Προσωπικός αριθμός (Π.Α.) και αριθμοί.....

"πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι θα δουν βελτίωση στα στοιχεία τους, επειδή τα στοιχεία τους πλέον θα είναι σωστά σε όλο το δημόσιο".

"αν κάποιος δεν μπει μέσα να τακτοποιήσει τα στοιχεία του και να εκδώσει ο ίδιος τον προσωπικό του αριθμό, θα το κάνουμε εμείς για αυτόν".

"Ο καθένας θα έχει τον προσωπικό του αριθμό και θα μπορεί να εξυπηρετείται μόνο με αυτόν"

''Είναι υποχρεωτικός, μοναδικός, εκδίδεται και χορηγείται άπαξ σε κάθε φυσικό πρόσωπο και δεν μεταβάλλεται εν ζωή''.

Την περίοδο του κορωνοϊού, εδώ σε αυτήν την σελίδα, με πάμπολλους σχολιασμούς και άρθρα είχαμε διαφωνήσει προς ότι αφορούσε τον εγκλεισμό των πολιτών, το κλείσιμο των εκκλησιών, την υποχρεωτικότητα με λίγα λόγια, τονίζοντας παράλληλα ότι το εμβόλιο δεν είχε καμία σχέση με το ''χάραγμα.

Σήμερα το ζήτημα που απασχολεί όλους είναι ο προσωπικός αριθμός (Π.Α.). Πιστεύω ότι οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι όσο και να θέλουν να μας πείσουν διάφοροι ότι είναι για το '΄'καλό'' μας, δεν μας πείθουν, όπως δεν μας έπεισαν και την περίοδο του Covid. To λάθος που κάνουν οι κυβερνώντες - όπως και τότε - είναι ότι ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ, και μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το πως (τότε) πείστηκαν διάφοροι (και εκκλησιαστικοί ποιμένες), όταν έβλεπαν τον φανερό εξαναγκασμό μπροστά στα μάτια τους. Ίσως τότε φοβήθηκαν τον ιό μπορεί να πει κανείς ως δικαιολογία, αλλά σήμερα που για άλλη μία φορά βλέπουμε και πάλιν στο προσκήνιο την ''υποχρεωτικότητα - εξαναγκασμό'' τι θα πουν;

Ας κάνουμε και μία ιστορική αναδρομή:

Η χρήση αριθμών αντί για ονόματα στην ιστορία δεν είναι καθόλου ουδέτερη∙ συχνά συνδέεται με έλεγχο, καταπίεση και απανθρωποποίηση. Έχουμε ιστορικά παραδείγματα όπου οι άνθρωποι αντί για όνομα είχαν αριθμούς ή ταυτοποιούνταν με αριθμητικά συστήματα, συνήθως για σκοπούς καταπίεσης ή ελέγχου. Ίσως το πιο γνωστό και τραγικό παράδειγμα ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Ναζιστική Γερμανία. Τότε υπήρχαν αριθμοί ταυτοποίησης κρατουμένων. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως το Άουσβιτς,

οι κρατούμενοι έχαναν τα ονόματά τους και τους δίνονταν αριθμοί ταυτοποίησης κρατουμένων,

ο οποίος συχνά γινόταν δια μέσω τατουάζ στον βραχίονά τους. (Άουσβιτς, Νταχάου, Μπέργκεν-Μπέλσεν κ.ά.) Ο Primo Levi, Ιταλοεβραίος επιζών του Ολοκαυτώματος, έφερε το νούμερο 174517, και αυτό το νούμερο τον ταυτοποιούσε στα στρατόπεδα. 

Στις Φυλακές οι κρατούμενοι σε πολλές χώρες (ιδίως στο παρελθόν) είχαν αριθμούς φυλακισμένου, με τους οποίους αναγνωρίζονταν από το προσωπικό.

Στη ρωμαϊκή κοινωνία, οι δούλοι δεν θεωρούνταν πλήρεις πολίτες και συχνά καταγράφονταν αριθμητικά σε λογιστικά βιβλία, ιδίως όταν αποτελούσαν ιδιοκτησία ενός πλούσιου Ρωμαίου ή του κράτους.

Οι σκλάβοι στις ΗΠΑ (και αλλού) συχνά δεν είχαν επίσημα ονόματα και τους δινόταν αριθμητικός προσδιορισμός σε καταλόγους και εμπορικές συναλλαγές. 

Στη Σοβιετική Ένωση και σε άλλες ολοκληρωτικές χώρες, οι πολίτες καταγράφονταν με αριθμούς μητρώου, και η χρήση του αριθμού υπερίσχυε του ονόματος στις επαφές με τις αρχές..

Φυσικά και πάλι θα αναφέρουμε ότι ούτε ο προσωπικός αριθμός είναι το ''χάραγμα''. Δυστυχώς όμως, διαπιστώνουμε ότι με μεθοδικό τρόπο και σταδιακά, γίνονται πράξη τα όσα κάποτε  θεωρούσαμε φανταστικά και τα διαβάζαμε μόνο σε βιβλία όπως τα κάτωθι:  

Εμείς" (1924) – Γεβγκένι Ζαμιάτιν: Οι άνθρωποι ονομάζονται με αριθμούς (π.χ. D-503), και η κοινωνία είναι πλήρως αριθμοποιημένη.

"1984" (1949) – Τζορτζ Όργουελ: Αν και ονόματα υπάρχουν, η απόλυτη παρακολούθηση και ταυτοποίηση παραπέμπουν σε αριθμητική αντίληψη του ανθρώπου.

"Brave New World" – Άλντους Χάξλεϊ: Οι άνθρωποι αναπαράγονται εργαστηριακά και ανήκουν σε κατηγορίες – όπως τα προϊόντα. 

Ι.Ν. Παπαρρήγας