ΟΙ ''ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ''!

Είναι γεγονός ότι σε μια εποχή όπου διαδραματίζονταν συγκλονιστικά γεγονότα και πολλοί δημιουργούσαν όχι μόνο ιδεολογική, αλλά και θρησκευτική σύγχυση, υπήρχαν ορισμένοι οι οποίοι εμφανίζονταν ως Μεσσίες ή προφήτες για τις όποιες σκοπιμότητες ήθελαν να υπηρετήσουν.

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφέρει ότι ὁ πρῶτος διασπαστὴς ἦταν καὶ εἶναι ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος! Διάβολος διότι ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ διέβαλε τὸν Θεὸ καὶ διέρρηξε τὴν σχέση καὶ ένότητα τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό. Εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος εἰς ὅτι ἀφορᾶ τὴν ἑνότητα ἕως σήμερα προσπαθεῖ νὰ τὴν διασπάσει μὲ λύσσα καὶ μὲ κάθε τρόπο.

Έτσι και σήμερα υπάρχουν κάποιοι ''αυτοσχέδιοι σωτήρες'' και «προφήτες» οι οποίοι όπως και παλαιότερα σε εποχή όπου διαδραματίζονταν συγκλονιστικά γεγονότα δημιουργούσαν ιδεολογική αλλά και θρησκευτική σύγχυση.

Ὁ διάβολος τί πρωτίστως ἔκανε εἰς τοὺς πρωτοπλάστους; ἔσπειρε τὴν ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ εἰς τοὺς ἴδιους, καὶ ἔπειτα ἔκανε τὸ δικό του ''κήρυγμα'' λέγοντας:

«....τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου;» (Γεν. 3,1)

ἔτσι λοιπὸν σήμερα καὶ οἱ ἐν λόγω «σωτῆρες» λέγουν εἰς τοὺς πιστούς:

«σας είπαν να κάνετε αυτό; σας είπαν να πάρετε η να μην πάρετε αυτό;» 

καὶ φυσικὰ ὁ διάβολος, ὁ διαβάλλων τὸν Θεὸ ἔβγαλε τὸ κάλπικο συμπέρασμά του λέγοντας:

«ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ» (Γεν. 3,5)

ἔτσι παρομοίως λέγουν καὶ οἱ σημερινοὶ «σωτῆρες» λέγοντας:

«σᾶς τὰ λέγουν αὐτὰ διότι δὲν θέλουν νὰ ἀνοίξουν οἱ ὀφθαλμοί σας! δὲν θέλουν νὰ μάθετε τὴν ἀλήθεια» κ.λπ. κάλπικα ἐπιχειρήματα!

Αὐτοὶ λοιπὸν οἱ ''αὐτοσχέδιοι σωτῆρες'' διασποῦν τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ πρὸς τὸν πνευματικό του πατέρα, ὅπως καὶ ὁ διάβολος διέσπασε τὴν ἑνότητα πρὸς τὸν Θεό,  διδάσκοντας τὴν δική τους «ἀλήθεια» ποὺ αὐτοὶ καὶ οἱ ὀπαδοὶ ποὺ ἔχουν βλέπουν θέλοντας δῆθεν νὰ «ἀνοιχθοῦν» οἱ κλειστοὶ ὀφθαλμοὶ τῶν ἄλλων (βλέποντας ὅμως μόνο ὅτι βλέπουν οἱ ἴδιοι) ὡσὰν νὰ μὴν ἔχουν οἱ πιστοί τους πνευματικούς τους πατέρες διὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν!!!

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ διακατέχονται ἀπὸ τοὺς λεγομένους ''δεξιούς πειρασμούς''. Οι ἐκ δεξιῶν πειρασμοὶ προέρχονται ἀπὸ πάθη ποῦ εἶναι πιὸ κρυφῶς ἁμαρτωλά, στὰ ἰδιαίτερά του νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς μας: π.χ. φιλαυτία, ἐγωισμός, ὑπερηφάνεια, ὑποκρισία κ.λ.π..

Καὶ ἄλλοτε ἐκδηλώνονται λόγω ἢ ἔργω, ἀλλὰ συνήθως κεκαλυμμένα κι ἐπιτηδευμένα ἀριστοτεχνικῶς, κι ἄλλοτε παραμένουν τελείως ἀθέατα πρὸς τοὺς ἔξω, ἀλλὰ εἶναι ὑπαρκτὰ καὶ ἐνεργοῦντα ὑποδορίως, σὲ βαθύτερα στρώματα τοῦ πυθμένος τῆς ψυχῆς μας.

Δόλια λειτουργοῦν οἱ ἐκ δεξιῶν πειρασμοὶ σὲ σχέση μὲ τοὺς ἐξ ἀριστερῶν. Τόσο, ποῦ ὄχι μόνο δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴν πνευματικὴ ἀρρώστεια οἱ γύρω μας (γιὰ νὰ προφυλαχθοῦν δεόντως καὶ νὰ μὴν κολλήσουν τὴν πνευματικὴ ἴωση), ἀλλὰ καλὰ-καλὰ δὲν τοὺς ἀντιλαμβάνεται καὶ αὐτὸς ποῦ τοὺς ὑφίσταται στὰ ἔγκατα τῆς ψυχῆς του! 

Τήν κατά πολύ ὑψηλότερα ἐπικινδυνότητα τῶν ἐκ δεξιῶν λογισμῶν, ἄν μελετήσουμε ἐν προσοχῇ, τήν ἐκφράζει καί ὁ Προφήτης Δαυΐδ στό Ψαλτήριον:

"οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας(πειρασμός), ἀπὸ πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου, ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ. πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου" (Ψαλμ. 90, 5-7).

Σύμφωνα μέ τά σοφά λόγια τοῦ Προφητάνακτος, ἄν χιλιάδες πειρασμοί μᾶς ἐπιτίθενται ἐξ ἀριστερῶν, μυριάδες μᾶς ἐπιτίθενται ἐκ δεξιῶν! Διότι ὁ ἐξ ἀριστερῶν πειρασμός, ἐπιτίθεται ἀνοιχτά καί μετωπικά, ὅπως ὁ φανερός  ἐχθρός σέ ἕναν πόλεμο. Ἐνῶ ὁ ἐκ δεξιῶν πειρασμός, ἐπιτίθεται αἴφνης μέ σαμποτάζ καί καμουφλάζ, ὅπως ὁ κρυμμένος ἐχθρός σέ ἕναν πόλεμο. Ἄρα ὁ δεύτερος ἐχθρός εἶναι πιό ἐπικίνδυνος καί ἔχει περισσότερες πιθανότητες, λόγῳ αἰφνιδιασμοῦ, νά μᾶς κατατροπώσει!

Ἐπίσης ὁ Μ. Βασίλειος διδάσκει:

«Ἀκόμα δὲ κι ἡ δῆθεν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθοδοξίας ἔχει ἐπινοηθεῖ ἀπὸ μερικοὺς σὰν ὅπλο στὴ μεταξύ τους διαμάχη καὶ κρύβοντας τὶς δικές τους ἔχθρες, καμώνονται πὼς ἐχθρεύονται γιὰ χάρη τῆς ὀρθοδοξίας. Κι ἄλλοι, ξεφεύγοντας τὸν ἔλεγχο γιὰ τὶς μεγάλες ντροπές τους, ἀνάβουν στὰ πλήθη μανία στὴ μεταξύ τους φιλονικία, ὥστε νὰ σκεπάσουν μὲ τὰ γενικὰ κακὰ τὸ δικό τους.

 Κι ἔτσι, μᾶς περιγελοῦν οἱ ἄπιστοι. Κλονίζονται οἱ λιγόπιστοι. Ἀμφίβολη γίνεται ἡ πίστη.Ἡ ἄγνοια ξεχύνεται στὶς ψυχές, μὲ τὸ νὰ μιμοῦνται τὴν ἀλήθεια οἱ κακοποιοὶ ποὺ δολιεύουν τὴ διδασκαλία.» (Μ. Βασιλείου Ἐπιστολὴ 92, πρὸς Ἰταλοὺς καὶ Γάλλους (Επισκόπους).

Οὗτοι λοιπὸν οἱ ''αὐτοσχέδιοι σωτῆρες'' μὴ βρίσκοντας ἀνάπαυση σὲ κάποιον χῶρον διότι δῆθεν ἐχάθη ἡ  «ἀλήθεια» ποὺ αὐτοὶ κατέχουν, μένουν εἰς τὴν οὐσία μόνοι τους δικαιολογώντας ὅμως τὴν στάση τους μὲ ποικίλα ἐκκλησιαστικὰ χωρία λησμονώντας ὅμως τὴν ρῆσιν ἑνὸς ἀρχαίου σοφοῦ ποὺ ἀναφέρει:

 «ὁ ἐγωιστὴς ἐπιδιώκει τὴν μοναξιὰ διὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ὑποταγὴ» (Νικίας)

Διὰ τοῦτο ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ ἃς προσέχουμε αὐτοὺς τοὺς ''αὐτοσχέδιους σωτῆρες'' θέτοντας αὐτοὺς εἰς τὸ περιθώριο τῆς ἐγωιστικῆς μοναξιᾶς τους, ἐμπιστευόμενοι τοὺς πνευματικούς μας πατέρες καὶ προσέχοντας νὰ μὴ διασπείρει ὁ πονηρὸς ὄφις τὸ δηλητήριο τῆς ἀμφιβολίας τὸ ὁποῖον εἶναι ἀρχαιοτάτον τέχνασμα αὐτοῦ αλλά καὶ ἐνθυμούμενοι τοὺς λόγους του Κυρίου:

καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς (Mατθ. 24,11)

καὶ κλείνουμε μὲ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου εἰς τὸ ἐν λόγω χωρίο ἡ ὁποία εἶναι ἄκρως διαφωτιστικὴ:

IΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΠΕ ΟΜΙΛ. ΟΕ΄ ΣΕΛ. 849