Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής.
Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας.
Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε
κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.
Φιλοξενούσε
στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'',
δημοσίευε
-με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών''
και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'',
όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση.
Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε
υπό την μορφή
συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε
μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα.
Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον
στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός,
ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας
και
μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά
στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΚΣΤ' Μέρος
Είπομεν διά του χθεσινού άρθρου, ότι η ουσιαστικωτέρα και ολεθριωτέρα βλάβη την οποίαν επήνεγκεν η εν Ελλάδι μονομερής μεταρρύθμισις του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου, είναι η διάσπασις της εκκλησιαστικής ενότητος. Ό,τι υπό αιώνας ηγωνίσθησαν να επιτύχουν Αποστολικαί διατάξεις, Οικουμενικαί Σύνοδοι, Συνοδικαί άλλαι αποφάσεις και Πατριαρχικά γράμματα διά το οποίον, η Ορθόδοξος Εκκλησία ανυψώθη εις ενιαίον σώμα, κεφαλήν έχον τον Ιησούν Χριστόν, αυτό ήλθεν εν μια στιγμή οργιώδους Επαναστάσεως πολιτικής και διά της δυνάμεως αυτής να το θρυμματίση ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χρυσόστομος.
Προσηλώθη Φαρισαικώς εις την λέξιν: δ ό γ μ α. Και είπεν: Η Μεταβολή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου δεν προσκρούει εις κανένα δόγμα. Είπεν ακόμη: Δεν προσκρούει εις κανόνα της Εκκλησίας και δη εις τους όρους της Α' Οικουμενικής Συνόδου. Άρα διατι να μη γίνη; Η έλλειψις Εκκλησιαστικού φρονήματος και Εκκλησιαστικής συνειδήσεως, η στείρωσις παντός εκκλησιαστικού πνεύματος ωδήγησεν εις κοσμοπολιτικάς κρίσεις και λύσεις. Και παρέταξεν, ως επιχειρήματα τ η ς Ε κ κ λ η σ ί α ς (!) υπέρ της μεταβολής διεθνείς, πολιτικούς, οικονομικούς και εμπορικούς ακόμη λόγους και σύγχυσιν δήθεν εν τω κοινωνικώ βίω και συνεπώς και εν τω Εκκλησιαστικώ!
Ως, εάν η Εκκλησία ήτο Τράπεζα τις ή Εμπορικόν κατάστημα ή υπουργείον Οικονομικών και έπρεπε να αρθή χάριν της κοινωνίας η επερχομένη δήθεν σύγχυσις εκ της διαφοράς των 13 ημερών ή ως, εάν η Εκκλησία έπρεπε να κανονίζη τας εσωτερικάς αυτής διατάξεις και κανονισμούς σύμφωνα προς τα πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα! Δεν προσκρούομεν εις κανένα δόγμα, ούτε εις κανόνα της Εκκλησίας λέγει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Κατά τον Μακαριώτατον θα προσεκρούομεν εις δόγμα και εις κανόνας, μόνον εάν μεταβάλλομεν και την εορτήν του Πάσχα.
Διότι τα περί της εορτής αυτής έχει θεσπίσει η Α' Οικουμενική Σύνοδος εν Νικαία και αι μετ' αυτήν. Αλλά, διατι η Α' Οικουμενική Σύνοδος και αι εις αυτήν αναφερόμεναι επόμεναι Οικουμενικαί και τοπικαί Σύνοδοι αποφάσισαν να καθορίσουν την ημέραν του Πάσχα; Εξήτασεν άρα γε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και καθηγητής της θεολογίας τον λόγον τ ο ν κ ύ ρ ι ο ν, τ ο ν μ ο ν α δ ι κ ό ν διά τον οποίον αι διάφοραι Οικουμενικαί Σύνοδοι ενόμισαν αναγκαίον να ορίσουν, ποτε θα εορτάζηται το Πάσχα; Και αν το εξήτασε, διατι έκρινε καλόν να το παραβλέψη;
Δεν ηθέλησαν βεβαίως αι Οικουμενικαί Σύνοδοι να λύσουν ζητήματα επιστημονική ή οικονομικά. Ηθέλησαν να υπάρξη Κ α θ ο λ ι κ ή απόφασις και ε ν ό τ η ς της Εκκλησίας. Από της Αποστολικής εποχής, μέχρι της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου, η εορτή του Πάσχα δεν εωρτάζετο την αυτήν Κυριακήν ημέραν, αλλά κατά διαφόρους Κυριακάς, ως εκάστη εκκλησία είχε παράδοσιν. Εκ τούτου διαίρεσις, σύγχυσις και έρις μεταξύ των εκκλησιών. Η εν Νικαία Σύνοδος επέτυχεν ο μ ό φ ω ν ο ν α π ό φ α σ ι ν διά να εορτάζεται το Πάσχα την αυτήν Κυριακήν, παρ' όλων των Εκκλησιών.
Αλλά και μετά την απόφασιν της εν Νικαία Α' Συνόδου δεν έλειψαν αι διαφοραί και η αταξία περί την εορτήν. Και συνεκροτήθησαν αι επόμεναι Σύνοδοι, η εν Αντιοχεία, η Δ' Οικουμενική, η ΣΤ' Οικουμενική, η Ζ' Οικουμενική κ.λ.π., αίτινες πάσαι αναφερόμεναι εις τα αποφασισθέντα υπό της Α' εν Νικαία, ορίζουσι την απαρασάλευτον τήρησιν των διατάξεων, όρων και κανόνων των προηγουμένων. Προς τι πάντα ταύτα; Διά να είναι τάχα ακριβής αστρονομικώς η ημέρα της Κυριακής μετά την πανσέληνον της εαρινής ισημερίας; Όχι βεβαίως. Αλλά, διά να μη χωρίζονται αι Εκκλησίαι και άλλη μεν εορτάζει μίαν ημέραν, άλλη δε άλλη.
Πάσαι αι Σύνοδοι απέβλεψαν εις την ε ν ό τ η τ α των Εκκλησιών. Ιδού το μεγαλύτερο δ ό γ μ α των Συνόδων. Ο επιτακτικώτερος ό ρ ο ς και κ α ν ώ ν αυτών. Ο κυριώτερος λόγος της συγκροτήσεώς των. Όχι δε μόνον διά την εορτήν του Πάσχα, αλλά και διά τας λοιπάς εορτάς, διά τας νηστείας, και εν γένει διά τα παραδεδομένα υπό των Αποστόλων και Αγίων Πατέρων, αι Σύνοδοι πάσαι εις εν απέβλεπον. Εις το να τελώνται αύται α π ό κ ο ι ν ο ύ υφ' όλων των εκκλησιών. Εάν άρα διά της μονομερούς μεταβολής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου προσκρούομεν εις τον σκοπόν τούτον της ε ν ό τ η τ ο ς τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν, παραβιάζομεν αυτούς τους Κανόνας και τους Ό ρ ο υ ς των Οικουμενικών Συνόδων, οίτινες Κανόνες εθεσπίσθησαν διά την Ενότητα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Και θα αποδείξωμεν αμέσως διά κειμένων, ότι αυτός ήτο ο σκοπός των Συνόδων, σκοπός ουσιώδης και κεφαλαιώδης και, ότι επομένως, παν ό,τι αντιτίθεται εις τον σκοπόν τούτον, επιφέρον τον διχασμόν και την διάσπασιν των Εκκλησιών -ως είναι και η μονομερής μεταβολή του Εκκλησιαστικού ημερολογίου- είναι εναντίον του κυριωτέρου ό ρ ο υ και κ α ν ό ν ο ς των τε Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Ειδικώτερον δε θα αποδείξωμεν, ότι όχι μόνον διά την εορτήν του Πάσχα, αλλά και διά τας μετ' αυτής συνδεδεμένας εορτάς, και διά τας ακινήτους εορτάς άπασας και διά τας νηστείας, αι Οικουμενικαί Σύνοδοι και αι Τοπικαί ηθέλησαν να εορτάζωνται και να τελώνται από κ ο ι ν ο ύ υ φ' ό λ ω ν τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν.
Και όταν δε μόνον διά το Πάσχα ομιλούσιν αι Σύνοδοι αύται, αναφέρονται εις όλην την εκ της εορτής του Πάσχα εξαρτωμένην τυπικήν διάταξιν, της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, ήτις βάσιν έχει το Ημερολόγιον, διότι επ' αυτού είναι προσηρμοσμένον το Πασχάλιον της εκκλησίας, το εορτολόγιον, αι νηστείαι και το Κυριακοδρόμιον των ευαγγελίων. Ο διαταράττων άρα την τυπικήν ταύτην της εκκλησίας τάξιν -και την διαταράττει πάντως διά της ασεβείας του ημερολογίου- παραβιάζει αυτούς τους κ α ν ό ν α ς της εκκλησίας, σκοπός των οποίων είναι η ε ν ό τ η ς της εκκλησίας, διότι διά την ε ν ό τ η τ α ωρίσθη και η μια κοινή ημέρα του Πάσχα.
Την ε ν ό τ η τ α εκήρυξε πρώτος η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Χριστός, ειπών το υψηλόν εκείνο: ''Πάτερ, άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ους δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν ΕΝ καθώς ημείς... Ίνα πάντες ΕΝ ώσιν καθώς και συ, πάτερ, εν εμοί, καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν ΕΝ ώσιν...'' Υπέρ της ε ν ό τ η τ ο ς ειργάζοντο και εδίδασκον είτα οι Απόστολοι του Χριστού, οίτινες ''ομοθυμαδόν γενόμενοι'', απεφάσιζον και έστελλλον πανταχού τα παραγγέλματα αυτών. Δια το ε ν ι α ί ο ν δε της εορτής του Πάσχα, οριθείσης ίνα πάντες και πάσαι αι Εκκλησίαι α π ό κ ο ι ν ο ύ το εορτάζωσιν και διά την αποφυγήν διαφωνιών και διαιρέσεων εν τη Εκκλησία, έχομεν τας εξής διατάξεις:
Α'). Τον Ε΄Κανόνα των Αγίων Αποστόλων έχοντα ως εξής: ''Ει τις επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος την αγίαν του Πάσχα ημέραν προ της Εαρινής Ισημερίας μετά Ιουδαίων επιτελέσοι, καθαιρείσθε''.
Β΄). Επιστολάς του Αποστόλου Παύλου. α) προς Κορινθίους (κεφ. Α. 10). ''Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοί και εν τη αυτή γνώμη''. β) προς Γαλάτας (κεφ. Α' 8), ''αλλά και αν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ο ευηγγελισάμεθα υμίν ανάθεμα έστω''.
Γ). Τας διατάξεις της εν Νικαία Συνόδου και τας περί αυτής διατάξεις του Μεγάλου Κωνσταντίνου προς απάσας τας εκκλησίας. Αλλά τα περί ταύτης μεγάλα και υψηλά ρήματα του τε Μεγάλου Κωνσταντίνου και των Αγίων Αθανασίου και Ιωάννου Χρυσοστόμου και λοιπών, θα περιλάβωμεν εις τα επόμενα άρθρα.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
το Σάββατο 31 Μαρτίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.945, σελ. 1η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου