''ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΑΛΑΝΤΙΟΥ Κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ''

Εισαγωγή 

Ο Επίσκοπος Ταλαντίου κ. Καλλινίκος, σε ομιλία του (εδώ) παρουσίασε τους Συνοδικούς ως συνεχιστές του πρ. Φλωρίνης, με έναν εκπληκτικό ''αντίστροφο'' τρόπο!

Αναφέρει επί λέξει:

«Αυτά που δυσκόλεψαν τον Άγιον Χρυσόστομον ήταν η ιδιοτέλεια και οι ακραίες θέσεις τινών κληρικών οι οποίοι εν τέλει απεσχίσθησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας, αλλά και η διαρκής ανάμειξη κοσμικών ανθρώπων μη εχόντων πνευματικότητα και σεβασμό εις τα εκκλησιαστικά δρώμενα. Και η ιστορία βέβαια επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται μέχρι τη σήμερον, όπου δυστυχώς ανυπάκουοι και ιδιοτελείς κληρικοί, αλλά και ιδιοτελείς κοσμικοί, επιβουλεύονται την ενότητα και καλλιεργούν εις τον χώρο της Εκκλησίας διασπαστικές τάσεις. Οι ακραίες θέσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την εκκλησιολογία και το ήθος του μεγάλου μας Ιεράρχου. Πόσες υπομονές άραγε έκανε ο ανεξίκακος Ιεράρχης για να διατηρήσει την ενότητα των Ορθοδόξων, αλλά και πόσες υπομονές και αγώνες θα έκανε σήμερα για να διατηρήσει την πολυπόθητον αυτή ενότητα..... Η Εκκλησία μας είναι εδώ και συνεχίζει το έργο του ιερού Χρυσοστόμου, το ποιμαντικό, το ιεραποστολικό και σωτηριολογικό της έργο αγωνιζόμενοι κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού αλλά και όλων αυτών των καινοτομιών και της εκκοσμίκευσης που δυστυχώς έχει καταβάλλει και τον εκκλησιαστικόν χώρον......

.....να κρατήσουμε την ομολογία της πίστεως άχρι τέλους παραμένοντας εις το ύψος της μεγάλης αποστολής αλλά και εις την οδόν που ο ίδιος χάραξε».

Τι παρουσιάσθηκε λοιπόν παραπάνω με απλά λόγια;

Η Σύνοδος μάλλον δυσκολεύεται και αυτή ΣΗΜΕΡΟΝ από ''ανυπάκουους ιδιοτελείς κληρικούς'' αλλά και ''ιδιοτελείς κοσμικούς'' που επιβουλεύονται την ενότητα και καλλιεργούν εις τον χώρο της Εκκλησίας διασπαστικές τάσεις.

Μακριά από ακραίες θέσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την εκκλησιολογία και το ήθος του μεγάλου μας Ιεράρχου.

Αν ο ίδιος υπήρχε σήμερα, πόσες υπομονές και αγώνες θα έκανε για να διατηρήσει την πολυπόθητον αυτή ενότητα; Δηλαδή όπως κάνουν οι Συνοδικοί.

Η Εκκλησία, δηλαδή η Σύνοδος Καλλινίκου, είναι εδώ και συνεχίζει το έργο του ιερού Χρυσοστόμου, το ποιμαντικό, το ιεραποστολικό και σωτηριολογικό της έργο αγωνιζόμενη κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού αλλά και όλων αυτών των καινοτομιών και της εκκοσμίκευσης που δυστυχώς έχει καταβάλλει και τον εκκλησιαστικόν χώρον, φυσικά των άλλων......

Κρατείται η ομολογία της πίστεως άχρι τέλους παραμένοντας εις το ύψος της μεγάλης αποστολής αλλά και εις την οδόν που ο ίδιος χάραξε. Δηλαδή την είχαν και τώρα κρατείται, για να κρατάς κάτι θα πρέπει να το έχεις πρωτίστως, και παραμένουν, όπως και πριν δηλαδή, εις το ύψος της μεγάλης αποστολής, και μάλιστα παραμένουν και εις την οδόν που ο ίδιος χάραξε!

Ο Σεβασμιώτατος ειλικρινά πιστεύει ότι ισχύουν τα όσα ανέφερε; Μακάρι να ισχύουν, αλλά ισχύουν;

1. Τα φρονήματα του πρ. Φλωρίνης. 

Θα ξεκινήσουμε λέγοντας ότι είναι αληθές το λεγόμενον του Επισκόπου Ταλαντίου ότι: «Αυτά που δυσκόλεψαν τον Άγιον Χρυσόστομον ήταν η ιδιοτέλεια και οι ακραίες θέσεις τινών κληρικών οι οποίοι εν τέλει απεσχίσθησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας...». Τι ακριβώς όμως ήταν ''αυτά'';
Η πρώτη διάσπαση επήλθε - εκείνη την εποχή - μεταξύ των λόγω του ζητήματος των ΄΄Μυστηρίων''.
Ο Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος εις τα κηρύγματά του μεταχειριζόταν τον Θεολογούμενον όρον «δυνάμει και ενεργεία» υπό την έννοιαν, ότι η Εκκλησία η επίσημος είναι μεν δυνάμει Σχισματική ουχί όμως εν ενεργεία, διότι δια να καταστή εν ενεργεία απαραιτήτως πρέπει να την κηρύξει τοιαύτην μια Πανορθόδοξος Σύνοδος.

Έγραφε ο ίδιος:

«Την 'Εκκλησίαν τού Χριστού ίδρυσαν επι της γης οί θείοι Απόστολοι εφοδιάσαντες και οπλίσαντες Αυτήν με την δύναμιν του Θεού και την χάριν του Παναγίου Πνεύματος, την μεταδιδομένην εις τους πιστούς δια τών Aγίων Μυστηρίων. Συνεπώς μόνον ούτοι δικαιούνται να συστήσουν η να καταργήσουν ητοι να κηρύξουν αιρετικήν, η σχισματικήν μιαν εκκλησίαν εκτρεπομενήν της Ορθοδόξου πίστεως και να καταστήσωσιν άκυρον, ήτοι ανενέργητον την χάριν τού Χριστού και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν των Μυστηρίων αυτής. Το δικαίωμα τούτο, ήτοι τού ίδρύειν και καταλύειν μίαν 'Εκκλησίαν οι Θείοι 'Απόστολοι μετέδωκαν εις τους μαθητάς αυτών, και ούτοι εις τους διαδόχους των, και ούτω δια τής αλληλoδιαδoχίας το δικαίωμα τούτο περιήλθεν εις την εξουσίαν τής Μιας Aγίας Καθολικής και Αποστολικής 'Εκκλησίας. Κατα την θεμελιώδη ταύτην τής 'Ορθοδόξου Ανατολικής 'Εκκλησίας αρχήν, μία 'Εκκλησία τότε μόνον έχει κύρος και τα μυστήρια αυτής άγιαστικήν χάριν και ενέργειαν, όταν αύτη συστηθή η αναγνωρισθή υπό της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας και τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος αυτής και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν τα Μυστήρια Αυτής, όταν Αύτη δια μίαν κακοδοξίαν κηρυχθή αιρετική ή Σχισματική υπό της όλης 'Εκκλησίας, ης την έγκυρον γνώμην και τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει ή Οικουμενική και Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τούτων ούτως εχόντων προτεσταντίζει η λατινίζει πάς η πάσα επι μέρους Εκκλησία όταν οικειοποιείται ή σφετερίζεται το δικαίωμα τής πανορθοδόξου συνόδου και προβαίνει δια μίαν αντικανονικήν απόφασιν της Δ. Συνόδου μιας εκκλησίας εις την κήρυξιν ταύτης ώς σχισματικής και την ακύρωσιν των μυστηρίων αυτής! Εις την προκειμένην περίπτωσιν οί κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δικαίωμα μόνον ν' αποκηρύξουν τον πρώτον εξερχόμενον των όρίων των παραδόσεων και να διακόψωσι πάσαν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ' αυτού και προ συνοδικής διαγνώμης και να καταγγείλωσιν αυτόν εις πανορθόδοξοιν Σύνοδον, μόνην αρμοδίαν να δικάση και να καταδικάση αυτόν και να κηρύξη αιρετικόν η σχισματικόν. Τούτο επράξαμεν και ημείς στοιχούντες τοίς θείοις και ιεροίς κανόσι και δη τώ 15ω της ΑΒ' Οικουμενικής. "Αν δε ημείς απερχόμενοι εις εξορίαν (ονομάσαμεν τον αρχιεπίσκοπον 'Αθηνων σχισματικόν και την Έκκλησίαν τής Έλλάδος σχισματικήν, την λέξιν σχίσμα μετεχειρίσθημεν ο υ χ ι υπό την έννοιαν ύφ' ην μεταχειρίζεται ταύτην η 'Εκκλησία ϊνα σημάνη την απόσχισιν εκ της 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας και την συνεπεία ταύτης αποξένωσιν της χάριτος τού Χριστού και τών μυστηρίων, αλλ' υπό την έννοιαν δτι ο αρχιεπίσκοπος 'Αθηνών δια της εορτολογικής καινοτομίας απέσχισεν εαυτόν και την ακολουθούσαν αυτώ Ιεραρχίαν των λοιπών ορθοδόξων 'Εκκλησιων εις τον εορτασμόν των εορτών και την τήρησιν των νηστειών. H απόσχισις αύτη του Μακαριωτάτου και της ακολουθούσης Αυτώ Iεραρχίας παρέχει εις ημάς το δικαίωμα να διατυπώσωμεν την προσωπικήν και όλως ατομικήν ημών γνώμην, ότι ο Μακαριώτατος και οι ακολουθούντες αυτώ αρχιερείς ως διασπάσαντες εν επιγνώσει την ενότητα της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας εις τον ταυτόχρονον εορτασμόν των εορτών και την ταυτόχρονον τήρησιν των νηστειών, κατέστησαν δ υ ν ά μ ε ι μόνον ουχί δε και ενεργεία έκπτωτοι της θείας Χάριτος, ως διατελούντες ύπο τας αράς και τα αναθέματα ατινά εξετόξευσαν οι θείοι πατέρες των 7 ΟΙκ. Συνόδων εναντίον τών αθετούντων τας παραδόσεις και των μετακινούντων τα αιώνια όρια άτινα έθηκαν οι πατέρες ημών. 'Αλλ' ο Μακαριώτατος και οι ομόφρονες αυτώ αρχιερείς τότε μόνον θα καταστώσιν και ενεργεία έκπτωτοι της θείας χάριτος και αλλότριοι τού ορθοδόξου πνεύματος των μυστηρίων, όταν ούτοι κηρυχθώσι τοιούτοι και ενεργεία σχισματικοί υπό πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης προς τούτο κατά τα θέσμια της Ορθοδόξου Ανατολικής 'Εκκλησίας. Τούτου ένεκα και οι θείοι 'Απόστολοι και οι θεοφόροι πατέρες προμηθούμενοι της ψυχικής σωτηρίας των πιστών, των εξ αγνοίας και καλή τη πίστει ακολουθούντων την πλάνην του αρχηγού της 'Εκκλησίας, δεν εξήρτησαν εκ της άποφάσεως του πρώτου, αλλ' εκ της αποφάσεως πανορθοδόξου συνόδου το πνευματικόν συμφέρον των πιστών οίτινες, τότε μόνον καταδικάζονται εις την στέρησιν της Θείας Χάριτος των Μυστηρίων και τον πνευματικόν θάνατον, όταν και μετα την κήρυξιν τού αρχηγού ως αιρετικού η σχισματικού υπό πανορθοδόξου συνόδου, εξακολουθώσι την μετ' αυτού επικοινωνίαν, δεχόμενοι την ευλογίαν αυτού ως αληθούς και 'Ορθοδόξου ποιμένος»

και πάλιν:

«δικαιούται κατά το Κανονικόν δίκαιον και τους θείους και ιερούς Κανόνας και την αιωνόβιον πράξιν της ορθοδόξου Εκκλησίας να κηρύττη Σχισματικούς τους Αρχιερείς μία μερίς Κληρικών και Λαικών διαφωνούντων προς αυτούς εις έν ζήτημα Εκκλησιαστικόν, ιάσιμον κατά τον Μέγα ουρανοφάντορα Βασίλειον, δεδομένου, ότι το δικαίωμα τούτο εχορήγησαν αί Άγιαι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι, τα αλάθητα ταύτα πυξία της θείας αληθείας και η ακριβής στάθμη της ορθοδοξίας εις την όλην Εκκλησίαν συνερχομένην εν Αγίω Πνεύματι, εις Οικουμενικήν ή Μεγάλην Τοπικήν Σύνοδον, ήτις μετά την εξάντλησιν πάντων των ειρηνικών μέσων του διαφωτισμού και της υποδείξεως του ψυχικού ολέθρου και του φοβερού κρημνού, εις όν ωθούσιν αι πεπλανημένοι θρησκευτικαί ιδέαι, προβαίνει μετά λύπης εις την απόσχισιν αυτών εκ του θεοπαγούς και αιωνοβίου κορμού της ορθοδοξίας, καθαιρούσα αυτούς του Αρχιερατικού δικαιώματος του τελείν εγκύρως τα Μυστήρια και πάσαν Εκκλησιαστικήν πράξιν;
Ουδείς ποτέ εκ των παλαιών ή των νέων αιρετικών και αιρεσιαρχών εκηρύχθη σχισματικός και καθηρέθη υπό διαφωνούντων Ιεραρχών μεμονωμένων άνευ δίκης και απολογίας, αλλ΄ υπό Συνόδων και Κανονικώς συγκεκροτουμένων Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, ενώπιον των οποίων καλούνται ούτοι εις απολογίαν και τότε μόνον καθαιρούνται του Αρχιερατικού δικαιώματος και της εξουσίας του διοικείν Εκκλησίαν, και τελείν εγκύρως πάσαν Εκκλησιαστικήν ιεροτελεστίαν, όταν μετά επαρκή διαφωτισμόν υπό του Συνοδικού Δικαστηρίου δεν θελήσωσι ννα αποπτύσωσι την πλάνη των, εμμένοντες σκληροτραχήλως και αμεταπείστως εις τας αιρετικάς ιδέας και πεπλανημένας δοξασίας αυτών».
«Τοιαύτην γνώμην ακυρώσεως Μυστηρίων και επαναλήψεως τούτων δεν δικαιούνται να έχωσι και αποφαίνωνται, ου μόνον μεμονωμένα άτομα Επισκόπων, μηδεμίαν αρμοδιότητα και μηδέν κύρος εχόντων προς τούτο, αλλ΄ ακόμη και μια επι μέρους ορθόδοξος Εκκλησία δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρή την εγκυρότητα των Μυστηρίων άνευ της γνώμης της όλης Εκκλησίας, ής και μόνον αποκλειστικό δικαίωμα είναι να αφαιρή απο τους κληρικούς τους περιπίπτοντας εις αίρεσιν και μη μετανοούντας και αποτύοντας αυτήν, το δικαίωμα του εγκύρως και ανυσίμως τελείν τα Μυστήρια, διότι όστις δεν έχει την δύναμιν να δίδη μια θείαν δωρεάν, δεν έχει συνεπώς το δικαίωμα να αφαιρή ταύτην. Δι' ο και τους νοσφιζομένους το ιερόν τούτον δικαίωμα κατατάσσουν οι Κανόνες εις την τάξιν των ιεροσύλων. «Επίσκοπον εις Πρεσβυτέρου βαθμόν φέρων ιεροσυλία εστίν» (29 της Δης Οικ. Συνόδου). Και αν οι Κανόνες θεωρούν ιεροσυλίαν τον υποβιβασμόν του Μυστηρίου της Ιερωσύνης, πόσω μάλλον θεωρούνται ιερόσυλοι οι τολμώντες άνευ ουδεμίας αρμοδιότητος και Εκκλησιαστικού κύρους να κηρύττωσιν άκυρα τα Μυστήρια μιας ανεγνωρισμένης Εκκλησίας έστω και υποδίκου απέναντι της όλης Εκκλησίας, δια την αυθαίρετον εισαγωγήν μιας καινοτομίας; Ιδού ο λόγος δι΄ ον ημείς απέχομεν να αποφανθώμεν περί κύρους Μυστηρίων, ομολογούντες ότι προς τούτο ουδεμίαν αρμοδιότητα και δικαίωμα έχομεν υπό των θείων και ιερών Κανόνων και συναισθανόμενοι την μηδαμινότητα και την αμαρτωλόν ημών κατάστασιν απέναντι της ιερότητος και της αγιαστικής χάριτος και δυνάμεως των θείων και ιερών Μυστηρίων, επαφίομεν τούτο εις την γνώμην και την κρίσιν της όλης Εκκλησίας, ής αποκλειστικόν δικαίωμα είναι ως φθάντες είπομεν η προίκισις μιας Εκκλησίας δια της Χάριτος των Μυστηρίων της μεταδιδομένης δια των λειτουργών Αυτής και η επίσχεσις της Χάριτος ταύτης εκ μέρους Αυτής αποσχιζούσης δια λόγους Κανονικούς και μετά δίκην και απολογίαν καθαιρούσης τους Κληρικούς της Αρχιερείς τε και Ιερείς Αυτής....»

Τούτα τα λεγόμενα προεκάλεσαν αναστάτωσιν και οι δυο επίσκοποι Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος έπαυσαν να έχουν μετά των άλλων δυο πνευματικάς σχέσεις, ήτοι του Δημητριάδος Γερμανού και του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και ξεκίνησαν οι δυο αυτοί Επίσκοποι να υβρίζουν και να κατηγορούν τον Δημητριάδος Γερμανόν και τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον.
Οι Γ.Ο.Χ. σήμερα ακολουθούν την παραπάνω εκκλησιολογία του μακαριστού Ιεράρχου; Ο Ταλαντίου ανέφερε ότι την ακολουθούν και παραμένουν «εις την οδόν που ο ίδιος χάραξε».

2. Οι ακραίες θέσεις.

Οι ακραίες θέσεις των Κυκλάδων Γερμανού και Βρεσθένης Ματθαίου που μάλιστα ζήτησαν και από τον πρ. Φλωρίνης να τις ασπαστεί ήσαν οι εξής:

1) Ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δια της παραδοχής του Παπικού Εορτολογίου κατέστη Σχισματική.

2) Τα Μυστήριά της είναι άκυρα.

3) Το μύρον της δεν έχει την αγιαστικήν χάριν

4) Τα παιδία των κακοδόξων ερχόμενα εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν πρέπει να αναμυρώνωνται.

oπότε έχει δίκιο ο Επίσκοπος Ταλαντίου κ. Καλλίνικος λέγοντας ότι:

«Οι ακραίες θέσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την εκκλησιολογία και το ήθος του μεγάλου μας Ιεράρχου», διότι όντως οι εκκλησιολογικές θέσεις του μακαριστού δεν είχαν σχέση με τις παραπάνω και ήταν αντίθετες.

Σημειὠνουμε ότι εδώ δεν θα αναλύσουμε αν οι θέσεις του Φλωρίνης ή του Βρεσθένης ήταν ορθές ή όχι. Περιληπτικά παρουσιάσαμε τις δύο αντικρουόμενες εκκλησιολογικές θέσεις λόγω των λεχθέντων υπό του ιδίου Επισκόπου: «Αυτά που δυσκόλεψαν τον Άγιον Χρυσόστομον ήταν η ιδιοτέλεια και οι ακραίες θέσεις τινών κληρικών οι οποίοι εν τέλει απεσχίσθησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας...».

3. Οι εκκλησιολογικές θέσεις των σύγχρονων Γ.Ο.Χ. - Ο Ενθρονιστήριος Λόγος (εδώ) του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Καλλινίκου.

Στον Ενθρονιστήριο Λόγο του ο Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. κ.κ. Καλλίνικος είχε αναφέρει:

«Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι τό ἀντίβαρο στήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στό χῶρο του Νέου Ἡμερολογίου ἀκούγεται κάπου κάπου καί μερικές φωνές κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατά τοῦ Παπισμοῦ κατά τοῦ Βαρθολομαίου καί τῶν σύν αὐτῷ, ἀπό συντηρητικούς θεολόγους, κληρικούς καί ἄλλα πρόσωπα.
Τά πυρά ὅμως αὐτά τῶν Νεοημερολογιτῶν, πού φωνάζουν κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Βαρθολομαίου καί τῶν ἄλλων ἀξιωματούχων τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, εἶναι ἄσφαιρα! Γιατί αὐτούς, τούς ὁποίους καταγγέλλουν ὡς κακόδοξους, ταυτόχρονα τούς μνημονεύουν στίς ἐκκλησίες τους ὡς Ὀρθόδοξους. Καί «κοινωνοῦν» μαζί τους! Τό γεγονός αὐτό, τούς καθιστᾶ ἀνακόλουθους καί ἀναξιόπιστους.....
Ἡ Ἐκκλησία μας πιστεύει, ὁμολογεῖ καί διακηρύττει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία. Εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Εἶναι ἡ μόνη πού σώζει τά μέλη της, ὅσα ἐπιθυμοῦν τή σωτηρία τους κι’ ἀγωνίζονται γι’ αὐτή. Καμιά αἵρεση δέν σώζει! Καμία αἵρεση δέν ἔχει Χάρη! Καμιά αἵρεση δέν ἔχει μυστήρια! Αὐτή τήν ὁμολογία διακήρυξε ὁ μακαριστός Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας μας Χρυσόστομος Καβουρίδης τό 1935. Αὐτή τήν ὁμολογία δέχεται ἡ Ἐκκλησία μας μέχρι σήμερα.
Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖο δέν παρέχουμε τήν Θεία Εὐχαριστία καί τά ἄλλα μυστήριά μας σέ ὅσους δέν εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως εἶναι οἱ Νεοημερολογίτες».

Δεν είναι καθόλου ''τυχαίο'' το ότι ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Καλλίνικος ανέφερε αυτήν την περιβόητη Εγκύκλιο. Την ίδια Εγκύκλιο επίσης επικαλέσθηκαν και οι δύο Επίσκοποι, Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος οι οποίοι απεσχίσθησαν, διότι θεώρησαν ότι ο πρ. Φλωρίνης πρόδωσε την ομολογία του ΄35.
Οι δύο Επίσκοποι θεώρησαν προδότη τον πρ. Φλωρίνης διότι ο ίδιος χρησιμοποιούσε τους γνωστούς όρους «δυνάμει και ενεργεία». Μάλιστα αργότερα εδημοσίευσε ο ίδιος και σχετική ερμηνεία δια τα όσα αφορούσαν την Εγκύκλιο του ΄35 και εκεί επικαλείται και πάλιν τους γνωστούς παραπάνω όρους.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Καλλίνικος επικαλέσθηκε την εν λόγω Εγκύκλιο αλλά λησμόνησε ( ; ) τις κρυστάλλινες και ξεκάθαρες ερμηνείες του πρ. Φλωρίνης δια την ίδια ακριβώς Εγκύκλιο.
Οπότε θα πρέπει να μας πει ο Ταλαντίου κ. Καλλίνικος αν οι παραπάνω λόγοι του Αρχιεπισκόπου κατατάσσονται στις ''ακραίες θέσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την εκκλησιολογία και το ήθος του μεγάλου μας Ιεράρχου'' ή αν έχουν σχέση με την εκκλησιολογία του, θα πρέπει να εξηγήσει με επιχειρήματα με ποιο τρόπο συνδέονται δύο αντικρουόμενες εκκλησιολογικές θέσεις, και πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο μακαριστός ιεράρχης είχε δώσει ξεκάθαρη ερμηνεία - εξήγηση για το θέμα.

4. Οι εκκλησιολογικές θέσεις των σύγχρονων Γ.Ο.Χ. - Η Ὁμιλία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου στόν Συνοδικό Ἑορτασμό τῶν Ἁγίων Θεοφανείων (εδώ).

Στον εορτασμό των Θεοφανείων (2023) ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Καλλίνικος είχε αναφέρει τα εξής:

«Ἡ Ἐκκλησία πού ἵδρυσε ὁ Χριστός εἶναι ἡ γνησία ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἔχει θεμέλιό Της τούς δώδεκα Ἀποστόλους καί τήν ὀρθή πίστη, πού ἐκεῖνοι μᾶς παρέδωσαν. Ἀπό τήν ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατά καιρούς ἀπεκόπησαν ὁμάδες ἀνθρώπων μέ πεπλανημένη πίστη.
Τέτοιες ὁμάδες εἶναι οἱ ὁμάδες τῶν αἱρετικῶν καί τῶν σχισματικῶν, πού ἀπεκόπησαν ἀπ’τήν Ἐκκλησία, ὅπως εἶναι σήμερα οἱ Μονοφυσίτες, οἱ Παπικοί, οἱ Προτεστάντες, οἱ Οἰκουμενιστές, πού τό 1924, παρά τά ἀναθέματα τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τῶν ἐτῶν 1583,1587 καί 1593, ἄλλαξαν στή λατρεία μας τό ἐκκλησιαστικό ἑορτολόγιο. Ὅσοι ἔμειναν πιστοί στήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν δέχθηκαν νά προσθέσουν, ἤ νά ἀφαιρέσουν, κάτι ἀπ’ αὐτή, αὐτοί καί μόνον ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Κι’ αὐτοί, εἴμαστε ἐμεῖς, οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὅπως μᾶς ὀνομάζει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων κι’ ἄλλοι Πατέρες.
Ἀλλά, καί ὅσοι, μετά τό 1924, ἀπέκοψαν τόν ἑαυτό τους ἀπ’ τήν Ἐκκλησία μέ τά διάφορα σχίσματά τους, ἁμαρτάνουν καί αὐτοί βαρύτατα.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι σαφεῖς, ὅταν λένε «ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας». Γι’ αὐτό ὅλους αὐτούς, ἰδιαίτερα ἀπό τό 1924 καί μετά, πού ἀπεκόπησαν ἀπ’ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τούς καλοῦμε νά ἐπανέλθουν μέ τήν ἀληθινή μετάνοια στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή καί μόνον εἶναι ἡ κατά Θεόν “ἕνωση”, γιά τήν ὁποία σήμερα μιλᾶνε πολλοί!
Ὁ κάθε Χριστιανός, πού θέλει τήν σωτηρία του ὀφείλει νά ἐξετάσει ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!
Ἡ εὐθύνη γιά τήν σωτηρία βαρύνει τόν καθένα μας. Γι’ αὐτό ὁ καθένας μας, ἀς ἀναλάβει τίς εὐθῦνες του!».

Εδώ σημειώνουμε τα εξής:

1. Oι Οικουμενιστές απεκόπησαν από την Εκκλησία διότι παρά τα αναθέματα των τριών Πανορθοδόξων Συνόδων άλλαξαν το εκκλ. εορτολόγιο.

2. Όσοι δεν δέχθηκαν να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν κάτι από την Εκκλησία, αυτοί και μόνον εξακολουθούν να είναι η Εκκλησία. Κι αυτοί είναι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

3. Μετά το 1924 απεκόπησαν και πάλιν διάφοροι με τα σχίσματά τους.

4. Όσοι απεκόπησαν καλούνται να επανέλθουν στους κόλπους της Εκκλησίας.

Στις παραπάνω θέσεις ακολουθείται η εκκλησιολογία του Αγίου Φλωρίνης; Βαδίζουν την οδό του, όπως μας είπε ο Ταλαντίου κ. Καλλίνικος;

Ας κάνουμε την σύγκριση ξεκινώντας από την πρώτη σημείωση:

1. Mε ποιον τρόπον ''απεκόπησαν'' οι Οικουμενιστές και ποια χρονική περίοδο; Εφόσον ακολουθείται η εκκλησιολογία του Αγίου Φλωρίνης απορρίπτεται κάθε αυτόματη εκκοπή άνευ του μόνου αρμοδίου οργάνου που είναι η Οικουμενική ή Πανορθόδοξη Σύνοδος.

Οι εν λόγω Σύνοδοι του ΙΣΤ΄ αιώνος, κατεδίκασαν την, εκ του νέου Γρηγοριανού Ημερολογίου προελθούσα, μετάθεση του Πάσχα.

Οι Σύνοδοι δεν απέκοψαν όσους την δέχθηκαν, διότι κανείς από τους Ορθοδόξους τότε δεν την αποδέχθηκε. Απέρριψαν την Καινοτομία των ήδη εκτός Εκκλησίας Παπικών ώστε να προστατεύσουν τους Ορθοδόξους από τον πειρασμό αυτόν.

Δεν απέκοψαν ούτε όσους την δέχθηκαν διότι καμία Σύνοδος δεν μπορεί να καταδικάσει προκαταβολικά κάποια μελλοντική παράβαση, πόσο μάλλον όταν γνωρίζουμε ότι το 1924 δεν προσλήφθηκε το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και Πασχάλιο, αλλά μόνο η γρηγοριανή χρονολόγηση που αφορά τις ακίνητες εορτές, ενώ το Πασχάλιο έμεινε ανέπαφο.

Ας δούμε τι έγραφε ο Άγιος Φλωρίνης (προς τον Κυκλάδων Γερμανό), που μάλιστα οι σύγχρονοι Γ.Ο.Χ. ισχυρίζονται ότι τον ακολουθούν:

«Ἐπίσης, ὑποκρίνεται καὶ ψεύδεται ἀσυστόλως ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία, ὅταν διατείνηται ὅτι παρέλκει καὶ περιττεύει ἡ συγκρότησις Πανορθοδόξου Συνόδου ἤ μεγάλης Τοπικῆς Συνόδου διὰ τὴν ἔγκυρον καὶ τελεσίδικον καταδίκην τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας τοῦ Ἀρχ/που, ἀφοῦ αἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι 1583, 1587, 1593 κατεδίκασαν τὸ Γρηγοριανὸν Ἡμερολόγιον. Καὶ τοῦτο, διότι γνωρίζει κάλλιστα, ὅτι αἱ εἰρημέναι Σύνοδοι κατεδίκασαν μὲν τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ἀλλ᾿ ἡ καταδίκη αὕτη ἀφορᾷ τοὺς Λατίνους, οἵτινες ἔθηκαν εἰς ἐφαρμογὴν τὸ ὅλον ἡμερολόγιον, ἐνῷ ὁ Ἀρχ/πος παρέλαβεν ἐκ τούτου τὸ ἥμισυ ἐφαρμόσας αὐτὸ εἰς τὰς ἀκινήτους ἑορτὰς καὶ διατηρήσας τὸ Παλαιὸν διὰ τὸ Πάσχα καὶ τὰς κινητὰς ἑορτάς, ἀκριβῶς ἵνα παρακάμψῃ τὸν σκόπελον τῆς καταδίκης ταύτης. Κατὰ ταῦτα, ἡ Καινοτομία αὕτη τοῦ Ἀρχ/που ἐφαρμόσαντος τὸ Γρηγοριανὸν Ἡμερολόγιον μόνον διὰ τὰς ἀκινήτους ἑορτὰς καὶ οὐχὶ διὰ τὸ Πάσχα, δι᾿ ὅ κυρίως κατεδικάσθη τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ὡς ἀντιπίπτον πρὸς τὸν ζ´ Ἀποστολικὸν Κανόνα ἀποτελεῖ ζήτημα, ὅπερ πρώτην φορὰν ἐμφανίζεται εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Συνεπῶς, ἡ σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου οὐ μόνον δὲν περιττεύει, ὡς ἀπὸ τρίποδος ἀπεφάνθη ὡς ἄλλος Πάπας ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία, ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλεται διὰ τὴν κανονικὴν καὶ ἔγκυρον καταδίκην τοῦ ζητήματος τούτου».

Ο Αρχιεπίσκοπος επανέλαβε απόσπασμα από την ''Συνοδική Καταδίκη'' του 1998 όπου εκεί αναφέρεται το εξής:

«Τοῖς ἀγωνισαμένοις ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Ἱερεμίᾳ τῷ Τρανῷ, Σιλβέστρῳ Ἀλεξανδρείας, Σωφρονίῳ Ἱεροσολύμων καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς τοῖς μετασχοῦσι ταῖς Πανορθοδόξοις Συνόδοις ἐν ἔτεσιν 1583, 1587 καὶ 1593, αἱ ὁποῖαι κατεδίκασαν τὴν ἡμερολογιακὴν καινοτομίαν καὶ ἀπέκοψαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς δεχθέντας καὶ δεχθησομένους ταύτην, Αἰωνία ἡ μνήμη».

Είναι πια πασίγνωστο ότι το κείμενο του 1998 συντάχθηκε από τον κ. Σακαρέλλο ο οποίος τότε ως σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου και του τότε Αρχιγραμματέως, προώθησε τις δικές του εκκλησιολογικές θέσεις.

Ας απαντήσει ο Ταλαντίου λοιπόν· η πρώτη σημείωση που αναλύσαμε, περιέχει την εκκλησιολογία του Αγίου Φλωρίνης ή του Σακαρέλλου;

Υ.Γ. Αφήνουμε απ΄ έξω τους ''ακραίους ματθαιϊκούς'' οι οποίοι είχαν την ίδια άποψη και έγραφον:

«ὁ πρώην Φλωρίνης λαμβάνοντας την χάριν από την κακόδοξον εκκλησίαν, ἀθετῶν οὕτω τάς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β' τοῦ Τρανοῦ, τοῦ 1583, 1587, 1593, οἴτινες κατεδίκασαν τό νέον ἡμερολόγιον» (ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΗΣ 1.10.1947).

4.2. Θεωρούμε απαραίτητο να ενθυμηθούμε τι ακριβώς σημαίνει η προσωνυμἰα ''Γνήσιος Ορθόδοξος Χριστιανός''.

«ὁ ὅρος Γνήσιος Χριστιανός εἰς τὸν τίτλον τῆς ὀμωνύμου θρησκευτικής Κοινότητας συμπίπτει πρὸς τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀκραιφνούς, τοῦ μὴ ἀνεχομένου τουτέστιν νοθείαν, ἤ παραποίησιν τῶν παραδεδομένων, οὐχὶ δὲ πρὸς τὴν τοῦ Γνησίου λαμβανομένου προς διάκρισιν τοῦ μὴ Γνησίου, ὁπότε ὁ μὴ Γνήσιος ἤθελε συνταυτισθῇ ἐπὶ τοῦ προκειμένου πρὸς αὐτὴν τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀλλοδόξου καὶ αἱρετικού».

Αυτά αναφέρει ο ίδιος ο συντάκτης του καταστατικού της τότε θρησκευτικής κοινότητος.

«Όσοι δεν δέχθηκαν να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν κάτι από την Εκκλησία, αυτοί και μόνον εξακολουθούν να είναι η Εκκλησία. Κι αυτοί είναι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αυτοί και μόνον εξακολουθούν να είναι η Εκκλησία. Κι αυτοί είναι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί»  ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Καλλίνικος.

Ως ''ΜΟΝΟΝ'' Εκκλησία και ως ''Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί΄' εννοείται κατά την παραπάνω ευρύτερη έννοια ή ότι ''Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ'' είναι ΜΟΝΟΝ οι Γ.Ο.Χ.της Συνόδου Καλλινίκου και ουδείς άλλος; Εδώ θα πρέπει να μας απαντήσει ο Ταλαντίου ώστε να δούμε αν όντως συμφωνούν με την εκκλησιολογία του πρ. Φλωρίνης.
Φυσικά ο Άγιος Φλωρίνης ουδέποτε ανέφερε ότι είναι ο ΜΟΝΟΣ! Αυτοί που ανέφεραν τα τοιαύτα - έως και σήμερον - είναι οι λεγόμενοι ματθαιϊκοί αλλά και όσοι έχουν την αυτήν νόσον!

Προς απόδειξιν αναφέρουμε τα εξής:

«ο μόνος Ορθόδοξος και ο μόνος αρμόδιος Επίσκοπος ήτο ο Βρεσθένης Ματθαίος». «Ο μόνος Ορθόδοξος Επίσκοπος ήτο ο Βρεσθένης Ματθαίος Καρπαθάκης» (ΚΕΟ. τ.35. σελ. 141, 174)

Γενικά όποια παράταξη ματθαιϊκών και να δει κανείς, θα διαπιστώσει ακριβώς τον ίδιο ισχυρισμό ότι κάθε μία από αυτές είναι η ΜΟΝΗ Εκκλησία!

Στην συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος και πάλιν αναφέρει την ''αποκοπή'':

«Μετά το 1924 απεκόπησαν και πάλιν διάφοροι με τα σχίσματά τους.
Όσοι απεκόπησαν καλούνται να επανέλθουν στους κόλπους της Εκκλησίας».

Εδώ και πάλιν θα πρέπει να μας πει ο Ταλαντίου πoιοί είναι αυτοί, με ποιόν τρόπον απεκόπησαν, και σε ποια Εκκλησία πρέπει να επανέλθουν ώστε να δούμε πάλιν αν η εκκλησιολογία του πρ. Φλωρίνης ακολουθείται ή όχι και σε αυτήν την περίπτωσιν.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Καλλίνικος το αυτό είχε αναφέρει και στον Eνθρονιστήριο Λόγο:

«…ἐπιθυμῶ νά διευκολύνω τήν ἐπιστροφή ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων στή μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας….»

Η απάντηση βέβαια βρίσκεται στον «Καταστατικό Χάρτη» του 1998 όπου εκεί αναφέρονται:

«Ἄρθρον 1ον. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΕΝΙΚΑ. α) Ἡ «Ἐκκλησία Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος» εἶναι ἡ ἐν Ἑλλάδι τοπικὴ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Χριστός. …β) Ἡ «Ἐκκλησία Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος» ἢ «Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία» ἀποτελεῖ τὴν κανονικὴν καὶ ἀδιάσπαστον συνέχειαν τῆς ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἱδρυθείσης Μιᾶς ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, μετὰ τὴν ἀπόσπασιν ἀπ᾿ αὐτὴν πάντων τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν μέχρι τῶν καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν τοῦ 1924 καὶ ὡρισμένων ὁμάδων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν διαφόρους καθηρημένους πρώην κληρικούς μας ἢ ἀχειροτόνητα ἄτομα …πιστεύει καὶ ὁμολογεῖ ὅτι αὕτη εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας τῶν μελῶν της καὶ ἀναγνωρίζει ὡς σωστικὰ καὶ μεταδοτικὰ θείας χάριτος μόνον τὰ ὑπ᾿ αὐτῆς τελούμενα ἅγια μυστήρια…» (Περιοδικό «Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος», αρ. 23, Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1998, σ. 25.).

Kαι εδώ δυστυχώς συναντούμε την Σακαρελλική εκκλησιολογία από την οποία παρουσιάζουμε απόσπασμα: 

"Είναι γεγονός, πώς σήμερα όσοι εξακολουθούν να ακολουθούν το Παληό Ημερολόγιο είναι κατεσπαρμένοι σε πολλές Παρατάξεις… Είναι επίσης γεγονός, πως η κάθε μιά από τις παραπάνω αυτές Παρατάξεις εμφανίζει αυθαίρετα τον εαυτό της ως την Μόνη αληθινή «μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία», όλες δε τις άλλες σχισματικές, όμως αυτό δεν μπορεί να είναι πλήρως αληθές, γιατί δεν μπορούν, όλες οι παραπάνω Παρατάξεις να είναι πράγματι η καθεμία τους η «Μία» Εκκλησία του Χριστού. Ο Χριστός ίδρυσε μόνο μία Εκκλησία. Και ναι μεν, η κάθε μιά από τις παραπάνω Παρατάξεις έχει το «δικαίωμα», σύμφωνα με τα κοσμικά κριτήρια, να πιστεύει ότι είναι η «Εκκλησία του Χριστού», ή ό,τι άλλο θέλει. …υπάρχει η "Μία" Εκκλησία του Χριστού, δηλ. μία απ' όλες τις πιό πάνω Παρατάξεις είναι η Εκκλησία. …Τι θα γίνει με τις πιό πάνω Παρατάξεις του Παλαιού Ημερολογίου, που εμφανίζονται ως η «Εκκλησία του Χριστού»; Δεν θα πρέπει κάποτε να εκλείψουν και να υπάρχει μόνο η «Μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία»; …Ορισμένοι, θέλουν να γίνει η ένωση των Παρατάξεων του Παλαιού Ημερολογίου σύμφωνα τώρα με τα παραπάνω πρότυπα του Οικουμενισμού! Έτσι, καλλιεργούν ένα νέο είδος Οικουμενισμού, τον Παλαιοημερολογίτικο Οικουμενισμό, σύμφωνα με τον οποίο όλες οι Παρατάξεις του Παλαιού Ημερολογίου είναι το ίδιο πράγμα, όλες είναι «Εκκλησίες του Χριστού» και συνεπώς όλες μπορούν να ενοποιηθούν σε μία Εκκλησία, την «Εκκλησία του Χριστού»! Αυτός είναι ο Οικουμενισμός «εκ δεξιών»!

Ας απαντήσει ο Ταλαντίου λοιπόν· περιέχεται σε όλα τα παραπάνω η εκκλησιολογία και ακολουθείται η οδός του Αγίου Φλωρίνης ή του Σακαρέλλου;

5. To εκκλησιολογικό κείμενο της ενώσεως.

Το εκκλησιολογικό κείμενο φέρει τον τίτλο: ''Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικὰ'' (εδώ). Το κείμενο αυτό επιφέρει διάφορες ερμηνείες διότι όπως ομολογούν πολλοί ''δεν είναι ξεκάθαρο''. Θα λέγαμε ότι η διαμόρφωση του κειμένου έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε η ερμηνεία του να είναι διφορούμενη ικανοποιώντας και τους ''ακραίους'' εις το φρόνημα αλλά και τους ''μη ακραίους''.

Τρανή απόδειξις η επίμαχη παράγραφος:

«6. Εἰδικώτερον περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ, ἔστω καὶ ἂν Αὕτη δὲν ἐπαναλαμβάνῃ ὁπωσδήποτε τὸν τύπον αὐτῶν εἰς τοὺς ἐν μετανοίᾳ εἰσερχομένους εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, εἰς ἐπισφράγισιν τῶν ἤδη γενομένων εἰς τοπικὸν ἐπίπεδον.»

Έχουν ειπωθεί πολλά, πάρα πολλά για την εν λόγω παράγραφο. Άλλοι θεωρούν ότι αποφεύγει να αποφανθεί η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. περί των Μυστηρίων, ενώ άλλοι ότι αποφαίνεται ξεκάθαρα δηλώνοντας ότι δεν έχουν Μυστήρια.

Οι Ματθαιϊκοί της παρατάξεως Στεφάνου, εξέδωσαν μία ''Γνωμοδότηση''. Εκεί αναφέρονται τα εξής:

«Ἕνα ἄλλο, ἐπίσης καίριο σημεῖο, θα προσθέταμε δέ καί ὑψίστης ἐκκλησιολογικῆς βαρύτητος θέμα, ἀποτελεῖ ἡ σαφής καί πεπαρρησιασμένη δήλωση ἐν τῷ Κειμένῳ περί τῶν «Μυστηρίων» (σημ.: στο κείμενο ἄνευ εἰσαγωγικῶν) «τῶν τελουμένων εἰς τάς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας». Δηλαδή, τῶν τελουμένων ὑπό τῶν σχισματικῶν Καινοτόμων, τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν καί τῶν μετ' αὐτῶν ἐν πλήρη κοινωνία τελούντων.
«Ἡ Γνησία ὀρθόδοξος Ἐκκλησία», λοιπόν, πάντοτε κατά τό ἐν λόγῳ Ἐκκλησιολογικό Κείμενο, δηλώνει ἀπεριφράστως ὅτι «δεν διαβεβαιοί περί τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καί περί τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων»!
Καί νά ἦταν μόνον αὐτό; μέ ἐκπλήσσουσα παρρησία καί σαφήνεια θέτει ἐν συνεχεία ζήτημα αναλογικῆς ἐξαρτήσεως τῆς ἐκφρασθείσης ἐπιφυλάξεως περί τῆς ἐγκυρότητος ἢ μᾶλλον τῆς μή ἐγκυρότητος τῶν «Μυστηρίων» τῶν Σχισματικῶν καί αἱρετικῶν μελῶν τῶν λεγομένων «ἐπισήμων ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» μέ τήν συνειδητήν δηλαδή ἐν γνώσει ἤ τήν ἐν ἀγνοία κοινωνία αὐτῶν μέ τήν κακοδοξία καί τήν αἵρεση! Καθώς επίσης, προχωρώντας περαιτέρω, τελικῶς ἐξαρτᾶ τό ὄλον θέμα ἀπό τήν συγκληθησομένη «Μεγάλη Σύνοδο τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας»!
Πιστεύομε ὅτι γίνεται εὐχερῶς κατανοητό ὅτι ἐδῶ πλέον δέν ἔχουμε να κάνουμε μέ ἁπλή παράλειψη ή ἠθελημένη ἀποσιώπηση καιρίων ζητημάτων. Ἐδῶ ἀνακύπτει εὐθέως μεῖζον πρόβλημα καί ζήτημα ὀρθοδοξίας μιας τέτοιας ἐκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως!
Κατ' αρχήν θά πρέπει νά ἀναφερθεῖ ὅτι ἡ ἐν λόγῳ διατύπωση περί μή διαβεβαιώσεως ἢ μᾶλλον ἡ δήλωση ἀρνήσεως διαβεβαιώσε ως περί τοῦ κύρους τῶν «Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τάς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας» ἐπιδέχεται ἑρμηνεῖες καί ἀναγνώσεις διαφορετικές διότι συνιστᾶ τουλάχιστον καί ἐπιεικῶς ἀμφισημία. Ἐκτιμοῦμε, ὅμως, ὅτι τό πλαίσιο καί ἡ εὐθύνη καταρτίσεως ἑνός Ἐκκλησιολογικοῦ Κειμένου δέν δικαιολογεῖ τήν ὕπαρξη ἀμφισημιῶν, στο περιεχόμενό του καί δή ἐπί ἑνός τόσο σοβαροῦ ζητήματος….
Ἡ δήλωση τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ Κειμένου, δυστυχῶς, προσιδιάζει καί δίνει τή δυνατότητα να προσεγγισθεῖ μόνο μέ κακόδοξο περιεχόμενο…..
Ἡ συγκεκριμένη διατύπωση (τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ κειμένου περί μυστηρίων) οὐσιαστικῶς ἀρνεῖται τήν πίστη καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἐφ' ὅσον, ἀφ' ἑνός, δέν τήν ὁμολογεῖ καί, ἀφ' ἑτέρου, ἀφήνει θεωρητικῶς ἀνοικτό τό ἐνδεχόμενο να υπάρχουν καί ἀναγνωρισθοῦν μυστήρια ἐκτός τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξου Ἐκκλησίας, δηλαδή ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δέ ἐπιστηρίζει καί ἡ ἀπαράδεκτη διασύνδεση τῆς ἐγκυρότητος ἤ ἀκυρότητος τῶν τελουμένων «Μυστηρίων» στό χῶρο τῆς αἱρέσεως καί τοῦ σχίσματος μέ τήν συνειδητή ἀποδοχή (μετά γνώσεως) ἤ τήν ἁπλή κοινωνία (ἐν ἀγνοία) τῶν κοινωνούντων προσώπων-μελῶν μετά τῆς αἱρέσεως….
Εἶναι ἄκρως ἀπογοητευτικό καί ἀνησυχητικό, συνάμα δέ καί παράδοξο ὅτι ἐπελέγη γιά ἕνα ἐκκλησιολογικό κείμενο ὀρθοδόξου ταυτότητος καί Ὁμολογίας, ἐκ μέρους τῆς «Γνησίας Ὀρθοδοξίας» καί ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μία θέση περί Μυστηρίων, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει τήν κατ' αὐτοῦ μομφή οἰκουμενιστικῆς ἐπιρροῆς. Πλέον τούτου ἡ συγκεκριμένη τοποθέτηση συνιστᾶ ἀλλαγή τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ «πιστεύω», ὅπως θεωρούσαμε τουλάχιστον, τῶν Ἀκακιακῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς διατείνονταν τουλάχιστον τελευταίως, ἐλάμβαναν θετική θέση στο ζήτημα τῶν μυστηρίων, θεωρώντας ἄκυρα τά ἐν τῷ Νεοημερολογιτισμῶ - Οἰκουμενισμῷ τελούμενα «μυστήρια».

Στα παραπάνω βλέπουμε ότι η επίμαχη παράγραφος έχει ερμηνευθεί ως: «ἀλλαγή τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ «πιστεύω», ὅπως θεωρούσαμε τουλάχιστον, τῶν Ἀκακιακῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς διατείνονταν τουλάχιστον τελευταίως, ἐλάμβαναν θετική θέση στο ζήτημα τῶν μυστηρίων, θεωρώντας ἄκυρα τά ἐν τῷ Νεοημερολογιτισμῶ - Οἰκουμενισμῷ τελούμενα «μυστήρια».
Οι Ματθαιϊκοί λοιπόν είδαν αλλαγή «πιστεύω» διότι οι Ακακιακοί διατείνονταν ότι οι Νεοημερολογίτες έχουν άκυρα Μυστήρια! Τούτο επίσης θα πρέπει να μας το απαντήσει ο Ταλαντίου κ. Καλλίνικος, δηλαδή το αν ισχύει, και αν ισχύει να μας απαντήσει αν αυτό ήταν το φρόνημα και η εκκλησιολογία του Αγίου Φλωρίνης που ο ίδιος αποφάνθηκε ὀτι ακολουθείται.....
Από την άλλην πλευράν, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι θεωρούν ότι η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. δεν αναγνωρίζει τα Μυστήριά τους.

«Δὲν ὑπάρχει Συνοδικὴ ἀπόφαση, ἡ ὁποία νὰ ἀποφαίνεται γιὰ κάποια συγκεκριμένη χρονιὰ, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐξέπεσαν οἱ Νεοημερολογίτες - Οἰκουμενιστὲς Κληρικοί.
Γιὰ τὸ θέμα αὐτό ὑφίστανται πολλὲς καὶ διάφορες ἀπόψεις, δέν εἶναι, ὅμως, τόσο σημαντικό. Ὅπως, ὅταν ἔχουμε ἐνώπιόν μας ἕνα νεκρὸ σῶμα, μπορεῖ οἱ ἰατροδικαστὲς νὰ μὴ συμφωνοῦν μεταξύ τους, γιὰ τὴν ἀκριβῆ ὥρα τοῦ θανάτου καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ὑπολογίσουν μὲ διάφορους ἐπιστημονικοὺς τρόπους, τὸ πότε ἐπῆλθε τὸ μοιραῖο, ἀλλὰ τὸ ἀναμφισβήτητο γεγονὸς εἶναι, ὅτι ὁ θάνατος ἔχει ἐπέλθει».

αναφέρει ο λόγιος κληρικός π. Νικόλαος Δημαράς (''Άγιοι Κολλυβάδες'', Καλοκαίρι 2018, σελ. 58).

Σημαντικό να αναφερθεί ότι στο ίδιο κείμενο που παρατίθεται και σε απόδοση στην νεοελληνική, όπου υπάρχουν και παραπομπές, για την επίμαχη παράγραφο αναφέρεται το εξής:

«Στὸ πρωτότυπο «διαβεβαιοῖ»· ἀπὸ τὸ ρῆμα «διαβεβαιόω, -ῶ»: διαβεβαιώνω, ὑποστηρίζω κάτι ὡς βέβαιο καὶ ἀναμφισβήτητο, ὑποστηρίζω κάτι ἐντόνως καὶ ἀπολύτως, βεβαιώνω ρητῶς, πιστοποιῶ, ἐγγυῶμαι. • Τὸ νοήμα τῆς παραγράφου αὐτῆς πρέπει νὰ θεωρεῖται σὲ συνάρτηση μὲ αὐτὸ τῶν προηγουμένων παραγράφων 1 - 5 καὶ ὄχι ἀπομονωμένα».

Τι αναφέρουν οι παράγραφοι 1-5;

1. Εἰς τὴν ἀποδοχὴν τῶν µετανοούντων αἱρετικῶν καὶ σχισµατικῶν, αἱ Οἰκουµενικαὶ καὶ Τοπικαὶ Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς τῆς ἀρχῆς τῆς Ἀκριβείας, ἐφήρµοσαν κατὰ καιροὺς καὶ τὴν λεγομένην ἀρχὴν τῆς Οἰκονοµίας, μίαν δηλαδὴ Κανονικὴν καὶ Ποιµαντικὴν πρᾶξιν, κατὰ τὴν ὁποίαν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται πρόσκαιρος ἀπόκλισις ἀπὸ τοῦ γράμματος τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἄνευ παραβιάσεως τοῦ πνεύµατος Αὐτῶν.

2. Ἐν τούτοις, ἡ Οἰκονοµία δὲν δύναται ποτὲ βεβαίως καὶ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν νὰ ἐπιτρέψῃ τὴν ἀμνήστευσιν οἱασδήποτε ἁµαρτίας ἢ οἱουδήποτε συµβιβασµοῦ σχετικῶς µὲ τὴν «Ὀρθὴν καὶ Σωτήριον τῆς Πίστεως Ὁμολογίαν», ἐφ’ ὅσον ἡ Οἰκονοµία ἀποβλέπει καθαρῶς καὶ μοναδικῶς, ἐν πνεύματι φιλανθρώπου συγκαταβάσεως, εἰς τὴν διευκόλυνσιν τῆς σωτηρίας ψυχῶν, ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν.

3. Ἡ ἐφαρµογὴ τῆς Οἰκονοµίας κατὰ τὴν εἰσδοχὴν τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισµατικῶν εἰς Ἐκκλησιαστικὴν Κοινωνίαν, οὐδόλως σηµαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἐγκυρότητα καὶ τὸ ὑπαρκτὸν τῶν μυστηρίων αὐτῶν, τῶν τελεσθέντων ἐκτὸς τῶν Κανονικῶν καὶ Χαρισματικῶν Ὁρίων Αὐτῆς.

4. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισεν, οὔτε κατ’ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ’ Οἰκονομίαν, τὰ ἐκτὸς Αὐτῆς τελούμενα μυστήρια ἀπολύτως καὶ ἐξ ἀποστάσεως, ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ οἱ τελοῦντες ἢ οἱ μετέχοντες τῶν μυστηρίων τούτων παραμένουν ἐν τοῖς κόλποις τῆς ἰδίας αὐτῶν αἱρετικῆς ἢ σχισματικῆς Κοινότητος.

5. Διὰ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Οἰκονομίας ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον κατὰ τὴν εἰσδοχὴν ἐν μετανοίᾳ τῶν ἐκτὸς Αὐτῆς, μεμονωμένων προσώπων ἢ Κοινοτήτων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται μὲν μόνον τὸν τύποντοῦ ἐξ αἱρετικῶν ἢ σχισματικῶν μυστηρίου, ἐὰν βεβαίως οὗτος ἔχῃ τηρηθῆ ἀνόθευτος, εἰδικῶς μάλιστα ἐν σχέσει πρὸς τὸ βάπτισμα, ζωοποιεῖ δὲ τοῦτον τὸν τύπον διὰ τῆς ἐνυπαρχούσης εἰς Αὐτὴν Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῶν φορέων τῆς ἐν Ἀληθείᾳ Χριστοῦ πληρότητος Αὐτῆς, ἤτοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων».

Εδώ ξεχωρίζουμε ότι:

3. «Ἡ ἐφαρµογὴ τῆς Οἰκονοµίας κατὰ τὴν εἰσδοχὴν τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισµατικῶν εἰς Ἐκκλησιαστικὴν Κοινωνίαν, οὐδόλως σηµαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἐγκυρότητα καὶ τὸ ὑπαρκτὸν τῶν μυστηρίων αὐτῶν, τῶν τελεσθέντων ἐκτὸς τῶν Κανονικῶν καὶ Χαρισματικῶν Ὁρίων Αὐτῆς.

4. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισεν, οὔτε κατ’ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ’ Οἰκονομίαν, τὰ ἐκτὸς Αὐτῆς τελούμενα μυστήρια ἀπολύτως καὶ ἐξ ἀποστάσεως, ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ οἱ τελοῦντες ἢ οἱ μετέχοντες τῶν μυστηρίων τούτων παραμένουν ἐν τοῖς κόλποις τῆς ἰδίας αὐτῶν αἱρετικῆς ἢ σχισματικῆς Κοινότητος».

Είναι περίεργο το πώς οι Ματθαιϊκοί της παρατάξεως Στεφάνου δεν σχολίασαν καθόλου την παράγραφο 1-5.

Οπότε έχουμε:

1. ….οὐδόλως σηµαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἐγκυρότητα καὶ τὸ ὑπαρκτὸν τῶν μυστηρίων αὐτῶν, τῶν τελεσθέντων ἐκτὸς τῶν Κανονικῶν καὶ Χαρισματικῶν Ὁρίων Αὐτῆς.

2. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισεν, οὔτε κατ’ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ’ Οἰκονομίαν, τὰ ἐκτὸς Αὐτῆς τελούμενα μυστήρια ἀπολύτως καὶ ἐξ ἀποστάσεως…

3. Εἰδικώτερον περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ…..

Δια τα παραπάνω ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει! Επαναλαμβάνουμε ότι η διαμόρφωση του κειμένου έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε η ερμηνεία του να είναι διφορούμενη ή αμφίσημη όντως, και τούτη δεν είναι γνώμη μόνον δική μας.
Αυτό βέβαια δεν είναι πρωτοφανές. Είναι σύνηθες φαινόμενο σε πολλές περιπτώσεις και για διάφορα θέματα και γι΄ αυτό δημιουργούνται συνεχώς διαμάχες και πολλοί αποτειχίζονται από τον συγκεκριμένο χώρο. Άλλα λέγονται, άλλα νομίζονται, άλλα πράττονται, και απορούμε πως δεν το βλέπουν ώστε να το διορθώσουν και να έχουν ΞΕΚΑΘΑΡΗ εκκλησιολογία, ξεκάθαρες απόψεις, δίχως διφορούμενες ερμηνείες που βολεύει για πολλούς και διαφόρους λόγους…..

Απαραίτητο να σημειώσουμε την παραπομπή 50 όπου εκεί αναφέρεται το εξής:

«Οἱ Συνοδικὲς καταδίκες δεν προκαλοῦν τὴν ἔκπτωση τοῦ αἱρετικοῦ, ἀλλὰ πρῶτον, στηλιτεύουν τὴν αἵρεση γιὰ τὴν προστασία τοῦ ποιμνίου, καὶ δεύτερον, διαπιστώνουν καὶ διακηρύττουν τὴν ἔκπτωση τοῦ αἱρετικοῦ ἡ ὁποία ἤδη ὑφίσταται».

Η παραπομπή αυτή αφορά την παράγραφο 5 όπου εκεί αναφέρονται τα εξής:

«Αὐτὴ ἡ ἀνάγκη (σ.σ. Μεγάλης Συνόδου) γίνεται κατανοητὴ ἀπὸ τὸ ὅτι, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι τὸ πραγματικὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀπὸ τὴν φύση Της Καθολική, δηλαδὴ ἔχει τὴν πληρότητα τῆς Ἀληθείας, τῆς Χάριτος καὶ τῆς Σωτηρίας, καὶ ἀποφαίνεται Συνοδικῶς μέσῳ τῶν Ἐπισκόπων Της σχετικὰ μὲ τὶς ἐτεροδιδασκαλίες καὶ τὸ παγκόσμιο σκάνδαλο ἀπὸ αὐτές· γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὀφείλει νὰ ἐπιδιώκει ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν τὴν διατύπωση τῶν Ἀληθειῶν τῆς Πίστεως, γιὰ τὴν ὁριοθέτηση Ἀληθείας καὶ ψεύδους, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ τὴν στηλίτευση καὶ καταδίκη τῆς πλάνης καὶ τῆς φθορᾶς ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ τὴν προστασία τοῦ Ποιμνίου, διαπιστώνοντας (ἔτσι) καὶ διακηρύττοντας τὴν ἤδη ὑφισταμένη ἔκπτωση τῶν αἱρετικῶν».

Το παραπάνω ζήτημα της Μεγάλης Συνόδου αξίζει σχολιασμό προσεχώς, όπως και η παραπάνω παραπομπή, ώστε να δούμε αν ταυτίζεται με το φρόνημα και την εκκλησιολογία του Αγίου Φλωρίνης….

Οπότε ο Ταλαντίου κ. Καλλίνικος θα πρέπει να μας πει ΞΕΚΑΘΑΡΑ αν οι Νεοημερολογίτες έχουν έγκυρα Μυστήρια ή σκέτο ψωμάκι και κρασάκι, διότι δια μέσω του εκκλησιολογικού κειμένου, ακόμα ''ψάχνεται'' ο κόσμος να μάθει, αλλά και να δούμε αν όντως ακολουθείται η εκκλησιολογία του Αγίου πρ. Φλωρίνης όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε!

6.  Ακραίες θέσεις και ιδιοτελείς κληρικοί και λαϊκοί.

Όπως παρουσιάσαμε περιληπτικά, οι ακραίες θέσεις κληρικών και δη των Επισκόπων, δημιούργησαν τις πρώτες διασπάσεις στην εκκλησία των Γ.Ο.Χ. Αυτές οι διασπάσεις συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνος με διαφορετικά πρόσωπα και με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγκρούσεις και σχίσματα.
Κυρίως στον χώρο των Γ.Ο.Χ., η υπερβολική έμφαση στην "ομολογία", έχει ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό, έως και τη αποσύνδεση, βασικών διδασκαλιών της πίστης και οδηγεί σε μια μονομερή προσέγγισή της, φέρνοντας την αντίθεση μεταξύ εξωτερικής θρησκευτικότητας και εσωτερικών πράξεων. Δόγμα και τήρηση του Ευαγγελίου είναι οπωσδήποτε απαραίτητο να συνυπάρχουν ταυτόχρονα στην ζωή του χριστιανού. Όταν είναι αποσυνδεμένα μεταξύ τους, διαπιστώνονται τα παραπάνω φαινόμενα.
Η ακρότητα και η ιδιοτέλεια παρατηρούνται συχνά στην ανθρώπινη συμπεριφορά σε κάθε κοινωνία. Αν θέλουμε να μην πολλαπλασιάζονται, θα πρέπει να καλλιεργήσουμε τις αντίθετες αρετές και να μην είμαστε εμείς οι προωθητές τους.
Οι κληρικοί κάθε βαθμίδος προέρχονται από τους λαϊκούς, και όταν οι λαϊκοί δεν κατηχούνται σωστά ή δεν τηρούν οι ίδιοι τα ιερά Λόγια του Ευαγγελίου, τότε δεν είναι καθόλου παράξενο να υπάρχουν ακραίοι και ιδιοτελείς κληρικοί που εκμεταλλεύονται θρησκευτικές πεποιθήσεις χρησιμοποιώντας πρακτικές για να προωθήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, να αποκτήσουν εξουσία κ.α.
Ο Άγιος Φλωρίνης πρωτίστως με το παράδειγμα της οικονομίας και της αυταπάρνησης του εαυτού του δίδαξε τους χριστιανούς της εποχής του, και αν θέλουμε να λέμε ότι ακολουθούμε τους Αγίους, θα πρέπει να το αποδεικνύουμε κατά το: ''τιμή Αγίου μίμησις Αγίου''.

Ι.Ν. Παπαρρήγας