Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΜΑ' Μέρος
Εις το προηγούμενον άρθρον, ομιλούντες περί των αποφασισθέντων εις την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον, όσον αφορά το απαραβίαστον των π α ρ α δ ό σ ε ω ν εξεθέσαμεν εν αριθμ. 8), τι απεφήνατο ολόκληρος η Σύνοδος μετά την προς τους συγκληθέντας Πατέρας δήλωσιν του προεδρεύσαντος αυτής Ταρασίου.
9. Εις τα π ρ α κ τ ι κ ά της αυτής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται, τι απεφάνθη αύτη εις αναίρεσιν της προ 30 ετών (δηλ. 30 έτη προ της εν Νικαία Ζ' Οικουμενικής Συνόδου), συγκληθείσης εν τοις ανακτόροις Ιερείας ψευδοσυνόδου υπό του Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, ήτις και αυτωνομάσθη Οικουμενική και ήτις συνεκλήθη, ίνα κυρώση την θέλησιν του Κωνσταντίνου περί μη προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Περί της ψευδοσυνόδου ταύτης, η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος λέγει τα εξής:
''Μετά της του κρείττονος επιφροσύνης προς αυτούς αντιταξώμεθα, μίαν ασφάλειαν εν αυτοίς ποριζόμενοι, το μη κ α ι ν ο υ ρ γ ε ί σ θ α ι τ ι π α ρ' η μ ώ ν των ηκόντων εις θεοσέβειαν π ε ι θ ό μ ε ν ο ι δε μάλλον Α π ο σ τ ο λ ι κ α ί ς και π α τ ρ ι κ α ί ς δ ι δ α σ κ α λ ί α ι ς και Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ α ί ς π α ρ α δ ό σ ε σ ι... Πώς δ' αύτη μεγάλη και Οικουμενική, ην ούτε εδέξαντο, ούτε συνεφώνησαν οι των λοιπών Εκκλησιών Πρόεδροι, αλλ' αναθέματι ταύτην παρέπεμψαν; Αλλ' ούτε συμφρονούντας αυτή τους Πατριάρχας της Έω, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και της Αγίας Πόλεως, ή τους ουν αυτοίς αρχιερείς; Ούτως καπνός πλήρης σκοτίζων οφθαλμούς αφρόνων ο λόγος αυτών, και ουχί λύχνος τεθείς επί την λυχνίαν, του φωτίζειν τοις εν τη οικία.
Διότι τυπικώς ως εν παραβύστω τα αυτών ελαλήθη και ουκ του της Ορθοδοξίας όρους. Ουδέ εις πάσαν την γην αποστολικώς εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, η της τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών, ώ σ π ε ρ τ ω ν ε ξ α γ ί ω ν Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ώ ν Σ υ ν ό δ ω ν... (Mansi Τ. 13, σελ. 208, 209). Εις τα αυτά πρακτικά της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου φέρεται επίσης το εξής, όπερ ''ανέγνω Επιφάνιος διάκονος''. ''...Και ποικίλοις ρήμασι της εαυτών γνώμην συρριψωδήσαντες, την εκκλησίαν του Θεού ως εσφαλμένην κρίνουσαν, απαλύνοντες τους λόγους αυτών υπέρ έλαιον, γραφικά τινά φθεγγόμενοι... και ρήμασι μεν σχηματίζονται την ευσέβειαν, περί δε τον νουν κακουργούσι΄ και τοις χείλεσι ταύτην τιμώσι, τη δε καρδία πόρρω απέχουσιν απ' αυτής (της ευσεβείας), μ η π ρ ο σ ι θ έ μ ε ν ο ι δ έ χε σ θ α ι τ η ν ε ν π α ν τ ί τ ω π α ρ ε λ θ ό ν τ ι χ ρ ό ν ω υ π ό τ ο σ ο ύ τ ω ν α γ ί ω ν κ ε κ ρ α τ η κ υ ί αν π α ρ ά δ ο σ ι ν'' (Mansi Τόμ. 13, 217)''.
Οπόση ομοιότης των τότε κρινομένων, περί της ψευδοσυνόδου του Κοπρωνύμου, με τα σήμερον εναντίον της ''υπό τοσούτων αγίων κεκρατηκυίας παραδόσεως. Αλλά δεν ηρκέσθη εις ταύτα μόνον η Ζ Οικουμενική Σύνοδος. Ομιλούσα περί των ασεβώς κοινοτομησάντων ιεραρχών της ανωτέρω ψευδοσυνόδου και ελέγχουσα την κενόδοξον αυτών σπουδήν προς νεωτερισμούς, τους οποίους και οι σήμερον διέποντες τα της εκκλησίας της Ελλάδος επιδιώκουν εν ασεβεί περιφρονήσει των καθηγιασμένων Εκκλησιαστικών θεσμών και παραδόσεων, λέγει εις τα Π ρ α κ τ ι κ ά αυτής και τα εξής βαρυσήμαντα:
''Αυτοί τε... δόξαν εαυτοίς βουλόμενοι περιθείναι αδόξως παρά της Καθολικής (Ορθοδόξου) Εκκλησίας θριαμβεύονται οις εικότως προσφθέγγεται Χριστός, ο Θεός ημών διά του Προφήτου: '' ο ι ι ε ρ ε ί ς η θ έ τ η σ α ν ν ό μ ο ν μου κ α ι ε β ε β ή λ ω σ α ν ο υ δ ι έ σ τ ε ι λ α ν'' και κατηγορηματικώς συκοφαντήσαντες την Εκκλησίαν... και προφασιζόμενοι προφάσεις εν αμαρτίαις διαιρέσεως και συγχύσεως περιβομβούσι λοιδωρήματα εις την θεολογικήν επιστήμην της καθολικής Εκκλησίας... ο ι γ α ρ θ ε ί ω ζ ή λ ω κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ι π ά ν τ ο τ ε τ ο ι ς π α τ ρ ά σ ι σ υ μ φ ω ν ο ύ σ ι κ α ι τ η π α ρ α δ ό σ ε ι τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν θ ε σ μ ώ ν τ ω ν δ ε ε ν α ν τ ί ω ς ε χ ό ν τ ω ν ω ς ε χ θ ρ ό ν α π ο φ ε ύ γ ο υ σ ι ν''. (Mansi, Τόμ. 13, 232, 245, 277).
11) Εκτός όμως των πρακτικών της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου έχομεν και τον Ό ρ ο ν της αυτής αγίας Συνόδου, δι' ου περιχαρακούνται και δι' επιτιμίων αι παραδόσεις και οι θεσμοί της Αγίας Αποστολικής ημών Εκκλησίας εις τον αιώνα. Ο όρος ούτος περιλαμβάνει συν τοις άλλοις και τα εξής:
''Μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερευνήσαντές τε και διασκεψάμενοι και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες, ο υ δ έ ν α φ α ι ρ ο ύ μ ε ν, ο υ δ έ ν π ρ ο σ τ ί θ ε μ ε ν, α λ λ ά π ά ν τ α τ η ς (ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ) Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς α μ ε ί ω τ α δ ι α φ υ λ ά τ τ ο μ ε ν...Τους ουν τολμώντας ετέρως φρονείν ή διδάσκειν ή κατά τους εναγείς, αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και κ α ι κ α ι ν ο τ ο μ ί α ν τινά επινοείν ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη Εκκλησία Ευαγγέλιον, ή τύπον του Σταυρού, ή εικονικήν αναζωγράφισιν, ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως π ρ ο ς τ ο α ν α τ ρ έ ψ α ι ε ν τ ω ν ε ν θ έ σ μ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν τ η ς Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς. 'Ετι γε μην, ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι Μοναστηρίοις Επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς κ α θ α ι ρ ε ί σ θ α ι προστάσσομεν, μονάζοντας δε ή λαικούς της Κοινωνίας αφορίζεσθαι... (Mansi, Τόμ. 13, 380).
Αλλά το απαύγασμα τούτο της ευσεβείας και της προς τας παραδόσεις της Εκκλησίας ευλαβείας των συνελθόντων εις την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον Πατέρων, ο ό ρ ο ς αυτής, περιλαμβάνει και άλλας ακόμη ρήτρας, τας οποίας ο χώρος δεν μας επιτρέπει σήμερον να δημοσιεύσωμεν, θα τας ίδωμεν δε εις το επόμενον άρθρον.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
ΜΑ' Μέρος
Εις το προηγούμενον άρθρον, ομιλούντες περί των αποφασισθέντων εις την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον, όσον αφορά το απαραβίαστον των π α ρ α δ ό σ ε ω ν εξεθέσαμεν εν αριθμ. 8), τι απεφήνατο ολόκληρος η Σύνοδος μετά την προς τους συγκληθέντας Πατέρας δήλωσιν του προεδρεύσαντος αυτής Ταρασίου.
9. Εις τα π ρ α κ τ ι κ ά της αυτής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται, τι απεφάνθη αύτη εις αναίρεσιν της προ 30 ετών (δηλ. 30 έτη προ της εν Νικαία Ζ' Οικουμενικής Συνόδου), συγκληθείσης εν τοις ανακτόροις Ιερείας ψευδοσυνόδου υπό του Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, ήτις και αυτωνομάσθη Οικουμενική και ήτις συνεκλήθη, ίνα κυρώση την θέλησιν του Κωνσταντίνου περί μη προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Περί της ψευδοσυνόδου ταύτης, η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος λέγει τα εξής:
''Μετά της του κρείττονος επιφροσύνης προς αυτούς αντιταξώμεθα, μίαν ασφάλειαν εν αυτοίς ποριζόμενοι, το μη κ α ι ν ο υ ρ γ ε ί σ θ α ι τ ι π α ρ' η μ ώ ν των ηκόντων εις θεοσέβειαν π ε ι θ ό μ ε ν ο ι δε μάλλον Α π ο σ τ ο λ ι κ α ί ς και π α τ ρ ι κ α ί ς δ ι δ α σ κ α λ ί α ι ς και Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ α ί ς π α ρ α δ ό σ ε σ ι... Πώς δ' αύτη μεγάλη και Οικουμενική, ην ούτε εδέξαντο, ούτε συνεφώνησαν οι των λοιπών Εκκλησιών Πρόεδροι, αλλ' αναθέματι ταύτην παρέπεμψαν; Αλλ' ούτε συμφρονούντας αυτή τους Πατριάρχας της Έω, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και της Αγίας Πόλεως, ή τους ουν αυτοίς αρχιερείς; Ούτως καπνός πλήρης σκοτίζων οφθαλμούς αφρόνων ο λόγος αυτών, και ουχί λύχνος τεθείς επί την λυχνίαν, του φωτίζειν τοις εν τη οικία.
Διότι τυπικώς ως εν παραβύστω τα αυτών ελαλήθη και ουκ του της Ορθοδοξίας όρους. Ουδέ εις πάσαν την γην αποστολικώς εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, η της τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών, ώ σ π ε ρ τ ω ν ε ξ α γ ί ω ν Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ώ ν Σ υ ν ό δ ω ν... (Mansi Τ. 13, σελ. 208, 209). Εις τα αυτά πρακτικά της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου φέρεται επίσης το εξής, όπερ ''ανέγνω Επιφάνιος διάκονος''. ''...Και ποικίλοις ρήμασι της εαυτών γνώμην συρριψωδήσαντες, την εκκλησίαν του Θεού ως εσφαλμένην κρίνουσαν, απαλύνοντες τους λόγους αυτών υπέρ έλαιον, γραφικά τινά φθεγγόμενοι... και ρήμασι μεν σχηματίζονται την ευσέβειαν, περί δε τον νουν κακουργούσι΄ και τοις χείλεσι ταύτην τιμώσι, τη δε καρδία πόρρω απέχουσιν απ' αυτής (της ευσεβείας), μ η π ρ ο σ ι θ έ μ ε ν ο ι δ έ χε σ θ α ι τ η ν ε ν π α ν τ ί τ ω π α ρ ε λ θ ό ν τ ι χ ρ ό ν ω υ π ό τ ο σ ο ύ τ ω ν α γ ί ω ν κ ε κ ρ α τ η κ υ ί αν π α ρ ά δ ο σ ι ν'' (Mansi Τόμ. 13, 217)''.
Οπόση ομοιότης των τότε κρινομένων, περί της ψευδοσυνόδου του Κοπρωνύμου, με τα σήμερον εναντίον της ''υπό τοσούτων αγίων κεκρατηκυίας παραδόσεως. Αλλά δεν ηρκέσθη εις ταύτα μόνον η Ζ Οικουμενική Σύνοδος. Ομιλούσα περί των ασεβώς κοινοτομησάντων ιεραρχών της ανωτέρω ψευδοσυνόδου και ελέγχουσα την κενόδοξον αυτών σπουδήν προς νεωτερισμούς, τους οποίους και οι σήμερον διέποντες τα της εκκλησίας της Ελλάδος επιδιώκουν εν ασεβεί περιφρονήσει των καθηγιασμένων Εκκλησιαστικών θεσμών και παραδόσεων, λέγει εις τα Π ρ α κ τ ι κ ά αυτής και τα εξής βαρυσήμαντα:
''Αυτοί τε... δόξαν εαυτοίς βουλόμενοι περιθείναι αδόξως παρά της Καθολικής (Ορθοδόξου) Εκκλησίας θριαμβεύονται οις εικότως προσφθέγγεται Χριστός, ο Θεός ημών διά του Προφήτου: '' ο ι ι ε ρ ε ί ς η θ έ τ η σ α ν ν ό μ ο ν μου κ α ι ε β ε β ή λ ω σ α ν ο υ δ ι έ σ τ ε ι λ α ν'' και κατηγορηματικώς συκοφαντήσαντες την Εκκλησίαν... και προφασιζόμενοι προφάσεις εν αμαρτίαις διαιρέσεως και συγχύσεως περιβομβούσι λοιδωρήματα εις την θεολογικήν επιστήμην της καθολικής Εκκλησίας... ο ι γ α ρ θ ε ί ω ζ ή λ ω κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ι π ά ν τ ο τ ε τ ο ι ς π α τ ρ ά σ ι σ υ μ φ ω ν ο ύ σ ι κ α ι τ η π α ρ α δ ό σ ε ι τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν θ ε σ μ ώ ν τ ω ν δ ε ε ν α ν τ ί ω ς ε χ ό ν τ ω ν ω ς ε χ θ ρ ό ν α π ο φ ε ύ γ ο υ σ ι ν''. (Mansi, Τόμ. 13, 232, 245, 277).
11) Εκτός όμως των πρακτικών της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου έχομεν και τον Ό ρ ο ν της αυτής αγίας Συνόδου, δι' ου περιχαρακούνται και δι' επιτιμίων αι παραδόσεις και οι θεσμοί της Αγίας Αποστολικής ημών Εκκλησίας εις τον αιώνα. Ο όρος ούτος περιλαμβάνει συν τοις άλλοις και τα εξής:
''Μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερευνήσαντές τε και διασκεψάμενοι και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες, ο υ δ έ ν α φ α ι ρ ο ύ μ ε ν, ο υ δ έ ν π ρ ο σ τ ί θ ε μ ε ν, α λ λ ά π ά ν τ α τ η ς (ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ) Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς α μ ε ί ω τ α δ ι α φ υ λ ά τ τ ο μ ε ν...Τους ουν τολμώντας ετέρως φρονείν ή διδάσκειν ή κατά τους εναγείς, αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και κ α ι κ α ι ν ο τ ο μ ί α ν τινά επινοείν ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη Εκκλησία Ευαγγέλιον, ή τύπον του Σταυρού, ή εικονικήν αναζωγράφισιν, ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως π ρ ο ς τ ο α ν α τ ρ έ ψ α ι ε ν τ ω ν ε ν θ έ σ μ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν τ η ς Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς. 'Ετι γε μην, ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι Μοναστηρίοις Επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς κ α θ α ι ρ ε ί σ θ α ι προστάσσομεν, μονάζοντας δε ή λαικούς της Κοινωνίας αφορίζεσθαι... (Mansi, Τόμ. 13, 380).
''Αυτοί τε... δόξαν εαυτοίς βουλόμενοι περιθείναι αδόξως παρά της Καθολικής (Ορθοδόξου) Εκκλησίας θριαμβεύονται οις εικότως προσφθέγγεται Χριστός, ο Θεός ημών διά του Προφήτου: '' ο ι ι ε ρ ε ί ς η θ έ τ η σ α ν ν ό μ ο ν μου κ α ι ε β ε β ή λ ω σ α ν ο υ δ ι έ σ τ ε ι λ α ν'' και κατηγορηματικώς συκοφαντήσαντες την Εκκλησίαν... και προφασιζόμενοι προφάσεις εν αμαρτίαις διαιρέσεως και συγχύσεως περιβομβούσι λοιδωρήματα εις την θεολογικήν επιστήμην της καθολικής Εκκλησίας... ο ι γ α ρ θ ε ί ω ζ ή λ ω κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ι π ά ν τ ο τ ε τ ο ι ς π α τ ρ ά σ ι σ υ μ φ ω ν ο ύ σ ι κ α ι τ η π α ρ α δ ό σ ε ι τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν θ ε σ μ ώ ν τ ω ν δ ε ε ν α ν τ ί ω ς ε χ ό ν τ ω ν ω ς ε χ θ ρ ό ν α π ο φ ε ύ γ ο υ σ ι ν''. (Mansi, Τόμ. 13, 232, 245, 277).
11) Εκτός όμως των πρακτικών της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου έχομεν και τον Ό ρ ο ν της αυτής αγίας Συνόδου, δι' ου περιχαρακούνται και δι' επιτιμίων αι παραδόσεις και οι θεσμοί της Αγίας Αποστολικής ημών Εκκλησίας εις τον αιώνα. Ο όρος ούτος περιλαμβάνει συν τοις άλλοις και τα εξής:
''Μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερευνήσαντές τε και διασκεψάμενοι και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες, ο υ δ έ ν α φ α ι ρ ο ύ μ ε ν, ο υ δ έ ν π ρ ο σ τ ί θ ε μ ε ν, α λ λ ά π ά ν τ α τ η ς (ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ) Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς α μ ε ί ω τ α δ ι α φ υ λ ά τ τ ο μ ε ν...Τους ουν τολμώντας ετέρως φρονείν ή διδάσκειν ή κατά τους εναγείς, αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και κ α ι κ α ι ν ο τ ο μ ί α ν τινά επινοείν ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη Εκκλησία Ευαγγέλιον, ή τύπον του Σταυρού, ή εικονικήν αναζωγράφισιν, ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως π ρ ο ς τ ο α ν α τ ρ έ ψ α ι ε ν τ ω ν ε ν θ έ σ μ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν τ η ς Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς. 'Ετι γε μην, ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι Μοναστηρίοις Επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς κ α θ α ι ρ ε ί σ θ α ι προστάσσομεν, μονάζοντας δε ή λαικούς της Κοινωνίας αφορίζεσθαι... (Mansi, Τόμ. 13, 380).
Αλλά το απαύγασμα τούτο της ευσεβείας και της προς τας παραδόσεις της Εκκλησίας ευλαβείας των συνελθόντων εις την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον Πατέρων, ο ό ρ ο ς αυτής, περιλαμβάνει και άλλας ακόμη ρήτρας, τας οποίας ο χώρος δεν μας επιτρέπει σήμερον να δημοσιεύσωμεν, θα τας ίδωμεν δε εις το επόμενον άρθρον.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Τετάρτη 25 Απριλίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.969, σελ. 1η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου