Του Παναγιώτη Νούνη
Θεολόγου - Θρησκειολόγου
Καιρό τώρα έχω έναν λογισμόν να καταγράψω αποδεικτικά την διαφωνία μου σε μερικά λεχθέντα, γραφθέντα και πραχθέντα του Μητροπολίτου Πειραιώς. Με εμποδίζουσι όμως σημαντικοί κοινοί φίλοι μας, αδελφοί και πατέρες, ώστε να το πράξω. Άλλοι όμως, αγωνιούντες αδελφοί και πατέρες με προτρέπωσι και με συμβουλεύουσι σχεδόν καθημερινά να γράψω κάτι. Να μην τον αφήσω στο απυρόβλητο. Σιωπώ, παράληλα, έχει μερικούς μήνες με υπομονή και παρακολουθώ στενά κάθε ενέργεια του Πειραιώς.
Θεωρώ, προσωπικά, ότι όποιος μπαίνει τώρα στο νόημα περί του Ουκρανικού Ζητήματος, και θέλει να αποκτήσει ισχυρό θεολογικό υπόβαθρο, συγκροτημένη σκέψη και κυρίως να διδαχθεί, το ορθοδόξως και απλανώς θεολογείν για το ίδιον ζήτημα, θα πρέπει να μελετήσει, πάν ό,τι έγραψε ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, ο Πατρολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης και ο Δογματολόγος κ. Δημήτρης Τσελεγγίδης. Προτείνω τα κείμενά τους ανεπιφύλακτα, διότι έχωμεν να διδαχθούμεν πολλά εξ αυτών.
Παρά ταύτα και δια ταύτα, οφείλω όμως να επισημάνω υϊκώς τα επόμενα τρία προσωπικά ατοπήματα περί τινών γραφθέντων και πραχθέντων του Σεβασμιωτάτου.
ΑΤΟΠΗΜΑ 1ον. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε τηλεοπτική συνέντευξίν του στο πρόσφατο παρελθόν για το Ουκρανικόν Ζήτημα εξ αρχής και για άγνωστο λόγο (μάλλον εξ αιτίας ημιμάθειας) υπεραμυνόταν δυστυχώς της παράδοξης και αλλόκοτης θέσεως, ότι η Ουκρανία είναι Κανονικόν έδαφος του σεπτού μας Οικουμενικού Πατριαρχείου -και όχι εκκλησιαστικόν έδαφος της Εκκλησίας της Ρωσσίας- και άρα δικαίως και κανονικώς εδικαιούτο το Φανάρι να παραχωρίσει την 'Αυτοκεφαλία' στους Σχισματικούς της Ουκρανίας.
Αυτές, και μόνον αυτές, ήταν οι πρώτες άστοχες και θλιβερές δημόσιες τηλεοπτικές αναφορές και δηλώσεις του Πειραιώς τις οποίες όμως με την πάροδον του χρόνου και πρός τιμήν του τις επαναξιολόγησεν σοβαρά και τις εδιόρθωσεν άρδην ανατρέποντας έτσι δυναμικώς και αποδεικτικώς τις εσφαλμένες πρώτερες θέσεις του.
ΑΤΟΠΗΜΑ 2ον. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, για αδιευκρίνηστους και αναιτιολόγητους μέχρι στιγμής λόγους, παντελώς μυστήριους εις το Χριστεπώνυμα πλήρωμα της Εκκλησίας, απέλυσεν, φαίνεται αδίκως, κακόγνωμα και παράλογα, σημαντικότατο και στενότατο πολύτιμον Κληρικό συνεργάτην του, τον π. Άγγελον Αγγελακόπουλον.
Δεν σκοπεύουμεν όμως να επεκταθούμεν και να γράψουμε για το εν λόγω ατομικό ατόπημα του Πειραιώς προσμένοντες βέβαια να γράψει για το εν λόγω θέμα ο αδικηθείς και δεδιωγμένος Κληρικός του. Ελπίζουμεν μόνον, ο Πειραιώς, να αποκαταστήσει την αδικία και να μήν έπεσε θύμα κακογνωμίας απο ζηλόφθονους συμβουλάτορές του. Ελπίζω επίσης, να μην πρόκειται για έλλειψιν εκτίμησις εκ προϊσταμένης αρχής κατά τινός υφισταμένου. Διότι, αυτό δηλώνει μικροπρέπειαν.
Η εν λόγω ενέργειά του χαροποίησεν μόνον τους χαιρέκακους Οικουμενιστάς. Εμείς τι να πράξουμε; Να του πούμεν εύγε ή να κλάψουμεν;
ΑΤΟΠΗΜΑ 3ον. Ο Πειραιώς, σε επίσημο κείμενό του σχετικά με σημαίνουσες διευκρινήσεις για την στάση του στην Ιεραρχία πέφτει σε λογική/εκκλησιολογική και κανονική αντίφασιν.
Αντιγράφω την πρότελευταία παράγραφον για να αποδειχθεί η αντίφασις. Η υπογράμμισις με την μεγαλογράμματη γραφήν είναι δική μας:
"Ἑπομένως τά ὅσα ἀναγράφονται δέν ἀποδίδουν τήν ἀλήθεια διότι οὐδέποτε ἀπεδέχθην τήν πρότασι τοῦ Μακαριωτάτου περί ἀναγνωρίσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς ΑΚΥΡΟΥ καί ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΥ «Ἐκκλησίας» πού δημιουργήθηκε στήν Οὐκρανία, ὅπως στοιχειοθετήθηκε λέγων εὐθαρσῶς ὅτι καλούμεθα νά ἀναγνωρίσωμε ἀκύρους ἐκκλησιαστικάς πράξεις οἱ ὁποῖες ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπιφέρουν ΤΡΑΓΙΚΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ, προειδοποιῶν δι’αὐτάς ἀπό τώρα."
Επισημαίνω, κατα την γνώμιν μας, την ουσιαστική πρότασιν ή προκείμενην και επίσημη δήλωσιν του Πειραιώς:
'ὅτι καλούμεθα νά ἀναγνωρίσωμε ἀκύρους ἐκκλησιαστικάς πράξεις οἱ ὁποῖες ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καί ἐπιφέρουν τραγικάς συνεπείας'.
Η αμέσως επόμενην προβληματική προκείμενη και επίσημη δήλωσις του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς η οποία μας φαίνεται να αντιφάσκει λογικά και να αντιφάσκει εκκλησιολογικά με την προηγούμενη, είναι στην τελευταία παράγραφον των διευκρινήσεών του.
Αντιγράφω και επισημαίνω με ακρίβεια: 'βεβαίως ἐδήλωσα ὅτι δι’ αὐτό τό διοικητικῆς φύσεως θέμα πού ΔΕΝ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΘΕΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ περί τήν πίστιν'.
Μεταξύ αυτών των δύο δηλώσεων- διευκρινήσεων του Μητροπολίτου Πειραιώς, προκύπτουσι, σύμφωνα κατά πάντα με την προσωπικήν κρίσιν και γνώμη του γράφοντι, συγκριτικά και αναμφίβολα, μερικά εκκλησιο-λογικά και ρητορικά ερωτήματα:
1. Πώς είναι δυνατόν ένα ζήτημα 'διοικητικής φύσεως' καθώς το θεωρεί, εξαπλουστευμένα, ο Πειραιώς, αυτό καθ' εαυτόν το διοικητικόν ζήτημα και οι αποφάσεις υπέρ αυτού να επιφέρει την διάσπασιν της Ενότητας της Εκκλησίας;
2. Και πώς είναι δυνατόν ένα ζήτημα που δεν είναι Δογματικό είτε Εκκλησιολογικό, αλλά μονοσήμαντα διοικητικόν είτε Κανονικόν, να προκαλέσει την φοβερήν διάσπασιν της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας αλλά συνάμα και άλλες τραγικές συνέπειες; Τί είδους τραγικές συνέπειες; Δογματικά και Κανονικά Σχίσματα;
3. Ζητήματα εκκλησιαστικά που εμπερικλείουσι και προειδοποιούσι το μείζον ζήτημα της διάσπασις και της διαίρεσις της ενότητας της Εκκλησίας δεν είναι ουσιωδώς Δογματικά και Εκκλησιολογικά ζητήματα;
4. Υπάρχει περίπτωσις να προσβάλει κάτι την ενότητα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, και να μήν είναι ζήτημα Πίστεως; Π.χ.: Η ενότητα της Εκκλησίας δεν επροσεβλήθη με την ληστρικήν Πανορθόδοξην Σύνοδον της Κρήτης; Δεν εθεμελιώθηκεν με τις κακόδοξες και ληστρικές συνοδικές αποφάσεις τους ένα μείζον Δογματικόν Σχίσμα;
5. Η άκυρη αποκατάστασις και μή έγκυρη αναγνώρισις των κατεγνωσμένων Αναθεματισμένων και Καθαιρεμένων Σχισματικών της Ουκρανίας, και η άμεση αναγνώρισις ανυπόστατης εκκλησιαστικότητας εκείνων μέσω της Ουκρανικής 'Αυτοκεφαλίας', δεν συνιστά, ουσιωδώς και οντολογικώς, κακόδοξη διασάλευσις, ασεβής παραχάραξις και πονηρά αλλοίωσις των Χαρισματικών και Κανονικών ορίων της Μίας Αγίας Αποστολικής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας; Χρειαζόμαστε άραγε, νομικίστικην προσέγγισιν του ζητήματος ή μάλλον εκκλησιολογικήν και δογματικήν;
6. Μήπως, εν τέλει το εν λόγω 'διοικητικόν ζήτημα' δεν είναι αμιγώς και μόνον τόσον δά διοικητικής φύσεως ζήτημα, αλλά μάλλον υποβόσκει στην ουσία του και στον πυρήνα του εκείνη της μεθοδικής και σατανόπνευστης Νεοεκκλησιολογικής -υπό Νεοφαναριωτών και Νεοκαλαμαράδων- ανατροπής εκ βάθρων της Ορθοδόξου Πατερικής Εκκλησιολογίας;
7. Η μεθοδευμένη αλλοίωσις -μέσω της Ουκρανικής 'Αυτοκεφαλίας'-της ορθοδόξου Εκκλησιολογίας δεν είναι ζήτημα Δογματικόν; Είστε απόλυτα σίγουρος για τις θέσεις σας Σεβασμιώτατε;
8. Το ζήτημα της απόδωσις μη έγκυρης Αυτοκεφαλίας, το οποίον συνεπάγεται και ως αμιγώς αναγνώρησις εκκλησιαστικότητας σε ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ κατεγνωσμένων πανορθόδοξα ως Σχισματικών, δεν είναι δογματικό και εκκλησιολογικό ζήτημα που αφορά ΚΥΡΙΩΣ την Πίστη των όπου γής Ορθοδόξων Καθολικών Χριστιανών;
9. Όλα τα προηγούμενα, Σεβασμιώτατε, δεν τυγχάνουν θέματα Ορθοδόξου Δογματικής Ακριβείας, θέματα περί την Πίστην, αλλά είναι ζητήματα αμιγώς διοικητικής φύσεως;
10. Μιλάτε σοβαρά; Αν, και μόνον αν, το όλο ζήτημα είναι αμιγώς διοικητικόν και Κανονικόν, τότε, γιατί δεν αναγνωρίσατε τις καθόλα ακύρους και ανυπόστατες εκκλησιαστικές πράξεις που σκοπό έχωσι την διάλυσιν της ενότητας της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας; Για να μην προκληθεί τι ακριβώς; Δογματικό και Κανονικό Σχίσμα; Μα τα εν λόγω δύο είδη σχισμάτων δεν έχωσι ήδη πηχθεί και θεμελιωθεί υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Πότε, θα πούμε, άραγε, την πάσα αλήθεια στον Λαό του Θεού;
Αν, και μόνο αν η άρνησις σας να υπογράψετε αποφάσεις που κύριος σκοπός τους είναι να διαλύσωσι εκ των έσω την ενότητητα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τότε, και μόνο τότε, γιατί άραγε το εν λόγω ζήτημα να μή άπτεται τόσον της Κανονικής αλλά όσον και της Δογματικής/Εκκλησιολογικής προσεγγίσεως;
Εξάπαντος, τελικά, στοχάζομαι ότι όσοι Μητροπολίτες, Κληρικοί και Θεολόγοι, π.χ. όπως τον Μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ιερόθεον αλλά και τον φίλτατο Θεολόγον κ. Παναγιώτην Τελεβάντο, που αναπαράγωσι την ανόητη καραμέλα της στυγνής προπαγάνδας των Νεοφαναριωτών, ότι το Ουκρανικό Ζήτημα είναι δήθεν αμιγώς διοικητικόν και Κανονικόν και αρνούνται να δούνε τις εν εξελίξει Δογματικές και Εκκλησιολογικές επεκτάσεις και προεκτάσεις του Ουκρανικού Ζητήματος -το οποίον συνδέεται με το Κολυμπάριον- με βάζουσι σε σοβαρόν και συνάμα βαθύτερον προβληματισμόν για την γνωστικήν, θεολογικήν, ψυχολογικήν και πνευματικήν τους υγείαν και ικανότηταν.
Στώμεν Καλώς... στώμεν ορθοδόξως και απλανώς!
apologitika@gmail.com / panagiotisnounis@gmail.com
Διαχειριστής του Ιστολογίου «Απολογητικά»
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου