Εἴχομεν γνωρίσει τὴν Ἐκκλησίαν μας κατὰ κρημνῶν φερομένην, ὑπὸ τῆς Προτεσταντικῆς ἀντιβασιλείας τοῦ Ὄθωνος, και ὧδυνήσαμεν. Τὴν εἴδομεν ριπιζομένην ὑπὸ τοῦ ἀντορθοδόξου πνεύματος τοῦ Θεοκλήτου Φαρμακίδου, καὶ ἐπενθήσαμεν. Τὴν ἐθεωρήσαμεν δεινῶς ὑπὸ τῆς Σιμωνίας κατακλυζὸμένην, καὶ ἐκλαύσαμεν. 'Ηδη τὴν βλέπομεν δεσμίαν τυραννικῶς ἐπὶ τὸ ἄρμα τῆς Πολιτείας, ἧς οἱ ἄρχοντες ἀποδεικνύονται Μασόνοι, καὶ πάσχωμεν. Καὶ τὸ τραγικώτερον, ὅτι σήμερον τὴν ζῶμεν ἐσωτερικῶς ἐσχισμένην, καὶ σπαράσσεται ἡ καρδία μας.

 'Η ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Διορθόδοξος Ἐπιτροπὴ ὑπῆρξε τολμηροτέρα, εἰς τὴν προβολὴν τῶν θεμάτων, τῆς μελετωμένης Προσυνόδου, κατὰ τὰ δύο ταῦτα : «Ἁναθεώρησις καὶ Κωδικοποίησις τῶν Ἰ. Κανόνων» ὡς καὶ «Ημερολόγιον καὶ Πασχάλιον». Τὰ θέματα ταῦτα ἐγένοντο δεκτὰ ὑπὸ τῆς Ἐπιτροπῆς, ὅπως συζητηθῶσιν ἐν τῇ Προσυνόδῳ. Μόνον ἡ Λέξις «Ἁναθεώρησις» ἐπολεμήθη ὑπὸ τοῦ Γρόδνο Ἁλεξίου, ἀντιπροσώπου τῆς Πολωνικῆς 'Εκκλησίας, ὡς δυναμένη νὰ σκανδαλίσῃ τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Διότι ποία ἀναθεώρησις τῶν Ἰ. Κανόνων εἶναι νοητή;

Ἀλλ' ἡ στάσις τοῦ Ἁχρίδος ἐξέφραζε καὶ μίαν σοβαρωτάτην ἀνησυχίαν, ἥν διετύπωσεν ὡς ἐξῆς: « ... 'Ἐχοντες πικρὰν τὴν πεῖραν ἐξ ἄλλης Συσκέψεως, (ἐννοεῖ τὸ Πανορθόδοξον Συνέδριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ ἔτος 1923) ἐν ἧ καὶ ἡ ἡμετέρα Ἑκκλησία εἶχεν Ἀντιπροσώπους, ἀναγκαζόμεθα νὰ εἴμεθα ὡμῶς εἰλικρινεῖς. Εἶναι γνωστόν, ὅτι αἱ ἀποφάσεις τῆς Συνελεύσεως ἐκείνης, καίπερ μὴ γενόμεναι ἄποδεκταί, ἐθεωρήθησαν ὡς Ἁποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ τοῦτο ἐδημιούργησεν εἶδος τι Σχίσματος.....».

Διὰ τούτου, ὁ Ἁχρίδος Νικόλαος, ὑπαινίσσεται τὴν γενομένην συζήτησιν ἐπὶ τοῦ δυνατοῦ τῆς διορθώσεως τοῦ Ημερολογίου, ἥν συζήτησιν, «ὡς ἀπόφασιν Οἰκουμενικῆς Συνόδου», ἔσπευσεν ἡ Ἑκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐφαρμόσῃ, παρὰ τὰς διαφωνίας τῶν ἐπὶ μέρους Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν Πατριαρχείων Ἰεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας καὶ Ἀντιοχείας, πρᾶγμα δπερ «ἐδημιούργησεν εἶδός τι Σχίσματος...» Ὁ ἀναγνώστης δέον νὰ σημειώσῃ, ὅτι ἡ κατηγορία τοῦ Ἁχρίδος ἐλέγχει τὴν ἀνειλικρίνειαν τοῦ μακαρίτου Ἀρχιεπισκόπου Ἁθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ὅστις, εἰς βιβλιάριόν τι ὑπὸ τὸν τίτλον «Ημερολογιακῶν κατηγοριῶν ἔλεγχος» ἐκδοθὲν τὸ ἔτος 1937, ἀγωνίζεται νὰ πείσῃ τὸν κόσμον, ὅτι ἐπιέζετο συνεχῶς ὑπὸ τοῦ Σέρβου Πρέσβεως, ὅπως χωρήσῃ ἄνευ ἀναβολῆς, εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ διωρθωμένου Γρηγοριανοῦ Ημερολογίου.

Τὸ ἴδιον ὑπεστήριξεν ὁ μακαρίτης -«ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται»- καὶ περὶ τοῦ Πατριαρχείου Ἁλεξανδρείας, ὅτι δῆθεν ὁ Πατριάρχης Φώτιος, ἀντιτιθέμενος εἰς τὴν ἀποδοχὴν τοῦ Γρηγοριανοῦ καὶ τασσόμενος ὑπὲρ τῆς λύσεως δι' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀπέστειλεν ἐπὶ τῷ τέλει εἰς Ἑλλάδα τὸν Μητροπολίτην Λεοντοπόλεως Χριστόφορον -νῦν Πατριάρχην Ἁλεξανδρείας- ὅστις ὡμολόγησεν, ὅτι ὅντως ἐπείγει ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ Ημερολογίου, ἐνῷ ἀκριβῶς μετὰ ἕν ἔτος ἀπὸ τῆς καινοτομίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἁθηνῶν, ἐκυκλοφόρησε φυλλάδιόν τι τοῦ Λεοντοπόλεως, δι' οὗ κατεφέρετο μετὰ ἀσυνήθους δριμύτητος ἐναντίον τοῦ Ἁθηνῶν.


ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ''ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΙΤΗΣ'' ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1957



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top