Ομολογία ή παραλήρημα;

 

Κατηγορούν διάφοροι τους Ορθόδοξους του Πάτριου Ημερολογίου ως ανθρώπους μη έχοντας λογική διότι πάσχουν από ''παραλήρημα'', όταν στιγματίζουν τους διαφόρου τύπου και αιτίας, Οικουμενιστικούς διαλόγους, συνέδρια και δραστηριότητες.

Εμείς ουσιαστικά διδασκόμαστε ότι:

• οι εξ ορθοδόξων Οικουμενιστές και οι ποικίλης αποχρώσεως ετερόδοξοι συναγελάζονται και συμπροσεύχονται σε κάθε σχετική ευκαιρία, τακτώς και εκτάκτως, παρέχοντες δήθεν «κοινή μαρτυρία των Εκκλησιών» στον κόσμο.  Όμως στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεχόμαστε μόνο την «ενότητα του [Αγίου] Πνεύματος» (Εφ. 4, 3) και την «ενότητα της Πίστεως» (Εφ. 4, 13) εν Αληθεία, και όχι βέβαια την απαράδεκτη «ενότητα του οικουμενικού πνεύματος».

• Υπάρχουν πολλές διαχριστιανικές οργανώσεις οι οποίες συνεργάζονται για την ειρήνη. Λαμβάνουν χώρα σε ναούς ετεροδόξων με καθημερινό πρόγραμμα  προσευχής, συζητήσεων, δραστηριοτήτων κ.λπ. Εξεφράζουν ευγνωμοσύνη προς το Π.Σ.Ε για την υποστήριξη της δημοκρατίας και του ευγενούς λαού.

• Ο σκοπός μία τέτοιας Οικουμενιστικής φιέστας είναι συνήθως υπέρ της ειρήνης, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες εκδηλώσεις· επειδή όμως αυτές δεν διατελούν υπό την θεία ευλογία και έγκριση, λόγω του συγκρητιστικού χαρακτήρος τους,  φέρνουν συνήθως το αντίθετο αποτέλεσμα.

• Όσο οι πολυ-προβαλλόμενες Οικουμενιστικές τελετές πυκνώνουν και όσο οι άδεκτες από τους Ιερούς Κανόνες συμπροσευχές και συνευλογίες/«αλογίες» μεταδίδονται τήδε κακείσε, ο κόσμος δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. Απλώς επιταχύνεται η οδός προς τις μεγάλες δοκιμασίες των εσχάτων, αφού η Αποστασία εντείνεται και διευρύνεται.

• Όσοι «παραδοσιακοί» αδελφοί μέμφονται εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς του Πατρίου Ημερολογίου ως δήθεν αντικανονικούς, σχισματικούς, ταραξίες και προβληματικούς, θα πρέπει να καταλάβουν καλά ότι όχι μόνο δεν μας προβληματίζουν και «πληροφορούν» πως όλα αυτά τα ασύστατα, λανθασμένα και απαράδεκτα είναι δήθεν ισχυρά, αλλά απλώς μας θλίβουν για το μέγεθος της παρανοήσεώς τους, ώστε να τους διαφεύγει η ουσία και να μένουν προσκολλημένοι ακόμη και τώρα στον τύπον!

• Όσοι χάριτι Θεού δεν συμμετέχουμε αμέσως η εμμέσως σε μία Παναίρεση, όπως είναι αυτή του κακοδόξου Οικουμενισμού, δεν είμαστε για λύπηση ως προς αυτό, αλλά για έπαινο, παρά την κατά τα άλλα προσωπική ανεπάρκειά μας. Αντιθέτως, για λύπηση είναι όσοι συμμετέχουν σε αυτή την τραγική κατάσταση, όμοια της οποίας δεν υπήρξε στην ιστορία της Εκκλησία απ’ αρχής μέχρι της σήμερον!

• Είθε να απεγκλωβισθούν οι κατήγοροί μας από τα νοητά δεσμά τους, διότι επί του παρόντος ομοιάζουν με τους «διϋλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες» (Ματθ. 23, 24), για να μη κατακριθούν ως «οδηγοί τυφλών» και ως «υποκριταί»!

• Εμείς, θείω ελέει, δεν ήμασταν, δεν είμαστε και δεν θα είμαστε μέρος της Αποστασίας Πίστεως, και ευχαριστούμε απείρως τον Κύριο και Θεό μας για την Πρόνοια της φροντίδος Του υπέρ ημών των αναξίων. Μόνον, ευχόμαστε για τους αδελφούς μας εκείνους, οι οποίοι ως φαίνεται αγνοούν το μέγεθος της «δοκού» (Ματθ. 7, 3), η οποία σκοτίζει την πνευματική τους όραση, και ψέγουν εμάς επικαλούμενοι το «κάρφος» στους δικούς μας οφθαλμούς, το οποίο δεν αρνούμεθα ότι πράγματι υπάρχει.

• Συγκοινωνούμε ασφαλώς μόνον με τους διακρατούντας έργω και λόγω την ομολογίαν της Πίστεως ανόθευτον και απαρασάλευτον.
• Αυτή την αρχή και διαβεβαίωση ουδείς δύναται να μας αλλάξει, ακόμη κι αν είναι άγγελος εξ ουρανού! (βλ. Γαλ. 1, 8).

• Φυλάσσουμε και διακρατούμε ο,τι ανέκαθεν φυλάσσει και διακρατεί η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, και συνακόλουθα απορρίπτουμε και καταδικάζουμε/αναθεματίζουμε ο,τι ανέκαθεν απορρίπτει και καταδικάζει/αναθεματίζει αυτή, όπως και την νεοφανή Οικουμενιστική παναίρεση!

Αυτά διδάσκουν οι εκκλησιαστικοί ποιμένες, όπως επί παραδείγματι εδώ, και ελπίζουμε ότι διδασκόμαστε να μην αποτελεί ''παραλήρημα'', όπως μας κατηγορούν, αλλά αληθινή ομολογία.