ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ! (3o MEΡΟΣ + pdf)

Συνεχίζουμε τὴν μελέτη μας μὲ τὰ διάφορα «ἐπιχειρήματα» τῶν Ματθαιϊκῶν.

Ἀναφέρουν:

«Η ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΣΥΓΚΛΗΣΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΗ.

''ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΕΠΙΣΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟΠΙΚΗΣ) ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΜΙΑΣ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΗΔΗ ΠΡΟΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ-ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ''».

Οἱ ἀγαπητοὶ λησμονοῦν τὰ ἱστορικὰ γεγονότα.

Εἶναι τοῖς πάσι γνωστὴ ἢ καταδίκη της ἡμερολογιακής καινοτομίας τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης ὑπὸ τῶν ὀρθοδόξων συνόδων 1583, 1587, καὶ 1593. Πῶς ἀγνοοῦν ἄραγε τὸ γεγονὸς ὅτι 3 φορὲς κατεδικάσθη ἡ ἐν λόγω καινοτομία ἒφ΄ ὅσον  ἤδη ἀπὸ τὸν Ζ' Ἀποστολικὸν Κανόνα εἶχε καταδικασθῆ ἢ καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς ἥτις θὰ προεκάλει ἀναγκαστικὸν ἑορτασμὸν τοῦ Πάσχα μετὰ 'Ἰουδαίων ἡ πρὸ τοῦ Πάσχα τούτων, ἀμφότερα  ἀπηγορευμένα; Ἡ μήπως, φρονοῦν, ὅτι οἳ Ἀποστολικοὶ κανόνες τυγχάνουν μικροτέρας ἰσχύος τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀνωτέρω ὀρθοδόξων συνόδων καὶ κατὰ συνέπειαν ἀπητεῖτο ἢ συγκρότησίς των;

Διατὶ νὰ συνέλθη ἢ τοῦ 1587, ἐφ' ὅσον εἶχεν προηγηθῆ ἢ τού 1583;! Διατὶ δὲ καὶ ἢ τοῦ 1593, ἐφ' ὄσον εἶχον προηγηθῆ αἳ ἐτεραι  δύο; ! !

Επίσης ὁ Παπισμὸς ἔχει καταδικαστεί ἀπὸ 17 Συνόδους ποὺ εἶναι ἡ του 867, του 879, του 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895! Μήπως ὴταν πρωτοεμφανιζομένη καὶ πρωτάκουστη αίρεση ο Παπισμὸς;

Δέον νὰ σημειωθῆ ὅτι ἢ συγκρότησις συνόδου πρὸς καταδίκην της α' ἡ β' κακοδοξίας -ἔστω καὶ ἂν αὕτη ἔχει ΠΡΟκαταδεδικασθὴ ὑπὸ ἑτέρας τοιαύτης, τυγχάνει ἀπολύτως ἐπιβεβλημένη, καθόσον ἐν αὕτη θὰ δικασθῆ διαφόρως ἕκαστος τῶν πρωτεργατῶν καὶ συνεργατῶν τῆς κακοδοξίας, βάσει πάντοτε ποικίλων κριτηρίων, ὡς βλέπομεν τοῦτο ἐναργέστατα εἰς τὰ πρακτικά των Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἰδιά της Ζ', καὶ συνεπῶς, τυγχάνει, τὸ ὀλιγώτερον, ἀφελές καὶ ἀντιπαραδοσιακόν το φερόμενον ὡς ἐπιχείρημα τῶν ἐνάντια φρονούντων!

Ἀναφέρει ὁ μακαριστὸς πρ. Φλωρίνης:

Ὁλόκληρη ἡ Ἐγκύκλιος ΕΔΩ

Μᾶς λέγουν:

«Εφ΄ όσον τα Μυστήρια των καινοτόμων είναι ισχυρά, τότε ας εμμένομεν και ας μην αποτειχιζόμεθα»

Τοῦτο ὅμως εἶναι ἀσεβές. Διότι δὲν σώζει τὸν Χριστιανὸν μόνον ἡ θεία Χάρις, ἀλλὰ «ἡ Χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια» (Ἰωάν. α΄ 17), κατὰ τὸ δόγμα τοῦ Κυρίου, «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ΄ 16). Κατακριθήσεται δέ, ὄχι μόνον ὁ κληθεῖς εἰς τὸ ἅγιον Βάπτισμα καὶ ἀρνηθεῖς τὴν σωτήριον κλῆσιν ὅλως, ἀλλὰ καὶ ὁ βαπτισθεῖς μέν, πεσῶν δὲ μετὰ τοῦτο εἰς ἀπιστίαν αἱρέσεως ἀμετανοήτως. Διότι, ἐνῶ τὸ Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος ἐστὶ φῶς, ἡ αἵρεσις εἴναι «σκότος ἐξώτερον» (Δαλματίου, Μ 4, 1257). Τὰ ἅγια Μυστήρια, λέγει ὁ ἱερὸς Κανών, «τοῖς ἐπιμένουσιν ἐν τῇ αἱρέσει μεγάλην της καταδίκης τὴν τιμωρίαν πορίζουσιν». Οὕτω γίνεται ἐν αὐτοῖς τὸ «ἐν τῇ ἀληθεία πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν» «φωτεινότερον» «ἐν τῇ πλάνη σκοτεινότερον καὶ πλέον καταδεδικασμένον» (ΝΖ΄ Κανόνος Συνόδου Καρθαγένης). Διὸ αἳ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ἀπαγγέλουσι τὸν φρικτὸν ἀναθεματισμόν «τοῖς κοινωνούσιν ἐν γνώσει» τοῖς καινοτόμοις «ἀνάθεμα» (Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Μ. 13, 128).

Ὑπὸ τὸ ἀνάθεμα, λοιπόν, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας κεῖνται οἲ «ἐν γνώσει» κοινωνοῦντες τῶν Μυστηρίων τῶν ὑπὸ κρίσιν καινοτόμων. Ὡς γάρ «πᾶν το ἐν ἀγνοία καθαρισθήσεται» (Θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1653), οὕτω τὸ «ἐν γνώσει» «κατακριθήσεται» (Θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1653).

Οἱ αἱρετίζοντες κεῖνται ὑπὸ κρίσιν ὡς ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοδιδάσκαλοι. Ψευδεπίσκοποι μέν, κὰθ΄ ὅτι, Ἐπισκόπου θέσιν ἔχοντες, δὲν ὀρθοτομούσι τὸν λόγο τῆς θείας ἀληθείας, ἀλλὰ καινοτομούσι τὸ ψεῦδος. Ψευδοδιδάσκαλοι δέ, ἐπειδή, ἐν θέσει ἐκκλησιαστικοῦ διδασκάλου ὄντες, δὲν διδάσκουσιν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ ψευδοδοξίαν. Διὸ καὶ ἐκβάλλονται ἀπὸ τὰς θέσεις τοῦ Ἐπισκόπου καὶ τοῦ διδασκάλου διὰ κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως, ἤτοι «συνοδικῆς διαγνώσεως», δηλαδὴ «ἐντελοῦς διαγνώσεως» (Βαλσάμωνος, Σ.Κ. 2, 695), ἤγουν τελεσιδίκου. Διὸ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας τὸν πεπτωκότα εἰς αἵρεσιν Νεστόριον Κωνσταντινουπόλεως ὀνομάζει πρὸ τελεσιδίκου αὐτοῦ κρίσεως «συλλειτουργὸν» (Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Μ. 4, 1068), ἐνῶ τὸν χαρακτηρίζει λύκον ἐν τῇ ποίμνη τοῦ Θεοὺ ( Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Μ. 4, 1096). Δηλαδή, διὰ μὲν τὸ αἱρετικὸν αὐτοῦ κήρυγμα τὸν λέγει λύκον, διὰ δὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ θέσιν, ἣν εἰσέτι κατέχει, τὸν ἀποκαλεῖ συλλειτουργόν, ἑπομένως καὶ λειτουργὸν Μυστηρίων. Διὸ καὶ Νεστόριος ἐχαρακτηρίσθη καὶ «κακὸν θηρίον» πρὸ τῆς ὓπ΄ αὐτοῦ κηρύξεως τῆς αἱρέσεως. Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ «ἐπιδημῆσαι» αὐτόν «ἐν Κωνσταντινουπόλει». Δηλαδή, ὁ Νεστόριος ὠνομάσθη πρὸ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν θρόνον Κωνσταντινουπόλεως, οὐχὶ ἁπλῶς ψευδεπίσκοπος καὶ ψευδοδιδάσκαλος, ἀλλὰ θηρίον κακόν. Καὶ τοῦτο κατόπιν θείας ἀποκαλύψεως, ὡς μαρτυρεῖ αὐτὴ αὕτη ἡ Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Διότι γράφει αὕτη πρὸς τὸν πρωτοστατήσαντα εἰς τὴν ὀρθόδοξον ἔνστασιν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἅγιον Δαλμάτιον λέγουσα, «ὅτι καὶ πρὸ τοῦ ἐπιδημῆσαι Νεστόριον ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἀπεκάλυψε σοῖ τὰ ἐν τῇ καρδία αὐτοῦ ὁ Θεός, καὶ ὅτι πάσι τοῖς ἐρχομένοις ἐν τῷ κελίω σου ἔλεγες· προσέχετε ἑαυτούς, ἀδελφοί, ὅτι κακὸν θηρίον ἐπεδήμησεν ἐν τῇ πόλει ταύτη καὶ πολλοὺς ἔχει βλάψαι τὴ διδασκαλία αὐτοῦ» (Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Μ. 4, 1260).

Ἀναφέρουν:

«ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΕΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ.

ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΠΕΡΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ Η ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΕΤΟΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΕΧΕΤΕ».

Τὸ "δυνάμει καὶ ἐνεργεία", μὲ τὴν ἔννοια ποὺ τὸ χρησιμοποίησε ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος (ὅρος ποὺ ἀναφέρεται στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες), πρωτοχρησιμοποιήθηκε στὰ τέλη τοῦ ΙΖ΄ αἰῶνος ἀπὸ τοὺς Κολλυβάδες Πατέρες Νεόφυτο τὸν Καυσοκαλυβίτη καὶ Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, ποὺ ἀσχολήθηκαν ἰδιαιτέρως μὲ τὸ Κανονικὸ Δίκαιο καὶ τὴν κωδικοποίηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων. 

Ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης με τὸ σπουδαῖο ἔργο τοῦ "Ἐπιτομὴ Ἱερῶν Κανόνων", ποὺ μέρος τοῦ ἐξέδωσε ὁ θεολόγος Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος Θεοδώρητος Μαῦρος, περιλαμβάνει ὁλόκληρο ἑρμηνευτικὸ κεφάλαιο ὑπὸ τὸν τίτλο "Περὶ τοῦ δυνάμει καὶ ἐνεργεία τῶν Ἱερῶν Κανόνων" (σέλ. 167 - 182 τῆς προαναφερθείσης ἐκδόσεως).

 Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στο κλασσικὸ ἔργο τοῦ "Πηδάλιον" ἀναφέρει τὸ "δυνάμει καὶ ἐνεργεία":

α. Στὴν ὑποσημείωση ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τὸν Γ΄ Ἀποστολικὸ (καὶ ὄχι ΣΤΟΝ Γ΄ Ἀποστολικό, ὅπως μπερδεύονται ὁρισμένοι Ματθαιϊκοὶ (Κ.Ε.Ο.,Σεπτέμβριος-Ὀκτώβριος 2008, τεῦχος 35, σέλ. 134. Καὶ λαμβάνει ἀφορμὴ ὁ Ἱερὸς Νικόδημος απο τὸν Κανόνα αὐτὸ διότι εἶναι ὁ πρῶτος στὴ σειρὰ τῶν Κανόνων ποὺ χρησιμοποιεῖ τὴν λέξη "καθαιρείσθω"). γράφει:

β. Ἐπίσης στὴν ὑποσημείωση στὴν Κανονικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου Γενναδίου Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τῆς Σιμωνίας, ποὺ ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ αἵρεση (Μερικοὶ ἰσχυρίζονται πὼς τὸ "δυνάμει καὶ ἐνεργεία" τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀφορᾶ τάχα προσωπικὰ μόνο παραπτώματα τῶν κληρικῶν καὶ ὄχι θέματα Πίστεως. Δεν ἀναφέρουν ὅμως ποὺ στηρίζονται):

Ἀλλὰ καὶ στὸ περισπούδαστο ἔργο τοῦ Ὁσίου Μελετίου τοῦ Ὁμολογητοῦ "Ἀλφαβηταλφάβητος", ποὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νικόδημο, γίνεται καὶ πάλι ἀναφορὰ σὲ ὑποσημείωση (Ἀλφαβηταλφάβητος, Ἁγίου Μελετίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἅγιον Ὅρος 1928, σέλ. 562, ὕπ. 1 ):

Εἶναι λοιπὸν πασιφανὲς ὅτι στὸ Πηδάλιον ἀναφέρεται ὁ συγκεκριμένος ὅρος. Τὸ πρόβλημα εἶναι ἑρμηνευτικὸ καὶ μόνο! Εἰς τὸ 1ο Μέρος τῆς μελέτης μᾶς εἴχαμε ἀναφέρει ὅτι καὶ οἱ ἴδιοι εἶχαν χρησιμοποιήσει τὸν ὄρο "δυνάμει καὶ ἐνεργεία". Πότε; ὅταν ἐπρόκειτο νὰ ὑπερασπισθοῦν καὶ νὰ δικαιολογήσουν τὶς χειροτονίες τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου! Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι εἶναι ζήτημα ἑρμηνείας καὶ μόνο!

Ὁρίστε ἡ ἀπόδειξις:

«ΚΑΛΩΣ ΟΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΜΑΣ ΕΔΩ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ''ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ'', ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΟΡΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΠΤΟΥΝ ΣΕ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΘΑΙΡΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΚΡΙΤΗ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΩΣ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ, ΔΙΑΘΕΣΗ ΧΡΟΝΟΥ Σ' ΑΥΤΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ, ΠΑΡΟΧΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΦΕΣΗΣ, Κ.Α.»

ΜΙΛΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΔΩ ΓΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΕΚΑΣΤΟΥ, ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΡΗΣΕΩΣ Η ΜΗ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΑΡΕΤΩΝ, ΠΤΩΣΕΙΣ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΗΘΙΚΟΥ ΒΙΟΥ, Κ.Α., ΟΠΩΣ ΨΕΥΔΟΡΚΙΑ, ΠΟΡΝΕΙΑ, ΜΟΙΧΕΙΑ, ΣΙΜΩΝΙΑ, ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΩΛΛΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ. ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΔΩ ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΩΝ (ΟΠΩΣ ΕΣΕΙΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΩΣ ΤΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΕ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ)»

Δὲν βλέπουν οἱ ἀγαπητοὶ Ματθαιϊκοὶ ὅτι γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στὴν ὑποσημείωση τοῦ Γ΄ Ἀποστολικοῦ, ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι "δὲν λέγουσι πῶς ἤδη εὐθὺς ἐνεργεία εὑρίσκεται καθηρημένος, ὅποιος Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος δεχθῆ τὸ τῶν αἱρετικῶν βάπτισμα"; Πῶς μᾶς λέγουν δὲν ὁμιλεῖ διὰ ζητήματα πίστεως ἢ καινοτομιῶν;

Νὰ ὅμως ποὺ σὲ ἄλλο ἄρθρο ἀναφέρουν:

«Αυτόματη απώλεια Χάριτος υπάρχει όταν υπάρχει προδεδικασμένο. Όταν δεν έχει αποφανθεί η Εκκλησία σαφώς και δεν υπάρχει.....»

Ἐδῶ δὲν ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι το ''δυνάμει καὶ ἐνεργεία'';

Συγκρίνατε τὰ λεγόμενα καὶ θὰ διαπιστώσετε τὸ πλῆθος ἀσυνεπειῶν! Σᾶς θυμίζουμε τὸ λεχθέν:

«ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΕΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ.

ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΠΕΡΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ Η ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΕΤΟΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΕΧΕΤΕ».

Καὶ τὸ πιὸ σημαντικό;

Ὁ Ὅρος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου γράφει τὰ ἑξῆς:

«Τοὺς οὖν τολμῶντας ἑτέρως φρονεῖν ἢ διδάσκειν ἢ κατὰ τοὺς ἐνάγεις αἱρετικοὺς τὰς ἐκκλησιαστικὰς παραδόσεις ἀθετεῖν καὶ καινοτο­μίαν τινὰ ἐπινοεῖν...ἢ κληρικοὺς καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, μονάζοντας δὲ ἢ λαϊκοὺς τῆς κοινωνίας ἀφορίζεσθαι».

Ὁ Ὅρος ὅπως εἶναι διατυπωμένος, εὔκολα μας κάνει νὰ ἐννοήσουμε ὅτι κάνει διαχωρισμὸ σὲ δυνάμει καὶ ἐνεργεία καὶ γιὰ τοὺς αἱρετικούς. Γὶ΄ αὐτὸ καὶ ὁ Στ΄ Κανόνας τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζει: «αἱρετικοὺς δὲ λέγομεν [ἀφ᾿ ἑνὸς] τούς τε πάλαι τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποκηρυχθέντας, [ἀφ᾿ ἑτέρου] καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα ὑφ᾿ ἡμῶν ἀναθεματισθέντας».
Ἀπὸ τὰ παραπάνω προκύπτει ὅτι τὸ δυνάμει καὶ ἐνεργεία ἰσχύει καὶ στὴν περίπτωση ποὺ κηρύσσεται αἵρεση!

Μᾶς λέγουν:

«Πολλοί δε ακολουθούν και τις παραδόσεις όπως το παλαιό ημερολόγιο αλλά αναγνωρίζουν δύο εκκλησίες, και όχι μία, όπως κάποιοι Οικουμενιστές ''ΓΟΧ'' Ελλάδος οι οποίοι θεωρούν εαυτούς Ορθοδόξους αλλά αναγνωρίζουν μυστήρια και στους υπό Ανάθεμα ευρισκομένους νεοημερολογίτες λειτουργούς. Ουδέποτε και πουθενά είπε ή έγραψε κάποια Σύνοδος, τοπική ή οικουμενική ότι οι υπό Ανάθεμα ευρισκόμενοι έχουν έγκυρα μυστήρια! Όμως δυστυχώς σήμερον υπάρχουν παλαιοημερολογίτες οι οποίοι θεωρούν και την νεοημερολογίτικη εκκλησία ως εκκλησία Του Χριστού, μέχρι δήθεν να καταδικαστεί από κάποια σύνοδο...»

Ἐδῶ οἱ ἀγαπητοὶ Ματθαιϊκοὶ παραπληροφοροῦν ἀκολουθώντας πιστὰ τὶς ἐσφαλμένες ἑρμηνεῖες τους. Μᾶς λέγουν ὅτι δῆθεν ὁμιλοῦμε περὶ 2 Ἐκκλησιῶν. Οἱ ἴδιοι ὅταν ὁμιλοῦν περὶ ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας ἐννοοῦν τὴν δική τους Σύνοδο, ἀνεξαρτήτως Ματθαιϊκὴς παρατάξεως. Ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς αὐτοαποκαλοῦνται ὡς ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία.

Ποιὰ εἶναι ὄντως ἡ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ποῦ ὁμολογοῦμε εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως;

«Καθολικήν Ἐκκλησίαν, τήν ὀρθήν καί σωτήριον τῆς εἰς αὐτόν πίστεως ὁμολογίαν, Πέτρον μακαρίσας ἐφ’ οἷς αὐτόν καλῶς ὡμολόγησεν, ὁ τῶν ὅλων εἶναι Θεός ἀπεφήνατο» (Φιλοκαλία, ΕΠΕ 15Β, 450)

 ἀναφέρει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής!  

Ἐδῶ ὁ ἅγιος ὀνομάζει «Καθολική Ἐκκλησία τήν ὀρθήν καί σωτήριον τῆς εἰς αὐτόν πίστεως ὁμολογίαν». Συνεπῶς ὅποιος δέν ἔχει αὐτήν τήν ὁμολογία δέν δύναται νά ἀνήκη εἰς τήν Καθολικήν Ἐκκλησίαν.

Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκ­κλησίας εἶναι ἐκεῖνο τό ὑπερφυές δῶρο, γιά τό ὁποῖο προσευχήθηκε ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα: «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν, καθώς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν σοί … ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν, ἥν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρό καταβολῆς κόσμου» (Ἰω. 17, 21-24). Λόγῳ αὐτῆς τῆς ὑπερ­φυοῦς ἑνότητος τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, σέ ὅποια τοπική Ὀρθόδοξο ἐκκλησία καί ἄν ἀνήκουν, συνδέονται μέ τήν ἴδια Ὀρθόδοξο Πίστι, τελοῦν τήν ἴδια Θεία Εὐχαριστία, ζοῦν τήν ἴδια ζωή τοῦ Πνεύματος. Κάθε τοπική ἐκκλησία ἐκ­φράζει καί ἀντανακλᾶ τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία (βλ. ἁγ. Εἰρηναίου Λουγδούνου, Ἔλεγχος καί ἀνατροπή τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, 1, 3). 

Εἷς τὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία ἀνήκουν ὅσοι ἔχουν ὀρθὴ ὁμολογία καὶ πίστη!

ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ, (πρβλ. Ἃ' Κορ. 8,16. 12, 5. Ἰουδ. 3) ἐκτός του ὁποίου δὲν ὑπάρχει ἄλλος (Ἔφ. 4, 5).

ΜΙΑ ΠΙΣΤΙΣ ἡ πίστις εἰς τὴν Παναγίαν Τριάδα (Ἔφ. 3, 6. 4, 13. 4, 5. Ἰουδ. 3).

ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ, τὸ βάπτισμα εἰς τὴν Παναγίαν Τριάδα (Ματθ. 28, 19).

Διὰ πάσαν ἐτεροδιδασκαλίαν, ΕΝ εἶναι καὶ τὸ ἀνάθεμα.

Διότι εἶπεν ὁ Ἀποστολος:  «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλατ. α΄ 8-9). Το ανάθεμα τοῦτο ἐλέχθη μὲν διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, εἶναι ὅμως τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὄταν  «Παῦλον εἴπω» λέγει Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «τὸν Χριστὸν πάλιν λέγω· αὐτὸς γὰρ ἣν ὁ κινῶν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν» (Χρυσοστόμου, PG. 50, 604).

Πᾶσαι αἳ Σύνοδοι καὶ πατριάρχαι καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι τοῦτο τὸ ἀνάθεμα ἐκφέρουσιν ἑκάστοτε ἐναντίον τῆς ἐτεροδιδασκαλίας. Διὸ οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ αἳ περὶ αὐτοὺς ἱεραὶ Σύνοδοι τοῦ ἔτους 1848, ἀναθεματίζοντες ἐκ νέου τὴν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ, γράφουσι: «Τὸ φρικτὸν τοῦτο ἀνάθεμα, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Χριστῷ ἀγαπητά, οὐκ ἐκφωνοῦμεν ἠμεῖς σήμερον, ἂλλ΄ ἐξεφώνησεν πρῶτος ὁ Σωτὴρ ἠμῶν», ἐξεφώνησεν ὁ θεῖος Παῦλος» (Ἐγκυκλίου Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν 1848, Μ. 40, 411).

Ὑπάρχοντος ὅμως τοῦ ἀναθέματος παρὰ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων αὐτοῦ, διατὶ ἐκφέρεται τοῦτο καὶ συνοδικῶς, ὅπως ἐπὶ παραδείγματι ἡ Σύνοδος ἐξεφώνησε τὸ 1848 καὶ πάλιν κατὰ τοῦ Παπισμοῦ; Διὰ τὴν παρὰ Κυρίου τάξιν τῆς Ἐκκλησίας. Λέγει ὁ Ἀπόστολος «ἀνάθεμα ἔστω», κὰθ΄ ὅτι ἴνα ἐνεργηθῆ τὸ ἀνάθεμα τοῦτο ἐν τῇ ἐπὶ γῆς Ἐκκλησία, ἀπαιτεῖται ἀπόφασις τοῦ ἁρμοδίου ἐκκλησιαστικοῦ ὀργάνου.

Εἰδάλλως:

 διὰ τοῦτο πολὺ ὀρθὰ καὶ ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τὴν ὁποία προεδρεύει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Καλλίνικος ἀνέφερε εἰς τὸ Ἐκκλησιολογικὸ κείμενο τῆς ἑνώσεως:

«Αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀναγκαῖο σήμερα εἶναι ἡ ἕνωση σὲ ἕνα κοινὸ Σῶμα ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Γνησίας Όρθοδοξίας, στὴν βάση τῆς κοινῆς καὶ Ὀρθῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως,προκειμένου νὰ δηµιουργηθοῦν οἱ προϋποθέσεις γιὰ συγκρότηση καὶ σύγκληση Μείζονος Γενικῆς Συνόδου Αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, μὲ πανορθόδοξη ἐμβέλεια καὶ κῦρος, γιὰ τὴν δραστικὴἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, καθὼς καὶ τοῦ ποικιλόμορφου Συγκρητισμοῦ,(ἀλλὰ) καὶ ἐπίσης γιὰ τὴν ἐπίλυση ποικίλων προβλημάτων καὶ ζητημάτων πρακτικῆς καὶ ποιμαντικῆς φύσεως, τὰ ὁποῖα ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὲς (τὶς αἱρέσεις) καὶ ἀπασχολοῦν τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας γενικά, ἀλλὰ καὶ τοὺς πιστοὺς εἰδικά, ὥστε νὰ διασφαλισθεῖ ὁ σύνδεσμος τῆς ἐν Χριστῷ Εἰρήνης καὶ Ἀγάπης.

                 5. Αὐτὴ ἡ ἀνάγκη γίνεται κατανοητὴ ἀπὸ τὸ ὅτι, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι τὸ πραγματικὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀπὸ τὴν φύση Της Καθολική, δηλαδὴ ἔχει τὴν πληρότητα τῆς Ἀληθείας, τῆς Χάριτος καὶ τῆς Σωτηρίας, καὶ ἀποφαίνεται Συνοδικῶς μέσῳ τῶν Ἐπισκόπων Τηςσχετικὰ μὲ τὶς ἐτεροδιδασκαλίες καὶ τὸ παγκόσμιο σκάνδαλο ἀπὸ αὐτές· γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὀφείλει νὰ ἐπιδιώκει ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν τὴν διατύπωση τῶν Ἀληθειῶν τῆς Πίστεως, γιὰ τὴν ὁριοθέτηση Ἀληθείας καὶ ψεύδους, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ τὴν στηλίτευση καὶ καταδίκη τῆς πλάνης καὶ τῆς φθορᾶς ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ τὴν προστασία τοῦ Ποιμνίου, διαπιστώνοντας (ἔτσι) καὶ διακηρύττοντας τὴν ἤδη ὑφισταμένη ἔκπτωση τῶν αἱρετικῶν[48].

              6. Ἔτσι, σὲ Σύνοδο Μεγάλη καὶ Γενικὴ τῆς Γνησίας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πρέπει νὰ διακηρυχθεῖ σὲ ὅλη τὴν κτίση (τὴν οἰκουμένη), ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν ἡ Μοναδικὴ Ἐλπίδα, ἡ Ὁποία ὑπάρχει μέσα στὴν Γνησία Ἐκκλησία, ὡς μόνη διέξοδος ἀπὸ ὅλα τὰ ἀδιέξοδα «διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ ἡ πλήρης καὶ ὁριστικὴ ἀντίθεση, ἐπειδὴ ἀλληλο-αποκλείονται, Ὀρθοδοξίας καὶ Συγκρη-τισμοῦ, οἰκουμενιστικῆς καὶ σεργιανιστικῆς κατευθύνσεως, πρὸς δόξαν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεομήτορος, τῶν Ἀποστόλων, καὶ τῶν Πατέρων.

    7. Εἴθε σύντομα νὰ ἀξιωθοῦμε, ἀκολουθώντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὶς Ἅγιες Συνόδους, καὶ διαφυλάσσοντας ἀκαινοτόμητη τὴν «ἅπαξ Παραδοθεῖσαν Πίστιν»[49] σὲ ἐμᾶς, νὰ διακηρύξουμε μαζὶ μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου τοῦ 1848:

«“Κρατῶμεν τῆς Ὁμολογίας”[50], τὴν ὁποία παραλάβαμε ἀνόθευτη[51]..., ἀπο-στρεφόμενοι κάθε νεωτερισμὸ ὡς συμβουλὴ (ὑπόδειξη)[52] τοῦ διαβόλου· ὅποιος δέχεται νεωτερισμό, διαψεύδει[53] τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ποὺ ἔχει κηρυχθεῖ, ὡς ἐλλιπῆ. Ὅμως, Αὐτὴ (ἡ Πίστη), ἐπειδὴ εἶναι πλήρης, ἔχει σφραγισθεῖ, καὶ δὲν ἐπιδέχεται οὔτε μείωση οὔτε αὔξηση οὔτε τὴν ὁποιαδήποτε ἀλλοίωση, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ τολμήσει νὰ πράξει ἤ νὰ συμβουλεύσει ἤ νὰ διανοηθεῖ κάτι τέτοιο, ἤδη ἀρνήθηκε τὴν Πίστη τοῦ Χριστοῦ».

[48]    Οἱ Συνοδικὲς καταδίκες δεν προκαλοῦν τὴν ἔκπτωση τοῦ αἱρετικοῦ, ἀλλὰ πρῶτον, στηλιτεύουν τὴν αἵρεση γιὰ τὴν προστασία τοῦ ποιμνίου, καὶ δεύτερον, διαπιστώνουν καὶ διακηρύττουν τὴν ἔκπτωση τοῦ αἱρετικοῦ ἡ ὁποία ἤδη ὑφίσταται.

[49]     Πρβλ. Ἰούδα 3.

[50]    «Κρατῶμεν τῆς Ὁμολογίας» (Ἑβρ. δ΄ 14)· ἂς κρατῶμεν καλὰ τὴν Ὀμολογίαν τῆς Πίστεως, ἂς «ἐπιδραττώμεθα, κατέχωμεν κραταιῶς» (Ζιγαβηνός). • Κρατέω-ῶ· βαστῶ, διατηρῶ, διαφυλάσσω.

[51]    Στὸ πρωτότυπο «ἄδολον»· ἀνόθευτον, ἁγνήν, τιμίαν.

[52]    Στὸ πρωτότυπο «ὑπαγόρευμα»· ὑπαγόρευση, παρακίνηση, ὑπόδειξη, πρόταση, συμβουλή, ἐπιταγή.

[53]    Στὸ πρωτότυπο «κατελέγχει»· διαψεύδει, καταισχύνει.

Μᾶς λέγουν:

«Ο νεοημερολογίτης Αρχιεπίσκοπος Γαλλίας Θεόφιλος Ιονέσκου αρνείτο μέχρι που απεδήμησε εκ του κόσμου τούτου, την συμμετοχή του στην, εις Επίσκοπον, χειροτονία του Αρχιμανδρίτη Ακακίου Παπά... Ο Αρχιεπίσκοπος Σικάγου Σεραφείμ Ιβάνωφ γράφει σε επιστολή του ο άνθρωπος πως, ''εφόσον ο Γαλλίας Θεόφιλος αρνείτο την συμμετοχή του στην χειροτονία που κάναμε μαζί στον π. Ακάκιο Παπά, εγείρεται ζήτημα κανονικότητος''»

Ἒφ΄ ὅσον ὁ Νεοημερολογίτης Θεόφιλος δὲν συμμετεῖχε εἰς τὴν χειροτονία τοῦ Ἀκακίου καὶ μάλιστα ἐγείρεται ζήτημα κανονικότητος, τότε διατί μᾶς ζαλίζουν λέγοντας ὅτι χειροτονήθηκε ἀπὸ ἕναν Νεοημερολογίτη καὶ ἕναν Παλαιοημερολογίτη; Μήπως πρέπει οἱ ἴδιοι ἐπιτέλους νὰ ἀποφασίσουν;

Ὁρίστε ἡ ἀπόδειξις καὶ ἡ ἀσυνέπειά τοὺς  ὅταν ἐπρόκειτο νὰ μᾶς κατηγορήσουν διὰ τὴ συμμετοχὴ εἰς τὴν χειροτονία ἑνὸς Νεοημερολογίτη:

«Σύμφωνα με την μαρτυρία του Σικάγου Σεραφείμ ο «Θεόφιλος ηκολούθει το νέον ημερολόγιον... Ο εν Ντητρόιτ Καθεδρικός ναός (στον οποίο έγινε η χειροτονία), ελειτούργει με το νέον ημερολόγιον. Δεν απέκρυψα το γεγονός τούτο από τον Επίσκοπον Ακάκιον» (Περιοδικό Ορθόδοξος Πνοή, τεύχος 130, σελ. 424).  Ο εν λόγω Επίσκοπος (θεοφιλος) Eμνημόνευε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και το 1960 συμμετείχε κρυφά από την Σύνοδό του, στην χειροτονία του Οικουμενιστή παλαιοημερολογίτη Αρχιμανδρίτη Ακακίου Παππά εις Επίσκοπον Ταλαντίου για την Ελλάδα. Η χειροτονία του έγινε στο νεοημερολογίτικο ναό του Επισκόπου Θεοφίλου, στο Μίτσιγκαν του Ντιτρόιτ».

Τὴν μιὰ μας κατηγοροῦν διὰ τὴν συμμετοχὴ ἑνὸς Νεοημερολογίτη εἰς τὴν χειροτονία, καὶ τὴν ἄλλη ὅτι δὲν συμμετεῖχε ἀλλὰ ἔγινε χειροτονία ὑπὸ ἑνὸς καὶ ἔτσι ἐγείρεται ζήτημα κανονικότητος!!!

Ἔτσι ἐρωτοῦν στὸ ἕνα ἄρθρο λέγοντας:

«Η χειροτονία του Ακακίου από ένα νεοημερολογίτη επίσκοπο και από ένα παλαιοημερολογίτη, ο οποίος όμως κοινωνούσε πλήρως με τους Νεοημερολογίτες, δεν πρέπει να θεωρηθεί άκυρη, καθώς κατά την εποχή εκείνη (1960) οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' και ιδίως ο Ταλαντίου Ακάκιος διεκήρυτταν, ότι τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών στερούνται της θείας Χάριτος;».

καὶ εἰς ἄλλο ἄρθρο:

«Αν όντως μπορούν να αποδείξουν ότι έγινε Επίσκοπος από δύο Επισκόπους ο Αρχ/της Ακάκιος, τότε μπορούν να μιλούν για Αποστολική διαδοχή και πάλι υπό προϋποθέσεις, αν όμως δεν μπορούν να αποδείξουν οι διάδοχοι Επίσκοποι του Ταλαντίου Ακακίου ότι όντως έγινε Επίσκοπος από δύο, τότε ο καθένας μπορεί να υποθέσει λογικώς ότι δεν έγινε Επίσκοπος κανονικώς και επαγωγικά οι χειροτονίες όλων των οικουμενιστών ''ΓΟΧ'' είναι αντικανονικές και άκυρες ως γενόμενες υφ' ενός Επισκόπου το 1962, του Αρχ/που Λεοντίου Χιλής και κρυφίως υπό της συνόδου στην οποίαν υπαγόταν ο Χιλής Λεόντιος.»

Πραγματικὰ ἀπίστευτο!!!

Ἀναφέρουν:

 «Πρεσβεύουμε την θέση πως με την συμμετοχή σε συμπροσευχή κάποιου δεν επέρχεται άμεσα η απώλεια της Θείας Χάριτος για ολόκληρη την Τοπική Εκκλησία, της οποίας είναι μέλος ο συμπροσευχόμενος με αιρετικούς. Τέτοια φαινόμενα υπήρχαν και πρό του 1924. Όμως στην περίπτωση των Διασποριτών δεν ομιλούμε για μία παρατυπία κάποιου Επισκόπου που είναι μέλος μίας Ορθοδοξοτάτης Συνόδου, αλλά για μία καθαρώς οικουμενιστική Σύνοδο, τουλάχιστον ως το 1965. Άλλη περίπτωση ένας Επίσκοπος να συμπροσευχηθεί με σχισματικούς εν αγνοία της Συνόδου στην οποία υπάγεται και άλλη περίπτωση μία διεθνής Εκκλησία, όπως ακριβώς ήταν η Εκκλησία των Ρώσσων της Διασποράς, με ενορίες σε όλο σχεδόν τον κόσμο να συμμετέχει στην αιρετική οικουμενική κίνηση».

Οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς κατὰ τοὺς ἰδίους ἦταν Οἰκουμενιστές! Νὰ ὅμως ποὺ σὲ ἄλλο ἄρθρο ἀναφέρουν ἀπολογούμενοι:

«Οι ίδιοι οι Διασπορίτες ομολογούν ότι δεν χειροτόνησαν, δεν χειροθέτησαν σχισματικούς, δεν αναχειροτόνησαν τους Επισκόπους μας. Το γράψαμε και ανωτέρω. Οπότε ας λέει ό,τι θέλει ο οποιοσδήποτε για το βούλευμα και την δίκη. Oι Διασπορίτες ομολογούν τί ευχή ανέγνωσαν, ευχή ευλογίας.

Δηλαδὴ κατὰ τοὺς λόγους τους, ἔλαβαν ''ΕΥΛΟΓΙΑ'' ἀπὸ Οἰκουμενιστὲς ποῦ εἶχαν ἐνορίες σὲ ὅλο τὸν κόσμο ποῦ συμμετεῖχαν εἰς τὴν αἱρετικὴ οἰκουμενικὴ κίνηση!!!! Εὐλογία εἶναι ἡ ἀλογία; Ὄχι λέγουν διότι:

«Οι επίσκοποι του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου όταν ενώθηκαν με την Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς το 1971, η εν λόγω Σύνοδος είχε διακόψει οποιαδήποτε εκκλησιαστική κοινωνία που είχε με τους νεοημερολογίτες και τα λοιπά Πατριαρχεία. Η διακοπή ξεκίνησε από το 1965 και μέχρι την κοίμηση του Μητροπολίτου Φιλαρέτου η απομόνωση της Συνόδου αυτής ήταν σχεδόν απόλυτη από όλα τα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες εκκλησίες. Άρα δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης μεταξύ της κοινωνίας που είχαν οι διάδοχοι του πρώην Φλωρίνης με την Σύνοδο των Ρώσσων της  Διασποράς το 1960, περίοδο κατά την οποία η εν λόγω Σύνοδος είχε εκκλησιαστική κοινωνία με τα Πατριαρχεία Σερβίας, Κωνσταντινουπόλεως, και με την Αρχιεπισκοπή Αμερικής του νέου ημερολογίου, και της κοινωνίας που είχαν οι διάδοχοι επίσκοποι του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου το 1971, αφού η εν λόγω Σύνοδος δεν είχε ουδεμία συμπροσευχή, δηλαδή εκκλησιαστική κοινωνία με καμία σχισματική ή αιρετική εκκλησία ήδη από το 1965». 

Ἰσχύει τὸ ἄνωθεν λεχθέν; Φυσικὰ καὶ ὄχι!  Ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος εἶχε συλλειτουργήσει μετὰ τοῦ Σέρβου ἱερομονάχου Ἀθανασίου Γιέβτιτς μόλις πρὸ δυὸ μηνῶν τῆς χειροθεσίας τῶν Ματθαϊκῶν! (βλ. 1ο ΜΕΡΟΣ δια τα σχετικά). Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι οὐδέποτε οἱ Ρῶσοι διέκοψαν τὴν ἐπικοινωνία τους μὲ τὶς ὑπόλοιπες Ἐκκλησίες. (βλ. ἐπίσης 1ο μέρος).

Διαβάζουμε ἐπίσης τὸ ἑξῆς σημαντικό:

«Αναφέρεται υπό τινών πάλι πως καθαιρέθηκε ο Γαλλίας Θεόφιλος και πως αυτό δήθεν δείχνει και την αντιοικουμενιστική στάση της Συνόδου των Διασποριτών. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι ο Αρχ/πος Γαλλίας Θεόφιλος καθηρέθη μόνο όταν προσχώρησε στο νεοημερολογίτικο Πατριαρχείο Ρουμανίας το 1972 και αποκήρυξε την Σύνοδο των Διασποριτών στην οποία μέχρι προ ολίγου ήτο μέλος.»

Ἒφ΄ ὅσον ὁ Θεόφιλος καθηρέθη τὸ 1972 κατὰ τοὺς λόγους τους, τότε πὼς ἔλαβαν οἱ ἴδιοι χειροθεσία τὸ 71΄ (εὐλογία κατὰ τοὺς ἄνωθεν δικούς τους λόγους), ὅταν ἐντός της οἰκουμενιστικῆς Συνόδου τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς μέλος ἦτο καὶ ὁ Θεόφιλος;

Καὶ ἐπαναλαμβάνονται οἱ ἀσυνέπειές τους γράφοντας:

«Δεν καθηρέθη όταν έγινε γνωστό ότι εμνημόνευσε εν τη Θεία Λειτουργία τα ονόματα των αιρετικών Πατριάρχου Κων/λεως Αθηναγόρα και Πάπα Ρώμης! Έχουμε σε φωτογραφία την επιστολή στην οποία ομολογεί ότι όντως το έπραξε αυτό!!! Επίσης ομολογεί στην ίδια επιστολή ότι δεν γνωρίζει τον Αρχ/τη Ακάκιο Παππά και ουδέποτε συμμετείχε σε χειροτονία παλαιοημερολογίτου Επισκόπου ονόματι Ακακίου Παππά. Αυτή η επιστολή είναι του 1971 γραμμένη στην Γαλλική γλώσσα και εστάλη στον Μητροπολίτη Φιλάρετο της Συνόδου των Ρώσσων εξηγώντας πως είναι ψευδέστατον το ότι συμμετείχε ομού με τον Σικάγου Σεραφείμ στην χειροτονία του Αρχ/του Ακακίου. Μάλιστα τονίζει ότι είναι σαφής, ρητός και κατηγορηματικός πάνω σ' αυτό.»

Δὲν συμμετεῖχε ὁ Θεόφιλος λοιπὸν κατὰ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ ἰδίου, ἀλλὰ καὶ πάλι σὲ ἄλλο ἄρθρο ἀναφέρουν παραθέτοντας καὶ φωτογραφία:

«Όσα γράφουμε και λέμε εμείς στηρίζονται σε φωτογραφίες και επιστολές όσων ενεπλάκησαν στις άκυρες αυτές χειροτονίες. Δεν ερμηνεύουμε καμία φωτογραφία. Είναι ο νεοημερολογίτης Θεόφιλος στη φωτογραφία; Ναι. Αυτός συμμετείχε ομού με τον Σικάγου Σεραφείμ στη χειροτονία του Αρχ/του Ακακίου; Ναί. Άρα ψυχρά και λογικά ο Ταλαντίου Ακάκιος ήταν ένας Επίσκοπος παλαιοημερολογίτης ο οποίος είχε χειροτονηθεί και από Επίσκοπο νεοημερολογίτη, υπό το Ανάθεμα Της Εκκλησίας ευρισκόμενο. Δηλαδή άνευ εγκύρων μυστηρίων Επίσκοπο. Εκτός Εκκλησίας Επίσκοπο. Αν όμως ισχύει η έγγραφη άρνηση του Γαλλίας Θεοφίλου ότι συμμετείχε στην χειροτονία του Ταλαντίου Ακακίου, τότε ο Επίσκοπος Ακάκιος χειροτονήθηκε από έναν μόνο Επίσκοπο τον Σικάγου Σεραφείμ. 

Δηλαδὴ μὲ ἁπλὰ λόγια εἶναι σὰν μᾶς λέγουν: ''εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς γιὰ ἐμᾶς εἶστε ἐκτός''!!! Ἄσχέτως  ἐὰν οἱ ἴδιοι ἔλαβαν χειροθεσία (εὐλογία εἴπαμε διὰ μερικοὺς, διότι ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ ὁμιλοῦν περὶ χειροθεσίας), ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Νεοημερολογίτες Οἰκουμενιστὲς αἱρετικοὺς Ρώσους ποὺ μάλιστα μέλος ἦτο καὶ αὐτὸς ὁ Θεόφιλος, ὁ ἄνευ ἐγκύρων Μυστηρίων Ἐπίσκοπος! Μάλιστα ὁμολογοῦν τούτην τὴν πράξη τοὺς ἀπολογούμενοι:

«Δημοσιεύσαμε την Συνοδική Επιστολή που απέστειλαν οι Ρώσσοι στους εν Ελλάδι ''ματθαιϊκούς'', στην οποία αναφέρει ό Πρόεδρος της Συνόδου και Μητροπολίτης Φιλάρετος την έκφραση: ''μετά την επίθεσην των χειρών γενομένην ως ευλογίαν δια την Ιεράν Ιεραρχίαν της Μακαριότητος Υμών....'', δεν αναφέρει ότι έδωσε εντολή να γίνει καμία αναχειροτονία στην Ελλάδα, όπως αβασίμως και αυθαιρέτως κάποιοι λέγουν, ούτε ότι αναχειροτόνησε η Σύνοδός του τους Επισκόπους μας. Θα έλεγε την λέξη χειροτονία αν είχε γίνει, θα έλεγε την λέξη χειροθεσία αν είχε γίνει ως επί σχισματικών, αλλά λέει απλώς ''ως ευλογίαν''.»

 Ἀπὸ τὸν «Κήρυκα Ἐκκλησίας Ὀρθοδόξων» Νοεμβρίου 1971 ὅπου καὶ πανηγύριζαν τὴν πράξιν χειροθεσίας τους. Εἶχαν ἄραγε πρόβλημα κανονικότητος καὶ ἀναφέρουν ὅτι ἀνεγνωρίσθη ἡ κανονικότης τῶν χειροτονιῶν τους;

 Ἃς χαίρονται τὴν «εὐλογία» ποὺ ἔλαβαν!!! Ὁρίστε καὶ ἕνα ἔγγραφο σχετικὸ ποὺ παρουσιάζει ὁ θεολόγος κ. Γκουτζίδης τὸ 2007:

«Πρόεδρος καί Ἀρχιεπίσκοπος Συνόδου
Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἐξωτερικοῦ
Νο 3/50/759
75 East 93 St. New York 28 N.Y. Phone Lenigh 4-1601

Μακαριώτατον κ. Ἀνδρέαν

Ἀρχ/πον Γνησίων Ὀρθοδόξων

Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος

30 Νοεμβρίου 13 Δεκεμβρίου 1973

Μακαριώτατε
Πρίν λίγο καιρό ἡμεῖς πήραμε γράμμα ἀπό τόν Μακαριώτατον Ἀρχ/πον Αὐξέντιον καί τή Σύνοδό του. Εἰς τό ὁποῖον αὐτοί εἰδοποιοῦν ὅτι τά λαβόντα μέτρα διά τήν ἕνωσιν, τῶν δύο Ἱεραρχιῶν δέν εἶχον ἀποτέλεσμα.

Αὐτή ἡ εἴδησις πολύ ἡμᾶς ἐστενοχώρησε δεδομένου ὅτι ἡ ἰδική μας ἐνέργεια στήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας εἶχε σκοπό τήν ἕνωσιν τῶν δύο Ἱεραρχιῶν. Ταυτοχρόνως μᾶς ὑποδεικνύουν (μᾶς καταγγέλουν) ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κάλλιστος καί Ἐπιφάνιος εἰς τούς ὁποίους ἔχει γίνει ἡ χειροθεσία, δέν κάνανε τό ἴδιο εἰς τούς συναδέλφους τους Ἐπισκόπους καί Ἱερεῖς.

Παραλλήλως ἡ ἀπόφασίς… μας ἀπό 15/28 Σεπτεμβρίου 1971 λέει… Τό ἴδιο ἀκριβῶς πρέπει νά κάνουν αὐτοί στούς ἰδικούς τους συναδέλφους καί κατόπιν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι στούς Ἱερεῖς τους. Μετ' ἀγάπης παρακαλοῦμεν ἐσᾶς νά μᾶς εἰδοποιήσετε (= ἐνημερώσετε) διά τά ἀνωτέρω.

Ὑμετέρος Μακαριώτατος πιστός ἐν Χριστῶ ἀδελφός
Μητροπολίτης Φιλάρετος»

Συνεχίζουν καὶ γράφουν:

«είναι τελείως διαφορετικό να πηγαίνει κάποιος, όπως ο Αρχ/της Ακάκιος Παππάς να χειροτονηθει Επίσκοπος από οικουμενιστές που έχουν πλήρη κοινωνία με την οικουμενική κίνηση, και τελείως διαφορετικό να πηγαίνουν δύο Επίσκοποι να ερευνήσουν σε ποιά κατάσταση βρίσκονται οι μέχρι πρότινος κοινωνούντες με την αίρεση.... Από την άλλη οι ''ματθαιϊκοί'' δεν γνώριζαν τί ακριβώς σχέσεις είχαν και με ποιούς και τί είδους οι Διασπορίτες. Βιάστηκαν, δεν ενημέρωσαν την Σύνοδο τους και όλα συνέβησαν μέσω μεταφραστού που οι δύο Επίσκοποι δεν είχαν επιλέξει.... δεν δύναται να βαρύνεται εν συνόλω η Ιεραρχία για πρωτοβουλία που δύο Επίσκοποί της πήραν χωρίς να την ενημερώσουν». 

Ἐδῶ ἐπαναλαμβάνουν τὰ γνωστὰ ἐπιχειρήματα, πὼς δὲν γνώριζαν κ.λπ. Δεῖτε τὸ 1ο Μέρος.

«Οι Επίσκοποι δε, να σημειώσουμε πως δεν γνώριζαν όχι μόνο Ρωσσικά, αλλά ούτε καν Αγγλικά και όλη η επικοινωνία εγένετο μέσω διερμηνέως που τους δώθηκε εν Αμερική... Δεν επέλεξαν οι ''ματθαιϊκοί'' Επίσκοποι τον μεταφραστή αλλά τους έδωσαν κάποιον π. Παντελεήμων.»

Μὲ λίγα καὶ κατανοητὰ λόγια οἱ συνεπεῖς καὶ καλοὶ Ματθαιϊκοὶ ἐνῶ μετέβησαν εἰς τὸ ἐξωτερικὸ διὰ νὰ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ σὲ ποιὰ κατάσταση βρίσκονται οἱ Ρῶσοι, ἐν τέλει δὲν ἐγνώριζαν τίποτα!!! Τώρα τί ἔρευνα ἦτο αὐτή..... ὅπως ἀναφέραμε καὶ στὰ προηγούμενα μέρη, μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει! Αὐτοὶ ποὺ ἠθέλησαν νὰ ἐρευνήσουν τὴν κατάσταση τῶν Ρώσων δὲν ἐγνώριζον τίποτα ἀλλά:

«οι χειροτονίες που έλαβαν οι σχισματοαιρετικοί ''Φλωριναίοι'' ''ΓΟΧ'' είναι υποστατές μεν, αλλά άκυρες και αντικανονικές. Διότι εγνώριζαν επ' ακριβώς ότι λαμβάνουν χειροτονίες από οικουμενιστές και μάλιστα νεοημερολογίτες, όπως ο Γαλλίας Θεόφιλος Ιονέσκου. Ο οποίος συμμετείχε στη χειροτονία του Αρχ/του Ακακίου Παππά εις Επίσκοπον Ταλαντίου.»

Μάλιστα!

Μᾶς λέγουν:

«Παρατηρούμε πως κάποιοι προσπαθούν να δικαιώσουν την αιρετική άποψή τους περί εγκυρότητος των μυστηρίων των νεοημερολογιτικών σχισματικών εκκλησιών κάνοντας ανασκόπηση ακροθιγώς της συμμετοχής στο νεοημερολογίτικο σχίσμα των τριών Μητροπολιτών που το 1935 ηγήθηκαν των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Αλλά η μεταστροφή Επισκόπων από την Ορθοδοξία στην αίρεση ή το σχίσμα και πάλι πίσω στην Ορθοδοξία, συνέβη πολλάκις στην εκκλησιαστική ιστορία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η απώλεια της Θείας Χάριτος ακολουθεί τον κάποτε εκπεσόντα ακόμα κι όταν επανέρχεται Στην Εκκλησία...»

Ἐδῶ παρατηροῦμε ἄλλη μιὰ παραπληρόφορηση!

Βάσει τῶν δικῶν τοὺς πεπλανημένων ἐπιχειρημάτων καὶ θεωριῶν περὶ ἀπωλείας τῆς Χάριτος, οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ ἡγήθηκαν τῶν παλ/τῶν ἤσαν ἐκτὸς ἐκκλησίας! Διότι ὅταν ἀναφέρουν:

«Αυτόματη απώλεια Χάριτος υπάρχει όταν υπάρχει προδεδικασμένο».

δὲν εἶχε καταδικασθεῖ ἡ ἡμερολογιακὴ Καινοτομία ἀπὸ τὶς 3 Συνόδους τοῦ 16ου αἰῶνος; Δὲν εἶχαν ἀπωλέσει τὴν Χάριν ἒφ΄ ὅσον ὑπῆρχε τὸ προδεδικασμένο; Ποιὸς τοὺς ἀπεκατέστησε;

Ἀπαντοῦν:

«ουδεμία Σύνοδος υπήρχε προκειμένου να αποκαταστήσει τους εκ του νεοημερολογίτικου σχίσματος Επισκόπους προσερχομένους και πάλι στην Ορθόδοξον Εκκλησία της Ελλάδος, αν υπήρχε εννοείται ότι οι τρείς Επίσκοποι θα απευθύνοντο προς εκείνην, αφόσον δεν υπήρχε οι Ιεροί Κανόνες προβλέπουν τον Λίβελλο για αυτές τις περιπτώσεις, και επανέρχονται στο αξίωμά τους κανονικώς.»

Πῶς δὲν ὑπῆρχε ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Δημητριάδος Γερμανὸς ὁμολογοῦσε τὸ 1935 τὴν συνεργασία τοῦ μετὰ τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Ρωσσίας, Σερβίας, Σινᾶ κ.λπ.; (βλ. 2ο Μέρος)

«Δια τους Επισκόπους που επιστρέφουν από το σχίσμα και την αίρεση, συμφώνως με τους Ιερούς Κανόνες προβλέπεται ο Λίβελλος ως πλήρης αποκατάστασις στην Αρχιερατική διακονία. Οι Ιεροί Κανόνες, 8ος της πρώτης Οικουμενικής, 7ος της δευτέρας Οικουμενικής και 95ος της έκτης Οικουμενικής προβλέπουν για τους Επισκόπους οι οποίοι έχουν λάβει Ορθοδόξως το Βάπτισμα και την Ιερωσύνην να αποκαθίστανται στο αξίωμά τους δια Λιβέλλου.»

Λίβελλος ὀνομάζεται ἡ ἔγγραφος ἔκδοσις μετανοίας καὶ ἀναθεματισμοῦ τῆς αἱρέσεως. Ποιὰ εἶναι ὅμως ἡ διαφορὰ ποῦ δὲν βλέπουν οἱ λάτρεις τῆς ἀκρίβειας Ματθαιϊκοὶ;

1) Οἱ 3 Ἐπίσκοποι ποὺ ἡγήθηκαν τῶν παλ/τῶν δὲν ἀναθεμάτισαν κανένα σχίσμα καὶ καμία αἵρεση! Εἰς τὸ Διάγγελμα τοῦ 1935 ἀπεκήρυξαν μιὰ ''Καινοτομία'', ὅπως οἱ ἴδιοι ἀναφέρουν, καὶ  ἀπεκήρυξαν ὡς σχισματικὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδόπουλο! (βλ. ΕΔΩ)

Ἐπίσης εἰς τὴν ἀποκήρυξίν τοὺς, ἀναφέρουν ὡς σχισματικὴ τὴν Διοικοῦσα Ἱεραρχία καὶ ὄχι καὶ τὶς ὑπόλοιπες Ἐκκλησίες οἱ ὁποῖες εἶχαν κανονικὴ κοινωνία μετὰ τῆς Διοικοῦσας Ἱεραρχίας.

Ἐπίσης κάτι πολὺ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ἀναφέρουν ὅτι ἀναλαμβάνουν τὴν Ποιμαντορία ὅσων ἀποκήρυξαν τὴν ἡμερολογιακὴ καινοτομία, καὶ ὄχι ὅτι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἀποτελοῦν τὴν Ἐκκλησία! Τὸ ἀντίθετο δηλαδὴ ἂπ΄ ὅτι ἔπραξε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος μετὰ ἀπὸ τὴν χειροτονία του. Πῶς ἀνέχθηκε νὰ χειροτονηθεῖ ἄραγε; Πῶς μετὰ τὴν χειροτονία τοῦ ἀντελήφθη ὅσα δὲν εἶχε ἀντιληφθεῖ πρίν;

 2) Ὁ Λίβελλος παραδίδεται σὲ Ὀρθόδοξους Ἐπισκόπους ἢ Σύνοδο, οἱ ὁποῖοι τοὺς σφραγίζουν μὲ τὸ ἅγιο Μύρο εἰς τὸ μέτωπο, τοὺς ὀφθαλμούς, ὦτα, ρίνας κ.λπ. καὶ ἐν ἑκάστη σφραγίδι λέγουν: «σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος ἁγίου». Τοῦτο τὸ βλέπουμε εἰς τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ ὅπου ἐδέχθη τοὺς Ναυατιανούς, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Ζ΄ εἰς τὴν περίπτωση τῶν μετανοούντων εἰκονομάχων.

Καμία αἵρεση δὲν ἀναθεμάτισαν οἱ ἀποτειχισθέντες Ἐπίσκοποι, οὔτε ὁμίλησαν περὶ ἀπώλειας Μυστηρίων καὶ ἃς ὑπῆρχε προδεδικασμένο, καὶ λίβελλο δὲν παρέδωσαν σὲ κανέναν! Πόσο μᾶλλον ὅπως προαναφέραμε δεχόντουσαν καὶ τὴν συνεργασία μετὰ τῶν ἄλλων Πατριαρχείων! Ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὰ ἐπιχειρήματα ποὺ μᾶς ἀναφέρουν λέγονται διότι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Ἐπισκόπους ἐντὸς 10 ἡμερῶν ἔλαβε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος τὴν χειροτονία του ὡς Ἐπίσκοπος. Ὁπότε καταλαβαίνετε... Ὁμιλοῦμε βεβαίως διὰ τὴν περίοδο πρὸ τῶν χειροτονιῶν ποὺ ἐτέλεσαν οἱ 3 Ἀρχιερεῖς.

Eπίσης ο ὁ 8ος κανών τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου προβλέπει ὅτι οἱ ἐξ αἱρετικῶν προερχόμενοι θά πρέπει, γιά νά γίνουν δεκτοί, νά χειροτονοῦνται  ἤ τοὔλάχιστον νά χειροθετοῦνται, ὅπως ἑρμήνευσεν οἰκονομικά ὁ ἅγιος Ταράσιος τήν χειροτονίαν, γιά νά εἰρηνεύσει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν λυσσώδη Εἰκονομαχίαν!

Διαβάζουμε:

«Εμείς αναγκαστικώς θα ασχοληθούμε με την σχισματοαίρεση των ''Φλωριναίων'', η οποία ενεφανίσθη στην εκκλησιαστικη ιστορία το 1934 από ένα φυλλάδιο των Αγιορειτών Μοναχών που διατηρούσαν το μνημόσυνο του νεοημερολογίτου Πατριάρχου, το οποίο πρώτο υποστήριξε τελείως αντιπαραδοσιακώς ότι οι σχισματικοί έχουν έγκυρα μυστήρια μέχρι της Συνοδικής καταδίκης τους. Την αιρετική αυτή άποψη την υιοθέτησε ο Μητροπολίτης π. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης....»

Ἒφ΄ ὅσον ἡ «σχισματοαίρεση» τῶν ''Φλωριναίων'' ἐνεφανίσθη τὸ 1934 καὶ μάλιστα τὴν υἱοθέτησε καὶ ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, τότε πῶς δὲν ἔγινε ἀντιληπτὴ ἀπὸ τὸν λάτρη τῆς ἀκρίβειας Ματθαῖο πρὸ τῆς χειροτονίας του ἀπὸ τοὺς σχισματοαιρετικούς;  Ἡ ἀπάντηση εὐθὺς ἀμέσως:

«Το ζήτημα της εγκυρότητος ή μή των μυστηρίων της Νεοημερολογίτικης εκκλησίας ανάγκασε τον Άγιο Ματθαίο τον Ομολογητή μετά από υπομονή δύο ετών, να διακόψει εκκλησιαστική κοινωνία με τους Επισκόπους Δημητριάδος Γερμανό και π. Φλωρίνης Χρυσόστομο, το 1937».

Ἡ ''φώτισις'' ἦλθε μετὰ τὴν χειροτονία του! Ἔκανε ὑπομονὴ δύο ὁλόκληρα ἔτη! Ὑπομονὴ ἔκαναν ἄραγε καὶ ὅσοι μετὰ ἀπὸ τὴν χειροθεσία (εὐλογία γιὰ μερικοὺς ἐξ αὐτῶν),  ἀπεκήρυξαν καὶ τοὺς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς; Ὄχι βεβαίως! Εἰς τὴν περίπτωση αὐτὴ ''ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ''!!!

Ἃς δοῦμε ὅμως καὶ μερικὰ ἔγγραφα διὰ τὴν περιβόητη «εὐλογία» ποὺ ἔλαβαν οἱ Ματθαιϊκοί, ὅπως τὴν ὀνομάζουν μερικοὶ ἐξ΄ αὐτῶν!

Τόσο καύχημα διὰ μιὰ ἁπλὴ «εὐλογία» ποῦ ἔλαβαν; (βλ. καὶ 1ο μέρος).

Ἐδῶ τί βλέπουμε; Τί ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν οἱ ὑπέρμαχοι τῆς «εὐλογίας»;

Διὰ ἄλλη μία φορὰ ἀπώλεσαν τὴν χάριν οἱ ταλαίπωροι Φλωριναῖοι, Ἀκακιακοί, Αὐξεντιακοί! Διατί; Διότι δὲν ἐδέχθησαν τὴν ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ τῶν Ματθαιϊκῶν! Ἀπέρριψαν τὴν ἀπόφαση τῶν Ρώσων! Μάλιστα! Ὅταν ὅμως καὶ οἱ ἴδιοι ποῦ τὴν ἔλαβαν τὴν ἀπέρριψαν; Τότε ἐμεῖς τί θὰ πρέπει νὰ ποῦμε; Νὰ σᾶς θυμίσουμε;

 Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ Π. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Μετὰ ἂπ΄ ὅλα αὐτὰ μας λέγουν ὅτι οἱ ἴδιοι εἶναι:

«Η Κανονική Σύνοδος Της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδος. Προερχόμενοι από Ορθόδοξο Επίσκοπο, τον Άγιο Ομολογητή Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο Καρπαθάκη. (1861-1950)»

Καλῶς λοιπὸν ἀφοῦ αὐτὸ οἱ ἴδιοι πιστεύουν. Νομίζετε ὅτι τελειώσαμε; Ὄχι! Δὲν εἶναι ὅλοι οἱ Ματθαιϊκοὶ ἀλλά:

«Η Εκκλησία της Ελλάδος των Γ.Ο.Χ. δηλαδή, με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Θηβών κ. Χρυσόστομο Τζάνη είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος».

Μάλιστα! Οἱ ὑπόλοιποι Ματθαιϊκοὶ ποὺ δὲν ἀνήκουν εἰς τὸν κ. Χρυσόστομο τί εἶναι; Τί πιστεύουν οἱ ἴδιοι ὅτι εἶναι; Ἡ ἀπάντηση καὶ πάλι εὐθὺς ἀμέσως:

«῾Η Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία οὔτε ἐπεδίωξεν, οὔτε θά ἐπιδιώξῃ, οἱανδήποτε καί καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον ἀναγνώρισιν ὡς καί οἱανδήποτε ἐξάρτησιν, εἴτε παρά τοῦ Κράτους, εἴτε παρ᾿ οἱασδήποτε Νεοημερολογιτικῆς "᾿Εκκλησίας" ἤ Παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης , ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἐν τῷ Νεοημερολογιτισμῷ - Οἱκουμενισμῷ, ἀλλά ζητεῖ μόνον τήν Συνταγματικήν της ἐλευθερίαν, οὖσα τῷ ὄντι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος».

ἡ ὁποία προίστατο ὑπὸ τὸν κ. Κήρυκο Κοντογιάννη!!! Νὰ καὶ ἄλλη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Τί ἀπαντοῦν;

«ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΙ». 

Μάλιστα!!!

Ὁμιλοῦν διὰ de facto αἱρετικοὺς Νεοημερολογίτες, νὰ ὅμως ποὺ δημοσιεύουν ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ἄρθρα περὶ Ἅγίας Τριάδος!!!! Ἀπαριθμοῦμε τὰ ὀνόματα ποῦ ἀναφέρουν:

1) O δογματολόγος Πανεπιστημιακός διδάσκαλος ᾿Ιωάννης Καρμίρης, εἰς τό βιβλίον του: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ......

2) ῾Ο ἐπίσης Πανεπιστημιακός κ. Νικόλαος Μητσόπουλος, εἰς τό ἐγχειρίδιόν του: "ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ...

3) ῾Ο Ρῶσος Θεολόγος Βλαντιμίρ Λόσσκι, εἰς τό βιβλίον του: "Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ....

4) ῾Ο ᾿Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, εἰς τό βιβλίον του "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ".....

5) ῾Ο πρωτοπρεσβύτερος Καθηγητής Γεώργιος Μεταλληνός, είς τό βιβλίον του: "Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ......

6) ῾Ο Πρωτοπρ. Νικόλαος Χ.᾿Ιωαννίδη, ἀν. Καθηγητοῦ Πανεπ. ᾿Αθηνῶν, ὁ ὁποῖος γράφει εἰς ἄρθρον του εἰς τό περιοδικό "ΤΟΛΜΗ.....

Καὶ τὰ χειρότερα;

7) ῾Ο θεολόγος - συγγραφεύς ᾿Αρχ/της Τιμόθεος Κιλίφης, εἰς τό βιβλίον του: "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ''

ὁ γνωστὸς Τιμόθεος Κιλίφης ποὺ μετέβαινε εἰς τὰ γήπεδα, καὶ τὸ ἀκόμα χειρότερο;;;;

8) Ο Σέρβος θεολόγος Καθηγητής τῆς Δογματικῆς ᾿Αθανάσιος Γιέβτιτς γράφει...

Μᾶς παρουσιάζουν ἄρθρα ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ μάλιστα Οἰκουμενιστές ὅπως ὁ τελευταῖος!!

Ἄραγε θὰ δημοσίευαν κείμενα ἑνὸς Προτεστάντη, ἡ Παπικοῦ ἡ ὁποιουδήποτε ἄλλου, ἐπειδὴ ἴσως νὰ τὰ γράφει ὀρθά;

Μᾶς λέγουν ὅτι δῆθεν τοὺς ζητᾶμε τὸν λόγο! Δὲν ζητᾶμε κανένα λόγο διὰ τὸ παρελθόν, ἁπλῶς ἀναλύουμε τὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς ποῦ παρουσιάζουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ.  Ὅταν ὁμιλοῦν διὰ τὸ παρελθὸν  καὶ τοὺς παρουσιάζουμε τὶς ἀσυνέπειές τους ἐκείνη τὴν ἐποχή, εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς λέγουν ὅτι τοὺς ζητᾶμε καὶ τὸν λόγο; Μὲ λίγα λόγια, παρουσιάζουμε αὐτὰ ποῦ δὲν τήρησαν, ὅταν ἤδη ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ τηρήσουν!

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': EIΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ  ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ Κ.Ε.Ο. τ. 35 2008.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ!

ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ! (2o MEΡΟΣ)

Ἡ ἐκκλησία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας

Ἡ ἐκκλησία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας (2o ΜΕΡΟΣ)

AΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ 3ο ΜΕΡΟΣ