ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. 8, 28-34 · 9, 1)

Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.

«εξήλθε νικών και ίνα νικήση.» (Αποκ. 6, 2).

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αν θέλαμε να βρούμε την κεντρική στόχευση του Ευαγγελιστή στο απόσπασμα που ανέγνωσε η Αγία μας Εκκλησία, αυτό δεν είναι άλλο παρά η ανάδειξη και προβολή της μεσσιανικής δυνάμεως του Ιησού. Και η δύναμη αυτή ασφαλώς και δεν είναι πολιτική, οικονομική, κοινωνική, είναι η δύναμή Του (και κατ’ επέκταση της Εκκλησίας Του) να καταλύει την εξουσία του «άρχοντος» του κόσμου ετούτου. «Εις τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του Διαβόλου» (Α΄ Ιω. 3, 8). Έτσι σήμερα βλέπουμε τον Χριστό να «αναμετρείται» με τους δύο δαιμονισμένους και να τους χαρίζει την θεραπεία...

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Α) Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

* Από μακριά κιόλας ο διάβολος «διακρίνει» ότι ο άνθρωπος που πλησιάζει με την συνοδεία του δεν είναι ένας κοινός θνητός, αλλά ο «φέρων εν κρυπτώ την θεότητα», ενώ συγχρόνως καταφεύγει σε μία αναγκαστική ομολογία: «τί ημίν και σοί Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;» (Ματθ. 8, 29). Μία ανώφελη παραδοχή (όσον αφορά τον διάβολο) της θεότητος και υιότητος του Ιησού από τον αντίδικο διάβολο. Μία «γνώση» που δεν ωφελεί, που δεν προσφέρει τίποτα στα ακάθαρτα πνεύματα.

* Στο σημερινό θαύμα του Ιησού φαίνεται καθαρά ότι ο διάβολος είναι υπαρκτό πρόσωπο. Είναι οντότης και έργο του να καταστρέφει τη δημιουργία του Θεού. Τα δαιμόνια που κατέλαβαν το σώμα εκείνων των ανθρώπων «άνοιξαν» διάλογο ως πρόσωπο προς Πρόσωπο με τον Χριστό. Να λοιπόν τι είναι ο σατανάς: καταστροφή και τρόμος («χαλεποί λίαν»), βλάβη, ασχήμια, που οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό («εκ των μνημείων»). Ουσιαστικά καταστρέφει τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική εικόνα του ανθρώπου.

* Τα δαιμόνια λοιπόν, γνωρίζουν το έργο και τη δύναμη του Ιησού, την ουράνια προέλευσή Του, αλλά δεν έχουν ωφέλεια καθώς δεν πιστεύουν σε Αυτόν. Θυμηθείτε τον Πέτρο όταν είδε την «θαυμαστή αλιεία» (Λουκ. 5, 1-11), ο οποίος διέκρινε τα σημάδια θεότητος του Ναζωραίου, πίστεψε σε Αυτόν («έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός είμι, Κύριε», Λουκ. 5, 8) και αμέσως αντιπαράβαλε την αμαρτωλότητά του. Έκαναν μήπως κάτι ανάλογο οι δαίμονες; Έφυγαν μεν (βιαζόμενοι από την θεϊκή δύναμη), αλλά η γνώση του Προσώπου (του Ιησού) δεν επέφερε κάποια αλλαγή, καθώς δεν πίστεψαν και έμειναν μόνο στην παραδοχή...

Β) Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

* Αυτό το οποίο έκανε ο διάβολος (να αναγνωρίσει την θεότητα του Ιησού) έστω και θεωρητικά – γνωστικά, δεν κάνει ο άνθρωπος ο οποίος έλαβε το Άγ. Βάπτισμα και την χάρη του Αγ. Πνεύματος. Μία γνώση (αντίθετα με την δαιμονική) την οποία αν ενστερνιστεί, ο κάτοικος αυτής της γης, λαμβάνει την σπουδαία ευκαιρία να γεμίσει με ουράνια δώρα την ζωή του. Στην κυριαρχία του μίσους και της αλαζονείας ο χώρος της Εκκλησίας μας προσκαλεί σε μία λαμπαδηδρομία αγάπης· «αγαπητέ, μή μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. Ο αγαθοποιών εκ του Θεού εστίν· ο κακοποιών ουχ εώρακεν τον Θεόν» (Γ΄ Ιω. 1, 11).

* Έτσι μακριά από την γνώση και την ωφέλεια που παρέχουν τα μυστήρια του Θεού ο άνθρωπος «ερημώνει» εσωτερικά από την χάρη Του. Θέση κυρίαρχη και εξουσιαστική λαμβάνουν εκεί οι δυνάμεις του Σκότους. Η ψυχή «νοσεί» και μεταφέρει την νοσηρή της εικόνα και στο σώμα. Οι υπάρξεις μας εμφανίζουν αποκρουστική εικόνα, «χαλεποί λίαν» (Ματθ. 8, 28), τρομοκρατούμε τους συνανθρώπους αλλά και τον εαυτό μας (!) με την συμπεριφορά που εκδηλώνουμε.

* Ο Άγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος υπογραμμίζει πως όταν οι Χριστιανοί συγκεντρώνονται στην Εκκλησία για να πάρουν μέρος στην Θεία Ευχαριστία, τότε συντρίβονται οι δαιμονικές δυνάμεις, γεγονός που φανερώνει τη δύναμη της χάριτος του Χριστού να αποδιώκει τον διάβολο και τις ποικίλες ενέργειές του από την ζωή μας, χορηγώντας παράλληλα τον καθαρό και ζωογόνο αέρα του Αγ. Πνεύματος που ελευθερώνει και χαροποιεί.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι άνθρωποι σήμερα αφ’ ενός αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού, αφ’ ετέρου το ίδιο κάνουν και για το διάβολο. Γράφει κάπου ο Γάλλος ποιητής Σαρλ Πιέρ Μπωντλαίρ (1821 – 1867)1: «η πιό ωραία πονηριά του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει». Φανταστείτε λοιπόν ένας εχθρός αόρατος (αφού δεν υπάρχει) πόσο μπορεί να μας αιφνιδιάσει! Επίσης τι κρίμα να έχουμε ένα Σύμμαχο (που δεν Τον γνωρίζουμε) και να μην μπορούμε να κάνουμε χρήση της δύναμης και βοήθειάς Του...

1 Ανήκει στην κατηγορία των λεγομένων «καταραμένων ποιητών». Είναι εκείνοι οι ποιητές που διάγουν ζωή έξω από κοινωνικά πλαίσια και ενάντια σε αυτά. Η κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών, περιγραφές εγκλημάτων, βίας, τρέλας, ανηθικότητας και τέλος πρόωρος θάνατος ήταν κυρίαρχα στοιχεία στην επίγεια φιλοσοφική τους θεώρηση και πρακτική. Κυριότεροι εκπρόσωποι: Πόε Άλλαν, Ρεμπώ, Βερλαίν...

ΠΗΓΗ: https://ec-goc.gr/home/arthra-dimosiefseis/kyriakodromion/kyriaki-e-matthaiou-2