Χθες άνοιξε
το κατανυκτικόν Τριώδιον και αρχίζει η προετοιμασία - προπόνηση (μια ιδιαίτερη
ειδική προετοιμασία), που αφορά τον αγώνα για την μετάνοιά μας, την επιστροφή
μας στο αρχαίο - προ της πτώσεως - κάλλος.
Με το
προπατορικό αμάρτημα, ο άνθρωπος εξετράπη από τον δρόμο, πού ό Θεός τον είχε
τοποθετήσει κατά τη δημιουργία του. Ό άνθρωπος απώλεσε τον στόχο, που η ίδια η
φύση του διόριζε. Ή ύπαρξή του σταμάτησε να τείνει «εν παντί» προς το Θεό, όλες
οι δυνάμεις του έπαψαν ν' ανοίγονται στην άκτιστη χάρη του Θεού, ο καθρέπτης
της ψυχής του σκοτίστηκε και δεν αντανακλούσε πια τον Δημιουργό Του. Καθώς ο
Αδάμ διέκοψε την κοινωνία με την Πηγή της κάθε τελειότητας, οι αρετές του
μαράθηκαν και έχασε την ομοίωση προς τον Θεό, που είχε αρχίσει να πραγματώνει
από την στιγμή της δημιουργίας του. Ή εικόνα του Θεού δεν χάνεται, υφίσταται
στον πεπτωκότα άνθρωπο αλλά είναι αλλοιωμένη και συνεσκιασμένη και δεν
αναπτύσσεται πια διά μέσου της ενεργού ένωσης του ανθρώπου με τον Θεό και δεν
βρίσκει την εκπλήρωσή της στην πραγμάτωση της ομοίωσης, πού είναι ο αληθινός
προορισμός της. Ένώ ή πορεία του ανθρώπου προς την τελειότητα μέσα στο Φως του
Πνεύματος τον έκανε να φεγγοβολεί, ξαφνικά το αμάρτημα τον εσκότισε. Ό άνθρωπος
από τότε λησμονεί την αυθεντική φύση του, αγνοεί τον πραγματικό προορισμό του,
δεν γνωρίζει πλέον την πραγματική ζωή και χάνει σχεδόν κάθε αίσθηση τής
προπτωτικής υγείας. Μόνο με τη Σάρκωση του Χριστού, η ανθρωπότητα αποκαθίσταται
πλήρως στην προπτωτική φύση της και ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τη δυνατότητα να
πραγματώσει την τελειότητα, γιά την οποία ό Δημιουργός τόν προόρισε.
Η περίοδος
της Μ. Σαρακοστής περιέχει έναν ιδιαίτερο αγώνα κατά των παθών και κατά των
«αρχόντων του κόσμου τούτου» διότι: «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα,
ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ
αἰῶνος τούτου» (Εφ. 6, 12).
Για να
αποδώσει καρπούς η προσευχή είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από την εφαρμογή -
τήρηση των εντολών του Θεού.
«Ἀδελφοί, ὁ
καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης,
ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5, 22) μας αναφέρει ο απόστολος.
Τα παραπάνω αποτελούν ''οδοδείκτη'' μεταστροφής των αντίθετων παθών προς τις
παραπάνω αρετές ώστε να καρποφορήσει το Πανάγιο Πνεύμα εντός μας.
Ο αγώνας
αυτός δεν είναι εύκολος. Οι πειρασμοί του κόσμου, του κακού εαυτού μας, και του
ανθρωποκτόνου διαβόλου γίνονται ακόμα περισσότερο πιο έντονοι στη περίοδο της
Μ. Σαρακοστής, και μόνον με την βοήθεια του Θεού μπορούμε να τους πολεμήσουμε.
Όποιος
εισέλθει στο ''στάδιο'' αυτό και δεν καταφέρει να τους πολεμήσει να μην
απογοητεύεται επειδή δεν εξήλθε νικητής, διότι οι αθλητές και οι πολεμιστές
νικούν και ηττώνται. Η ήττα δεν πρέπει να αποτελεί αφορμή απογοητεύσεως και εγκαταλείψεως
του αγώνος, και η απογοήτευση λόγω αυτής της ήττας αποτελεί δείγμα εγωισμού και
όχι ταπεινώσεως. «Ὁσάκις ἄν πέσῃς, ἔγειραι καί σωθήσῃ» μας λέγει ο ιερός
Χρυσόστομος. Αν πέσουμε ας πέσουμε τουλάχιστον πνευματικά μαχόμενοι.
Εύχομαι
ειλικρινά καλή προετοιμασία και καλό αγώνα στον στάδιο της Μ. Σαρακοστής.
Ι. Ν. Παπαρρήγας
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου