ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΚΕ' ΜΕΡΟΣ)

Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. 

Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. 

Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε 

κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας 

ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. 

Φιλοξενούσε 

στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', 

δημοσίευε

 -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' 

και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', 

όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. 

Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε 

υπό την μορφή 

συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε

 μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. 

Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον 

στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, 

ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας 

και

μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά 

στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΚΕ' Μέρος

Το καιριότερον πλήγμα, το οποίον κατήνεγκεν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κατά της Εκκλησίας, εν τη πρωτοβουλία και επιμονή του, να προσαρμόση το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον προς το Πολιτικόν, η σοβαρωτέρα βλάβη, η ανομωτέρα πράξις, η ολεθριωτέρα ζημία, ολεθριωτέρα και της δογματικής ακόμη προσβολής, είναι η διά της μονομερούς μεταβολής του Ημερολογίου ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ, η ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εις την οποίαν κατά το σύμβολον της Πίστεώς μας πιστεύομεν όλοι οι Ορθόδοξοι. 

Μόνον έλλειψις φρονήματος Εκκλησιαστικού, έλλειψις Εκκλησιαστικής συνειδήσεως και διαισθήσεως, δύναται να δικαιολογήση την επιπολαιότητα, μεθ' ης απεφασίσθη η μεταβολή του παλαιού ημερολογίου εν τη Εκκλησία, μονομερώς άνευ της συναινέσεως και παρά την θέλησιν απασών των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και διά μόνης της εξαναγκαστικής συναινέσεως του δεδουλωμένου εκ των περιστάσεων και χειμαζομένου εκ των αλεπαλλήλων κατ' αυτού ηθικών τραυμάτων Οικουμενικού Πατριαρχείου. 

Οι Καθολικοί εγένοντο η ισχυρωτέρα δύναμις λόγω της εκκλησιαστικής των ενότητος. Απορρέουσαι όλαι αι εκκλησίαι των από μιας κεφαλής, του Πάπα, αποτελούν άπασαι εν σώμα, με μίαν μόνον κεφαλήν. Η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία χωρισθείσα εις διαφόρους Αυτοκεφάλους Εκκλησίας απώλεσε μεν την τυπικήν ενότητα αυτής, ηνούτο όμως, έως τώρα αρρήκτως διά της ενότητας της θρησκευτικής λατρείας, ίσης προς την ενότητα της πίστεως. 

Σήμερον διά της αυθαιρέτου καινοτομίας της Ελληνικής Εκκλησίας διασπάται και η ενότης αύτη, διότι η Εκκλησία της Ελλάδος μετά της Κωνσταντινουπόλεως και της Κύπρου αποσχίζεται της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας ταύτης. Ποίαν σύγχυσιν και ποίαν αναστάτωσιν επέφερεν η ανατροπή αύτη του υπάρχοντος από δύο χιλιάδων ετών Εκκλησιαστικού καθεστώτος, μόνον τυφλοί δεν δύνανται να ίδουν. 

Ευρισκόμεθα από τις 23 Μαρτίου 1924, εις μίαν αυτόχρημα Εκκλησιαστικήν επανάστασιν. Άλλην ημέραν εορτάζουν τα Χριστούγεννα οι εν Ελλάδι και άλλην ημέραν οι οι εν Ιερουσαλήμ, οι εν Αλεξανδρεία, οι εν Αντιοχεία, οι εν Αγίω Όρει κ.λ.π. Άλλην ημέραν εορτάζει τα Θεοφάνεια, την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού, την Κοίμησιν της Θεοτόκου κ.λ.π. η μία Εκκλησία και άλλην ημέραν η άλλη. Ο εορτάζων εν Ελλάδι την γέννησιν του Χριστού είχεν εν τω πνεύματι αυτού, ότι η μεγάλη αύτη εορτή εορτάζεται την αυτήν ημέραν, παρ' όλων εν γένει των χριστιανών, των τέκνων της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. 

Αναπέμπων έκαστος χριστιανός ορθόδοξος τους ύμνους και τας δοξολογίας του προς Θεόν, αναπέμπει τούτας ουχί ως μονάς, αλλά ως μέλος αδιάσπαστον της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και υμνολογών τον Θεόν αισθάνεται την υψίστην πνευματικήν αγαλλίασιν σκεπτόμενος, ότι κατ' αυτήν την στιγμήν αι απανταχού της υφηλίου Ορθόδοξοι Χριστιανοί αναπέμπουσι τους αυτούς ύμνους, δι' ων νοερώς επικοινωνεί μετ' αυτών. 

Σκεπτόμενος επίσης ο εορτάζων την Θείαν Γέννησιν Χριστιανός, ότι τη αυτή ημέρα εν Βηθλεέμ, εν η τόπω υπάρχει η ιστορική φάτνη, πλήθος ορθοδόξων προσκυνεί το Άγιον σπήλαιον εντός αυτού ψάλλει το ''Δόξα εν Υψίστοις Θεώ'', ριγεί εκ συγκινήσεως υψών το πνεύμα του προς τον Θεόν και εδραιούμενος εν τη πίστει αυτού. Αλλ' ήδη; Το μέγα τούτον αγαθόν της κοινής παγχριστιανικής ορθοδόξου εορτής, ο συνδετικός ούτος κρίκος των απανταχού ορθοδόξων εκκλησιών, εθραύσθη και η Βηθλεέμ σιγά, όταν η Ελλάς εορτάζη την του Χριστού γέννησιν, διά να εορτάση ταύτη χωριστά άνευ πνευματικής μεθ' όλων των ορθοδόξων χριστιανών κοινωνίας! 

Αλλά μόνον τούτο; Εν αυτή τη Ελλάδι, η διαίρεσις η εκκλησιαστική εχώρισε τον λαόν εις δύο μερίδας, ων η μεν εορτάζει σήμερον, η δε μετά 13 ημέρας, μίαν και την αυτήν εορτήν. Η μεν μία μερίς νηστεύει, ίνα μεταλάβη των αχράντων μυστηρίων επί τη εορτή των Χριστουγέννων ή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή των Αγίων Αποστόλων, η δε ετέρα πανηγυρίζει εορτάσασα τας εορτάς ταύτας προ 13 ημερών! Και έτι χείριστον! 

Εις μίαν και την αυτήν οικογένειαν, η μεν σύζυγος και τα τέκνα άγουν την εορτήν των Χριστουγέννων, ενώ την αυτήν ημέραν ο σύζυγος νηστεύει ακόμη διά να εορτάση την αυτήν εορτήν, μετά 13 ημέρας! Είναι τούτο ενότης πίστεως; Είναι τούτο μία Εκκλησία; Είναι κοινή λατρεία, κοινή εορτή, κοινή ανάμνησις, κοινή θρησκεία; Είναι δυνατόν να εύρη δικαιολογίαν και συγνώμιν μία πράξις αυθαίρετος χωρίσασα εις δύο την μίαν Εκκλησίαν, διασπάσασα την θρησκευτικήν ενότητα, ποδοπατήσασα παραδόσεις και κανόνας δυσχιλιετούς Εκκλησιαστικού καθεστώτος και επιβουλευθείσα διά του σκανδάλου την ορθοδοξίαν, αυτήν την πίστιν και την θρησκείαν; 

Και μόνον, διότι μία των Εκκλησιών, η Μήτηρ πασών, η Εκκλησία των Ιεροσολύμων εξ οιουδήποτε λόγου δεν συνήνεσεν εις τον νεωτερισμόν του θρησκευτικού ημερολογίου και μόνον δι' αυτό ήτο υποχρεωμένη η Εκκλησία της Ελλάδος ν' αποκρούση την μεταβολήν έστω και αν άπασαι αι Εκκλησίαι συνεφώνουν εις ταύτην. Αλλά η Εκκλησία των Ιεροσολύμων δεν ήτο μόνη. Την ηκολούθησαν τόσαι άλλαι εκκλησίαι εν αδιασπάστω ενότητι. Και όμως επιβουλευθείσα  την ενότηταν ταύτην, η Εκκλησία της Ελλάδος ύψωσεν σημαίαν ανταρσίας και εσάλπισε σάλπισμα χωριστικόν! 

Και αγωνίζεται το χωριστικόν της τούτο κίνημα να το εδραιώση και το μονιμοποιήση αποτέμνουσα οριστικώς εαυτήν από το σώμα της Μίας Εκκλησίας! Αλλά καθεστώς εκκλησιαστικής ανταρσίας και στάσεως, καθεστώς ξένον προς τας πλείονας Εκκλησίας, καθεστώς αντιτιθέμενον προς τας θρησκευτικάς πεποιθήσεις και παραδόσεις είκοσι ολόκληρων αιώνων, καθεστώς βίας και αυθαιρεσίας είναι αδύνατον να στερεωθώ και να εδραιωθή. Διότι δεν έχει και βάσιν δικαιολογητικήν, θρησκευτικήν. 

Έχει βάσιν πολιτικήν, κοινωνικήν και εμπορικήν. Αλλά την βάσιν ταύτην, ουδεμία Εκκλησία εδέχθη. Την μη παραδοχήν του Γρηγοριανού ημερολογίου εν τη Εκκλησία υπηγόρευσαν, ουχί λόγοι πολιτικοί, αλλά καθαρώς θρησκευτικοί και λόγοι ουσιώδεις. Εις τούτους δε ώφειλε να προσέξη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, όταν εκήρυττεν, ότι χάριν του  Ε μ π ο ρ ί ο υ  έπρεπε να χωρίση την Εκκλησίαν της Ελλάδος από τας άλλας Εκκλησίας. 

Υπολείπεται να εξετάσωμεν εις επόμενα άρθρα, ποίους αγώνας διεξήγαγον αι Εκκλησίαι από των Αποστόλων του Χριστού και των Πατέρων δι' Αποστολικών, Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, ίνα ενοποιήσωσι την όλην Εκκλησίαν, εις Εκκλησίαν Μίαν, έχουσαν κεφαλήν τον Ιησούν Χριστόν και πως κατωχύρωσαν τους κανόνας και τας διατάξεις αυτών, ώστε να μείνη αμετακίνητον και αδιάσπαστον το καθεστώς της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Εκ τινων δε λόγων δεν επετράπετο και απηγορεύετο ρητώς η μεταλλαγή του Εκκλησιαστικού ημερολογίου.

Συνεχίζεται 

Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 

''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',

που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 

την Παρασκευή 30 Μαρτίου 1928, 

έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.944, σελ. 1η. 

Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης. 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΚΔ' ΜΕΡΟΣ)

 ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ''ΠΡΩΤΟΙ'' ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΤΑ ΕΝΩΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ; (11)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (19)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (22o MEΡΟΣ)