ΥΠΗΡΧΕ Η ΥΠΑΡΧΕΙ ''ΔΙΑΙΡΕΣΗ'' ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Όπως έχουμε αναφέρει και παλαιότερα, οι Οικουμενιστές θεολογικά χρησιμοποιούν ίδιους όρους με αυτούς που χρησιμοποιούν και οι Ορθόδοξοι όπως: αγάπη, ενότητα, και αρκετούς άλλους. Τούτο έχει ως συνέπεια όταν π.χ. θέλεις να μιλήσεις για ενότητα, ο νους του άλλου μεταβαίνει στην κάλπικη ενότητα των Οικουμενιστών και την συνέχεια την αντιλαμβάνεστε και μόνοι σας. όλα κρίνονται βάσει Οικουμενισμού!

Το ίδιο ισχύει και για την λέξη ''διαίρεσις''. Όταν ομιλούμε για διαίρεση της Εκκλησίας, ο νους του άλλου μεταβαίνει στην οικουμενιστική θεωρία των κλάδων, θεωρία των δύο πνευμόνων κ.λπ.

Θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα, ώστε και ο πλέον αδαής να αντιληφθεί για το τι είδους διαίρεση ομιλούμε.

Στην εποχή του Αποστόλου Παύλου:

«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ.
ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι.
λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ.
μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;» (Α΄ Κορ. 1, 10-13)

Έχουμε εξηγήσει αρκετές φορές, το πως αντιμετώπισε ο Μ. Βασίλειος την διαίρεση-διάσπαση των Ορθοδόξων της εποχής του.

Διαβάζουμε:

H διάσπαση του Ορθοδόξου μετώπου ήτο μία από τις κυριώτερες πηγές δυσκολιών που αντιμετώπισε ο ίδιος.

πως αντιμετώπισε την διχόνοια μεταξύ αυστηρών και μετριοπαθών; Αναφέρει ο ίδιος:

«Συναντήσας λοιπόν τους αδελφούς τούτους (σ.σ. τους αυστηρούς) και ιδών μεγάλην την φιλαδελφίαν των και την προς σάς αγάπην, πολύ δέ περισσότερον ακόμη το φιλόχριστον και την ακρίβειαν και τον ζήλον περί την πίστιν, και ότι καταβάλλουν πολλήν φροντίδα δι' αυτά τα δύο, δηλαδή να μη χωρισθούν από την αγάπην σας και να μη καταπροδώσουν την υγιή πίστιν, εδέχθην την αγαθήν των προαίρεσιν και γράφω εις την σεμνότητά σας. Παρακαλώ με όλην την αγάπην να τους έχετε ηνωμένους μαζί σας γνησίως και κοινωνούς κάθε εκκλησιαστικής φροντίδος. Ηγγυήθην δέ και εις αυτούς περί της ιδικής σας ορθοδοξίας και τους εβεβαίωσα ότι και σείς με την χάριν του Θεού και με τον ζήλον υπέρ της αληθείας είσθε έτοιμοι δι΄ όλα όσα χρειάζεται να πάθουν υπέρ του λόγου της αληθείας....»

Οι ''αυστηροί'' αυτοί Ορθόδοξοι εζήτησαν από τους μετριοπαθείς κάποιους όρους ώστε να επιτευχθεί η μεταξύ τους ένωση. 

Γράφει ο Μ. Βασίλειος:

«Όταν προταθή από την ευσπλαχνίαν σας αυτή η διαβεβαίωσις προς αυτούς, είναι και αυτοί έτοιμοι να προσφέρουν την απαιτούμενην υποταγήν. Διότι εγγυώμαι εγώ εκ μέρους των ότι δεν πρόκειται να αντείπουν εις τίποτε, αλλά θα επιδείξουν υπερβολικήν ευταξίαν εις σας, όταν παρασχεθή εις αυτούς προθύμως από την τελειότητά σας αυτό το μοναδικό στοιχείον που ζητούν».

Ο άγιος Ιωάννης μας λέγει:

                                             

                                               (Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 18. 17)

δυστυχώς τούτο το βλέπουμε πασιφανέστατα σήμερα! Και τις διαιρέσεις αλλά και τις ''αμπελοφιλοσοφίες'' και ''χαρίσματα'' των άλλων!

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέγει κάτι πολύ σημαντικό:

(Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Ε.Π.Ε 2. 28-34)

Έτσι και σήμερα υπάρχουν τέτοιες διαιρέσεις. Οι ενιστάμενοι κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού διήρηνται καθ΄ ότι, «την αυτήν πίστιν έχοντες», διαφωνούσι «τη γνώμη» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23) ως προς τον τρόπον της ενστάσεως. Τούτο επιτείνει ίσως ή διεκδίκησις «λογισμών» τινων «ιδίων» «εξ αυθεντίας», ως και η προτίμησις του «μάλλον άρχειν» «ή άρχεσθαι υπό του Κυρίου» (Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 53, 14). Ταύτα συντελούσι, προφανώς, όπως μη είναι «συνημμένοι κατά την αγάπην» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23), ως επιβάλλει ο αγών της πίστεως. 

Υπάρχουν παραδείγματα τα οποία ήδη εδώ και χρόνια δημοσιεύουμε, οπότε μην κάνουν μερικοί ότι δεν γνωρίζουν περί ''διαιρέσεως''..... Αλλά και αν δεν γνωρίζουν, τότε ας ενθυμηθούν το γνωστό απόφθεγμα: ''ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ'', απόφθεγμα καθόλου ταπεινωτικό, αλλά σοφό!