ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ''ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ''

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΙΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

• Η ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ (5/10/2010)

Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΘΩΩΣΕ τον Μεσσηνίας δηλώνοντας «τήν κατά πάντα ὀρθόδοξον πίστιν αὐτοῦ διά τήν ἀδιαίρετον ὀντολογίαν τῆς Ἐκκλησίας» και «Ὀφείλω διά λόγους ἀληθείας καί δικαιοσύνης νά καταθέσω εἰς πάντας ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ἐν Συνόδῳ τῆς Ἱεραρχίας ἔχει διακηρύξει ὡς Ἱεράρχης καί Καθηγητής Πανεπιστημίου ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολικισμός εἶναι αἵρεσις καί ἐκκλησιολογική ἐκτροπή». (Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς απαντά σε ερωτήματα που του τέθηκαν)

• Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (14/11/2010)

Σύμφωνα με είδηση του Amen.gr ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ παρευρέθη εις την εορτή του Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου. Φαίνεται οτι ο Πειραιώς Σεραφείμ έχει λησμονήσει παλαιότερες δηλώσεις του περί Οικουμενισμού, παπισμού και μασωνίας, διότι, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας έχει παρευρεθεί και σε εκδηλώσεις του Ροταριανού ομίλου, το οποίο όπως όλοι γνωρίζουμε είναι παρακλάδι της μασωνίας, 
(βλ. Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση του Ροταριανού ομίλου )
αλλά είναι και υπέρμαχος «φίλος» του Οικουμενισμού και του Παπισμού. Η ειρωνία είναι ότι ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας ετίμησε τον Πειραιώς και μάλιστα «ζήτησε να συνεχίσει να μιλάει όπως μιλάει για πράγματά που άλλοι δεν τολμούν να μιλούν». Είναι ειρωνεία διότι ο Πειραιώς Σεραφείμ αυτά ακριβώς τα θέματα καυτηριάζει (Μασωνία-Παπισμό-Οικουμενισμό) και σε αυτά συμμετέχει ο ίδιος ο Μεσσηνίας!!! Είναι δύο λοιπόν τα ενδεχόμενα. Ή ο Μεσσηνίας έχει μετανοήσει (πράγμα που όλοι εύχονται) ή ο Πειραιώς έχει αλλάξει πορεία.
Θα δείξει ο χρόνος τι απο τα δύο συμβαίνουν.

(βλ. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ)

• Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αριθμ. Πρωτ. 2087 

Αθήνησι, 8. Απριλίου 2011.

Διεκπ. 1114

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2913

_________

Πρὸς
Τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας
Τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος



ΘΕΜΑ: «Περὶ τοῦ καθαιρεθέντος πρ. Ἐπισκόπου Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτεμίου»



Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Συνοδικῇ Ἀποφάσει, ληφθείση ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς 14ης Μαρτίου ἐ.ἔ. καὶ κατόπιν τῆς ὑπ’ ἀριθ. πρωτ. 1404/16.2.2011 ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πεκίου, Μητροπολίτου Βελιγραδίου καὶ Καρλοβικίου καὶ Πατριάρχου τῶν Σέρβων κ. Εἰρηναίου, περὶ τοῦ ἐσχάτως ἀνακύψαντος ζητήματος μετὰ τοῦ πρ. Ἐπισκόπου Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτεμίου, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι... ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ συνεδρίᾳ Αὐτῆς, ἀπεφάσισεν, κοινοποιοῦσα τὰ κυριώτερα σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου, ὅπως γνωρίσῃ ὑμῖν, ὅτι διὰ τῆς ὑπ’ ἀριθ. 66/161/14.5.2010 Ἀποφάσεως Αὐτῆς, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δυνάμει τοῦ ἄρθρου 111 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου αὐτῆς, ἀπήλλαξεν ὁριστικῶς τὸν Ἱερώτατον Ἐπίσκοπον Ράσκας καὶ Πριζρένης κ. Ἀρτέμιον τῶν καθηκόντων αὐτοῦ. Τὴν ἀνωτέρω Ἀπόφασιν ἀπεδέχθη ὁ ὡς ἄνω, συγκατατεθεὶς ἵνα διαβιοῖ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Sisatovac Τῆς Ἐπισκοπῆς Σιρμίου. Παρὰ ταῦτα ἤρξατο ὡς ἐφησυχάζων Ἀρχιερεὺς ἵνα διεξάγη διὰ τῶν Μέσων Ἐνημερώσεως καὶ διαφόρων ἱστοσελίδων, ἀνάρμοστον καὶ ἀπαράδεκτον διὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν ἦθος ἐκστρατείαν, κορυφωθεῖσαν εἰς τά ἀπὸ 13.9.2010 καί 13.10.2010 γράμματα αὐτοῦ, δι’ ὧν ἀντετάχθῃ ἀναφανδὸν πρὸς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἐξέφρασε τὴν μεταμέλειαν αὐτοῦ διὰ τὴν προηγουμένην ἐκ μέρους αὐτοῦ ἀποδοχὴν τῶν ὡς ἄνω Συνοδικῶν Ἀποφάσεων καὶ προέταξε τὸν ἰσχυρισμὸν ὅτι οὗτος τυγχάνει «ἰσόβιος Ἐπίσκοπος Ράσκας καὶ Πριζρένης», δηλῶν ἐν ταὐτῷ ὅτι τοῦ λοιποῦ «δὲν μέλλει ὑπείκειν ταῖς ἀποφάσεσι τῆς τε Συνόδου καὶ τῆς Ἱεραρχίας». Τοῦτο ἀπετέλεσε τὴν ἀφορμήν, δι’ ἣν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἔθεσε τοῦτον εἰς ἀργίαν ἕως τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας κατὰ τὸν παρελθόντα Νοέμβριον. Κατὰ τὴν διάρκειαν ἀκριβῶς τῶν ἐργασιῶν τῆς τακτικῶς συγκληθείσης Ἱεραρχίας, ἐπεχείρησεν βιαίως ὁ ἐφησυχάζων Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος, μετὰ ὁμάδος ὀπαδῶν αὐτοῦ, ὧν οἱ πλεῖστοι ἐτέλουν ὡσαύτως ὐπὸ κανονικὴν ἀργίαν καὶ ἀπαγόρευσιν, τῇ συμπράξει ὡπλισμένων ἀνδρῶν, ἵνα σφετερισθῇ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἐπισκοπῆς Ράσκας καὶ Πριζρένης. Καταλαβὼν μάλιστα τὴν Ἱερὰν Μονὴν Duboki Potok (δηλονότι τοῦ Βαθέως Ρύακος), ἐτέλεσεν ἐν αὐτῇ Θείαν Λειτουργία, καίτοι ὑπὸ ἀργίαν, χρησιμοποιῶν δὲ κίβδηλον σφραγίδα, ἤρξατο ἵνα κοινοποιῇ ἀθεμίτους καὶ ἱεροκανονικῶς ἀκύρους «ἀποφάσεις» ἐν τῇ εἰρημένῃ Ἐπισκοπῇ.

Κατόπιν αὐτῶν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὴν Συνεδρίαν Αὐτῆς τῆς 19-10/6-11-2010, μετὰ βαθείας μὲν θλίψεως, ἀποφασιστικῶς δὲ ὑπεραμυνομένη τῆς ἀγίας καὶ σωτηρίου ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, προέβη εἰς τὴν ἔκδοσιν τῆς ὑπ’ ἀριθ. 20/54 καταδικαστικῆς Ἀποφάσεως, δι’ ἧς καθηρέθη ὁ ἐφησυχάζων Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ καὶ ἐπανήχθη εἰς τὴν τάξιν τῶν Μοναχῶν. Παρὰ τὴν ὡς ἄνω κανονικὴν ἀπόφασιν, ὁ ἀνωτέρω, δυστυχῶς, ἐμμένει εἰς τὴν ἀνυπακοὴν καὶ «λειτουργεῖ» ἐν ἰδιωτικῷ τινι οίκήματι τῆς κώμης Ljuljaci τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Ζίτσης.

Ταῦτα πάντα γνωρίζων τῇ Ἁγιωτάτῃ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης τῶν Σέρβων κ. Εἰρηναῖος παρακαλεῖ, ἵνα μὴ εὑρίσκωσιν ἀνταπόκρισιν αἱ ἀνυπόστατοι αἰτιάσεις καὶ συκοφαντίαι τῆς παρασυναγωγῆς τοῦ ἀποσχηματισθέντος Ἀρτεμίου, ἀναπτυσούσης πυρετώδη προπαγανδιστικὴ δραστηριότητα ἐν Σερβίᾳ, Ρωσία καὶ Ἑλλάδι, κατὰ τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Πατριάρχου τῶν Σέρβων προσωπικῶς καὶ πολλῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν.

Ἐπὶ τούτοις, κατασπαζόμενοι ὑμᾶς ἐν Κυρίῶ, διατελοῦμεν μετ’ ἀγάπης.



Ὁ Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος

Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος 

Ὁ Καστορίας Σεραφείμ 

Ὁ Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ 

Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας Θεόκλητος 

Ὁ Κασσανδρείας Νικόδημος 

Ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης Ἐφραίμ 

Ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ 

Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος 

Ὁ Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καί Μήλου Δωρόθεος 

Ὁ Σιδηροκάστρου Μακάριος 

Ὁ Χαλκίδος Χρυσόστομος 

Ὁ Νέας Σμύρνης Συμεών 



Ο Αρχιγραμματεύς

Ἀρχιμ. Μάρκος Βασιλάκης 



Ἀκριβὲς Ἀντίγραφον

Ο Αρχιγραμματεύς

Ἀρχιμ. Μάρκος Βασιλάκης

•             ΟΙ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΡΙ ΑΡΤΕΜΙΟΥ (16/3/2012)

Σε επιστολή του Παπικού ''Αρχιεπισκόπου'' αναφέρει

«Η Ιεραρχία της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος δεν αποδέχεται τους εκβιασμούς των Σιωνιστικών διεθνών Κέντρων, όπως απεδέχθη δυστυχώς η Ιεραρχία της αδελφής ομοδόξου Σερβικής Εκκλησίας για την Ισλαμοποίηση του Κοσσόβου, καρατομώντας αδίκως και αντικανονικώς τον Κανονικό Επίσκοπο Ράτσκας και Πριζρένης κ.κ. Αρτέμιο, όπως απεδείχθη πασιδήλως πλέον από την γνωστή Απόφαση 1410/2010 του Στ Ποινικοῦ Τμήματος του Αρείου Πάγου της χώρας μας, που κονιορτοποίησε τα ψεύδη της Σερβικής Ι. Συνόδου και της Σερβικής Πολιτείας κατά του δήθεν «καταχραστού» και όντως αγίου Επισκόπου Ράτσκας και Πριζρένης κ.κ. Αρτεμίου».

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 31ῃ Ἰανουαρίου 2011

Πρός Τόν

Πανιερώτατον

Ἐπίσκοπον Ράσκας, Πριζρένης

Κοσυφοπεδίου καί Μετοχίων

Κύριον κ. Ἀρτέμιον

(Εmail: monahdamjan@gmail.com)

Εἰς ΣΕΡΒΙΑΝ

"""""""""""""""

Πανιερώτατε, Πολυτίμητε καί Πεφιλημένε Ἀδελφέ,

Μετ’ ἀφάτου πόνου, πικρίας καί ὀδύνης ἐδέχθην καί ἀνέγνωσα τά ἀποστελέντα μοι Ὑμέτερα ἔγγραφα, τόσον πρός τήν ΔΙΣ τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας, τούς συγκροτούντας μετά τῶν ὑπ’ αὐτούς ποιμνίων τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, Ἀποστολικήν, Ἀδιαίρετον, Ἀκαινοτόμητον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ἐν ταὐτῷ ἀνέγνωσα ἐπισταμένως καί τήν ὑπ’ ἀριθμ. 1410/2010 Ἀπόφασιν τοῦ Στ΄ Ποινικοῦ τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἀρείου Πάγου) καί πάνυ εὐλαβῶς καί εὐσεβάστως προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:

1. Ἀκραδάντως πιστεύω καί δημοσίᾳ ταπεινῶς διακηρύσσω μέ τήν 20ετή ἐμπειρίαν ἐνασχολήσεως μετά τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης ὡς Ἐκκλησιαστικός Ἀνακριτής καί Γραμματεύς τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Πανιερότης κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῶν Ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Τοπικῶν, ἅς ἐκεῖναι ἐκύρωσαν (ΚΕ΄, ΟΔ΄ καί ΟΕ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, ΣΤ΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Θ΄ καί ΙΖ΄ τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΙΒ΄, ΠΖ΄ καί ϞΣΤ΄ τῆς Καρθαγένης καί Α΄ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας) καί κατά τόν Εὐαγγελικόν Θεῖον Νόμον τυγχάνει ὁ Κανονικός Ἐπίσκοπος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου καί Μετοχίων, τῶν καθ’ Ὑμῶν ἐνεργηθέντων ὑπό τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὡς καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δίχα Κανονικοῦ κατηγορητηρίου καί προσάψεως πραγματικῶν περιστατικῶν, Κανονικῶν ἀνακρίσεων καί διερευνήσεως τοῦ κατηγορητηρίου, Κανονικῆς δίκης καί Ἀπολογίας καί ἐνδίκων μέσων καί εἰδικώτερον:

α. τῆς ἀπό 11/2/2010 Ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί τῆς προσωρινῆς ἀπομακρύνσεως Ὑμῶν ἐκ τῆς καθ’ Ὑμᾶς Θεοσώστου δικαιοδοσίας,

β. τῆς ἀπό 2/5/2010 Ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς ἐκπτώσεως Ὑμῶν ἐκ τῆς Ὑμετέρας Κανονικῆς δικαιοδοσίας,

γ. τῆς ἀπό 18/9/2010 Ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς τῆς ἀορίστου ἀργίας ἀπό πάσης ἱεροπραξίας, καί

δ. τῆς ἀπό 18/11/2010 Ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης Ὑπουργήματος καί τῆς ἐπαναφορᾶς Ὑμῶν εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν, παραβιασάντων καταφώρως πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικοῦ Δικαίου καί Κανονικῆς δικονομικῆς εὐταξίας καί κανονικῶς πασχόντων ἀκυρότητα μέ ἄμεσον ἀποτέλεσμα αἱ ὡς εἴρηται Ἀποφάσεις νά ἀποβαίνουν ἄκυροι, ἀνεπέρειστοι καί ἀνυπόστατοι καί νά τιτρώσκουν ἀνεπανορθώτως καί βαναύσως τήν Κανονικήν ἀξιοπιστίαν τῶν εἰρημένων Διοικητικῶν καί Δικαστικῶν ὀργάνων τῆς ἁγιωτάτης Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ὡς καί τήν ἐν ταῖς Αὐτοκεφάλοις Ὀρθοδόξοις Ἐκκλησίαις ἰσχύουσαν Κανονικήν Ἀρχήν τῆς ταυτότητος τῶν ποινῶν.

2. Ὡς πασιδήλως ἀπεδείχθη δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 1410/2010 Ἀποφάσεως τοῦ Στ΄ Τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἄρειος Πάγος) ἀφορώσης εἰς τήν ἀπόρριψιν τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Κi.Br 1181/01 Ἐντάλματος συλλήψεως τοῦ Ἀνακριτοῦ τοῦ Ἀνωτέρου Δικαστηρίου τῆς Σερβίας καί ἐκδόσεως τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκι, Πρωτοσυγκέλλου τῆς καθ’ Ὑμᾶς Ἱ. Ἐπισκοπῆς ἀντικανονικῶς καί αὐτοῦ καθαιρεθέντος καί ἀφορισθέντος, ἡ Ἁγιοσαββαϊτική Ἐκκλησία τῆς Σερβίας μετά τῆς Σερβικῆς Πολιτείας ὑπείκουσαι εἰς τά κελεύσματα τοῦ δαιμονιώδους Ἀμερικανοσιωνιστικοῦ παράγοντος τοῦ ἐπιβουλευθέντος τήν κοιτίδα τοῦ Ὀρθοδόξου Σερβικοῦ Ἔθνους ἐν Κοσσιφοπεδίῳ καί Μετοχίοις καί μεθοδεύοντος τήν Ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης διά τήν ἀπομείωσιν τῶν Χριστιανικῶν καταβολῶν αὐτῆς καί τῆς ἰδιοπροσωπείας της, διά τήν ἐπίτευξιν κατά τήν γνώμην του εὐχερεστέρας ἀποδοχῆς τοῦ ἀναμενομένου ὑπ’ αὐτοῦ «Μεσσίου τῆς δόξης» πού ταυτοποιεῖται ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ αἰσχίστου Ἀντιχρίστου καί παραδόσαντος αὐτήν εἰς τάς αἱματοβαμμένας χεῖρας τῶν ἰσλαμιστῶν Κοσσοβάρων, πού ἐν 21^ῳ αἰ. ὑψώνουν ἐν Εὐρώπῃ τό ψευδές κοσμοείδωλο τοῦ Θεοκρατικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀντιφατικῶς διακηρύσσει μέν ὅτι ὁ Ἰησούς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθής Μεσσίας καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἐνσαρκώθη ἐκ τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά πού διαστρεβλώνει καί ἐκμηδενίζει τό σωτηριῶδες ἔργον Του, τήν διά τοῦ Σταυροῦ ἄφατον κένωσιν καί τήν διά τῆς Ἀναστάσεως ἔνδοξον συνανάστασιν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, μέ τό δέλεαρ τῆς μετοχῆς εἰς τούς Εὐρωατλαντικούς σχηματισμούς καί ὑπό τήν ἀπειλήν τῶν «κατευθυνομένων» Διεθνῶν Δικαστηρίων, ἐχάλκευσαν τήν κακοηθεστάτην καί χυδαίαν κατ’ αὐτοῦ καί κατ’ ἐπέκτασιν καθ’ Ὑμῶν, κατηγορίαν τῆς δῆθεν καταχρήσεως ἐξουσίας καί νοσφίσεως καί ὑπεξαιρέσεως συνολικοῦ ποσοῦ 27.640.125 δηναρίων ἤτοι 349.857 Εὐρώ τῆς ὡς εἴρηται διώξεως καί κατηγορίας ἀποβάσης προσχηματικῆς καί σκοπούσης «γιά νά ἐπιδεινωθεῖ ἡ θέση τοῦ ἐκζητουμένου λόγῳ τῶν θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν του φρονημάτων κατά τρόπο καί βαθμόν τέτοιον, ὥστε σέ περίπτωση ἐκδόσεώς του νά κινδυνεύει νά ὑποστεῖ κατάφωρη προσβολή τοῦ δικαιώματός του γιά δίκαιη δίκη στό ἐκζητοῦν Κράτος » ὡς ἡ προμνησθεῖσα ἀπόφασις τοῦ Ἀρείου Πάγου ἐν τῇ αἰτιολογίᾳ αὐτῆς ἐν σελίδι 8 διαλαμβάνει. Ἐπιπροσθέτως ἡ ἐλλείψει στοιχείων ἀποφυλάκισις ὑπό τῶν Σερβικῶν ἀρχῶν τοῦ φερομένου ὡς δῆθεν συναυτουργοῦ τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκι ἐν τῇ δῆθεν ὑπεξαιρέσει καί νοσφίσει τοῦ προμνησθέντος χρηματικοῦ ποσοῦ κ. Predrag Suboticki, ἐργολάβου κατασκευῶν, τόν παρελθόντα Δεκέμβριον, ἀποδεικνύει ἔτι ἐναργέστερον τόν κατά τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Πανιερότητος καί τοῦ Πανοσιολ. Πρωτοσυγκέλλου Ὑμῶν δόλιον καί ἐγκληματικόν σχεδιασμόν τῶν κατ’ ἐντολήν τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων διωξάντων Ὑμᾶς.

3. Πικράν καί ἀλγεινήν ἔκπληξιν ἔχομεν δοκιμάσει ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Ὀρθοδόξῳ Καθολικῇ Ἐκκλησία ὡς ἁπλά μέλη Αὐτῆς, ἐκ τῆς παρατηρουμένης καί καθ’ ἡμέραν ἐπιδεινουμένης τραγικῆς πορείας τῆς Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, πρός ἥν οἱ πάντες ἀναφερόμεθα κατά τό παρελθόν μετά βαθέος σεβασμοῦ καί ἐμπιστοσύνης, διότι ἐν δυσχειμέροις χρόνοις καί πεισιθανάτοις καιροῖς, ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας καί προνοῶν ὑπέρ Αὐτῆς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶχεν ἀποστείλει τόν ἄγγελόν του, τόν Ὑμέτερον μέντορα καί ποδηγέτην, τόν βαθυνούστατον θεολόγον καί ἀκραιφνέστατον ἥρωα, τόν οἰκουμενικόν φωστῆρα τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τόν ἐν Ἁγίοις ὅσιον καί Θεοφόρον Ἰουστῖνον Πόποβιτς, διά τῶν συγγραφῶν τοῦ ὁποίου ἐπλήγησαν θανασίμως οἱ «τετραπάχυντοι» δαίμονες τοῦ συγκρητιστιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Παπισμοῦ καί ἀντιχρίστου Διαφωτισμοῦ. Ἡ διάκρισις τῶν γεγονότων ἐμποιεῖ εἰς ἡμᾶς πάντας πληγήν καί πόνον. Ἀδυνατοῦμεν ἀνθρωπίνως νά κατανοήσωμεν πῶς εἶναι δυνατόν τά ἔκγονα τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰουστίνου καί Ὑμέτεροι κατά πνεῦμα ἀδελφοί, νά προβαίνουν εἰς ἀθέσμους συμπροσευχάς καί συναγελασμούς μετά τῶν ἀμεταμελήτων καί ἀμετανοήτων κακοδόξων καί αἱρετικῶν Παπικῶν σφαγέων, δημίων καί ὀλετήρων τοῦ Ἔθνους των, οἵτινες κατακρεούργησαν κατά τήν φασιστικήν κατοχήν τῆς πατρίδος των, διά τῶν Ρ/Καθολικῶν Κροατῶν Οὐστάσι 800.000 Σέρβους Νεομαρτύρες καί «ἁγιοποίησαν» προσφάτως τόν πνευματικόν καί ἠθικόν αὐτουργόν τῆς ἐγκληματικῆς γενοκτονίας, Ρ/Καθολικόν «Ἀρχιεπίσκοπον» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιον Στέπινατς. Ἡ παρουσία γνωστῶν Ἀρχιερέων μετά τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου κυροῦ Παύλου εἰς τήν ψευδήν καί ἀνυπόστατον «λειτουργίαν» τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν εἰς τό Ζάγκρεμπ τῆς Κροατίας διά τήν «ἁγιοποίησι» τοῦ εἰρημένου στυγνοῦ ἐγκληματίου καί μετά δαιμόνων αὐλιζομένου ἐν τῇ Κολάσει δέν μπορεῖ νά αἰτιολογηθῇ ἐκ λόγων ἀβροφροσύνης ἤ οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως καί κατευθύνσεως λήθης παρά μόνον ὑπό τῶν ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερομένων. Ἐν ταὐτῷ ἡ πρό ὀλίγων ἡμερῶν τήν 27/1/2011 πρόσκλησις καί συμπροσευχή ἐν τῷ Παρεκκλησίῳ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Βελιγραδίου ἐπί παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Εἰρηναίου, τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» Βελιγραδίου Stanislav Hocevar καί τοῦ Παπικοῦ Νουντσίου Orlando Antonini καταδεικνύουν ἐναργῶς καί ἐπιρρωνύουν τούς ἀληθεῖς λόγους τῆς Ὑμετέρας ἀντικανονικῆς διώξεως καί ἀθέσμου καταδίκης, διότι ἀναδεικνύεσθε urbi et orbi ἡ παρατεινομένη φωνή τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου καί ὁ μόνος τελικῶς ἀληθής μαθητής αὐτοῦ.

4. Δικαίως ἐπικαλεῖσθε τόν ἱερόν Χρυσόστομον καί τό μαρτύριον καί τήν μαρτυρίαν αὐτοῦ διότι ἀναδεικνύεσθε «καί τρόπων μέτοχος καί θρόνων διάδοχος» τῶν ἁγίων Πατέρων καί Ὁμολογητῶν.

Κατασπαζόμενος τήν πάνσεπτον ἡμῶν Δεξιάν καί ἐξαιτούμενος τάς θεοπειθεῖς τῆς Ὑμετέρας Πανιερότητος ἀδελφικάς εὐχάς διατελῶ Ὑμέτερος ἐν Χριστῷ ἀδελφός.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

• Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ 

Δυστυχώς ο Μητροπολίτης Πειραιώς δίνει το ''πράσινο φώς'' εις τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο να συνεχίσει τις παρεκτροπές του. Η επιστολή εστάλη την 23η Νοεμβρίου και εντός 5 ημερών ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος συμπροσευχήθηκε εν ώρα της θείας λειτουργίας με τον Αγγλικανό αιρεσιάρχη.

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 23ῃ Νοεμβρίου 2010

Πρός

Τόν Ἐλλογιμώτατον Κύριον

Γεώργιον Ζερβόν

Διευθυντήν Συντάξεως

Ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος»

Ἐλλογιμώτατε Κύριε Διευθυντά,

Εἰς τό Ὑμέτερον φῦλλον τῆς ἐγκρίτου ἐκδόσεως τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 19.11. 2010 καί ἐν σελίδι 8, ὑπῆρξε καταχώρησις ὑπό τόν τίτλον: «Περί τῆς συμμετοχῆς τοῦ Σεβ. Πειραιῶς εἰς τά Ὀνομαστήρια τοῦ Μεσσηνίας» γιά νά διατυπωθῇ τό ἐρώτημα: «Μήπως ὁ Πειραιῶς ‘‘ὑψώνει’’ ὀρθόδοξον καί ἀντιμασωνικόν φρόνημα διά νά κερδίσῃ πιστούς καί Ἱεράρχας μέ σκοπόν νά ἐκλεγῇ μελλοντικός Ἀρχιεπίσκοπος καί ἐν συνεχείᾳ νά λησμονήσῃ τά πάντα ὡς ἔπραξεν ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος μετά τήν ἐκλογήν του;» καί ἐν συνεχείᾳ προσκαλοῦμαι διά νά ἀπαντήσω καί διά τήν συμμετοχήν μου εἰς τά ὀνομαστήρια τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου. Ὑπείκων εἰς τήν Πέτρειον προτροπήν: «ἕτοιμοι δέ ἀεί πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτούντι ἡμᾶς λόγον» (Α΄ Πετρ. 3,15) ἀδελφικῶς προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:

1. Ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποσοτολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Νικαίας–Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία κατά τόν μεγαλειώδη λόγον τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν θείου Παύλου εἰς Ἐφεσ. 1, 22/4, 15/5, 23 κεφαλήν Αὐτῆς ἔχει τόν ἐνσαρκωθέντα Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ διότι «θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3, 11). Κατά δέ τόν ἀψευδῆ λόγον τοῦ Δομήτορος Αὐτῆς καί Σωτῆρος ταυτοποιεῖται πρός τήν ἄμπελον «ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωαν. 15, 5) καί τά μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ταυτοποιοῦνται πρός τά κλήματα πού ἐλευθέρως καί ἀβιάστως δύνανται νά μετέχουν τῆς ἀμπέλου ἀλληλοπεριχωρούμενα μετ’ Αὐτῆς κατά τάς ἀκτίστους θείας ἐνεργείας διότι κατά τόν ἀψευδῆ ὡσαύτως λόγον τοῦ Σωτῆρος «ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται» (Ἰωαν. 15, 4). Κατά ταῦτα ἡ Ἐκκλησία, ἥν ἔπηξεν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, πορεύεται ἐν χώρῳ καί χρόνῳ ὡς τό ἕν καί μοναδικόν σῶμα τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μέ κεφαλήν Αὐτόν ὅστις κατά τήν ὑπερτάτην Αὐτοῦ ὑπόσχεσιν «μένει» ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Αὐτοῦ πάσας τάς ἡμέρας «καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20) καί διακυβερνᾶ Αὐτήν διά τοῦ Παναγίου Πνεύματος «ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν·» (Ἰωαν. 16, 13). Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κατά τήν ἀποκαλυπτικήν λειτουργικήν ἀναφοράν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου μετέχουν οἱ ἐν «πίστει προαναπαυσάμενοι» Προπάτορες, Πατέρες, Πατριάρχαι Προφήται, Ἀπόστολοι, Κηρύκες, Εὐαγγελισταί, Μάρτυρες, Ὁμολογηταί, Ἐγκρατευταί ἐξαιρέτως δέ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί Ἀειπάρθενος Μαρία καί πᾶν πνεῦμα δίκαιον ἐν πίστει τελειωθέν καί ἀσφαλῶς οἱ βεβαπτισμένοι εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ζῶντες καί ἀγωνιζόμενοι πιστοί. Κατά ταῦτα ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική, Ὀρθόδοξος καί Ἀδιαίρετος, ἐκφραζομένη διά τῶν Ἁγίων ἑπτά οἰκουμενικῶν συνόδων καί τῶν τοπικῶν, ἅς ἐκεῖναι ἐκύρωσαν ὡς καί διά τῶν μή ἀνακεκηρυγμένων εἰσέτι ὡς οἰκουμενικῶν ἀλλ’ οὐσίᾳ ἐχουσῶν τήν αὐτήν ἰσχύν καί δύναμιν Ἁγίων Συνόδων ἐπί Μ. Φωτίου τό ἔτος 879-880 καί ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ τό ἔτος 1351 καί ἑπομένως δέν δύναται νά ὑπάρξῃ ἕτερος Ὀργανισμός διεκδικῶν τήν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας.

Τά κατά καιρούς «κλίματα» πού αὐτονομήθησαν ἐκ τῆς «ἀμπέλου» δι’ αἵρεσιν, σχίσμα ἤ ἑωσφορικήν οἴησιν καί εἰδικώτερον οἱ Ἀρειανοί, οἱ Πνευματομάχοι, οἱ Νεστοριανοί, οἱ Μονοφυσίται Ἀντιχαλκηδόνιοι, τό ἡμέτερον Δυτικόν Πατριαρχεῖον τῆς παλαιᾶς Ῥώμης καί οἱ ἐκ τούτου αὐτονομηθέντες ὁπαδοί τῆς Μεταρρυθμίσεως ἤ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς καί οἱ ἐσχάτως ἀποκοπέντες διά τόν οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλον αὐτῶν αὐτοτιτλοφορούμενοι ὡς Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τυγχάνουν θρησκευτικές κοινότητες ἐστερημένες τῆς θείας χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησιαστικές κοινωνίες καί ὑπόκεινται εἰς τόν ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερόμενον τρομερόν λόγον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου «ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται» (Ἰωαν. 15, 5).

2. Ἡ ἀποδιδομένη ὑπό τινων ἔννοια τοῦ σχίσματος διά τήν ὑπαίτιον ἀποκοπήν τοῦ Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶς Ρώμης ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας προδήλως τυγχάνει ἐσφαλμένη διότι ἡ Ἐκκλησία ὡς τό ἕν καί μοναδικόν σῶμα τοῦ Δομήτορος Αὐτῆς Κυρίου ὀντολογικῶς καί ἱστορικῶς εἶναι Μία, Ἀκαινοτόμητος καί Ἀδιαίρετος καί συνεπῶς ὁ ὀρθός θεολογικός ὅρος διά τήν ἐπισυμβάσα δραματικήν ἀποκοπήν τοῦ Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶς Ρώμης εἶναι ὁ ὅρος «σχᾶσις» πού σημαίνει ἀποκοπήν καί ἔκπτωσιν.

3. Ἐν τῇ Διαρκῇ Ἱ. Συνόδῳ τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος Αὐτῆς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος μετά τῶν 2 πρεσβυτέρων καί τῶν 2 νεωτέρων μελῶν τῆς ΔΙΣ ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν τούς Σεβ. Μητροπολίτας Κυθήρων κ. Σεραφείμ καί Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον καί ἐν συνεχείᾳ ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ σώματος τῆς Δ.Ι.Σ. ἐδήλωσαν ἀμφότεροι ὅτι τό ἀναφυέν θέμα ἔληξεν θετικῶς τοῦ μέν Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου δηλώσαντος τήν κατά πάντα ὀρθόδοξον πίστιν αὐτοῦ διά τήν ἀδιαίρετον ὀντολογίαν τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ δέ Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, ἐγνωσμένου διά τήν εὐαίσθητον ποιμαντικήν αὐτοῦ σύνεσιν καί φροντίδα, δηλώσαντος ὅτι ἐπεδίωξεν τήν διασάφησιν τοῦ ἀνωτέρω θέματος διά τήν ἀκρίβειαν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Εἰς ἐπίρρωσιν δέ τῶν ἀνωτέρω ἐπικαλοῦμαι τήν δημοσιοποιηθεῖαν εἰς τό διαδίκτυον ὑπ’ἀριθμ. 1049/10.11.2010 ἐπιστολήν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπου ἀναφέρονται τά ἑξῆς: «Ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἀπαντῶν εἰς ἐρωτήσεις Συνοδικῶν Μητροπο-λιτῶν προσεπεβεβαίωσε τήν πίστιν του εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἀπέρριψε τήν προτεσταντικῆς προελεύσεως «θεωρίαν τῶν κλάδων» ὡς κατασκεύασμα παρῳχημένων ἐποχῶν καί ἐδήλωσε ὅτι τά περί διῃρημένης Ἐκκλησίας γραφέντα ὀφείλονται εἰς ἀτυχῆ φραστικήν διατύπωσιν καί ἀφεώρων εἰς τήν ἱστορικήν, μᾶλλον, θεώρησιν τοῦ σχίσματος τοῦ 1054 καί ὄχι εἰς τήν ἐκκλησιολογικήν, τήν ἀληθῆ ὑπόστασιν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Μετά ταῦτα Ὑμεῖς, ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος, συνοψίζοντες τά προηγούμενα ἐπεσημάνατε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπεσχίσθησαν οἱ ἑτερόδοξοι, χωρίς ὅμως νά διαιρεθῇ ἡ Μία Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, διά τό ὁποῖον δέν διεφώνησεν ὁ Σεβ. Μεσσηνίας. Ἰδιαιτέραν αἴσθησιν προεκάλεσε εἰς τόν ὑπογράφοντα ἡ ἐπίμονος θέσις τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅτι δέν θά δυνηθῇ νά ἐπιστρέψῃ εἰς τήν Θεόσωστον Ἐπαρχίαν του, ἐάν δέν ἀποκατασταθῇ πλήρως ὑπό τῆς ΔΙΣ ὡς πρός τό Ὀρθόδοξον περί Ἐκκλησίας φρόνημά του. (Αὐτό καί εἰς τήν ἀπό 17/6/2010 ἀπαντητικήν ἐπιστολήν του ἐμφαίνεται καί εἰς τακτικήν Συνεδρίασιν τῆς παρελθούσης ΙΣΙ ἐτονίσθη, εἰς ἥν καί ἀπεποιήθη τήν κατηγορίαν τοῦ αἱρετικοῦ, τήν ὁποίαν, ὅμως, ὁ ὑποφαινόμενος οὐδέποτε ἀπέδωσε ὑπό τήν κανονικήν τοῦ ὅρου ἔννοιαν, ὡς ἐδήλωσεν εἰς τήν Συνεδρίαν ἐκείνην τῆς Ἱεραρχίας.

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, ἀφοῦ εἰσήλθομεν εἰς τήν Αἴθουσαν τῶν Συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀνεκοινώθησαν συνοπτικῶς τά γενόμενα, ἐξερχόμενος τῆς Αἰθούσης καί συναντήσας εἰς τό ἰδιαίτερον Γραφεῖον τοῦ Μακαριωτάτου τόν Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον ἔδωκα ὡς ἀρχαιότερος κατά τήν Ἀρχιερωσύνην καί τήν ἡλικίαν τόν λειτουργικόν ἀσπασμόν λέγων: «ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν», τόν ὁποῖον καί ἀνταπέδωκε ὁ Σεβασμιώτατος εἰπών: «Καί ἔστι καί ἔσται εἰς αἰῶνα αἰῶνος». Προηγουμένως ἐζήτησα συγγνώμην, συμφώνως πρός τήν λειτουργικήν πρᾶξιν, ἐάν ἐν τῇ διεξαγωγῇ αὐτοῦ τοῦ θεολογικοῦ ἀγῶνος ὡς ἄνθρωπος τόν ἐλύπησα, τοῦθ' ὅπερ καί ἐκεῖνος ἔπραξε».

4. Ἐνταῦθα ὀφείλω διά λόγους ἀληθείας καί δικαιοσύνης νά καταθέσω εἰς πάντας ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ἐν Συνόδῳ τῆς Ἱεραρχίας ἔχει διακηρύξει ὡς Ἱεράρχης καί Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολικισμός εἶναι αἵρεσις καί ἐκκλησιολογική ἐκτροπή.

5. Πέραν τῶν ἀνωτέρω πολυσημάντων χρεωστῶ νά εἴπω ὅτι συνδέομαι ἀπό τριακονταετίας μετά τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου συνυπηρετήσας μετ’ αὐτοῦ ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς Ἱ. Συνόδου καί ὅτι ἀνταπέδωκα καθηκόντως καί ἀδελφικῶς τήν ἰδικήν του εἰς τά ἡμέτερα ταπεινά ὀνομαστήρια εὐχαριστιακήν μετοχήν.

6. Πολλάκις παρουσιάζεται εἰς τόν ἱερόν ἀγῶνα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως ἡ κατ’ ὄψιν κρίσις πού δέν συνάδει μέ τήν ἀκεραιότητα αὐτῆς καί δέν ἐπευλογεῖται ὑπό τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Δι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον ὑπό τοῦ Τρισαγίου Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου καθωρίσθη εἰδική δικονομική διάταξις διά τήν κατάγνωσιν κανονικοῦ τινός ἀδικήματος παρεκτρεπομένου ἀδελφοῦ (Ματθ. 18, 17), πού ἐάν δέν τηρεῖται ἐπακριβῶς ὁδηγεῖ ἀναποδράστως εἰς τήν ἐσφαλμένην καί ἀνθρωποπαθῆ κρίσιν. Γνωρίζω ἐξ ἰδίας ἀντιλήψεως τόν κραταιόν ἀγῶνα πού ἔδωκε πρό ὀλίγων ἡμερῶν φερόμενος ὡς «οἰκουμενιστής καί φιλοπαπικός» Ἱεράρχης διά νά ἀποτραπῇ ἡ ἐκλογή ἑτεροδόξου προσώπου εἰς ὑψίστην θέσιν τῆς ἐπαρχίας του, δι’ ὅ καί ἀδελφικῶς εἰσηγοῦμαι ὅπως ὡς γνώμονα τῶν ἡμετέρων ἐνεργειῶν ἔχωμεν πάντοτε τήν βασιλίδα τῶν ἀρετῶν, τήν διάκρισιν.

7. Ἀπαντῶν εἰς τό τεθέν διά τοῦ δημοσιεύματος δίλλημα ἐάν ἐκ σκοπιμότητος καί ἐξ ἰδιοτελείας ὁμιλῶ ἐπί διαφόρων θεμάτων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους καί μάλιστα διά νά ὑποκλέψω δῆθεν τήν ἀναγνώρισιν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ καί τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας προκειμένου ὅπως ἐκπληρωθῇ μελλοντικῶς ἡ μεθοδευμένη προσπάθειά μου διά τήν ἀνάρρησίν μου εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν θρόνον, θεωρῶ ὅτι μόνον πρόσωπα μέ ἀδόκιμον νοῦν καί ἐστερημένα τῆς θείας χάριτος καί τῆς μετοχῆς εἰς τήν ἁγιοπνευματικήν ἐμπειρίαν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας μποροῦν νά φθάσουν εἰς τοιαύτην ἐμπαθεστάτην κρίσιν. Δυστυχῶς ἐν προκειμένῳ γνωρίζω τά ἐλατήρια των ἀλλά urbi et orbi τούς λέγω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὅλον καί δέν μπορεῖ νά μεταβληθῇ εἰς κομματίδιον. Συνέτρεξα μέ ὅλας μου τάς δυνάμεις τήν προσπάθειαν των κηδόμενος ὅμως τοῦ κύρους τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας. Τό μέγεθος τῆς ἐναντίον μου ἐμπαθείας ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ὄχι μόνον μέ «ἐξέλεξαν» Ἀρχιεπίσκοπον ἀλλά προέβλεψαν καί τήν μετέπειτα δολίαν καί προδοτικήν στάσιν μου.

Τό πόσον φαιδρόν ἔωλον, ἀβάσιμον καί ἀνεπέρειστον εἶναι τό θέμα αὐτό παρέλκει νά ἀναφέρω διότι τά ἐκλογάς Ἀρχιερέων καί Ἀρχιεπισκόπου κατ’ ἐπιταγήν τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων τάς κάμνει ἡ Σεπτή Ἱεραρχία, ἥτις ὡς τυγχάνει τοῖς πᾶσιν γνωστόν δέν διάκειται εὐμενῶς πρός ἐμφαινομένους ὡς «ἀμύντορας τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων» ἤ προβαλομένους ὑπό «εὐσεβῶν» κύκλων. Ὡσαύτως παρέλκει νά ἀναφέρω τό μένος τοῦ διεθνιστικοῦ καί σιωνιστικοῦ λόμπυ καί τῶν ἐνταῦθα διατακτῶν του εἰς τά μέσα ἐνημερώσεως, πού συνεχῶς λοιδωροῦν εὐτελίζουν καί διαβάλλουν οἱονδήτινα ἀντιστρατεύεται εἰς τούς σχεδιασμούς των.

Εὐχαριστῶν διά τήν εὐκαιρίαν τῆς καλῆς «ἀπολογίας», εὔχομαι Ὑμῖν πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν καί δύναμιν ἐν τῷ Ὑμετέρῳ ἔργῳ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

• ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ (15/3/2012)

Σήμερα αναγνώσαμε όμως και δια ενα άλλο ολίσθημα του Πειραιώς, όπως μας το παρουσιάζει ο Λεόντιος Διονυσίου και έχει ως εξής

«Παρακολουθώντας όσον δύναμαι τα τεκταινόμενα στην Ἑλλαδική Εκκλησία, θρηνώ και οδύρομαι για το κατάντημά μας.

Έρχομαι στο γεγονός.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς διοργάνωσε Ημερίδα, στην οποίαν με έντονο τρόπο κατεδικάσθη από ομιλητάς η αιρετική (οικουμενιστική) μεταπατερική θεολογία που εκκολάπτεται στην Μητρόπολη Δημητριάδος από την (υπό την προεδρίαν του Μητροπολίτου Δημητριάδος) «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών».

Δεν έφθανεν αυτό.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς διένειμε στα Μ.Μ.Ε. Εγκύκλιον, δια της οποίας κατεφέρετο κατά του Οικουμενισμού.

Αλλά προχώρησε ακόμα περισσότερον.

Εβράβευσεν τους θεωρούμενους ως αρχηγούς του αγώνος, εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, π. Γεώργιον Μεταλληνό και π. Θεόδωρον Ζήση, οι οποίοι, ως να μη εγνώριζαν την τακτικήν του Πειραιώς, προσήλθαν δια να βραβευθούν, αναγνωρίζοντας έτσι έμμεσα και σημειολογικά, ότι αποτελεί τον αρχηγό του αγώνος.

Μάλιστα, ουδεμία αντίδρασις έπεσε εις την αντίληψίν μας, κατά της καινοτομίας του Σεβ. Πειραιώς να προσθέσει κατά την ανάγνωσιν του Συνοδικού της Ορθοδοξίας, αυθαιρέτως, και δικά του αναθέματα κατά των κοινωνούντων μετά των παπικών και των οικουμενιστών, καθ΄ ην στιγμήν μάλιστα, και αυτός ανήκει στον χώρον των επικοινωνούντων μετά των Οικουμενιστών Αρχιερέων.

Και χθες (14.3.2012) ο Μητροπολίτης Πειραιώς έριξε τις μάσκες.

Κάλεσε εις την Μητρόπολίν του τον αίτιον αναστατώσεων στην Εκκλησία του Χριστού (με τις μεταφράσεις λειτουργικών κειμένων, την μεταπατερική θεολογίαν κ.ά.π.), τον Μητροπολίτην Δημητριάδος κ. Ιγνάτιον, δια να «συμφιλιωθεί» μαζί του και να μετριάσει τις εναντίον του Δημητριάδος εντυπώσεις, χρησιμοποιώντας ως μέσον την εικόνα της Παναγίας Ξενιάς Βόλου.

Τα συμπεράσματα ιδικά σας.

Με ελπίδα θα περιμένουμε από τον πολλάκις επαινέσαντα τον Μητροπολίτην Πειραιώς, π. Θεόδωρον Ζήσην, αλλά και τον π. Γεώργιον Μεταλληνόν, να τοποθετηθούν: πώς εμπιστεύονται κάποιον, που αντί για Λέων (όπως τον ονόμασαν), εις το συγκεκριμένον ζήτημα αποδεικνύεται λαγωός;

Διαφορετικά, τα περί αγώνος εναντίον της αιρέσεως του Οικουμενισμού, θα αποτελούν απλώς φληναφήματα».

• ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ 

Γράφει ὁ Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Σᾶς ἀκοῦµε, Σεβασµιώτατε, κι εὐφραινόµεθα· δὲν πιστεύουµε στ’ αὐτιά µας, ὅτι αὐτὰ ποὺ ἀκοῦµε εἶναι λόγοι συγχρόνου ἐπισκόπου ―συναριθµουµένου εἰς µίαν  Ἱεραρχίαν αἱρετικῶν κι αἱρετιζόντων ἢ ἀδιαφορούντων καὶ σιωπώντων ἢ σκανδαλοποιῶν καὶ ὑλοφρόνων ἐπισκόπων― κι εὐχόµεθα νά ’χαµε ἄλλα χίλια αὐτιὰ γιὰ νὰ χαροῦµε τοὺς λόγους σας!... Σᾶς διαβάζουµε, Σεβασµιώτατε, κι ἐνθουσιαζόµεθα· δὲ πιστεύουµε στὰ µάτια µας, ὅτι διαβάζουµε αὐτὰ ποὺ καταλαβαίνουµε, κι εὐχόµεθα νά ’χαµε ἄλλα χίλια µάτια γιὰ νὰ ἀπολαύσουµε τὰ κείµενά σας!...

Ἐνθουσιαζόµεθα καὶ ἐγειρόµεθα, θερµὰ νὰ σᾶς χειροκροτήσουµε καὶ µὲ φωνὴν οὐρανοµήκη νὰ σᾶς ἐπευφηµήσουµε καὶ νὰ ἀναφωνήσουµε: «Ἐπιτέλους, ὁ Κύριος ἄκουσε τὶς ἱκεσίες µας· δέχθηκε τὴν ἀγωνία µας· ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀπαντοχή µας· καὶ µᾶς ἔστειλε Ἐπίσκοπο πράγµατι εἰς τύπον καὶ εἰς τόπον Χριστοῦ εὑρισκόµενο, νὰ µᾶς ποιµάνει καὶ νὰ µᾶς ὁδηγήσει, ὡς ἄλλος Μωυσῆς, στὴ σωτηρία καὶ στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν»!...

Ἀλλὰ ξάφνου οἱ αἴνοι παγώνουν στὰ χείλη µας, ἡ χαρὰ θρυµµατίζεται στὶς καρδιές µας, ὁ ἐνθουσιασµὸς ἐξατµίζεται ἀπὸ τὰ χέρια µας, οἱ λυγµοὶ πνίγουν τὴν ἐλπίδα µας!...

Ὁ πατερικὸς καὶ παρρησιασµένος λόγος σας, Σεβασµιώτατε, ἀνεξηγήτως µεταλλάσσεται σὲ λόγο ἐπαµφοτερίζοντα καὶ σὲ λόγο συµβιβασµοῦ· καὶ τούµπαλιν ἐπανέρχεται στὴν προτέρα δυναµική του:

—Μόνος ἐσεῖς, ἐντὸς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀντιστέκεσθε στὸ αἱρετικὸ κήρυγµα τοῦ Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόµου· ἀλλὰ ἐσεῖς πάλι ἀπολογίσθε γιὰ τὸν Μεσσηνίας, χωρὶς ὁ ἴδιος ν’ ἀποπτύσει τὴν αἵρεσή του, καὶ διακηρύσσετε τὴν ὀρθοδοξότητά του! Ποία δύναµη ἐπέβαλε καὶ µὲ ποία σκοπιµότητα τὴν καλὴ µαρτυρία σας γιὰ τὸν Μεσσηνίας;...

—Καὶ ἀκόµη, στὸν πανηγυρικὸ ἑσπερινὸ τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος ἔχετε προσκαλεσµένους τοὺς ἀπροκαλύπτως λατινόφρονες καὶ παποφίλους Σύρου κ. Δωρόθεο καὶ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστοµο, τῶν ὁποίων πλέκετε διὰ µακρὸν τὸ ἐγκώµιο, ἐνῶ ἐλάχιστα ὁµιλεῖτε γιὰ τὸν τιµώµενο ἅγιο καὶ καθόλου δὲν ἀναφέρεστε στὸ ἐπίκαιρο —καὶ τὰ µάλα διδακτικώτατο σήµερα— τροµερὸ θαῦµα του κατὰ τῶν παπιστῶν στὴν Κέρκυρα τὸ 1718!

—Ὑπόσχεσθε ὅτι θὰ διακόψετε τὴ µνηµόνευση τῶν οἰκουµενιστῶν, ἐὰν κηρύξουν γυµνῇ τῇ κεφαλῇ τὴν αἵρεση· καταγγέλλετε τὸν Οἰκουµενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολοµαῖο, ὅτι κηρύττει αἵρεση γυµνῇ τῇ κεφαλῇ, ἀλλὰ δὲν διακόπτετε τὴ µνηµόνευσή του· παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι συµπροσεύχεται ὄχι µόνον µὲ ἀλλοδόξους ἀλλὰ καὶ µὲ ἀλλοπίστους, ἀκόµη καὶ µὲ µάγους, σαµάνους, ἀποκρυφιστές, παγανιστὲς καὶ µὲ ὅ,τι δαιµονικὸ κυκλοφορεῖ ἀνὰ τὸν πλανήτη· ἐνῶ παραλλήλως καταγγέλλει τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας ὡς ἑωσφορικῶς πλανεµένους, γιὰ τὴν συγχώρηση τῶν ὁποίων τάχα προσεύχεται(!!!)· καὶ µάλιστα τρέχετε ἀπὸ ἐπαρχίας εἰς ἐπαρχίαν γιὰ νὰ συλλειτουργήσετε µαζί του κατὰ τὶς συχνὲς καὶ µεθοδευµένες καὶ καταχρηστικὲς ἐπισκέψεις του στὴν  Ἑλλάδα!

—Ὑπερασπίζεσθε µὲ γενναιότητα τὸν διωκόµενο ὁµολογητὴ Ἐπίσκοπο τῶν Κατακοµβῶν Σεβασµιώτατο κ. Ἀρτέµιο, τὸν νόµιµο Μητροπολίτη Ράσκας καὶ Πριζρένης, ἀλλὰ συνυπογράφετε κατάπτυστη ἐγκύκλιο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἐναντίον του· καὶ στὸν ἰσχυρισµό σας ὅτι τὸ ὄνοµά σας ἐτέθη χωρὶς τὴ συναίνεσή σας εἶσθε ἀνακόλουθος, διότι δὲ παραιτηθήκατε καταγγέλλων τὴν πονηρὴ αὐθαιρεσία καὶ τοὺς αὐτουργούς της!...

—Καταγγέλλετε τὴν Ἀκαδηµία Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Μητροπόλεως Δηµητριάδος, αὐτὸ «τὸ συγκρητιστικὸ ἐργαστήριο τῆς Νέας Ἐποχῆς», καὶ τὴν «µεταπατερικὴ θεολογία» ποὺ καλλιεργεῖ καὶ προωθεῖ, ἀλλὰ µνηµονεύετε καὶ συλλειτουργεῖτε µὲ τὸν Δηµητριάδος κ. Ἰγνάτιο, ἄλλον δεδηλωµένο οἰκουµενιστὴ καὶ συστηµατικὰ ἀποδοµούντα τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Λατρεία!

—Μιλᾶτε συχνὰ καὶ ἐν ἐκτάσει γιὰ κοσµικὰ θέµατα ―πάντοτε ἄκρως ἐνδιαφέροντα καὶ σηµαντικά, βεβαίως, καὶ πάρα πολὺ καλὰ κάνετε― ἀλλὰ µιλᾶτε δυσαναλόγως περιωρισµένα καὶ ἀραιὰ γιὰ θέµατα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς µας, γιὰ τὸν Οἰκουµενισµὸ καὶ τὶς αἱρέσεις, γιὰ τὸν ἐξουνιτισµὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µας στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσµο· καί, κυρίως, οὐδὲν πράττετε καὶ οὐδὲν ἐνεργεῖτε κατ’ αὐτῶν!

Κι ἂς µείνουµε µόνον σὲ αὐτά!...

Δὲν θέλουµε νὰ δεχθοῦµε, Σεβασµιώτετε, τὰ διαθρυλούµενα ἀνὰ τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς ρύµας περὶ τῆς ἐπιθυµίας σας νὰ διεκδικήσετε τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο (ἐνδιαφέρον θεµιτό, ἐὰν συνεπάγεται τὴν ἀποκατάσταση τῆς αὐθεντικότητος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας), καὶ ὅτι ἡ ἐπαµφοτερίζουσα στάση σας ἀποτελεῖ τακτικὲς κινήσεις γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ στρατηγικοῦ στόχου σας (πρακτικὴ σὲ κάθε περίπτωση ἀπαράδεκτη καὶ ἀπορριπτέα· «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑµῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν», µᾶς παραγγέλλει ὁ Κύριος [Ματθ. ε΄ 37]). Οὔτε θέλουµε νὰ δεχθοῦµε ὅτι ἡ στάση σας εἶναι σκοπούµενο ἐγχείρηµα ἀποπροσανατολισµοῦ τῆς ἀντὶ-οἰκουµενιστικῆς κινήσεως: ὁριστικῆς φιµώσεως τῆς φωνῆς της καὶ σταθερῆς ἐπιβολῆς τῆς ἀπραξίας της, ὅπως προωθεῖται ἀπὸ κύκλους ἐντὸς αὐτῆς. Οὔτε θέλουµε νὰ δεχθοῦµε ὅτι ἡ στάση σας εἶναι ἀπότοκη ἀλλοπροσσάλου, πολυπράγµονος καὶ οἰηµατικοῦ χαρακτῆρος. Γιατὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀθεράπευτα· καὶ ἂν ὄντως ἔτσι αὐτὰ συµβαίνουν, πρέπει νὰ πάψουµε ὁριστικὰ νὰ ἐλπίζουµε στὸ πρόσωπό σας καὶ νὰ κλάψουµε ἔτι περισσότερο γιὰ τὴν πνευµατικὴ καὶ ποιµαντικὴ ὄρφάνεια µας!...

Θέλουµε, Σεβασµιώτατε, νὰ πιστεύουµε ὅτι ἡ ἀντιφατικὴ κι ἐπαµφοτερίζουσα στάση σας εἶναι ἀπότοκη ἑνὸς ἀτυχοῦς συνδυασµοῦ τῆς ἰσχυρῆς ἐπιρροῆς ποὺ ἀσκεῖ ἐπάνω σας ἕνα πολυσυλλεκτικὸ περιβάλλον ―γεγονὸς ποὺ τεκµηριώνεται ἀπὸ τὴν θεµατολογία, τὸ ὕφος καὶ τὴν γραµµατολογικὴ ἀνάλυση τῶν κειµένων ποὺ φέρουν τὴν ὑπογραφή σας― καὶ πιθανῶν δουλειῶν τοῦ παρελθόντος καὶ τῆς ἀναδείξεώς σας εἰς ἐπίσκοπον, ἐκ τῶν ὁποίων, τουλάχιστον ἕως τώρα, δὲν µπορεῖτε νὰ ἀποστεῖτε ἂν καὶ διαφαίνεται ὅτι ἐντόνως προσπαθεῖτε γι’ αὐτό!...

Ἕνα περιστατικό, Σεβασµιώτατε, τοῦ ὁποίου αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι ὑπήρξαµε, µᾶς ἔχει δηµιουργήσει τὴν προσωπικὴ πεποίθηση ὅτι µποροῦµε νὰ ἐλπίζουµε σὲ ἐσᾶς. Τὸ καταθέτουµε: Στὸ βῆµα τῆς ἡµερίδας γιὰ τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια στὸ Φάληρο, κλείνατε ἀπὸ τοῦ βήµατος τὶς ἐργασίες της µὲ τὴν προσευχή, ὅταν τὸ προεδρεῖο ―ἀποτελούµενο ἀπὸ ἱερεῖς καὶ ἀρχιµανδρίτες― ἄρχισε νὰ ψάλλει τὸ πολυχρόνιό σας· ἐσεῖς διαµαρτυρηθήκατε καὶ ζητήσατε νὰ πάψουν, ἀλλὰ αὐτοὶ συνέχιζαν δίκην κολάκων ἐκείνη τὴ στιγµή· τότε ὑψώσατε στεντορείως τὴν ἤδη βροντώδη φωνή σας καὶ ὑπερκαλύψατε µὲ τὸ «Δι’ εὐχῶν...» ἐκείνους ποὺ σᾶς πολυχρόνιζαν. Λεπτοµέρεια µέν, χαρακτηριστικὴ δὲ τοῦ ἤθους σας, ποὺ µᾶς κάνει νὰ ἐλπίζουµε καὶ νὰ προσευχόµεθα γιὰ ἐσᾶς.

Σᾶς ἔχουµε ἐλέγξει καὶ ἐπικρίνει, Σεβασµιώτατε, ἀλλὰ καὶ σᾶς ἔχουµε ἐπαινέσει. Σὲ κάθε περίπτωση νὰ εἶσθε βέβαιος ὅτι πολὺ σᾶς ἀγαπᾶµε, ἀλλὰ καὶ πολλὰ προσδοκοῦµε γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία µας ἀπὸ ἐσᾶς. Ἕναν Ἐπίσκοπο τῶν Κατακοµβῶν, νοµίζουµε ὅτι δικαιούµεθα κι ἐµεῖς οἱ   Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί!...

Σεβασµιώτατε, στῆτε τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κάστρο, στῆτε τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρόµαχος, στῆτε τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὁδηγὸς ―ὡς παντὸς ἐπισκόπου τὸ ἔργο ἁρµόζει!!!

Εἴθε ἡ ἀγάπη τοῦ Πατρός, τὸ ἔλεος τοῦ Υἱοῦ καὶ ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος νὰ σᾶς σκεπάζουν, νὰ σᾶς οἰκονοµοῦν καὶ νὰ σᾶς ὁδηγοῦν...

Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ἀπὸ τὸ Περιοδικὸ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»
τχ. 8 (2011) 66-68

• Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ (15/4/2011) 

Μας εξέπληξαν οι δηλώσεις του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ εις την συνέντευξη την οποία εδωσε εις το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων AMEN. Θα σχολιάσουμε ευθύς αμέσως τα λεγόμενά του. Λέγει ο ίδιος

«Θεωρῶ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως ὅτι πηγάζει ἀπὸ ἕναν οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλον, διότι οἱ Ἱεροὶ κανόνες εἶναι σαφεῖς, σαφέστατοι…Ἡ Πρωτοδευτέρα Σύνοδος τὸ ἐπιλύει τὸ θέμα μὲ σαφήνεια. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποτειχιστοῦμε γιὰ κάποιους λόγους ἁβροφροσύνης ἂν θέλεις, πολιτικῆς, διπλωματίας, ὅπως προανέφερα προηγουμένως ἀνάγκης στηρίξεως στὰ διεθνῆ fora καὶ διάφορα ἄλλα (ἀντιλαμβάνεσθε τὶ ἐννοῶ), παρὰ μόνο σὲ ἕνα: τὴν intercommunio. Ἐὰν ὑπάρξει intercommunio, δηλ. κοινωνία στὴν αἱρετικὴ παρέκκλιση ἢ ἀπόκλιση, μὲ κοινὸ ποτήριο καὶ ἕνωση, τότε μόνο ἐπιβάλλεται ἡ ἀποτείχιση».

Όταν τον ερωτά ο δημοσιογράφος «Δὲν εἶστε ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ λένε ὅτι γίνονται τέτοια πράγματα;», δηλαδή τον ερωτά εαν ο ίδιος λέγει δια μυστηριακές κοινωνίες κ.λπ, τότε απαντά τα εξής

«Ὄχι, ὄχι. Δὲν τὰ ἔχω διακριβώσει, δὲν τὰ γνωρίζω, δὲν ἔχω δεῖ πουθενὰ νὰ συμβαίνει, καὶ ἑπομένως, ἐὰν γίνονται καὶ γίνονται ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ, τί νὰ πῶ, δὲν ἔχω λόγο νὰ πῶ. Ἀλλὰ ἐσεῖς γνωρίζετε κάποιο τέτοιο γεγονός; Νὰ τὸ καταγγείλετε. Διαμαρτύρομαι γιὰ κάποια γεγονότα, π.χ. τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Γερμανία συνλιτάνευσε καὶ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς ἐκεῖ ἐπίσκοπος μὲ τὴν ἱερὴ εἰκόνα. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν τὸ θεωρῶ ὀρθόν… Δὲν ἔχομε κοινωνίαν ἐκκλησιαστική…

Ὑπέγραψα, λοιπόν, μιὰ «Ὁμολογία Πίστεως» ποὺ ἐπικαιροποιεῖ τὴν Ὁμολογία ποὺ ὑπέγραψα γιὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Τίποτε περισσότερο, τίποτε ὀλιγότερο. Οὔτε ἀναφέρει τὸ κείμενο αὐτό, ὅτι ὅποιος μετέχει σὲ διαλόγους, δῆθεν, αὐτόχρημα ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας (αὐτὸ θἆταν καὶ βλασφημία)· εἶναι πανορθόδοξος ἀπόφασις ἡ συμμετοχή μας σὲ διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους χριστιανοὺς ἀδελφούς μας. Εἶναι πανορθόδοξος ἀπόφασις. Πῶς θὰ πῶ, θὰ ὑπογράψω κάτι τέτοιο. Μέσα ἐκεῖ λέει ἄλλο πρᾶγμα. Ὅτι ὅσοι κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διαλόγων, μὲ λόγους, μὲ πράξεις ἀπομειώνουν τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, αὐτοὶ θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Π.χ., ἕνας κληρικὸς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν σὲ μία Σύναξη ποὺ εἶχε γίνει στὸ Boze προσῆλθε καὶ «μετέλαβε» ἀπὸ τὸν Ρωμαιοκαθολικὸ ἄρτο. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔθεσε ἑαυτὸν ἐκτὸς Ἐκκλησίας μόνος του. Βέβαια, τὸ θέμα τὸ οἰκονόμησε ὁ Μακαριώτατος, ἀλλὰ αὐτὸ καταγγέλλει ἡ «Ὁμολογία».  

«Ὑπέγραψα, λοιπόν, μιὰ «Ὁμολογία Πίστεως» ποὺ ἐπικαιροποιεῖ τὴν Ὁμολογία ποὺ ὑπέγραψα γιὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Τίποτε περισσότερο, τίποτε ὀλιγότερο. Οὔτε ἀναφέρει τὸ κείμενο αὐτό, ὅτι ὅποιος μετέχει σὲ διαλόγους, δῆθεν, αὐτόχρημα ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας (αὐτὸ θἆταν καὶ βλασφημία)· εἶναι πανορθόδοξος ἀπόφασις ἡ συμμετοχή μας σὲ διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους χριστιανοὺς ἀδελφούς μας. Εἶναι πανορθόδοξος ἀπόφασις. Πῶς θὰ πῶ, θὰ ὑπογράψω κάτι τέτοιο. Μέσα ἐκεῖ λέει ἄλλο πρᾶγμα. Ὅτι ὅσοι κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διαλόγων, μὲ λόγους, μὲ πράξεις ἀπομειώνουν τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, αὐτοὶ θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας».

• Η ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 28ῃ Φεβρουαρίου 2013

Ἀγαπητοί καί πεφιλημένοι ἀδελφοί,

Ἐπί τοῦ κειμένου πού ἀνηρτήθη εἰς τόν διαδικτυακόν σας τόπο «Πρέπει ἐπί τέλους νά ξεκαθαρίσει τή θέση του-Οἱ ὀβιδιακές μεταμορφώσεις τοῦ κ. Σεραφείμ. Τά παιγνίδια τοῦ Πειραιῶς μέ τήν πίστη καί σωτηρία μας. Συλλειτουργεῖ μέ οἰκουμενιστές μασόνους», τῆς Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος πού ὑπογράφεται ἀπό τούς Ἐλλογιμωτάτους κ. Λ. Ντετζιόρτζιο, Πρόεδρο καί κ. Παν. Σημάτη, Γραμματέα, ἐπάγομαι τά κάτωθι:

1. Παρακαλῶ τούς ἀγαπητούς ἐν Κυρίῳ ἀδελφούς νά καταθέσουν ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ μίαν ἔστω δήλωσί μου ἤ ἀποδοχή τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἤ τῶν ὑπό τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων κατεγνωσμένων αἱρετικῶν καί κακοδόξων, μίαν ἔστω συνύπαρξι εἰς οἱονδήποτε χῶρον μετ’ αὐτῶν, μίαν ἔστω παρουσίαν μου πλησίον των εἰς οἱονδήποτε συνέδριον ἤ ἔστω μία ὑποδοχήν ἀποκεκομμένου ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικοῦ προσώπου, οὕτως ὥστε νά αἰτιολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων οἱ ἀφιλάδελφες, σκληρές καί ἀνυπόστατες καταφορές κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου.

2. Ἔχω διακηρύξει πλειστάκις ὅτι ὁ ἀνεπίγνωστος ζηλωτισμός ταυτίζεται μέ τόν συγκρητιστικόν οἰκουμενισμόν καί ὅτι αἱρετικός καί κακόδοξος καί ἀποκεκομμένος τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ, εἰ μή ἐκεῖνος πού προβαίνει εἰς intercomunioμέ τήν αἵρεσι διότι αὐτό διακελεύουν οἱ θεοφόροι καί Ἅγιοι Πατέρες.

3. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος τυγχάνει κανονικός Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί κατά τό παριππεύσαν ἔτος διεκήρυξε τήν πίστι του εἰς τούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρας μέ πολλαπλά ἱερατικά συνέδρια εἰς τήν κανονικήν του δικαιοδοσίαν, ἀκυρώνων οὕτω ἔργῳ τήν μεταπατερικήν κακοδοξίαν. Ὑπηρέτησεν δ’ εὐόρκως ἐπί 20ετίαν εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Πειραιῶς ὡς Πρωτοσύγκελλος Αὐτῆς καί πρωτοστάτησε εἰς τήν ἀνίδρυσι πολλῶν πρωτοποριακῶν πνευματικῶν ἔργων ἕν ἐκ τῶν ὁποίων τυγχάνει καί ὁ Σύνδεσμος Ἐπιστημόνων Πειραιῶς τό Δ.Σ. τοῦ ὁποίου τόν ἐτίμησε διά τήν καταλυτικήν συμβολήν αὐτοῦ εἰς τήν ἵδρυσί του καί μέ παρεκάλεσε νά τοῦ ἐπιδώσω τήν τιμητικήν πλακέτα.

4. Μέ αἰτιῶνται οἱ ἀγαπητοί ἀδελφοί ὅτι καταγγέλλων τήν παγανιστική καί σατανιστικήν ὀργάνωσι τῆς Μασονίας καί ἀποκαλύπτων τόν Ἑωσφορικόν θρησκευτικόν της χαρακτῆρα προβαίνω εἰς «ἔμμεση διαφήμησή της» δηλ. ὅποιος ἀναφέρεται σέ λοιμικήν νόσον καί εἰς τάς καταστροφικάς της συνεπείας καί ἐπιπλοκάς κατά τούς εὐγενεῖς ἀδελφούς «ἐντέχνως τήν διασπείρει» καί ἐν ταὐτῷ μέ αἰτιῶνται ὅτι δῆθεν συλλειτουργῶ μέ κατεγνωσμένους μασόνους Ἱεράρχας. Τούς παρακαλῶ νά ἀναφέρουν ἐπωνύμως καί μέ στοιχεῖα τῆς μασονικῆς αὐτοῦ ἰδιότητος ἕναν ἐξ αὐτῶν διά νά τόν ἀποκηρύξω δημοσίᾳ καί νά ἐκζητήσω τήν ἄμεσον καθαίρεσιν αὐτοῦ.

5. Ἔχω τήν ταπεινήν γνώμην ὅτι δέν ἐκλήθην ὑπό τοῦ ζῶντος Θεοῦ ὡς «σωτήρας» τῆς Ἐκκλησίας Του ἡ ὁποία δέν σώζεται ἀλλά μόνον σώζει ἀλλά ὡς ὁ ἔσχατος διάκονος αὐτῆς καί ὅτι δέν μοῦ ἀνετέθη ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔργον Οἰκουμενικῆς Συνόδου (!!!!!!) διά τήν ἐν ταὐτῷ κανονικήν δίωξιν, δίκην καί καταδίκην συνεπισκόπων μου ἐρρειδομένη μάλιστα εἰς δηλώσεις αὐτῶν καί μόνον.

6. Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω ἐπιρρωνύεται δυστυχῶς διά μίαν εἰσέτι φοράν ὅτι οἱ ἀγαπητοί ἀδελφοί τῆς Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως ἔχουν ἄμεσον ἀνάγκην πνευματικῆς βοηθείας ὑπό ἐμπείρου, χαρισματούχου καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας πνευματικοῦ πατρός.

Ἴλεως γενοῦ αὐτοῖς Κύριε!

Μετ’ εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ