Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής.
Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας.
Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε
κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.
Φιλοξενούσε
στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'',
δημοσίευε
-με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών''
και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'',
όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση.
Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε
υπό την μορφή
συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε
μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα.
Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον
στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός,
ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας
και
μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά
στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΙΖ' Μέρος
Εδημοσιεύσαμεν χθες το σταλέν υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, προς το Υπουργείον των Εξωτερικών τη 4 Μαρτίου 1924 έγγραφον αυτού, διά του οποίου, ούτος παρενέβαλε πλέον το επίσημο Κράτος εις το καθαρώς Εκκλησιαστικόν ζήτημα του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου, ίνα το Κράτος με την επιβολήν του και με το κύρος του, το οποίον συνησθάνετο, ότι δεν είχεν ο Αρχηγός της Ελληνικής Εκκλησίας, καταστήση οριστικήν και ανέκκλητον την απόφασιν της Εκκλησίας να εφαρμόση το νέον Ημερολόγιον από τις 10 Μαρτίου, εμποδίση δε πάσαν ενδεχομένην και πιθανωτάτην αντίρρησιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, λόγω της μη συναινέσεως και των λοιπών Εκκλησιών.
Είναι αναντίρρητον και εξόφθαλμον, ότι ησκήθη πίεσις διά του υπουργείου των Εξωτερικών επί του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αναμφισβητήτως, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εξεβιάσθη να στέρξη εις την οριστικήν εφαρμογήν του Εκκλησ. Ημερολογίου υπό μόνης της Εκκλησίας της Ελλάδος, αξιωσάσης να έχη την συγκατάθεσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου μόνον και αρκεσθείσης εις την συμφωνίαν μόνον αυτού, ως προς την εφαρμογήν και την έναρξιν της εφαρμογής του νέου εκκλησιαστικού ημερολογίου.
Διότι τινα λόγον είχεν η παρέμβασις του υπουργείου των Εξωτερικών παρακαλουμένου να ειδοποιήση αυτό τον Οικουμενικόν Πατριάρχην, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος ΕΘΗΚΕΝ ΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΝ την περί ημερολογίου σχετικήν απόφασιν αυτού; Και διά τίνα λόγον από της 4 Μαρτίου ειδοποίει, ότι έθηκεν εις εφαρμογήν, ενώ θα έθετεν εις εφαρμογήν την απόφασιν ταύτην την 23 Μαρτίου (νέον ημερολόγιον); Γνωρίζομεν όλοι οι εν Ελλάδι, πολύ δε περισσότερον ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, την οικτράν θέσιν εις ην ευρίσκετο την εποχήν εκείνην το Οικουμενικόν Πατριαρχείον απολέσαν εν Κωνσταντινουπόλει όλον το κύρος του.
Αλλά γνωρίζομεν επίσης, ποιαν ο ι κ ο ν ο μ ι κ ή ν εξάρτησιν τότε, ιδίως είχε εκ της Ελλάδος, ποσον επομένως επεβάλετο εις αυτό το υπουργείον των Εξωτερικών. Και ερωτώμεν: Ήτο αρμόζον, ήτο ορθόν, ήτο εθνοπρεπές να επωφεληθή η Ελληνική Εκκλησία και δι' αυτής η Ελληνική Κυβέρνησις την μειονεκτικήν αυτήν θέσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ίνα το εξαναγκάση εις αποδοχήν μονομερούς της Ελληνικής Εκκλησίας αποφάσεως, την οποίαν έως τότε απέφευγε και αυτό το Πατριαρχείον να αποδεχθεί, επιμένον πάντοτε εις την κ ο ι ν ή ν απόφασιν όλων των Εκκλησιών; Μετά δε τα ανωτέρω ερωτώμεν;
Η αποδοχή του νέου Εκκλησιαστικού Ημερολογίου ήτο απόφασις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ως αρέσκεται να επαναλαμβάνη εις όλας τας ανακοινώσεις του ο Μακαριώτατος Αθηνών, ή ήτο απόφασις της Εκκλησίας της Ελλάδος, ην εξηναγκάσθη να αποδεχθή το Οικουμενικόν Πατριαρχείον; Αλλά περί τούτου και της μεγάλης ευθύνης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών θα ομιλήσωμεν κατωτέρω. Μετά την τελειωτικήν απόφασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήτις ανεκοινώθη εις τα λοιπά Πατριαρχεία, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος την 6/19 Μαρτίου μετέβη εις Κάιρον και προεκάλεσεν ειδικήν Συνεδρίασιν της εκεί Ιεράς Συνόδου, ης Προήδρευσεν.
Ιδού δε, πως εκτίθενται τα της Συνόδου ταύτης εις τον ''Πάνταινον'' (εβδομαδιαίον παράρτημα του ''Εκκλησιαστικού Φάρου'') επίσημον όργανον του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
''...Κατά την συνεδρίασιν ταύτην, θέμα της συσκέψεως ην το Ημερολογιακόν ζήτημα και ιδία η νυν φάσις, εις ην προώθησεν αυτό η παράδοξος σπουδή των εν Αθήναις και εν Κωνσταντινουπόλει μονομερώς λαβόντων την απόφασιν να ταυτίσωσι το εορτολόγιον της Εκκλησίας προς το πολιτικόν Ημερολόγιον, πριν η έτι επιτευχθή η περί τούτου συμφωνία των Εκκλησιών.
Η Ιερά Σύνοδος εν τη συνεδρεία ταύτη, υπ' όψει έχουσα:
1ον) ότι η εσπευσμένη ταύτη απόφασις, κατ' ουδέν καθ' εκάστην ωφέλιμος, διαταράσσει την κρατούσαν εν τη εκκλησία ειρήνην.
20ν) ότι ληφθείσα, ως ελήφθη, μονομερώς, ουδ' όλως συμβιβάζεται προς την εκκλησιαστικήν ευταξίαν και τον οφειλόμενον σεβασμόν προς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις.
3ον) ότι η δι' αυτής επιβαλλομένη διαρρύθμισις, υπ' ουδέ μιας των άλλων αυτοκεφάλων εκκλησιών εθεωρήθη επείγουσα.
4ον) ότι η απόφασις της αδελφής εκκλησίας εν ''Ελλάδι'', ότι αφεύκτως από της δεκάτης του μηνός Μαρτίου θα προβή εις προσαρμογήν και του εορτολογίου προς το πολιτικόν ημερολόγιον, ουδέ μίαν απολύτως εξυπηρετεί πραγματικήν ωφέλειαν ή χρησιμότητα, εφ' όσον ουδεμία έως της στιγμής ταύτης προέκυψε βλάβη εκ της μη επιζητουμένης νυν προσαρμογής.
5ον) ότι αι αδελφαί Εκκλησίαι Σερβίας και Ρουμανίας σαφώς και απεριφράστως αναβάλλουσιν αύτη μεν επί τον Οκτώβριον του έτους τούτου, εκείνη δε και εις όλα έτη την προσαρμογήν ταύτην, επί τη βάσει κοινής των Εκκλησιών ομοφωνίας.
6ον) ότι η εν Ρωσσία και Φιλανδία πιθανολογουμένη έναρξις της προσαρμογής ταύτης τυγχάνει διά μεν την Ρωσσίαν, όλως μη ακριβής διά τας εκεί κρατούσας εκκλησιαστικάς ανωμαλίας, διά δε την Φιλανδίαν όλως ασήμαντος, εφ' όσον το αρτισύστατον εκεί εκκλησιαστικόν συγκρότημα (αποτελεί όλον) χρήζει των έξωθεν νουθεσιών και χειραγωγίας.
7ον) ότι ούτως εχόντων των πραγμάτων, ουδέ μία απολύτως υφίσταται ουχί αδήριτος, αλλ' ουδέ απλή ανάγκη της προσαρμογής ταύτης, ουδ' εγκυμονεί οίον δη τινα έστω και τον ελάχιστον κίνδυνον, είτε μερικόν, είτε γενικόν διά το ορθόδοξον πλήρωμα. Ταύτα έχουσα υπ' όψει, ως και επίσης, ότι ουδεμίαν των κατά την εώαν πρεσβυγενών εκκλησιών ανέχεται μονομερή του ημερολογιακού ζητήματος λύσιν, απεφάσισε να εμμείνη εις τας προτέρας αποφάσεις αυτής, να τηρήση το έως τούδε καθεστώς εν τω ημερολογίω και να εξαρτήση και νυν, ως και πρότερον την οριστικήν απόφασιν από Συνόδου μεγάλης, Τοπικής ή Οικουμενικής.
Η απόφασις αύτη ανεκοινώθη ήδη τηλεγραφικώς εις Κων/πολιν, γνωστοποιείται δε κατ' αυτάς δι' επιστολών εις τας άλλας εκκλησίας. Θα συνεχίσωμεν εις το επόμενον άρθρον την έρευναν ημών περί της ευθύνης των αποτελεσμάτων της πραξικοπηματικής μεταβολής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του
Γρηγορίου
Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού
Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε
συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Τετάρτη 21 Μαρτίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου
8.935, σελ. 1η.
Μεταφορά στο
διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η
Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία
στίξης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου