Menu
» » π. Δανιήλ Σισόγιεφ - ''Ουρανοπολίτης'' (39ο)

(Η ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ)


Απάντηση στον Yegor Kholmogorov και σε άλλους "ορθόδοξους" εθνικιστές

Προς μεγάλη μου έκπληξη, η απλή διατύπωση της διδασκαλίας της Εκκλησίας πυροδότησε θύελλες σχολίων, που αναπόφευκτα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Καινή Διαθήκη παραμένει "καινή", με την έννοια ότι πολλοί από αυτούς που αυτοαποκαλούνται χριστιανοί δεν την κατανοούν. Ποιο, λοιπόν, είναι το πραγματικό νόημα των προβληματισμών μου για τη θέση (ή την απουσία θέσης) του εθνικισμού στην Εκκλησία; Είναι το ότι οι χριστιανοί ξέχασαν την ίδια την ύπαρξη της Εκκλησίας, ως θαυμαστού έργου του Θεού. Για τους χριστιανούς, η Ορθόδοξη Εκκλησία κατέληξε να είναι παράγωγο του έθνους (εθνικισμός), του κράτους ή του πολιτισμού. Είναι γεγονός ότι υπάρχει εντελώς νέα διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης που εξαγοράσθηκε από τον Χριστό. Υπάρχει ένας τρίτος λαός, διαφορετικός τόσο από τους Ιουδαίους όσο και από όλα τα έθνη (γλώσσες): αυτή είναι η Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Περιλαμβάνει μέλη και από τους δύο πρώτους λαούς, αλλά υπερβαίνει όλες τις διαφορές που προκάλεσε η αμαρτία.  Ήδη τώρα, και όχι στο εσχατολογικό μέλλον, δεν υπάρχει ούτε Έλληνας ούτε Ιουδαίος. Ήδη τώρα, η χάρη χορηγείται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες, ώστε στα ανώτερα στάδια της ανάπτυξής τους να υπερβαίνουν ακόμα και τον διαχωρισμό φύλου (στη μοναστική ζωή). Ναι, η Εκκλησία είναι τώρα περιπλανώμενη στη Γη, αλλά η αιώνια πατρίδα της πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Και αν οι χριστιανοί δεν έχουν καρδιές στραμμένες προς τον ουρανό, εκεί δεν θα φτάσουν. Μετά τον θάνατό τους, οι ψυχές τους, δεμένες στις γήινες πραγματικότητες, θα ριχτούν στο κενό από το χέρι του κακού γίγαντα που είδε ο Άγιος Αντώνιος.
Και ακριβώς γι' αυτό ο εθνικισμός είναι θανάσιμος. Γιατί ο εθνικισμός δεν είναι αγάπη για το έθνος (άλλωστε, οι χριστιανοί ανήκουν στον λαό του Χριστού), αλλά ιδεολογία  ανωτερότητας ενός έθνους έναντι των άλλων ή μια ιδεολογία του έθνους ως ανώτερης μορφής οργάνωσης της ανθρωπότητας σε σύγκριση με άλλους κοινωνικούς θεσμούς - αυτοί είναι οι ορισμοί από όλες τις εγκυκλοπαίδειες που γνωρίζω. Πώς μπορεί ένας χριστιανός να δεχτεί μια τόσο προφανώς παράλογη ιδεολογία;
Με την πρώτη έννοια, ο εθνικισμός είναι παράλογος και αμαρτωλός, αφού αρνείται την καταγωγή όλων των ανθρώπων από τον Αδάμ, και ως εκ τούτου δεν υπάρχει ούτε προπατορικό αμάρτημα ούτε εξαγορά.
Επιπλέον, ένας τέτοιος εθνικισμός προσβάλλει τα ίδια τα έθνη, υποβαθμίζοντας τις εθνικές διαφορές που προκλήθηκαν από την τιμωρία του Θεού στη Βαβυλώνα.  Ναι, οι άγιοι αποκαλούσαν την βαβυλωνιακή σύγχυση και κατάρα (Άγιος Δημήτριος Ροστόφ "Κελιακό Χρονικό"), και θεϊκή τιμωρία και κρίση (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Φιλάρετος της Μόσχας). Αλλά κανένας από αυτούς δεν θεωρούσε την ύπαρξη εθνών ως κάτι εγγενές στην ανθρωπότητα και μέρος του σχεδίου του Θεού. Αλλά ακόμα και η ύπαρξη εθνών δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία του εθνικισμού. Ακριβώς όπως η ύπαρξη διαφορετικών φυλών δεν αποτελεί δικαιολογία του ρατσισμού.
Η αγάπη προς τον πλησίον επιτάσσεται από τον Κύριο και δεν χρειάζεται να ονομάζεται με άλλο τρόπο. Πλησίον για εμάς είναι αυτός που βρίσκεται δίπλα μας, ανεξάρτητα από την εθνικότητα και ακόμα και από τη θρησκεία. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό, όπως τον αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι.
Το δεύτερο νόημα του εθνικισμού, που υπονοεί την υπεροχή ενός έθνους έναντι όλων των άλλων μορφών οργάνωσης της ανθρώπινης κοινωνίας, είναι επίσης απαράδεκτο για τους Ορθόδοξους. Για εμάς, η υψίστη αξία είναι ο Χριστός και η Εκκλησία Του, και αυτό δεν μπορεί πλέον να συμβιβαστεί με τον εθνικισμό. Στην πραγματικότητα, ένας χριστιανός δεν μπορεί παρά να είναι ουρανοπολίτης - πολίτης του Ουρανού, αλλιώς δεν θα φτάσει στον Ουρανό. Και η αναγνώριση ως υψίστης αξίας οποιουδήποτε γήινου πράγματος (ακόμα και της οικογένειας, που θεσπίστηκε ρητά από τον Θεό, ακόμα και του κράτους, που αποτελεί θεϊκό δώρο στην ανθρωπότητα) καταστρέφει την ψυχή και αναπόφευκτα γεννά μίσος.
Δεν είναι τυχαίο που ο διάβολος αποκαλείται στον Ακάθιστο ύμνο προς την Παναγία "φθορέας φρενών". Αυτή είναι ακριβώς η πολιτική του· να ψαρεύει ψυχές στα θολά νερά της ανοησίας.



 (συνεχίζεται)


Posted by
Labels:
at 9:02:00 π.μ.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
 
Top