Να μη χάσουμε το μέτρο…

 

Να μη χάσουμε το μέτρο…

Στέφανος  Κισιώτης, θεολόγος

Εόρτια περίοδος των Χριστουγέννων. «Άνοιξαν» οι εκκλησίες με περιορισμένο αριθμό πιστών. Το «σταγονόμετρο» ήταν το χρήσιμο  εργαλείο για την καταμέτρηση των πιστών από το εντεταλμένο «όργανο» που έπρεπε να κάνει «επίσκεψη» ιεροπρεπή… Ήρθε, είδε και κράτησε σημειώσεις… Η παρουσία του εξυπηρετούσε και την «ψυχολογία». Πώς το λέγαμε παλιά; «κάτσε φρόνιμα, γιατί θα φωνάξω τον χωροφύλαξ»!! Αρχίζουμε και χάνουμε το μέτρο… αλλά και την ουσία. Είναι φανερό πως κάτι ενοχλεί με αυτή τη συμπεριφορά. Το αντιλαμβάνονται όλοι. Υπάρχει έλλειμμα ελευθερίας, αξιών και πιστευμάτων. 

Γίνεται προσπάθεια να ασκηθεί έλεγχος  από τα καθιερωμένα μέσα. Και κάπου εκεί δίπλα βρίσκονται για να βοηθήσουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αποπροσανατολισμού. Κι ακούς ειδήσεις ενορχηστρωμένες και πανομοιότυπες, ομαδικούς «πυροβολισμούς» από τα υπάρχοντα δημοσιογραφικά κέντρα. Κι από το πολύ πες-πες, κάτι μένει. Σίγουρα ο φόβος απλώνεται στο λαό, στους πολίτες. Αυτή την γιορτινή περίοδο, δεν βλέπεις πρόσωπα χαρούμενα στους δρόμους. Οι άνθρωποι είναι «σφιγμένοι». Η ανασφάλεια κυριαρχεί. Πιο ασφαλές είναι να πειθαρχείς χωρίς όρια, χωρίς σκέψη, χωρίς υποθετικά… Σύγχρονο αποδεικτικό στοιχείο η επίθεση, αυτές τις άγιες μέρες, στην Θεία Κοινωνία!! Βλέπεις δημοσιογράφους να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, να σκίζουν τα ρούχα τους, κατά την λαϊκή έκφραση, ακούγοντας ότι κάποιοι πιστοί πήγαν να Κοινωνήσουν. Ή ότι κάποιος παπάς κοινώνησε  μικρά παιδιά… Και ο χαφιές «της διπλανής πόρτας», παλιό επάγγελμα στα ελληνικά δρώμενα ανά τους αιώνες, που μάλλον τώρα ανήκει στον «προοδευτικό» χώρο, να εξυμνείται ως υπηρέτης – υπερασπιστής της υγείας του λαού… Δεν χρειάζεται να κάνουμε συνειρμούς πάνω  σ’ αυτές τις «ειδήσεις». Οι δημοκράτες έζησαν λίαν πρόσφατα στο πετσί τους αυτές τις συμπεριφορές, αλλά και τις συνέπειές τους…

Χριστούγεννα, λοιπόν, και φέτος, το σωτήριον έτος 2020 μ. Χ. Αυτό το  μ. Χ. πολύ ενοχλεί!! Πώς, όμως, να το διαγράψεις; Είναι ιστορικό ντοκουμέντο!!        

Στην Ορθόδοξη πατρίδα μας, ενώ στα εξωτερικά ζητήματα της ζωής συμβαίνουν αυτά που περιγράψαμε και χάσαμε το μέτρο, στα εσωτερικά της Εκκλησίας όλα λειτουργούν σε πλήρη συνέχεια, ως Παράδοση, όταν Λειτουργούν οι ναοί. Οι ύμνοι μάς καλούν «να δούμε πού γεννήθηκε ο Χριστός». «Να ακολουθήσουμε το αστέρι των Μάγων». Να συμψάλλουμε μαζί με τους Αγγέλους τον ουράνιο ύμνο, που είναι μαζί και δοξολογία προς τον Θεό, που καταδέχθηκε  να περιβληθεί την ανθρώπινη φύση. Αλλά και μαζί με τους Ποιμένες να πλησιάσουμε το Σπήλαιο και να δούμε στην Φάτνη τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού. Γράφει ο ποιητής:

«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός.

Ακολουθήσωμεν λοιπόν, ένθα οδεύει ο Αστήρ,

μετά των Μάγων ανατολής των Βασιλέων.

Άγγελοι υμνούσιν ακαπαύστως εκεί, Ποιμένες αγραυλούσιν,

 ωδήν επάξιον, Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τω σήμερον

εν Σπηλαίω τεχθέντι εκ της Παρθένου και Θεοτόκου,

εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας».

Και οι ύμνοι μεγαλόπρεποι, αρμονικοί, αποκαλυπτικοί και καθοδηγητικοί, μας χειραγωγούν προς το Σπήλαιο. Ο Ρωμανός ο μελωδός μας επισημαίνει, «εκεί Παρθένος τεκούσα  βρέφος, την δίψαν έπαυσεν ευθύς, την του Αδάμ και του Δαυίδ». Δηλ. αυτό που αναζητούσαν οι άνθρωποι  μέσα στους αιώνες∙ αυτό για το οποίο «δίψαγαν»∙ την λύτρωση, την σωτηρία, την ολοκλήρωση, την θέωση… την βρήκαν «ένδον του Σπηλαίου»… «ού ετέχθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός». Κι ακόμη μας υπενθυμίζει ο μελίρρυτος ποιητής ότι: «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει…». Αλλά κι ο Κοσμάς ο μελωδός μας συνεγείρει καλώντας όλους να συμψάλλουμε: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε…». Κι ακολουθεί ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός επισημαίνοντας: «Έσωσε λαόν θαυματουργών Δεσπότης, υγρόν θαλάσσης κύμα χερσώσας πάλαι…». Και στην ερώτηση που τίθεται: Πότε συνέβησαν αυτά; Έρχεται πρόθυμα και μας ενημερώνει η Κασσία η μοναχή γράφοντας: «Αυγούστου μοναρχίσαντος επί της γης…»∙ τότε, στα χρόνια που ήταν μονάρχης στον κόσμο ο Καίσαρας Αύγουστος.   

Αλλά και πολλοί άλλοι ποιητές Έλληνες ή ελληνόφωνοι έγραψαν ποίηση υμνώντας το γεγονός της Θείας Γέννας. Κι ο λόγος τους πλούσιος, μοναδικός, υψηλός σε νοήματα και σε μέτρα ποιητικά, μένει υπηρετικός της Ορθόδοξης Θεολογίας μέσα στους αιώνες. Και η μουσική απόδοσή τους πολυποίκιλη και εκφραστική. Όπου τελικά, βιώματα πνευματικά, χαρίσματα ποιητικά, δάκρυα κατανύξεως και κυρίως Άκτιστη Χάρη συνθέτουν την Ορθόδοξη Λατρεία…

Κι εμείς οι πιστοί, οι ελάχιστοι, γινόμαστε φορείς  και πνευματικοί αχθοφόροι, κρατώντας στους ισχνούς ώμους μας, αυτή την τεράστια Παράδοση… Όπου στους ναούς μας ζούμε ή καλύτερα συζούμε τα μέγιστα αυτά γεγονότα μαζί με τους Αγίους μας, οι οποίοι ιστορούνται στους τοίχους των Εκκλησιών και στα εικονοστάσια, δίνοντας χαρά και λάμψη φωτός ουρανίου στα ασκητικά τους πρόσωπα. Κι όλοι μαζί ως Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, ζούμε και βιώνουμε στο μέτρο που πιστεύουμε, ό,τι οι αιώνες μάς κληρονόμησαν ως θησαυρό πολύτιμο και μοναδικό. Και καλούμαστε με όσα συμβαίνουν γύρω μας, να κρατήσουμε αυτόν τον θησαυρό, την  Παράδοσή μας, χωρίς να χάσουμε το μέτρο και την ουσία…

Και είναι εύκολο  και επικίνδυνο  να ευτελίσουμε  το μεγάλο και υψηλό της Ορθόδοξης Θεολογίας και Ζωής, αν πέσουμε στον πειρασμό και αποδεχτούμε αυτό που ονομάζεται εκκοσμίκευση. Γιατί έχει αρχίσει αυτό το υπέροχο χριστουγεννιάτικο πνευματικό κλίμα να αλλοιώνεται  μέσα από τα πολλά  δυτικά χριστουγεννιάτικα στοιχεία  που εισρέουν  στην Πατρίδα μας με πολλούς τρόπους. Έτσι βλέπουμε μπαλίτσες πολύχρωμες να κρεμιούνται στους πολυελαίους ή πάνω ή αριστερά και δεξιά της Ωραίας Πύλης του Ιερού. Ακόμη ολόκληρα χριστουγεννιάτικα δένδρα στολισμένα να βρίσκονται μέσα στους ναούς. Ή φωτάκια γύρω από την εικόνα της Γεννήσεως, αλλά και φάτνες με ολόκληρη την παχυλή υλικότητα που εκφράζουν… μετατρέποντας τον κατανυκτικό Ορθόδοξο ναό σε βιτρίνα καταστήματος!! Έτσι στέλνεται λάθος μήνυμα στους πιστούς για το περιεχόμενο της Εορτής και τον τρόπο εορτασμού της. Όλα μοιάζουν εύκολα, επιδερμικά, συναισθηματικά, ξεκομμένα από το Ορθόδοξο βίωμα και την γνήσια κατάνυξη που δημιουργούν οι Ορθόδοξες ακολουθίες των Ημερών. Όμως το πιο επικίνδυνο είναι ότι αυτά συμβαίνουν με τις «ευλογίες»  αυτών που έπρεπε να κρατούν την Ορθόδοξη Παράδοση μακριά από τα κοσμικά - δυτικά στοιχεία… Έτσι που πάμε, μπορεί σε λίγα χρόνια να εντάξουμε στην ακολουθία του όρθρου των Χριστουγέννων και την «Άγια νύχτα»…!!!

Αν κάνουμε μια περιήγηση μέσω του διαδικτύου στις διάφορες μητροπόλεις, θα διαπιστώσουμε την αλήθεια των όσων περιγράφουμε. Το ίδιο θα αποδειχθεί, αν επισκεφτούμε ναούς αυτήν την περίοδο.

Εδώ χρειάζεται ο πνευματικός «χωροφύλαξ», για να ελέγξει τα πράγματα και να επαναφέρει την τάξη. Για τα Ορθόδοξα Εκκλησιαστικά δεδομένα ο χειρότερος σύμβουλος επισκόπων και ιερέων είναι ο υποκειμενισμός συνδυασμένος με την εκκοσμίκευση. Τότε πραγματικά χάνεται το μέτρο και η ουσία. Δια τούτο πρόσχωμεν.   \

ΠΗΓΗ