Η ἵδρυσις τοῦ κράτους τοῦ Ὶσραὴλ καὶ ἢ κατάληψις τῆς “Ιερουσαλὴμ
Τὸ ὅτι ευρισκόμεθα ἴσως εἰς τὰς παραμονὰς τῆς συντελείας τοῦ κόσμου, δὲν εἶναι μόνον ἣ γνώμἡ τῶν πολλῶν Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας, κατὰ τοὺς ὁποίους αὕτη θὰ γίνῃ τὸν ἕβδομον αἰῶνα, δηλαδὴ τὴν ἑβδόμην χιλιετηρίδα ἀπὸ ᾽Αδάμ, καὶ μάλιστα εἰς τὸ μέσον αὐτῆς, ποὺ εἶναι τὸ 2.000 περίπου. Εἶναι ταυτοχρόνως καὶ διάχυτος γνώμη παρὰ τῷ ἁπλοίκῷ λαῷ, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ πολλῶν ἐπιστημόνων, ὡς καὶ ξένων κοσμικῶν ἀνθρώπων καὶ συγγραφέων. Εἷς ἐξ αὐτῶν, ὁ ᾿Αμερικανὸς Henry Cumbnik εἰς τὸ πολύκροτον βιβλίον τοῦ «Ὃ τρόμος τοῦ 2.000» γράφει: «Πλησιάζει τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Τὸ ἔτος 2.000 φαίνεται γιὰ πολλοὺς τὸ μοιραῖο τέλος, τὸ ἀδιαπέραστο τεῖχος, πάνω εἰς τὸ ὁποῖον θὰ συγκρουσθῇ ὁ κόσμος μας διὰ νὰ κονιορτοποιηθῇ». ᾿Αλλὰ καὶ ἣ Γαλλὶς ἀρχαιολόγος Souzan Zecemen εἰς το βιβλίον τῆς ποὺ τμήματα τούτου ἐδημοσιεύθησαν πρὸ ἐτῶν εἰς τὴν ἐφημερίδα τῶν ᾿Αθηνῶν «Τὸ Βῆμα», γύρω ἀπὸ τὰς ἐρεύνας της εἰς τὰς πυραμίδας τῆς Αἰγύπτου, ἰσχυρίζεται, ὅτι ἀνεκάλυψε κρυπτογραφικὰ γράμματα καὶ ἀριθμοὺς ἐπὶ τῶν πυραμίδων καὶ ηρμήνευσεν, ὅτι ὁμιλοῦν διὰ τὸ τέλος τῆς ἀνθρωπότητος γύρω ἀπὸ τὸ ἔτος 2.000.
᾿Ἐπίσης καὶ ὁ Άγγλος συγγραφεὺς Bertrant Rasell εἰς τὸ βιβλίον του «Τί πιστεύω» καὶ εἰς τὴν σελίδα 220 ἐπικαλεῖται μαρτυρίας ἐρευνητῶν τῶν πυραμίδων τῆς Αἰγύπτου, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται, ὅτι ἀνεκάλυψαν καὶ αὐτοὶ γράμματα καὶ ἀριθμοὺς ποὺ ὁμιλοῦν «πὼς θὰ γίνῃ ἕνας μεγάλος καὶ τρομακτικὸς πόλεμος, καὶ μετὰ τὴν κατάπαυσιν τούτου οι Ἰσραηλῖται θὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Παλαιστίνην καὶ θὰ ἱδρύσουν ἴδιον Κράτος, καὶ μετὰ παρέλευσιν μερικῶν ἐτῶν θὰ γίνῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ ἣ Δευτέρα Παρουσία». ᾿Ιδοὺ ἀκόμη δύο παραδείγματα ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔρχονται σὲ φῶς, ποὺ τὸ ἕνα εἶναι ἀπὸ εἰδωλολάτρας ἐπιστήμονας τῆς διαστημικῆς τεχνολογίας καὶ τὸ ἄλλο ἀπὸ μία ᾿Ιταλίδα σκηνοθέτην. 'Ενταῦθα μεταφέρομεν ἀμφότερα ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Νέα»:
«ΕΤΟΣ 1999 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ». Τὸ ἔχει προβλέψει καὶ ὁ Νοστράδαμος). ΤΟΚΙΟ Μάρτιος «Πολλὲς χιλιάδες Γιαπωνέζοι, ποὺ πηγαίνουν κάθε μέρα στὴν δουλειά τοὺς, συνεχίζοντας τὸ βιομηχανικὸ θαῦμα. τῆς Ιαπωνίας ἀναρωτιοῦνται σήμερα, ἃν ὅλος αὐτὸς ὁ κόπος ἀξίζει, ἂν ὁ πολιτισμός μας θὰ ἐξαφανισθῇ σὲ 19 χρόνια.
Οἱ προβλέψεις τοὺς ξεκίνησαν ἀπὸ ἕνα ντοκυμανταὶρ ποὺ μετεδόθη πρόσφατα ἀπὸ πὴν τηλεόρασιν. Οἱ θεατὲς εἶδαν δύο εἰδικοὺς νὰ φθάνουν στὸ ἴδιο συμπέρασμα. Ἣ ἀνθρωπίνη ὕπαρξη θὰ σταματήσῃ τὸ ἔτος 1999. Οἱ προβλέψεις τῶν δύο Γιαπωνέζων ἐπιστημόνων συμπίπτουν μὲ τὶς προβλέψεις τοῦ Νοστράδαμου, τοῦ Γάλλου γιατροῦ (καὶ μοναχοῦ πρὶν 100 χρόνια).
Ὁ καθηγητὴς ᾿Ιτοκάβα, κάνοντας ὑπολογισμοὺς μὲ τὴν βοήθεια ἑνὸς ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστῇ, ἀνεκάλυψε ὅτι τὸ 1999 οἱ πλανῆτες ποὺ περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο, θὰ παραταχθοῦν μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ σχηματίζουν ἕνα σταυρό. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ λέει ὁ Γιαπωνέζος καθηγητὴς θὰ συμπέσῃ μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς ἃνθρωπίνης κοινωνίας στὴν γῇ» (ἐφημερὶς «ΝΕΑ» Τετάρτη 5 Μαρτίου 1980).
Τὸ πεῤίεργον αὐτὸ ἀστρονομικὸν φαινόμενον τοῦ 1999 μήπως ἔχει σχέσιν μὲ τὴν πρόβλεψιν τοῦ Κυρίου, ὅτι πρὸ τῆς παρουσίας Του θὰ ἐμφανισθῇ ὁ Τίμιος Σταυρός; «Καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ματθ. ΚΔ 30). Ὁ Κύριος οἶδεν.
«ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΝΩΕ»
Μία ταινία γιὰ τὴν σύγχρονη ζωη. Ἢ γνωστὴ ᾿Ιταλίδα σκηνοθέτης Λίνα Βελτμύλλερ, παρουσιάζει αὐτὲς τὶς ἡμέρες τὴν νέα ταινία της. Ἔχει ἕνα περίεργο τίτλο: «Τέλος τοῦ κόσμου στὸ μοναχικό μας κρεβάτι, μιὰ νύχτα μὲ πολὺ βροχή» . Εἶναι ἐνδεχόμενον ὅπως εἶπε νὰ χρειασθῇ, νὰ ἀλλάξῃ τὸν τίτλο, ἀλλὰ τὸ θέμα εἶναι σημαντικό. Δὲν ἀναφέρεται στὸ τέλος τοῦ κόσμου μὲ τὴν ἔννοια τοῦ κατακλυσμοῦ ἢ τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Δὲν ἔχει καμιὰ σχέσι μὲ τὴν θρησκεία. Εἶναι ἕνα ἔργο ποὺ ἐπισημαίνει ὅτι ἔχουμε φθάσει εἰς τὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς... καὶ ἐνῶ πραγματικὰ ἔρχεται τὸ τέλος τοῦ κόσμου, ἐμεῖς καθόμαστε στὸ κρεβάτι μᾶς καὶ παρακολουθοῦμε ἀμέριμνοι τὴν ἀνθρώπινη τραγωδία, χωρὶς νὰ κάνουμε τίποτε. Ἔξω βρέχει... (ἐφημερὶς «ΝΕΑ» 18.1.1978).
Θὰ γεννηθῇ τὸ ἐρώτημα. Μὰ εἶναι δυνατὸν αὐτοὶ ὅλοι, ἄλλοι αἱρετικοί, ἄλλοι εἰδωλολάτραι, νὰ προβλέπουν κάτι τὸ σωστὸ καὶ ἀληθινό, ἢ ἠμπορεῖ νὰ ὁμιλεῖ εἰς αὐτοὺς καὶ νὰ ἀποκαλύπτῃ τὸ Αγιον Πνεῦμα, τὰς βουλὰς τοῦ Κυρίου; Μάλιστα ἠμπορεῖ, διότι «Τὸ Αγιον Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωᾶν. 3-8).
Ας ἐνθυμηϑῶμεν ὅτι διὰ τὴν γέννησιν τοῦ Μεσσίου, δὲν ὡμίλησεν ὁ Κύριος μόνον διὰ τῶν Προφητῶν, ἀλλὰ καὶ διὰ στόματος τῶν μαντείων, τῶν σιβυλλῶν, τῶν πυραμίδων, τῶν σοφῶν τῆς ἀρχαιότητος, κ.ἃ. Εἶναι ὁ λεγόμενος σπερματικὸς λόγος. Καὶ ἐνῶ διὰ τὴν πρώτην παρουσίαν ἐχρησιμοποιήθη ὁ ἀποκαλυπτικὸς καὶ σπερματικὸς λόγος, διατί νὰ ἀποκλείωμεν τὰς ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου καὶ διὰ τὴν Δευτέραν Του Παρουσίαν διὰ στόματος ὄχι μόνον τούτων, ἀλλὰ καὶ μέσου τοῦ σπερματικοῦ λόγου, καὶ αὐτῆς τῆς Ὄνου, ὅπως συνέβη εἰς τὴν Παλαιὰν Διαϑήκην;
᾿Εκτὸς λοιπὸν τοῦ ὅτι καὶ κοσμικοὶ μὴ ὀρθόδοξοι συγγραφεῖς καὶ ἀρχαιολόγοι ἀνησυχοῦν, ἐρευνοῦν καὶ γράφουν, ὅτι πλησιάζει ἢ συντέλεια τοῦ κόσμου, καὶ συγχρόνως διάχυτος πεποίθησις παρὰ τῷ ἁπλοϊκῷ λαῷ ὑπάρχει, ἔρχονται καὶ τὰ ἀνησυχητικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, τὰ ὁποῖα βεβαιώνουν καὶ δικαιολογοῦν τὰς ἐρεύνας, ὑπονοίας καὶ ἀνησυχίας αὐτάς.
Πολλὰ εἶναι τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ὡς ἤδη ἀναφέραμεν. Καὶ ἕν ἐκ τῶν κυριωτέρων εἶναι ἣ περίεργος προφητεία τοῦ Κυρίου περὶ τῆς αἰχμαλωσίας καὶ τοῦ διασκορπισμοῦ τῶν Ἑβραίων εἰς ὅλα τὰ ἔθνη, ὡς καὶ τῆς ἐπισυναγωγῆς τούτων καὶ ἱδρύσεως ὑπ᾽ αὐτῶν εἰς τὴν παλαιάν των πατρίδα ἰδίου κράτους καὶ ἐν συνεχείᾳ τῆς ἐπανακτήσεως τῆς πόλεως τῶν ὀνείρων των, τῆς Ἱερουσαλήμ. Συγχρόνως αἱ πυρετώδεις προετοιμασίαι τούτων διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ κατεστραμμένου μοναδικοῦ Ναοῦ των, τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Καὶ εἶναι τὸ ἰσχυρότερον σημεῖον, ἐπειδὴ ὁ Κύριος προεφήτευσεν, ὅτι τόσον ἣ περίφημος πόλις των Ἱερουσαλήμ, όσον καὶ τὸ ἕθνος των θὰ εὑρίσκωνται ὑπὸ κατοχὴν οὐχὶ ἑνὸς ἔθνους, ἀλλὰ πολλῶν καὶ διαφόρων ἐθνῶν, μέχρι «πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν». ᾿Ιδοὺ ἣ περίφημος καὶ περίεργος διὰ τοὺς καιρούς μᾶς ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἣ τόσον πολὺ παρερμηνευθεῖσα ὑπὸ παλαιῶν καὶ ἰδίως νεωτέρων ἑρμηνευτῶν προφητεία τοῦ Κυρίου:
«Πεσοῦνται στόματι μαχαίρας, καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ ἔθνη, καὶ Ἱερουσαλὴμ. ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν, ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν» (Λουκ. κα΄ 24). Ἢ ὡς ἄνω προφητεία τοῦ Κυρίου ἤρχισε νὰ ἐφαρμόζεται μετὰ τὴν σταύρωσιν Του, κατὰ τὸ 70 μ.Χ., ὁπότε ὕστερον ἀπὸ πενταετῆ πολιορκίαν τῆς πόλεως ᾿Ιερουσαλὴμ ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τῶν Ρωμαίων Τίτου, μετὰ ταῦτα αὐτοκράτορος τῆς Ῥώμης, κατελήφθη αὕτη καὶ κατεστράφη τελείως μαζὶ μὲ τὸν ἱστορικὸν καὶ μοναδικὸν ναόν, τὸν Ναὸν τοῦ Σολομῶντος, καὶ συγχρόνως τὸν διασκορπισμὸν τῶν ᾿Ιουδαίων εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Τὴν τρομακτικὴν αὐτὴν καταστροφήν, ποὺ προεἶπεν ὁ Κύριος περιγράφει μὲ τὰ μελανώτερα, καὶ τρομακτικώτερα χρώματα ὁ σύγχρονος ᾿Ιουδαῖος ἱστορικός, ὁ Φλάβιος ᾿Ιώσηπος, εἰς τὴν «᾿Ιουδαϊκην ᾿Αρχαιολογίαν». Ὃ ᾿Ιώσῆπος σημειώνει, ὅτι ἦτο ἣ ἑορτὴ τοῦ ᾿Ιουδαϊκοῦ Πἀσχα. ὅταν ἐξέσπασεν ὁ πόλεμος, καὶ εἶχον συγκεντρωθή ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη περὶ τὸ ἕν ἑκατομμύριον 'Εβραϊκοῦ λαοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ διὰ τὴν ἑορτὴν. Κατὰ τὸ διάστημα τῆς πολιορκίας ὁ ἐχθρὸς συνέλαβε περὶ τὰς πεντακοσίας χιλιάδας, τοὺς ὁποίους ἐσταύρωσεν, οἱ ὑπόλοιποι ἐθανατώθησαν εἰς τὰς μάχας καὶ οἱ ἄλλοι ἔφαγον ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ἐκ τῆς τρομακτικῆς πείνης. “Ὅταν ἐκυριεύθη ἣ πόλις, ὑπῆρχον ἐν αὐτῇ μόνον ἐνενήκοντα χιλιάδες λαοῦ, τοὺς ὁποίους ἠχμαλώτισε καὶ διεσκόρπισεν εἰς ὅλα τὰ ἔθνη. Καὶ οὕτω συγχρόνως ἣλθεν ἣ κατάρα, τὴν ὁποίαν ἐπεκαλέσθησαν, τότε μὲν ἐπὶ τῶν κεφαλῶν των, ὕστερον δέ, εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ Χίτλερ, ἐπὶ τὰ τέκνα αὐτῶν. Διότι οὗτος ἐθανάτωσε κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Παγκοσμίου πολέμου 1940 -45 περὶ τὰ ἐξ ἑκατομμύρια Ἑβραίους! «Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾽ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἢμῶν» (Ματθ. κζ΄ 25).
Ἤρχισε, λοιπόν, ἣ προφητεία τοῦ Κυρίου περὶ τοῦ ᾽Ιουδαϊκοῦ λαοῦ καὶ τῆς πόλεώς των νὰ ἐφαρμόζεται ἀπὸ τότε, διὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ προφανῶς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, ποὺ ὄντως ἔληξεν αὕτη, μὲ τὴν ἐπανάκτησιν τόσον τῆς ἀπολεσθείσης πατρίδος των, ὅσον καὶ τῆς πόλεώς τῶν “ἱερουσαλήμ. Πλὴν ἣ προφητεία αὐτὴ δὲν παύει νὰ εἶναι δυσερμήνευτος καὶ παρανοημένη, ὡς πρὸς τὴν ἔννοιαν τῶν τελευταίων λέξεων τοῦ Κυρίου. Τί δηλαδὴ ἐννοοῦσε ὁ Κύριος μὲ τὰς λέξεις, ὅτι ἢ πόλις ᾿Ἱερουσαλὴμ θά εἶναι καταπατουμένη ὑπὸ διαφόρων ἐθνῶν «ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν»; Τί ἐννοοῦσε μὲ τὸ «ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν»;
Εντεῦθεν αἱ λέξεις τοῦ χωρίου τούτου εἶναι σημεῖον ἀντιλεγόμενον καὶ πηγὴ παρερμηνειῶν. Τὸ χωρίον τοῦτο ἀλλος ἀπὸ τὸν Ιερὸν Χρυσόστομον δὲν φαίνεται νὰ ἡρμήνευσεν ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς Πατέρας, καὶ τὸν Ευσέβιον Καισαρείας.
᾽Αλλ᾽ ἣ ἑρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Πατρός, ἐκ τοῦ σημερινοῦ ἀποτελέσματος, φαίνεται ὁπωσδήποτε ἐσφαλμένη, διὰ νὰ ἐπακολουθήσουν ἕτεροι νεώτεροι θεολόγοι μὲ ἄλλας παρερμηνείας. Ὁ ἱερὸς Πατὴρ διατείνεται, ὅτι ὁ Κύριος μὲ τὴν ὡς ἄνω προφητείαν ἐννοοῦσε, ὅτι τόσον τὸ κράτος, ὅσον καὶ τὴν πόλιν Ιερουσαλήμ, δὲν θὰ ἐπανακτήσουν ποτὲ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων οἱ Ἕβραῖοι, οὔτε βεβαίως καὶ τὸν Ναὸν θὰ ἀνοικοδομήσουν ποτέ: «οὔτε ἀναστήσεται λοιπὸν ὅ ναός, οὐδὲ εἰς τὴν προτέραν ἐπανήξουσι πολιτείαν... Παρέξομεν δὲ μάρτυρα τούτων οὖκ ἄγγελον, οὖκ ἀρχάγγελον, ἀλλ᾽ αὐτὸν τὸν τῆς οἴκουμένης ἅπάσης Δεσπότην, τὸν Κύριον ἡμῶν ᾿Ιησοῦν Χριστόν. Εἰσελθὼν γὰρ εἷς τὰ Ιεροσόλυμα καὶ τὸν ναὸν ἰδών, ἔλεγεν ὅτι ἔσται ἡ ᾿Ιερουσαλὴμ πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν πολλῶν, ἕως οὗ πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν πολλῶν, τὸν μέχρι συντελείας λέγων χρόνον». «΄Ηρκει μὲν οὖν τὰ εἰρημένα πρὸς ἀπόδειξιν ὑμῖν τοῦ μηδέποτε τὸν ναὸν ἀναστήσεσθαι... τὰ εὐαγγέλια ἀφείς, ἐπὶ τοὺς προφήτας τρέψομαι, οἷς μάλιστα δοκοῦσι πιστεύειν· καὶ ἀπ᾽ ἔκείνων ποιήσομαι φανερόν, ὅτι οὔτε τὴν πόλιν, οὔτε τὸν ναὸν λοιπὸν ἀπολήψονται». Καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Πατὴρ παρατηρεῖ: «..οὗτος ὁ Χριστὸς προεῖπεν ὅτι καὶ ὃ ναὸς πεσεῖται καὶ τὰ “Ιεροσόλυμα ἁλώσεται καὶ οὐκέτι τῶν ᾿Ιουδαίων ἔσται πόλις ἡ πόλις καθάπερ καὶ πρότερον. Εἶ μὲν οὖν ἔψεύσατο πάντα ἐκεῖνα καὶ μὴ ἔλαβε τέλος, ἀπίστει καὶ τούτοις». (Βιβλιοθ. Ἑλλήνων Πατέρων, τόμος Ε΄, σελ. 18).
«Προστίθεσι δὲ ταῖς αὐτοῦ προρρήσεσι ὃ Σωτὴρ χρόνον ορίζων, μέχρι τίνος ἔσται ᾿Ιερουσαλὴμ πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν λέγει δ᾽ οὖν, "'ἄχρι οὗ πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν᾽᾽ οὕτω σημάνας τὴν τοῦ βίου συντέλειαν». Ἐυσεβίου Περί Θεοφανείας. (Βιβλιοθ. Ἑλλήνων Πατέρων, τόμος 28ος σελὶς 155).
Πολλοὶ τῶν συγχρόνων ἑρμηνευτῶν τοῦ εὐαγγελικοῦ χωρίου, προπαντὸς Προτεστάνται, ὡς καὶ μερικοὶ ᾿Ορθόδοξοι, ὑποστηρίζουν τὸ ὅλως ἀντίθετον, ὅτι δηλαδὴ μὲ τὸ «πλήρωμα τῶν ἐθνῶν» ὁ Κύριος ἐννοοῦσε, ὅτι ἢ πόλις Ἰερουσαλῃμ θὰ καταπατῆται, θὰ κατέχεται ὑπὸ διαφόρων ἐθνῶν, εἰδωλολατρικῶν ἢ ἀκόμη καὶ χριστιανικῶν, ἕως ὅτου ὅλα τὰ μη Χριστιανικὰ ἔθνη καὶ τελευταῖον τὸ ᾿Ισραὴλ, ἀσπασθοῦν τὸν Χριστιανισμόν. ᾿Ακόμη μερικοὶ λέγουν καὶ γράφουν, ὅτι ἣ προφητεία τοῦ Κυρίου περὶ τῆς ᾿Ιερουσαλήμ, «ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν», ἐννοοῦσε δῆθεν, ὅτι θὰ καταπατήται αὕτη ὑπὸ ἐθνικῶν, δηλαδὴ εἰδωλολατρικῶν κρατῶν, καί, ὅταν τὴν καταλάβουν Χριστιανοί, τότε λήγει ἢ προφητεία τοῦ Κυρίου. Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερον, οὗτοι ἰσχυρίζονται, ὅτι δήθεν οι Εβραίοι θεωροῦνται ἐθνικοί, εἰδωλολάτραι!
Ἑπομένως ἣ προφητεία τοῦ Κυρίου περὶ ἀπελευθερώσεως τῆς Ἱερουσαλήμ εἰς τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν δὲν ἔληξε μὲ τὴν ὑπὸ τῶν ᾿Εβραίων κατάληψιν καὶ ἐπανάκτησιν της πόλεως, ἐπειδὴ δεν ἠλευθερώθη ὑπὸ χριστιανῶν ἀλλὰ ὑπὸ των Εβραίων, ποὺ εἶναι δῆθεν εἰδωλολάτραι! Ἢ γνώμη, ὅτι οἱ “Εβραῖοι εἶναι εἰδωλολάτραι, ἐπειδὴ δὲν εἶναι χριστιανοί, εἶναι λίαν ἐσφαλμένη, διότι ὁ Ἑβραϊκὸς λαὸς ἔχει τὴν ᾿Αγίαν Γραφην, τὴν ὁποίαν ἔχομεν καὶ ἡμεῖς ἐν χρήσει, καὶ ἣ ὁποία εἶναι πρόδρομος τοῦ Ἐυαγγελικοῦ Νόμου καὶ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διεκήρυξε, «Μή νομίσητε ὅτι ήλθον καταλῦσαι τὸν νόμον καὶ τοὺς προφήτας· οὐκ ήλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι» (Ματθ. ε΄ 17).
Ἡ θεωρία, ὅτι τὴν Ἱερουσαλήμ πρέπει νὰ καταλάβουν Χριστιανοί, εἰναι ἐσφαλμένη, διότι οἱ Εβραῖοι ναι μὲν δὲν εἶναι Χριστιανοί, δὲν εἶναι ὅμως καὶ εἰδωλολάτραι. Ὁ δὲ Κύριος μὲ τοὺς λόγους τούτους διὰ τὴν λῆξιν τῶν καιρὧν τῶν ἐθνῶν, ποὺ μέχρι τότε ἢ Ἱερουσαλήμ θὰ καταπατήται ἀπὸ διάφορα κράτη, δὲν ἐννοοῦσε ὅτι θὰ τὴν ἐλευθερώσουν ὁπωσδήποτε χριστιανοί, ἀλλ᾽ ὅτι μετὰ τὴν λῆξιν τῶν καιρῶν θὰ τὴν ἐλευθερώσουν καὶ θὰ τὴν καταλάβουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἔβραῖοι, ὅπως καὶ ἔγινε.
Αἱ λέξεις πλήρωμα καιρῶν ἐθνῶν, καθὼς βλέπομεν, ἔτυχον πολλῶν παρανοήσεων καὶ παρερμηνειῶν ὑπὸ τῶν παλαιῶν Πατέρων ὡς ὁ ᾿Ιωάν. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος διατείνεται ὅτι μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου δὲν θὰ ἐπανακτήσουν οι Ἑβραῖοι τὴν πόλιν Ἱερουσαλήμ, οὔτε κράτος θὰ κάμουν, οὔτε καὶ τὸν ναὸν θὰ ἀνοικοδομήσουν, ἐνῷ ἤδη καὶ κράτος ἔκαμον καὶ τὴν πόλιν κατέλαβον, ἀκόμη δὲ καὶ τὸν ναόν, ὡς κατωτέρω γράφομεν, ἑτοιμάζονται νὰ ἀνοικοδομήσουν. ᾽Αλλὰ καὶ ὅλοι οἱ σύγχρονοι ᾿Ορθόδοξοι καὶ Προτεστάνται ερμηνευταὶ τὸ ἴδιον ἔπαθον! Ἐπειδὴ καὶ οἱ τελευταῖοι οὗτοι διατείνονται, ὅτι ὁ Κύριος μὲ τὸ «πλήρωμα ἐθνῶν» ἐννοοῦσε τὴν πλήρη ἐπικράτησιν τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς ὅλον τὸν πλανήτην, δηλαδὴ τὴν ἐκχριστιάνισιν ὅλου τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου καὶ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν, μεθ᾽ ὃ οὗτοι θὰ ἔκαμνον κράτος καὶ θὰ κατελάμβανον τὴν πόλιν. ᾿Αλλ᾽ ἰδοὺ οὗτοι καὶ κράτος ἔκαμον καὶ τὴν πόλιν κατέλαβον καὶ ἐν τούτοις οὐδεὶς εἰδωλολατρικὸς λαὸς οὔτε καὶ τὸ ᾿Ισραὴλ ἐξεχριστιανίσθη. Τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ μὲ τὴν τρίτην ἑρμηνείαν, ὡς ἀνωτέρω ἐθίξαμεν, τὸ ὅτι δηλαδὴ ἢ προφητεία αὔτη, τοῦ Κυρίου θὰ ἐκπληρωθῇ ὅταν δῆθεν τὴν Ἱερουσαλὴμ καταλάβουν Χριστιανοί, ἕνα ἀπὸ τὰ Χριστιανικὰ κράτη!
Ἔν τοιαύτῃ δὲ περιπτώσει, ποῖον ἀπὸ ὅλα τὰ Χριστιανικὰ κράτη θὰ τὴν καταλάβῃ; ᾿Ορθόδοξον, Καθολικόν, Προτεσταντικόν; Αρκεῖ δὲ τὸ Εθνος νὰ ὀνομάζεται Χριστιανικὸν καὶ ἃς εἶναι αἱρετικόν; Καὶ ἐὰν εἶναι Ὀρθόδοξον, ποίον ἐκ τῶν ᾿Ορθοδόξων; Ῥῶσσοι, Βούλγαροι, Σἐρβοι, Έλληνες;
Αὐτὴν τὴν παιδαριώδη ἑρμηνείαν ἔδωκε καὶ ὁ ἄλλοτε Μητροπολίτης ᾿Αλεξανδρουπόλεως Σεβαστιανός, γράφων εἰς σὐγγραμά του «᾿Ἀντιχιλιαστικά», 1931, σελὶς 191, ὅτι κατόπιν τῆς καταλήψεως τῆς ᾿Ϊερουσαλὴμ τὸ 1918 ὑπὸ Χριστιανῶν ᾿Αγγλων ἐξεπληρώθη ἣ προφητεία τοῦ Κυρίου, «ἕσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν», ἐννοῶν μὲ τὸ «ἐθνῶν» ὄχι ὅπως λέγομεν κράτη-ἐθνη, ἀλλ᾽ ἐθνικοὺς ἤτοι εἰδωλολάτρας. Καὶ ἐν συνεχείᾳ προσθέτει αὐθαιρέτως χωρία τοῦ Δανιὴλ, τὰ δἤθεν 45 Δανιήλεια ἔτη, καὶ ἐπισημαίνει τὸ τέλος τοῦ κόσμου κατὰ τὸ 1963 περίπου! Ὅλαι ὅμως αἱ ἑρμηνεῖαι καὶ τῶν πρώτων καὶ τῶν δευτέρων καὶ τῶν τρίτων ἐκ τῶν πραγμάτων πλέον διεψεύσθησαν, διότι ἢ πόλις κατελήφθη, ὑπὸ τῶν ἰδίων τῶν Ἑβραίων, ὅπως καὶ ἐννοοῦσε ὁ Κύριος, καὶ δὲν ὑπάρχει πιθανότης νὰ τὴν χάσουν πλέον ἀπὸ τὰς χεῖρας των, ἐκτὸς ἐὰν διαλυθῇ ἐκ νέου τὸ κρᾶτος των. Άλλά και η πρώτη περίπτωσις, ὅτι δῆθεν, ὅταν καταληφθῇ ἣ ᾿Ιερουσαλὴμ, θὰ ἐπιστρέψουν τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη καὶ τὸ Ισραήλ εἰς τὸν Χριστόν, ἀποδεικνύεται μῦθος καὶ πλάνη ἐκ τῆς ἐξελίξεως τῶν γεγονότων σήμερον. ᾿Εκτὸς ἐὰν γίνῃ μετὰ τὴν ἵδρυσιν Ἑβραϊκοῦ κράτους καὶ τὴν κατάληψιν τῆς πόλεως η κλῆσις καὶ ἐπιστροφὴ τῶν ᾿Εβραίων ἀποτόμως καὶ θαυματουργικῶς μίαν ημέραν, ἢ τὸ ἴδιον θὰ εἶναι ἐὰν αὖτη γίνει ἔστω εἰς πεντακόσια ἢ χίλια ἔτη!
Ἐντεῦθεν ἢ ἑρμηνεία τοῦ δυσνοήτου χωρίου τούτου τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τῶν λέξεων «ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν», κατὰ πᾶσαν πιθανότητα εἶναι αὕτη: Ἢ μὲν καταπάτησις ὑπὸ ἐθνῶν σημαίνει, ὅτι ἢ πόλις θὰ καταπατῆται ἀπὸ διάφορα κράτη, τὸ δὲ ἐν συνεχείᾳ «ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν» σημαίνει, μέχρι νὰ συμπληρωθοῦν οἱ καιροὶ (χρόνοι) τῶν εἰδωλολατρικῶν λαῶν, ποὺ θὰ παραμένουν εἰς τὴν πλάνην. Καὶ πλέον συγκεκριμένως: Η λῆξις τῆς χρονικῆς προθεσμίας, ποὺ ὥρισεν ὃ Κύριος διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνικῶν καὶ τοῦ ᾿Ισραὴλ εἷς τὸν Χριστὸν (Χριστιανισμόν). (Διότι ἀσφαλῶς ὃ Κύριος δὲν θὰ ἀναμένῃ αἷωνίως, ἐπὶ δεκάδας χιλιάδας ἔτη, τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνῶν). Καὶ συγχρόνως, πλέον πιθανὸν νὰ ἔννοῇ τὴν λῆξιν (τὴν πλήρωσιν τοῦ ποτηρίου), τὴν συμπλήρωσιν τοῦ χρόνου, ποὺ ὥρισεν ὃ Κύριος ἐπὶ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου, τῶν ἐθνῶν καὶ ἐθνικών· ὅταν συμπληρωθῇ ὃ προσδιορισθεὶς χρόνος καὶ καιρός, θὰ ἐπακολουθήση ἡ συντέλεια τῶν ἐθνῶν, τοῦ κόσμου, ἢ Δευτέρα Παρουσία.
᾿Εθεωρήσαμεν καλὸν εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νὰ προσθέσωμεν καὶ τὴν ἑρμηνείαν ἐπὶ τοῦ χωρίου τούτου «ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν». Τοῦ μεγάλου καὶ πρώτου συγγραφέως τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ἱστορίας Εὐσεβίου Καισαρείας, ἣ ὁποία ἑρμηνεία παραδόξως ἀρκετὰ συμπίπτει μὲ τὴν ἡμετέρᾶν τοιαύτην καὶ τὴν ὁποίαν δὲν εἴχομεν ὑπόψιν εἰς τὴν πρώτὴν ἔκδοσιν τοῦ βιβλίου μας, ἤδη τὴν καταχωροῦμεν τώρα. «Πότε δὲ ταῦτα ἔσται; Ὅταν πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν. Περαιωθείσης γὰρ τῆς ὡρισμένης τοῖς ἔθνεσι προθεσμίας ἔσται σημεῖα τῆς τοῦ κόσμου συντελείας»... «Ποῖα ταῦτα γενόμενα ἀλλ᾽ ἢ καὶ προλεγόμενα; Ιερουσαλὴμ πατουμένην ὑπὸ ἐθνῶν, τὴν συμπλήρωσιν τῶν καιρῶν τῶν ἐθνῶν, τοὺς τῆς ἀποστασίας χρόνους τὰ ἐν τοῖς φωστῆρσι καὶ τοῖς ἄστροις σημεῖα, τὴν ἐπὶ γῆς συνοχὴν τῶν ἐθνῶν...» (Βιβλιοθήκη Εἰλλήνων Πατέρων, τόμ. 23ος σελ. 293 -94 -95)
Ἐντεῦθεν φαίνεται, ὅτι εἶναι ἐσχατολογικὸν τὸ χωρίον τοῦτο, ἐπειδὴ πρέπει τὸν τελευταῖον καιρὸν πρὸ τῆς συντελείας τοῦ κόσμου νὰ συγκεντρωθοῦν οἱ 'Εβραῖοι εἰς τὰ ἴδια, διότι θὰ γίνῃ ἣ τελευταία κλῆσις τούτων εἰς τὸν Χριστόν, διὰ νὰ ἐπακολουθήσῃ ἣ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἣ Κρίσις. Πρᾶγμα ποὺ κατὰ τὸ πρῶτον μέρος, τὴν ἐπισυναγωγὴν δὴλαδή, ἔγινεν ἤδη, ὑπολείπεται δὲ νὰ γίνῃ καὶ τὸ ἕτερον, η οριστικὴ κλῆσις τοῦ ᾿Ισραὴλ, διὰ νὰ ἐπακολουθήσῃ ἣ Δευτέρα Παρουσία.
Τὸ ὅτι ὁ Κύριος ὥρισε καιρὸν δι᾿ ὅλα τὰ πράγματα, ἴδίως διὰ τὰ μεγάλα κοσμοϊστορικὰ γεγονότα ποὺ ἔγιναν καὶ θὰ γίνουν, εἶναι ἀναμφισβήτητον. Οὕτως ὥρισε χρόνον καὶ καιρὸν διὰ τὴν κλῆσιν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἢ ἐξωχριστιανικῶν λαῶν, ὡς καὶ τοῦ Ἰσραήλ, ἀκόμη καὶ διὰ τὴν κλῆσιν καὶ μετάνοιαν καὶ σωτηρίαν ἑνὸς ἑκάστου, καθὼς λέγει ὃ ἴδιος εἰς τὴν Γραφήν: «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι» (Ἡσαΐου μθ΄ 8). 'Επομένως ὥρισε χρόνον διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνικῶν εἰς τὸν Χριστιανισμόν. Καὶ ὅταν ἐξαντληθῇ ἢ προθεσμία, ὁ χρόνος της ἀναμονῆς τοῦ Κυρίου, θὰ ἐπακολουθήσῃ τὸ τέλος τοῦ κὁσμου, ἣ Δευτέρα Παρουσία. ᾿Εντεῦθεν ἑρμηνεύεται καὶ δικαιολογεῖται ἣ ἐπισυναγωγὴ τῶν ᾿Εβραίων σήμερον καὶ ἐπιστροφὴ καὶ ἐγκατάστασις τούτων εἰς τὴν παλαιὰν ἑστίαν των, τὴν Παλαιστίνην, καὶ ἣ ἐπανίδρυσις ὑπ᾽ αὐτῶν κράτους, ὡς καὶ ἣ ἐπανάκτησις τῆς Ἱερουσαλήμ. ᾿Επειδὴ πρῶτον πρέπει νὰ συγκεντρωθοῦν ὅλοι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἵνα ἐν συνεχείᾳ ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν των διαδραματισθοῦν τὰ τελευταῖα φοβερὰ καὶ τρομακτικὰ γεγονότα καὶ σημεῖα, ἐκ τοῦ ψευδομεσσίου ἰδίως προερχόμενα, καὶ ἐκ τούτων συμβῇ ἀφύπνισις καὶ ἀναγνώρισις τής πλάνης των καὶ ἐπιστροφὴ των εἰς τὸν Χριστόν. Εἶναι λίαν ἐσφαλμένη, ἢ γνώμη καὶ θεωρία τινῶν, ὅτι οἱ ᾿Ισραηλῖται θὰ γίνουν Χριστιανοὶ πρὸ τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ἐπειδὴ εὔλογον γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, πῶς θὰ πιστεύσουν εἰς τὸν Χριστόν, ἐνῷ δύο χιλιάδας ἔτη, ἀναμένουν τὸν ἰδικόν των Μεσσίαν; Ποῖον θὰ λάβουν ὡς Μεσσίαν ἐὰν εἶναι Χριστιανοί; Εἰς ποίους θὰ βασιλεύσῃ ὁ ἀναμενόμενος ψευδομεσσίας; Καὶ πῶς θὰ ἐκπληρωθοῦν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ ἐκεῖνον λήψεσθε»; (Ἰωάν. ε΄ 43). Θὰ πιστεύσουν βεβαίως πολλοὶ τὸν ἀριθμόν, ἀλλὰ μετὰ τὴν διαπίστωσίν των, ὅτι ο ἀναμενόμενος καὶ ἐμφανισθεὶς ὡς Μεσσίας δὲν εἶναι ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας, ἀλλὰ πλάνος καὶ ἀγύρτης. ᾿Επίσης εἶναι λίαν ἀμφίβολον, ἐὰν οὗτοι θὰ πιστεύσουν ὡς σύνολον, ὡς κράτος, ἢ μέρος ἐκ τῶν εὐσεβῶν ᾿Ισραηλιτῶν. Πρῶτον μὲν διότι μεταξὺ τούτων, ὅπως καὶ σήμερον, πολὺ δὲ περισσότερον τότε, θὰ ὑπάρχουν ἀδιάφοροι, ἄπιστοι, ἄθεοι, μασῶνοι, ἀνεπίδεκτοι ἐπιστροφῆς καὶ σωτηρίας. Καὶ δεύτερον, πῶς θὰ ἐπιστρέψῃ ὁλόκληρον τὸ ἔθνος κατὰ τὴν τριετῇ σατανικὴν ἐπικράτειαν καὶ βασιλείαν τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὸν προφήτην Δανιὴλ θὰ πολεμήσῃ τοὺς ἁγίους, θα καταργήσῃ τὴν παντοτεινὴν θυσίαν καὶ θὰ νικήσῃ τοὺς ἀγίους (χριστιανούς), τόσον εἰς τὸν ᾿Ισραὴλ, ὅσον καὶ ὅπου θὰ ἀσκῇ ἐπιρροὴν καὶ θὰ ἔχῃ κυριαρχίαν, καὶ ἀφοῦ ἣ σατανικὴ ἐξουσία του θὰ καταλυθῇ κατὰ τὸν θεῖον Παῦλον διὰ τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου; (Β΄ Θεσσ. β΄ 3, 8).
Ἕπομένως δὲν θὰ δυνηθοῦν ἐντὸς τοῦ ὀλίγου αὐτοῦ διαστήματος καὶ μέσα εἰς τὴν καταστρεπτικὴν δίνην καὶ τὸν τρομακτικὸν διωγμὸν τῶν πιστῶν ὑπὸ τοῦ Αντιχρίστου νὰ γίνουν ὡς σύνολον Χριστιανοί, πολὺ περισσότερον νὰ δὼσουν νέα φῶτα, εἰς τὴν ἀνθρωπότητα!
Ἔξ' ὅλων καταδεικνύεται, ὅτι μᾶλλον οἱ καλοπροαίρετοι Ἰσραηλῖται θὰ πιστεύσουν, ἴσως πολλοὶ τὸν ἀριθμόν, καὶ τότε θὰ ἀναφωνήσουν ἐκεῖνο ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος. «Εὐλογημένος ὃ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Καὶ τοῦτο θὰ δοθῇ εἰς αὐτοὺς ὡς τελευταία χάρις καὶ δωρεά, ἐπειδὴ ἧσαν ἄλλοτε ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Κυρίου.
Τὸ ὅτι οἱ Ἑβραῖοι ὁπωσδήποτε θὰ δεχθοῦν τὸν Αντίχριστον ὡς Μεσσίαν, εἶναι καὶ καθολικὴ γνώμη τῶν Πατέρων καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Εντεῦθεν πάντοτε μέν, ἰδίως δὲ σήμερον, ἀπὸ ἔτους εἰς ἔτος, ἀναμένουν τὴν ἐμφάνισίν του! ᾿Επίσης, ὅτι θὰ ζήσουν ἐν τῇ πλάνῃ ἄνευ Χριστοῦ μέχρι τῆς Παρουσίας Του, τὸ διετύπωσεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος πολλάκις, ἰδίως μὲ τὴν περίφημον δι’ αὐτοὺς προφητείαν, «᾿Ιδοὺ ἀφίεται ὃ οἵκος ὑμῶν ἔρημος. Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι οὗ μή με ἴδητε ἕως ἂν ἤξῃ ὅτε εἴπητε· εὐλογημένος ὃ ἐρχόμενος ἕν ὀνόματι Κυρίου» (Λουκ. ιγ΄ 35. Ματθ. κγ' 39). Καὶ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μὲ τὸ χωρίον τοῦτο τὴν μέχρι τῆς Παρουσίας πλάνην ἐννοοῦν τῶν ᾿Ισραηλιτῶν. Ὁ δὲ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀναφέρει, ὅτι οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸ χωρίον τοῦτο ἐγνώριζον καὶ ἐπίστευον, ὅτι ὁ Κύριος μὲ αὐτὸ ἐννοοῦσε τὴν συντέλειαν. «Εἶτα, ἐπειδὴ εἶπε τοῖς ᾿Ιουδαίοις, “οὐ μή με ἴδητε, ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημέγος ὃ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου”, ὦοντο (ἐνόμιζον) οἱ μαθηταὶ ἅμα τῇ κατασκαφῇ (τῶν Ιεροσολύμων) καὶ τὴν συντέλειαν ἔσεσθαι» (Απαντα τῶν ἁγίων Πατέρων, τόμος 68, σελ. 371). «Κατὰ τὴν Δευτέραν Παρουσίαν, ὅτε θεώμενοι αὐτὸν μετὰ τῆς ἐνθέου δόξης καὶ σὺν ἀγγέλων δορυφορίᾳ ἐρχόμενον ἐξ οὐρανῶν ὁμολογεῖν ἀναγκασθήσονται αὐτὸν εἶναι τὸν ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ἑαυτοῦ Πατρός» (Ἑυσέβιος Καισαρείας). «Πότε τοῦτο εἴπωσιν; Ἕκόντες μὲν οὐδέποτε (θεληματικῶς ποτέ), ἄκοντες δὲ (χωρὶς νὰ τὸ θέλουν) κατὰ τὸν καιρὸν τῆς δευτέρας αὐτοῦ παρουσίας, ὅταν ἥξῃ μετὰ δυνάμεως δόξης πολλῆς, ὅταν οὐδὲν αὐτοῖς ὄφελος τῆς ἐπιγνώσεως» (Ζυγαβηνός). «Τὸ δὲ οὗ μή με ἴδητε ἄχρις ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὃ ἐρχόμενος ἔν ὀνόματι Κυρίου, τὴν Δευτέραν Παρουσίαν σημαίνει· διότι τότε καὶ μὴ θέλοντες θέλουν τὸν ὁμολογήσει Θεὸν καὶ σωτῆρα Κύριον, ὅταν δὲν εἶναι κανένα ὄφελος εἷς αὐτούς· τί λοιπόν, δὲν τὸν εἶδαν αὐτόν, ἀφοῦ εἶπαν αὐτά; ναί, μάλιστα τότε τὸν εἶδαν. Διότι, ὅταν λέγῃ ὅτι οὗ μή με ἴδητε ἀπὸ τοῦ νῦν, δὲν σημαίνει ἀπ᾽ ἐκείνην τὴν ὥραν, ἀλλὰ τὸν ἀπὸ τὸν Σταυρὸν καὶ ὕστερα καιρόν· ὡσὰν νὰ ἤθελεν εἰπῇ ὅτι, ἀφοῦ μὲ σταυρώσετε, πλέον δὲν θέλετε μὲ ἰδῇ, ἕως νὰ ἔλθω πάλιν» (Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, ᾿Ἑρομηνεία εἰς τὰ τέσσαρα Ἐυαγγέλια, τόμος Α΄, σελὶς 359).
Καθὼς βλέπομεν, αἱ γνῶμαι και ἑρμηνεῖαι τῶν Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας γύρω ἀπὸ τὸ ὡς ἄνω χωρίον τοῦ Κυρίου, «οὐ μὴ με ἴδητε», ἀναφερόμενον εἰς τοὺς Ἑβραίους, ἐχοῦν οὐρανομήκη διαφορὰν ἀπὸ ἕρμηνείας συγχρόνων Προτεσταντῶν καὶ Καθολικῶν θεολόγων, ὡς καὶ μερικῶν ημετέρων ᾿Ορθοδόξων, οἱ ὁποῖοι, ὅλοι ὡς ἐκ συμφώνου καὶ ἐν χορῷ πιστεύουν καὶ γράφουν τὸ ὅλως ἀντίθετον πρὸς τοὺς ἀρχαίους Πατέρας τῆς ᾿Εκκλησίας. Ὅτι δηλαδὴ ὁπωσδήποτε οἱ ᾿Ισραηλῖται θὰ γνωρίσουν τὸν Χριστόν, πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας, καὶ ὅτι ἢ γνωριμία αὐτὴ θεωρεῖται ὡς ἔλευσις τοῦ Κυρίου, «ἕως ἂν ήξῃ».
Ὅλων λοιπὸν τῶν ἀρχαίων Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας αἱ ἑρμηνεῖαι καὶ γνῶμαι συγκλίνουν, ὅτι οἱ ᾿Ισραηλῖται ὃπωσδήποτε ἔχασαν καὶ τὴν χάριν καὶ τὰ προνόμια διὰ παντός, μεταφερθέντα εἰς τοὺς Χριστιανούς. Καὶ ἑπομένως μέχρι τὴν παραμονὴν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου στεροῦνται τῆς χάριτος νὰ τὸν γνωρίσουν. ᾿Εντεῦθεν εἶναι λίαν ἀμφίδολον ἂν ὁ θεῖος Παῦλος μὲ τὸ «ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ» (Ῥωμ. Ια΄ 25, 26) ὁπωσδήποτε ἐννοοῦσε τὴν πρὸ τοῦ ᾿Αντιχρίστου ἐπιστροφὴν ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν καὶ τοῦ ᾿Ισραὴλ εἰς τὸν Χριστιανισμόν, ὅπως οἱ Προτεστάνται ἑρμηνεύουν! ᾿Επίσης καὶ τὸ «ἀρθήσεται ἀφ᾽ ὑμῶν ἣ βασιλεία» (Ματθ. κα΄ 43) αὐτοὺς ἐννοοῦσε, χωρὶς νὰ λέγῃ ὅτι θὰ ἔλθῃ ἐποχὴ νὰ τὴν λάβουν πάλιν. Καὶ ἣ ξηρανθεῖσα συκῇ εἰς αὐτοὺς ἀναφέρεται.
Ἐκ τῆς ἀνωτέρω προφητείας τοῦ Κυρίου σαφῶς καταφαίνεται, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς ἑρμηνείας τῶν ἁγίων Πατέρων διαπιστοῦται, ὅτι, ἐπειδὴ ὁ ᾿Εβραϊκὸς λαὸς ἔκλεισε τὰ ὦτα αὐτοῦ εἰς τὴν κλήσιν τοῦ Κυρίου, καὶ ἐν συνεχείᾳ παραμένει ἐπὶ δύο χιλιάδας ἔτη τυφλός, καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἄλλὰ πολεμεῖ μὲ λύσσαν τὸν Χριστόν, μὲ τὸν Σιωνισμόν, Μασωνισμόν, Χιλιασμόν, Κομμουνισμὸν καὶ χιλίους ἄλλους σκοτεινοὺς τρόπους, ἐκτὸς τῆς στυγερωτέρας ἁμαρτίας τῶν αἰώνων, τῆς σταυρώσεως τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ, ἔκλεισε δι αὐτούς, μέχρι τοὐλάχιστον τῶν παραμονῶν τῆς Δευτέρας Παρουσίας ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας.
Καὶ ἃς μὴ μᾶς φαίνεται παράξενον τὸ πρᾶγμα. Άρκεῖ νὰ σκεφθῶμεν, ὅτι διὰ μίαν μικρὰν παρακοὴν οἱ πρωτόπλαστοι ἐξεβλήθησαν τοῦ Παραδείσου, ἀλλὰ καὶ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κατεδικάσθησαν ὑπὸ τοῦ Κυρίου λόγῳ τῆς παραραβάσεως αὐτῆς, διὰ τῆς διαδοχικῆς κληρονομίας τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας εἰς ὅλους, ποὺ γεννῶνται ἐπὶ τῆς γῆς, διὰ τοῦ λεγομένου προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ὥστε νὰ χρείασϑῇ σάρκωσις καὶ σταύρωσις ἑνὸς Θεοῦ διὰ νὰ σώζεται πλέον ἄνθρωπος.
Ἐντεῦθεν συμπεραίνομεν τὸ μέγεθος καὶ τὴν εὐθύνην τῆς Θεοκτονίας τῶν ᾿Ἑβραίων. Οὕτω πρέπει νὰ ἑρμηνευθῇ καὶ τὸ τοῦ θείου Παύλου, «πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ ᾿Ισραὴλ γέγονεν, ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, καὶ οὕτω πᾶς ᾿Ισραὴλ σωθήσεται» (Ρωμ. ια΄ 25 -26). Δηλαδὴ οἱ Ισραηλῖται ἔμεινον καὶ θὰ μείνουν πωρωμένοι, ἕως ὅτου λήξῃ ἢ προθεσμία τῆς κλήσεως ὅλων τῶν ἐθνῶν καὶ ἐθνικῶν εἰς τὸν Χριστόν, καὶ τότε θὰ κληθοῦν καὶ αὐτοὶ διὰ τελευταίαν φορὰν καὶ τότε «πᾶς ᾿Ισραὴλ» (ποὺ θὰ πιστεύσῃ) «σωθήσεται», θὰ σωθῇ. ᾿Ακόμη ὑπάρχει πιθανότης, ὅτι ὁ θείος Παῦλος μὲ «τὸ ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθη» ἐννοεῖ τὴν εἰσαγωγὴν τῶν προωρισμένων εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν εἰς τὸν Χριστιανισμόν, ὅσων ἤδη ἐκλήθησαν καὶ ὅσοι πιθανὸν θὰ κληθοῦν ἀκόμη μέχρι τῆς συντελείας, καὶ οὐχὶ πάντων ἀνεξαιρέτως τῶν ἐθνῶν, ποὺ κατὰ πᾶσαν πιθανότητα θὰ παραμείνουν δυστυχῶς εἰς τὴν πλάνην μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Δυνάμεθα ὅμως νὰ ὑποθέσωμεν ότι ὁ θεῖος Παῦλος ὁμιλεῖ ἔτσι ὡς ἄνθρωπος, διακατεχόμενος ὑπὸ σφοδρᾶς ἐπιθυμίας διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν συμπατριὠτῶν του, ὁ ὁποῖος προτιμᾷ νὰ γίνῃ αὐτὸς «ἀνάθεμα» διὰ τὴν σωτηρίαν των. «Ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἰναι ἀπὸ Χριστοῦ, ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα» (Ῥωμ. θ΄ 3).
Θὰ ηὔχετο δηλαδὴ νὰ κολασθῇ αὐτός, ἀρκεῖ νὰ σωθοῦν οἱ Ἑβραῖοι ἀδελφοί τοῦ! Καὶ ἑπομένως δὲν θὰ εἶναι υπερβολή νὰ εἴπωμεν, ὅτι τὸ χωρίον τοῦτο ἴσως νὰ εἶναι σκοτεινὸν ἢ ὑπερβολικόν. Τοῦτο συμπεραίνεται καὶ ἀπὸ πολλὰ ἄλλα δυσερμήνευτα καὶ δυσνόητα χωρία τοῦ Παὐλου, διὰ τὰ ὁποῖα ὁ ᾿Απόστολος Πέτρος χαρακτηριστικῶς γράφει: «Καθὼς καὶ ὁ ἀγαπητὸς ἡμῶν ἀδελφὸς Παῦλος κατὰ τὴν αὐτῶ δοθεῖσαν σοφίαν ἔγραψεν ὑμῖν... ἐν οἷς ἐστι δυσνόητα τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν...» (Β΄ Πέτρου γ΄ 15-16). Ἢ ἀκόμη δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν, ὅτι ὑπάρχουν δύο ἐκδοχαὶ γύρω ἀπὸ τὸ λεχθὲν ὑπὸ τοῦ᾿Αποστόλου Παύλου καὶ τὸ χρησιμοποιηθὲν συγχρόνως ὑπ᾿ αὐτοῦ χωρίον, τοῦ Ἡσαΐου, «πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ ᾿Ισραὴλ γέγονεν ἀχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ (Ῥωμ. ια΄ 25), καί, «ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ρυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ ᾿Ιακώβ» (Ρωμ. ια΄ 2306, Ἡσαΐου νθ΄ 20).
Η μία ἐχδοχὴ εἶναι, ὅτι τὸ μὲν χωρίον τοῦ Ἡσαίου, «Καὶ ἥξεις ἕνεκεν Σιὼν», ἐφηρμόσθη κατὰ τὴν γνώμην πολλῶν Πατέρων καὶ ἑρμηνευτῶν εἰς τὴν πρώτην Παρουσίαν τοῦ Κυρίου (ἰδὲ καὶ ὑπόμνημα εἰς τὴν Κ. Διαθήκην, τόμος Α΄, σελὶς 173 ὑπὸ Παναγ. Τρεμπέλα). Τότε ὁ Κύριος ἢλθεν ὡς ρυόμενος ἐκ τῆς πλάνης και τῶν ἁμαρτιῶν τὸν ᾽Ισραὴλ καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Τὸ πῶς ὅμως τὸ χωρίον τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἔχει ἐφαρμογὴν εἰς τὴν τότε κλῆσιν ὑπὸ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τόσον τῶν Ἑβραίων ὅσον καὶ τῶν ἐθνῶν, ὁ θεῖος Παῦλος χρησιμοποιεῖ διὰ τὴν ἐκ δευτέρου κλῆσιν τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς μελλοντικοὺς χρόνους καὶ ἴσως πρὸ τῆς παρουσίας τοῦ ᾿Αντιχρίστου, τοῦτο ἀποτελεῖ μυστήριον.
Δευτέρα ἐκδοχὴ εἶναι, ὅτι ὁ Προφήτης ἠμπορεῖ νὰ ωμίλει συγχρόνως καὶ διὰ τὴν Δευτέραν Παρουσίαν, ποὺ ὁντως τότε ὁ Κύριος θὰ ἔλθῃ μὲ τρομακτικὰ σημεῖα, τῆς Παρουσίας του. «... ἥξει γὰρ ὡς ποταμὸς βίαιος ἣ ὀργὴ παρᾶ Κυρίου, ἥξει μετὰ θυμοῦ» (Ἡσαΐου νθ΄ 19), ὡς εἰς τὸν ἀμέσως προηγούμενον στίχον περὶ κλήσεως τῶν πεπωρωμένων ᾿Ισραηλιτῶν ὁ θεῖος Παῦλος ὁμιλεῖ. «Ἤξει ἡ ὀργὴ καθάπερ τις βιαιότατος ποταμὸς πάντα κατασύρων καὶ ἁπρόσβλητον ἔχων τὴν τῶν ναμάτων καταφορὰν» (Κύρίλλος ᾿Αλεξανδρείας). Πότε ἦλθεν ἐν ὀργῇ ὁ Κύριος; Αὶ γνῶμαι διίστανται. Οἱ Πατέρες ὁμιλοῦν, ὅτι τὸ χωρίον ἀναφέρεται τόσον εἰς τὴν πρώτην Παρουσίαν τοῦ Κυρίου, ὅσον καὶ εἰς τὴν Δευτέραν. «Πρὸς αὑτοὺς γὰρ πρώτους ὃ Σωτὴρ παρεγένετο καὶ πρώτων αὑτῶν τὴν ἀσέβειαν λῦσαι. Τοῦτο δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔλεγεν· οὖκ ἀπεστάλην εἶ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ» (Θεοδώρητος). Ἔκ Σιὼν ἦλθεν ἀλλὰ τὸν κατεφρόνησαν, τὸν ἐσταύρωσαν, ἔμειναν ἐπὶ δύο χιλιάδας ἔτη ἄπιστοι. ᾽Εκ Σιὼν θὰ ἐπανελθῃ ἄράγε διὰ νὰ σώσῃ τὸ ᾿Ισραὴλ ἢ νὰ κρίνῃ αὐτοὺς καὶ ὅλον τὸν κόσμον;
᾿Ακόμη ὑπάρχουν γνῶμαι εἰς μερικοὺς ἐγγίζουσαι τὸ ἀστεῖον καὶ τὸν παραλογισμὸν γύρω ἀπὸ τὴν κλῆσιν καὶ τὴν σωτηρίαν τῶν ᾿Εβραίων. Ὅτι τὸ ᾿Ισραὴλ δῆθεν, παρὰ τὴν Θεοκτονίαν ποὺ διέπραξε, ἔγκλημα ποὺ ὑπερβαίνει εἰς μέγεθὸς τὴν ἀνατίναξιν τοῦ πλανήτου καὶ ὅλων τῶν Γαλαξιὧν εἰς τὸν ἀέρα καὶ παρὰ τὴν ἄρνησιν ἐπὶ δεκάδας αἰώνων νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν Χριστόν, καὶ παρὰ τὸν ἐν συνεχεῖα πόλεμον κατὰ τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔπαυσε οὔτε θὰ παύσῃ νὰ εἶναι ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Κυρίου! Καὶ ἑπομένως ὁ Κύριος θα τοὺς σώσῃ καὶ θὰ τοὺς ὁδηγήσῃ ἐνωρίτερον τοῦ ᾽Αντιχρίστου εἰς τὴν πίστιν! Καὶ μάλιστα προχωροῦν περισσότερον, ὅτι δῆθεν, διὰ τοῦ πιστεύσαντος εἰς αὐτὸν ᾿Εβραϊκοῦ λαοῦ, θὰ δοθοῦν εἰς τὰ ἔθνη νέαι ἐπαγγελίαι, νέαι εὐλογίαι, νέα φῶτα! Πόσον ἀπίθανοι σκέψεις ἀπὸ ᾿Ορθοδόξους! Ώστε λοιπὸν δὲν ἐξεπληρώθησαν διὰ τοῦ Ιησού Χριστοῦ ὅλαι αἱ ἐπαγγελίαι τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην; Δὲν ηυλογήθησαν πάντα τὰ ἔθνη διὰ τῆς μεταδοθείσης πίστεως καὶ σωτηρίας; Δὲν ὡλοκληρώθησαν πάντα ταῦτα ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ;
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Κ. ΚΟΜΠΟΥΓΙΑ - ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β΄ 1.)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου