά την άποψη του Γουίλμπερ, ο υλισμός έχει μια θετική λειτουργία, παρόλο που πρέπει να παραμεριστεί για να ανοίξει ο δρόμος για τη νέα θρησκευτική συνείδηση.
Συνεχίζει επισημαίνοντας ότι οι τυχαίες μεταλλάξεις "δεν μπορούν καν να αρχίσουν να εξηγούν" την παραγωγή ενός φτερού ή ενός ματιού, και ότι "δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη για ενδιάμεσες μορφές." Αλλού, διατηρώντας την ιδέα της ίδιας της εξελικτικής διαδικασίας, λέει: "Η ορθόδοξη επιστημονική θεωρία της εξέλιξης φαίνεται σωστή στο τι της εξέλιξης, αλλά είναι βαθιά αναγωγιστική και/ή αντιφατική στο πώς (και γιατί) της εξέλιξης." Σαν Πανενθεϊστής, βλέπει το Πνεύμα που εκδηλώθηκε ως το σύμπαν (δηλαδή, που είναι το σύμπαν) ως την κινητήρια δύναμη πίσω από την εξέλιξη, και ως την ίδια την εξέλιξη.

Το Πνεύμα είναι πλήρως παρόν σε κάθε στάδιο της εξελικτικής διαδικασίας, καθώς το ίδιο το Πνεύμα είναι η διαδικασία της αυτοπραγμάτωσής του και της ανάπτυξής του. Η ύπαρξή του είναι η ίδια του η πορεία προς το γίγνεσθαι· ο Σκοπός του είναι ο Δρόμος του εαυτού του.

Όπως ο Τιεγιάρ, ο Γουίλμπερ αναφέρεται στον «παγκόσμιο οργανισμό... που αναπτύσσεται προς τις υψηλότερες δυνατότητές του, δηλαδή, την αδιάκοπη πραγματοποίηση και ενεργοποίηση του Πνεύματος». Ωστόσο, ως μεταπροσωπικός ψυχολόγος, εστιάζει επίσης στην ατομική ανάπτυξη και εξέλιξη. Δεδομένου ότι εμείς, όπως και όλα τα άλλα στο σύμπαν, είμαστε εκδηλώσεις του Πνεύματος, καθώς προχωρούμε στην εξέλιξή μας, απλώς θυμόμαστε ότι, τελικά, είμαστε ο ίδιος ο Θεός-ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ- αυτό που έχει ξεκινήσει την κυκλική κίνηση του σύμπαντος:

«Είσαι ο Κόσμος, κυριολεκτικά. Αλλά τείνεις να κατανοήσεις αυτήν την απόλυτη αλήθεια με αυξανόμενες ματιές στην απεραντοσύνη που είσαι, και συνειδητοποιείς ακριβώς γιατί ξεκίνησες αυτό το θαυμάσιο, τρομακτικό Παιχνίδι της Ζωής. Αλλά δεν είναι απολύτως ένα σκληρό Παιχνίδι, τελικά, γιατί εσύ, και μόνο εσύ, έκανες αυτό το Δράμα.... Εάν ασχοληθούμε με όλα τα επίπεδα της δικής μας δυνατότητας... δεν θα μας βοηθήσει καλύτερα να θυμηθούμε την Πηγή του μεγάλου Παιχνιδιού της Ζωής, η οποία δεν είναι άλλη από τον πιο βαθύ μας Εαυτό; Εάν το Πνεύμα είναι η Βάση και ο Στόχος όλων αυτών των επιπέδων, και αν είμαστε το Πνεύμα στην αλήθεια, δεν θα βοηθήσει η πλήρης εμπλοκή με όλα αυτά τα επίπεδα να θυμηθούμε ποιοι και τι πραγματικά είμαστε;...»

Αντηχώντας τώρα τον Nίτσε, ο Γουίλμπερ αποκαλεί τον πιο βαθύ μας Εαυτό ως τον «Υπεράνθρωπο Εαυτό». Στην συνειδητοποίηση ότι είσαι Θεός, λέει, «θα ξυπνήσεις σε έναν κόσμο όπου ο Κόσμος είναι η ψυχή σου, τα σύννεφα οι πνεύμονές σου, οι σταγόνες της βροχής ο ρυθμός της καρδιάς σου... Θα κοιτάς τη σελήνη ως μέρος του σώματός σου και θα υποκλίνεσαι στον ήλιο ως μέρος της καρδιάς σου, και όλα αυτά είναι απλά έτσι».
Για να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία της μνήμης, συνιστά αυτό που ονομάζει «ολιστική πρακτική» για όλα τα επίπεδα της ύπαρξής μας, λέγοντας ότι πρέπει να «συνδυάσουμε και να ταιριάξουμε» φυσικές και πνευματικές πρακτικές που κυμαίνονται από το τζόκινγκ, μέχρι τη ταντρική σεξουαλικότητα[1], τη γιόγκα των θεοτήτων, την κεντρική προσευχή, την Advaita Vedanta[2], μέχρι τη «χριστιανική αόριστη διαλογιστική».


[1] Η τέχνη του Τάντρα γεννήθηκε στην Ινδία και υποστηρίζει πως το σεξ είναι καθαρά θέμα απόλαυσης, μια δηλαδή συνεύρεση χωρίς αρχή, μέση και τέλος, αλλά και χωρίς συγκεκριμένο στόχο.

[2] Η Advaita Vedanta είναι μια ινδουιστική φιλοσοφική παράδοση sādhanā, μια διαδρομή πνευματικής πειθαρχίας και εμπειρίας. Η sādhanā περιλαμβάνει μια ρουτίνα πνευματικών και φυσικών πρακτικών/ασκήσεων όπως γιόγκα, διαλογισμό κ.α.





ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ





at Δεν υπάρχουν σχόλια: